Voor de zoveelste keer liet ze het maar weer gebeuren: ze zweeg net zoals altijd. Weer dat spanningsveld of een ongemakkelijke stilte die ze eigenlijk wou doorbreken, maar ze deed wat ze altijd deed: zwijgen. Voor de rust. Voor het gezin. Voor de lieve vrede.
Zwijgen voor de lieve vrede.
Ze zei het met een glimlach die pijn deed:
“Ach Veerle, ik deed gewoon altijd wat hij wilde en heb zo vaak gezwegen voor de lieve vrede.”
Ik hoor het echt heel vaak als we tijdens het gevoelsgesprek terugblikken op het huwelijk. In dat uur stel ik heel gerichte en best ook wel confronterende vragen, waardoor ik een duidelijk beeld krijg over de eventuele overlevingsstrategieën die er door de jaren heen ingesluimerd zijn. Het is dikwijls ook een moment waarop mensen pas echt beseffen hoever ze zichzelf zijn kwijtgeraakt.
We praten ook over het onderwerp pleasen, waarbij er wordt aangegeven dat ze vaak hun eigen mening hebben ingeslikt. Pleasen voor de rust, zwijgen voor de lieve vrede waardoor hun grenzen onzichtbaar werden om uiteindelijk helemaal te verdwijnen. Je best doen om een goede sfeer te creëren. Alles voor de rust én voor de lieve vrede.
Maar is die lieve vrede eigenlijk wel ‘lief’?
Waarom wil je de lieve vrede bewaren?
Misschien ben je vroeger opgegroeid in een gezin waar er vaak ruzie was en wou je jouw eigen kinderen daarvan besparen? Waardoor je steeds screende hoe de sfeer in je gezin was en jouw gedrag daarop hebt aangepast.
Het kan ook zijn dat je geleerd hebt als kind dat conflict gevaar betekent of dat liefde gelijkstaat aan aanpassen. Je hebt misschien wel letterlijk gehoord vroeger dat je ‘moeilijk’ bent, als je iets anders voelt of denkt. Of misschien kreeg je kritiek als je luidruchtig was en werd er steeds gezegd dat je stil moest zijn. De kans is groot dat hierdoor stap voor stap jouw eigen zijn én jouw eigen mening helemaal verwaterd zijn. De vraag is wat er dan nog overblijft dat écht van jou is?
Als we kijken wat eronder ligt dan zien we dat je bang bent om afgewezen te worden. Je was vroeger ook al bang voor kritiek, omdat je je zo vaak niet goed genoeg hebt gevoeld. Dat gevoel doet pijn en wil je onbewust vermijden, waardoor je dus ‘zwijgen voor de rust’ als strategie hebt ingezet.
De lieve vrede klopt niet.
Helaas klopt het niet, want de ‘lieve vrede’ betekent geenszins harmonie. Het is een schijnvrede waarin jij stilletjes aan helemaal naar de achtergrond verdwijnt.
Volgende zin wil ik graag met je delen, want die is bij mezelf altijd blijven hangen:
Wanneer je ja zegt tegen de ander, als je eigenlijk nee wil zeggen.
Zeg je nee tegen jezelf.
Als je dit vaak doet, wordt het een chronisch probleem want je drijft steeds verder weg van je ware zelf. Dat beseffen: het verlies van je ware zelf. Is ook rouw! Rouw die bijna net zo pijnlijk is als het verdriet dat je voelt om de scheiding zelf.
Er komt dikwijls een moment van boosheid op jezelf. Ik hoor het vaak:
“Weet je wat het ergste is? Ik heb het allemaal zelf laten gebeuren. Waarom doe ik zo?”
Het is een diepgeworteld iets waardoor je bent gaan geloven “Als de ander maar gelukkig is, dan ben ik dat ook.” Helaas klopt dat niet. Het is niet gezond wanneer jouw focus meer op de ander ligt dan op jezelf. Na je scheiding of relatiebreuk is het een uitgelezen kans om te onderzoeken in hoever codependentie bij jou speelt, zodat je ook dit kunt aanpakken tijdens jouw innerlijke reis.
Het is een geschenk om je ware zelf te (her)ontdekken, maar nog veel meer om in een later stadium vanuit je ware zelf een gezonde relatie te kunnen aantrekken waar je dan ook helemaal jezelf kunt zijn. Dat is mijn missie! Dat is waar we stap voor stap naartoe werken in mijn K.R.A.C.H.T.-methode, waar ik alles over vertel in mijn gratis online masterclass.
Horen, zien en zwijgen.
Je weet het wel. Je hoort het, je ziet het en je zwijgt. Het conflictvermijdend gedrag is sterker dan jezelf.
Je voelt dat iets niet klopt, maar zegt er niks van.
Je weet dat je iets niet wilt, maar doet het toch.
Je huilt vanbinnen, maar lacht naar de buitenwereld toe.
Want: wat als de ander boos wordt?
Wat als je verlaten wordt?
Wat als je egoïstisch overkomt?
Stel je voor dat mensen jou niet meer lief zullen vinden wanneer je jouw eigen mening uit.
Die angst is reëel. Zeker als je vroeger vaak bent afgewezen, verlaten of bekritiseerd. Zeker als je geleerd hebt dat jouw behoeften ‘te veel’ zijn. Of juist: nooit belangrijk genoeg.
De prijs van de lieve vrede is te hoog als jij moet verdwijnen.
Wie leeft voor de lieve vrede, leeft vaak niet voor zichzelf.
Maar in een gezonde relatie – en ja, die bestaat – hoef je de lieve vrede niet te bewaren. Die ís er gewoon. Automatisch. Omdat er ruimte is voor twee mensen.
Daar mogen twee meningen en twee gevoelens zijn. Zonder dat er één moet verdwijnen.
Zullen we tijd en ruimte maken om jezelf weer op de kaart te zetten? Het mag klaar zijn met jezelf onzichtbaar te maken. Het is tijd om je leven écht te leven, waarbij jij helemaal jouw podium mag pakken.
Mag het even stil worden daar bij jou vanbinnen?
Weet: het is nooit te laat om dit oud patroon te doorbreken.
Je mag opnieuw je ruimte innemen. Leren voelen. Spreken. Staan.
Zonder schuld. Zonder schaamte.
Met zachtheid voor jezelf.
Want jij verdient geen schijnvrede.
Jij verdient echte rust.
En liefde. Zonder voorwaarden.
Voel je de energie?
Dan moet je gewoon bij de gratis masterclass zijn waarin ik je meeneem in ‘het hele plan van aanpak hoe jij dit kunt bereiken’, zodat ook jij weer liefde en gelukt kunt voelen na je scheiding of relatiebreuk. Reserveer hier alvast jouw persoonlijke toegang en zet onze afspraak in jouw agenda.
Van hart tot hart,
Veerle
PS: Beginnen bij het begin? Dat is rouwen! Niet zomaar huilen en verdrietig zijn. Nee: actief rouwen. Hoe je dat doet kom je meteen te weten tijdens deze mini training Scheiden is Rouwen. Kort en krachtig met blijvend toegang tot 5 video’s over het rouwproces + nu met gratis meditatie Emotie Toelaten.
