Wat als rouwen na scheiden nu eens doodnormaal zou mogen zijn?
Hoe zou dat voor jou voelen?
Als er iets is in het leven wat echt iedereen meemaakt dan is het rouw!
Waarom is er dan nog steeds zoveel onbegrip?
Waarom voelen zoveel mensen in rouw zich eenzaam en alleen?
En vooral – wat mijn praktijk dan betreft – waarom voelen zoveel gescheiden m/v zich niet gezien en gehoord met hun verdriet?
Het begint al bij onze maatschappij, die daar een steentje aan bijdraagt, of net niet!
Je moet eens ‘rouwverlof’ intikken op Google.
Het enige wat je te zien krijgt is ‘klein verlet bij overlijden’, waarover op zich ook al niet naar huis te schrijven valt want wat ben je met 10 dagen als je partner overleden is.
Moet je het dan al ‘verwerkt’ hebben ofzo?
Dus ja, als je partner dood gaat dan krijg je ‘verlof’.
Maar, als je partner je verlaat voor een ander na een heel leven samen dan wordt er vanuit gegaan dat alles in jouw leven gewoon door kan gaan.
Niets aan de hand toch?
Er zijn nog vissen in de zee.
Of nee, “Je bent beter van hem af hoor.” of “Zo gelukkig waren jullie toch niet?” of misschien wel de grootste dooddoener “Ander en beter.”
Alsook ‘de andere kant’ … Wanneer jullie uit elkaar gegroeid zijn en je de stap zet om na een heel leven alles in functie van een ander te doen dan toch eindelijk de moed vindt om voor jezelf te kiezen, dan moet je al helemaal niet rekenen op begrip want “Je hebt er toch zelf voor gekozen?”.
We zien ook dat mensen plots verdwijnen in je vriendenkring.
Er is een groep die vindt dat ze moeten kiezen tussen de één of de ander.
Er is een groep die doet alsof ze het niet weten omdat ze geen idee hebben wat ze moeten zeggen.
En je hebt er dan ook die je niet eens laten uitpraten omdat ze bang zijn dat je zal beginnen huilen.
Net zoals op social media moet het leven vooral leuk en fijn zijn!
Mensen lopen liever weg van problemen.
Dat is ook waarom iedereen meteen begint te troosten als iemand huilt.
Want jeetje, dat is toch lastig hé als je voor iemand zit die in tranen uitbarst.
Weet je wel hoe ongemakkelijk dat voelt?
Dus sssshhht. Knuffel, zakdoek, tranen drogen en weer doorgaan.
Net zoals je vroeger geleerd hebt toen je als kind van je fiets viel.
“Komaan hoor huilen is voor kleine kindjes.”
Wat als … de tranen er mogen zijn?
Wat als … luisteren misschien het enige is wat die persoon nodig heeft op dat moment?
Wat als … iedereen nu eens zou beseffen dat scheiden rouwen is!
Wist je dat bij ‘nieuwe rouw’ de ‘geparkeerde rouw’ ook weer naar boven komt?
Ik weet dat rouwen toelaten absoluut niet fijn is.
Het is ook veel makkelijker om te vluchten.
Dat is wat de meeste mensen doen.
Ze kiezen een ontsnappingsroute: een glaasje wijn (of een fles) of ze gaan helemaal los op Tinder.
Whoehaa wat een kick “3 matchen tegelijk”.
Het geeft meteen een boost aan je zelfvertrouwen toch?
Hehe, voor even hoef je al die ellende niet meer te voelen.
Wat als … je jezelf toestaat dat je mag rouwen?
Los van wat jouw omgeving hierover denkt.
Het gaat om jou.
Wanneer je nu nog steeds twijfelt dat scheiden rouwen is, dan heb ik een vraag voor jou {%name%}.
Welk luik herken jij in jouw proces het meest op dit moment?
Verleden: Je rouwt om de herinneringen die je samen had, niets kan nog gedeeld worden met elkaar.
Het restaurant waar je zo graag samen naartoe ging, heeft plots een heel andere dimensie.
Jullie liedje op de radio laat jou helemaal in tranen uitbarsten, en je had nu net eens een dag nog niet gehuild.
Heden: Je wordt er dagelijks mee geconfronteerd dat hij/zij er niet meer is.
Geen kus bij het wakker worden. Niemand die de koffie voor je klaar zet. Geen “saluu schat, tot vanavond”. Een kleerkast die maar voor de helft gevuld is. 1 tandenborstel in de badkamer.
Je schoonouders waar je niet meer welkom bent.
Alsook de ontelbare gewoontes die een deel van je leven waren die er niet meer zijn.
Als dat geen rouwen is?
Toekomst: Samen oud worden, dat zit er niet meer in. Kleinkinderen die op bezoek komen bij oma, volgende week naar opa want die woont in een ander huis.
De brief van het oudercontact brengt jou helemaal in de war.
Je collega’s die vrolijk vakantieplannen maken, terwijl jij jouw droomreis die nog op jouw bucketlist stond om samen te doen voorgoed uit je toekomstbeeld mag schrappen.
Rouwen is zeer persoonlijk.
Ieder persoon is uniek, maar ik ben ervan overtuigd dat jij je vast en zeker tenminste in 1 van de 3 luiken herkent.
Mag dit dan aub bij jou iets wakker maken?
Sta jezelf toe dat je mag rouwen.
Je hoeft niet altijd sterk te zijn.
Wees lief en mild voor jezelf en laat je emoties toe.
Ze mogen er zijn.
Toelaten is zoveel beter dan het vast te houden, het slaat zich op in je lichaam en vroeg of laat krijg je er last van.
Wacht dus niet tot je lichaam signalen geeft van opgeslagen emoties.
Beloof jezelf dat je vanaf vandaag jezelf toestaat dat rouwen doodnormaal is.
Ook na een scheiding.
Wil je meer weten over rouw?
Wil je een leidraad om stap voor stap doorheen te gaan?
Inzicht is de 1ste stap naar verandering.
Je kunt vandaag meteen starten met de 5-delige masterclass Scheiden is Rouwen.
Nu niet voor 97 maar wel voor 47 euro.
Klopt je krijgt 50 euro korting.
Je hebt voor altijd toegang, dus je kunt deze training volledig op jouw tempo volgen.
Daarnaast geef ik je met heel veel liefde mijn meditatie “Emotie toelaten” er helemaal gratis bij.
Want emoties parkeren daar doe jij niet meer aan mee!
Yess, wil ik graag volgen met 50 euro korting.
Wil je graag meer weten over mijn K.R.A.C.H.T.-methode©?
Dan nodig ik je uit om mijn gratis online masterclass te volgen.
Ik neem je heel graag mee doorheen de 3 must do’s die je nodig hebt om weer gelukkig(er) te kunnen worden na je scheiding/relatiebreuk.
Stap voor stap doorloop ik het hele proces, zodat je een duidelijk zicht hebt op wat jou te doen staat.
Reserveer 2 uur tijd in jouw agenda.
Ik hou niet van half werk en het is fijn als je tot op het einde kunt deelnemen.
Ben jij erbij?
Je leest er HIER meer over en je kan ook meteen jouw gratis plekje claimen.
Van hart tot hart,
Veerle
