In januari ’24 deze module als eerste gedaan. Nu weer opnieuw doorgenomen. Ik zie wel veranderingen. Feitelijke situatie is minder in die zin dat ik nu met burnout thuis ben van werk. Sinds januari, met vallen en opstaan, grotendeels aan het re-integreren. Maar merkte dat ik weer te snel dor wil(de). Het is niet bastboem, over èn door. Ik heb nu beter in de gaten dat ik echt heb te doen wat goed voelt voor mij. Te leren dat ik niet vanuit angst ga acteren. Dit is en blijft een belangrijk punt voor mij.
Ik ben nu niet meer “bezig” met m’n ex. De balpen liet ik makkelijk en graag los.
De batterijen wisselen nogal. Fysiek heeft nu aandacht nodig. Het slapen is een tijdje beter geweest maar nu weer onrustiger. Ik ben nu bezig om weer beter structuur te maken en houden. Doelen: behalve elke dag zelfde tijd naar bed nu vooral focus op elke dag op zelfde tijd mijn bed uit! Elke dag beweging! Meer en beter koken en eten. Vaste media tijd invoeren en aanhouden.
Ik hoop als deze batterij weer voller geraakt de andere batterijen er ook nog een extra zetje meekrijgen. Het hangt allemaal wel behoorlijk aan elkaar.
Emotioneel blijft ook beetje achter. Ik voel dat er nog wel één en ander in mijn lijf zit wat er uit mag. Maar ergens is het geblokkeerd. Ik ben er nog niet achter hoe ik er -goed- bij kan komen. Zou graag echt willen huilen, het gevoel oprecht willen uiten. Lijkt me zo’n opluchting te geven.
Brenda,
Ondertussen weet jij nu ook al dat de kracht in herhaling zit, dus sterk dat je deze module er nog eens bij nam.
Dit is ook een manier om voor jezelf jouw vooruitgang te screenen, want vaak zijn we allemaal ontzettend streng voor onszelf en denken we dat we nog niet veel stappen hebben gezet.
Maar … bij herhaling zie je toch dikwijls dat je er anders naar kijkt, waardoor je ziet dat je gegroeid bent.
Fijn dat jij dit hier ook mag ervaren!
Word jij nog specifiek gecoacht ivm je burn out? Zodat je hier toch nog verder kunt onderzoeken wat er aan de oorsprong ligt en weet wat je precies moet doorbreken?
Je hebt gelijk dat de batterijen zeker aan elkaar hangen, maar toch is het de bedoeling om je op 1 batterij te focussen. Zoals hier nu de fysieke batterij, je bent er al goed mee bezig zo te lezen.
Heb jij ondertussen ook al geoefend met de oefeningen onder webinar nr 33? En nu ook de nieuwe oefeningen onder webinar nr 14?
Hoelang is dat al dat jij merkt dat jouw gevoel vastzit en je geen ruimte kan geven aan tranen?
Heb jij al aan lichaamswerk gedaan? Ik denk nu bijvoorbeeld aan transformational cupping?
We zien dat sommige mensen echt wel lichaamswerk nodig hebben om hier ‘de dam’ te breken.
De meditatie ’emotie toelaten’ wat doet die met jou?
En de visualisatie ‘mijn magische kind’? (Hier zeker eerst het webinar volgen mocht je dat nog niet gedaan hebben)
De enige vraag die bij mij nog speelt is een waarom vraag, namelijk waarom liet ik mij doen door hem en waarom heb ik dat zolang geaccepteerd?
Geen tranen , wel opborrelend verdriet als ik de pen vasthoud met beide handen elk aan een kant…gewoon om het besef dat hij niet mijn persoon kon zijn, en ja, ik schrijf dit bewust in de verleden tijd omdat ik nu weet dat ik alleen verder moet om de juiste persoon op mijn pad te laten komen.
Ik laat de pen vallen, met beide handen laat ik ze los…geen tranen meer.
De oefening met het balletje, ik voel nog wat verdriet als ik ons verhaal overloop ,eerst de goeie momenten gaan voorbij als een romantische film, dan alles wat verkeerd ging of de dingen die gebeurden en die ik toeliet maar waarvan ik wist dat ze rode vlaggen waren. Maar ik voel dat ik er geen tranen meer voor kan laten…
Het voelt eerder als een opluchting als ik erover nadenk, ik laat een groot deel achter me…ik weet dat dit mss nog terugkomt op een ander moment als ik me even niet ok voel, maar voor nu gaat het ..
En anders doe ik deze oefening nog een keertje opnieuw…
Valérie,
Goed dat je even reageert, zodat ik jou er een andere kijk kan op geven, want “laten doen” klinkt zo negatief …
We zien heel vaak bij mensen waar codependentie speelt dat het niet gaat om zich laten doen, maar je zit in een trance waarbij jouw focus op de ander ligt en niet op jezelf.
Dat zorgt er dan ook voor dat je een ongezonde situatie heel lang kunt volhouden, langer dan gezond voor je is.
Vaak moeten er eerst erge dingen gebeuren of ook nog fysieke klachten bij komen, alvorens mensen knopen kunnen doorhakken.
Wat de balpen oefening betreft, echt heel sterk van jou hoe je erover denkt en wat je schrijft! Een stap vooruit in jouw rouwproces.
Balletje: normaal dat je eerst gaat romantiseren, dat doen we vaak om de pijn niet te moeten voelen, maar wat goed dat je meteen schakelt naar de realiteit.
Toen ik geen tranen las, vroeg ik me af.
Zit ze nu al verder in het proces of houd je ze tegen?
Maar dan lees ik ‘opluchting’, dus ik vermoed dat je echt mooie stappen hebt gemaakt in de verwerking.
Als er nog eventueel geparkeerde rouw zou liggen Valérie, mag je er van op aan, dat die hoe dan ook nog naar boven zal komen als je alles doet hier in deze module rouw. Dus de volledige module met de 16 bijhorende webinars.
Ik wens je alle succes toe verder met de training.
De module rouw. Het was een lange en zware module. Op mijn eigen tempo, een viertal maanden werken. Hard werken zelfs. Ik heb heel veel woede gevoeld, vooral naar mijn mama toe, dat heeft tonnen energie gekost, maar ik voel mij nu veel lichter, en heb er ontzettend veel van geleerd!
Leen, ik ben écht trots op jou!
De manier hoe je het hebt aangepakt … je hebt jezelf de tijd en de ruimte gegeven die je nodig had om er echt helemaal diep in te duiken.
Het is zoals je zegt hé, innerlijk werk kost je eerst ‘iets’ om er daarna de vruchten te kunnen van plukken.
Ik ben dankbaar om te mogen lezen dat je je lichter voelt en dat je veel geleerd hebt.
Nogmaals echt goed gedaan.
Bij deze wens ik jou veel succes met de module aandacht en alle bijhorende webinars. Dat zijn er 8 bij deze module.
Van hart tot hart,
Veerle
Ik heb de module rouw opnieuw gedaan aangezien het allemaal een beetje stil gevallen was.
Bij de batterijen merk ik dat fysiek en sociaal hoog staan. Hoger dan er voor, ik slaap beter en heb wel meer rust in mijn lijf nu alles getekend is (maar nog niet in het hoofd). Het dagelijks contact met de collega’s (volwassenen en mensen die niet mijn kinderen/verantwoordelijkheid zijn) doet me goed.
Maar emotioneel en mentaal staan maar in de helft. Emotioneel mis ik vooral het samen zijn (niet mijn ex zelf), ik vind het moeilijk om altijd alles alleen te moeten doen, beslissen. Maar misschien verromantiseer ik het concept samen zijn en verlang ik naar iets dat niet bestaat.
Ik merk ook dat het medeleven bij familie en vrienden mindert. Wat ik wel begrijp en ik wil er ook niet altijd over “zagen” maar ik heb het wel nodig om het van me af te praten.
Ik merk ook dat ik blijf vast hangen in het waarom. Waarom heeft hij niet met mij willen/kunnen praten, wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom moet dit mij overkomen?
De oefening met de balpen: vorige keer had ik ze gekust en neer gelegd. Nu zou ik ze in 2 breken.
De bal zou ik nu ook uit volle macht tegen de muur willen gooien.
De brief heb ik momenteel niet meer geschreven want ik heb al een paar keer zo’n brief geschreven (zowel voor mezelf als effectief naar hem na zijn verwijten na de dood van mijn papa). Dat heeft me toen inderdaad wel opgelucht, het schrijven op zich want ik heb op die naar hemzelf ook nooit antwoord gehad, wat ook niet moest. Maar op de moment zou een brief schrijven het mij alleen bozer maken denk ik.
Kris,
Goed dat jij jezelf weer tijd en ruimte geeft om het weer van voren af aan op te pakken. De kracht zit in herhaling en je zal zien dat je nu toch al anders naar zaken zal kijken dan de 1ste keer.
Fijn dat je een evolutie ziet in de draagkracht oefening.
Welke batterij is nu het minst leeg, waar kan je daar een klein actiepuntje eraan koppelen zodat die batterij wat meer opgeladen kan worden?
Ik denk niet dat je het concept samen zijn romantischer maakt dan het mag zijn. Ik hoop echt dat jij ooit dit gevoel die je in een gezonde relatie samen hebt mag ervaren.
Geef jouw verlangen en het idee hierover dus niet op aub.
Ivm waarom, verwijs ik je graag door naar webinar nr 13.
Jouw gevoel met de balpen is een wereld van verschil. Wat maakt dat je ze nu zou willen breken? Kan je benoemen wat daaronder zit? Ook met de bal voel je woede precies?
Ik snap dat je niet meteen de courage hebt om die brief ook weer te herhalen, maar het is wel interessant wat je benoemt. Het zou mij alleen maar bozer maken?
Wat als dit is wat je nodig hebt? Om het volledig toe te laten zonder oordeel, zodat het daarna ook kan verteren.
Je hoeft niet die hele opdracht te herhalen, maar mss specifiek toch nog even van je afschrijven waarom je nu zo boos bent.
Kwens je alle draagkracht toe.
Ik merk dat ik niet direct een vraag had. Ik moet er wat langer over nadenken. Maar toch boorelt de “waarom” vraag op. “Waarom heeft mij dit moeten overkomen”? Het voelt zo zinloos. Al mijn energie op die ik op hun en ons had gericht.
Nu besef ik wel dat ik die energie meer op mezelf mag richten. Maar ja het was ook weer niet zo dat ik mezelf helemaal wegcijferde. Ik was vooral nieuwsgierig naar wat we samen konden bouwen. Het voelt als een teleurstelling dat ik dat pad nu weer alleen mag bewandelen. Maar ik zet mijn schouders eronder. Voor mezelf.
Colinda,
Goed dat je jezelf toch de ruimte hebt gegeven om te voelen als er ‘een vraag’ naar boven kwam.
Een ‘waarom’ vraag werd het.
Hierover meer in webinar nr. 13. Weet nu niet meer uit mijn hoofd als jij deze al gevolgd hebt?
Het pad nu even alleen bewandelen, zie het als een kans om echt helemaal bij je ware zelf te komen.
Van daaruit heb je zoveel meer kansen om een gezonde relatie aan te trekken als je daar weer klaar voor bent.
Van hart tot hart,
Veerle
Er komt een golf van verdriet over mij heen als ik het verhaal van mij en mijn ex weer toe laat en de tennisbal in mijn hand houdt. Maar de golf is minder heftig, minder groot als maanden geleden. Ik pink wel een traan of twee weg. Ik gooi de bal tegen de muur, met kracht, maar met een gebalanceerde kracht. Het balletje stuitert op de grond en rolt weg. Ik wil er van weg lopen. “Weg ermee”. “Het helpt mij niet meer”. Ik sluit de deur van de kamer achter mij.
Colinda, van opluchting naar verdriet. Alle emoties dienen zich aan. Alle emoties die gevoeld mogen worden om stappen vooruit te zetten in jouw verwerkingsproces.
Fijn dat je mag ervaren dat de golf verminderd is in intensiteit.
Fijn dat je jouw kracht onder controle had en een soort van balans vond om het balletje weg te gooien.
Heel bijzonder dat je kijkt naar het balletje dat wegrolt en voelt dat je er weg wilt van lopen, ipv er achterna zou gaan.
Het helpt jou idd niet meer Colinda.
Moge de gesloten deur het begin zijn van een nieuw hoofdstuk jouw leven.
Bedankt om dit intense stukje hier te delen.
Van hart tot hart,
Veerle
Ik heb deze oefening lang voor mezelf uitgesteld. Ik was bang dat ik hem niet kon loslaten en daar dan weer teleurgesteld over zou zijn.
Maar nu heb ik de ballen genomen om de oefening te doen.
Ik merkte dat ik de balpen graag losliet en ik wilde van hem vandaan. Ik wilde weg van hem meer ruimte tussen ons.
Uiteindelijk moest ik toch terug naar de tafel. Maar wat deed ik nu met de balpen. Ik wilde niet nu al met hem aan tafel zitten. Ik heb de balpen in een bestek la gedaan en daarna liep ik er weer vandaan.
Ik voel nu opluchting. Ik kan dit. Ik ben trots op mezelf dat ik afstand van hem wil nemen, zonder boosheid of verdriet.
Colinda, goed dat je je bewust bent van jouw uitstelgedrag hier bij deze oefening. We hebben in ons hoofd allemaal redenen die vaak helemaal niet kloppen. Ze zijn onderdeel van oude patronen.
Ik moet dankbaar lachen met jouw zin: “Maar nu heb ik de ballen genomen om de oefening te doen.”
Fijn dat je die power voelde en dwars door de weerstand heen ging.
En kijk! Wat een ‘mooi’ resultaat. Jouw lichaam vertelt jou hier dus totaal iets anders dan wat jouw onderbewustzijn jou aan het wijs maken was.
Trots op jou!
Fijn om die opluchting te mogen voelen Colinda. Een waardevolle laag van je ui zou ik zeggen.
Succes met de volgende stappen.
Van hart tot hart,
Veerle
De batterij oefening ging vrij vlot. Maar merk dat er andere factoren hier soms ook in meespelen.
Fysieke draagkracht kan ik zeker op 90% zetten. Geen enkele fysieke problemen ofzo en mijn dagelijkse beweging is meer dan in orde. Klaar om mij helemaal te geven op de halve marathon :-).
Emotionele draagkracht deze swingt soms en is dus nog niet stabiel. Vandaag zou ik 65% zeggen, maar een week geleden 40%. Komt misschien ook omdat ik een paar kleine overwinningen voor mezelf heb geboekt met grenzen stellen. Maar voel me af en toe nog wel eenzaam en dat leidt soms tot een verslaving.
Het zelfde merk ik bij de mentale draagkracht, maar deze wordt door een externe factor (werk) negatief beinvloed. De concentratie is vooral laag op het werk, maar komt vooral omdat ik mijn werk niet uitdagend vindt, dit probleem is aangekaart. Het schuld gevoel is iets waar ik nog moet aan werken (copendentie tevens). Niet dat ik me de schuld geef van de scheiding ofzo, maar als er iets verkeerd loopt tussen de kinderen, mijn ex en mezelf dan voelt dit altijd als mijn schuld.
De sociale draagkracht kan ik op 85% zetten. Ik voel me sterker door de scheiding, heb nooit nachtmerries gehad. En ik ben enorm gesteund geweest door mijn omgeving en familie. Het enigste wat ik een beetje mis zijn vrienden van mijn leeftijd aangezien ik in het buitenland woon en niet die nauwe connectie heb. Mijn vrienden in Belgie steunen me wel goed, maar iemand korter bij zou wel handig zijn.
Het tot rust komen is nog iets waar ik aan moet werken, maar is de laatste 2 weken al beter gegaan. Deze rust was al een probleem voor de scheiding dus is niet echt gekoppeld aan de scheiding. Maar het lezen em het voelen en kuisteren naar mezelf kwam ik tot de conclusie dat ik te veel weer wou doen binnen een te korte tijdspanne.
Het loslaten is nog moeilijk. Ik denk hier dat het vooral mijn comfortzone is (die ik wel al regelmatig heb overschreden de laatste 4 maanden).
Ik heb al nieuwe doelen gesteld zeker op sportief vlak. Ik denk dat ik soms in deze mij voorbij hol en overdenkt aangezien ik zoveel wil ontdekken en doen.
Het loslaten voelt ook als opgeven voor mij.
De brief:
Ik had al eens eerder een brief geschreven, maar die was uit het verkeerde perspectief geschreven. Toen zaten we allebei nog heel hard in twijfels ook al hadden we toen de beslissing al genomen om te scheiden. Deze keer iets meer gestructureerd geweest en meer uit het nu gevoel geschreven.
Er zijn een aantal zaken die wel opgelucht hebben. Naar mijn mening ook lang erover geschreven.
Het herschrijven van de belemmering waar ik meezit is niet gelukt. Dat ik altijd alles verkeerd doe als er iets misgaat.
Maar als je niks verkeerd doet, kun je ook niet leren.
Het verzoenen een ritueel ofzo om afscheid te nemen van mijn ex. Die is nog volledig blanco.
Bert,
Fijn dat ook jij reeds aan de slag ging met deze draagkracht oefening.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken).
Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt. Niet teveel analyseren en vooral op je gevoel afgaan.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden?
Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, kunnen we stellen dat mentaal het minst vol is?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden. Maar zo te zien ben je daar al mee bezig want ik lees dat het aangekaart is.
Fijn om te lezen dat jouw vrienden uit BE jou steunen, maar kan me voorstellen dat wat meer sociale connecties in SE wel aangenaam zouden zijn. Wellicht krijg je daar nu stap voor stap ook meer ruimte voor om daar ter plekke nieuwe mensen te leren kennen.
Ivm de rust. Ik herken het mijn agenda staat ook altijd veel te vol op werkvlak. Daar is het goed om je agenda realistisch in te vullen door bij de geplande activiteiten ook een tijd naast te zetten. Voor mezelf zag ik dan dat ik 10 uur werk inplan op 8 uur, dat is dus niet handig.
Zo heb je nooit een voldaan gevoel en voed je je innerlijke criticus.
Loslaten is zeker niet opgeven!
Maar je bent niet alleen die er zo over denkt. Je zal hier doorheen de webinars over rouw stap voor stap een andere mindset rond kweken.
Goed dat je de brief nu op een andere manier hebt uitgewerkt Bert. Fijn dat dit ook voor enige opluchting gezorgd heeft. Je kunt er nooit ‘te lang’ over schrijven dus heb daar geen oordeel over.
Waarom lukt het niet om jouw belemmering te herschrijven? Wat vertelt jouw IC daar?
Wat het ritueel betreft … geef jezelf tijd en ruimte om dat een invulling te geven. Ook dat is een proces.
Succes en sterkte verder.
Van hart tot hart,
Veerle
Ik heb de module kinderen en rouw doorlopen. Ik heb hierbij weinig gevoeld. Ik ben ook al wel meer dan 10 jaar gescheiden. Kinderen zijn uit huis. Bij de oefening met de batterij zijn vooral de batterijen emotioneel en sociaal maar voor een 40% gevuld. Emotioneel omdat ik me vooral eenzaam voel nu de kinderen uit huis zijn en sociaal hangt daarmee samen omdat ik na corona enkele contacten ben kwijtgeraakt in mijn vriendenkring ( door verhuis) . Ik weet al langer dat ik terug mijn sociaal leven moet uitbreiden, maar dit vind ik best wel moeilijk.
Ik heb de brief ook geschreven. Hierbij voelde ik mijn hart sneller slaan en een beetje onrust van binnen.
Machteld,
Fijn om te zien dat je reeds aan de slag bent gegaan!
Zoals ik je reeds vertelde is het toch belangrijk om zeker alles van rouw te doorlopen, want er kan toch zomaar hier of daar iets aangeraakt worden wat onbewust geparkeerd ligt.
Dat belemmert jou tijdens het innerlijk werk, dus het is heel waardevol om er zeker van te zijn dat er niks meer in de weg ligt.
Voel bij de webinars over /ROUW ook zeker door naar alle rouw in je leven, waarbij het overlijden van je kleine zusje ook zeker de nodige ruimte mag krijgen.
Ik herinner me dat we het tijdens ons gesprek ook even hadden over het gevoel van eenzaamheid en het verlangen om je sociaal netwerk uit te breiden. Daarom is het zeker ook aan te raden om deel te nemen aan het maandelijks spreekuur of te verbinden in de groep. Er zijn onder de leden al heel wat mooie vriendschappen en ook 3 relaties ontstaan.
Goed dat je je bewust bent van de lichamelijke gewaarwording tijdens het schrijven van de brief. Heb je kunnen doorvoelen wat de hogere hartslag jou zou willen vertellen, wat vertelt de onrust jou? Kan je dat gevoel nog terughalen (mss bij het herlezen van jouw brief) en alle aandacht geven aan wat je voelt. Ruim 20 minuten, probeer vooral te schrijven. Wat je voelt, waar je dat voelt in je lichaam en wat jouw gedachten dan zijn.
Daar kan belangrijke informatie naar boven komen die je verder in de training kan gebruiken.
Ik probeerde vandaag de batterijen opdracht. Ik vond het een hele lastige oefening.
Mijn fysieke batterij heb ik 80% vol gemaakt, ik ben nooit ziek, zelden fysieke klachten, ik slaap meestal weer goed, beweeg graag, kom graag buiten, zorg voor mijzelf etc.
De andere drie zijn een ander verhaal, mijn impuls is om te zeggen dat alledrie tussen de 20 en 40 procent vol zijn, onderscheid tussen de drie vind ik lastig te maken,
Emotioneel; ik huil veel, voor mijn doen heel veel, want in het verleden waren er lange perioden dat ik niet huilde. Als ik de kinderen heb gehad, is het minder, dan “spaar ik het op” denk ik want zodra ze weg zijn, heb ik het gevoel dat ik weer leeg moet lopen. En ik vind heel moeilijk rust, ik heb een zeer sterke impuls om mezelf altijd maar aan de gang te houden met iets.
Mentaal; Ik heb veel moeite met focus, kan moeilijk iets lezen, tv kijken, v.w.b. mijn werk ben ik gedeeltelijk ziek omdat ik geen dag vol kan houden (ook hier, tegen dat ik na een werkdag in mijn auto zit, tranen rollen, zonder dat ik weet waarom), ik doe bizarre dingen die maken dat ik weinig vertrouwen heb in mezelf (mijn pas nieuwe auto volledig in puin gereden, mijn contactlenzen door de gootsteen gespoeld…) Ik pieker veel over mijn financiële situatie.
Sociaal; ik heb geen grote familie en ook geen grote vriendenkring en uitreiken/verbinding maken/hulp vragen is iets wat ik erg moeilijk vind. Ik voel mij een beetje als een klein kind, op zichzelf aangewezen in de grote mensen wereld en daar niet tegen opgewassen. Ik probeer mij naar de buitenwereld vooral flink te houden.
Van al deze zaken kan ik vanuit mijn volwassen ik eigenlijk best relativeren, ze observeren en me realiseren dat het innerlijk kind, overlevingsstrategie … is, maar vooralsnog helpt me dat nog niet heel veel vooruit. ..
Kitty, Fijn dat je gisteren bij het spreekuur was.
Goed om te zien dat je de draagkracht oefening met de batterijen reeds hebt uitgewerkt. Kan je benoemen waarom je deze precies zo lastig vond?
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken).
Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt. Niet teveel analyseren en vooral op je gevoel afgaan.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden?
Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Ik voel vooral in jouw woorden dat je heel erg AAN staat. Wellicht het voorbije jaar veel op adrenaline gefunctioneerd waardoor jouw zenuwstelsel ontregeld is.
Graag wil ik je uitnodigen om de komende 10 dagen te oefenen met de oefeningen ‘zenuwstelsel ontdooien’. Deze video staat onder webinar nr. 33. Laat je me daar dan even weten hoe je dit ervaart?
Inzicht in je ‘delen’ is de 1ste stap naar verandering. Daarna komt het voelen en in contact komen met je delen, om meer vanuit je volwassen ik te kunnen leven. Maar … dat is iets wat we doen in hechting … Geef jezelf eerst nog de nodige tijd en de ruimte om de training in volgorde te volgen, zodat je zeker bent dat je niks laat liggen.
Geparkeerde rouw zorgt er namelijk voor dat de lessen van hechting niet volledig binnen komen.
Dus eerst rouw en je zenuwstelsel ontladen …
Succes met de volgende stappen Kitty.
Veerle
Bedankt voor je uitgebreide reactie Veerle! En de analyse klopt volledig dat ik continue heel erg aansta. Ik heb de video die je noemt al bekeken en ik ga die oefeningen doen. Ik vind het heel fijn dat je me zulke tips in mijn eigen proces meegeeft ❤️
Top dat je meteen die video met de oefeningen om je zenuwstelsel te ontdooien hebt bekeken Kitty. Probeer dit echt een aantal dagen consequent te doen, zodat je nervus vagus het signaal krijgt dat hij mag ontspannen na al die tijd AAN te staan. Veel succes ermee!
De batterij inkleuren…. Best heftig om mij zelf de vragen te stellen.. resultaat is als volgt.
F batterij is bijna vol
E batterij is 70% ongeveer
M batterij is bijna vol
S batterij is voor 10% gevuld
Na twee jaar diepe dalen ben ik blij dat het fysiek goed met mij gaat. Dit geeft hoop voor de toekomst van de andere “batterijen”
Lieve groetjes en enorm bedankt nog voor de mooie attentie en woorden op de kaart die ik per post heb ontvangen.
Conny,
Goed dat je dit hebt uitgewerkt.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, dan is jouw sociale batterij het meest leeg.
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden?
Sterk dat je ziet dat er hoop is voor jouw toekomst! Die is er zeker, daar mag je op vertrouwen.
Fijn dat het kaartje goed is toegekomen, lief dat je dat laat weten.
Veel succes verder met de volgende stappen hier in de training.
Van hart tot hart,
Veerle
Ik heb nog eens de module ROUW er zelf bijgenomen op mijn pc.
Aangezien je aangaf dat de tijdsindicatie zo’n 1,5 maand tot 2 maand is…
heb ik nog volgende vraag:
Is het de bedoeling dat we alle vragen die in het e-book staan schriftelijk beantwoorden?
Of op welke manier moeten we het e-book daadwerkelijk gebruiken? Enkel lezen en de tips onthouden en proberen toepassen en de oefeningen doen is dan waarschijnlijk niet voldoende?
Margaux,
In de module zelf worden bij de 7 stappen heel wat zelfreflectievragen gesteld die je inderdaad al schrijvend kan uitwerken voor jezelf in jouw notitieboekje. Wanneer je langer dan 20 minuten schrijft kom je ook tot diepere lagen…
Hierbij horen ook 16 masteclasses, waarvoor je minimum al 1 uur per masterclass aan het werk zal zijn. Belangrijk om daar ook tijd tussen te laten omdat je onderweg emotioneel geraakt zal worden en jouw lichaam dan tijd nodig heeft om dat te kunnen implementeren.
De brief bvb die ook gevraagd wordt om te schrijven in de module rouw is ook een oefening waar je een hele avond of dagdeel voor uittrekt, zeker als je de tips erbij neemt. (gouden balk onder de module rouw)
De balpen oefening op pg 21 is ook ééntje waar je best wel de nodige tijd voor neemt, om achteraf ook nog een moment van zelfreflectie op te doen.
Wanneer je dus de module én alle bijhorende webinars doorneemt en alles uitwerkt, zie ik dat de meeste mensen daar toch gemiddeld anderhalve maand tot 2 maand mee bezig zijn.
Veerle
Ik heb deze ochtend na een douche genomen te hebben en mn haartjes gewassen te hebben met selflove muziek, de tijd genomen om de brief aan mn ex-man te schrijven…
In het begin voelde ik weerstand en toen ik begon te schrijven deed mn hand direct pijn en dacht ik: mss moet ik het nu maar niet doen…
heb doorgezet en ben beginnen schrijven met behulp van de vraagjes van jouw extra tips…
In’t begin voelde ik enorm veel boosheid, vooral dan over wat hij mij en ons dochtertje allemaal heeft afgenomen met zijn beslissing om te scheiden…
maar dan was het vooral een enorm gemis, met de nodige traantjes die op mijn papier gevloeid zijn.. en dat gemis bleef en ging dan over in excuses van mijn kant en het feit dat ik het zo graag anders had gedaan en dat ik ergens voel dat moest zijn nieuwe vriendin er niet zou zijn, het ons nu wel zou lukken..
nadien heb ik hem bedankt voor de mooie jaren die we toch gehad hebben en vooral voor ons dochtertje…
en dan lukte het niet meer om te schrijven… ik kon de vragen teruggeven/behouden, overtuigingen/ vergeving/ hoe nu verder niet beantwoorden.. ik kon mijn brief niet meer verder schrijven…
ik ben nu mild voor mezelf en denk dat het een volgende keer misschien wel lukt om verder te geraken, en dat ik momenteel dus nog vastzit in het stuk gemis, nieuwe kans wil.. in mijn proces…
Margaux, fijn dat je er een soort ‘sessie’ van gemaakt hebt met eerst selfcare voorop.
Bijzonder is dat he die weerstand.
Je voelt het eerst, je gaat toch door, dan komt die weerstand toch terug onder een andere vorm (pijn in je hand), de stemmetjes in je hoofd ‘om het mss nu toch niet te doen’. Echt niet normaal hé dat onderbewustzijn van ons is zoooo sterkt om ons van die groei weg te houden.
Maar Margaux, wat goed dat je je hier bewust van was en toch bent doorgegaan!
Sterk ook om te lezen dat je verschillende emoties hebt toegelaten, dat je hebt toegelaten wat er gevoeld mocht worden.
Goed dat je ook de dankbaarheid erin hebt opgenomen, want ook dat is een belangrijke als voorbereiding op vergeven om zelf verder te kunnen.
Wel ben ik benieuwd naar waarom jij je tov hem excuseert, is dat gegrond? Of eerder vanuit romantiseren?
Is het werkelijk zo dat het nu wel zou kunnen lukken mocht ‘de ander’ er niet zijn? Wat is er dan volgens jou veranderd aan hem? Wat heeft hij zélf al gedaan aan zijn eigen innerlijk werk?
Goed dat je jouw grens voelde en dat het voor nu even genoeg was. Je bent zo te lezen best wel al diep gegaan …
Geef het ruimte en doe er op een ander moment weer mee verder.
Daarbij mag je doorvoelen wat er aan de onderlaag ligt waarom je niet meer verder kon? Wellicht brengen de vragen die ik eerder stelde jou bij antwoorden.
Succes en sterkte verder Margaux.
Van hart tot hart
Veerle
Ik lees dit van enkele maanden geleden. Ik denk dat ik nog ergens wel dezelfde gevoelens heb en anderzijds dat mijn brief al heel anders gaat zijn en dat ik ook wel verder ga kunnen gaan. Ik neem er één van de komende dagen nog eens tijd voor om opnieuw te beginnen schrijven. Heel benieuwd wat er nog allemaal gaat bovenkomen.
Ik zie nu dat ik nooit op jouw vragen heb geantwoord. Ik denk dat mijn excuses naar hem deels gegrond zijn. Ik heb door aan mezelf te werken en ook door mijn nieuwe vriend heel veel van mezelf geleerd en ook geleerd wat mijn aandeel is geweest in de breuk en hoe ik dingen anders had kunnen aanpakken.
Dit zou waarschijnlijk tot veel minder ruzie’s geleid hebben.
Wel kan ik eerlijk zeggen dat hij inderdaad NIETS gedaan heeft en dat hij nog steeds roept op mij en nog steeds altijd zijn gelijk wil en dergelijke… Dit kan ik nu wel zien.
Wel heb ik het er nog moeilijk mee dat hij in zijn nieuwe relatie precies de ideale partner en papa is. Al kan het ook wel zijn dat schijn bedriegt en heb ik ook al door dat zij een enorme pleaser en ja-knikker is…
Dus misschien had het inderdaad nooit gelukt tussen ons en hoeft het ook nooit meer goed te komen en ligt er iets beters op mijn pad.
Al denk ik dat dat nu vooral gelukkig worden met mezelf is en mezelf aanvaarden zoals ik ben en van me houden zoals ik ben en tijd met mezelf alleen niet als een straf zien en er kunnen van genieten.
Vind het ergens wel leuk om dit te lezen en dan te beseffen dat ik, ondanks ik me soms nog zo rot slecht voel en echt in slachtofferrol kan kruipen, eigenlijk toch al zo ontzettend gegroeid ben…
even momentje om fier op mezelf te zijn 🙂
Stapje per stapje, beetje bij beetje.. ik kom er wel 🙂 en ik denk dat mijn nieuw stekje met Marie’tje vanaf de kerstvakantie daar ook een grote stap zal in zijn 🙂
Goed dat je weer even tijd nam om dit stuk te herlezen.
Fijn dat je ziet dat je er nu toch al anders naar kijkt.
Het is altijd goed om die brief nog eens te herhalen want intussen is er toch al weer veel veranderd.
Je kan daar zelf dan ook jouw evolutie in zien.
Begrijpelijk dat je je soms afvraagt waarom hij nu mss wel ander doet, maar ja, zoals je zegt. Jij weet niet hoe het daar allemaal is tussen de 4 muren.
Je ziet ook wel dat zij met please gedrag wellicht heel fel naar zijn pijpen danst.
Als hij niet veranderd is kan het onmogelijk plots een gezonde relatie zijn.
Met wat je mij allemaal vertelt hebt, kan ik je vertellen dat je echt wel beter verdient!
Dat je nu ruimte mag maken voor jezelf en jouw innerlijke reis is zeker geen straf, al voelt dat in het begin mss wel zo, omdat het best wel pittig is om die leegte toe te laten.
Maar geloof me, er ligt goud in die reis.
Je mag terecht trots zijn op jezelf en dit gevoel zal alleen nog maar groeien.
Conclusie: ik ben aan het opkrabbelen.
Grootste uitdaging: herstellen van vertrouwen in relaties en in mezelf. Ik ben vooral besluiteloos.
Ik voel vooral een wond. Die had ik niet voordat ik hem ontmoette. Het voelt alsof ik een ongeluk heb gemaakt buiten mijn schuld om. De wond is inmiddels dicht. Het bloedt niet meer. Maar het laat een litteken achter die ik niet wil.
Nu moet ik leren leven met het litteken. Het is nu af en toe nog pijnlijk en ik wrijf er vaak over. Maar in de toekomst zal ik moeten vertrouwen dat dit litteken naar de achtergrond verschuift. Het zal er altijd zijn, maar door alle nieuwe ervaringen gedurende de tijd, zal het litteken een steeds kleinere rol spelen.
Ergens weet ik wel dat ik hier sterker uitkom. Maar het naïeve en de onschuld die ik nog voor de relatie had, ben ik jammer genoeg kwijt. Het maakt plaats voor ‘realiteit’ En ik vind dat ergens jammer. Maar ik begrijp ook dat het nodig is om reëler te zijn.
Colinda,
Ik zag net in jouw persoonlijk bericht dat jij de draagkracht oefening met de batterijen mooi in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, dat is de mentale batterij het minst opgeladen.
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer power te geven?
Sowieso sluit ik me aan bij wat je zegt, gezien de resultaten hier zien we toch over het algemeen een mooie dosis energie over de 4 batterijen. Fijn om te mogen voelen dat je aan het opkrabbelen bent.
Het herstellen van je vertrouwen in relaties én in jezelf, is iets wat hier uiteraard ook stap voor stap aan bod komt, maar dan vooral doorheen de module hechting.
Dus nog even geduld zou ik zeggen, belangrijk is om toch eerst alles van rouw te doorvoelen.
Het litteken zal er idd altijd zijn en dat mag ook, het is onderdeel van jouw leven. Je zal zien dat je doorheen de innerlijke reis kunt zien waarom het er is en wat het jou ook nog zal brengen.
Ik moet nu heel erg denken aan het plaatje met de bokaaltjes, die ik zal delen per mail.
Goed dat je begrijpt dat je in het leven wat meer reëler mag zijn … wat niet uitsluit dat het speelse in jou nooit meer ruimte mag krijgen. Ik geloof erin dat alles gebeurt met een reden in ons leven. Het universum werkt voor ons en niet tegen ons. En ja, soms vragen we ons wel eens af “Is het dan nodig om zo heftige lessen te krijgen, kan het ook niet met wat minder?” Helaas … soms zijn confronterende zaken nodig om jezelf écht toe te staan om oude patronen te doorbreken.
Succes met de volgende stappen hier.
Van hart tot hart,
Veerle
Ik ben begonnen aan de module rouw.
De oefening met de balpen vond ik een heel mooie oefening. De scheiding dateert van drie jaar geleden, en als ik denk aan mijn ex-man, dan kon ik die balpen eigenlijk heel gemakkelijk neerleggen op de tafel, en ze laten voor wat het is.
Als ik denk aan Dries, de man met wie ik een zestal maanden iets heb gehad na de scheiding, dan zou ik het liefst die balpen op de grond gooien, en er op springen tot ze kapot is. Ik schrok daar in alle eerlijkheid echt van. Ondertussen is het ook al meer dan twee jaar geleden dat ik hem nog gesproken heb, was dat ook maar een zeer korte periode, en toch heeft hij veel meer kapot gemaakt, dan ik tot nu aan mezelf toe heb willen geven.
Ik heb dan ook een brief geschreven aan Dries. Er was héél veel weerstand om eraan te beginnen, de onnozelste stomste taakjes in mijn huishouden zijn allemaal gebeurd vooraleer ik me heb neergezet om die brief te schrijven. Het deed mij veel pijn en verdriet om hem te schrijven. Ik besefte vooral dat ik nog meer kwaad was op mezelf dan op hem, omdat ik zo’n manipulator als hij in mijn leven had toegelaten. De brief heeft mij ook wel verlichting in mijn hoofd gebracht. Hij heeft lang genoeg een plek in mijn gedachten gekregen, en mag daar nu vertrekken. Ik mag verder met mijn leven, en dat wil ik ook.
Leentje, top om te zien dat je doorpakt!
De balpen oefening is een systeemoefening, de reactie van ons lichaam geeft ons belangrijke informatie over hoever we staan met loslaten van die persoon in ons proces.
Goed dat je de oefeningen doet met alle exen, dit klinkt mss wat oneerbeidig, maar je weet dat ik het zo niet bedoel.
Maar wat ik wil zeggen is dat er verschillende rouwprocessen naast elkaar kunnen lopen en het is belangrijk om die allemaal de nodige ruimte te geven.
Begrijpelijk dat je schrikt van jouw reactie tov Dries, maar wel duidelijk dat hier nog heel wat rouw ligt die geparkeerd werd.
Goed dat je hier bent en er stap voor stap mee aan de slag gaat.
Gek is dat hé die weerstand, maar ook goed dat je je hier bewust van bent. Eerst nog dit en dan nog dat, haha, ik herken wat je bedoelt. Ik schreef ook een tekst over weerstand die je hier ook in de training kunt terugvinden onder het kopje weerstand net onder de videoserie.
Heb je de tips ook gevolgd bij jouw brief aan Dries? Deze kan je via de gouden knop hier onder de module nalezen. Mocht je dat niet gedaan hebben kan je alsnog jouw oefening verder uitwerken.
Goed dat je het verdriet en de pijn bij het schrijven hebt toegelaten Leentje, alweer een laagje van je ui! Dat heb je toch maar al gedaan en weer een stap vooruit.
Wat betreft de boosheid op jezelf … Begrijpelijk. Onze 4de Z, zelfcompassie zal jou hier bij helpen.
Weet dat je vanuit codependentie niet helder kunt kijken naar situaties en er dan ook veel langer in blijft zitten dan nodig, want je ‘ziet’ het niet. Wees lief en mild voor jezelf en oordeel niet.
Veel succes verder Leentje, ik voel dat jij hier reeds een hele waardevolle move hebt gemaakt.
Van hart tot hart
Veerle
Bedankt voor de verdere toelichting. Ik denk dat er de komende dagen/weken nog wel brieven zullen volgen. Ik ga daarbij zeker nog met de verdere tips aan de slag.
Mild zijn voor mezelf is inderdaad iets dat (nog) niet in mijn woordenboek staat. Er wordt aan gewerkt, stap voor stap :). Ik keek vandaag ook het webinar omtrend weerstand, en dat was ook zeer helpend om te horen dat zijn gedrag niet door mij komt. Nu er nog voor zorgen dat ik dat zelf ook helemaal geloof.
Noteer dan vanaf nu ergens op een post it “Ik mag mild zijn voor mezelf.” of “Mild zijn voor mezelf is een daad van eigenliefde” en plak dat briefje op jouw spiegel in de badkamer of op jouw kleerkast.
Maakt niet uit waar maar wel op een plek waar je het elke dag ziet en zo ook aan herinnerd wordt.
Mooi inzicht neem je ook weer mee uit het webinar over weerstand.
Begrijpelijk dat je het nog niet echt kunt voelen of geloven.
Stap voor stap komt dat wel, vertrouw op het proces.
Goed bezig Leentje.
Van hart tot hart,
Veerle
Gestart met de module rouw. De batterij van de emotionele draagkracht is het meest leeg. Ik zal hier dan ook moeten kijken wat ik nodig heb om deze op te laden. Dat is o.a. vooral het praten met anderen over mijn pijn en verdriet van de scheiding. Ik heb het steeds bij mijzelf gehouden , omdat ik anderen er niet mee wil belasten, terwijl er genoeg mensen zijn die mij steunen. Dat wordt dus ook één van mijn doelen evenals kijken hoe ik beter kan slapen. Ik zal de ABC oefening vragen via Fb.
Ook de brief naar Gert heb ik geschreven., Ik moet zeggen dat ik al vaker naar hem geschreven heb ( maar nooit verstuurd hoor) Bij de visualisatie oefening kwam het verdriet in alle hevigheid en ook tijdens het schrijven heb ik gehuild. Mijn liefde voor hem zit zo diep en kan ik niet kwijtraken. Ik heb zoveel vragen waarop ik nooit geen antwoord van hem heb gekregen en ik weet dat ik die ook nooit zal krijgen. Ook nu weer veel vragen in de brief over hoe het zover heeft kunnen komen en hoe het kon gebeuren dat zijn liefde voor mij verdween na zoveel jaren. Daarbij steeds weer de vraag wat ik had moeten of had kunnen doen om een scheiding te voorkomen. Deze vragen spoken steeds weer door mijn hoofd. Hoop dat ik het ooit kan loslaten en hem kan zien zonder pijn in mijn hart.
Esther, goed dat je deze draagkrachtoefening hebt uitgewerkt en ook meteen voelt wat jou hier te doen staat.
Het is inderdaad zo dat dit de bedoeling hiervan is, dat je kijkt welke batterij het meest leeg is en dat je daar dan zeker gedurende een maand jouw focus op legt.
Het praten met anderen kan jou idd zeker helpen om emotioneel meer op te laden, het toelaten van de emoties kost eerst energie om daarna energie te winnen.
Je vertelde me idd dat je het heel lang bij jezelf hebt gehouden, maar die tijd is nu voorbij Esther, sta jezelf toe om te verbinden en te delen. Delen = helen.
De ABC oefening om beter te slapen staat hier ook uitgelegd in een aparte masterclass, dat is nr 7.
Laat me daar dan ook even weten hoe het gaat als je deze een paar keer geoefend hebt.
Schrijven werkt helend, dus goed dat je idd al geschreven had en nu ook weer deze oefening hebt gedaan. Nam je er ook de tips bij die hier onder de module rouw staan?
Ik ben blij om te lezen dat er in alle hevigheid tranen kwamen bij de visualisatie, je hebt hier sowieso een mooie laag van je ui afgepeld Eshter. Daar mag je trots op zijn!
Ivm alle vragen waar je mee worstelt, mag ik je uitnodigen om hiervoor naar masterclass nr. 13 te kijken. Laat me daar dan ook weer even weten wat jouw inzichten zijn. Succes en sterkte verder, je maakte een ‘mooie’ start.
Van hart tot hart,
Veerle
Ik heb gisteren en vandaag verder aan de module rouw gewerkt en deze afgewerkt.
Ik heb gisteren de brief geschreven en gemerkt dat er al minder verdriet is dan toen ik aantal weken geleden ook al eens wat van me afgeschreven heb. Toen vloeide de tranen heel de tijd. Nu enkel als ik over de kinderen schreef omdat ik dan eigelijk medelijden heb met wat het met hen doet. Voor de rest merk ik dat ik het waarom en hoe het komt dat hij zo hard is kunnen veranderen me het meest bezighouden en eigenlijk medelijden met hem heb.
Aangezien hij zich eigenlijk op hele korte tijd kompleet losgekoppeld heeft van mij en ons leven/gezin, ben ik er wel al van overtuigd dat ik beter af ben zonder en dat ik met de kinderen ook een leuk (maar ander) leven kan hebben. Ik vind steun bij vriendinnen en familie die ik wat uit het oog verloren was en dat voelt wel al fijn om deze contacten nieuw leven in te blazen.
Maar het alleen thuis zijn, alleen beslissingen moeten maken, de vraagtekens bij de toekomst geven me soms nog wel paniek. Dan ben ik de Facebookgroep wel dankbaar om mijn verhaal kwijt te kunnen en steun te voelen en te kunnen geven.
Bij de balpen oefening had ik de wil om die keihard tegen de grond te smijten maar uiteindelijk heb ik getwijfeld, onbewust nog een kus aangegeven en op de tafel gelegd en weggegaan. Bij de bal is het een beetje hetzelfde verhaal. Ik wou die keihard smijten maar twijfelde en heb de bal uiteindelijk zachtjes tegen de muur gegooid.
Bij de vragen blijft bij mij vooral de waarom hangen.
Ik heb een paar weken geleden heel diep gezeten, zo diep dat ik me een niets/een niemand meer voelde en de zin van het leven niet meer zag. Een gesprek met een goede vriendin heeft me er toen wel bovenop geholpen. De tip om tijdens de bemiddeling al een deel alimentatie te verrekenen met het huis zodat het huis van mij zou zijn heeft me rust en een veilige plek gegeven. Nu moet ik nog door de cijfers en bemiddeling geraken om dit effectief allemaal op een eerlijke manier rond te krijgen. Dat is wel vermoeiend om overal de juiste info te zoeken en krijgen in combinatie dat je dat ook weer allemaal alleen moet doen. Maar stapje voor stapje komen we er wel en ik voel me op de moment al sterk genoeg om wel op mijn strepen te staan en voor mezelf op te komen en daar ben ik al heel dankbaar voor!
Dag Kris, fijn om te zien dat je zo intensief met deze module aan de slag bent gegaan.
Sterk dat je door het schrijven van de brief reeds kon merken dat het verdriet al wat minder lading heeft. Heb je ook de tips gebruikt die onder deze module staan?
Begrijpelijk dat je medelijden hebt met je kids, niemand wil dat zijn kinderen dit meemaken? Als moeder herken ik dat je dat verdriet van je kids zou willen overnemen, maar vanuit codependentie voel je je daar ook nog eens heel erg verantwoordelijk voor.
Er is een verschil tussen verantwoordelijk voelen en verantwoordelijkheid dragen en overnemen. Weet dat jouw kids ook door hun eigen proces gaan, het enige wat je kan doen is het de nodige emotionele ruimte geven.
De vragen in je hoofd zijn ook een heel normaal verschijnsel als je aan het rouwen bent, hiervoor maakte ik een aparte masterclass, dat is nr. 13.
Over het medelijden hebben met hem, ook dit komt vanuit codependentie. Hij is even volwassen als jij om zélf iets met zijn probleem te doen, dat kan jij niet voor hem oplossen. Denk dat je genoeg gedaan hebt om hem dat te laten inzien.
Probeer de focus nu vooral te verleggen naar jezelf ipv op hem. Hier mag je leren om daar een andere beweging in te maken dan dat je gewoon bent om te doen vanuit je onderbewustzijn.
Amai, wat een mega vooruitgang lees ik hier in de woorden die je schrijft dat je kunt inzien dat ‘je beter af bent zonder’, wat niet uitsluit dat je rouwt en ontzettend veel verdriet hebt.
Maar dat inzien dat het niet gezond was is een hele waardevolle stap in jouw proces Kris.
Fijn dat je steun ervaart bij vrienden en familie en mooi dat je nu reeds voelt dat er nieuwe contacten of reeds bestaande weer op jouw pad mogen komen.
Weet dat die paniekmomenten normaal zijn ! Het is idd niet voor niets dat ik aan deze training een groep gekoppeld heb die 24/7 beschikbaar is. Niet dat wij elke minuut van de dag klaar staan om te antwoorden, maar er is wel verbinding en nét dat is wat een mens nodig heeft. Weten dat er een veilige plek is waar je terecht kan.
Er is altijd wel iemand die reageert, waardoor jij je weer gezien en gehoord voelt en dat is enorm helend.
Mooie zelfreflectie ook bij de balpen en bal oefening.
Hoe waardevol om te zien dat op het zwartste moment daar die vriendin er voor je was en dat ze jou ook nog een gouden tip meegaf! Echt iets om dankbaar voor te zijn.
Alles regelen vraagt heel veel energie, laat vooral altijd iemand met je meekijken die er neutraal kan naar kijken, zodat je geen beslissingen vanuit emoties neemt.
Nu je door deze module heen bent Kris, wil ik je uitnodigen om ook eerst alle bijhorende webinars te volgen waar /ROUW achter staat. Dat zijn er 16. Daarna ben je klaar om door te gaan naar de module aandacht. Veel succes verder!
Je bent zo goed bezig, daar mag je trots op zijn.
Van hart tot hart, Veerle
Hé Veelre, ik heb de module opnieuw gedaan. Als ik kijk naar mijn batterijen dan zijn ze allemaal heel erg leeg. Lijf, lichaam, geest het voelt als allemaal op en energieloos. Mijn laatste relatiebreuk (nu 6 wkn terug) is nog heel vers maar komt o zo hard aan. Maar ook mijn 1e scheiding 2,5 jr geleden komt in alle hevigheid naar boven. Ben er wel achter dat de laatste relatie té snel was en ik de verwerking van de 1e een soort van on hold heb gezet die (heerlijk en fijne) periode. Als ik nu alles beredeneer van de afgelopen 1,5 jaar heb ik me emotioneel veels te veel vast geklampt aan hem en des te harder komt nu de klap. Neemt niet weg dat ik er voor had willen vechten maar hij gooide in 1e instantie de handdoek in de ring. Zit zelf in hulp traject met psy en emdr maar denk niet dat hij dat gaat doen. Heeft toch een heel ander verleden als ik, veel relaties, bindingsangst, oude trauma’s en vluchtgedrag. Nadien wisselende signalen van hem maar toen heb ik zelf het contact verbroken, heel abrupt uit zelfbescherming maar het is heel zwaar. Van de hele dag door lieve appjes en heerlijke wknd samen nu helemaal niets. Schrijf heel veel maar merk dat ik vaak nog in de ‘waarom’ fase zit en frustratie dat hij zelf niet inziet dat hij hulp nodig heeft. Ook heel teleurgesteld in het feit dat hij niet 1x een berichtje heeft gestuurd om te vragen hoe het gaat. Hij kende mijn verleden qua scheiding (boodschap op bed en binnen een uur vertrokken na 18 jr samen ook uit het niets) en heeft altijd tegen mij en mijn dochter gezegd dat hij dit NOOIT zo zou doen. Misschien weet je nog in ons 1e gesprek dat ik je vertelde over die grote steen in mijn maag, die zit er weer. Luister veel naar de webinars, doe de kracht methode icm met psy en emdr. Gepest worden vroeger maar ook onveilige hechting in baby- kind tijd is ook nog iets om aan te werken. Doel is nu om terug te komen in mijn eigen kracht, een dag niet te huilen (mijn dochter is er ook wel eens moedeloos van), me fijn te gaan voelen in mijn eigen huis en de rust terug vinden in mijn eigen lijf. Het verleden achter me te laten en te focussen op de toekomst maar het geeft me vaak angstige en paniekerige gevoelens. Lieve Veerle, heb je nog tips? Liefs Mariola
Mariola, goed om te zien dat je jezelf tijd en ruimte gaf om deze module te herhalen.
Sterk dat jij de draagkracht oefening met de batterijen opnieuw hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden Mariola?
De breuk is dan ook nog heel recent, dus begrijpelijk dat de accu leeg is.
Wees lief en mild voor jezelf en sta jezelf toe om te rouwen.
Want – ben blij dat je het zelf schrijft – deze relatie was wellicht te vroeg.
De kans dat je dan in herhaling valt is ontzettend groot.
De pijn die je dan na zo’n relatiebreuk voelt is heftig.
We zijn dat nog niet verwerkte rouw wat we ook geparkeerde rouw noemen bij nieuwe rouw ook weer volop in je gezicht komt.
Daarom doet het nu zo verschrikkelijk veel pijn en lopen er 2 rouwprocessen naast en door elkaar.
Moedig dat je zélf de stap hebt gezet om hier de knoop door te hakken, wat niet wegneemt dat je veel verdriet en pijn voelt.
En ja, wat hij met zijn proces doet of niet doet, dat is niet jouw verantwoordelijkheid.
Focus nu op jezelf en op jouw heling.
Goed dat je ook naar een psycholoog gaat want K.R.A.C.H.T. alleen zal op dit moment mss te weinig zijn. Doordat je mss te overweldigd bent lukt het niet altijd om erin te duiken. Dus goed dat je dan verschillende hulplijnen hebt.
Die steen in jouw maag spiegelt een oude pijn, dat is een innerlijke kind pijn, als ik hier zo jouw verhaal lees is dat de kans heel groot dat dit de pijn van afwijzing is die je daar voelt.
Er zijn geen pasklare tips Mariola, ik kan je alleen maar aanmoedigen om deze keer écht alles uit de training te volgen.
En ook al voel je je weer beter om hier echt te wachten met daten tot wanneer je alles ten minste 1 keer gevolgd hebt.
Dus de 6 modules en de 33 masterclasses. Trek hier een 6 tal maanden voor uit, maar maak echt die afspraak met jezelf.
Wat het huilen betreft, oordeel er niet over, maar laat het toe. Het helpt veel mensen om op regelmatige basis onze meditatie ’emotie toelaten’ te doen. Deze staat onder nr 27.
Voor de paniekerige gevoelens raad ik je aan om jouw zenuwstelsel te ontdooien, dat is een video met oefeningen die onder nr. 33 staat.
Ik stuur jou alle nodige draagkracht toe Mariola, je kunt het!
Van hart tot hart,
Veerle
Inmiddels een jaar verder na de breuk van een relatie van 10 jaar en opnieuw begonnen met module rouw. Dit keer meer vanuit een chronische kant. Bij een recente ervaring waarin ik in een ” situationship” beland ben, herkende ik patronen. Waarom opnieuw liefde en erkenning zoeken in een emotioneel onbereikbare man? Het bekende afstoten-aantrekken verhaal. Mijn liefde voor hem werd niet beantwoord en elke keer als ik aangaf meer te willen duwde hij mij van me af om vervolgens aantal weken later weer te appen. Zelf bagatelliseerde ik het, alsof hij ook niet veel moor mij betekende anders dan een flirt.Maar diep in mij hart wist ik beter. En ineens zag ik het patroon: mijn moeder deed niet anders. Als ze dronken was, was ze verbaal agressief (afstoten) en de dag nadien heel lief (aantrekken) omdat ze zich schuldig voelde. Niet vreemd dus dat dit gedrag in een man mij aantrekt, immers is mijn kleine kind dat al gewend. Des te trotser ben ik nu dus dat ik de situatie beëindigd heb en opnieuw de modules doorneem. Het is goed om te zien dat ik ook gegroeid ben. Vorig jaar rond deze tijd was ik in de FEMS een wrak ( sliep niet, 10 kilo afgevallen, moest continue huilen, kon me niet concentreren, negatieve overtuigingen) Ik sta er nu anders in. Ik zorg goed voor mezelf, eet gezond en sport graag en nadat ik gisteren de stap heb gezet om het te beëindigen als een blok geslapen. Ik ben trots dat ik mijn verlatingsangst onder ogen durfde te komen en hem rechtuit gevraagd heb om mij niet meer te benaderen als hij mij niet als relatie materiaal ziet. Iets wat ik nooit tegen mijn ex of mijn moeder heb durven uitspreken uit angst dat ik het kleine beetje liefde van hun kant (als het hun uitkwam) kwijt zou raken. Mijn verlies is nog niet rond anders had ik nu niet in in een herhaling gevallen. Het universum stuurde niets voor niets weer een onbereikbare man op mijn pad. Dus ik ga gewoon dapper nog een keer!
Liesbeth, de K.R.A.C.H.T. zit in herhaling en zeker als je er met een andere insteek doorheen gaat. Je zal merken dat je naar bepaalde zaken anders zult kijken en dat die dan ook anders zullen binnenkomen.
Alhoewel je mss denkt dat je dit liever niet meer hadden moeten doen, toch zal er iets zijn wat nog niet voldoende aandacht en ruimte heeft gekregen waar je nu wel bij kan komen.
Terug daten is vaak een ‘reis’, een reis van ontdekken en vooral alert zijn op de rode vlaggen.
De triggers die dan nog op jouw pad komen vertellen jou wat je nog te doen hebt.
Het universum ‘test’ jou om te zien of je weer helemaal meegaat in oude patronen of als je eruit stapt en met dat inzicht aan de slag gaat.
Sterk ook dat je ziet dat je het aan het romantiseren was om eigenlijk de diepe pijn die daar getriggerd werd niet te moeten voelen.
Kippenvel bij je zin ‘Ineens zag ik het ..’ en jouw woorden erna.
Idd jouw onderbewustzijn koos een gekend pad, dat is ook het makkelijkste want daar heb je een hele rugzak tools voor om in te zetten (overlevingsstrategieën) maar dat is niet wat je wil.
Je mag terecht trots zijn Liesbeth dat je dit een halt toegeroepen hebt!
Je hebt een duidelijk signaal naar jezelf toe maar ook naar het universum toe gegeven.
Liesbeth 2.0 gaat hier NIET meer in mee.
Fijn om te lezen dat je ook het draagkrachtonderzoek met de batterijen opnieuw hebt gedaan, dat geeft jou idd een mega inzicht hoeveel je veranderd bent op een jaar tijd. Daar mag je jezelf dankbaar voor zijn!
Ik lees ontzettend veel kracht in de woorden die je naar hem toe uitgesproken hebt! Vasthouden die energie.
Dit is een keerpunt in jouw proces.
Zie het niet als ‘in herhaling gevallen’ maar wel als ‘de test doorstaan en goed afgerond’.
Succes met herhalen en vertrouw maar verder op het proces. Het doet zijn werk.
Voor jou ipv tegen jou.
ik heb module 1 en 2 inmiddels doorlopen (de webinars nog niet). De brief schrijven bij module twee was een mooie oefening. Ik heb het nog eens teruggelezen en het is een goede terugblik. Tijdens het schrijven merkte ik dat de meeste pijn in mijn huwelijk zit bij het al die jaren moeten hebben missen van warmte, aandacht, een arm om mij heen, een knuffel, een compliment.
Het afscheidsritueel heb ik gisteren gedaan. Mijn trouwring lag nog in het laatje van mijn nachtkastje. Ik heb de doos met nog wat trouwspulletjes van zolder gehaald. Ik heb alles nog een keer bekeken wat er in zat, en de trouwring erbij gedaan. Bij het terugbrengen naar zolder kreeg ik een soort van hartkloppingen, heel bizar gevoel. Het deed dus toch meer met mij dan ik van te voren dacht.
De oefening met de pen: waarschijnlijk zie je het al aankomen: bij het los laten van de pijn had ik een sterke neiging om de pen op te vangen. Sterker nog, ik liet het maar een paar centimeter los en toen had ik het met mijn andere hand al weer opgevangen. Het loslaten lukt dus nog niet zo goed.
De oefening met de bal: die heb ik best wel met wat kracht tegen de muur aangegooid. Een paar keer, en het bijzondere was dat het telkens op een onverwachte manier weer terug stuiterde, waardoor ik het niet goed onder controle kreeg. Hoe treffend als vergelijking van mijn huwelijk. Steeds maar weer denkende dat ik het onder controle had (lees: mijn gevoel om toch door te kunnen gaan onder controle hebben, en niet de moed opgeven) en dan gebeurde er altijd wel weer iets, op een onverwachts moment, waardoor het ineens weer een stuk slechter ging tussen ons. En ik weer alle zeilen bij moest zetten om de controle over mijn gevoel weer terug te krijgen, zodat we toch weer samen verder konden.
Een van de oefeningen in module 2 was de vraag noteren die als eerste bij je opkomt. Voor mij was dat: ‘waarom kon je voor anderen wel aardig zijn en niet voor mij. Daar zit de meeste pijn.
Ik merk dat ik het heel fijn vind om hier mee bezig te zijn. Het geeft inzicht en het helpt om te begrijpen. Het leren kennen van het begrip ‘codependentie’ vind ik ook een eye-opener en ik ben verbaasd dat er dus een naam voor bestaat. Ik begrijp mijzelf nu beter.
Ik ga later deze week verder met de webinars die bij module 2 horen en heb er nu al zin in.
Pfffff. Zoooooo! Eindelijk die brief ook maar eens geschreven. Eigenlijk best onverwachts en spontaan. Ik ben nu 4 jaar verder sinds ik zijn vreemdgaan ontdekte, man man, waar blijft de tijd!
Die oefening met de pen, heb ik al veel langer geleden gedaan, was geen enkel probleem voor mij. Ik vraag mij nu af in hoeverre mijn enorme boosheid hierbij geholpen heeft, dat weet ik nu even niet. Mijn afscheidsritueel heb ik middels een schilderij van mijn ex gedaan. Dit betrof een zandschilderij; een schilderij in heeeeel dik glas, waartussen doormiddel van gekleurd zand een afbeelding van mijn ex gemaakt was. echt heel mooi. Op een avond, ik was toen heel raar kalm, heb ik die lijst los geschroefd, en ben naar buiten gelopen. Daar heb ik in het donker, in mn up, heel langzaam lopend door de tuin, al het zand uit de lijst laten lopen…..ik had een soort mantra die ik steeds hardop zei.
Nadat de lijst met echt heeeeel dik glas helemaal leeg was, heb ik deze in de tuin tegen een muurtje gezet. Ik ben echt akelig kalm (besef ik nu) een hamer uit de garage gaan halen en ik heb met een paar klappen al het glas stuk geslagen.
Vervolgens ben ik een doos en een zak gaan halen en heb ik al het glas opgeruimd. Ik vond dat zalig om te doen, serieus. Hij heeft mij nog nooit gevraagd waar die lijst, waar zijn schilderij gebleven is. We hebben het er nooit meer over gehad.
Nu dus ook een brief richting hem geschreven, naar aanleiding van een vraag van mij aan hem. Zijn antwoord riep bij mij deze reactie op. En op dat moment besefte ik dat ik een brief…De Brief aan het schrijven was. Ook nu, heel rustig en vastberaden van binnen. Echt weer een fijn gevoel…..
Wat goed én moedig dat je door de weerstand bent gegaan en met deze oefening aan de slag ging Annet!
Mooi dat het dan ook zo onverwachts kwam en dat je in de flow was om hieraan te werken.
Fijn dat je die balpen ‘zonder probleem’ los kon laten. Je hoeft niet te analyseren wat eronder zit, het belangrijkste is dat jouw lichaam dus wel die ruimte voelde om die beweging te maken.
Uiteraard snap ik jouw vraag wel.
Voel je nu nog steeds dat die boosheid jou in de weg zit? Of heeft dat gevoel ook al de nodige ruimte gekregen?
Ik ben ontroerd bij het lezen van jouw afscheidsritueel.
Hoe bijzonder dat ik hier ook wel de kracht in voel wat dit jou gebracht zal hebben.
Ook het stuk slagen van het glas, een intensief iets, maar dit is echt wel helend geweest vermoed ik zo.
Jouw zin “Ik vond dat zalig om te doen, serieus” lees ik met een glimlach 🙂 Ik voel jouw energie helemaal.
Bedankt om jouw ervaring te delen Annet.
Veel succes met de volgende webinars/modules.
Whaw wat goed dat je er meteen in bent gedoken Astrid.
‘De brief’ is idd een ‘mooie’ oefening.
Confronterend maar brengt het verhaal wel helder.
Goed dat jij dat ook zo kon zien, die terugblik.
Waardevol dat je er ook een rode draad uit kon halen en kunt benoemen waar de grootste pijn/gemis ligt.
Heel moedig wat je hebt gedaan, bewust alles nog eens vastgepakt en bekeken en dan ook bewust bij wijze van afscheid naar boven gebracht.
Begrijpelijk dat je lichaam signalen gaf en dat er hartkloppingen waren.
Geef jezelf hier nog maar een liefdevol schouderklopje want dit is echt een waardevolle stap in jouw proces.
Goed dat je de balpen oefening ook al een 1ste keer gedaan hebt.
Jouw lichaam geeft duidelijk aan waar je reeds bent in jouw proces van loslaten.
Oordeel er niet over, alles is oké.
Stap voor stap.
Sterke zelfreflectie Astrid ivm de bal.
Mooi hoe je de vergelijking maakt.
Vooral ook het stukje onder controle willen houden maar dat het niet lukt.
Hoe kwam die bij jou binnen, kon je dat doorvoelen?
Begrijpelijk dat jouw waarom vraag veel pijn bij je oproept.
Ik maakte een webinar over ‘de vragen’, dat is nr. 13.
Misschien kan je deze als eerste volgen als je weer verder werkt aan de training.
Het raakt me wat je schrijft, want ik voelde het net zo aan een aantal jaren terug.
Dat ‘wat ik had’ een naam had.
De erkenning, het weten waar het vandaan komt.
Maar ook … dat het geen aangeboren iets is en dat ik er dus iets kon aan doen.
Dat gaf vertrouwen in mijn toekomst.
Ik wens je heel veel succes en draagkracht verder met de webinars bij module 2.
Je maakte een mooie start Astrid, je mag er echt wel trots op zijn.
Liefs,
Veerle
Al even ben ik met mijn draagkracht bezig en ik betrap mij erop dat als ik een stapje vooruit doe ik even later terug een stapje achteruit doe. Al even ben ik op dezelfde plek aan het trappelen. Het gaat met up en downs.
Mijn 4 baterijen staan op een heel laag pitje maar ben al blij dat ik kan blijven werken en op mijn werk nog de mogelijkheid krijg om door te groeien.
Dus als ik kijk naar mijn 4 draagkrachten dan is daar nog heel wat werk aan de winkel.
Ik zie zoveel werkpunten dat ik niet weet met wat ik moet beginnen. En dan kom het twijfelen naar boven en probeer ik van alles door elkaar wat dan ook mijn weer niet veel verder helpt.
Als ik nu een gepast handleiding zou bestaan om mijn draagkracht terug te verbeteren dan zou ik ervoor tekenen.
De afgelopen week heb ik wel een paar knopen doorgehakt en hopelijk heb ik hier een goede keuze voor mijzelf gemaakt. De toekomst zal het uitwijzen.
Nadia,
Goed dat je al consequent met deze oefening aan de slag bent.
Je mag wat milder zijn voor jezelf en het opsplitsen.
De bedoeling is dat je enige tijd jouw focus houdt op 1 batterij.
Degene die op dat moment het minst vol is.
Zo maak je het behapbaar en ook haalbaar om succes te boeken, want zoals je zegt ‘alles door elkaar doen’ daar word je niet vrolijk van.
Een specifieke handleiding om je draagkracht te verbeteren, bestaat helaas niet, omdat dit iets is wat heel persoonlijk is.
We zullen er mogen tijdens jouw coachcall samen eens naar kijken.
Heel graag tot dan.
Veerle
Deze avond in stukjes verder gedaan aan de module Rouw …
Met op de achtergrond de laptop en een bluetooth speaker een webinar opgezet en ondertussen mijn bergruimte uitgekuisd: allemaal spullen van haar die nog verhuisd moeten worden … En dan is er nog haar hobbykamer … Maar dat zal voor een andere keer zijn …
Na het nieuws van vorige donderdag (er is iemand nieuw, weliswaar in de beginfase) en de emotionele dagen erna ben ik stilaan de klik aan het maken … Waar ik nog ergens tussenin primaire en secundaire rouw zat, begin ik nu over te hellen naar de secundaire rouw …
Ik wil vooruit, ik wil haar kunnen loslaten, want zij gaat niet op haar stappen terugkomen, dat is nu wel duidelijk!
En dat kan alleen als ik ook zoveel mogelijk fysieke items van haar weghaal in “mijn” huis …
Aan de deur ging een huisbordje met een afbeelding van katten op, onze beide familienamen en het huisnummer … Ik heb een nieuw bordje laten maken met “Familie Hemmeryckx” erop, het huisnummer en een hoefijzer (open kant naar boven) met een klavertje vier in … symboliek ten top … Het hoefijzer moet het geluk ‘vangen’ …
Dan de oefening met het “Loslaten” op pagina 20. Deze vond ik niet zo simpel …
“Ik ben het niet waard om lief te hebben” werd “Ik ben het echt waard om liefde te ontvangen en te geven”
“Ik ga nooit nog een partner vinden” werd “Er is een ideale partner die ik in de toekomst ga vinden”
“Ik kan haar niet loslaten” werd “Zij is mijn verleden, ik ga kijken naar mijn toekomst”
“Ik ga opnieuw gekwetst worden” werd “What doesn’t kill you, makes you stronger”
“Ik heb gefaald in mijn leven” werd “Falen maakt je sterker voor de toekomst!”
De les met de balpen … Ik heb de balpen lang vastgehad, maar uiteindelijk heb ik ze op tafel laten vallen …
Doet het pijn? Ja, toch nog steeds … maar het is nodig om verder te kunnen gaan …
De test met de bal heb ik nog niet gedaan, maar als ik hem zou doen, zou ik waarschijnlijk de bal door de muur willen gooien.
Er is veel opgekropte woede, dat is ook gebleken uit mijn brief die ik geschreven heb. Het schrijven heeft me wel geholpen.
En ergens diep in mij zou ik dit allemaal tegen haar willen zeggen, maar ik besef ook dat dit geen enkel nut meer heeft …
De kids zijn er niet, dus heb ik aan zelfzorg gedaan: afgesproken met de ex van mijn zus (die de straat achter mij woont, ze komen nog goed overeen trouwens) om iets te gaan drinken. Verzeild geraakt in de kantine van de lokale visclub omdat alle bars in de buurt dicht waren en een leuke avond gehad, nieuwe mensen leren kennen en aangezien ik vroeger nog gevist heb, dit in de toekomst weer eens opnemen …
Hey Bjorn, wat goed dat je in het weekend weer mee bent verder gegaan. En helemaal top dat je ook de K.R.A.C.H.T.-methode meeneemt in je bezigheden, zoals luisteren naar een webinar terwijl je een bergruimte aan het opruimen bent. Meestal is het toch aan te raden om een webinar 2 keer te kijken, want een 1ste keer horen en of zien we niet altijd alles omdat we er misschien nog niet klaar voor zijn.
Uit ervaring weet ik dat jouw onderbewuste het nodige opneemt!
Confronterend wel dat het dan ook nog eens spullen waren van haar die je aan het opruimen was.
Kwam daar ook nog een emotie bij ?
Het klinkt misschien raar wat ik nu schrijf maar “Alles gebeurt met een reden en die reden is altijd groei” en de zin “Het universum geeft je wat je nodig hebt en dat is niet altijd wat je wil”
Zie je waar ik naartoe wil?
Kan je zien dat “haar relatie” een factor is in het proces die jou eigenlijk ook vooruit helpt, zodat je een stap kan zetten van de primaire naar de secundaire rouw?
Hoe voelt dat als je er zo naar kijkt?
Je hebt gelijk, het opruimen van haar spullen is ook een stap dat nodig is en jou weer verder brengt. Dat is net zoals de rouw bij een overlijden, soms kunnen mensen dan ook veel te lang kleren bewaren, maar hoe hard het ook klinkt opruimen maakt plaats om verdere stappen te zetten in het rouwproces.
Ivm jouw nummerbordje, het ontroert me!
Zo mooi hoe je erover hebt nagedacht en dat er ook zo’n waardevolle betekenis achter schuilt.
Wees er maar zeker van dat je doorheen de K.R.A.C.H.T. zal ontdekken wat je nodig hebt om het geluk, JOUW geluk te vangen Bjorn.
Goed dat je de balpen toch kon laten vallen, jouw lichaam geeft symbolisch aan dat je het wel kan het ‘loslaten’, maar uiteraard mag het pijn doen. Het is rouwen en rouwen doet pijn, maar je mag trots zijn op jezelf dat je hier zo bewust mee bezig bent!
Het is goed dat je besef hebt van de woede die nog in je schuilt Bjorn, ook hier ga je nog mee aan de slag met de 3-delige masterclass ‘boosheid loslaten’, dat zijn de nummers 10, 11 en 12. Maar stap voor stap, heb geen haast, als je ervoor zorgt dat je elke week iets doet dan ben je goed op weg.
De oefening op pg. 20 is echt “omdenken” en dat is voor veel mensen niet makkelijk, want het vraagt je om echt helemaal anders te denken over oude vastgeroeste patronen.
Toch heb je het wel ontzettend goed gedaan!
Probeer dit mee te nemen in je denken en echt alles om te buigen. Het brengt jou in een andere energie.
Top dat je naast opruimen en werken aan de training er ook nog eens op uit bent geweest.
Grappig dat je dan uiteindelijk in de kantine beland bent, maar kijk het heeft jou ook weer iets gebracht.
De kriebel om jouw oude hobby weer op te pakken …
Je bent echt goed bezig Bjorn, je mag trots zijn op de stappen die je reeds gezet hebt!
Ik ben alvast trots op jou.
Veel succes verder met de training.
Van hart tot hart,
Veerle
Er liggen nog heel wat spullen van haar, maar ik ben stelselmatig bezig (en ook wanneer ik er zin in heb, mijn eigen keuze) met opruimen. Op die manier kan ik ook beginnen kijken wat ik in de toekomst wil doen met mijn huis.
Je vroeg of er een emotie bijkwam? Ergens een beetje spijt, maar vooral toch opluchting. Ons huis heeft altijd, omdat we een aantal ruimtes hadden waar we niet veel kwamen, redelijk vol rommel gestaan. Het heeft het ook altijd moeilijk gemaakt om iets te “doen”. En ik besef nu heel goed dat dit ook door mijn uitstelgedrag kwam, geloof me vrij. Ik mag het niet alleen in haar schoenen schuiven.
Haar hobbykamer ga ik leegmaken om er een tijdelijke slaapkamer voor mijn dochtertje van te maken. Zo heeft ze haar eigen plekje (nu hebben ze nog een kamer samen). En nadien dan bottom-up beginnen met renoveren, vooral het vernieuwen van de elektriciteit en dan de afwerking van de ruimtes. Nog genoeg werk voor de boeg!
En die oude hobby? Ik heb inmiddels besloten om me lid te maken van de visclub. Zo kan ik, eens het wat beter weer wordt, toch af en toe gaan vissen. Dat heeft me altijd al ontspannen. Het is ook iets dat ik dan met mijn vader kan doen als hij zin heeft.
Goed dat je met dat opruimen bezig bent, opruimen geeft rust maar ook ruimte voor nieuwe zaken die stap voor stap tijdens jouw proces op jouw pad zullen komen.
Het zit in de kleine dingen.
Blij om te lezen dat je opluchting mocht voelen Bjorn.
Daar was ik wel benieuwd naar.
Sterk dat je nu bij het opruimen ook een eigen aandeel ziet.
Probeer het daarna zo te houden, we bewaren allemaal teveel in ons leven waar we uiteindelijk niks mee zijn. Toen vorig jaar verhuisd ben van een huis naar een appartement wat meer dan de helft kleiner is, heb ik zoveel moeten wegdoen, maar je wil niet geloven hoeveel ruimer het voelt.
Ontspullen geeft letterlijk en figuurlijk ruimte in je leven.
Ik voel energie in jouw woorden als je over de renovatie schrijft. Ik wens jou er dan ook heel veel succes mee Bjorn.
Helemaal top dat je ook al een nieuw doel voor ogen hebt als het weer wat beter weer wordt!
Je mag echt trots zijn op jouw doorzetting in alles wat je doet.
Wat? Hoe? Waarom?
Voor mij is het duidelijk de waarom vraag. Ook andere mensen stellen zich de waarom vraag als ze mijn situatie horen.
Ik kan ze er ook niet op antwoorden. Mijn ex is vertrokken zonder kledij, fiets, … . Naar waar? Ergens een eind weg van iedereen. Sporadisch ziet hij eens zijn kinderen? Heeft hij iemand? Weet je, het antwoord op de waarom zou misschien andere vragen met zich meebrengen. Het waarom weiger ik zelf in te vullen omdat ik het niet weet. Zelfs zijn familie, kinderen, advocaat weet het niet. Het doet er eigenlijk niet meer toe. We zijn letterlijk uit elkaars leven verdwenen, vreemden voor elkaar. Soms als ik een moeilijk moment heb, komt de waarom-vraag weer boven. Maar ik kan het plaatsen. Het gebeurt steeds minder vaak en korter. En ik word sterker zeker?
Heel krachtig van je Vanessa dat je niet in de verleiding gaat om die ‘waarom’-vraag zelf in te vullen.
En ja, het is zoals je zegt.
Stel dat je antwoorden zou krijgen …
Antwoorden zijn weer voedsel voor nieuwe vragen die dan in je hoofd ontstaan.
Maar omdat we allemaal wel met die vragen zitten in ons rouwproces heb ik hierover nog een apart webinar gemaakt.
Dus ik wil je aanraden om daar ook zeker nog naar te kijken nu je hier met dit thema bezig bent.
Het is webinar nr. 13.
Je zal er nog meer inzicht over krijgen en dit deel van je proces mss wel helemaal kunnen ‘loslaten’.
De test met de balpen:
De balpen heb ik rustig uit mijn vingers laten glippen. En dat is ook hoe ik me voel. De scheiding is voor mij nu ok. Ik heb maanden aan de grond gezeten omdat ik er geen vrede mee kon nemen. Maar het veranderd niets. Trots op mezelf dat ik vandaag nogmaals de telefoon genomen heb naar het FOD om te vragen als er enig idee is, wanneer ik mijn belastingsbrief mag ontvangen. Het zou de verdeling bij mijn echtscheiding eenvoudiger maken. Toen werd het 10m stil aan de overkant van de lijn. Ik hoorde wat getokkel en wat luidop denken. Toen zei de behulpzame man. Ik heb het klaargezet voor verwerking. Tegen het einde van de maand heb je hem in de bus. Blij dat ik na 19 maand tegen mezelf kan zeggen van het is gedaan. Vind rustig aan maar jezelf terug. En focus je nu op de toekomst en blijf niet in het verleden hangen.
Top dat je weer even met de training bezig was Vanessa.
Stap voor stap!
Heel waardevol dat jij mocht ervaren hoe je vanuit rust ‘de balpen’ los kon laten.
En dat je ook met overtuiging kan neerschrijven dat je je ook zo voelt!
Wat een mooie stap heb jij gezet in jouw proces.
Goed dat je ook concreet gehandeld hebt naar de FOD toe.
Het zou eigenlijk niet mogen zijn hé dat je moet ‘roepen’ om vooruitgang te zien.
Maar enfin, goed dat er dus zicht is op een afhandeling.
Wees trots op jezelf Vanessa!
Ik voel de rust in jouw woorden en dat was nogal anders toen ik jou leerde kennen.
Eén van mijn werkpuntjes is uitstelgedrag … Dat moet ik aanpakken! En hoe kan dat beter door toch de module “Rouw” eens onder handen te nemen ipv te denken aan de 100 andere dingen die ik nog moet doen in en rond het huis, voor de kids, …
Het is ongeveer een jaar geleden nu dat de bom werd gedropt. En alles is nu rond, want ik heb vorige week de inkoopakte getekend van ons huis. Zij heeft nu de financiële middelen om verder te kunnen gaan …
Fysieke draagkracht:
Ik voel me moe … Al die tijd ben ik al blijven gaan, blijven werken, wat geholpen heeft om niet te veel te verdwalen in negatieve gedachten. Slaapproblemen heb ik niet, maar ik ben altijd al een nachtuil geweest die weinig slaap nodig heeft. En dat is er niet op verbeterd.
Door de scheiding was ik ongeveer een 17 kg afgevallen, maar daar zijn er nu wel weer een paar van bij. Ik merk wel dat ik sneller grijp naar iets om te eten, vooral om de eenzaamheid tegen te gaan. Hier moet ik dus uiterst voor opletten. Voor de rest probeer ik gezond te eten en ook effectief volwaardig eten (geen fastfood bvb) voor mezelf te maken, ook als ik de kids niet heb.
Over mijn financiële toestand maak ik me gelukkig niet druk. Ik heb altijd de financiën gedaan en merk nu echt dat ik niet diegene ben met het “gat” in mijn hand.
Ik het vorig jaar een tijdje lichte antidepressiva genomen op aanraden van mijn dokter en psycholoog, maar dat heb ik gelukkig kunnen afbouwen terug. Batterijstatus: iets meer dan de helft opgeladen
Emotionele draagkracht:
Praten over de scheiding lukt heel goed, zeker met mijn ‘kernteam’ dat ik op aanraden van de psycholoog moest opzetten (toen ik een periode heel diep zat). Dit blijft een houvast waar ik kan naar teruggrijpen als het nodig is.
Wat ik wel merk is dat ik heel prikkelbaar kan zijn, zeker als ik het allemaal niet gebolwerkt krijg. En dat kan zich dan vertalen naar een stemverheffing naar de kids toe als ze elkaar weer voor de zoveelste keer niet gerust laten of als ik iets al 5x gevraagd heb en ze het nog altijd niet hebben gedaan. Soms breek ik dan even, trek ik me terug om even alles los te laten. Mijn schatten komen me dan ook troosten …
Ik voel me enorm eenzaam, zeker als de kids bij mijn ex zijn … Het grote, lege huis … Het missen van de warmte, de knuffels, samen zijn … Het gevoel van niet genoeg te zijn, aan de kant geschoven zijn …
Dat resulteert dan in eten soms … Batterijstatus: 1/3 vol
Mentale draagkracht:
Momenteel ligt mijn focus nog teveel op het probleem ipv op de oplossingen.
Vaak ook nog de “had ik maar” gedachten. Dat is ook een gevolg van de stappen die ik al gezet heb (het rijden met de auto o.a).
Had het anders geweest mocht ik die stap eerder hebben gezet? Waarschijnlijk niet, maar het spookt toch door mijn hoofd …
Concentratieproblemen zijn er, zowel op het werk als thuis … Soms als een kip zonder kop rondlopen in huis als je weet dat er nog tig van zaken liggen te wachten. En soms kan ik me verliezen in social media … En merk je dat er terug een uur voorbij is dat je misschien beter anders had ingevuld.
Mijn mening geef ik nog te weinig … Ik moet werken aan het verminderen van mijn pleasegedrag en mijn codependentie.
Het vloeit voort uit het “graag gezien willen worden”, dat weet ik nu wel!
Batterijstatus: de helft opgeladen
Sociale draagkracht:
Mijn ‘kernteam’ staat nog steeds paraat als ik wil ventileren, maar je merkt dat veel mensen toch verwachten dat je er nu ver ‘klaar’ mee bent en begint vooruit te kijken. “Een nieuw hoofdstuk in je leven!” “Je kan doen wat je wil!”
Maar ik zie het momenteel nog niet zo … Ik heb mijn eigen huis nu, en ik zou blij moeten zijn, maar heb geen zin om het te ‘vieren’ …
De zin van de scheiding? Momenteel in mijn ogen nog de ‘vlucht’ van haar om te ontdekken wat zij wil in haar leven. Ik zou meer afstand moeten nemen om ook die stap te kunnen zetten. Alles gebeurt voor een reden zeggen ze, maar ik zie de reden nog niet …
Ga ik sterker staan in de toekomst? Jawel: mijn auto en het frequent rijden is daar al een bewijs van! En waarschijnlijk ga ik er haar ooit nog voor bedanken …
Batterijstatus: iets meer dan halfvol.
Veerle: wanneer bekijk je best de webinars? Na het doorlopen van de module en het maken van de oefeningen?
Bjorn
Sterk dat je je bewust bent dat uitstelgedrag een werkpunt van je is!
Misschien help de tekst over ‘weerstand’ jou daar ook wel bij?
Deze kan je hier ook op de website lezen onder het kopje weerstand.
Fijn dat je je huis hebt kunnen behouden … Ook dat is weer een stap in het proces wat rouw met zich kan meebrengen, want voor veel mensen is dat iets wat jou bij het gevoel van definitief brengt.
Goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Blijven gaan en doordoen is iets wat ik bij veel mensen zie gebeuren.
Dat is goed voor even, maar dat hou je niet vol.
Vroeg of laat knak je en mag je dan toch jezelf de ruimte geven om te voelen.
Daar is het nu jouw moment voor Bjorn.
Fijn dat je de medicatie al hebt kunnen afbouwen … Het is oké om het te nemen op het moment dat het echt heel zwaar is om te kunnen blijven functioneren, maar als je jouw gevoel echt wil toelaten is het idd beter om dat zonder medicatie te doen.
Als het kan natuurlijk…
Wat goed dat jouw psycholoog jou aangemoedigd heeft om een kernteam op te bouwen, weet dat vanaf nu ook wij daar graag deel van uitmaken.
Van zodra je behoefte voelt om iets te delen, doe dat dan ook maar in de groep.
We zijn er om jou te helpen.
Ivm het prikkelbaar zijn … Helaas is ook dit een onderdeel van het rouwproces. The window of tolerance zal jou daar nog meer inzicht over geven. (zie masterclass nr 8)
Je schreef een sterk zelfinzicht neer bij je mentale batterij!
Weet dat je hiermee aan de slag gaat in de training.
Dus stap voor stap komt dit goed.
“Alles gebeurt met een reden en die reden is altijd groei”
Dit is idd een zin die je mij vaak zal zien herhalen.
Dat jij daar nu nog niet bent, is volkomen normaal.
Er komt echt een dag dat je dat zult zien en vooral voelen.
Veel succes met de volgende stappen die je hier zet Bjorn.
Na mij aangemeld te hebben, ben ik, hoe gek het ook klinkt, in januari met grote interesse aan de module rouw, begonnen.
Interesse naar mijzelf in tijden van groot verdriet en verwarring. wie ben zonder die ander ?
Ik zit midden in het proces van de mediation en wanneer de afspraak nadert,
ervaar ik als spannend en stressvol.
Rond de kerstdagen heb ik de bodem van de put gezien.
Het realiseren dat ik niet meer “samen “ben en de angst alleen te blijven, overheerste mij totaal.
Ik ben 45 jaar samen geweest, dus mijn dromen, vrije tijd samen doorbrengen, het leven vieren, viel helemaal weg. ik heb letterlijk veel gedroomd dat we samen waren en zei dat ik van hem hield.
Overdag was er boosheid over de afwijzing om niet meer met mij verder te willen.
We hebben vele ups en downs gehad, dus dat het niet goed ging, wisten we natuurlijk.
maar wat had ik er graag uitgekomen. voor mijn gevoel was het er op onze fantastische vakanties, maar thuis lukte het vaak niet.
begrip en communicatie waren de bottlenecks.
2 maanden lang, kwam er bijna niemand langs en bleven mijn volwassenen kinderen weg.
Familie en kinderen wonen allemaal minstens op een uurtje rijden.
Onze middelste zoon sprak ik wel regelmatig telefonisch, maar mijn dochter en jongste zoon waren druk.
Mijn jongste zoon met zijn werk.
Mijn dochter met haar pasgeboren baby.
Ik heb het geluk dat ik nog woon, waar we samen woonden.
We hebben het huis gesplitst en leven totaal afzonderlijk van elkaar. zien elkaar zelden.
Daar ben ik dankbaar voor, omdat ik mijn woonomgeving zo waardeer.
Gelukkig heb ik veel contacten op verschillende vlakken en die zijn nu zo waardevol
Het koste mij wel een hoop energie om die te onderhouden, toen ik mij zo slecht voelde, Maar het is de warme jas, die ik nodig heb.
Fysiek: Oktober heb ik nog een paardrijvakantie in Jordanie gemaakt. Alleen erheen gevlogen. Heel spannend.
Had enorme vliegangst en die verdween gewoon.
Een fantastische ervaring, maar daarna was het fysiek op.
November en December heel moe geweest, niet kunnen sporten, heel veel moeite met concentratie op het werk.
Het werk waar ik in maart ervoor als herintreder begonnen was, viel mij zwaar.
Een grote Buitenschoolse Opvang met veel hectiek, voor mij chaos, kon ik nauwelijks handelen.
Ik heb het volgehouden en heb nooit thuis hoeven blijven. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild en kreeg daardoor meer last van hoofdpijn en oog -migraine.
Inslapen ging goed. Bij mij lag het probleem meer bij doorslapen en heel vroeg wakker zijn en dan gaan malen.
Afgelopen zomer at ik erg weinig. Samen met de stress zorgde dat ik flink afgevallen was.
Mijn skivakantie met de Skiclub heeft mij een enorme boost gegeven.
Gezelligheid, plezier en beter geskied dan ooit.
Zelfs in mij uppie afdalingen gemaakt. Wat ik eerder nooit zou doen.
Hup, uit de comfortzone. Dat voelt goed. ik had alleen met mijzelf te maken. magische afdalingen.
Emotioneel: Elke dag veel gehuild.
Verdrietig, eenzaam en verdoofd gevoel.
Veel onrust.
Dat uitte zich zelfs in de huiskamer heen en weer lopen.
Geen medicatie. Nooit aan gedacht zelfs.
Een glaasje wijn drink ik alleen met iemand anders, als ik iets leuks heb.
Verder wil ik zo helder mogelijk zijn.
Mentaal: Het overkomt mij @x in mijn leven. In mijn jeugd en nu weer. Waarom ?
Wat wil dit mij zeggen ? Dat wil ik graag weten en onderzoeken.
En als ik naar binnen kijk:
“ik had het misschien anders moeten doen/ zijn.
Moeite met concentreren. Er ging heel veel langs mij heen. Het interesseerde mij minder.
Voor nu blijven de dingen al weer beter hangen, mits ik mij genoeg tijd geef , om mij voor te bereiden.
Ik doe veel verschillende dingen, dus schakeltijd is belangrijk voor mij en de focus.
Sociale draagkracht:
In het najaar en rond de kerst heb ik niet veel mensen gezien, die naar mij toekwamen.
Er werd wel gevraagd om naar hen toe te komen, maar daar had ik niet genoeg energie voor.
Mijn zus via facetime, was er voor mij, emotioneel wat minder, wel vooral voor de financien en de practische
zaken, die natuurlijk ook belangrijk zijn.
Ene paar goede vriendinnen
. Een waar ik Acces Bars mee uitwissel en de ander van onze skiclub, waar ik elke week naartoe probeerde te gaan.
Moeilijk, omdat het onze skiclub was.
Ondertussen is het met de kinderen in normaler vaarwater gekomen.
Met mijn dochter zit ik weer op facetime.
Naar mijn middelste zoon heb kunnen uitspreken wat mijn pijn was.
Contact met de kids is voor mij zo belangrijk.
Eerdaags ga ik met de mannen uit eten.
Vooral leuke dingen doen samen.
De zin van de scheiding?
Wie ben ik, nogmaals zonder die ander ?
Ik kan het nu op mijn manier doen.
Geen strijd meer en verwarring.
Het zal mij zelfstandiger maken en laten zien dat ik zelf kan, maar ik denk dat ik dat al wist.
Maar voor kort, gaf het mij vooral stress.
De regeldingen, financiën en de digitale wereld bezorgen mij dat het nu het meest.
Weet je dat het heel waardevol is dat je die interesse had om te leren en te voelen Petra.
De meeste mensen voelen weerstand om te starten, dat had jij dus niet.
Begrijpelijk dat de mediation veel energie van je vraagt, het is ook heel stresserend allemaal om die zaken te regelen na zolang samen zijn.
Ik zie in jouw schrijven dat er de voorbije weken nogal een flow van de fases door elkaar is geweest in je rouwproces.
Dat zal best een rollercoaster geweest zijn, maar ergens ook “goed”.
Het is goed als er beweging is in je proces.
Fijn dat jij idd in jouw woonomgeving kon blijven, zeker als je er zo aan gehecht bent, goed dat jullie dit zo konden oplossen.
Jammer dat jouw kinderen er niet waren op de zware momenten, maar weet dat ook zij door een rouwproces heen gaan en het zien van een moeder die verdriet heeft daar kunnen volwassen kinderen niet altijd mee om.
Zich dan focussen op hun eigen leven is meestal een vlucht ook om hun eigen pijn niet te moeten voelen.
Hoop dat hier stap voor stap weer wat verandering in mag komen.
Goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Hoe bijzonder dat jij alleen naar Jordanië bent gereist om daar jouw geliefde hobby uit te voeren, echt whaw!
Begrijpelijk dat je in het diepste van je rouwen de hectiek van een opvang er niet echt bij kon dragen.
Op zo momenten zijn we heel snel overprikkeld he.
Ik lees jouw woorden over de skivakantie met een glimlach, ik denk dat jouw afdalingen letterlijk en figuurlijk magisch waren.
Alweer iets om trots op te zijn Petra.
Wat jouw emoties betreft, zoals ik hierboven ook al schreef, weet dat het normaal is dat je in dit proces doorheen een rollercoaster gaat.
Jouw emoties mogen er allemaal zijn, sterker nog ze moeten doorvoeld worden om laagjes van je ui te kunnen afpellen.
Hier kan je ook nog verder aan de slag met de meditatie “emotie toelaten” die vind je onder webinar nr. 27.
Waarom het weer gebeurt?
Wat het jou wil vertellen?
Geloof me … die antwoorden zitten in jezelf en daar zal je stap voor stap doorheen de training achter komen.
Heb vertrouwen in dat proces en weet dat dit inzicht er hoe dan ook zal komen.
Oh wat leuk om te lezen dat jij ook Bars geeft. Zalig gevoel is dat hé om tijdens zo’n sessie even helemaal UIT te staan en jouw mind te resetten.
Wat de zin van de scheiding betreft.
Zoals ik net ook schreef … ook daar kom je op een dag wel bij.
Je zal het niet alleen weten maar ook voelen.
Dank je wel, Veerle, voor je mooie en geruststellend onderbouwde antwoord. Ik ga mijn meest lege batterij, van de emotie , met fijne dingen aan vullen.
Ik schilder normaliter.
De laatste jaren is het er niet meer van gekomen.
Nu volg ik een mooie online
cursus Portetschilderen.
Ik wordt daar rustiger van en verwerk de emoties van de gezichten, die ontstaan.
Het sluit zo goed bij deze begeleiding aan.
Hier tijd voor nemen, zegt mij tijd voor mijzelf te maken om te creëeren en dicht bij mijzelf te blijven.
Super dat je ook al bezig bent met actiepuntjes in te lassen om die batterij meer energie te geven.
Creatief aan het werk zijn voedt jouw “magische kind”, dus een win-win voor jou Petra.
Als je het fijn vindt kan je alvast een 1ste keer naar die masterclass kijken, dat is nr. 24.
Ik wens je nog veel plezier en ontspanning toe met het schilderen.
Fysieke draagkracht:
Ik ben niet meer de oude. Vroeger ging ik op de fiets naar het werk. Ruim 6500 km per jaar. In 20 jaar 110.000 km. Allemaal uit liefde, maar dat telt niet meer. Ik had een goede conditie en een stel getrainde benen. Niets sinds corona en echtscheiding niets meer van over. Aan sporten doe ik niets, zou graag wel weer fitness willen doen, maar doe nu 1 keer in de week yoga. En in maart ga ik een weekend op een yoga retreat. In de zomer meer naar buiten. Ook weer een blokje fietsen. Ga af en toe een blokje wandelen, maar kan dat dan ook wel 2 uur lang. Gelukkig steeds minder over haar aan het praten tegen mijzelf, maar het is er nog, en meer over mijn eigen afloopschema’s. Ben blij dat ik nu af en toe bij mijzelf van mezelf registreer dat ik een keer niets zeg in de auto op weg naar het werk. Ik kook bijna elke dag, vers, maar een pizza sla ik niet over. Smeer de boterhammen voor het werk. Verwen mijzelf wel met toastjes, maar chips of een reep chocolade leven niet lang bij mij. Slapen doe ik weinig. Meer powernaps. Zie er tegenop om in slaap te vallen. Ik slaap nooit voor 12 uur sinds de echtscheiding. En heb een nachtrust van 5 tot 6 uur. In het weekend slaap ik een uur bij. Ben momenteel reeds een halfjaar in de ziektewet, maar opbouwend, nu 6 uur. Concentratie is laag. Financieel gaat het sinds de nieuwe CAO en het vast dienstverband beter. Ik 2025 hoop ik geen grote uitgaven meer te hebben en weer te kunnen gaan sparen. Ik neem wel de tijd om mij te verzorgen, van douche tot en met het dragen van een zelf gestreken hemd. Ik neem geen medicatie als antidepressiva. Maar wel anti-epileptica. En dat vreet energie. Het lichaam zal dit toch moeten verwerken. Dus op vrijdag heb ik nog 50% energie terwijl ik 100% of meer moet leveren. Laat staan je huishouden ook nog eens in je eentje runnen.
Emotionele draagkracht:
Afhankelijk met wie ik praat of welke snaar dat geraakt wordt komen er nog tranen om het verlies van haar. Ik ben boos, verdrietig. Geloof nog in herstel, zie veel potentie in wat zij soms zegt. Kan dan niet snappen dat ze die kans niet met twee handen wil vastpakken. Mijn therapeute zegt dat het eerder het willen vasthouden van het oude patroon is dan dat het nog echte liefde is. Daar zit de boosheid in.
Prikkelbaar ben ik niet echt. Eerder rustig.
Eenzaamheid is er nog wel. Het gemis van haar om mij heen. Maar het wordt wel steeds minder. Dat zal de tijd zijn. En ik ben bezig met opnieuw sociale contacten te leggen. Want ik moet van 0,00 beginnen. Het begin is er, geeft invulling aan mij. In het begin moest ik op weg naar huis meteen tegen haar praten. Dit wordt nu ook steeds minder. En kom ik thuis bij mijzelf. Maar mis iemand in huis.
Het onrustige gevoel is ook aan het minder nu ik steeds meer milder naar mijzelf ben. Maar ik heb tig afloopschema’s in mijn hoofd en doorloop die. Is ook een afleiding naar de echte pijn. Denk ik. Maar het is ook de structuur die ik nodig heb als persoon. Dat in deze structuur nu steeds meer structuur komt geeft wel rust en laat mijn brein toe dat ik rustiger wordt. Nieuwe enge dingen worden routine.
In den beginne van de echtscheiding was alcohol wel een afleiding. Maar geen overdaad. Het gaat mij thuis meer om een likeurtje of een gin of cocktail. Dit is enorm afgenomen nu ik innerlijk iets meer rust heb. En geniet nu op zijn tijd van een likeurtje. Recentelijk ben ik voor het eerst sinds twee jaar met een groep mensen via een platform naar een vrijdagmiddag borrel geweest. Daar hebben mij drie biertjes gesmaakt. Meer niet. Andere verslavende middelen als drugs of iets dergelijk heb ik niet aangeraakt. Ook geen antidepressiva, ik slik al genoeg medicatie als gevolg van het feit dat ik medisch patiënt ben. Meer dan dat hoef ik echt niet.
Mentale draagkracht:
Ik geef haar voornamelijk de schuld van alles, al was het maar vanwege het feit dat ze heeft bekend dat zij meer aandacht aan ons had moeten besteden. Maar de kinderen waren alles voor haar. Ik heb het gevoel dat ik dit alles nog eens goed aan haar wil vertellen. Dat ze weet hoe boos ik ben. Om het te kunnen afsluiten. Maar dat zal niet gebeuren. En ben langzaam aan het afsluiten. Hoop ik. Middels loslaten in de vorm van onbewust (denk ik) items te kiezen waar ik wel invloed op heb. In de kleine dingen die dan mijn gedwongen pad met mijn identiteit vervangen, zonder dat die van haar er nog aan zit. Dit gaat in langzame stappen. Concentratie is heel laag. Werk daarom reeds een halfjaar minder uren. Wel langzaam aan het opbouwen. En kan weer een lach op mijn gezicht vertonen op het werk. Overtuigingen zit ik nog in vast. Althans heb ik enorm in vast gezeten. Omdat dit denk ik mijn enige houvast was in de grote boze wereld. Terug naar het oude. Heel langzaam ben ik hier met inzicht in aan het veranderen. Omdat ik nu dingen beter snap, of kan accepteren. Mijn eigen mening is nog redelijk ver te zoeken. Dat is iets door het vele pleassen decennia lang wat er niet zo uit gesleten is. Ik denk dat mijn focus op mij ligt. Niet het probleem. Zal ook zijn omdat het probleem oplossen een eng iets is.
Sociale draagkracht:
Mijn omgeving heeft begrip voor mij. Maar zijn er wel langzaam mee klaar. Degene op wie ik kan rekenen is bijna niemand. Collega’s voor een praatje, evenzo als de buren. Voor de rest ben ik volledig op mijzelf aan gewezen om het huishouden of een klusje te klaren. Gelukkig geen nachtmerrie. En gelukkig ga ik steeds minder met haar in mijn gedachten en allerlei boosheid, schema’s e.d. naar bed in mijn hoofd. Geen idee wat de zin van de scheiding is. Dat mag zij mij eens uitleggen. Men zegt dat er van leert. Nou dat is dan een hele harde helse leerschool. Maar door voor jezelf te kiezen ontstaat er mijns inziens juist polarisatie in de maatschappij. Maar helaas kun je niet achterblijven. Ik doe wel dingen die ik misschien vroeger niet durfde of meer moeite mee had. Maar of het mij gelukkiger zal maken of sterker weet ik niet. Daar ben ik nog lang niet. En dat dit dan moet door middel van een echtscheiding weet ik niet of ik dat de moeite waard vind. Want het is niet alleen groei maar ook een enorm trauma, waarvan de wond niet zal genezen. Alleen de ruimte rondom de wond zal groter worden. Dit alles had ook in het huwelijk gekund met goede professionele begeleiding. Dan hadden we alle twee beter gekregen dan we hadden, maar wel met dezelfde.
De batterijen zijn allen maximaal tot de helft geladen. Waarbij mentaal het laagst is, dan emotioneel/sociaal en als laatste fysiek. Zeg ik nu.
Laurent, goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Weet wat nu niet meer is op vlak van sporten dat dit altijd nog terug kan komen wanneer je weer lekker in je vel zit.
Echt top, dat je op zoek bent gegaan naar een alternatief dat sport en rust combineert.
Ik ben benieuwd hoe je het yoga weekend gaat ervaren.
Echt heel waardevol hoe je met je jezelf omgaat, ook op vlak van voeding en zelfzorg.
Daar mag je trots op zijn.
Wat heb je nodig om op het einde van de week nog wat meer energie over te houden?
Kan je daar voor jezelf een klein actiepuntje aan koppelen?
Wat het slapen betreft denk ik aan de masterclass nr. 7 en ook de oefeningen om je zenuwstelsel te ontdooien die onder masterclass nr 33 staan.
Ivm hoop koesteren door wat zij nog zegt … Hier mag je je bewust van zijn dat je niet in de valse hoop strandt.
Veel mensen houden zich daaraan vast om de pijn niet te moeten voelen.
Ook wat jouw therapeut zegt zien we vaak terugkomen, het is soms veel eerder de gewoonte waar we willen aan vasthouden om de leegte niet te moeten voelen.
Maar … wanneer je de leegte kunt omarmen ontstaat er ruimte voor zelfliefde.
Dus wees er niet bang voor en probeer het stapsgewijs toe te laten.
Jouw boosheid ligt idd te sluimeren, dat had ik ook al in eerdere posts van jou gevoeld omdat je nogal in de dramadriehoek zit.
Dit zeg ik zonder oordeel Laurent, maar wil jou er wel attent op maken.
Weet dat het ook normaal is, niet voor niets bestaat de masterclass “boosheid loslaten” uit 3 delen.
Hiervoor verwijs ik naar de webinars nummers 10,11 en 12. Je mag die gerust tussendoor volgen want die horen bij de module rouw.
Jammer om te lezen dat ook jij merkt dat jouw omgeving er op den duur genoeg van heeft. Ook dit zie ik bij veel mensen terug komen, dus weet dat het zeker niet aan jou ligt. Mensen kunnen nu éénmaal niet goed met verdriet om, waardoor ze dan liever afstand nemen.
Dat je nu de zin van de scheiding nog niet kunt zien of voelen, is ook normaal.
Dat onstaat pas veel later in het proces, wanneer je doorheen de rouw bent en voelt dat je in de flow van de innerlijke groei zit.
Dus hier … nog even geduld.
Ook voor jou komt er een dag dat je dit zult zien!
Veel succes met de verdere stappen in de training Laurent.
Je kunt het!
Dankjewel voor je respons. Je zachtheid, die je uitstraalt. Dit doet mij ook meer in mijzelf geloven. Of dat mijn antwoorden ok zijn.
Ik probeer vaker trots te zijn op mijzelf als ik mentaal voor mijzelf opkom of dat ik hetgeen er gezegd wordt, door bijvoorbeeld een collega die gestresst is, mij minder te laten raken. Of mijn keuze echt mijn keuze te laten zijn, en voorhouden: mijn keuze hoeft geen logische keuze te zijn voor een ander!
Aan de boosheid moet ik inderdaad echt gaan werken. Omdat ik er ook vanaf wil. Maar het is hardnekkig. Vooral als ze mij gelijk geeft, maar toch vertrekt, en ik zoveel potentie zie om te werken ons onze relatie. Maar dat moet ik gaan zien los te laten. En ook uit het vroege verleden dat ik vaak niet zelf mocht kiezen, en nu met zoiets fundamenteels als een huwelijk en dan scheiden. Dat hakt erin.
Ik moet het ok gaan vinden zoals het nu is. En dan komt geloof ik ook wel de omslag dat ik het wil zoals het nu is. Die positieve inkijk hoek moet ik gaan opzoeken.
ik heb de stappen 1 t/m 7 wel uitgewerkt in 6 blz. dus teveel om op te sommen.
Maar stap 5 zit denk ik wel verweven in bovenstaand. Door in beweging te blijven en te groeien in zelfstandigheid, kreeg ik vandaag nog van mijn therapeute een compliment over, dat ik dan steeds meer en meer naar mezelf ga richten.
Ook de familieopstelling wil ik wel eens uitproberen. Want zij zit nog in mij en die zal plaats moeten maken voor mezelf en een eventuele nieuwe partner. Ook omdat bedrogen, een maal fysiek en twee keer mentaal, zijn heel veel angst in mij oproep, nog steeds.
En niet meer hebben over je ex, je verleden, door meteen een heel verhaal op te hangen en her helemaal verloren in gaan, en je omgeving je kwijt is. Als iemand vraagt hoe gaat het met je, dat ik dan de weg in moet slaan met goed, ach beetje grieperig, maar ik ben vorige week nog naar Holland casino geweest. (3 februari j;. en was heel erg leuk, ga dit ook een keer met de kids doen). En minder over mijn verdriet en therapie etc.
Ik weet het wel, maar pas het nog niet bewust toe. Dus het moet nog van onbewust/onbewust naar onbewust/bewust worden omgezet. Ongeveer, whahaha.
Nou het is alweer tijd voor naar bedje, gisteren in Dld geweest en was pas om middernacht thuis, en weer vroeg op.
Nog even de dag afsluiting doen in bed en dan oogjes dicht.
Warme groetjes, Laurent
Laurent,
Ik leerde jou kennen als een heel leergierige enthousiaste man, laat je het geloof in jezelf niet afnemen.
Klopt wat je zegt!
Jouw keuze hoeft alleen een juiste keuze voor jezelf te zijn, daar mag vanaf nu jouw focus op liggen.
Het is duidelijk dat jouw boosheid een diepe onderliggende pijn van vroeger ook raakt, daarom voelt het nu zo heftig aan.
Weet dat wat je voelt normaal is.
Het mag er zijn.
Je mag het doorvoelen om het daarna de ruimte te kunnen geven om ‘op te lossen’.
Stap voor stap ga je hier met de training mee aan de slag.
Je mag jouw focus wat meer op jezelf en op het nu gaan houden in jouw proces.
Dat zal je meer rust geven.
Je mag trots zijn op jezelf over hoe uitgebreid je met de methode aan het werk bent.
Je hoeft uiteraard niet alles met mij te delen.
Maar vooral wel bijhouden voor jezelf.
Het is fijn om jouw werk binnen een paar maanden na te lezen.
Jouw K.R.A.C.H.T. naslagwerk wordt een belangrijk hoofdstuk in jouw leven Laurent.
Heel sterk dat je je bewust bent van het feit, dat wanneer mensen naar je vragen, je eraan gaat denken om het over leuke dingen te hebben.
Deel de zaken die over jouw proces gaan maar met ons in de groep, we zijn er om jou te helpen.
Fysieke draagkracht:
Ik voel me fysiek verzwakt. Waar ik voorheen fit en sportief was moet ik me nu naar de sportschool slepen. Heb een krachttraining ingewisseld voor yoga om mijn lichaam minder te belasten. In een paar weken 3 kg afgevallen door het niet kunnen eten van verdriet en boosheid, ik ben al niet dik dus dat was net teveel. Inmiddels weer wat eetlust maar eet vooral makkelijk en lekker (weinig voedingsstoffen). Als ik alleen ben maak ik vaak verse soep en eet dat dan als lunch en diner met een zak chips of reep chocolade. Voor nu is dat even prima maar ik merk wel dat ik weinig puf heb. Neem daarnaast maar vitaminepil voor de aanvulling.
Ik werk momenteel 50% omdat ik teveel aan mijn hoofd heb en ik anders geen tijd/energie heb voor mijn herstel (deze module i.c.m. hypnotherapie en EMDR). Financieel is het nu goed maar wordt nog ondersteund door mijn ex. Dit duurt niet lang meer dus veel onzekerheid hierover. Ik heb af en toe oxazepam of temazepam om door te kunnen slapen.
Emotionele draagkracht
Ik ben veel boos en verdrietig en dat slurpt energie. Ik kan het soms releasen maar bouw ook weer snel op. Ik voel me soms eenzaam maar heb mijn ex nog niet gemist, ik denk door de boosheid en verdriet? Praten over de scheiding en vooral wat er direct daarna is gebeurd kan ik soms zonder tranen en met helicopterview en zie dat dit meer over hem zegt dan over mij. Maar meestal nog vol in emotie, boos of verdriet. (Ik ben na 20 jaar ingeruild voor 10 jaar jonger poppetje waarbij er nul respect is richting mij, we hebben ook 2 kids van 8 jr).
Ik heb zeker te neiging om te verdoven met alcohol of joint. Maar wanneer de visite dan weg is en ik alleen ben met mijn gedachten val ik in een gat dus probeer dit te beperken.
Mentale draagkracht
ik zit vast in de overtuiging dat ik nog een laatste gesprek moet hebben en daarna pas verder kan. Dat hij begrip en erkenning heeft voor mij en mijn gevoelens en zijn excuses aanbiedt. We zitten nog vol in de regelzaken (financiën, huis, ouderschapsplan) en dit gevoel weerhoudt mij er van om dit goed te kunnen regelen en te overleggen zonder dat er ruzie of verwijten worden gemaakt. Veel moeite met concentratie, daarom werk ik nu minder.
Sociale draagkracht
Als ik mijn vriendinnen niet had was ik al omgevallen. In zo’n situatie zijn er maar weinig mensen waarbij je echt je hart bloot kunt geven en godzijdank heb ik die een aantal. Maar ik voel me al snel teveel, negatieve energie die ik uitstraal. Ik kan ook nog met ze lachen en leuke dingen doen maar zodra het hierover gaat spring ik soms uit mijn vel. Dat is ook voor hen best pittig soms. Ik zie dat deze situatie mij sterker maakt maar het had wel een tandje milder gemogen, dan had ik er ook mijn lessen uit kunnen halen. Nu is het niet alleen een les maar ook een trauma.
Mijn mentale draagkracht is momenteel het laagst, gevolgd door emotioneel, fysiek en dan sociaal.
Stephanie, goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Weet dat rouwen veel energie van ons vraagt, het is oké als je voelt dat het allemaal even niet meer met dezelfde energie kan als vroeger. Wanneer je jezelf toestaat om te rouwen en daarbij de emoties dan ook te omarmen, dan zal je zien dat je stap voor stap ook weer die fysieke kracht terug krijgt.
Maar voor nu, wees mild voor jezelf en probeer er beetje een balans in te vinden. Enerzijds goed dat je nog gaat sporten, anderzijds luister ook maar naar je lichaam, zoals je dat ook gedaan hebt door de fitness even om te wisselen naar yoga.
Dat koken voor onszelf schiet er bij veel mensen in, maar zoals ik hier ook al bij iemand anders schreef. Ikzelf kocht destijds een soupmaker van Philips en ik zou dat ding voor geen geld meer willen missen. Echt op 20 minuten heb je verse soep, dan heb je toch wel al iets warms dat gezond is binnen.
Goed dat je even tijdelijk kunt werken om die zelfzorg in de gaten te houden.
Hoop dat je de slaapmedicatie snel achterwege kunt laten.
Je schrijft dat je emoties toelaten veel energie kost, maar anderzijds zien we dat emoties opkroppen op de langere termijn veel meer energie gaan kosten. Dus ergens wel goed dat je het allemaal toelaat! Wellicht kan de meditatie ’emotie toelaten’ die onder webinar nr. 27 staat jou hier nog verder bij helpen.
Het ingeruild worden brengt een diepere pijn naar boven, vaak zien we dat daar de afwijzing geraakt wordt, wat bij veel mensen een innerlijke kindpijn is.
Begrijpelijk dat je wilt verdoven, maar dat heeft nog niemand echt verder geholpen in het proces.
Integendeel op het moment zelf lijkt dat te helpen, maar de emoties zijn de ochtend nadien vaak soms nog heftiger.
Het is daardoor opletten om niet in een vicieuze cirkel terecht te komen.
Denk dat veel mensen herkennen wat je schrijft over ‘een laatste gesprek’, maar weet dat antwoorden jou in de meeste gevallen niet verder zullen helpen in jouw proces. Antwoorden op vragen creëren dikwijls nieuwe vragen, waardoor je ook in een rondje blijft draaien dat eindeloos lijkt. Zag jij de masterclass hierover? Dat is nr. 13.
Fijn om te lezen dat je kunt rekenen op je vriendinnen!
“Het niet goed/leuk genoeg gevonden worden gevoel” dateert van de lagere school. Ik voelde me anders, toen al. Dacht dat dat was omdat ik getint ben. (Indische ouders) Mocht soms niet meespelen, buitengesloten Werd gepest. Niet heel erg maar toen voelde dat wel zo. Vermaakte me ook wel prima alleen. Veel tekenen en creatieve dingetjes thuis doen. Dacht er niet veel last van te hebben maar heb hierdoor ook wel aangeleerd om me “alleen” te redden. maar het voelde niet leuk. En da’s nu nog/weer zo. Ik kan alleen zijn en van alles doen maar ik vind het niet leuk.
Dat verklaart een hoop Brenda. Wanneer iemand gepest werd in zijn jeugd en/of kindertijd dan geeft dat een innerlijke kind wond, wat resulteert in het vaak herkennen van een niet goed genoeg gevoel ook op volwassen leeftijd.
Ook het gevoel van je “anders” te voelen, brengt dat met zich mee.
Wat ook belangrijk is om je hier bewust van te zijn is het belang van de emotionele ruimte die je daarna hebt thuis.
Want als we dat ook gemist hebben ontwikkeld zich een trauma.
Ik weet dat trauma zwaar klinkt, maar toch valt dat eronder.
Fijn dat je je zo goed kon vermaken alleen, jouw “magische kind” ging duidelijk creatief aan de slag.
Op zich lijkt het misschien banaal, maar het is idd wel zo dat je er bepaalde overlevingsstrategieën door hebt ontwikkeld, waardoor ook het idee van je “alleen te moeten redden” is ontstaan.
Waarbij we ook vaak zien dat voor die mensen hulp vragen ook zeer lastig is.
Weet dat inzicht altijd de 1ste stap is naar verandering Brenda.
Je bent hier op de juiste plek om stap voor stap die verandering te creëren.
Mijn fysieke batterij is wisselend. Soms misselijk gevoel, meestal sochtends als ik wakker word. Slapen is verschillend. Geen peil op te trekken. Ben er nog niet achter wat hier zo aan bijdraagt. Een drukke/rustige, rommelige, fysiek actieve of non-actieve dag … het kan in alle gevallen van toepassing zijn. Soms duurt het lang voor ik in slaap val, soms slaap ik niet, of amper 4 uur per nacht. Ik slik zo nu en dan – gemiddeld 2x p/mnd- een slaappil. M’n bed uit komen gaat moeizaam. Voorheen werd ik wakker, ging mn hoofd op volle toeren en stond ik makkelijk “vroeg” op. Ik ben met name daarom ook blij dat ik aan het werk ben.
Ik probeer een beetje op mijn voeding te letten maar dat lukt niet altijd. Niet altijd zin in eten; in mn gedachten, ook soms gewoon geen trekgevoel. Financieel heb ik het prima maar maak me ondanks dat onnodig zorgen omdat ik niet goed overzicht heb. (controle kwijt, dit haakt aan mn perfectionisme denk ik) Ik gun mezelf moeilijk iets leuks, te duur. (Dat is iets wat ik ook altijd wel heb gehad; vanuit opvoeding?) Ik heb na mn scheiding weer werk gezocht omdat ik niet op mn spaargeld (wat ik gelukkig had) wilde interen en te zorgen dat ik op een bepaalde manier op de weg bleef: structuur, mensen om me heen
Emotioneel: ik kan over de scheiding praten zonder te huilen. (Ik weet niet of dat specifiek “goed”is dat “niet huilen”) Affijn het huilen om hem is over gegaan nadat ik begreep dat hij binnen 3 mnd op datingsite stond, een date had en van alles met haar deed. en toen ook na gesprek met z’n ex-vriendin begreep dat het bij ons hetzelfde is gegaan toen we mekaar leerden kennen. Ervoor bleek dit nog vaker te zijn gebeurd. Zijn actie nu was een herhaling; ik was een “pionnetje”. Voel(de) me wel erg gebruikt maar weet nu dat dat iets van hem is. Ik mis hem niet. Besef wel dat ik zelf niet goed heb opgelet wat betreft zijn intentie van de hele relatie en het (willen) samenwonen. Daar heb ik last van gehad en mezelf dom gevonden dat ik dat niet zag. En dat wat ik wel zag èn voelde tijdens de afgelopen 3 jaar/samenwonen zelf geen definitieve actie op heb ondernomen. Maar dat is wat het is, kan ik niet meer terugdraaien. Dat is iets waar ikzelf aan mag werken
Ik ben soms overprikkeld, maar concentreren lijkt wel wat beter te gaan.
Mentaal : Mijn focus gericht op oplossing c.q. verbetering voor mezelf. Maar ik vind het lastig. Ik probeer me tot dingen te zetten, maar het gaat moeizaam. Het twijfelen/kiezen is eigenlijk altijd al een ding geweest. Heb me vaak laten leiden door extern/anderen. Niet bewust, en vaak door uitstellen en dan last minute knoop doorhakken.
Mn eigen mening doorzetten blijft lastig om ik soms niet eens goed weet wat mn eigen mening nou eigenlijk is….
Sociaal :
Ik heb aardig wat vrienden, ook waar ik nu echt terecht kon/kan. Veel hulp gehad en gekregen. Maar ondanks dat voel mezelf soms “te veel”. “Daar is zij weer”.
Heb op datingsites gestaan en ook wat contacten van. En paar weken een soort van scharrel gehad. Maar denk dat ik er niet beter van voel, of blijer van word. Het zijn korte fijne momentjes maar geeft ook veel onrust daaromheen.
In het algemeen het idee dat mensen liever, of eigenlijk alleen maar bij jou willen zijn wanneer het allemaal leuk en makkelijk is. Dus beetje het gevoel dat ik niet leuk genoeg ben of mn sjit bij me moet houden. Ik voel me helaas wel vaak zo. Zou beter zijn als ik daar iets in kan veranderen, maar de kracht daarvoor niet altijd te vinden.
Eigenlijk de laatste 8 jaar; na overlijden van mijn vorige partner “continue” in de “situatie” waar ik nu in zit. Ik voel me een beetje ontkracht, mn energie verloren.
Brenda, goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Wat het slapen betreft, ik weet het nu niet uit mijn hoofd, maar deed jij masterclass nr. 7 al?
De ABC oefening heeft echt al veel mensen geholpen om beter in te kunnen slapen bij het naar bed gaan of als je geregeld wakker wordt ‘s nachts.
Wanneer je geen trek hebt, zou het helpen mocht je dan verse soep klaar staan hebben? Ik kocht na mijn scheiding een soupmaker van Philips en ik zou dat ding voor geen geld van de wereld nog willen missen. Zo handig en dan heb je toch tenminste met lekker veel groenten je vitaminen binnen.
Je blauwdruk rond geld komt idd wellicht vanuit je opvoeding. Hier zal je doorheen de training ook nog wel meer inzicht rond krijgen rond jouw patronen die ontstaan zijn in je kindertijd.
Jouw emoties zijn er geweest, dus of het nu goed of ‘slecht’ is dat je erover kunt praten zonder te huilen, zal je bevestigd krijgen doorheen de module rouw met alle bijhorende webinars. Je zal inzicht krijgen in wat je nog te doen staat in het rouwproces, of waar je mss wel al zaken mag afvinken.
Begrijpelijk dat je je in eerste instantie gebruikt voelde in ‘zijn verhaal’, maar goed dat je kunt zien dat het van hem is en niet aan jou ligt, waarom hij zo handelt.
Je kunt de klok idd niet terugdraaien, wees gerust wat milder voor jezelf, meestal kun je hét gewoon niet zien als je erin zit.
Het is goed dat je je daar nu bewust van bent!
En je gaat ermee aan de slag, dus je mag best trots zijn op jezelf.
Omtrent je eigen mening voelen en dan ook doorzetten, ook hier zal je aan werken in deze training.
Je zal leren om vanuit je volwassen IK beslissingen te nemen.
Na of tijdens een rouwproces zien we heel vaak verandering in onze inner circle. Mensen kunnen niet goed om met rouw en gaan je daarom soms vermijden. Het spreekwoord “In slechte tijden leer je je echte vrienden kennen” klopt dan ook wel.
Vertrouw er maar op dat er doorheen jouw innerlijke reis ook wel andere mensen op jouw pad gaan komen, mensen waarmee je wel kunt praten over persoonlijke ontwikkeling en die gaan heus niet van je weglopen wanneer je het moeilijk hebt.
Het gevoel hebben van “niet goed genoeg” of “niet leuk genoeg” is een typisch innerlijke kind gevoel.
Van wanneer dateert jouw eerste herinnering ongeveer dat je jou dit gevoel herinnert?
Je bent idd al heel lang aan het doorzetten in de rouw, je mag jezelf nu de ruimte geven om te rouwen en te onderzoeken wat je nodig hebt om weer in je K.R.A.C.H.T. te komen.
Stap voor stap Brenda.
Heb vertrouwen in jouw proces.
Ojee, het kost me heel veel moeite om aan de slag te gaan. Ik kan me heel moeilijk concentreren, de meditaties lukken niet echt. De brief proberen schrijven aan Olivier maar ik kom niet bij mij gevoelens. Ik heb die heel nuchter geschreven. Ik weet ook niet echt wat ik nu voel. De kwaadheid is weggetrokken, het overweldigende verdriet eveneens. En toch …. het blijft maar in mijn hoofd malen, ik zie ze telkens weer voor mij, intens gelukkig. Het voelt alsof zij alle geluk van de wereld hebben en ik hier eenzaam en alleen achterblijf. Ik weet wel dat dit geen rationele gedachten zijn maar het lukt me niet ze van mij af te zetten.
Ik lijk een vreemde voor mezelf. Na een heel leven van wegcijfering en altijd de ander voorop stellen weet ik begod niet wie ik ben en wat ik wil. Ik ben precies de hele dag bezig maar krijg niks gedaan. Ik slaap nauwelijks 4 uur per dag en kan ook niet blijven liggen want dan beginnen mijn gedachten te malen en word ik zeer onrustig. Ik hou me uren bezig met mijn telefoon, de perfecte afleiding. Maar dit leidt nergens heen, dat weet ik wel.
Anita, goed dat je je bewust bent dat jouw gedachten niet rationeel zijn.
Weet dat deze tijd van het jaar voor veel mensen een zware tijd is …
Misschien mag je wat milder zijn naar jezelf toe en mag je de module rouwen even op pauze zetten?
Er zijn genoeg andere zaken om te doen in de training die minder zwaar zijn.
Zoals de module aandacht en communicatie met de daarbij horende webinars.
Ook kunnen de Magic Mindset Days waarmee ik vrijdag van start ga in een aparte groep voor de nodige afleiding zorgen.
Ik deelde al via verschillende kanalen de nodige link om je in te schrijven.
Weet dat het normaal is dat je jezelf na al die jaren kwijt kunt zijn.
Dit is 1 van de typische eigenschappen als codependentie aan je fundament ligt.
Maar niet alles tegelijk, stap voor stap Anita.
Wat kan je doen om die telefoon even aan de kant te leggen en toch iets functioneels te doen voor jezelf?
Ik zag net dat mijn collega Mieke jou de link bezorgde in de groep.
Ik zal nu de link om in te schrijven ook nog eens naar jou mailen, want hier gaat dat niet volgens mij.
Mijn fysieke batterij kleur ik tot de helft. De laatste maanden heb ik regelmatig last van mijn maag ten gevolge van het onverwacht vertrek van Olivier. Ik had dit niet zien aankomen. Ik voelde ook een extreme nervositeit voor alles… om te gaan werken, om ergens naartoe te gaan, precies kleine paniekaanvallen…
Mijn slaap is abominabel. Ik ben al geen goede slaper sowieso, nu slaap ik met slaapondersteuning (trazodone) amper 4 à 5 uur per nacht. Kan ook niet meer blijven liggen omdat mijn hoofd op volle toeren begint te draaien van zodra ik wakker wordt. Dus dan sta ik maar gelijk op. Ik probeer toch een beetje op mijn voeding te letten maar kan er nauwelijks energie voor opbrengen, idem voor beweging. Financieel is het ook moeilijk. Niet dat ik veel tekort heb, maar ik kan me nauwelijks nog iets leuks permitteren en dat weegt. Ik ben terug met antidepressiva gestart omdat ik anders de hele dag liep te huilen en voor niks nog energie kon opbrengen. Noodzakelijker wijs ga ik werken (zou eigenlijk liever een tijdje thuis zijn maar dat kan niet) maar kan me amper concentreren.
Bij de overige 3 batterijen kom ik maar aan een bodempje.
Emotionele draagkracht : Ik kan moeilijk over de scheiding praten zonder te huilen. Ik voel een heel intens verdriet. Niet zozeer omwille van deze scheiding merk ik, maar het verdriet van deze scheiding triggert heel erg het verdriet dat ik nog steeds heb over de afwijzing van mijn eigen moeder toen ik kind was. Dit verdriet beneemt me letterlijk de adem, knijpt mijn keel dicht, paraliseert mij als het ware. En dan is het heel moeilijk om terug uit die toestand te geraken. Ik voel me heel eenzaam en probeer dus via alle mogelijke kanalen ontmoetingen en gesprekjes in te plannen om die eenzaamheid te verdrijven. Ik voel me voortdurend heel onrustig en grijp ‘s avonds heel regelmatig naar een drankje (beperkt gelukkig – een drankprobleem kan ik er nu echt niet bij hebben ; )
Mentale draagkracht : Ik zit een beetje vast in de overtuiging : ik vind mezelf heel waardevol maar het lijkt me niet te lukken dit over te brengen op anderen. Maw niemand vindt mij waardevol genoeg om voor te kiezen. Ik ben voor het ongeluk geboren. Alles loopt altijd fout. Er wordt mij geen geluk gegund. Waarom ziet niemand hoe waardevol ik ben …
Ik heb soms wel een eigen mening maar in een relatie laat ik de keuze altijd aan de ander en volg ik hun beslissing (extreem pleasegedrag). Ik laat de ander altijd zijn goesting doen ten koste van mezelf.
Voordien focuste ik altijd op het probleem. Gedurende 20 jaar heb ik wel allerlei therapieën en opnames gehad maar die brachten geen oplossing. Dus eigenlijk ging ik wel op zoek naar een oplossing maar die is er nooit gekomen.
Nu ben ik vastbesloten om er echt iets aan te doen… ben dus heel blij dat ik op K.R.A.C.H.T. stuitte op facebook. Voor de eerste keer heb ik het gevoel dat iemand begrijpt waar het eigenlijke probleem ligt en dat ik daar mee aan de slag kan gaan. De oorzaak aanpakken ipv de symptomen.
Sociale draagkracht : dat is bij mij een groot probleem. Tot voor kort zaten Olivier en ik voortdurend thuis. Hij had geen vrienden en ik ook niet. Hij zag er tegenop om iets buitenshuis te doen, kreeg paniekaanvallen van er nog maar aan te denken, dus bleef ik ook thuis (temeer omdat hij niet graag alleen was en ik eigenlijk ook niet zo goed wist waar naartoe).
TV kijken was het enige wat wij in die 3 jaar deden.
Ondertussen probeer ik wel via alle mogelijke kanalen mijn sociaal netwerk een beetje uit te breiden en dat lukt wel aardig heb ik de indruk.
Natuurlijk zijn dat allemaal nieuwe contacten dus daar begin je ook niet direct over je problemen te praten, maar het helpt wel om afleiding te hebben en een leuke ontspannende activiteit te doen. En naderhand kunnen daar misschien wel mooie vriendschappen uit ontstaan.
Ik had me ook ingeschreven op datingsites omdat ik nog steeds denk “als ik nu eens een liefdevolle eerlijke man aan mijn zijde heb is mijn probleem wel opgelost – zo veeleisend ben ik niet “, maar daar heb ik de laatste weken enkel teleurstellende contacten op gehad dus ik heb dat eventjes ONHOLD gezet.
Prioriteit is nu met mijzelf aan de slag gaan. Dankzij Veerle besef ik nu heel goed dat ik eerst met mijn problemen aan de slag moet om een betekenisvolle en bevredigende relatie met iemand te kunne aangaan.
Dat ik eerst moet proberen mijn eigen rommel op te ruimen vooraleer er iets moois kan bloeien.
Dus ik hoop uit het diepst van mijn hart dat K.R.A.C.H.T. mij hieruit zal kunnen helpen
Anita,
goed om te zien dat je de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt! Ik reageerde vanmiddag al even kort in de groep, maar hier nog eens specifiek op dit stuk.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg? Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Je nam alvast een goed begin door deze namiddag een koffie te gaan drinken met een nieuw contact.
Slecht slapen is iets wat in de kleren kruipt.
We zien dat veel mensen daar tijdens een rouwproces last van hebben.
Heb je ons webinar nr. 7 al gezien? Hier zijn velen al mee geholpen geweest, dus ik hoop dat jij er ook baat bij hebt.
Alhoewel ik besef dat het geen wondermiddel is natuurlijk.
Daarnaast vermoed ik dat jouw systeem door de chronische stress ook altijd AAN staat.
Hiervoor gaf ik 3 hele goede oefeningen om je zenuwstelsel te ontdooien.
Ze staan apart opgenomen onder webinar nr 33. Probeer dit asap te bekijken, ze zijn echt simpel en je voelt vooral bij de oor oefening meteen resultaat.
Laat je me daar bij de reacties ook even weten hoe het gegaan is?
Hoop dat je in goed overleg bent met je huisarts voor de medische kant?
Ik lees “Ik zou graag even thuis zijn, maar dat kan niet.”
Waarom kan dat niet? Niemand is onmisbaar … Je mag jouw gezondheid echt wel op de 1ste plaats stellen.
Anderzijds zien we ook dat thuis zijn soms een averechts effect heeft, want dan ben je altijd alleen en heb je nog meer de neiging mss om te piekeren.
Heb je mijn blog over eenzaamheid al gelezen? Wellicht haal je daar ook nog bruikbare tips uit.
Je vindt het terug op mijn website onder het menu blogs.
Weet dat wanneer je de K.R.A.C.H.T.-methode stap voor stap zult doorwerken er ook andere mensen op jouw pad zullen komen.
Ik ben ervan overtuigd dat die wel jouw waarde zullen zien en voelen.
Hou vol, je bent op de goede weg.
Jammer om te lezen dat de relatie met O. zo eentonig was en dat jullie niet veel ondernamen samen. Dus toch extra moedig van jou dat je dat nu in je ééntje wel doet!
Als ik jou was zou ik het daten idd even op hold zetten, je zal op dit moment alleen maar bevestigd worden in jouw angsten en dat is nu net niet wat je nodig hebt.
Dus focus op jezelf en op K.R.A.C.H.T. en in de lente komt dat daten wel weer op je pad vanuit een andere energie.
Vertrouw op jouw pad.
Je kunt het Anita!
Fysieke draagkracht: 55%
De batterij kleurt nog groen maar veel is er niet nodig en dat besef ik goed.
Echter ik kom van minder en dat hou ik in mijn achterhoofd.
6 jaar geleden heb ik mijn leven van mezelf en mijn gezin op zijn kop gezet door een stuk voor mezelf te kiezen.
Ik koos ervoor om te studeren. Een parttime werd meer dan een fulltime. Vaste uren werden voor een stuk uren die niet meer te bepalen zijn doordat ik als zelfstandig thuisverpleegster begon te werken. Het is na 3 jaar en een scheiding (+/- 17 maand geleden) nog steeds een hectisch leven. Hierdoor heb ik geen vast slaapritme, eetpatroon, tijd voor beweging. Ik besef dat ik mijn hier echt zal moeten leren programmeren. En het gaat moeilijk. In het begin nam ik slaapmedicatie en antidepressiva. Intussen neem ik geen van beiden meer. Wel ben ik het laatste jaar nog nooit zoveel naar de kapper en pedicure geweest. Ik geniet van het lichamelijk contact dat ik mis.
Ik besef dat voor mij de fysieke draagkracht enorm van belang is. Want als ik fysiek sneuvel, komt er geen geld binnen daar ik zelfstandig ben
Emotionele draagkracht: 70%
Praten over mijn scheiding lukt behoorlijk. Voor mij is het eerder al secundaire rouw. Tegenslagen kan ik behoorlijk naar de positieve kant omdraaien. Vb omheining is omgevallen door de storm maar ik zie dit als een mogelijkheid om een nieuwe omheining te plaatsen die me terug jaren rust heeft. Onder de verdeling blijft ik ook behoorlijk rustig maar als ik dan bedenk dat iets echt niet fair verdeeld zou worden dan wordt het mijn echt teveel met aanvallen van méniere als gevolg waardoor ik onmogelijk kan werken. Ik hou me enorm vast aan mijn principes en kan daar moeilijk vanaf stappen.
Voor mij is tijd doorbrengen in mijn huis een enorme opgave. Het liefst zou ik soms wegvluchten. Ook al zijn de kinderen thuis, vaak voel ik mij er eenzaam en loop ik verloren.
mentale draagkracht: 60%
Meer en meer kom ik tot de ontdekking dat ik eigenlijk meer kan dan ik denk. Door 23 jaar met een narcist te leven merk je dat je eigenlijk verlamd geworden bent. Je kunt perfect de vuilbak buiten zetten maar ergens heb ik soms het idee dat ik dat niet kan. En toch merk ik dat ik al heel wat zaken naar mijn hand gezet heb. Nogthans kom ik naar de buitenwereld over als een sterke vrouw. Zelf zie ik mezelf eerder als een gekwetst iemand. Ik durf gewoon niet de stap zetten om te daten of om met een vriend te gaan eten. Gek genoeg durf ik in de groep wel te delen. Mijn vriendin zegt steeds ‘jij bent dat vogeltje in het gouden kooitje die staat te balanceren op het randje als je wel of niet dat kooitje durft te verlaten’
sociale draagkracht: 90%
Na mijn scheiding had ik werkelijk niemand meer over. Ouders van wie het gevoel heb dat ze mijn niet begrijpen, vrienden die niet meer omkeken. Zelfs de buren kunnen nog met moeite een goeiedag zeggen. MAAR als er één ding is wat voor mij een serieuze verandering is, is dat ik nu nieuwe echte vrienden heb. Collega’s waar ik bij kan ventileren, vriendinnen waar ik mijn hart kan luchten, vaak mensen die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt en die er altijd zijn voor je. En dat wil ik in ere houden.
Maar ik mis wel dagelijks een partner, iemand die er is als je thuis komt.
Vanessa,
goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg? Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Je zette idd een grote stap door te gaan studeren en zelfstandig te worden, daar is moed, lef en kracht voor nodig.
Dus ik hoop dat je ook trots bent op jezelf?
Goed dat je jouw lichaam de aandacht geeft waar het naar verlangt!
Fijn om te lezen dat je ervaart dat je eerder bij de secundaire rouw zit. Weet dat dit een proces van jaren kan zijn, maar weet ook dat je hier stap voor stap comfortabel mee kunt omgaan.
Wanneer je weer een moment ervaart dat je wilt wegvluchten zou ik je willen motiveren om op zo momenten met de K.R.A.C.H.T.-methode aan de slag te gaan. Je geeft jezelf dan de ruimte om helemaal te doorvoelen ipv te vluchten, waar je op korte termijn de resultaten zult van merken.
Top om te mogen ervaren dat je idd meer kunt dan je denkt. Wanneer je uit een ongezonde relatie komt dan zien we dat het beeld dat je hebt over jezelf helemaal niet klopt.
Jij mag idd jezelf de ruimte geven om te ontdekken wie je werkelijk bent en kan me voorstellen dat je daar nog versteld zult van staan.
Dat onze inner circle veranderd dat zien we bij iedereen.
Weet dat dit erbij hoort.
Fijn dat je hier wel al een positieve evolutie mag in ervaren.
Begrijpelijk dat je graag je leven wilt kunnen delen met iemand.
Vertrouw er maar op dat je gaandeweg een energie zult uitstralen waar er mensen op afkomen die beter bij jou zullen passen.
Na lang aarzelen, heb ik deze module nu helemaal doorgenomen. Ondertussen las ik ook een duidelijke uitleg over narcisme.
Hoe duidelijk is het dat mijn laatste relatie (je weet wel met het overspel vorige zomer) met een narcist was. Onvoorstelbaar dat gewoon het volledige plaatje klopt 🙁 Schuld bij mij leggen, leugens verzinnen, in de slachtofferrol kruipen, gespeelde charme, … nadat hij initieel de IDEALE partner was!
Morgen neem ik dan de bijhorende webinars door.
Hij maakte vorige week zondag een definitief einde aan onze hernieuwde relatie. Daarna ben ik compleet gecrasht maar sedert ik veel gelezen heb de laatste dagen, besef ik héél goed dat dit het beste is. We blijven wél vrienden en momenteel lukt dat prima. Als hij een nieuwe vriendin zou hebben, zal dat uiteraard wat moeilijker liggen maar ik heb nu toch wel een tijdje geen relatie meer nodig. Lekker voor mezelf zorgen! Morgen een energetische massage, straks eindelijk weer gaan lopen met de vriendinnen, …
Goed dat je doorheen de weerstand bent gegaan Astrid en dat je de module ROUW nu helemaal doorgenomen hebt.
Het zal idd best confronterend voor je zijn om te zien dat zoveel herkenbaar is mbt narcisme.
Er horen 16 webinars bij de module ROUW, ik vermoed dat je hier toch nog een maand de tijd voor nodig zal hebben om ze allemaal te zien, doen en voelen.
Stap voor stap, neem er je tijd voor om het allemaal te doorlopen.
Heb jij ons webinar al over narcisme gezien? Dat is nummer 30.
Zoniet dan is het interessant om dat ook asap te bekijken.
Goed dat je ook je lichaam laat verwennen, dat zal je goed doen!
Blijf dicht bij jezelf Astrid.
Valerie,goed om te zien dat je de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg? Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Zo te lezen staat jouw lichaam door de chronische stress ook altijd “aan”. Hiervoor wil ik je uitnodigen om de oefeningen te doen om het zenuwstelsel te ontdooien, die ik gaf bij masterclass nr. 33. Laat mij daar dan ook even weten hoe je die 3 oefeningen hebt ervaren.
Ook denk ik aan masterclass nr. 7, voor je nachtrust.
Top dat je in de week van de kids meer kookt om dan in de week dat je alleen bent op te warmen. Dat heb ik zelf ook heel lang gedaan, want ik geef toe, dat koken alleen voor mezelf ook niet echt mijn ding was.
Wat je emotionele batterij betreft, begrijpelijk dat het voelt alsof je tranen op zijn na alles wat je meegemaakt hebt.
Toch zijn ze er nog, zoals je voelt, er mogen nog emoties ruimte krijgen.
Dit is een proces wat je niet kan forceren, maar waar je wel spontaan bij zult komen doorheen de training.
Misschien wel bij oefeningen waar je het totaal niet verwacht. Je kan tussendoor ook altijd met de meditatie “emotie toelaten” aan de slag die onder webinar nr 27 staat.
Mooi hoe je het gevoel van eenzaamheid omschrijft als je alleen bent met de kinderen.
Sterk dat je je hier bewust van bent en ook jezelf de ruimte geeft om er anders naar te kijken.
Het schrift bracht jou wel bij een helder inzicht, waar je mag aan vasthouden wanneer je jezelf weer in 1 van de rollen van de dramadriehoek stopt.
Wanneer ik jouw woorden bij deze batterij lees denk ik ook aan de 3-delige workshop boosheid loslaten. Dat zijn de nrs 10,11 en 12. Wil jou zeker niet overdonderen met al mijn tips om te doen, maar wel handig om mss als eerste te doen wanneer je weer eens tijd en ruimte maakt om met de training verder te werken.
Begrijpelijk dat je achterban bezorgd is en jou wil beschermen, maar zoals je schrijft wordt er niemand beter van om in “kampen” verdeeld te zijn. Ik vind het net ontzettend knap wat je gedaan hebt ivm het gesprek met de nieuwe vriendin van je ex. Op lange termijn, zal dit jou en de kids het verst brengen, het kost energie om in ruzie en spanning te leven, dus als je dat wat kan opentrekken zodat het wat milder wordt is dat voor iedereen een krachtige stap in het proces.
Dus goed dat je dit soort zaken “bij ons” deelt, we begrijpen je 100% en zijn er om naar jou te luisteren zonder oordeel.
Het universum brengt op jouw pad wat je nodig hebt.
Het is idd iets wat je moet bekijken op lange termijn.
Het werkt voor je en niet tegen je, ook al lijkt dat in eerste instantie niet altijd zo.
Je mag trots zijn op jouw mindset Valerie.
Veel succes met de training.
(Mag ik je even vragen om te reageren als je dit gezien hebt, bij wijze van controle dat dit goed loopt?)
Ik heb ondertussen inderdaad oefeningen uit de webinars gedaan maar door de overload aan nieuwe info was ik even in een hoekje gaan zitten met mijn eigen gedachten…
Na het spreekuur gisteren heb ik weer wat nieuwe energie gevonden :).
Ik heb gisteren nog maar eens een brief geschreven aan mijn ex. Dat is ondertussen een boek geworden haha. Maar nu had ik voor het eerst het gevoel dat de brief AF was.
Vandaag een groot gevoel van loskoppeling. Alsof het uitspreken van de laatste info het finale druppeltje was om een klare kijk te krijgen.
Vandaag sta ik ineens met andere voeten op de grond. Met voeten die beter geaard voelen, met voeten die van mij zijn en waarmee ik de stappen kan/mag zetten die ik wil nemen zonder in mijn achterhoofd wat hij of anderen ervan zouden denken.
Ik heb de 7 stappen nog eens overlopen en voel een beter evenwicht. Waar ik eerst nog op zoek ging naar een evenwichtige (50/50) verdeling van de gebeurtenissen die tot de breuk hebben geleid, heb ik er vandaag vrede mee dat ons aandeel niet te vergelijken valt.
Ik heb de NIVEA die ik hierin onbewust toepaste en de dwang mezelf (deels) schuldig te achten voor zijn deel los gelaten. Elk heeft zijn aandeel en hoe groot of klein dat aandeel is, is eigenlijk niet belangrijk. Beiden hebben we gehandeld vanuit ons eigen zijn. Ik aanvaard voor mezelf dat dit gevoelens bij me losmaakt die hem vaker als dader en mij als slachtoffer schilderen maar sta mezelf toe om dat te mogen voelen en me bewust te zijn dat het mijn gevoel is, niet noodzakelijk de feitelijke waarheid. Bij het neutraal kijken naar de feiten ben ik niet meer krampachtig op zoek gegaan naar fouten die ik maakte.
Ik kan nu ook aanvaarden dat de feiten niet prettig zijn en zijn aandeel niet min is maar het enkel kon omdat ik het ook heb toegestaan. Daar zat/zit een groot deel van de pijn. Vandaag voel ik voor het eerst dat ik mezelf hierin vergeef en geen verzachtende omstandigheden meer bedenk voor zijn deel. Wel heb ik hierbij nog het inzicht gekregen dat ik de controle moet/kan/wil loslaten en zijn aandeel bij hem mag laten. Dat ik niet mag/kan verwachten dat hij hierop reageert vanuit mijn zijn maar dat dat ook prima is. Ik heb geen controle over de ander (en maar goed ook haha) maar heb wel controle over mezelf. De weerstand in mij is gezakt en ik wil de energiekoorden doorknippen. Daarmee verlies ik de (illussie van) controle over hem/ons/ons verleden/zijn toekomst -wat beangstigend is- maar daarmee verliest hij ook de controle over mij wat bevrijdend is…
hoopvolle groetjes
Laat je niet overdonderen door de vele info en tools die op je afkomen. Je hebt voor altijd toegang dus je weet dat je er geheel op jouw eigen tempo door kan gaan Valerie.
Fijn dat je na het spreekuur weer wat nieuwe energie had gevonden om ermee door te gaan.
Weet dat je altijd een gil mag geven in de groep wanneer je voelt dat je weer in eigen gedachten verzonken bent.
Wat goed dat je helemaal in de flow van het schrijven zat en jezelf daar geen rem hebt opgelegd.
Fijn om nu ook te mogen voelen dat het “af” is.
En whaw wat een mooi gevoel mocht je daarbij ervaren.
Hier mag je echt wel trots op zijn.
Echt top dat je mocht ervaren om helemaal bij en met JEZELF te zijn!
Kippenvel hoe je het zo mooi kunt omschrijven door de 7 stappen heen.
Echt ontzettend mooi en sterk gedaan.
En wat sterk dat je bij het loslaten van de controle ook meteen een 2-ledig gevoel mag omarmen.
Bedankt om jouw ervaring hier met ons te delen.
Aan de slag met deze module
FYSIEKE DRAAGKRACHT :
– Ik ervaar slaapproblemen door piekeren, ik probeer met de meditaties en hartcoherentie rust in mijn lichaam te brengen voor het slapengaan maar word vaak wakker en het is moeilijk om stilte in mijn hoofd te krijgen.
– Ik heb een algemene constante nervositeit die door mijn lijf giert, hier raak ik precies niet vanaf. Elke kleine en grote trigger zorgt instant voor misselijkheid en voel een ‘knoop’ tussen mijn hart en maag.
– Voeding is een werkpunt. Koken enkel voor mezelf vind ik lastig en alleen eten al helemaal. Ik merk dat ik daardoor maaltijden oversla. Heb dit deels opgelost door tijdens de week met de kinderen extra porties te koken (want wil geen afhaalmaaltijden ed) en zo hoef ik die in mijn solo-week enkel op te warmen. Af en toe ga ik in de solo-week ook uit eten met vriendinnen of mag ik mee aan tafel schuiven bij mijn bestie
– Met mijn dagelijkse persoonlijke verzorging zit het goed – ben altijd al erg gesteld geweest op hyghiene haha extraatjes komen ook wel af en toe langs (wellnessen met vriendinnen) maar zijn uit financiële overwegingen ook geen maandelijkse routine 😉
– Beweging gaat op en af. Nu het druilerig weer is moet ik hier meer aandacht aan geven. Spontaan zin in alleen wandelen staat op een laag pitje in dit weer. Kijk al uit naar de lente
– Financieel is alles rationeel gezien wel ok maar uit mijn jeugd heb ik een angst voor financiële put meegenomen en die weegt door. Die houdt me ook tegen om eens voor mezelf een financiële uitspatting te permiteren.
Ik heb op zich een stabiele job maar doordat die in het bedrijf van mijn ex is, zit daar ook nog een extra belading en knobbel aan vast.
EMOTIONELE DRAAGKRACHT
– Ik kan praten zonder huilen maar vooral omdat de tranen op zijn, diep vanbinnen voel ik de behoefte om toch eens lekker te kunnen huilen en daarmee een stukje verdriet uit mijn lijf te krijgen. Als ik nu praat over de scheiding voel ik vooral veel boosheid en oneerlijkheid opkomen. Gevoelens waarvan ik niet goed weet wat ik ermee aan moet en die overweldigend zijn om in 1 stuk toe te laten. Kleine brokjes worden dan weer bijna instant aangevuld door triggers
– Ik voel me momenteel eerder op en leeg dan prikkelbaar. Enkel wanneer ik met de ex 1 on 1 praat merk ik wel heel snel geprikkeld te worden naar boosheid en onmacht
– Ik voel me niet echt eenzaam. Ik voelde me eigenlijk veel eenzamer binnen onze relatie. Nu is er geen verwachting die niet wordt ingelost. Ik ondervind wel een soort eenzaamheid als ik met de kinderen samen ben, het gemis om deel uit te maken van een gezin, deze momenten te kunnen delen. Maar ik probeer hier aandacht aan te geven en te aanvaarden dat dit mogelijks komt uit een ideaalbeeld vanuit mezelf en de maatschappij. Want waarom zou het moment minder waardevol zijn omdat we het met minder delen. Dat is niet eerlijk naar de deelnemers die er wel zijn en dan pas is het moment minder waardevol omdat het niet mijn aandacht krijgt die het verdient. Ik mis wel geborgenheid en intimiteit maar vooral ook de hoop dat die er ooit nog zal komen. Ik zie zeker de voordelen van het alleen zijn maar tegelijk is er een “alleen is maar alleen”-gevoel
– Ik ben ook wel extreem onrustig, voortdurend aan het piekeren, verhalen maken in mijn hoofd en hier komt ook fysieke spanning uit voort.
– Van verslavingen gelukkig geen last
MENTALE DRAAGKRACHT
– Ik blijf vaak hangen in de slachtofferrol. Ik deed de oefening waarbij ik “het is niet zijn schuld” mocht omringen met eigen aandeel. Bij veel van die aandelen wou ik een kanttekening maken omdat ze reactie waren op. Ik ga deze oefening gaandeweg herhalen. Het is ook dubbel omdat er toch veel feiten wijzen in de richting van een zeer sterk overheersende zelfliefde bij de tegenpartij maar ik probeer dit om te denken dat dit ook maar effect op mij kon hebben omdat ik het toeliet vanuit mijn codependentie. En in dat licht is het moeilijk om die slachtofferrol correct in te schatten. Ik neig naar ofwel slachtoffer ofwel daderrol bij mezelf maar ga hierover in gesprek met mezelf dat ik ook als slachtoffer een aandeel heb en dat in mildheid moet aanvaarden zonder de schuld te verplaatsen naar mezelf. … moeilijk uit te leggen dit
– Ik weet niet meer goed wat mijn eigen mening is, ben mezelf even kwijt. Ik heb in de voorbije jaren zoveel rollen opgenomen en de uiterlijke en innerlijke criticus laten bepalen wie ik ben/hoorde te zijn dat ik even stuurloos ben in de zoektocht naar wie ik eigenlijk ben
– Ik heb de laatste maanden vanuit pijn vooral gefocust op een klein onderdeel (de nieuwe liefde van de ex en de sneltrein waarmee hij hierin voorbij raast) maar kwam bij het opruimen oude schriften tegen en herlas die. Ik schreef sinds januari 2021 bijna dagelijks op dat ik de spanningen in huis niet meer trok en er de stekker moest uit trekken… maar ik bleef hopen op beterschap/inzicht/een omwenteling of ik weet niet wat en bleef… kwam wel even binnen. En ik probeer hier nu biij stil te staan als hij me weer een melding doet van een stap vooruit in hun traject.
SOCIALE DRAAGKRACHT
– Ik heb 2 uitermate waardevolle vriendinnen met elk een heel andere benadering dus die zijn me gigantisch dierbaar.
– Een groot sociaal netwerk dacht ik niet te hebben vermits ik me heb opgesloten/laten opsluiten in een kleine cocon maar tegen de verwachtingen in wel meer steun dan ik had verwacht. En meer mensen die mij als vriendin zien dan ik dacht.
– ik kan rekenen op de steun van vrienden, familie en mijn psychologe maar ik heb het soms moeilijk met de negatieve toon die hier klinkt. Begrijpelijk en superlief bedoeld maar ik wordt er niet beter van. Ik wil focussen op mezelf en op wat er wel is. De relatie was vrij toxisch nu ik het overzie en hun visie is weinig veranderd sinds de scheiding vermits ze me ook tijdens de relatie al probeerden te wijzen hierop. Het is dus geen anti-campagne die pas gestart is na de breuk maar ze hadden al langer 2 kampen opgedeeld e stonden al klaar in dat van mij. Dat ik dus geen strijd wil voeren is moeilijk te begrijpen voor hen en acties zoals het gesprek aangaan met de nieuwe vriendin kunnen niet op begrip of steun rekenen van mijn achterban… ze zijn bang dat ik mezelf te kwetsbaar opstel en nog verder gebruikt of gekwetst zal worden. Maar dit maakt het moeilijk voor mij om hier open over te kunnen spreken. Ik heb dan het gevoel me te moeten verantwoorden/verdedigen omdat ik mijn buikgevoel wil volgen en geen wraakacties opmaak.
De KRACHTgroep vormt voor mij een mooi tegenwicht. Ik voel ik me veiliger om te delen.
Ik heb vooral ook veel te verwerken naar secundaire rouw, het definitieve karakter van het einde van de dromen en hoop valt me zwaar. Ik zie wel een toekomst en potentieel een mooie toekomst na het werken aan mezelf maar het loslaten en bijsturen of aanvaarden dat anders ook beter kan zijn is moeilijk.
Ik geloof ondertussen wel dat dit alles in the long run beter zal zijn voor me. Ik zie nog vaak op tegen de weg die voor me ligt maar er is een lichtje gaan branden aan het eind van de tunnel. Het universum heeft me al zoveel signalen gegeven maar nu kan en wil ik ze niet meer negeren. Met het aanpakken van de wonden uit lang en minder lang vervlogen tijden zal ik hier met een gezonder zelfbeeld uitkomen. Een gezonder zelfbeeld en beter evenwicht zullen dan ook wel een gezondere en evenwichtiger toekomst brengen. Nu alleen nog een gulden middenweg vinden in snel genoeg en niet te snel schakelen 😉
Ook ik heb de oefening van de batterijen gemaakt en kom tot deze vaststellingen:
– Fysiek: 50%
Zoals eerder vermeld ben ik ontzettend moe, ervaar ik spanningen in me’n nek en schouders, hyperventileer ik chronisch en heb ik problemen om me te concentreren. Ook het inslapen lukt niet altijd even vlot en als ik wakker word dan ben ik klaarwakker en voel meteen weer die spanning in mijn lijf en begin ik weer te piekeren. Ik eet voldoende en gevarieerd en de persoonlijke verzorging zit ook goed. Ik ga elke dag wandelen in het bos met de hond en dat is voorlopig het enige dat me wat doet ontspannen. Ik weet dat ik echt op zoek moet gaan naar nog zaken die me even de zorgen doen vergeten. Aangezien mijn ex man een wanbetaler was/is en boven zijn stand leefde zijn we in de financiële problemen geraakt en dus heb ik niks overgehouden bij de scheiding. Gelukkig hebben mijn ouders me daarin een beetje gesteund zodat ik momenteel een beetje reserve heb. Dus nu sparen is de boodschap maar niet makkelijk als alleenstaande mama van drie kinderen. Dit baart me enorm veel zorgen en zorgt op die manier voor de stress en spanning. Ook wat het huis betreft moet er nog vandalen bekeken worden en dat maakt me ook zeer onrustig. Ik weet dat het me zal helpen als daar meer duidelijkheid in is. Momenteel ben ik in ziekteverlof nog tot en met 3 nov. Hoop nadien terug wat beter te zijn om terug te gaan werken want mis mijn job en de collega’s. Misschien kan ik de eerste maand parttime terug starten maar hoop omwille van financiële redenen snel terug fulltime te kunnen werken.
Ik neem geen medicatie. Enkel supplementen voor vitamine D tekort.
– Emotioneel: 50%
Momenteel kan ik zonder huilen over de scheiding praten. Maar ben snel overprikkeld, zeker wanneer ik op eender welke manier in contact kom met ex. Moeilijke man om mee te communiceren, onvoorspelbaar in zijn inzichten, meningen omtrent de scheiding, kan niet inschatten wat hij denkt of voelt en dat geeft mij een onzeker en onrustig gevoel. Gelukkig heb ik niet de neiging om naar een verslaving te grijpen.
– Mentaal: 75%
Ik begrijp heel goed dat wij samen geen toekomst meer hadden maar blijf het jammer vinden dat het gezin uit elkaar gevallen is. Voor mezelf en de kinderen. Daarom dat ik de balpen niet meteen kon lossen omdat ik de laatste vijf jaar van het huwelijk dat gezin niet kon lossen, wel mijn ex. Uiteindelijk is de balpen wel op de grond belandt. Zoals eerder vermeld kan ik me niet goed concentreren al merk ik lichte beterschap. Een boek lezen gaat nog niet, eenwording artikel wel. Maar dat heeft ook te maken denk ik met het feit dat lezen me- time nemen is en dat ben ik niet gewend. En dat is een grote les voor me!! Ik heb het gevoel dat ik altijd constructief met iets moet bezig zijn, anders ben ik niet nuttig bezig en dat mag niet (van wie? , mijn moeder vroeger en nu van mezelf?…) Ook hier heeft perfectionisme een oorzaak. Mijn focus ligt wel op de oplossing, lees constructief bezig zijn…
– Sociaal: 90%
Ik ben ontzettend dankbaar voor de vele lieve en warme mensen die me omringen! Ook zijn voorlopig mijn drie lieve kinderen constant in huis en dat is met momenten zwaar maar ben er langs de andere kant ook dankbaar voor om ze zo dicht bij mij te hebben. In de toekomst zullen ze om de 14 dagen een lang weekend naar papa gaan maar dat zal ook wel wennen en mijn zoon van 19 j vertrekt 18 januari voor een half jaar naar Australië.
De scheiding is voor mij in vele opzichten zinvol maar blijf het moeilijk vinden voor de kinderen al is er nu meer rust in huis. Ook besef ik dat het me op termijn sterker zal maken maar dat ik daarvoor nog een hele weg moet afleggen.
Mijn angsten (stap 5):
– bang om in de toekomst niemand te vinden waar ik innerlijke connectie mee vind. Dat ik voor een nieuwe relatie de lat ook weer te hoog ga leggen want dat is een negatieve karaktertrek van me. Moet leren dat niet alles perfect hoort te zijn in een relatie maar een aantal basisbehoeften die je zelf belangrijk vin mag wel denk ik. Zoals gehoord, gezien en gevoeld worden door je partner en hierdoor jezelf kunnen zijn in een relatie staat bij mij op nummer één.
– bang om te vertrouwen op financieel vlak aangezien het verleden
– bang om afgewezen te worden (heeft betrekking op een ander rouwproces)
Waarom vragen heb ik niet. Enkel blijft de vraag waarom hij zich zo snel op Tinder moest zetten met alle gevolgen van dien. Probeer dit nu de laatste dagen los te laten en het begint te lukken. Vrede nemen met het feit wat de ander doet dat je daar geen controle meer over kan hebben. En misschien is dit ook wel mijn aandeel in de scheiding geweest dat ik als perfectionist graag de touwtjes in handen heb en mijn verwachtingen naar anderen toe moet leren bijstellen.
Ik ontwijk de gesprekken rond mijn ex niet in tegendeel ik begin me bewust te worden dat,omdat de scheiding momenteel heel mijn leven beheerst (en ook de ziekte van mijn vader) ik het onderwerp een halt moet toeroepen. Ik merk ook dat praten me uitput en zeker als je inwendig hyperventileert.
Ik heb zeker nog geen interesse in nieuwe partners dus hier geen herhaling op dat vlak.
Heb mezelf nieuwe doelen gesteld zoals terug starten met kiné oefeningen om op termijn het joggen terug op te nemen en het Padellen want dat ontspant me enorm. En op tijd gaan slapen.
Heb een brief naar mijn ex geschreven en ga hem voorlopig bijhouden. Daarin betuig ik mijn dankbaarheid voor de mooie momenten in de relatie overloop ik hoe we uiteindelijk tot de beslissing gekomen zijn om elkaar los te laten en hoe ik onze relatie van 30 jaar beleefd heb en dan komt er één trefwoord naar boven en dat is eenzaamheid fysiek en mentaal. Ook wens ik hem op het einde het beste in de toekomst.
Super om te zien dat je zo intensief ermee aan de slag bent Randi.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Voor wat jouw fysieke batterij betreft verwijs ik naar mijn mail die ik je gisteren stuurde.
Als je dan kijkt naar de batterij die het meest leeg is.
De emotionele … Het snel overprikkeld zijn toont aan dat jouw emmer te vol is momenteel, dus hier … wat kan je doen om die emmer tussendoor bewust te legen zodat hij niet overloopt. Bewust emoties toelaten, bewust ontspannen etc etc
Het gezin missen is voor bijna iedereen het zwaarste stuk van het secundaire rouwproces na een scheiding. Wees mild voor jezelf … ook dit heeft de nodige aandacht nodig om te helen.
Ik was altijd een boekenlezer en na mijn 2de scheiding heb ik 3 jaar geen boek aangeraakt, gewoon omdat het niet ging. Ook dit is iets wat veel mensen herkennen, dat je dit gewoon in het proces van verwerken niet meer kan … Behapbaar maken en in kleine stukjes werken. Vaak zien we wel dat zaken die jou raken op dat moment of heel herkenbaar zijn, wel lukken zoals bvb de modules. Maar ook hier verwacht niet teveel van jezelf, er is een reden waarom iedereen voor altijd toegang heeft.
Het stukje wat je schrijft over moeite hebben met me-time nemen en het gevoel te hebben altijd constructief bezig te moeten zijn, daar zit idd iets onder. Denk dat je hierover in het webinar over de innerlijke criticus wel wijzer zult worden. Mocht je interesse hebben om die tussendoor al een 1ste keer te volgen, dat kan, het is nr 28.
Fijn om te lezen dat je veel lieve mensen om je heen hebt, dat is idd iets om te koesteren.
Ivm een “perfecte” nieuwe partner … “Moet leren dat niet alles perfect hoeft te zijn in een relatie”, het is te zien wat jij perfect noemt, maar ik ben van mening dat je geen genoegen moet nemen met 80%, hier gaan we voor de volle 100%.
Maar … belangrijke kanttekening, ipv de ware te zoeken kan je ook zelf eerst de ware worden!
Dat is wat we doen in deze training en als je van daaruit vertrekt, dan straal je een heel andere energie uit en komen er ook andere mensen op jouw pad!
Weet wel dat er eerst nog “testen” op jouw pad zullen komen … maar later meer daarover tijdens de training.
Je mag trots zijn op jezelf dat je dit stuk zo uitgebreid hebt uitgewerkt!
Jij voelt zelf wel wat je op termijn nog wilt doen met jouw brief.
Sommige mensen verbranden hem, bij wijze van ritueel.
Sterk dat je in die brief ook jouw dankbaarheid toont en kunt afsluiten met hem het beste toe te wensen.
Ik heb de module rouw ook afgerond en zo ook de opdracht met de batterijen:
Fysiek (80%): dat is goed, slaap goed, heb eindelijk een sport gevonden die ik leuk vind en ook vol kan houden om te blijven doen. En heb nu ook zin om weer wat af te vallen en me daarvoor in te zetten wat eerst helemaal niet kon.
Emotioneel (70%): vind ik af en toe nog lastig. Het alleen zijn, al moet ik zeggen dat dit wel beter wordt. Kan dat steeds beter hebben dat je ook niks hoeft. De verdrietige dagen die zijn echt veel minder geworden.
Mentaal (65%): is ook best goed. Ik merk dat ik nog wel een beetje in de “chronische rouw ” zit. Dus het nog steeds moeilijk vind om echt los te laten en je open te stellen voor iemand anders. Ik blijf best nog bezig met de andere kant en waarom dingen nu wel kunnen en toen niet. Maar het is nu wel vaker zo dat ik dan denk dat het echt niet allemaal rozengeur zal zijn aan de andere kant en dat zorgt er dan wel voor dat ik weer rustiger wordt. Maar toch blijft dat altijd lastig. Of als mijn zoon dan een opmerking maakt wat ze gedaan hebben bij papa of je hoort iets op school, het is altijd iets waar je niet op voorbereid bent en dan moet schakelen met je gevoelens. Dus daar is nog wel wat werk aan de winkel. Ik merk dat ik nog wel een beetje in de “chronische rouw ” zit. Dus het nog steeds moeilijk vind om echt los te laten en je open te stellen voor iemand anders. Ik merk dat dit er nog niet helemaal is.
Sociaal (70%): probeer dingen te ondernemen, merk wel dat heel veel mensen met het gezin bezig zijn en er toch ook weinig mensen zijn die je meevragen en dat het altijd dan van mijn kant uit moet komen. Wat ik best lastig vind omdat dit niet in de aard van het beestje zit en je jezelf dan meteen een soort van stalker voelt, van oh daar heb je haar weer. Maar ook dat begint beter te worden. Merk ook dat je nu veel nieuwe contacten aan het opbouwen bent en dat kost ook tijd.
Maar al met al, denk ik dat ik al echt op de goede weg ben. Ik denk dat ik verder ben dan dat ik me, voordat ik met de kracht methode ben gestart, had voorgesteld. Dus dat is goed dat je alles eens doorloopt om te zien waar je nu staat.
Mooi gewerkt zo te zien Wendy!
Fijn om te lezen dat je de module rouw hebt afgewerkt.
Super om te zien dat jouw fysieke batterij zo mooi opgeladen is.
Je maakt me wel nieuwsgierig welke sport je doet?
En ja, het is zo, afvallen terwijl je emotioneel niet goed in je vel zit dat werkt toch langs geen kanten dus beter dat je er dan niet mee bezig bent. Maar zoals nu, je voelt dat het beter gaat en de zin ook hiervoor weer terug komt. Ik wens je veel succes hiermee!
Het is met eten net zo hé. Eet je omdat je écht honger hebt of eet je om een emotie niet te moeten voelen, belangrijk voor jezelf om hier bij stil te staan.
Sterk dat je mag voelen dat het alleen zijn steeds beter gaat, alhoewel ik snap dat je daar niet altijd even vrolijk van wordt.
Het is ook gewoon fijner om zaken te kunnen delen met 2.
Goed dat je ook al milder bent voor jezelf en je voelt dat je niet altijd meer iets hoeft te doen.
Weet dat het normaal is dat je nu die chronische rouw nog voelt.
Heel herkenbaar dat bezig zijn met de overkant, en je afvragen waarom het nu wel kan en vroeger niet.
Ook hier, weet dat dit dus absoluut niks met jou te maken heeft.
Wat als je niet hoeft te schakelen met je gevoelens, wat als ook die gevoelens er mogen zijn?
Onze inner circle is idd ook wel een dingetje in dit proces.
Weet dat mensen zich soms ook bezwaard voelen om je mee te vragen, dus als je zelf zin hebt om iets te doen zou ik me vooral niet teveel vragen stellen en gewoon vragen of doen.
Er zijn altijd mensen die gaan, maar je zal zien dat er ook nieuwe mensen komen.
Mensen die mss wel veel beter zullen passen bij je nieuwe ik.
Maar dit vraagt idd tijd om te groeien.
Ik ben zo blij om te lezen dat je nu reeds kunt voelen dat je verder staat dan dat je zelf ooit gedacht had.
Mooie evolutie toch op 1 maand tijd?
Je mag trots zijn op jezelf Wendy.
Bedankt om jouw ervaring met ons te delen.
Ik vraag me idd nog steeds elke dag af waarom hij me op zo’n onrespectvolle manier uit zijn leven heeft geband. Ik houd al jaren dagboeken bij en daarin schrijf ik steeds hoe ik me voel en/of er weer iets is geweest die dag. Nu heb ik nog eens de tijd genomen om deze nog eens te herlezen en heb een vel papier genomen en 2 kolommen gemaakt van de positieve en negatieve dagen. Conclusie: heel veel negatieve dagen, meer dan de helft zelfs.
Ik weet ook dat het op die manier niet verder zou kunnen maar ik had er alles voor over en had zoveel hoop. Ik geloofde in alles wat hij zei en ik had alleen hem in mijn leven. Had al mijn oude vrienden links laten liggen en hij was de enige waar ik aandacht voor had. Dat hij me dan dumpte deed me zoveel pijn, ik begrijp het nog steeds niet. Het zit erg diep en ik weet dat ik nooit de antwoorden zal krijgen maar nu ik gestart ben met de krachttraining heb ik echt wel zin om mezelf terug te vinden. Ik wil weer positief en optimistisch door het leven gaan. Zo was ik en wil dat terug. Met de krachttraining heb ik een goed gevoel. Ik geraak er wel, stap voor stap. Ik ben blij dat ik deze training heb gevonden want alleen kan ik het niet. Danku om er te zijn. Liefs fiene
Delphine, super moedig van jou dat je meteen van start bent gegaan.
Sterk dat je die dagboeken erbij hebt gehaald, want daar staat jouw gevoel zwart op wit geschreven.
Vaak zien we dat mensen in het rouwproces alles mooier gaan zien in hun gedachten, wat we de romantiseerfase noemen.
Door nu in jouw dagboeken te lezen, haal je de realiteit naar boven.
Goed dat je aan de slag bent gegaan met die 2 kolommen … een harde en bittere conclusie, die je mss wel nodig had in dit proces.
Met je hoofd weet je dat het ok is, begrijpelijk dat je dat met je hart nog niet voelt en je daardoor nog in de hoop zat.
Duidelijk dat hij jou ongemerkt ook wat geïsoleerd had, en dat jij dat idd ook wel hebt toegelaten vanuit jouw liefde en ook vanuit oude patronen.
Het is heel moedig van jou dat je met deze training bent gestart, ik voel jouw drijfveer en die zal jou ook verder brengen in jouw innerlijke reis hier.
Goed dat je hier bent, stap voor stap Fiene, we gaan ervoor!
Je schrijft dat je met veel vragen zit, er is hier specifiek een webinar over.
Mss is het interessant om die als 1ste te bekijken?
Dat is webinar nr 13.
Ook onder de webinars kan je net als hier onder de modules reageren of vragen stellen.
Ik heb de module gedaan. Ik merk dat ik niet echt rouw om de scheiding op zich, dat heb ik uiteraard wel gedaan. Ik heb zelf de stekker eruit getrokken en ik voel ook aan alles dat dat een hele goede beslissing is geweest. Ik riep al snel: ik wil leven! Mijn ex-man leeft niet is alleen maar bezig met stress. Ik weet ook nog dat toen we 25 jaar getrouwd waren ik dacht : zo dat heb ik toch maar even gefixt. Ik heb ook wel meerdere keren tegen hem gezegd dat menig ander al lang met het huwelijk gekapt was. Ik realiseer me dat dat het eigenlijk een project was voor mij op een bepaalde manier. Mijn schoonmoeder had een vanaf dag1 een pest hekel aan me. Mijn ex heeft me nooit verdedigd. Ik denk dat daar ook een stukje van dat presteren vandaan komt laten zien dat ik wel goed genoeg ben. Tegelijk ook heel eenzaam dat je door je partner aan je lot over gelaten wordt en alleen maar te horen krijg dat ik schoonmoeder met een korreltje zou moet nemen. Terwijl er echt veel gebeurd is, je kunt er een soapserie van maken.
Mijn rouw zit vooral ten aanzien van mijn kinderen. Als zij het hebben over hun vader en hoe het thuis ging, de onvoorspelbare agressie, periode teveel drinken, de dwangmatigheid en de vele regels, dan voel ik een diep verdriet omdat ik het op een bepaalde manier toegelaten heb, al weet ik in mijn hoofd dat het niet zo werkt. Ik had ze graag anders gegund. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders, dat was een vechtscheiding. Ik was volwassen maar het was traumatisch. Toen heb ik in mijn hoofd gezet: mijn kinderen mogen nooit gescheiden ouders hebben en ik MOET een goed moeder zijn. Ook daar zie ik nu ook duidelijk: presteren… Ik ben wel blij dat mijn kinderen alle 3 zeggen dat ik er altijd voor ze ben geweest.
Dag Wilma,
Wat goed dat je meteen bent doorgegaan met deze module.
Afhankelijk van ieders verhaal/situatie is het rouwproces heel verschillend, waarbij we bij jou dus zien dat je het primaire rouwproces wellicht voorbij bent.
Jij zal merken dat er gaandeweg vooral secundaire rouw gevoeld zal mogen worden.
Jouw gedachte op jullie 25-jarig huwelijk, zegt ook heel veel he, van hoe je het allemaal gedragen hebt, amai.
Ik voel wat je wilt bedoelen met “project”, doorheen de K.R.A.C.H.T.-methode zal je er ook achter komen waarom dit zo is geweest en wat het jou wil vertellen …
Je hebt jezelf ergens in een “programma” gestopt vanwege de overtuigingen door wat je meegemaakt hebt.
Een programma van “mijn kinderen mogen geen gescheiden ouders hebben” en “ik moet een goede moeder zijn”.
Begrijpelijk dat je daardoor ook zolang vastgehouden hebt.
Maar was is de “theorie” van een goede moeder?
Je begrijpt wel wat ik bedoel.
Heel sterk dat je nu al een rode draad ziet in je verhaal.
Dat moeten presteren is ook niet zomaar ontstaan.
Gaandeweg doorheen de webinars en de module hechting zal jou dit steeds meer duidelijk worden.
Ontzettend waardevol wat de kinderen jou toch wel meegeven.
Je bent er altijd geweest, hoe zwaar en hoe moeilijk het ook was.
Vertrouw erop dat je nu verder mag groeien in jouw proces en dat de kinderen daar ook beter van zullen worden.
Veel succes en sterkte verder met de training Wilma!
Hoi,
Ik heb de oefening van de batterijen gedaan en het komt slechter uit dan ik dacht. Het fysieke is het best terwijl ik nochtans terug thuis zit, dit keer met een gebroken rib. Ik ben al een paar keren afwezig geweest de laatste maanden door ziekte, rugpijn, …. normaal heb ik een sterk lichaam maar het is net ofdat ik, sinds de scheiding afgehandeld is, uit elkaar val, pff.
Emotioneel: al beter dan een jaar terug maar, ik wordt zowel boos als verdrietig als ik over de scheiding praat. Voel me ook dikwijls eenzaam.
Mentaal: heel veel overtuigingen waar ik tegen moet vechten. Maar ik heb wel nog een eigen mening en op het werk kunnen de leerlingen wel op mij rekenen.
Sociaal: moeilijk. Heb weinig vrienden, 1 broer die in het buitenland woont, geen vader meer en moeder is dementerend. Woon ook niet in mijn jeugdomgeving, dus contacten met vroeger zijn verdwenen. Ik heb mij wel ingeschreven in een sportclub, hobbyclub, academie, dus stilletjes aan leer ik nieuwe mensen kennen.
Annemie, goed om te zien dat je aan de slag bent gegaan met deze oefening.
Meteen wil ik erbij vertellen dat deze oefening er ééntje is die je een paar keer mag herhalen met enkele weken ertussen, want dit is echt ook afhankelijk van moment tot moment.
Oei een gebroken rib, dat klinkt heel pijnlijk.
Hoop dat je goed mag herstellen en ook jezelf de ruimte geeft die je daarvoor nodig hebt.
Jouw lichaam geeft jou wel duidelijke signalen lees ik hier zo.
Draag je als een goede moeder zorg voor jezelf?
Ik ga niet in detail treden omwille van jouw privacy, maar jouw verhaal is niet niets.
Wees mild voor jezelf, het is normaal dat je heen en weer geslingerd wordt doorheen de verschillende fases van het rouwproces.
Ivm de overtuigingen waar je tegen vecht. Gaan die over jezelf?
Fijn dat jouw leerlingen wel nog kunnen rekenen op jou, dat doe je goed.
Super ook dat je toch de moed hebt gehad om je in te schrijven in een aantal clubs zelfs! Ik wens jou de goede energie om dan ook daar de juiste mensen te kunnen aantrekken om jouw inner circle mee uit te breiden.
Bedankt om jouw ervaring met deze oefening te delen.
Ook ik heb mijn draagkrachten voor nu uitgewerkt.
FYSIEKE DRAAGKRACHT:30%
-Als ik kijk naar het begin van mijn scheiding.Ben ik al van ver gekomen en gaat het eigenlijk best wel goed
Met hier en daar wel wat diepere dalen,zoals afgelopen zondag(druk op mijn schouders die niet meer weg ging)
-Druk op mijn schouders gaat op en af,er ligt soms opeens lood op mijn schouders..
Meestal gaat dit weer terug weg.Nu zondag was dat dus niet zo..Waardoor ik nu enkele dagen thuis ben van mijn werk
Ik heb ook regelmatig pijn in mijn linker been
-Slapen doe ik weinig.Ik val wel snel in slaap,maar de nachten zijn kort(dit heb ik voor zover ik weet al heel lang)
-Door de week kook ik dagelijks vers/groenten vind ik daarbij vrij belangrijk,in het weekend geef ik mezelf daar wat meer rust in
-mezelf verzorgen vind ik heel fijn hiervoor plan ik ook tijd in,al is het maar even heerlijk onder de douche met een muziekje en nadien een maskertje
IK vind het ook belangrijk om goed voor de dag te komen;
-financieel kom ik rond iets ruimer zou fijner zijn,maar voor nu is het belangrijker voor me om niet fulltime te werken om op te laden.Soms in nood spring ik in,merk dan bij mezelf dat ik op automatische piloot draai.Dat komt er dan na een tijdje uit..
nu woon ik dus nog achter mijn ouders.
Binnenkort zal mijn huisje klaar zijn dat ik gekocht heb,Als ik daaraan denk ben ik wel bang niet rond te komen,dat zijn zorgen voor dan.
-Ik ben niet zo sportief ,hou wel van een goede wandeling met een vriend/vriendin.op het werk heb ik ook mijn beweging.
-medicatie neem ik niet.
EMOTIONELE DRAAGKRACHT 50%
-in het begin van de scheiding weende ik heel veel,ik kon er niet over praten of aan denken of ik moest wenen.
Nu kan ik er gewoon over praten,al zijn er soms nog wel zaken die raken en waarbij een traan over mijn wang rolt of de tranen springen in mijn ogen
-ik heb ook het gevoel dat er nog verdriet vast zit en dat zich uit door druk op mijn schouders
-de laatste tijd is mijn lontje weer vrij kort…De kinderen komen niet meer zo goed overeen,waardoor er onderling vaak geruzie is.
dat vergt toch wel wat energie, en houd me wel bezig hoe beter aanpakken ,doe ik het wel goed,ligt het aan mij ,aan de situatie of doordat ik met 2 pubers zit;-)
-onrustig gevoel dat gaat op en af.
Kan ook onrustig worden in de papa kindersituatie.Ik sta er wel bij stil dat ik hier niets aan kan veranderen,ik kan zijn denkwijze niet veranderen.
Het verdriet van de kinderen daarrond raakt me heel erg
-eenzaam voel ik me op de moment helemaal niet,ik kan genieten van alleen zijn:tijd voor mezelf(niets hoeft)
-Een verslaving heb ik niet, alhoewel met tijd en stond de snoepkast plunderen 😉
MENTALE DRAAGKRACHT 60%
-ik stel me soms de vraag waarom zei wel en ik niet…
Waarom kan mijn ex nu wel dingen doen en leuk vinden die hij met mij niet deed of wilde doen.
dat kan wel pijn doen ,vooral de dingen die hij NIET leuk vond en ik dan maar alleen deed mat de kinderen.
als ik tot rust kom…denk ik ook wel,ja hij zal mss ook inzien dat hij bepaalde dingen beter anders aanpakt net zoals ik nu doe.
De dingen die hij niet leuk vond ,dat kan ik moeilijk plaatsen waarom dat nu wel kan.
-Als er lawaai is kan ik me moeilijk concentreren.Met rustgevende muziek en stilte rondom mij lukt dit prima
Ik hou enorm van rust en stilte
-op werkvlak hecht ik enorm veel belang aan mijn eigen mening en neem beslissingen
dit vaak in overleg met mijn collega waar ik samen mee in de groep sta.We zorgen er voor dat de beslissing voor ons beiden fijn aanvoelt.
Op relationeel vlak merk ik dat ik mijn mening ook durf te geven.
Beslissingen nemen , knopen door hakken daar kan ik een eeuwige twijfelaar in zijn,vooral als dat iets definitief is of veel centen kost zoals de keuzes in mijn toekomstige huis.
dan heb ik eindelijk beslist welke vloer en lig ik s’nachts wakker had ik niet beter zus of zo
-Mijn focus ligt momenteel op nu,we zien wel wat er komt.
De kinderen,Ik vind het belangrijk dat zei zich goed voelen,gelukkig zijn.
En mezelf terug ontdekken en terug gelukkig worden!!
SOCIALE DRAAGKRACHT 80%
-Ik voel me enorm gesteund door dat handjevol GOUD->zeer goede vriendinnen!
In het begin vd scheiding stonden ze dag en nacht voor me klaar,ieder op hun eigen manier.
Ik ben daar zo enorm “dankbaar”voor en krijg er telkens een warm gevoel van als ik er aan terug denk.
Bij mijn lieve collega’s kan ik ook steeds mijn verhaal kwijt.
Mijn familie/ouders die vonden al snel dat het tijd was om verder te gaan
Aan hen heb ik dan ook weinig behoefte om iets te delen
-In het begin had ik als ik al in slaap viel nachtmerries,nu niet meer.
-Ik heb voor mezelf al veel meer rust gevonden:”Niets moet alles mag(sorry Veerle voor dat woordje)
heeft me doen inzien dat ik ook belangrijk ben en niet alleen assepoester ben.
-Ook zie ik nu wat ik liever anders wil zien bij mezelf o.a communiceren,me niet meer wegcijferen voor een ander…
-Als we niet waren gescheiden zat ik nu nog in mijn heel gesloten cocon,maar dat wordt stapje voor stapje ontpopt tot een pracht van een vlinder met sterke vleugels.
Daar wil ik in geloven.
De Batterijen inkleuren vond ik best wel moeilijk in te kleuren,ad hand van de antwoorden is mijn fysieke batterij het leegst toch vind ik de mentale meestal leger aanvoelen…ik ben een echte denker
de 3 eerste batterijen schommelen bij mij het meest
ik merk dat als er een trigger is bv met papa/kindersituatie en ik dat niet van me afschrijf of vertel mijn fysieke en mentale batterij sneller omlaag gaan.
Praten en van me afschrijven is dus de boodschap,mijn sociale batterij is het volst, vind het ook belangrijk om dat te onderhouden
Dag Tinne,
Fijn om te zien dat jij deze oefening ook zo uitgebreid hebt uitgewerkt.
Weet dat dit een momentopname is en het dus aan te raden is om deze oefening voor jezelf op regelmatige basis nog eens opnieuw te doen, dat zal jou inzicht geven hoe je vooruit gaat in jouw proces en ook waar je op dat moment aandacht mag aan schenken.
Kan je voor jezelf verklaren wanneer je dat gevoel van die druk op je schouders hebt?
Wat is daaraan vooraf gegaan? Welke gedachten waren er? …
Heb jij de ABC oefening al geprobeerd om beter in slaap te kunnen vallen en de piekeroefening van Dr Hawkins?
Goed dat je ondanks alles toch aandacht hebt voor die zelfzorg.
Dat doe je goed Tinne.
Financiële zorgen zijn afmattend, ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Heb ook nog bij mijn ouders gewoond omdat ik dus na mijn 1ste scheiding helemaal niks meer had.
Ben ook opgevoed in tekort dus die blauwdruk is herkenbaar.
Belangrijk dat je die angst daar rond wat kunt loslaten want ook dat is energie.
Ivm de energie rond de 2 pubers 🙂 …
Ik denk nu aan de 2 delige masterclass de Wet van de Aantrekking, interessant om die 2 eens te bekijken en ermee te oefenen.
Dat jouw ex nu zaken anders doet heeft niks met jou te maken.
Alhoewel ik jouw gevoel wel begrijp hoor!
Wat als hij idd geleerd heeft uit bepaalde situaties en hij dat nu gewoon toepast.
Welk gevoel geeft het jou denk je als je het daar lastig mee hebt?
In een rouwproces is het normaal dat jouw brein vlug overprikkeld is en om die reden is lawaai ook een trigger.
Zorgen voor regelmatige ontspanning en stilte is hierbij belangrijk.
Goed dat je in dit proces de focus zoveel mogelijk op het NU houdt.
Want alleen daar heb je invloed op.
Leven en denken zoals de vijver, weet je nog, in de masterclass over boosheid loslaten.
Haha idd niets moet, alles mag.
Een mooie zin om aan vast te houden.
En idd je bent meer dan Assepoester.
Vertrouw er maar op dat jij doorheen de methode die vlinder zult worden die je hoort te zijn!
Super dat je ook meteen aan zelfreflectie doet op het einde om te voelen wat je nodig hebt.
Focus jou nu vooral op de batterij die het minst opgeladen is en probeer daar een aantal to do’s op papier te zetten die ervoor zullen zorgen dat die wat meer opgeladen wordt.
Bedankt om jouw batterijen met ons te delen Tinne!
Mijn Draagkracht onderzoek:
Fysiek: (70% opgeladen) gaat het met ups en downs. Soms een week wat hoofdpijn, moeite met doorslapen want dan word ik rond 02;00/03;00 uur wakker en verder slapen lukt dan niet. Ik werk wel gewoon maar merk dat ik s avonds wel snel op ben. Als de kinderen liggen, eigenlijk weinig energie voor andere dingen. Ook zou ik moeten gaan sporten maar daar vind ik de motivatie ook niet echt voor. Probeer wel zo nu en dan een rondje te lopen. En wil er eigenlijk 5 kilo vanaf hebben. Maar heb de motivatie niet genoeg om de ongezonde dingen te laten staan. Terwijl ik net na de scheiding 5 kilo was afgevallen. En inmiddels dus 10 erbij. Ik mis fysiek dus vooral de energie. Maar verder ook wel trots en blij met me lijf dat het zo gezond en sterk is.
Emotioneel: (35% opgeladen)Ik kan nu beter praten over me scheiding, maar merk dat het me nog wel raakt. Het niet kunnen begrijpen dat hij opeens weg was en mij verliet voor een ander. Ik zie wel in dat ik ook een betere partner had kunnen zijn. We zijn langs elkaar heen gaan leven ben ik bang. En ik heb niet genoeg gewaardeerd en gezegd dat ik blij met hem was. Ik stond daar niet zo bij stil dat we dat nodig hadden. Het doet me pijn dat ik deze les nu leer nu hij weg is bij een ander. Ik had het graag in mijn relatie geleerd zodat we elkaar weer hadden kunnen vinden en het gezin misschien bij elkaar hadden kunnen houden. Ook triggers als net zoals 1 jan zijn profielfoto van hem met zijn nieuwe vriendin (hun gezamelijke kindje) en onze kinderen bij de kerstboom doet me wat. Mis dan ons oude gezinnetje.
Mentaal: (40% opgeladen)Vragen als waarom is mij dit overkomen en had ik nou maar meer laten weten en voelen aan mijn ex-man hoeveel ik om hem gaf dan had deze breuk misschien nooit gebeurt spelen nog steeds na 2,5 jaar wel op. Ook voel ik me schuldig. Waarom heb ik het zo ver laten komen en waarom heb ik niet gezien dat hij zo ongelukkig was komen geregeld bij mij op.
Sociaal: (60% opgeladen) Ik voel me gesteund maar ben ook veel lieve mensen verloren. Zijn ouders een soort kwijt geraakt. Het contact is nog goed maar merk dat ik veel minder mensen vertrouw. En ik vind het moeilijk of eigenlijk een soort angstig dat mensen die dichtbij me staan (mijn familie) contact met ex en zijn nieuwe vriendin krijgen. Dorp is klein en ze wonen sinds een maand weer in ons dorp. Ik denk een soort angst om hun ook kwijt te raken aan hun. Dat siert me niet en ik weet dat ik me eigen leven moet doen en niet kan bepalen voor andere met wie ze omgaan maar ik voel die angst wel helaas. Ben er ook niet trots op:(
Angela fijn om te zien dat ook jij deze oefening zo uitgebreid hebt uitgewerkt.
Lig je dan te denken aan je scheiding als je wakker wordt? Is het door jouw gedachten dat je dan moeite hebt om terug in slaap te vallen? Als dat het geval is kan je aan de slag met 2 oefeningen om het piekeren te stoppen op dat moment.
Ik zal je taggen in de groep waar je die kunt terugvinden.
Wat die weegschaal betreft, probeer dat gewicht voor nu even los te laten.
Jouw lichaam kan niet op dieet als je in rouw bent.
De ene persoon valt af, de andere komt bij, bij de andere gebeurt er niks.
Belast jezelf daar nu niet mee, dit komt weer goed als jij weer beter in je vel zit.
Begrijpelijk dat het zien van die foto met jouw kids en hun kindje nu confronterend en heftig voor je was.
Weet je Angela, dat is een deel van het rouwproces dat blijft.
En daarmee wil ik jou de moed niet afnemen, maar wees mild voor jezelf, het is normaal dat dit je raakt!
Toen ik in september vorig jaar een huwelijksfoto zag van mijn ex en zijn nieuwe vrouw, raakte me dat ook.
En toch wil ik hem niet terug.
Ergens is het logisch toch, je bent zoveel jaren samen geweest, je hebt samen kinderen gehad …
Dus even die emotie hoort erbij, maar je bent niet die emotie en voel ook voor jezelf of je daarin blijft hangen.
Wat wel belangrijk is … dat zijn jouw gedachten op die momenten? De vragen in je hoofd?
Probeer het maar eens op te schrijven, doorheen de K.RA.C.H.T.-methode zal je dan zien van “welk deel” die woorden zijn.
Wat er precies geraakt wordt zeg maar.
Waarom leg jij zo de schuld bij jezelf Angela?
Ook hij draagt hier verantwoordelijkheid in.
Ook hij had kunnen aangeven wat hij mistte.
Wees hier wat milder voor jezelf, het is niet nodig om dit allemaal bij jou te leggen.
Ivm jouw laatste stukje over de angst.
Waar ben je bang voor?
Van wie zijn die woorden die je daar schrijft?
Probeer eens te voelen over wat dit precies gaat.
Bedankt om jouw oefening met ons te delen Angela.
Succes met verder nadenken …
Heb vertrouwen, de antwoorden zitten in je.
Fysiek
Heb nooit echt slaapproblemen gehad denk ik.
Het eerste jaar veel geweend kwam van heel diep !
Nu denk ik nog wel bijna elke avond en bij het wakker worden aan hem voor even.
Sinds ik alleen ben heb ik hello frech dat helpt om te blijven koken!
Ik werk drie dagen per week in mijn kinderopvang
Ga één maal per week sporten
Dus deze batterij is wel goed geladen
Emotioneel
Kan wel praten over wat me overkomt en er grapjes over maken;
Maar als je alleen bent is het wel eenzaam en voel ik onrust in mezelf
Ik neem geen medicatie maar drink wel regelmatig een glaasje wijn voor het slapen gaan
Deze batterij heb ik half gekleurd
Mentaal
Heb mijn huis (we woonden in mijn ouderlijk huis) verkocht een een kleiner huis gekocht
Het is een gezellig huisje had er van begin een goed gevoel bij en mijn kinderen komen hier graag.
Ik vind het wel moeilijk om alles alleen te beslissen inrichting kleuren kiezen…..
Ik blijf het moeilijk hebben met zijn keuze om zijn weg verder te gaan met iemand anders
Het ligt niet aan mij zei hij maar ik zit er wel mee! Ik moet alleen verder op onze weg!
Ook een halve batterij
Sociaal
Ik doe veel vrijwilligerswerk. het eerste jaar alleen ging ik met een vriendin op vakantie het tweede ook dat was in corona en totaal anders. Die vriendin heeft plots alle contact verbroken en ik weet niet waarom??
Dan ben ik met inter soc meegegaan als vrijwilliger naar Zwitserland en een keer Frankrijk. Mijn taak daar kinderopvang 🙂 je leert ander mensen kennen en bent eens in een ander omgeving
Vanaf 14/1 ga ik op zaterdag een theater opleiding volgen. Inhoud spraak, lichaam, mimiek
Ik ga mezelf daar hopelijk tegenkomen?
Weer een halve batterij dus nog wel een hele weg af te leggen :/
Samen met deze KRACHT Methode hoop ik in 2023 anders te leren vasthouden wat ik maar niet kan loslaten en meer emotionele rust.
Dag Reinhilde,
Fijn dat je jouw batterij oefening met ons deelt.
Wat een goed idee om die hello fresh te doen, het is een beetje een stok achter de deur denk ik om jou idd aan het koken te zetten voor jezelf.
Ja dat wijntje, kan wel helpen he om even te ontspannen.
Heel begrijpelijk.
Met de K.R.A.C.H.T.-methode zal je stap voor stap leren om die emoties ook op eenzame moment bewust toe te laten.
Wat er op termijn voor zorgt dat je dat dan ook beter onder controle zult hebben en ook deze batterij wat meer “gekleurd” mag worden.
Fijn te lezen dat je het gezellig hebt gemaakt in jouw huisje. En dat de kids er ook graag komen, alleen dat al geeft zoveel warmte aan jouw plek.
Zo vreemd dat die vriendin plots het contact verbrak? Ook dat heeft wellicht rouw met zich meegebracht.
Vooral het niet weten en de vragen in je hoofd. Hoe is het daar nu mee? Heb je daar soms nog last van?
Ik voel ook dat het vrijwilligerswerk jou energie geeft, mooi dat je dat doet!
Ben benieuwd wat de theaterlessen jou zullen brengen. Hou je ons op de hoogte?
Deze oefening is een momentopname, ik adviseer altijd om ze binnen een 2 tal maanden nog eens te doen.
Zo kan je zelf de evolutie van jouw batterijen checken en bijhouden welke batterij op dat moment het meest aandacht nodig heeft en wat je dan te doen hebt om die wat meer op te laden.
Dus focus op 1 batterij en onderzoeken wat je nodig hebt, welke stappen je kan zetten om op dat vlak wat meer energie te krijgen.
Veel succes en sterkte met de K.R.A.C.H.T.-methode. Goed dat je meteen van start bent gegaan!
Fysieke draagkracht:
Dit gaat al wel aardig. Heb een tijdje last gauw last gehad van duizelingen, maar dat is nu over. Ik slaap meestal goed in, werd in het begin altijd rond 3 uur al wakker. Dat is nu niet meer. Soms nog wel te vroeg. Had de eerste weken medicatie van de huisarts, maar daarmee veranderde het eigenlijk niet. Kreeg toen dubbele dosis voorgeschreven, maar sliep hooguit een half uurtje langer. Omdat het zo weinig effect had wilde ik het niet meer en ben ik er zelf mee gestopt. Mijn schoonzus raadde toen “droomsap” aan. Dat heb ik nog steeds. Gebruik ik niet dagelijks, alleen als ik me onrustig voel als ik wil gaan slapen of als er iets gebeurd is waardoor ik denk het kon wel eens zijn dat ik het vannacht nodig heb. Verder geen medicatie
Ik eet over het algemeen gezond, ik volg de weekprogramma’s van “project gezond”. Hier was ik al mee bezig voor de scheiding. Ik merk wel dat ik, als ik alleen moet eten, geneigd ben om kant-en-klare maaltijden te kopen. De persoonlijke verzorging gaat goed. Morgen weer naar de kapper, lekker naar de sauna geweest. Ik merk dat ik dit nu belangrijker ben gaan vinden. Ik voel me sterker als ik me goed verzorg, iets leuks aan doe, me opmaak.
Ik wandel veel, vaak alleen, soms met een vriendin of een groep. Ik fiets veel meer dan voorheen, ga nu als het even kan met de fiets naar mijn werk en ik ben sinds een paar weken weer gaan volleyballen.
Mijn financiële toestand is nog wat onzeker. We hebben nog een gezamenlijke rekening. Scheiding is nog niet rond, dus rekeningen moeten nog verdeeld worden. Heb nu ook wel een eigen rekening geopend. Daar komt mijn salaris nu op binnen en betaal ik mijn eigen dingen van. We zijn bezig met de verkoop van ons huis. Ik ben bij een hypotheek adviseur geweest. Ik zou nog wel weer een huis moeten kunnen kopen, maar eigenlijk kan ik daar pas echt stappen in ondernemen als de scheiding erdoor is. Hoe dan het financiële plaatje er precies uit komt te zien weet ik nog niet. Dat ik het dan minder breed heb dan tijdens mijn huwelijk is wel duidelijk, maar dat is niet erg. Zolang ik maar goed rond kan komen.
Ik heb vanaf het begin gewoon doorgewerkt. Werk is echt een uitlaatklep. Ik werk 3 dagen. Heb er even over gedacht om nu meer te gaan werken. Ik wil mijn hypotheek echter eigenlijk van die 3 dagen kunnen betalen. Anders moet ik nl. tot mijn pensioen meer blijven werken omdat ik anders mijn huis niet meer kan betalen. Dus wil het eerst zo laten en proberen of dat lukt. Dan wil ik evt wel extra werken zodat het gewoon extra inkomsten zijn. Maar nu nog even niet.
Emotionele draagkracht:
Praten over de scheiding zonder te huilen is heel wisselend. Ik merk wel dat ik nog makkelijk huil, de tranen komen snel. De vraag: “Hoe gaat het met je?” kan al genoeg zijn. Ik merk ook dat ik het meer toelaat dan in het begin. Dat ik nu denk laat de tranen maar stromen, mensen mogen ook wel zien dat ik nog steeds verdriet heb.
Ik voel me wel vaak eenzaam, ook al heb ik vrienden/familie om me heen. Ik vind het lastig om m’n maatje kwijt te zijn. Geen arm meer om me heen, alleen thuis komen in een donker en kil huis, niemand om de dingen van de dag even mee te delen, beslissingen alleen te moeten nemen, morgen de asbijzetting van mijn moeder. Ook dat moet nu alleen, terwijl we bij haar crematie nog samen waren.
Heb de afgelopen periode al wel steeds meer rust ervaren. Soms nog een onrustig gevoel, meestal doordat er dan weer iets is gebeurd. Kan me dagen vrij rustig voelen en dan kan er zomaar iets gebeuren waardoor ik me toch weer onrustig voel. Mijn ex komt bv. af en toe hier om spullen te halen voor in zijn nieuwe huis. Helaas gaat dat vaak zonder overleg, waardoor ik opeens spullen mis. Dat maakt mij onrustig.
Ik heb geen neiging tot verslavingen.
Mentaal:
Als ik na ga denken over de scheiding en de afgelopen jaren waarin mijn ex een dubbelleven heeft geleid, komen er nog veel waarom-vragen naar boven. Ik realiseer me wel dat ik op veel vragen waarschijnlijk nooit een antwoord zal krijgen. Dus kan ik daar niet zoveel mee. Ik probeer hier dus geen aandacht aan te besteden.
Concentreren was in het begin wel lastig maar gaat inmiddels weer prima.
Eigen mening is ook geen probleem, die heb ik wel.
De focus leggen op de oplossingen en niet op het probleem vind ik nog wel vaak lastig. Ik zie nog niet altijd oplossingen. Ik probeer wel te denken: het zal allemaal wel weer goed komen. Maar hoe? dat vind ik moeilijk. Ik zie nog best veel problemen. Bv. het feit dat ik nog geen nieuwe woning heb? Ga ik die wel op tijd vinden? In het begin had ik ook heel sterk iets van: ik kan alles niet alleen. Dat is nu wel beter geworden. Heb nu wel het gevoel dat dat me gaat lukken en weet dat er mensen zijn die me willen helpen als ik iets niet alleen kan.
Ik kan me ook nog wel zorgen maken over de toekomst. Mijn vertrouwen is wel heel erg geschaad, kan ik ooit nog weer iemand helemaal vertrouwen en zo dichtbij laten komen? Mijn moeder is gestorven aan Alzheimer. Mijn vader heeft haar zolang hij kon heel liefdevol verzorgd en ook later toen zij in een verzorgingstehuis zat ging hij er heel veel naartoe. Bij het condoleren tijdens de crematie kreeg ik heel vaak te horen dat ik zo op mijn moeder leek. Sindsdien is de vraag: Wat als ik Alzheimer krijg? Is er dan ook iemand voor mij, die mij liefdevol verzorgt? sterk aanwezig. Natuurlijk weet ik dat het helemaal niet zeker is dat ik dat krijg, maar toch komt die vraag nu regelmatig naar boven. Sta ik er dan helemaal alleen voor? Ik weet dat het geen zin heeft om me daar nu al zorgen over te maken, maar die zorgen zijn er dus wel.
Sociaal:
Gelukkig zijn er veel mensen om me heen die er voor me willen zijn. Ik heb hele lieve collega’s waar ik iedere keer bij terecht kan. Die me in het begin heel erg opgevangen hebben, maar waar ik nu nog steeds, wanneer het nodig is, een luisterend oor vind. Ik merk binnen de familie wel dat sommigen het moeilijk vinden om er over te praten. Ik denk dat zowel mijn familie als de familie van mijn ex niet zulke praters zijn. Heb nog wel steeds contact met mijn schoonfamilie. Tot nu toe ook nog naar verjaardagen enzo geweest. Dat lukt omdat mijn ex daar alleen kwam, maar ik denk dat hij binnenkort zijn vriendin mee gaar nemen en dan ga ik er niet meer tussen zitten. Contact met schoonfamilie zal dan alleen nog op aparte momenten zijn. Met mijn schoonzus en zwager (zijn broer) is het contact eigenlijk hechter geworden. Ik heb op het moment ook meer contact met hen dan mijn ex. Mijn vader en broer praten er weinig over. Zij hebben het er zelf nog erg moeilijk mee, willen mijn ex eigenlijk niet zien (dat snapt ex niet, ze hadden toch altijd best een goede band…). Bij een bevriend stel van ons merk ik dat ze het heel lastig vinden. Ze willen contact met ons allebei houden. Ik heb nu vooral contact met haar en hij met mijn ex. Maar ik merk dat het tussen hen ook een bepaalde strijd oplevert en dat vind ik vervelend.
Ik merk ook dat er vrienden zijn die niet veel meer van zich laten horen, of meer zijn kant kiezen. Dat vind ik moeilijk, dan denk ik, alsof ik degene ben die fout is geweest! Ook vind ik het lastig als mensen iets hebben van: kom op je moet weer verder, je moet haar (zijn vriendin) nu wel weer een keer onder ogen kunnen komen. Ik probeer dan voor mezelf te kiezen en aan te geven dat ik dat dus niet kan, dat ze daarvoor teveel kapot heeft gemaakt en deze mensen eventueel maar links te laten liggen.
Ik merk wel dat ik niet zoveel echte vrienden heb. Probeer oude vriendschappen weer op te pakken, heb met verschillende mensen waar ik lang weinig contact mee had, weer wat afgesproken. Probeer ook nieuwe vriendschappen te zoeken, maar dat is best lastig. Ben daardoor bv. op volleybal gegaan en ben sinds kort lid geworden van Klup. Hoop daar, door mee te doen aan allerlei activiteiten weer nieuwe mensen te leren kennen.
De zin van de scheiding zie ik niet echt en of ik er sterker van word weet ik ook niet. Anders dat wel, maar sterker….
Dag Erna,
Wat fijn om te zien dat je deze draagkracht oefening zo uitgebreid hebt uitgewerkt.
Goed te lezen ook dat je die medicatie om te slapen hebt kunnen stopzetten, dat kan soms tijdelijk helpend zijn, maar meestal zien we dat je daar toch niet echt een kwalitatieve nachtrust mee behaalt
Dus ja beter met het “droomsap” van je schoonzus denk ik dan.
Sterk ook dat je bewust bezig bent met je voeding, want ook dat heeft heel veel invloed op je energie.
En ja, koken voor jezelf is niet leuk, maar wel belangrijk. Ook dat is een mooi staaltje van echt zorgen voor jezelf.
Begrijpelijk dat het financiële plaatje in de situatie nu nog wat onzeker is. Hoop dat je daar snel helderheid in krijgt.
Wat je emotionele draagkracht betreft weet dat het echt normaal is dat je verdriet hebt en tranen mogen er zijn als je erover spreekt. Het is ook nog heel recent he allemaal.
Dus heb hier aub geen oordeel over, jouw tranen mogen de ruimte krijgen die ze nodig hebben.
Vandaag de asbijzetten van je moeder …. pff ik denk aan je, dit zal ook weer een heftig en emotionele dag voor je zijn.
De waarom vragen, die zijn er zeker als je bedrogen bent geweest.
Ik herken het heel erg.
Maar het is zoals je zegt, je zult niet op alles een antwoord krijgen en weet dat die antwoorden jou dan vaak ook nog niet verder helpen in je proces. Ik gaf hierover ooit een webinar. Mss is het interessant voor jou om die binnenkort eens te bekijken, dat is webinar nr 13 hier op de website. Je kunt ook alle webinars volgen in gids 3 op facebook, daar kan je meer lezen wat de andere mensen bij de opmerkingen schreven tijdens de live sessie.
Denken in oplossingen zal jou ook steeds beter en beter afgaan, want ook hieraan wordt gewerkt doorheen alle webinars en modules.
Heb vertrouwen dat jouw geloof in jezelf en in de toekomst stap voor stap echt terug zal komen.
Praten is echt een must, je moet je hart kunnen luchten en verbinden.
Weet dat je dat dus ook steeds in de K.R.A.C.H.T.-groep bij ons kunt doen.
We zijn er om jou te helpen.
Sommige mensen kunnen hier idd moeilijk mee om, hebben soms het gevoel dat ze moeten kiezen waardoor ze onwennig met je omgaan. Mss helpt het hen om gewoon te zeggen dat je niet verwacht dat ze voor iemand kiezen?
En dat sommige mensen dat wel doen, ja dat is hard, maar weet dat er andere mensen voor in de plaats zullen komen die dan meer waardevol voor jou zullen zijn.
Nieuwe vriendschappen zullen ook spontaan op je pad komen tijdens deze innerlijk reis, ook daar mag je op vertrouwen.
Dat je de zin van je scheiding nu nog niet ziet, ook dat is normaal.
Dat is een proces op zich waar je wellicht binnen enkele maanden tot antwoorden komt.
Goed gedaan hoor van je deze oefening, ik wens je veel sterkte en succes verder met de rest van deze module.
K.R.A.C.H.T.-groet,
Veerle
MMM de module rouw, ik lees veel herkenbare zaken.
Fysieke draagkracht gaat wel goed. Ik slaap goed, eet deze week niet zo gezond helaas, maar weken ervoor en vandaag wel weer. Gelukkig sport ik standaard 2x pw, maar daar mag nog wel een joggingrondje aan toegevoegd worden omdat ik weet hoe blij ik ervan wordt. (en omdat ik geen iets te zware gymjuf wil zijn 😉
Emotioneel gaat het goed, ik ben veerkrachtiger geworden en ik vond mijzelf al wel sterk. Huilen om de scheiding doe ik nauwelijks meer. Soms nog bij een liedje dat triggert, of een situatie die wel heel erg contrasterend is. (een stel op Aruba dat elkaar ten huwelijk vraagt…”Was ik niet goed genoeg…?”)
Mijn mentale draagkracht is redelijk oke, ik mis een leuk vooruitzicht. Het feit dat alles openligt brengt kansen en wat onrust. Ik denk dat ik door te gaan hardlopen mijn mentale batterij en blik naar buiten weer wat kan openen.
Financieel is afgelopen zomer veel op zijn plek gevallen. Ik werkte vanwege zorgen 0,1 meer, 0,8, maar achteraf was dat niet nodig.
Sociaal heb ik nog wel hobbels te nemen, gedoe in mijn vriendengroep legde pijnlijk bloot dat mijn kring te beperkt was geworden. Langzaamaan trekt dat wat bij. Vroeger was ik wat meer afhoudend, nu zeg ik vaker ja en doe ik vaker mee als er zich kansen voordoen.
Nouja, het is denk ik een levenslang proces van ontwikkeling en ik ben meestal praktisch en altijd hoopvol, dus het komt goed!
Hey Marieke, fijn om te zien dat je ermee aan de slag bent gegaan.
De boog kan niet altijd gespannen staan, dat is ook zo op vlak van voeding, soms gaat het even wat minder en daarna pak je gewoon de draad weer op.
Ivm “iets te zware gymjuf”, lees ik hier de woorden van een IC tussen de regels door.
Dat de emoties soms nog de kop opsteken is geheel normaal, al zeker als je op zo’n romantische locatie een huwelijksaanzoek ziet.
En ja … de woorden “Was ik niet goed genoeg” passeren bij veel mensen op zulke momenten.
Dat gevoel zegt iets over jou … vaak ook terug te leiden naar vroeger …
Ik voel jouw positieve energie in dit bericht.
Mooi dat je de batterij oefening zo hebt uitgewerkt.
Je weet goed waar jouw aandacht nu mag op liggen.
Veel succes ermee … Je kunt het!
Hallo, ik ben de laatste weken een beetje van mezelf weggelopen, of zoiets. Hoe dan ook, pas nu klaar om die ‘brief aan je ex’ te schrijven, en ik blijf maar schrijven…met een besef dat ik in een oh zo foute relatie (voor mezelf) heb gezeten; hoe heb ik mezelf dit kunnen aandoen, me zo wegcijferen, (altijd maar excuses: ‘ik moet begrip hebben dat hij geen tijd heeft, want hij heeft een o zo verantwoordelijke job’; ‘ik moet begrip hebben dat hij elke avond zijn werkzorgen moet ventileren tot ik er bij in slaap val, want hij heeft dat nodig om van zijn stress af te geraken’; ‘ik moet begrip hebben dat hij elke avond pas om 22u of 23u thuis is, nog moet eten en pas om 24u in bed kruipt’ (hij heeft dan de voormiddag wel verprutst met onbelangrijke zaken zodat hij ‘s avonds zijn werk nog moet inhalen); ‘ik moet begrip hebben dat hij geen tijd heeft om samen een midweekje te plannen, want hij is vorige week nog met zijn vrienden weggeweest, en kan nu toch niet terug vakantie nemen met mij’ (ok, ik mocht mee met hem; als enige vrouw tussen 16 mannen, jaja); ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan. schrijven en tranen…het lucht zo op.
Dat zou heel goed kunnen dat jouw onderbewustzijn jou hiervan weggehouden heeft.
Maar fijn dat je hebt doorgezet en er toch aan bent begonnen.
Dit is echt een “rouw” oefening, dus neem de tijd die je hiervoor nodig hebt. Hierbij adviseer ik om zeker langer dan 20 minuten per keer te schrijven, omdat je dan tot diepere lagen komt.
Het inzicht moet nu heel confronterend voor je zijn, maar wees mild voor jezelf, zolang je erin zit zie je het dikwijls niet.
Het is pas nu dat je er met een realistische blik naar kunt kijken.
Laat de tranen maar stromen Dewi … ze wassen jouw ziel.
Sterk bezig, vasthouden, je doet het goed.
Fysieke draagkracht:
-Op dit moment heb ik een onprettige sensaties door mijn lijf, duurt nu al dagen. weet niet zo goed waar dit vandaan komt. Het gevoel zit onder mijn borst gaat naar mijn buik en keel.
-Ik heb slaapproblemen. Slaap niet goed. Slapen ging eerst slechter nu 5 uurtjes in de nacht, wordt regelmating wakker. Heb ik eigelijk al jaren.
-Eten gaat goed, kan wel beter.
-Persoonlijke verzorging is goed. Nageltjes, voeten, verzorgingscreme, sauna, massage, etc
-Bewegen kan meer op dit moment.
-Financieel gaat het goed. Wil meer zelfstandig zijn,
-Ik werk ook aan iets nieuws.
Emotionele draagkracht:
-Ik praat 99%, over scheiding zonder te huilen. Hou me wel groot, alleen kan ik wel regelmatig huilen.
-ik ben prikkelbaar bij mensen die mij niet serieus nemen (dat denk ik dan) En bij mensen die niet rustig zijn, niet kunnen luisteren. Mensen die mij letterlijk overschreeuwen met negativiteit. En ben prikelbaar aks een specifiek persoon zich niet aan de afspraak houd.
-ik ben niet eenzaam, oké, 5% voel ik dat maar dat is natuurlijk niet zo. Heb genoeg mensen om mij heen, dankbaar.
-Ik heb een onrustig gevoel.
-Ik heb de neiging om naar chocolade te pakken. Gelukkig niet vaak in huis. 🤣
Nu ff wel van zoon lief gekregen en ex-man voor mijn verjaardag)
Mentale draagkracht (waarden en normen):
-Ja, ik zit vast in een bepaalde overtuiging.
*Liefde overwint alles, *Ik voel mij het gelukkigst met mijn familie om mijn heen.
-Ik had moeite met concentratie maar is weer terug aan het komen. ☺️
-Ik heb een eigen mening, vond vaak veel goed. Kon niet vaak knopen doorhakken.
Moest dit alleen gaan leren. En dit is al 80% verbeterd, zo blij daarmee!..,💃
-Denk altijd in oplossingen. Weet dat dit ook goed gaat komen.
Sociale draagkracht:
-ja, ik voel mij gesteund door mijn omgeving. Was anders, Voelde ook hun pijn, kon daar niet meeomgaan. Ik had alle energie voor mij zelf nodig en de belangrijkste dingen op dat moment.
-Ja ik kan nu rekenen op mijn zussen, familie, vrienden. Ik laat het ook meer toe..
-Word nog regelmatig wakker met hardkloppingen.
-Op dit moment is de zin van mijn scheiding, gelukkig te zijn met mijzelf. Zelfstandig beslissingen maken, ik was onzeker over de boekhouding van mijn bedrijf. Dat is nu niet meer. Ik vertrouwde/ vertrouwd mijn ex 100% hier in. ik kon dat loslaten. . Ik was bang als hij weg zou vallen ik nooit de boekhouding onder de knie ging krijgen zoals hij. dat ik niks wist. Gelukkig is dat niet zo. Daar kom ik nu pas achter omdat ik zelf naar de boekhouder bent gegaan en het alleen op moest gaan slaan. Nu is deze onzekerheid weg!.
-Ik kan gelukkig zien dat de scheiding mij sterker maakt. 💪🏼
Batterij Emotionele draagkracht is het leegst op dit moment.
Bernardine, fijn om te zien dat je deze oefening zo uitgebreid hebt uitgewerkt en ook met ons deelt.
Die onprettige sensaties die je nu voelt in je lichaam? Is dit een gevoel wat je kent? Ik bedoel heb je dat vroeger ook al gehad?
Luisteren naar de signalen van ons lichaam is een belangrijke, daarom dat ik mensen ook dikwijls adviseer om de M.E.S.- brug toe te passen wanneer ze in een verwerkingsproces zitten.
Dat zal je helpen om je lichaam beter te leren kennen.
M = Mentaal = Wat zijn je gedachten?
E = Emotioneel = Wat voel je daarbij?
S= Somatisch = Waar in je lichaam voel je dat?
Door dit telkens voor jezelf te herhalen, zal je zien dat er bij bepaalde gedachten steeds dezelfde emoties naar boven komen en dat je dat ook voelt op een bepaalde plek in je lichaam.
Soms door de rush van het leven staan we te weinig stil bij wat we denken en wat we voelen, maar we voelen ons lichaam wél.
Zo kan je dat herkennen en in de omgekeerde volgorde tewerk gaan. S.E.M.
Begrijp je wat ik wil bedoelen?
Het slaapprobleem … aangezien je vertelt dat je dit al jaren hebt, heeft dit nu niet te maken met het proces waar je nu in zit.
Ook hier … is dit de hele maand door of meer in periodes?
Ikzelf heb ontdekt dat dit bij mij telkens opnieuw terugkwam en dit is dus steeds rond de volle maan, dan kan ik echt 3 tot 4 nachen na elkaar niet slapen.
Jouw zin “Hou me wel groot”
Waarom?
Voor wie of voor wat?
Je kwetsbaar opstellen is ook sterk zijn.
Ivm de prikkelbaarheid.
Dat mag je ook eens onderzoeken voor jezelf.
Je vertelt al dat het kan zijn bij mensen die je niet serieus nemen.
Je voelt je dan ….
Welke “deel” wordt hier geraakt?
Heb je het webinar “delenwerk” al bekeken?
Fijn dat je voelt dat je steeds beter knopen kunt doorhakken en dus stap voor stap steeds meer vertrouwen hebt in jezelf!
Mooi!
Het denken in oplossingen ipv in beperkingen is echt een hele grote kracht, sterk dat je dit reeds doet en kunt.
Ik ben blij te lezen dat het beter gaat met je sociale draagkracht!
Weet je, niemand is verantwoordelijk voor de pijn die iemand anders voelt.
Maar vanuit codependentie willen we altijd alles oplossen voor de ander,
alsook de ander zijn pijn ontnemen.
Maar dat kan niet …
Kijk hoe mooi is dat!
Dat je nu ontdekt hebt dat jij die boekhouding ook wel kan en daar jouw ex helemaal niet voor nodig hebt.
Jouw angst was dus niet de waarheid.
Heel sterk dat je ziet dat de scheiding je sterker maakt, dat is echt een hele grote stap in jouw proces.
Deze oefening is een momentopname en het is aan te raden om deze op regelmatige basis eens voor jezelf te herhalen, bvb maandelijk of om de 6 weken. Zo zal je zien dat er telkens beweging is in je draagkracht en kan je bewust aandacht schenken aan de “batterij” die op dat moment de meeste aandacht nodig heeft.
Zoals nu is dat de emotionele batterij.
Laat je emoties dan ook maar toe, onderzoek ze en geef ze ruimte.
Hierbij kan de meditatie “emotie toelaten” heel erg helpend zijn.
Fysieke draagkracht:
-Op dit moment heb ik een onprettige sensaties door mijn lijf, duurt nu al dagen. weet niet zo goed waar dit vandaan komt. Het gevoel zit onder mijn borst gaat naar mijn buik en keel.
-Ik heb slaapproblemen. Slaap niet goed. Slapen ging eerst slechter nu 5 uurtjes in de nacht, wordt regelmating wakker. Heb ik eigelijk al jaren.
-Eten gaat goed, kan wel beter.
-Persoonlijke verzorging is goed. Nageltjes, voeten, verzorgingscreme, sauna, massage, etc
-Bewegen kan meer op dit moment.
-Financieel gaat het goed. Wil meer zelfstandig zijn,
-Ik werk ook aan iets nieuws.
Emotionele draagkracht:
-Ik praat 99%, over scheiding zonder te huilen. Hou me wel groot, alleen kan ik wel regelmatig huilen.
-ik ben prikkelbaar bij mensen die mij niet serieus nemen (dat denk ik dan) En bij mensen die niet rustig zijn, niet kunnen luisteren. Mensen die mij letterlijk overschreeuwen met negativiteit. En ben prikelbaar aks een specifiek persoon zich niet aan de afspraak houd.
-ik ben niet eenzaam, oké, 5% voel ik dat maar dat is natuurlijk niet zo. Heb genoeg mensen om mij heen, dankbaar.
-Ik heb een onrustig gevoel.
-Ik heb de neiging om naar chocolade te pakken. Gelukkig niet vaak in huis. 🤣
Nu ff wel van zoon lief gekregen en ex-man voor mijn verjaardag)
Mentale draagkracht (waarden en normen):
-Ja, ik zit vast in een bepaalde overtuiging.
*Liefde overwint alles, *Ik voel mij het gelukkigst met mijn familie om mijn heen.
-Ik had moeite met concentratie maar is weer terug aan het komen. ☺️
-Ik heb een eigen mening, vond vaak veel goed. Kon niet vaak knopen doorhakken.
Moest dit alleen gaan leren. En dit is al 80% verbeterd, zo blij daarmee!..,💃
-Denk altijd in oplossingen. Weet dat dit ook goed gaat komen.
Sociale draagkracht:
-ja, ik voel mij gesteund door mijn omgeving. Was anders, Voelde ook hun pijn, kon daar niet meeomgaan. Ik had alle energie voor mij zelf nodig en de belangrijkste dingen op dat moment.
-Ja ik kan nu rekenen op mijn zussen, familie, vrienden. Ik laat het ook meer toe..
-Word nog regelmatig wakker met hardkloppingen.
-Op dit moment is de zin van mijn scheiding, gelukkig te zijn met mijzelf. Zelfstandig beslissingen maken, ik was onzeker over de boekhouding van mijn bedrijf. Dat is nu niet meer. Ik vertrouwde/ vertrouwd mijn ex 100% hier in. ik kon dat loslaten. . Ik was bang als hij weg zou vallen ik nooit de boekhouding onder de knie ging krijgen zoals hij. dat ik niks wist. Gelukkig is dat niet zo. Daar kom ik nu pas achter omdat ik zelf naar de boekhouder bent gegaan en het alleen op moest gaan slaan. Nu is deze onzekerheid weg!.
-Ik kan gelukkig zien dat de scheiding mij sterker maakt. 💪🏼
Batterij Emotionele draagkracht is het leegst op dit moment.
Eerst en vooral wil ik je zeggen Angenies dat jij je niet schuldig hoeft te voelen omdat je 2x op rij een relatie had met een narcist.
Het feit dat jij zo mensen aantrekt, of er jou in eerste instantie tot aangetrokken voelt vertelt iets over jouw “rugzak” over jouw oude patronen.
Daar ga je nu aan werken, zodat het in de toekomst anders kan zijn.
Het is erg wat de vader van je kinderen doet, dat ze nu bij hem blijven en kiezen voor luxe zegt ook niks over de relatie tussen jou en hen. Ze zijn nu 16 en 21 als ik met niet vergis en dan is het ergens logisch dat ze kiezen voor zichzelf en kiezen wat op dat moment dat het makkelijkste is voor hen.
Vertrouw erop dat deze keuze niks met liefde te maken heeft.
Logische dat je gaat twijfelen aan jezelf, het is te zeggen, “delen” zijn aan het woord, dat is niet jouw volwassen autonome IK.
Je leven is nu heel zwaar, maar ook daar komt weer verandering in.
Ik hoop voor jou dat je snel weer in je eigen huis kan.
Is daar een deadline gesteld voor de huurster, wanneer ze er ten laatste uit moet zijn?
Het feit dat je daar geen privacy hebt moet verschrikkelijk zijn.
Hou vol Angenies, er komen echt betere tijden voor je aan.
Je weet inderdaad niet meer wie je bent, je twijfelt daardoor aan alles.
Blijf ventileren in de facebookgroep, zodat de andere K.R.A.C.H.T.-leden er ook kunnen zijn voor je, want die verbinding heb je nu echt wel nodig.
Je hebt een heel sterk DOEL voor ogen en daar ga je nu voor!
Dit gaat jou ongetwijfeld lukken.
Maar eerst mag de rouw er zijn, je hebt nu nog geen ruimte om met je persoonlijke ontwikkeling aan de slag te gaan.
Dus super sterk van je dat je ondanks alles toch de moed hebt gevonden om met de module rouw te beginnen.
Hetis ook heel normaal dat je nu pas voelt hoe moe je bent.
Je was aan het overleven ipv leven.
De adrenaline zorgde ervoor dat je alles kon doen, door dat nu te doorbreken, voel je de enorme moeheid op je vallen.
Dat heb ik nu ook ervaren, sinds ieben in het ziekenhuis ligt.
Heb vertrouwen Angenies.
Het vraagt tijd en werk van je, maar het komt goed!
Mijn mentale draagkracht is het meeste leeg.
Ik voel me schuldig dat ik 2x op een rij in een narcistische relatie ben beland, ik kan niet geloven dat de vader van mijn kinderen me financieel zo ver heeft gekregen dat ik niets meer overhoud , dat ik nu in een vluchthuis zit en mijn kinderen kiezen voor de luxe bij de papa, terwijl mijn jongste vorig jaar door haar eetstoornis ontwikkelt door geen liefde te krijgen van haar papa 6 maanden bij me gebleven is en ik voor haar zorgde en terwijl niet kon gaan werken.
Bij mijn ex-vriend draaide het ook om geld en dus niet om wie ik ben, hij deed zelfs niet de moeite om te werken aan de relatie.
Hierdoor twijfel ik vaak aan mezelf! Ben ik dan zo een onmens om mee samen te leven?
Concentreren lukt me zeer slecht, daar het chaos is nu… er liggen overal wel spullen nu… bij mijn ex vriend, op mijn praktijk (kledij van de kinderen in plastiek bakken, en in het vluchthuis)
Ik kan mijn draai en of ritme niet vinden.
Daarbij komt dan nog dat ik het hier moet stellen met een gezamenlijke keuken, gezamenlijke badkamer….moet me dus nog steeds aanpassen aan anderen, waar ik het echt moeilijk mee heb.
Ik voel me heel onzeker door de narcistische relaties dat ik niet goed durf uit te komen voor mezelf, omdat ik mezelf volledig kwijt ben…ik weet niet meer wie ik ben! en dat maakt me angstig.
Er word me gezegd dat ik een krachtig iemand ben en ik wil me vooral bezig houden met de oplossing en niet met het probleem zelf. Mijn doel is nooit meer toxische relaties te hebben, of nooit meer een relatie hebben met een narcist en vooral om gelukkig met mezelf te leren zijn!
Sociale draagkracht: Ik merk op dat iedereen zegt, alles komt goed…. maar uiteindelijk sta je er toch alleen voor en dat valt me heel zwaar. De weekenden en feestdagen zijn voor mij ook het moeilijkste, al werk ik dan vaak of aan mezelf of aan mijn zaak en probeer ik ook lief te zijn voor mezelf door te rusten of te slapen, ik merk nu pas op hoe moe ik was of ben van mijn toxische relatie, daar die stress nu weg valt.
Hoi,
Fysieke draagkracht is niet al te best. Heb vaak een steen in mijn maag, soms wat minder maar als er dan wat heftigs gebeurd is ie weer terug. Weeg ondertussen nog maar zo’n 50 kg. Slapen gaat sinds een paar wkn beter zonder oxazepam maar ook hier bij minste geringste contact of gebeurtenis slaapproblemen weer terug. Eet regelmatig en gezond en wandel veel. Werk ondertussen ook weer 5 dgn per week en verzorg mezelf goed. Zie wel dat ik er heel zorgelijk uitzie en dat hoor ik ook vaak van mensen. Financiële situatie is oké, ex betaalt nog de helft vd vaste lasten mee. Moet wel op zoek naar een andere (koop) woning en dat is lastig in deze tijd en geeft veel stress.
Emotioneel ben ik nog dagelijks. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet huil, ook in het bijzijn van anderen. Voel me heel eenzaam ondanks genoeg lieve mensen om mij heen. Kom uit een hele warme hechte relatie en dat mis ik enorm. De avonden en of weekenden vind ik vreselijk. Gevoel om te leuren bij vrienden om wat af te spreken ondanks dat zij dat totaal niet zo voelen. Paniek over toekomst, vrije dagen, vakanties is er veel en de vraag word ik ooit nog weer gelukkig? Kan ik iemand ooit nog vertrouwen?
Mentaal, dwaal vaak af en dan gaan de gedachtes met me aan de haal. Zeker als ik hem gesproken heb of wat heb gehoord van of over hem. Waarom nooit gezegd dat je niet oké was in je hoofd? Waarom op deze manier na 18 fijne jaren, net groot nieuw huis gekocht, testament voor gezamenlijke toekomst net veranderd, romantische reisjes in het verschiet als kado voor mijn 50e verjaardag. Waarom dit vlucht gedrag en zo abrupt? Dat laat me moeilijk los! Probeer te focussen op toekomst maar het is heel lastig nog.
Sociale draagkracht? Voel me zeker gesteund alleen iedereen gaat ‘gewoon’ door en dat vind ik soms lastig. Meesten hebben nog steeds begrip en luisteren goed. Ook collega’s zijn heel begripvol en houden me uit de wind nog als ik dat wil. Nachtmerries in het begin veel gehad, ook oud verdriet komt voorbij. Zin van de scheiding? Ik zie ‘m totaal niet en heb het ook totaal niet zien aankomen. Ik zal er vast sterker van worden maar vooralsnog ben ik er alleen maar slechter van geworden zowel mentaal als fysiek.
Mariola wat heb je de batterijen goed uitgeschreven, sterk dat je er al mee aan de slag bent gegaan.
De bedoeling van deze oefening is dat je dit voor jezelf meermaals herhaald, en je op die momenten focust op de batterij die het meest leeg is. Om daar op dat vlak dan wat meer voor jezelf te zorgen.
Die “steen in je maag” is wel belangrijke informatie, doorheen de training zal je vaak horen dat ik vraag “Waar voel je dat in je lichaam” Omdat ons lichaam interessante info geeft. Dus hou vooral verder bij waar je jouw pijn en verdriet steeds voelt en of dat soms om verschillende plaatsen is of altijd op dezelfde …
Dat je nu de zin van de scheiding nog niet ziet is ook normaal Mariola, het is nog te heftig allemaal, stap voor stap wanneer je door je proces heen gaat zal je daar wellicht wel bijkomen. Maar voor nu, wees niet te streng voor jezelf.
Wat jouw gedachten betreft, er staat een goede oefening hiervoor in gids 4 bij de losse oefeningen in de facebookgroep. Ik zal jou daar even taggen.
Je maakte een goede start met K.R.A.C.H.T.
Heb vertrouwen
Stap voor stap Mariola.
Enerzijds is dit ook “goed nieuws” want je kunt niet iets loslaten wanneer je het niet bewust hebt vastgehouden.
Alleen het vastklampen kan je vast zetten in je proces.
Maar voor nu is dat ook nog geheel normaal Lieselotte dat je zo reageert.
Laat je tranen er maar zijn.
Ik denk nu ook aan de meditatie die in de groep staat onder gids 4 en hier op de website bij webinar nr 27, “emotie toelaten”
Deze oefening kan jou helpen om jouw emoties bewuster en onder controle toe te laten.
Oefen er maar al eens mee.
Laat gerust weten hoe dat gegaan is.
Mijn FYSIEKE draagkracht is redelijk okay, de slaapproblemen beginnen steeds mindere vormen aan te nemen. Ik heb afgelopen week de schoonheidsspecialiste weer eens geboekt en komende week de kapper.
Ik ga ook af en toe weer joggen.
Financieel is het best pittig, ik heb dubbele lasten die me zwaar vallen, ik hou niet van financiële zorgen, maar het zou moeten lukken, alleen is het minder breed dan het was.
Ik ben altijd blijven werken, als ik alleen thuis ben dan ga ik teveel denken en malen, dus ik werk door.
Ik had oxazepam de eerste weken en inmiddels gebruik ik deze zelden meer, ik probeer op eigen kracht de dagen door te komen.
EMOTIONELE draagkracht is slecht, ik kan niet praten over mijn situatie zonder te huilen, ik voel me vaak heel erg eenzaam en zie de toekomst als een donker gat.
METALE draagkracht is matig, mijn focus is teveel op het probleem, ik zie soms de oplossingen niet, ik zie geen toekomst voor me.
De SOCIALE draagkracht is best goed, ik heb veel lieve mensen om me heen. Ik merk wel dat ze inmiddels denken; het is alweer zo lang geleden, het zal wel beter gaan. Er is geen zin in mijn scheiding, alleen verdriet, ik weet ook niet zo goed wat mij sterker zal maken, ik hoop deze KRACHT methode….
Super dat je al met de 4 batterijen aan de slag gegaan bent Lieselotte. Weet dat dit een moment opname is, ik adviseer om voor jezelf deze oefening met regelmaat te herhalen, zo leer je ook je lichaam beter kennen om je te focussen op wat het nodig heeft.
Jammer om te lezen dat mensen denken dat je “al verder” zou moeten staan, helaas is dat zo in onze maatschappij.
Weet dat je verdriet niet abnormaal is! Het is niet niks waar je doorheen gaat. Jouw verdriet mag er zijn, je bent nu stappen aan het zetten om er bewust mee te leren omgaan.
PS: Hier wordt niet echt gereageerd op elkaar, ik zie die berichten wel en ook andere mensen die hier komen, maar ik merk dat de meeste mensen reageren in de groep omdat daar meer interactie is. Dit wou ik je gewoon ter informatie nog even meegeven.
Ik ben de rouwmodule opnieuw aan het doornemen. Ik ben nu bijna 14 dagen verder dat ik aan de cursus begonnen ben. Indicaties dat je verlies niet rond is: waarom? die vraag heb ik heel veel gesteld dat is voorbij. Ik besef en weet dat het zo heeft moeten zijn (indiaanse wetten) dit moest gebeuren dat hij vreemd ging anders was ik nooit bij hem weggegaan. Terwijl ik al heel veel toestanden had meegemaakt om niet bij hem te blijven. Ik heb hulp gekregen van bovenaf ze hebben HAAR gestuurd om mij van hem los te weken. Anders kon ik nooit meer gelukkig worden. Ontwijken? nee ik praat er nog over. Herhaling? Zo ver ben ik nog niet om aan een nieuwe relatie te beginnen. Daar begin ik pas over na te denken als ik volledig geheeld ben. Anders kom ik vanzelf weer in hetzelfde stuk te recht. Ik ben mijn lessen aan het leren hoe het niet moet :). Het verleden? Ja ik praat nog veel over het verleden, maar over de lelijke dingen, dat is de sleutel om het los te laten. TE beseffen dat het een lelijk leven was…
Wat ben ik trots om te lezen hoe jij evolutie hebt gemaakt in de waarom vraag.
Zo sterk Nathalie!
Ook het inzicht dat dit nodig is geweest om daadwerkelijk knopen door te hakken.
Anders had je het wellicht nog niet gedaan, want eerlijk? … Als ik jouw verhaal hoorde, waren de eerdere aanleidingen ook al duidelijke boodschappen.
Maar dat is ook weer oké.
Het universum geeft je wat je nodig hebt en wanneer je daar dan klaar voor bent, kan je stappen zetten.
Fysieke draagkracht: ik ben dit schooljaar al 2 keer afwezig geweest op het werk wegens ziekte, dat ben ik niet van mezelf gewoon. Ik besef de laatste tijd dat ik nog geregeld stress heb, en dit vertaald zich in hoofdpijn. Ik kan me wel ontspannen, maar de stress komt daarna terug. In slaap geraken is soms een probleem, dan kan ik niet tot rust komen. Door druppeltjes valeriaan in te nemen, lukt het dan wel.
Af en toe ga ik wandelen, met een vriendin of alleen. Ik heb geen zittend beroep, dus dat helpt ook!
Mijn financiële toestand is goed, het probleem is dat ik (of wij) jarenlang zuinig zijn geweest om een huis te kunnen bouwen.
Geld uitgeven vind ik nog steeds moeilijk, daar heb ik het lastig mee en ik probeer hier stap voor stap aan te werken. Vorige week ben ik iets gaan drinken met andere vrijgezellen uit de buurt, dat voelde als een overwinning…
Emotionele draagkracht: ik kan heel makkelijk praten over mijn scheiding, tegen iedereen die wilt luisteren. Ik voel me soms alleen, vooral als ik bij mensen ben. Momenteel huur ik een huis dat waarschijnlijk binnen 4 jaar zal worden afgebroken. Stilaan begin ik uit te kijken naar een appartement of huisje om zelf te kopen, het maakt me wel onrustig als ik zie wat alles kost. Zal ik iets vinden naar mijn zin?
Mentale draagkracht: Ik werk bijna voltijds, heb uit noodzaak uren in het BuSo aangenomen en dat is wel pittig. Ik werk op halve batterij, alles lijkt langer te duren. En ik heb last van uitstelgedrag. Soms vraag ik advies wanneer ik een beslissing moet maken, maar uiteindelijk is het wel mijn beslissing. Iemand om feedback aan te vragen, dat mis ik dan wel.
Steeds vaker ligt mijn focus op de oplossing, denk ik.
Sociale draagkracht: ik heb niet veel vrienden, maar ze steunen me wel en ik kan altijd bij iemand terecht. Ook mijn ouders, zus en schoonbroer zijn er voor mij. Collega’s uit de school waar ik al 3 jaar werk, vragen geregeld oprecht hoe het met mij gaat. De collega’s op mijn ‘nieuwe’ school kennen alleen de scheidende Nathalie, die hebben dus een vertekend beeld van mij. De zin van mijn scheiding? Dichter bij mezelf komen, want ik besef dat ik in zijn schaduw leefde en ik mezelf wat verloren was. Ik ben al sterker, ook doordat ik nu alles zelf moet doen en regelen.
Nathalie, Fijn om te zien dat ook jij al aan de slag ging met deze batterij oefening.
Al 2 keer afwezig geweest wegens ziekte … ik ben dat niet gewoon ….
Jouw lichaam geeft wellicht aan wat je nodig hebt? RUST
Het verwerkingsproces vraagt mss wel meer van je dan je zou willen toegeven?
In de training staat er ook een oefening om makkelijker in te slapen, de ABC oefening. Ik zal je zo taggen, je kan er eens mee oefenen. Goed dat de valeriaan helpt, is een natuurlijk middel dus kan niet veel kwaad toch?
Ivm geld uitgeven, er zijn heel veel mensen die een financiële blauwdruk hebben. Zou dit bij jou onbewust ook al vroeger zijn ontstaan?
Begrijpelijk dat het jou zorgen geeft … om nog niet in een vaste stek te kunnen wonen. Probeer er vooral op te letten dat die zorgen jouw dagelijks leven niet beheersen. Lukt het om tegen jezelf te zeggen dat je erop mag vertrouwen dat er wel iets op jouw pad zal komen dat voor jou bestemd is?
Gelukkig is de K.R.A.C.H.T.-groep er nu ook voor je, je mag ons steeds om feedback vragen, we zijn er om elkaar te helpen.
Beter een aantal vrienden die je op 1 hand kan tellen dan een heel dozijn waar je niks aan hebt.
Heel sterk dat je nu reeds kunt benoemen wat “de zin” van je scheiding is.
Dat is al een hele krachtige stap!
Bedankt om jouw oefening met ons te delen.
Focus je nu op de batterij die het meest leeg is.
Wat zou je daar dan kunnen doen om die wat meer op te laden?
Wat heb je nodig?
Zet een eerste kleine stap.
Doe de oefening binnen een aantal maanden eens opnieuw, zodat je iedere keer bewust de balans opmaakt voor jezelf.
Bij deze nogmaals welkom bij de K.R.A.C.H.T.-methode en heel veel sterkte verder met de training.
Vandaag opnieuw aan de module rouw begonnen ik heb alle modules doorlopen en ik ga ze nog eens voor de tweede keer doen. De oefening van de batterijen: mijn batterijen zijn voor 100% gevuld. In oktober had ik pijn op borstbeen, sliep ik slecht, kon ik niet eten, was ik op ziekenverlof, als ik over mijn scheiding sprak was ik aan het huilen, ik voelde me vaak eenzaam en onrustig, ik was een pleaser, ik droomde iedere nacht over ex en vriendin… Amai ik kan het iedereen aanraden die met de modules begint om veel op te schrijven. Ik heb de vragen vandaag opnieuw beantwoord en wat een verschil op 6 maanden tijd. Soms droom ik nog over mijn ex en zijn vriendin maar niet meer veel. Al de rest is niet meer van toepassing. Ik kan praten over de scheiding ik huil niet meer, ik ben geen pleaser meer…
Ik praat nog steeds hetzelfde over de scheiding als in oktober. Het zijn de feiten.
In oktober voelde ik me een groot slachtoffer: ik was alles kwijt man, vriendin, huis winkel en zij gingen lekker samen verder. Nu voel ik me geen slachtoffer meer, nu ben ik blij dat ik er vanaf ben. Mijn leven is zoveel leuker. Er zijn natuurlijk nog momenten dat ik me eenzaam voel zeker nu mijn kids de deur uit zijn. Maar ik kan het relativeren. Ik moet ook met niks of niemand nog rekening houden ik kan doen wat ik wil. Ik heb leuke collega’s en vriendinnen dus genoeg leuke contacten.
Angst, het vertrouwen was volledig weg, nu vertrouw ik op mezelf als ik iemand tegen kom, dan volg ik mijn gevoel. In het verleden waren er van in het begin rode vlaggen maar ik had ze genegeerd. Dat ga ik niet meer doen. Het loslaten was heel moeilijk. Ik denk dat ik het grotendeels heb losgelaten. Het is niet dat ik niet meer aan hem denk, maar zeker niet meer iedere dag. Ik kan nu ook neutraal kijken naar wat er gebeurd is. Ik zie de les die ik moest leren. Alleen kan ik dat met mijn ex maar niet met die vriendin die met hem lopen is. Dat vind ik zelf gek want eigenlijk heeft ze me een dienst bewezen maar dat wil mijn hart nog niet geloven. Daar moet ik nog aan werken. Ik had wel gedroomd dat ik met haar een gesprek had daarover. Ze zei dat ze me niet heeft willen kwetsen maar dat ze zo stapel verliefd was op hem het was sterker dan haar zelf… Gek toch die dromen!!!
Wat heb ik nodig? Ik heb heel lang met de waarom rondgelopen, waarom heeft hij dat gedaan? Het enige wat ik me nu afvraag is: is hij gelukkiger met haar dan met mij? Waarom wil ik dat weten? Mijn innerlijke kind dat toch gezien wil worden. Dus ik zie mezelf graag en dat is genoeg. Ik zet mezelf op het podium.
Ik praat niet meer veel over mijn ex. De waarom vragen zijn voorbij. Mijn verlies is zo goed als rond.
Mijn doel in oktober was om niet meer naar mijn ex te sturen. Dat heb ik gedaan. Nu hoor ik heel af en toe nog eens iets van hem. Hij is diegene die stuurt en vraagt hoe het met mij gaat. En een tweede doel was gelukkig zijn. Dus mijn missie is geslaagd IK BEN GELUKKIG.
De K.R.A.C.H.T. zit in herhaling Nathalie, dus wat doe je dit goed om de hele ronde nog eens over te doen.
Ik herinner mij echt nog heel goed hoe diep jij zat tijdens het gevoelsgesprek.
Maar wat een prachtige transformatie heb jij jezelf toegestaan.
Jouw drijfveer werd echt beloond.
Ik ben zo trots op jou!
Mooi ook om ZELF het verschil te zien in jouw antwoorden na een aantal maanden, want we vergeten soms echt helemaal hoe het was.
Dus schrijven is echt een aanrader, goed dat je dat ook nog eens zegt.
Super sterk ook hoe je aan zelfreflectie doet op die vraag “Is hij gelukkiger met haar dan met mij?”
Duidelijk dat dit een innerlijke kind vraag is.
Dat voel je dus zelf ook heel goed aan.
Ik ben nieuwsgierig welke inzichten je nog zal krijgen tijdens jouw 2de ronde.
Hou ons op de hoogte!
Liefs,
Veerle
Brief schrijven aan je ex.
Ik ga deze opdracht voor de derde keer doen:
Hey B…
Ik ben mijn rouwproces nog eens aan het doorlopen. 1 jaar en 1 maand geleden zei ik tegen jou dat ik wou scheiden. Wat is er veel gebeurd…
We zouden als vrienden uit elkaar gaan… Dat was het plan…
Helaas is dat niet gelukt. Maar dat is ok. Nu zie ik in dat het beter is zo veel beter. In het afgelopen jaar heb ik erg aan mezelf gewerkt. Ik ben een betere versie van mezelf geworden. Ik please niet meer, ik hou van mezelf, ben terug de chauffeur van mijn eigen leven en ik heb (meestal) geen moeite meer met het alleen zijn. Ik ben gelukkig en dankbaar voor alles dat is en niet meer is in mijn leven. Nu begrijp ik ook waarom alles zo is gelopen. Deze nieuwe Nathalie zou totaal niet meer matchen met jouw karakter! Het zou nogal oorlog zijn :). En dat hebben we nooit gehad grote ruzies doordat ik altijd maar zweeg voor de lieve vrede. Maar dat doe ik dus niet meer. Ik zeg nu voluit NEE tegen dingen die ik niet wil doen, waar ik geen zin in heb. Door alles wat jij in je kindertijd hebt meegemaakt ben jij wie jij bent. En dat gaat nooit veranderen want in jouw ogen is er niks mis met je. Je staat niet open voor persoonlijke ontwikkeling dat is allemaal maar dikke zever volgens jou. Zo jammer want je zou veel inzichten krijgen hoe het nu gaat kan je nooit gelukkig worden. Maar dat is niet aan mij, dat is jouw les die jij te leren hebt in dit leven…
Het gaat je goed…
Heel bijzonder dat je deze opdracht nog een keer deed en hoe mooi om de evolutie hierin te zien Nathalie!
Echt prachtig en er zit ook zoveel in over wat je geleerd hebt en nu anders is.
Het klopt ook wat je zegt, je zou geen match meer zijn!
Als ik jouw brief een 2de keer las met de 5 fases van het rouwproces in mijn hoofd dan vermoed ik zomaar dat jij daar 5 “vinkjes” mag bij zetten.
Bedankt om jouw brief met ons te delen, heel fijn om getuige te mogen zijn van jouw innerlijke reis!
Overtuigingen herschrijven:
Ik wil nooit een man meer => ik wil nu geen man maar laat de toekomst open. Deze overtuiging past momenteel wel bij mij.
hoe wat waarom vragen de eerste keer waren die vragen er nog waarom heb je dat gedaan, hoe kon je mij dat aandoen? Nu heb ik die vragen niet meer. Nu weet ik dat het zo moest zijn…Positief denken. Dit doe ik altijd ik ben een optimist tot in de kist.
Die overtuiging heb je goed omgevormd hoor Nathalie .
Het 1ste voelt aan als een vorm van verbittering en dat ben jij niet.
Mensen die zoiets zeggen, zeggen dat vaak vanuit een pijn die nog te helen valt.
Dus ook hier heb je het prachtig herschreven, waardoor de pijn eruit werd gehaald terwijl het eigenlijk wel hetzelfde zegt maar helemaal anders.
Je weet nooit en je laat het open.
Fijn dat je het nu zo aanvoelt!
Ik herinner me idd nog heel goed dat jij met die vragen zat wanneer je gestart bent!
Sterk dat je ook dit hebt kunnen veranderen in je leven, want antwoorden op die vragen brengen niemand verder.
Jij bent idd een optimist, jouw energie is zalig om te voelen hier in de training.
Waardoor je onbewust veel andere mensen moed geeft om door te gaan!
Mijn fysieke draagkracht.
Mijn benen zijn tailleriem en ben sneller vermoeid het slapen gaat redelijk wel ga ik laat slapen en wordt ik een paar keer wakker snachts.
In het begin was ik veel afgevallen ,maar omdat me vaak gezegt werd wat krijg je een smal koppie heb ik het letterlijk erin gepropt.
Ook ongezonde dingen.
Nu eet ik goed gezond en af en toe wat lekkers.
Ik slik al jaren antidepressiva.
Ik wandel elke dag met de hond en fiets ook met de hond.
Ook wil ik het zwemmen weer oppakken.
Emotionele draagkracht
Ik kan praten zonder te huilen over de scheiding nu.
Ik ben soms wat prikkelbaar,vooral als ik henk mis.
Ook als ik moe benen iets niet lukt dan benik boos op henk en zeg ik
Jij hebt het lekker makkelijk en ik zit hier met shit.
Okweet dat het nergens opslaat van mij maar het floept er gewoon uit en lucht ook wel op.
Ik voel me wel eenzaam vaak in het weekend ,dan mis ik m’n maatje dan mis ik de gewone dingen die we deden.
Samen kletsen even een arm om je heen samen film kijken.
Ik rookte ook meer sinds hij weg is dat ben ik gelukkig al een heel eind aan het mindere.
Mentale draagkracht
Soms denk ik waarom heeft hij niet gevochten voor ons.
Ik heb gelukkig een sterke eigen mening.
Mijn focus begint steeds meer in oplossingen te komen.als ik eenzaam ben zoek ik mensen op
Bel iemand op of zoek kontakt in de groep of het scheidingscafe.
Daar heb ik fijne contacten gekregen.
Ik zoek hulp bij m’n psycholoog en ben met de kracht methode begonnen.
Sociale draagkracht
Ik voelme gesteund door m’n kinderen en m’n zussen.
M’n vriendinnen hebben het druk met hun eigen ding
In het begin waren ze er voor me nu denken ze aan zich zelf.
Mijn schoon zus en schoonvader heb ik al een jaar niks van gehoord.
Sinds henk bij mij wegging.
Wel heb ik fijne kontakten van het scheidings cafe waar ik vaak mee praat .
De zin van de scheiding
We leefde langs elkaar heen.
We zaten vast in onze eigen problemen.
De scheiding heeft me veel verdriet gedaanmaar heb er ook veel van geleerd over mezelf.
Ik ben een beter en sterker persoon aan het worden.
Ja ik geloof zeker dat de scheiding me sterker gaat maken in de toekomst.
Ik ben onafhankelijker aan het worden.
En kan meer dan zelf ooit had gedacht.
Super dat je deze oefening reeds hebt uitgewerkt Sandra.
F) Probeer stap voor stap weer wat regelmaat te zoeken in het naar bed gaan. Stel jezelf een doel om rond een bepaalde tijd naar bed te gaan en wijk daar dan niet vanaf. Regelmaat is belangrijk in een rouwproces.
Veel mensen schommelen met hun gewicht ook in zo’n heftige periode, weet dat dat normaal is en probeer toch zo gezond mogelijk te eten.
Wat mij altijd helpt vooraleer ik iets in mijn mond stop vraag ik me af:
“Vul ik me of voed ik me?”
Als die antidepressiva er al jaren is dan is het nu niet zeker het moment om daar verandering in te brengen .
Er zijn mensen die dit gewoon nodig hebben, wees mild voor jezelf en oordeel er niet over.
Goed dat je in beweging bent en er ook nog het zwemmen wilt bij gaan doen.
E) Super dat je toch al verandering voelt in de emoties.
Weet dat ze er mogen zijn en dat je ze vooral moet toelaten, zie meditatie emotie toelaten.
De weekends zijn bij de meeste mensen het zwaarst, dat zie ik ook in de groepen, er wordt dan het meest gepost.
Maar ik las nu wel dat je een fijn weekend hebt gehad en hebt kunnen genieten.
Doe je goed!
M) Begrijpelijk dat je die vraag hebt, vragen horen bij het rouwproces. Je weet nu ook door het webinar hierover wat ze willen betekenen.
Super dat je denkt in oplossingen en niet in het probleem blijft hangen.
Denken in oplossingen brengt ons verder!
Ook hier echt sterk van je dat je hulp hebt gezocht en ook hebt aanvaard.
S) Fijn dat je steun krijgt in je nabije omgeving van je kids en zussen.
Helaas zien we wel vaker dat dit in onze vriendenkring na verloop van tijd veranderd, daarom is er ook een groep gekoppeld aan deze training. Zodat je kan verbinden op momenten dat je dat nodig hebt. In de groep begrijpen de mensen jou ook als geen ander, wat in je omgeving ook soms anders is.
Het niet meer zien van de schoonfamilie is voor veel mensen ook een heftig is.
Ook dit is weer onderdeel van het secundair rouwproces …
Ik herken wat je bedoelt, mijn ex-schoonouders spraken ook niet meer tegen mij vanaf het moment dat we uit elkaar gegaan zijn. Dat deed me toen ook veel verdriet, ik snapte het toen niet, want het was hun zoon dat mij bedrogen had … Maar ja, zo leren we allemaal uit onze scheiding.
Hoe mensen ons behandelen zegt meestal iets over hen zelf en niet over ons.
Heel sterk dat je nu al kunt neerschrijven dat jullie eigenlijk geen gezonde relatie hadden.
Je hebt nu reeds veel geleerd over jezelf en dat zal alleen nog maar toenemen Sandra.
Blijf geloven in jezelf!
Transparantie staat bij mij op 1.
Ik deel zo goed als alles uit mijn eigen leven, omdat ik weet dat voorbeelden mensen beter onthouden en ik zo ook een “vuurtoren” voor jullie kan zijn.
ik ben 4 augustus na het gevoelsgesprek begonnen om stap voor stap de module rouw door te nemen en daarbij ook de webinars gevolgd.
In de startfase waren mijn batterijen wisselend vol, met name het mentale stuk liep wel regelmatig terug naar 50 %.
door d webinars heb ik mogen voelen, heb mijn emoties mogen laten gaan en vielen er steeds meer stukjes op zijn plek. Ik ben uit de slachtoffer rol gestapt en heb gekeken en gevoeld wat mijn aandeel hierin is gewest (confronterend en pijnlijk maar ook helpend om kritisch naar mijzelf te kijken.
ik ben nu zo ver dat ik mijn scheiding heb geaccepteerd, ik kijk vol vertrouwen naar de toekomst.
Natuurlijk rol ik soms weer even terug naar de vorige fase . In plaats van dit weg te stoppen laat ik het maar gebeuren.
wat ben ik blij dat de KRACHT methode op mijn pad kwam….maar zoals in de Webinar benoemd: alles in het leven heeft betekenis…..
Wat heb je een mooie start genomen Christa!
Sterk dat je ook meteen een zelfevaluatie maakt met je batterij oefening erbij.
Moedig van jou dat je idd jouw VOELEN de nodige ruimte hebt gegeven door de webinars heen.
Stap voor stap, laagje per laagje, dat heb je goed gedaan.
En wat een mooie vooruitgang lees ik hier, van slachtofferrol naar zelfs in staat zijn om je eigen aandeel te zien.
Begrijpelijk dat dit confronterend en ook pijnlijk was Christa, maar helaas creëren we geen groei zonder pijn.
Dus weet dat al die gevoelens en emoties er mogen zijn, sterker nog ze horen erbij.
Uiteraard is het normaal dat je nog wel eens terug rolt, maar vaak is dat zelfs helemaal geen stap achteruit, maar veel eerder terug VOELEN om daarna weer een stap verder te zetten in jouw proces.
Ik voel jouw dankbaarheid tot hier en dat maakt me blij!
En ja, niet is toeval.
Alles gebeurt met een reden en die reden is altijd groei.
Bedankt Veerle, ik bekijk jouw tips zeker en vast. Leuk om van zo nabij opgevolgd te worden, onmiddellijk respons te krijgen met nuttige tips waar ik op dit moment mee geholpen zou kunnen zijn. 😉
Ik dacht dat ik bericht had getypt en verstuurd maar ik zie het nu niet…..
Soms duurt het even vooraleer het geplaatst wordt, maar het staat er dus wel!
In januari ’24 deze module als eerste gedaan. Nu weer opnieuw doorgenomen. Ik zie wel veranderingen. Feitelijke situatie is minder in die zin dat ik nu met burnout thuis ben van werk. Sinds januari, met vallen en opstaan, grotendeels aan het re-integreren. Maar merkte dat ik weer te snel dor wil(de). Het is niet bastboem, over èn door. Ik heb nu beter in de gaten dat ik echt heb te doen wat goed voelt voor mij. Te leren dat ik niet vanuit angst ga acteren. Dit is en blijft een belangrijk punt voor mij.
Ik ben nu niet meer “bezig” met m’n ex. De balpen liet ik makkelijk en graag los.
De batterijen wisselen nogal. Fysiek heeft nu aandacht nodig. Het slapen is een tijdje beter geweest maar nu weer onrustiger. Ik ben nu bezig om weer beter structuur te maken en houden. Doelen: behalve elke dag zelfde tijd naar bed nu vooral focus op elke dag op zelfde tijd mijn bed uit! Elke dag beweging! Meer en beter koken en eten. Vaste media tijd invoeren en aanhouden.
Ik hoop als deze batterij weer voller geraakt de andere batterijen er ook nog een extra zetje meekrijgen. Het hangt allemaal wel behoorlijk aan elkaar.
Emotioneel blijft ook beetje achter. Ik voel dat er nog wel één en ander in mijn lijf zit wat er uit mag. Maar ergens is het geblokkeerd. Ik ben er nog niet achter hoe ik er -goed- bij kan komen. Zou graag echt willen huilen, het gevoel oprecht willen uiten. Lijkt me zo’n opluchting te geven.
Brenda,
Ondertussen weet jij nu ook al dat de kracht in herhaling zit, dus sterk dat je deze module er nog eens bij nam.
Dit is ook een manier om voor jezelf jouw vooruitgang te screenen, want vaak zijn we allemaal ontzettend streng voor onszelf en denken we dat we nog niet veel stappen hebben gezet.
Maar … bij herhaling zie je toch dikwijls dat je er anders naar kijkt, waardoor je ziet dat je gegroeid bent.
Fijn dat jij dit hier ook mag ervaren!
Word jij nog specifiek gecoacht ivm je burn out? Zodat je hier toch nog verder kunt onderzoeken wat er aan de oorsprong ligt en weet wat je precies moet doorbreken?
Je hebt gelijk dat de batterijen zeker aan elkaar hangen, maar toch is het de bedoeling om je op 1 batterij te focussen. Zoals hier nu de fysieke batterij, je bent er al goed mee bezig zo te lezen.
Heb jij ondertussen ook al geoefend met de oefeningen onder webinar nr 33? En nu ook de nieuwe oefeningen onder webinar nr 14?
Hoelang is dat al dat jij merkt dat jouw gevoel vastzit en je geen ruimte kan geven aan tranen?
Heb jij al aan lichaamswerk gedaan? Ik denk nu bijvoorbeeld aan transformational cupping?
We zien dat sommige mensen echt wel lichaamswerk nodig hebben om hier ‘de dam’ te breken.
De meditatie ’emotie toelaten’ wat doet die met jou?
En de visualisatie ‘mijn magische kind’? (Hier zeker eerst het webinar volgen mocht je dat nog niet gedaan hebben)
Succes alweer.
Van hart tot hart,
Veerle
Hallo Veerle,
De enige vraag die bij mij nog speelt is een waarom vraag, namelijk waarom liet ik mij doen door hem en waarom heb ik dat zolang geaccepteerd?
Geen tranen , wel opborrelend verdriet als ik de pen vasthoud met beide handen elk aan een kant…gewoon om het besef dat hij niet mijn persoon kon zijn, en ja, ik schrijf dit bewust in de verleden tijd omdat ik nu weet dat ik alleen verder moet om de juiste persoon op mijn pad te laten komen.
Ik laat de pen vallen, met beide handen laat ik ze los…geen tranen meer.
De oefening met het balletje, ik voel nog wat verdriet als ik ons verhaal overloop ,eerst de goeie momenten gaan voorbij als een romantische film, dan alles wat verkeerd ging of de dingen die gebeurden en die ik toeliet maar waarvan ik wist dat ze rode vlaggen waren. Maar ik voel dat ik er geen tranen meer voor kan laten…
Het voelt eerder als een opluchting als ik erover nadenk, ik laat een groot deel achter me…ik weet dat dit mss nog terugkomt op een ander moment als ik me even niet ok voel, maar voor nu gaat het ..
En anders doe ik deze oefening nog een keertje opnieuw…
Valérie,
Goed dat je even reageert, zodat ik jou er een andere kijk kan op geven, want “laten doen” klinkt zo negatief …
We zien heel vaak bij mensen waar codependentie speelt dat het niet gaat om zich laten doen, maar je zit in een trance waarbij jouw focus op de ander ligt en niet op jezelf.
Dat zorgt er dan ook voor dat je een ongezonde situatie heel lang kunt volhouden, langer dan gezond voor je is.
Vaak moeten er eerst erge dingen gebeuren of ook nog fysieke klachten bij komen, alvorens mensen knopen kunnen doorhakken.
Wat de balpen oefening betreft, echt heel sterk van jou hoe je erover denkt en wat je schrijft! Een stap vooruit in jouw rouwproces.
Balletje: normaal dat je eerst gaat romantiseren, dat doen we vaak om de pijn niet te moeten voelen, maar wat goed dat je meteen schakelt naar de realiteit.
Toen ik geen tranen las, vroeg ik me af.
Zit ze nu al verder in het proces of houd je ze tegen?
Maar dan lees ik ‘opluchting’, dus ik vermoed dat je echt mooie stappen hebt gemaakt in de verwerking.
Als er nog eventueel geparkeerde rouw zou liggen Valérie, mag je er van op aan, dat die hoe dan ook nog naar boven zal komen als je alles doet hier in deze module rouw. Dus de volledige module met de 16 bijhorende webinars.
Ik wens je alle succes toe verder met de training.
Van hart tot hart,
Veerle
Beste Veerle
De module rouw. Het was een lange en zware module. Op mijn eigen tempo, een viertal maanden werken. Hard werken zelfs. Ik heb heel veel woede gevoeld, vooral naar mijn mama toe, dat heeft tonnen energie gekost, maar ik voel mij nu veel lichter, en heb er ontzettend veel van geleerd!
Bedankt hiervoor
Leentje
Leen, ik ben écht trots op jou!
De manier hoe je het hebt aangepakt … je hebt jezelf de tijd en de ruimte gegeven die je nodig had om er echt helemaal diep in te duiken.
Het is zoals je zegt hé, innerlijk werk kost je eerst ‘iets’ om er daarna de vruchten te kunnen van plukken.
Ik ben dankbaar om te mogen lezen dat je je lichter voelt en dat je veel geleerd hebt.
Nogmaals echt goed gedaan.
Bij deze wens ik jou veel succes met de module aandacht en alle bijhorende webinars. Dat zijn er 8 bij deze module.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
Ik heb de module rouw opnieuw gedaan aangezien het allemaal een beetje stil gevallen was.
Bij de batterijen merk ik dat fysiek en sociaal hoog staan. Hoger dan er voor, ik slaap beter en heb wel meer rust in mijn lijf nu alles getekend is (maar nog niet in het hoofd). Het dagelijks contact met de collega’s (volwassenen en mensen die niet mijn kinderen/verantwoordelijkheid zijn) doet me goed.
Maar emotioneel en mentaal staan maar in de helft. Emotioneel mis ik vooral het samen zijn (niet mijn ex zelf), ik vind het moeilijk om altijd alles alleen te moeten doen, beslissen. Maar misschien verromantiseer ik het concept samen zijn en verlang ik naar iets dat niet bestaat.
Ik merk ook dat het medeleven bij familie en vrienden mindert. Wat ik wel begrijp en ik wil er ook niet altijd over “zagen” maar ik heb het wel nodig om het van me af te praten.
Ik merk ook dat ik blijf vast hangen in het waarom. Waarom heeft hij niet met mij willen/kunnen praten, wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom moet dit mij overkomen?
De oefening met de balpen: vorige keer had ik ze gekust en neer gelegd. Nu zou ik ze in 2 breken.
De bal zou ik nu ook uit volle macht tegen de muur willen gooien.
De brief heb ik momenteel niet meer geschreven want ik heb al een paar keer zo’n brief geschreven (zowel voor mezelf als effectief naar hem na zijn verwijten na de dood van mijn papa). Dat heeft me toen inderdaad wel opgelucht, het schrijven op zich want ik heb op die naar hemzelf ook nooit antwoord gehad, wat ook niet moest. Maar op de moment zou een brief schrijven het mij alleen bozer maken denk ik.
Groetjes
Kris
Kris,
Goed dat jij jezelf weer tijd en ruimte geeft om het weer van voren af aan op te pakken. De kracht zit in herhaling en je zal zien dat je nu toch al anders naar zaken zal kijken dan de 1ste keer.
Fijn dat je een evolutie ziet in de draagkracht oefening.
Welke batterij is nu het minst leeg, waar kan je daar een klein actiepuntje eraan koppelen zodat die batterij wat meer opgeladen kan worden?
Ik denk niet dat je het concept samen zijn romantischer maakt dan het mag zijn. Ik hoop echt dat jij ooit dit gevoel die je in een gezonde relatie samen hebt mag ervaren.
Geef jouw verlangen en het idee hierover dus niet op aub.
Ivm waarom, verwijs ik je graag door naar webinar nr 13.
Jouw gevoel met de balpen is een wereld van verschil. Wat maakt dat je ze nu zou willen breken? Kan je benoemen wat daaronder zit? Ook met de bal voel je woede precies?
Ik snap dat je niet meteen de courage hebt om die brief ook weer te herhalen, maar het is wel interessant wat je benoemt. Het zou mij alleen maar bozer maken?
Wat als dit is wat je nodig hebt? Om het volledig toe te laten zonder oordeel, zodat het daarna ook kan verteren.
Je hoeft niet die hele opdracht te herhalen, maar mss specifiek toch nog even van je afschrijven waarom je nu zo boos bent.
Kwens je alle draagkracht toe.
Veerle
Oefening vraag.
Ik merk dat ik niet direct een vraag had. Ik moet er wat langer over nadenken. Maar toch boorelt de “waarom” vraag op. “Waarom heeft mij dit moeten overkomen”? Het voelt zo zinloos. Al mijn energie op die ik op hun en ons had gericht.
Nu besef ik wel dat ik die energie meer op mezelf mag richten. Maar ja het was ook weer niet zo dat ik mezelf helemaal wegcijferde. Ik was vooral nieuwsgierig naar wat we samen konden bouwen. Het voelt als een teleurstelling dat ik dat pad nu weer alleen mag bewandelen. Maar ik zet mijn schouders eronder. Voor mezelf.
Colinda,
Goed dat je jezelf toch de ruimte hebt gegeven om te voelen als er ‘een vraag’ naar boven kwam.
Een ‘waarom’ vraag werd het.
Hierover meer in webinar nr. 13. Weet nu niet meer uit mijn hoofd als jij deze al gevolgd hebt?
Het pad nu even alleen bewandelen, zie het als een kans om echt helemaal bij je ware zelf te komen.
Van daaruit heb je zoveel meer kansen om een gezonde relatie aan te trekken als je daar weer klaar voor bent.
Van hart tot hart,
Veerle
Oefening balletje:
Er komt een golf van verdriet over mij heen als ik het verhaal van mij en mijn ex weer toe laat en de tennisbal in mijn hand houdt. Maar de golf is minder heftig, minder groot als maanden geleden. Ik pink wel een traan of twee weg. Ik gooi de bal tegen de muur, met kracht, maar met een gebalanceerde kracht. Het balletje stuitert op de grond en rolt weg. Ik wil er van weg lopen. “Weg ermee”. “Het helpt mij niet meer”. Ik sluit de deur van de kamer achter mij.
Colinda, van opluchting naar verdriet. Alle emoties dienen zich aan. Alle emoties die gevoeld mogen worden om stappen vooruit te zetten in jouw verwerkingsproces.
Fijn dat je mag ervaren dat de golf verminderd is in intensiteit.
Fijn dat je jouw kracht onder controle had en een soort van balans vond om het balletje weg te gooien.
Heel bijzonder dat je kijkt naar het balletje dat wegrolt en voelt dat je er weg wilt van lopen, ipv er achterna zou gaan.
Het helpt jou idd niet meer Colinda.
Moge de gesloten deur het begin zijn van een nieuw hoofdstuk jouw leven.
Bedankt om dit intense stukje hier te delen.
Van hart tot hart,
Veerle
De balpen oefening:
Ik heb deze oefening lang voor mezelf uitgesteld. Ik was bang dat ik hem niet kon loslaten en daar dan weer teleurgesteld over zou zijn.
Maar nu heb ik de ballen genomen om de oefening te doen.
Ik merkte dat ik de balpen graag losliet en ik wilde van hem vandaan. Ik wilde weg van hem meer ruimte tussen ons.
Uiteindelijk moest ik toch terug naar de tafel. Maar wat deed ik nu met de balpen. Ik wilde niet nu al met hem aan tafel zitten. Ik heb de balpen in een bestek la gedaan en daarna liep ik er weer vandaan.
Ik voel nu opluchting. Ik kan dit. Ik ben trots op mezelf dat ik afstand van hem wil nemen, zonder boosheid of verdriet.
Colinda, goed dat je je bewust bent van jouw uitstelgedrag hier bij deze oefening. We hebben in ons hoofd allemaal redenen die vaak helemaal niet kloppen. Ze zijn onderdeel van oude patronen.
Ik moet dankbaar lachen met jouw zin: “Maar nu heb ik de ballen genomen om de oefening te doen.”
Fijn dat je die power voelde en dwars door de weerstand heen ging.
En kijk! Wat een ‘mooi’ resultaat. Jouw lichaam vertelt jou hier dus totaal iets anders dan wat jouw onderbewustzijn jou aan het wijs maken was.
Trots op jou!
Fijn om die opluchting te mogen voelen Colinda. Een waardevolle laag van je ui zou ik zeggen.
Succes met de volgende stappen.
Van hart tot hart,
Veerle
De batterij oefening ging vrij vlot. Maar merk dat er andere factoren hier soms ook in meespelen.
Fysieke draagkracht kan ik zeker op 90% zetten. Geen enkele fysieke problemen ofzo en mijn dagelijkse beweging is meer dan in orde. Klaar om mij helemaal te geven op de halve marathon :-).
Emotionele draagkracht deze swingt soms en is dus nog niet stabiel. Vandaag zou ik 65% zeggen, maar een week geleden 40%. Komt misschien ook omdat ik een paar kleine overwinningen voor mezelf heb geboekt met grenzen stellen. Maar voel me af en toe nog wel eenzaam en dat leidt soms tot een verslaving.
Het zelfde merk ik bij de mentale draagkracht, maar deze wordt door een externe factor (werk) negatief beinvloed. De concentratie is vooral laag op het werk, maar komt vooral omdat ik mijn werk niet uitdagend vindt, dit probleem is aangekaart. Het schuld gevoel is iets waar ik nog moet aan werken (copendentie tevens). Niet dat ik me de schuld geef van de scheiding ofzo, maar als er iets verkeerd loopt tussen de kinderen, mijn ex en mezelf dan voelt dit altijd als mijn schuld.
De sociale draagkracht kan ik op 85% zetten. Ik voel me sterker door de scheiding, heb nooit nachtmerries gehad. En ik ben enorm gesteund geweest door mijn omgeving en familie. Het enigste wat ik een beetje mis zijn vrienden van mijn leeftijd aangezien ik in het buitenland woon en niet die nauwe connectie heb. Mijn vrienden in Belgie steunen me wel goed, maar iemand korter bij zou wel handig zijn.
Het tot rust komen is nog iets waar ik aan moet werken, maar is de laatste 2 weken al beter gegaan. Deze rust was al een probleem voor de scheiding dus is niet echt gekoppeld aan de scheiding. Maar het lezen em het voelen en kuisteren naar mezelf kwam ik tot de conclusie dat ik te veel weer wou doen binnen een te korte tijdspanne.
Het loslaten is nog moeilijk. Ik denk hier dat het vooral mijn comfortzone is (die ik wel al regelmatig heb overschreden de laatste 4 maanden).
Ik heb al nieuwe doelen gesteld zeker op sportief vlak. Ik denk dat ik soms in deze mij voorbij hol en overdenkt aangezien ik zoveel wil ontdekken en doen.
Het loslaten voelt ook als opgeven voor mij.
De brief:
Ik had al eens eerder een brief geschreven, maar die was uit het verkeerde perspectief geschreven. Toen zaten we allebei nog heel hard in twijfels ook al hadden we toen de beslissing al genomen om te scheiden. Deze keer iets meer gestructureerd geweest en meer uit het nu gevoel geschreven.
Er zijn een aantal zaken die wel opgelucht hebben. Naar mijn mening ook lang erover geschreven.
Het herschrijven van de belemmering waar ik meezit is niet gelukt. Dat ik altijd alles verkeerd doe als er iets misgaat.
Maar als je niks verkeerd doet, kun je ook niet leren.
Het verzoenen een ritueel ofzo om afscheid te nemen van mijn ex. Die is nog volledig blanco.
Bert,
Fijn dat ook jij reeds aan de slag ging met deze draagkracht oefening.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken).
Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt. Niet teveel analyseren en vooral op je gevoel afgaan.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden?
Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, kunnen we stellen dat mentaal het minst vol is?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden. Maar zo te zien ben je daar al mee bezig want ik lees dat het aangekaart is.
Fijn om te lezen dat jouw vrienden uit BE jou steunen, maar kan me voorstellen dat wat meer sociale connecties in SE wel aangenaam zouden zijn. Wellicht krijg je daar nu stap voor stap ook meer ruimte voor om daar ter plekke nieuwe mensen te leren kennen.
Ivm de rust. Ik herken het mijn agenda staat ook altijd veel te vol op werkvlak. Daar is het goed om je agenda realistisch in te vullen door bij de geplande activiteiten ook een tijd naast te zetten. Voor mezelf zag ik dan dat ik 10 uur werk inplan op 8 uur, dat is dus niet handig.
Zo heb je nooit een voldaan gevoel en voed je je innerlijke criticus.
Loslaten is zeker niet opgeven!
Maar je bent niet alleen die er zo over denkt. Je zal hier doorheen de webinars over rouw stap voor stap een andere mindset rond kweken.
Goed dat je de brief nu op een andere manier hebt uitgewerkt Bert. Fijn dat dit ook voor enige opluchting gezorgd heeft. Je kunt er nooit ‘te lang’ over schrijven dus heb daar geen oordeel over.
Waarom lukt het niet om jouw belemmering te herschrijven? Wat vertelt jouw IC daar?
Wat het ritueel betreft … geef jezelf tijd en ruimte om dat een invulling te geven. Ook dat is een proces.
Succes en sterkte verder.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
Ik heb de module kinderen en rouw doorlopen. Ik heb hierbij weinig gevoeld. Ik ben ook al wel meer dan 10 jaar gescheiden. Kinderen zijn uit huis. Bij de oefening met de batterij zijn vooral de batterijen emotioneel en sociaal maar voor een 40% gevuld. Emotioneel omdat ik me vooral eenzaam voel nu de kinderen uit huis zijn en sociaal hangt daarmee samen omdat ik na corona enkele contacten ben kwijtgeraakt in mijn vriendenkring ( door verhuis) . Ik weet al langer dat ik terug mijn sociaal leven moet uitbreiden, maar dit vind ik best wel moeilijk.
Ik heb de brief ook geschreven. Hierbij voelde ik mijn hart sneller slaan en een beetje onrust van binnen.
Machteld,
Fijn om te zien dat je reeds aan de slag bent gegaan!
Zoals ik je reeds vertelde is het toch belangrijk om zeker alles van rouw te doorlopen, want er kan toch zomaar hier of daar iets aangeraakt worden wat onbewust geparkeerd ligt.
Dat belemmert jou tijdens het innerlijk werk, dus het is heel waardevol om er zeker van te zijn dat er niks meer in de weg ligt.
Voel bij de webinars over /ROUW ook zeker door naar alle rouw in je leven, waarbij het overlijden van je kleine zusje ook zeker de nodige ruimte mag krijgen.
Ik herinner me dat we het tijdens ons gesprek ook even hadden over het gevoel van eenzaamheid en het verlangen om je sociaal netwerk uit te breiden. Daarom is het zeker ook aan te raden om deel te nemen aan het maandelijks spreekuur of te verbinden in de groep. Er zijn onder de leden al heel wat mooie vriendschappen en ook 3 relaties ontstaan.
Goed dat je je bewust bent van de lichamelijke gewaarwording tijdens het schrijven van de brief. Heb je kunnen doorvoelen wat de hogere hartslag jou zou willen vertellen, wat vertelt de onrust jou? Kan je dat gevoel nog terughalen (mss bij het herlezen van jouw brief) en alle aandacht geven aan wat je voelt. Ruim 20 minuten, probeer vooral te schrijven. Wat je voelt, waar je dat voelt in je lichaam en wat jouw gedachten dan zijn.
Daar kan belangrijke informatie naar boven komen die je verder in de training kan gebruiken.
Succes!
Veerle
Ik probeerde vandaag de batterijen opdracht. Ik vond het een hele lastige oefening.
Mijn fysieke batterij heb ik 80% vol gemaakt, ik ben nooit ziek, zelden fysieke klachten, ik slaap meestal weer goed, beweeg graag, kom graag buiten, zorg voor mijzelf etc.
De andere drie zijn een ander verhaal, mijn impuls is om te zeggen dat alledrie tussen de 20 en 40 procent vol zijn, onderscheid tussen de drie vind ik lastig te maken,
Emotioneel; ik huil veel, voor mijn doen heel veel, want in het verleden waren er lange perioden dat ik niet huilde. Als ik de kinderen heb gehad, is het minder, dan “spaar ik het op” denk ik want zodra ze weg zijn, heb ik het gevoel dat ik weer leeg moet lopen. En ik vind heel moeilijk rust, ik heb een zeer sterke impuls om mezelf altijd maar aan de gang te houden met iets.
Mentaal; Ik heb veel moeite met focus, kan moeilijk iets lezen, tv kijken, v.w.b. mijn werk ben ik gedeeltelijk ziek omdat ik geen dag vol kan houden (ook hier, tegen dat ik na een werkdag in mijn auto zit, tranen rollen, zonder dat ik weet waarom), ik doe bizarre dingen die maken dat ik weinig vertrouwen heb in mezelf (mijn pas nieuwe auto volledig in puin gereden, mijn contactlenzen door de gootsteen gespoeld…) Ik pieker veel over mijn financiële situatie.
Sociaal; ik heb geen grote familie en ook geen grote vriendenkring en uitreiken/verbinding maken/hulp vragen is iets wat ik erg moeilijk vind. Ik voel mij een beetje als een klein kind, op zichzelf aangewezen in de grote mensen wereld en daar niet tegen opgewassen. Ik probeer mij naar de buitenwereld vooral flink te houden.
Van al deze zaken kan ik vanuit mijn volwassen ik eigenlijk best relativeren, ze observeren en me realiseren dat het innerlijk kind, overlevingsstrategie … is, maar vooralsnog helpt me dat nog niet heel veel vooruit. ..
Kitty, Fijn dat je gisteren bij het spreekuur was.
Goed om te zien dat je de draagkracht oefening met de batterijen reeds hebt uitgewerkt. Kan je benoemen waarom je deze precies zo lastig vond?
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken).
Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt. Niet teveel analyseren en vooral op je gevoel afgaan.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden?
Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Ik voel vooral in jouw woorden dat je heel erg AAN staat. Wellicht het voorbije jaar veel op adrenaline gefunctioneerd waardoor jouw zenuwstelsel ontregeld is.
Graag wil ik je uitnodigen om de komende 10 dagen te oefenen met de oefeningen ‘zenuwstelsel ontdooien’. Deze video staat onder webinar nr. 33. Laat je me daar dan even weten hoe je dit ervaart?
Inzicht in je ‘delen’ is de 1ste stap naar verandering. Daarna komt het voelen en in contact komen met je delen, om meer vanuit je volwassen ik te kunnen leven. Maar … dat is iets wat we doen in hechting … Geef jezelf eerst nog de nodige tijd en de ruimte om de training in volgorde te volgen, zodat je zeker bent dat je niks laat liggen.
Geparkeerde rouw zorgt er namelijk voor dat de lessen van hechting niet volledig binnen komen.
Dus eerst rouw en je zenuwstelsel ontladen …
Succes met de volgende stappen Kitty.
Veerle
Bedankt voor je uitgebreide reactie Veerle! En de analyse klopt volledig dat ik continue heel erg aansta. Ik heb de video die je noemt al bekeken en ik ga die oefeningen doen. Ik vind het heel fijn dat je me zulke tips in mijn eigen proces meegeeft ❤️
Top dat je meteen die video met de oefeningen om je zenuwstelsel te ontdooien hebt bekeken Kitty. Probeer dit echt een aantal dagen consequent te doen, zodat je nervus vagus het signaal krijgt dat hij mag ontspannen na al die tijd AAN te staan. Veel succes ermee!
De batterij inkleuren…. Best heftig om mij zelf de vragen te stellen.. resultaat is als volgt.
F batterij is bijna vol
E batterij is 70% ongeveer
M batterij is bijna vol
S batterij is voor 10% gevuld
Na twee jaar diepe dalen ben ik blij dat het fysiek goed met mij gaat. Dit geeft hoop voor de toekomst van de andere “batterijen”
Lieve groetjes en enorm bedankt nog voor de mooie attentie en woorden op de kaart die ik per post heb ontvangen.
Conny,
Goed dat je dit hebt uitgewerkt.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, dan is jouw sociale batterij het meest leeg.
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden?
Sterk dat je ziet dat er hoop is voor jouw toekomst! Die is er zeker, daar mag je op vertrouwen.
Fijn dat het kaartje goed is toegekomen, lief dat je dat laat weten.
Veel succes verder met de volgende stappen hier in de training.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
Ik heb nog eens de module ROUW er zelf bijgenomen op mijn pc.
Aangezien je aangaf dat de tijdsindicatie zo’n 1,5 maand tot 2 maand is…
heb ik nog volgende vraag:
Is het de bedoeling dat we alle vragen die in het e-book staan schriftelijk beantwoorden?
Of op welke manier moeten we het e-book daadwerkelijk gebruiken? Enkel lezen en de tips onthouden en proberen toepassen en de oefeningen doen is dan waarschijnlijk niet voldoende?
dank je wel!
Liefs,
Margaux
Margaux,
In de module zelf worden bij de 7 stappen heel wat zelfreflectievragen gesteld die je inderdaad al schrijvend kan uitwerken voor jezelf in jouw notitieboekje. Wanneer je langer dan 20 minuten schrijft kom je ook tot diepere lagen…
Hierbij horen ook 16 masteclasses, waarvoor je minimum al 1 uur per masterclass aan het werk zal zijn. Belangrijk om daar ook tijd tussen te laten omdat je onderweg emotioneel geraakt zal worden en jouw lichaam dan tijd nodig heeft om dat te kunnen implementeren.
De brief bvb die ook gevraagd wordt om te schrijven in de module rouw is ook een oefening waar je een hele avond of dagdeel voor uittrekt, zeker als je de tips erbij neemt. (gouden balk onder de module rouw)
De balpen oefening op pg 21 is ook ééntje waar je best wel de nodige tijd voor neemt, om achteraf ook nog een moment van zelfreflectie op te doen.
Wanneer je dus de module én alle bijhorende webinars doorneemt en alles uitwerkt, zie ik dat de meeste mensen daar toch gemiddeld anderhalve maand tot 2 maand mee bezig zijn.
Veerle
Dag Veerle,
Ik heb deze ochtend na een douche genomen te hebben en mn haartjes gewassen te hebben met selflove muziek, de tijd genomen om de brief aan mn ex-man te schrijven…
In het begin voelde ik weerstand en toen ik begon te schrijven deed mn hand direct pijn en dacht ik: mss moet ik het nu maar niet doen…
heb doorgezet en ben beginnen schrijven met behulp van de vraagjes van jouw extra tips…
In’t begin voelde ik enorm veel boosheid, vooral dan over wat hij mij en ons dochtertje allemaal heeft afgenomen met zijn beslissing om te scheiden…
maar dan was het vooral een enorm gemis, met de nodige traantjes die op mijn papier gevloeid zijn.. en dat gemis bleef en ging dan over in excuses van mijn kant en het feit dat ik het zo graag anders had gedaan en dat ik ergens voel dat moest zijn nieuwe vriendin er niet zou zijn, het ons nu wel zou lukken..
nadien heb ik hem bedankt voor de mooie jaren die we toch gehad hebben en vooral voor ons dochtertje…
en dan lukte het niet meer om te schrijven… ik kon de vragen teruggeven/behouden, overtuigingen/ vergeving/ hoe nu verder niet beantwoorden.. ik kon mijn brief niet meer verder schrijven…
ik ben nu mild voor mezelf en denk dat het een volgende keer misschien wel lukt om verder te geraken, en dat ik momenteel dus nog vastzit in het stuk gemis, nieuwe kans wil.. in mijn proces…
Wat denk jij?
Liefs,
Margaux
Margaux, fijn dat je er een soort ‘sessie’ van gemaakt hebt met eerst selfcare voorop.
Bijzonder is dat he die weerstand.
Je voelt het eerst, je gaat toch door, dan komt die weerstand toch terug onder een andere vorm (pijn in je hand), de stemmetjes in je hoofd ‘om het mss nu toch niet te doen’. Echt niet normaal hé dat onderbewustzijn van ons is zoooo sterkt om ons van die groei weg te houden.
Maar Margaux, wat goed dat je je hier bewust van was en toch bent doorgegaan!
Sterk ook om te lezen dat je verschillende emoties hebt toegelaten, dat je hebt toegelaten wat er gevoeld mocht worden.
Goed dat je ook de dankbaarheid erin hebt opgenomen, want ook dat is een belangrijke als voorbereiding op vergeven om zelf verder te kunnen.
Wel ben ik benieuwd naar waarom jij je tov hem excuseert, is dat gegrond? Of eerder vanuit romantiseren?
Is het werkelijk zo dat het nu wel zou kunnen lukken mocht ‘de ander’ er niet zijn? Wat is er dan volgens jou veranderd aan hem? Wat heeft hij zélf al gedaan aan zijn eigen innerlijk werk?
Goed dat je jouw grens voelde en dat het voor nu even genoeg was. Je bent zo te lezen best wel al diep gegaan …
Geef het ruimte en doe er op een ander moment weer mee verder.
Daarbij mag je doorvoelen wat er aan de onderlaag ligt waarom je niet meer verder kon? Wellicht brengen de vragen die ik eerder stelde jou bij antwoorden.
Succes en sterkte verder Margaux.
Van hart tot hart
Veerle
Ik lees dit van enkele maanden geleden. Ik denk dat ik nog ergens wel dezelfde gevoelens heb en anderzijds dat mijn brief al heel anders gaat zijn en dat ik ook wel verder ga kunnen gaan. Ik neem er één van de komende dagen nog eens tijd voor om opnieuw te beginnen schrijven. Heel benieuwd wat er nog allemaal gaat bovenkomen.
Ik zie nu dat ik nooit op jouw vragen heb geantwoord. Ik denk dat mijn excuses naar hem deels gegrond zijn. Ik heb door aan mezelf te werken en ook door mijn nieuwe vriend heel veel van mezelf geleerd en ook geleerd wat mijn aandeel is geweest in de breuk en hoe ik dingen anders had kunnen aanpakken.
Dit zou waarschijnlijk tot veel minder ruzie’s geleid hebben.
Wel kan ik eerlijk zeggen dat hij inderdaad NIETS gedaan heeft en dat hij nog steeds roept op mij en nog steeds altijd zijn gelijk wil en dergelijke… Dit kan ik nu wel zien.
Wel heb ik het er nog moeilijk mee dat hij in zijn nieuwe relatie precies de ideale partner en papa is. Al kan het ook wel zijn dat schijn bedriegt en heb ik ook al door dat zij een enorme pleaser en ja-knikker is…
Dus misschien had het inderdaad nooit gelukt tussen ons en hoeft het ook nooit meer goed te komen en ligt er iets beters op mijn pad.
Al denk ik dat dat nu vooral gelukkig worden met mezelf is en mezelf aanvaarden zoals ik ben en van me houden zoals ik ben en tijd met mezelf alleen niet als een straf zien en er kunnen van genieten.
Vind het ergens wel leuk om dit te lezen en dan te beseffen dat ik, ondanks ik me soms nog zo rot slecht voel en echt in slachtofferrol kan kruipen, eigenlijk toch al zo ontzettend gegroeid ben…
even momentje om fier op mezelf te zijn 🙂
Stapje per stapje, beetje bij beetje.. ik kom er wel 🙂 en ik denk dat mijn nieuw stekje met Marie’tje vanaf de kerstvakantie daar ook een grote stap zal in zijn 🙂
Liefs,
Margaux
Goed dat je weer even tijd nam om dit stuk te herlezen.
Fijn dat je ziet dat je er nu toch al anders naar kijkt.
Het is altijd goed om die brief nog eens te herhalen want intussen is er toch al weer veel veranderd.
Je kan daar zelf dan ook jouw evolutie in zien.
Begrijpelijk dat je je soms afvraagt waarom hij nu mss wel ander doet, maar ja, zoals je zegt. Jij weet niet hoe het daar allemaal is tussen de 4 muren.
Je ziet ook wel dat zij met please gedrag wellicht heel fel naar zijn pijpen danst.
Als hij niet veranderd is kan het onmogelijk plots een gezonde relatie zijn.
Met wat je mij allemaal vertelt hebt, kan ik je vertellen dat je echt wel beter verdient!
Dat je nu ruimte mag maken voor jezelf en jouw innerlijke reis is zeker geen straf, al voelt dat in het begin mss wel zo, omdat het best wel pittig is om die leegte toe te laten.
Maar geloof me, er ligt goud in die reis.
Je mag terecht trots zijn op jezelf en dit gevoel zal alleen nog maar groeien.
Van hart tot hart,
Veerle
Resultaat:
F: 68%
E: 56%
M: 46%
S: 62%
Conclusie: ik ben aan het opkrabbelen.
Grootste uitdaging: herstellen van vertrouwen in relaties en in mezelf. Ik ben vooral besluiteloos.
Ik voel vooral een wond. Die had ik niet voordat ik hem ontmoette. Het voelt alsof ik een ongeluk heb gemaakt buiten mijn schuld om. De wond is inmiddels dicht. Het bloedt niet meer. Maar het laat een litteken achter die ik niet wil.
Nu moet ik leren leven met het litteken. Het is nu af en toe nog pijnlijk en ik wrijf er vaak over. Maar in de toekomst zal ik moeten vertrouwen dat dit litteken naar de achtergrond verschuift. Het zal er altijd zijn, maar door alle nieuwe ervaringen gedurende de tijd, zal het litteken een steeds kleinere rol spelen.
Ergens weet ik wel dat ik hier sterker uitkom. Maar het naïeve en de onschuld die ik nog voor de relatie had, ben ik jammer genoeg kwijt. Het maakt plaats voor ‘realiteit’ En ik vind dat ergens jammer. Maar ik begrijp ook dat het nodig is om reëler te zijn.
@ Veerle: ik stuur je een persoonlijk bericht.
Colinda,
Ik zag net in jouw persoonlijk bericht dat jij de draagkracht oefening met de batterijen mooi in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, dat is de mentale batterij het minst opgeladen.
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer power te geven?
Sowieso sluit ik me aan bij wat je zegt, gezien de resultaten hier zien we toch over het algemeen een mooie dosis energie over de 4 batterijen. Fijn om te mogen voelen dat je aan het opkrabbelen bent.
Het herstellen van je vertrouwen in relaties én in jezelf, is iets wat hier uiteraard ook stap voor stap aan bod komt, maar dan vooral doorheen de module hechting.
Dus nog even geduld zou ik zeggen, belangrijk is om toch eerst alles van rouw te doorvoelen.
Het litteken zal er idd altijd zijn en dat mag ook, het is onderdeel van jouw leven. Je zal zien dat je doorheen de innerlijke reis kunt zien waarom het er is en wat het jou ook nog zal brengen.
Ik moet nu heel erg denken aan het plaatje met de bokaaltjes, die ik zal delen per mail.
Goed dat je begrijpt dat je in het leven wat meer reëler mag zijn … wat niet uitsluit dat het speelse in jou nooit meer ruimte mag krijgen. Ik geloof erin dat alles gebeurt met een reden in ons leven. Het universum werkt voor ons en niet tegen ons. En ja, soms vragen we ons wel eens af “Is het dan nodig om zo heftige lessen te krijgen, kan het ook niet met wat minder?” Helaas … soms zijn confronterende zaken nodig om jezelf écht toe te staan om oude patronen te doorbreken.
Succes met de volgende stappen hier.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle
Ik ben begonnen aan de module rouw.
De oefening met de balpen vond ik een heel mooie oefening. De scheiding dateert van drie jaar geleden, en als ik denk aan mijn ex-man, dan kon ik die balpen eigenlijk heel gemakkelijk neerleggen op de tafel, en ze laten voor wat het is.
Als ik denk aan Dries, de man met wie ik een zestal maanden iets heb gehad na de scheiding, dan zou ik het liefst die balpen op de grond gooien, en er op springen tot ze kapot is. Ik schrok daar in alle eerlijkheid echt van. Ondertussen is het ook al meer dan twee jaar geleden dat ik hem nog gesproken heb, was dat ook maar een zeer korte periode, en toch heeft hij veel meer kapot gemaakt, dan ik tot nu aan mezelf toe heb willen geven.
Ik heb dan ook een brief geschreven aan Dries. Er was héél veel weerstand om eraan te beginnen, de onnozelste stomste taakjes in mijn huishouden zijn allemaal gebeurd vooraleer ik me heb neergezet om die brief te schrijven. Het deed mij veel pijn en verdriet om hem te schrijven. Ik besefte vooral dat ik nog meer kwaad was op mezelf dan op hem, omdat ik zo’n manipulator als hij in mijn leven had toegelaten. De brief heeft mij ook wel verlichting in mijn hoofd gebracht. Hij heeft lang genoeg een plek in mijn gedachten gekregen, en mag daar nu vertrekken. Ik mag verder met mijn leven, en dat wil ik ook.
Mvg
Leentje
Leentje, top om te zien dat je doorpakt!
De balpen oefening is een systeemoefening, de reactie van ons lichaam geeft ons belangrijke informatie over hoever we staan met loslaten van die persoon in ons proces.
Goed dat je de oefeningen doet met alle exen, dit klinkt mss wat oneerbeidig, maar je weet dat ik het zo niet bedoel.
Maar wat ik wil zeggen is dat er verschillende rouwprocessen naast elkaar kunnen lopen en het is belangrijk om die allemaal de nodige ruimte te geven.
Begrijpelijk dat je schrikt van jouw reactie tov Dries, maar wel duidelijk dat hier nog heel wat rouw ligt die geparkeerd werd.
Goed dat je hier bent en er stap voor stap mee aan de slag gaat.
Gek is dat hé die weerstand, maar ook goed dat je je hier bewust van bent. Eerst nog dit en dan nog dat, haha, ik herken wat je bedoelt. Ik schreef ook een tekst over weerstand die je hier ook in de training kunt terugvinden onder het kopje weerstand net onder de videoserie.
Heb je de tips ook gevolgd bij jouw brief aan Dries? Deze kan je via de gouden knop hier onder de module nalezen. Mocht je dat niet gedaan hebben kan je alsnog jouw oefening verder uitwerken.
Goed dat je het verdriet en de pijn bij het schrijven hebt toegelaten Leentje, alweer een laagje van je ui! Dat heb je toch maar al gedaan en weer een stap vooruit.
Wat betreft de boosheid op jezelf … Begrijpelijk. Onze 4de Z, zelfcompassie zal jou hier bij helpen.
Weet dat je vanuit codependentie niet helder kunt kijken naar situaties en er dan ook veel langer in blijft zitten dan nodig, want je ‘ziet’ het niet. Wees lief en mild voor jezelf en oordeel niet.
Veel succes verder Leentje, ik voel dat jij hier reeds een hele waardevolle move hebt gemaakt.
Van hart tot hart
Veerle
Dag Veerle
Bedankt voor de verdere toelichting. Ik denk dat er de komende dagen/weken nog wel brieven zullen volgen. Ik ga daarbij zeker nog met de verdere tips aan de slag.
Mild zijn voor mezelf is inderdaad iets dat (nog) niet in mijn woordenboek staat. Er wordt aan gewerkt, stap voor stap :). Ik keek vandaag ook het webinar omtrend weerstand, en dat was ook zeer helpend om te horen dat zijn gedrag niet door mij komt. Nu er nog voor zorgen dat ik dat zelf ook helemaal geloof.
Mvg
Leentje
Noteer dan vanaf nu ergens op een post it “Ik mag mild zijn voor mezelf.” of “Mild zijn voor mezelf is een daad van eigenliefde” en plak dat briefje op jouw spiegel in de badkamer of op jouw kleerkast.
Maakt niet uit waar maar wel op een plek waar je het elke dag ziet en zo ook aan herinnerd wordt.
Mooi inzicht neem je ook weer mee uit het webinar over weerstand.
Begrijpelijk dat je het nog niet echt kunt voelen of geloven.
Stap voor stap komt dat wel, vertrouw op het proces.
Goed bezig Leentje.
Van hart tot hart,
Veerle
Hallo Veerle,
Gestart met de module rouw. De batterij van de emotionele draagkracht is het meest leeg. Ik zal hier dan ook moeten kijken wat ik nodig heb om deze op te laden. Dat is o.a. vooral het praten met anderen over mijn pijn en verdriet van de scheiding. Ik heb het steeds bij mijzelf gehouden , omdat ik anderen er niet mee wil belasten, terwijl er genoeg mensen zijn die mij steunen. Dat wordt dus ook één van mijn doelen evenals kijken hoe ik beter kan slapen. Ik zal de ABC oefening vragen via Fb.
Ook de brief naar Gert heb ik geschreven., Ik moet zeggen dat ik al vaker naar hem geschreven heb ( maar nooit verstuurd hoor) Bij de visualisatie oefening kwam het verdriet in alle hevigheid en ook tijdens het schrijven heb ik gehuild. Mijn liefde voor hem zit zo diep en kan ik niet kwijtraken. Ik heb zoveel vragen waarop ik nooit geen antwoord van hem heb gekregen en ik weet dat ik die ook nooit zal krijgen. Ook nu weer veel vragen in de brief over hoe het zover heeft kunnen komen en hoe het kon gebeuren dat zijn liefde voor mij verdween na zoveel jaren. Daarbij steeds weer de vraag wat ik had moeten of had kunnen doen om een scheiding te voorkomen. Deze vragen spoken steeds weer door mijn hoofd. Hoop dat ik het ooit kan loslaten en hem kan zien zonder pijn in mijn hart.
Esther, goed dat je deze draagkrachtoefening hebt uitgewerkt en ook meteen voelt wat jou hier te doen staat.
Het is inderdaad zo dat dit de bedoeling hiervan is, dat je kijkt welke batterij het meest leeg is en dat je daar dan zeker gedurende een maand jouw focus op legt.
Het praten met anderen kan jou idd zeker helpen om emotioneel meer op te laden, het toelaten van de emoties kost eerst energie om daarna energie te winnen.
Je vertelde me idd dat je het heel lang bij jezelf hebt gehouden, maar die tijd is nu voorbij Esther, sta jezelf toe om te verbinden en te delen. Delen = helen.
De ABC oefening om beter te slapen staat hier ook uitgelegd in een aparte masterclass, dat is nr 7.
Laat me daar dan ook even weten hoe het gaat als je deze een paar keer geoefend hebt.
Schrijven werkt helend, dus goed dat je idd al geschreven had en nu ook weer deze oefening hebt gedaan. Nam je er ook de tips bij die hier onder de module rouw staan?
Ik ben blij om te lezen dat er in alle hevigheid tranen kwamen bij de visualisatie, je hebt hier sowieso een mooie laag van je ui afgepeld Eshter. Daar mag je trots op zijn!
Ivm alle vragen waar je mee worstelt, mag ik je uitnodigen om hiervoor naar masterclass nr. 13 te kijken. Laat me daar dan ook weer even weten wat jouw inzichten zijn. Succes en sterkte verder, je maakte een ‘mooie’ start.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
Ik heb gisteren en vandaag verder aan de module rouw gewerkt en deze afgewerkt.
Ik heb gisteren de brief geschreven en gemerkt dat er al minder verdriet is dan toen ik aantal weken geleden ook al eens wat van me afgeschreven heb. Toen vloeide de tranen heel de tijd. Nu enkel als ik over de kinderen schreef omdat ik dan eigelijk medelijden heb met wat het met hen doet. Voor de rest merk ik dat ik het waarom en hoe het komt dat hij zo hard is kunnen veranderen me het meest bezighouden en eigenlijk medelijden met hem heb.
Aangezien hij zich eigenlijk op hele korte tijd kompleet losgekoppeld heeft van mij en ons leven/gezin, ben ik er wel al van overtuigd dat ik beter af ben zonder en dat ik met de kinderen ook een leuk (maar ander) leven kan hebben. Ik vind steun bij vriendinnen en familie die ik wat uit het oog verloren was en dat voelt wel al fijn om deze contacten nieuw leven in te blazen.
Maar het alleen thuis zijn, alleen beslissingen moeten maken, de vraagtekens bij de toekomst geven me soms nog wel paniek. Dan ben ik de Facebookgroep wel dankbaar om mijn verhaal kwijt te kunnen en steun te voelen en te kunnen geven.
Bij de balpen oefening had ik de wil om die keihard tegen de grond te smijten maar uiteindelijk heb ik getwijfeld, onbewust nog een kus aangegeven en op de tafel gelegd en weggegaan. Bij de bal is het een beetje hetzelfde verhaal. Ik wou die keihard smijten maar twijfelde en heb de bal uiteindelijk zachtjes tegen de muur gegooid.
Bij de vragen blijft bij mij vooral de waarom hangen.
Ik heb een paar weken geleden heel diep gezeten, zo diep dat ik me een niets/een niemand meer voelde en de zin van het leven niet meer zag. Een gesprek met een goede vriendin heeft me er toen wel bovenop geholpen. De tip om tijdens de bemiddeling al een deel alimentatie te verrekenen met het huis zodat het huis van mij zou zijn heeft me rust en een veilige plek gegeven. Nu moet ik nog door de cijfers en bemiddeling geraken om dit effectief allemaal op een eerlijke manier rond te krijgen. Dat is wel vermoeiend om overal de juiste info te zoeken en krijgen in combinatie dat je dat ook weer allemaal alleen moet doen. Maar stapje voor stapje komen we er wel en ik voel me op de moment al sterk genoeg om wel op mijn strepen te staan en voor mezelf op te komen en daar ben ik al heel dankbaar voor!
Groetjes
Kris
Dag Kris, fijn om te zien dat je zo intensief met deze module aan de slag bent gegaan.
Sterk dat je door het schrijven van de brief reeds kon merken dat het verdriet al wat minder lading heeft. Heb je ook de tips gebruikt die onder deze module staan?
Begrijpelijk dat je medelijden hebt met je kids, niemand wil dat zijn kinderen dit meemaken? Als moeder herken ik dat je dat verdriet van je kids zou willen overnemen, maar vanuit codependentie voel je je daar ook nog eens heel erg verantwoordelijk voor.
Er is een verschil tussen verantwoordelijk voelen en verantwoordelijkheid dragen en overnemen. Weet dat jouw kids ook door hun eigen proces gaan, het enige wat je kan doen is het de nodige emotionele ruimte geven.
De vragen in je hoofd zijn ook een heel normaal verschijnsel als je aan het rouwen bent, hiervoor maakte ik een aparte masterclass, dat is nr. 13.
Over het medelijden hebben met hem, ook dit komt vanuit codependentie. Hij is even volwassen als jij om zélf iets met zijn probleem te doen, dat kan jij niet voor hem oplossen. Denk dat je genoeg gedaan hebt om hem dat te laten inzien.
Probeer de focus nu vooral te verleggen naar jezelf ipv op hem. Hier mag je leren om daar een andere beweging in te maken dan dat je gewoon bent om te doen vanuit je onderbewustzijn.
Amai, wat een mega vooruitgang lees ik hier in de woorden die je schrijft dat je kunt inzien dat ‘je beter af bent zonder’, wat niet uitsluit dat je rouwt en ontzettend veel verdriet hebt.
Maar dat inzien dat het niet gezond was is een hele waardevolle stap in jouw proces Kris.
Fijn dat je steun ervaart bij vrienden en familie en mooi dat je nu reeds voelt dat er nieuwe contacten of reeds bestaande weer op jouw pad mogen komen.
Weet dat die paniekmomenten normaal zijn ! Het is idd niet voor niets dat ik aan deze training een groep gekoppeld heb die 24/7 beschikbaar is. Niet dat wij elke minuut van de dag klaar staan om te antwoorden, maar er is wel verbinding en nét dat is wat een mens nodig heeft. Weten dat er een veilige plek is waar je terecht kan.
Er is altijd wel iemand die reageert, waardoor jij je weer gezien en gehoord voelt en dat is enorm helend.
Mooie zelfreflectie ook bij de balpen en bal oefening.
Hoe waardevol om te zien dat op het zwartste moment daar die vriendin er voor je was en dat ze jou ook nog een gouden tip meegaf! Echt iets om dankbaar voor te zijn.
Alles regelen vraagt heel veel energie, laat vooral altijd iemand met je meekijken die er neutraal kan naar kijken, zodat je geen beslissingen vanuit emoties neemt.
Nu je door deze module heen bent Kris, wil ik je uitnodigen om ook eerst alle bijhorende webinars te volgen waar /ROUW achter staat. Dat zijn er 16. Daarna ben je klaar om door te gaan naar de module aandacht. Veel succes verder!
Je bent zo goed bezig, daar mag je trots op zijn.
Van hart tot hart, Veerle
Hé Veelre, ik heb de module opnieuw gedaan. Als ik kijk naar mijn batterijen dan zijn ze allemaal heel erg leeg. Lijf, lichaam, geest het voelt als allemaal op en energieloos. Mijn laatste relatiebreuk (nu 6 wkn terug) is nog heel vers maar komt o zo hard aan. Maar ook mijn 1e scheiding 2,5 jr geleden komt in alle hevigheid naar boven. Ben er wel achter dat de laatste relatie té snel was en ik de verwerking van de 1e een soort van on hold heb gezet die (heerlijk en fijne) periode. Als ik nu alles beredeneer van de afgelopen 1,5 jaar heb ik me emotioneel veels te veel vast geklampt aan hem en des te harder komt nu de klap. Neemt niet weg dat ik er voor had willen vechten maar hij gooide in 1e instantie de handdoek in de ring. Zit zelf in hulp traject met psy en emdr maar denk niet dat hij dat gaat doen. Heeft toch een heel ander verleden als ik, veel relaties, bindingsangst, oude trauma’s en vluchtgedrag. Nadien wisselende signalen van hem maar toen heb ik zelf het contact verbroken, heel abrupt uit zelfbescherming maar het is heel zwaar. Van de hele dag door lieve appjes en heerlijke wknd samen nu helemaal niets. Schrijf heel veel maar merk dat ik vaak nog in de ‘waarom’ fase zit en frustratie dat hij zelf niet inziet dat hij hulp nodig heeft. Ook heel teleurgesteld in het feit dat hij niet 1x een berichtje heeft gestuurd om te vragen hoe het gaat. Hij kende mijn verleden qua scheiding (boodschap op bed en binnen een uur vertrokken na 18 jr samen ook uit het niets) en heeft altijd tegen mij en mijn dochter gezegd dat hij dit NOOIT zo zou doen. Misschien weet je nog in ons 1e gesprek dat ik je vertelde over die grote steen in mijn maag, die zit er weer. Luister veel naar de webinars, doe de kracht methode icm met psy en emdr. Gepest worden vroeger maar ook onveilige hechting in baby- kind tijd is ook nog iets om aan te werken. Doel is nu om terug te komen in mijn eigen kracht, een dag niet te huilen (mijn dochter is er ook wel eens moedeloos van), me fijn te gaan voelen in mijn eigen huis en de rust terug vinden in mijn eigen lijf. Het verleden achter me te laten en te focussen op de toekomst maar het geeft me vaak angstige en paniekerige gevoelens. Lieve Veerle, heb je nog tips? Liefs Mariola
Mariola, goed om te zien dat je jezelf tijd en ruimte gaf om deze module te herhalen.
Sterk dat jij de draagkracht oefening met de batterijen opnieuw hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden Mariola?
De breuk is dan ook nog heel recent, dus begrijpelijk dat de accu leeg is.
Wees lief en mild voor jezelf en sta jezelf toe om te rouwen.
Want – ben blij dat je het zelf schrijft – deze relatie was wellicht te vroeg.
De kans dat je dan in herhaling valt is ontzettend groot.
De pijn die je dan na zo’n relatiebreuk voelt is heftig.
We zijn dat nog niet verwerkte rouw wat we ook geparkeerde rouw noemen bij nieuwe rouw ook weer volop in je gezicht komt.
Daarom doet het nu zo verschrikkelijk veel pijn en lopen er 2 rouwprocessen naast en door elkaar.
Moedig dat je zélf de stap hebt gezet om hier de knoop door te hakken, wat niet wegneemt dat je veel verdriet en pijn voelt.
En ja, wat hij met zijn proces doet of niet doet, dat is niet jouw verantwoordelijkheid.
Focus nu op jezelf en op jouw heling.
Goed dat je ook naar een psycholoog gaat want K.R.A.C.H.T. alleen zal op dit moment mss te weinig zijn. Doordat je mss te overweldigd bent lukt het niet altijd om erin te duiken. Dus goed dat je dan verschillende hulplijnen hebt.
Die steen in jouw maag spiegelt een oude pijn, dat is een innerlijke kind pijn, als ik hier zo jouw verhaal lees is dat de kans heel groot dat dit de pijn van afwijzing is die je daar voelt.
Er zijn geen pasklare tips Mariola, ik kan je alleen maar aanmoedigen om deze keer écht alles uit de training te volgen.
En ook al voel je je weer beter om hier echt te wachten met daten tot wanneer je alles ten minste 1 keer gevolgd hebt.
Dus de 6 modules en de 33 masterclasses. Trek hier een 6 tal maanden voor uit, maar maak echt die afspraak met jezelf.
Wat het huilen betreft, oordeel er niet over, maar laat het toe. Het helpt veel mensen om op regelmatige basis onze meditatie ’emotie toelaten’ te doen. Deze staat onder nr 27.
Voor de paniekerige gevoelens raad ik je aan om jouw zenuwstelsel te ontdooien, dat is een video met oefeningen die onder nr. 33 staat.
Ik stuur jou alle nodige draagkracht toe Mariola, je kunt het!
Van hart tot hart,
Veerle
Goedemiddag
Inmiddels een jaar verder na de breuk van een relatie van 10 jaar en opnieuw begonnen met module rouw. Dit keer meer vanuit een chronische kant. Bij een recente ervaring waarin ik in een ” situationship” beland ben, herkende ik patronen. Waarom opnieuw liefde en erkenning zoeken in een emotioneel onbereikbare man? Het bekende afstoten-aantrekken verhaal. Mijn liefde voor hem werd niet beantwoord en elke keer als ik aangaf meer te willen duwde hij mij van me af om vervolgens aantal weken later weer te appen. Zelf bagatelliseerde ik het, alsof hij ook niet veel moor mij betekende anders dan een flirt.Maar diep in mij hart wist ik beter. En ineens zag ik het patroon: mijn moeder deed niet anders. Als ze dronken was, was ze verbaal agressief (afstoten) en de dag nadien heel lief (aantrekken) omdat ze zich schuldig voelde. Niet vreemd dus dat dit gedrag in een man mij aantrekt, immers is mijn kleine kind dat al gewend. Des te trotser ben ik nu dus dat ik de situatie beëindigd heb en opnieuw de modules doorneem. Het is goed om te zien dat ik ook gegroeid ben. Vorig jaar rond deze tijd was ik in de FEMS een wrak ( sliep niet, 10 kilo afgevallen, moest continue huilen, kon me niet concentreren, negatieve overtuigingen) Ik sta er nu anders in. Ik zorg goed voor mezelf, eet gezond en sport graag en nadat ik gisteren de stap heb gezet om het te beëindigen als een blok geslapen. Ik ben trots dat ik mijn verlatingsangst onder ogen durfde te komen en hem rechtuit gevraagd heb om mij niet meer te benaderen als hij mij niet als relatie materiaal ziet. Iets wat ik nooit tegen mijn ex of mijn moeder heb durven uitspreken uit angst dat ik het kleine beetje liefde van hun kant (als het hun uitkwam) kwijt zou raken. Mijn verlies is nog niet rond anders had ik nu niet in in een herhaling gevallen. Het universum stuurde niets voor niets weer een onbereikbare man op mijn pad. Dus ik ga gewoon dapper nog een keer!
Liesbeth, de K.R.A.C.H.T. zit in herhaling en zeker als je er met een andere insteek doorheen gaat. Je zal merken dat je naar bepaalde zaken anders zult kijken en dat die dan ook anders zullen binnenkomen.
Alhoewel je mss denkt dat je dit liever niet meer hadden moeten doen, toch zal er iets zijn wat nog niet voldoende aandacht en ruimte heeft gekregen waar je nu wel bij kan komen.
Terug daten is vaak een ‘reis’, een reis van ontdekken en vooral alert zijn op de rode vlaggen.
De triggers die dan nog op jouw pad komen vertellen jou wat je nog te doen hebt.
Het universum ‘test’ jou om te zien of je weer helemaal meegaat in oude patronen of als je eruit stapt en met dat inzicht aan de slag gaat.
Sterk ook dat je ziet dat je het aan het romantiseren was om eigenlijk de diepe pijn die daar getriggerd werd niet te moeten voelen.
Kippenvel bij je zin ‘Ineens zag ik het ..’ en jouw woorden erna.
Idd jouw onderbewustzijn koos een gekend pad, dat is ook het makkelijkste want daar heb je een hele rugzak tools voor om in te zetten (overlevingsstrategieën) maar dat is niet wat je wil.
Je mag terecht trots zijn Liesbeth dat je dit een halt toegeroepen hebt!
Je hebt een duidelijk signaal naar jezelf toe maar ook naar het universum toe gegeven.
Liesbeth 2.0 gaat hier NIET meer in mee.
Fijn om te lezen dat je ook het draagkrachtonderzoek met de batterijen opnieuw hebt gedaan, dat geeft jou idd een mega inzicht hoeveel je veranderd bent op een jaar tijd. Daar mag je jezelf dankbaar voor zijn!
Ik lees ontzettend veel kracht in de woorden die je naar hem toe uitgesproken hebt! Vasthouden die energie.
Dit is een keerpunt in jouw proces.
Zie het niet als ‘in herhaling gevallen’ maar wel als ‘de test doorstaan en goed afgerond’.
Succes met herhalen en vertrouw maar verder op het proces. Het doet zijn werk.
Voor jou ipv tegen jou.
Liefs,
Veerle
Hallo Veerle,
ik heb module 1 en 2 inmiddels doorlopen (de webinars nog niet). De brief schrijven bij module twee was een mooie oefening. Ik heb het nog eens teruggelezen en het is een goede terugblik. Tijdens het schrijven merkte ik dat de meeste pijn in mijn huwelijk zit bij het al die jaren moeten hebben missen van warmte, aandacht, een arm om mij heen, een knuffel, een compliment.
Het afscheidsritueel heb ik gisteren gedaan. Mijn trouwring lag nog in het laatje van mijn nachtkastje. Ik heb de doos met nog wat trouwspulletjes van zolder gehaald. Ik heb alles nog een keer bekeken wat er in zat, en de trouwring erbij gedaan. Bij het terugbrengen naar zolder kreeg ik een soort van hartkloppingen, heel bizar gevoel. Het deed dus toch meer met mij dan ik van te voren dacht.
De oefening met de pen: waarschijnlijk zie je het al aankomen: bij het los laten van de pijn had ik een sterke neiging om de pen op te vangen. Sterker nog, ik liet het maar een paar centimeter los en toen had ik het met mijn andere hand al weer opgevangen. Het loslaten lukt dus nog niet zo goed.
De oefening met de bal: die heb ik best wel met wat kracht tegen de muur aangegooid. Een paar keer, en het bijzondere was dat het telkens op een onverwachte manier weer terug stuiterde, waardoor ik het niet goed onder controle kreeg. Hoe treffend als vergelijking van mijn huwelijk. Steeds maar weer denkende dat ik het onder controle had (lees: mijn gevoel om toch door te kunnen gaan onder controle hebben, en niet de moed opgeven) en dan gebeurde er altijd wel weer iets, op een onverwachts moment, waardoor het ineens weer een stuk slechter ging tussen ons. En ik weer alle zeilen bij moest zetten om de controle over mijn gevoel weer terug te krijgen, zodat we toch weer samen verder konden.
Een van de oefeningen in module 2 was de vraag noteren die als eerste bij je opkomt. Voor mij was dat: ‘waarom kon je voor anderen wel aardig zijn en niet voor mij. Daar zit de meeste pijn.
Ik merk dat ik het heel fijn vind om hier mee bezig te zijn. Het geeft inzicht en het helpt om te begrijpen. Het leren kennen van het begrip ‘codependentie’ vind ik ook een eye-opener en ik ben verbaasd dat er dus een naam voor bestaat. Ik begrijp mijzelf nu beter.
Ik ga later deze week verder met de webinars die bij module 2 horen en heb er nu al zin in.
Hartelijke groet,
Astrid
Dag Veerle,
Pfffff. Zoooooo! Eindelijk die brief ook maar eens geschreven. Eigenlijk best onverwachts en spontaan. Ik ben nu 4 jaar verder sinds ik zijn vreemdgaan ontdekte, man man, waar blijft de tijd!
Die oefening met de pen, heb ik al veel langer geleden gedaan, was geen enkel probleem voor mij. Ik vraag mij nu af in hoeverre mijn enorme boosheid hierbij geholpen heeft, dat weet ik nu even niet. Mijn afscheidsritueel heb ik middels een schilderij van mijn ex gedaan. Dit betrof een zandschilderij; een schilderij in heeeeel dik glas, waartussen doormiddel van gekleurd zand een afbeelding van mijn ex gemaakt was. echt heel mooi. Op een avond, ik was toen heel raar kalm, heb ik die lijst los geschroefd, en ben naar buiten gelopen. Daar heb ik in het donker, in mn up, heel langzaam lopend door de tuin, al het zand uit de lijst laten lopen…..ik had een soort mantra die ik steeds hardop zei.
Nadat de lijst met echt heeeeel dik glas helemaal leeg was, heb ik deze in de tuin tegen een muurtje gezet. Ik ben echt akelig kalm (besef ik nu) een hamer uit de garage gaan halen en ik heb met een paar klappen al het glas stuk geslagen.
Vervolgens ben ik een doos en een zak gaan halen en heb ik al het glas opgeruimd. Ik vond dat zalig om te doen, serieus. Hij heeft mij nog nooit gevraagd waar die lijst, waar zijn schilderij gebleven is. We hebben het er nooit meer over gehad.
Nu dus ook een brief richting hem geschreven, naar aanleiding van een vraag van mij aan hem. Zijn antwoord riep bij mij deze reactie op. En op dat moment besefte ik dat ik een brief…De Brief aan het schrijven was. Ook nu, heel rustig en vastberaden van binnen. Echt weer een fijn gevoel…..
Wat goed én moedig dat je door de weerstand bent gegaan en met deze oefening aan de slag ging Annet!
Mooi dat het dan ook zo onverwachts kwam en dat je in de flow was om hieraan te werken.
Fijn dat je die balpen ‘zonder probleem’ los kon laten. Je hoeft niet te analyseren wat eronder zit, het belangrijkste is dat jouw lichaam dus wel die ruimte voelde om die beweging te maken.
Uiteraard snap ik jouw vraag wel.
Voel je nu nog steeds dat die boosheid jou in de weg zit? Of heeft dat gevoel ook al de nodige ruimte gekregen?
Ik ben ontroerd bij het lezen van jouw afscheidsritueel.
Hoe bijzonder dat ik hier ook wel de kracht in voel wat dit jou gebracht zal hebben.
Ook het stuk slagen van het glas, een intensief iets, maar dit is echt wel helend geweest vermoed ik zo.
Jouw zin “Ik vond dat zalig om te doen, serieus” lees ik met een glimlach 🙂 Ik voel jouw energie helemaal.
Bedankt om jouw ervaring te delen Annet.
Veel succes met de volgende webinars/modules.
Liefs,
Veerle
Whaw wat goed dat je er meteen in bent gedoken Astrid.
‘De brief’ is idd een ‘mooie’ oefening.
Confronterend maar brengt het verhaal wel helder.
Goed dat jij dat ook zo kon zien, die terugblik.
Waardevol dat je er ook een rode draad uit kon halen en kunt benoemen waar de grootste pijn/gemis ligt.
Heel moedig wat je hebt gedaan, bewust alles nog eens vastgepakt en bekeken en dan ook bewust bij wijze van afscheid naar boven gebracht.
Begrijpelijk dat je lichaam signalen gaf en dat er hartkloppingen waren.
Geef jezelf hier nog maar een liefdevol schouderklopje want dit is echt een waardevolle stap in jouw proces.
Goed dat je de balpen oefening ook al een 1ste keer gedaan hebt.
Jouw lichaam geeft duidelijk aan waar je reeds bent in jouw proces van loslaten.
Oordeel er niet over, alles is oké.
Stap voor stap.
Sterke zelfreflectie Astrid ivm de bal.
Mooi hoe je de vergelijking maakt.
Vooral ook het stukje onder controle willen houden maar dat het niet lukt.
Hoe kwam die bij jou binnen, kon je dat doorvoelen?
Begrijpelijk dat jouw waarom vraag veel pijn bij je oproept.
Ik maakte een webinar over ‘de vragen’, dat is nr. 13.
Misschien kan je deze als eerste volgen als je weer verder werkt aan de training.
Het raakt me wat je schrijft, want ik voelde het net zo aan een aantal jaren terug.
Dat ‘wat ik had’ een naam had.
De erkenning, het weten waar het vandaan komt.
Maar ook … dat het geen aangeboren iets is en dat ik er dus iets kon aan doen.
Dat gaf vertrouwen in mijn toekomst.
Ik wens je heel veel succes en draagkracht verder met de webinars bij module 2.
Je maakte een mooie start Astrid, je mag er echt wel trots op zijn.
Liefs,
Veerle
Dag Veerle,
Al even ben ik met mijn draagkracht bezig en ik betrap mij erop dat als ik een stapje vooruit doe ik even later terug een stapje achteruit doe. Al even ben ik op dezelfde plek aan het trappelen. Het gaat met up en downs.
Mijn 4 baterijen staan op een heel laag pitje maar ben al blij dat ik kan blijven werken en op mijn werk nog de mogelijkheid krijg om door te groeien.
Dus als ik kijk naar mijn 4 draagkrachten dan is daar nog heel wat werk aan de winkel.
Ik zie zoveel werkpunten dat ik niet weet met wat ik moet beginnen. En dan kom het twijfelen naar boven en probeer ik van alles door elkaar wat dan ook mijn weer niet veel verder helpt.
Als ik nu een gepast handleiding zou bestaan om mijn draagkracht terug te verbeteren dan zou ik ervoor tekenen.
De afgelopen week heb ik wel een paar knopen doorgehakt en hopelijk heb ik hier een goede keuze voor mijzelf gemaakt. De toekomst zal het uitwijzen.
Groetjes,
Nadia.
Nadia,
Goed dat je al consequent met deze oefening aan de slag bent.
Je mag wat milder zijn voor jezelf en het opsplitsen.
De bedoeling is dat je enige tijd jouw focus houdt op 1 batterij.
Degene die op dat moment het minst vol is.
Zo maak je het behapbaar en ook haalbaar om succes te boeken, want zoals je zegt ‘alles door elkaar doen’ daar word je niet vrolijk van.
Een specifieke handleiding om je draagkracht te verbeteren, bestaat helaas niet, omdat dit iets is wat heel persoonlijk is.
We zullen er mogen tijdens jouw coachcall samen eens naar kijken.
Heel graag tot dan.
Veerle
Deze avond in stukjes verder gedaan aan de module Rouw …
Met op de achtergrond de laptop en een bluetooth speaker een webinar opgezet en ondertussen mijn bergruimte uitgekuisd: allemaal spullen van haar die nog verhuisd moeten worden … En dan is er nog haar hobbykamer … Maar dat zal voor een andere keer zijn …
Na het nieuws van vorige donderdag (er is iemand nieuw, weliswaar in de beginfase) en de emotionele dagen erna ben ik stilaan de klik aan het maken … Waar ik nog ergens tussenin primaire en secundaire rouw zat, begin ik nu over te hellen naar de secundaire rouw …
Ik wil vooruit, ik wil haar kunnen loslaten, want zij gaat niet op haar stappen terugkomen, dat is nu wel duidelijk!
En dat kan alleen als ik ook zoveel mogelijk fysieke items van haar weghaal in “mijn” huis …
Aan de deur ging een huisbordje met een afbeelding van katten op, onze beide familienamen en het huisnummer … Ik heb een nieuw bordje laten maken met “Familie Hemmeryckx” erop, het huisnummer en een hoefijzer (open kant naar boven) met een klavertje vier in … symboliek ten top … Het hoefijzer moet het geluk ‘vangen’ …
Dan de oefening met het “Loslaten” op pagina 20. Deze vond ik niet zo simpel …
“Ik ben het niet waard om lief te hebben” werd “Ik ben het echt waard om liefde te ontvangen en te geven”
“Ik ga nooit nog een partner vinden” werd “Er is een ideale partner die ik in de toekomst ga vinden”
“Ik kan haar niet loslaten” werd “Zij is mijn verleden, ik ga kijken naar mijn toekomst”
“Ik ga opnieuw gekwetst worden” werd “What doesn’t kill you, makes you stronger”
“Ik heb gefaald in mijn leven” werd “Falen maakt je sterker voor de toekomst!”
De les met de balpen … Ik heb de balpen lang vastgehad, maar uiteindelijk heb ik ze op tafel laten vallen …
Doet het pijn? Ja, toch nog steeds … maar het is nodig om verder te kunnen gaan …
De test met de bal heb ik nog niet gedaan, maar als ik hem zou doen, zou ik waarschijnlijk de bal door de muur willen gooien.
Er is veel opgekropte woede, dat is ook gebleken uit mijn brief die ik geschreven heb. Het schrijven heeft me wel geholpen.
En ergens diep in mij zou ik dit allemaal tegen haar willen zeggen, maar ik besef ook dat dit geen enkel nut meer heeft …
De kids zijn er niet, dus heb ik aan zelfzorg gedaan: afgesproken met de ex van mijn zus (die de straat achter mij woont, ze komen nog goed overeen trouwens) om iets te gaan drinken. Verzeild geraakt in de kantine van de lokale visclub omdat alle bars in de buurt dicht waren en een leuke avond gehad, nieuwe mensen leren kennen en aangezien ik vroeger nog gevist heb, dit in de toekomst weer eens opnemen …
Er is een toekomst …
Hey Bjorn, wat goed dat je in het weekend weer mee bent verder gegaan. En helemaal top dat je ook de K.R.A.C.H.T.-methode meeneemt in je bezigheden, zoals luisteren naar een webinar terwijl je een bergruimte aan het opruimen bent. Meestal is het toch aan te raden om een webinar 2 keer te kijken, want een 1ste keer horen en of zien we niet altijd alles omdat we er misschien nog niet klaar voor zijn.
Uit ervaring weet ik dat jouw onderbewuste het nodige opneemt!
Confronterend wel dat het dan ook nog eens spullen waren van haar die je aan het opruimen was.
Kwam daar ook nog een emotie bij ?
Het klinkt misschien raar wat ik nu schrijf maar “Alles gebeurt met een reden en die reden is altijd groei” en de zin “Het universum geeft je wat je nodig hebt en dat is niet altijd wat je wil”
Zie je waar ik naartoe wil?
Kan je zien dat “haar relatie” een factor is in het proces die jou eigenlijk ook vooruit helpt, zodat je een stap kan zetten van de primaire naar de secundaire rouw?
Hoe voelt dat als je er zo naar kijkt?
Je hebt gelijk, het opruimen van haar spullen is ook een stap dat nodig is en jou weer verder brengt. Dat is net zoals de rouw bij een overlijden, soms kunnen mensen dan ook veel te lang kleren bewaren, maar hoe hard het ook klinkt opruimen maakt plaats om verdere stappen te zetten in het rouwproces.
Ivm jouw nummerbordje, het ontroert me!
Zo mooi hoe je erover hebt nagedacht en dat er ook zo’n waardevolle betekenis achter schuilt.
Wees er maar zeker van dat je doorheen de K.R.A.C.H.T. zal ontdekken wat je nodig hebt om het geluk, JOUW geluk te vangen Bjorn.
Goed dat je de balpen toch kon laten vallen, jouw lichaam geeft symbolisch aan dat je het wel kan het ‘loslaten’, maar uiteraard mag het pijn doen. Het is rouwen en rouwen doet pijn, maar je mag trots zijn op jezelf dat je hier zo bewust mee bezig bent!
Het is goed dat je besef hebt van de woede die nog in je schuilt Bjorn, ook hier ga je nog mee aan de slag met de 3-delige masterclass ‘boosheid loslaten’, dat zijn de nummers 10, 11 en 12. Maar stap voor stap, heb geen haast, als je ervoor zorgt dat je elke week iets doet dan ben je goed op weg.
De oefening op pg. 20 is echt “omdenken” en dat is voor veel mensen niet makkelijk, want het vraagt je om echt helemaal anders te denken over oude vastgeroeste patronen.
Toch heb je het wel ontzettend goed gedaan!
Probeer dit mee te nemen in je denken en echt alles om te buigen. Het brengt jou in een andere energie.
Top dat je naast opruimen en werken aan de training er ook nog eens op uit bent geweest.
Grappig dat je dan uiteindelijk in de kantine beland bent, maar kijk het heeft jou ook weer iets gebracht.
De kriebel om jouw oude hobby weer op te pakken …
Je bent echt goed bezig Bjorn, je mag trots zijn op de stappen die je reeds gezet hebt!
Ik ben alvast trots op jou.
Veel succes verder met de training.
Van hart tot hart,
Veerle
Hey Veerle,
Er liggen nog heel wat spullen van haar, maar ik ben stelselmatig bezig (en ook wanneer ik er zin in heb, mijn eigen keuze) met opruimen. Op die manier kan ik ook beginnen kijken wat ik in de toekomst wil doen met mijn huis.
Je vroeg of er een emotie bijkwam? Ergens een beetje spijt, maar vooral toch opluchting. Ons huis heeft altijd, omdat we een aantal ruimtes hadden waar we niet veel kwamen, redelijk vol rommel gestaan. Het heeft het ook altijd moeilijk gemaakt om iets te “doen”. En ik besef nu heel goed dat dit ook door mijn uitstelgedrag kwam, geloof me vrij. Ik mag het niet alleen in haar schoenen schuiven.
Haar hobbykamer ga ik leegmaken om er een tijdelijke slaapkamer voor mijn dochtertje van te maken. Zo heeft ze haar eigen plekje (nu hebben ze nog een kamer samen). En nadien dan bottom-up beginnen met renoveren, vooral het vernieuwen van de elektriciteit en dan de afwerking van de ruimtes. Nog genoeg werk voor de boeg!
En die oude hobby? Ik heb inmiddels besloten om me lid te maken van de visclub. Zo kan ik, eens het wat beter weer wordt, toch af en toe gaan vissen. Dat heeft me altijd al ontspannen. Het is ook iets dat ik dan met mijn vader kan doen als hij zin heeft.
Bjorn
Goed dat je met dat opruimen bezig bent, opruimen geeft rust maar ook ruimte voor nieuwe zaken die stap voor stap tijdens jouw proces op jouw pad zullen komen.
Het zit in de kleine dingen.
Blij om te lezen dat je opluchting mocht voelen Bjorn.
Daar was ik wel benieuwd naar.
Sterk dat je nu bij het opruimen ook een eigen aandeel ziet.
Probeer het daarna zo te houden, we bewaren allemaal teveel in ons leven waar we uiteindelijk niks mee zijn. Toen vorig jaar verhuisd ben van een huis naar een appartement wat meer dan de helft kleiner is, heb ik zoveel moeten wegdoen, maar je wil niet geloven hoeveel ruimer het voelt.
Ontspullen geeft letterlijk en figuurlijk ruimte in je leven.
Ik voel energie in jouw woorden als je over de renovatie schrijft. Ik wens jou er dan ook heel veel succes mee Bjorn.
Helemaal top dat je ook al een nieuw doel voor ogen hebt als het weer wat beter weer wordt!
Je mag echt trots zijn op jouw doorzetting in alles wat je doet.
Wat? Hoe? Waarom?
Voor mij is het duidelijk de waarom vraag. Ook andere mensen stellen zich de waarom vraag als ze mijn situatie horen.
Ik kan ze er ook niet op antwoorden. Mijn ex is vertrokken zonder kledij, fiets, … . Naar waar? Ergens een eind weg van iedereen. Sporadisch ziet hij eens zijn kinderen? Heeft hij iemand? Weet je, het antwoord op de waarom zou misschien andere vragen met zich meebrengen. Het waarom weiger ik zelf in te vullen omdat ik het niet weet. Zelfs zijn familie, kinderen, advocaat weet het niet. Het doet er eigenlijk niet meer toe. We zijn letterlijk uit elkaars leven verdwenen, vreemden voor elkaar. Soms als ik een moeilijk moment heb, komt de waarom-vraag weer boven. Maar ik kan het plaatsen. Het gebeurt steeds minder vaak en korter. En ik word sterker zeker?
Heel krachtig van je Vanessa dat je niet in de verleiding gaat om die ‘waarom’-vraag zelf in te vullen.
En ja, het is zoals je zegt.
Stel dat je antwoorden zou krijgen …
Antwoorden zijn weer voedsel voor nieuwe vragen die dan in je hoofd ontstaan.
Maar omdat we allemaal wel met die vragen zitten in ons rouwproces heb ik hierover nog een apart webinar gemaakt.
Dus ik wil je aanraden om daar ook zeker nog naar te kijken nu je hier met dit thema bezig bent.
Het is webinar nr. 13.
Je zal er nog meer inzicht over krijgen en dit deel van je proces mss wel helemaal kunnen ‘loslaten’.
De test met de balpen:
De balpen heb ik rustig uit mijn vingers laten glippen. En dat is ook hoe ik me voel. De scheiding is voor mij nu ok. Ik heb maanden aan de grond gezeten omdat ik er geen vrede mee kon nemen. Maar het veranderd niets. Trots op mezelf dat ik vandaag nogmaals de telefoon genomen heb naar het FOD om te vragen als er enig idee is, wanneer ik mijn belastingsbrief mag ontvangen. Het zou de verdeling bij mijn echtscheiding eenvoudiger maken. Toen werd het 10m stil aan de overkant van de lijn. Ik hoorde wat getokkel en wat luidop denken. Toen zei de behulpzame man. Ik heb het klaargezet voor verwerking. Tegen het einde van de maand heb je hem in de bus. Blij dat ik na 19 maand tegen mezelf kan zeggen van het is gedaan. Vind rustig aan maar jezelf terug. En focus je nu op de toekomst en blijf niet in het verleden hangen.
Top dat je weer even met de training bezig was Vanessa.
Stap voor stap!
Heel waardevol dat jij mocht ervaren hoe je vanuit rust ‘de balpen’ los kon laten.
En dat je ook met overtuiging kan neerschrijven dat je je ook zo voelt!
Wat een mooie stap heb jij gezet in jouw proces.
Goed dat je ook concreet gehandeld hebt naar de FOD toe.
Het zou eigenlijk niet mogen zijn hé dat je moet ‘roepen’ om vooruitgang te zien.
Maar enfin, goed dat er dus zicht is op een afhandeling.
Wees trots op jezelf Vanessa!
Ik voel de rust in jouw woorden en dat was nogal anders toen ik jou leerde kennen.
Eén van mijn werkpuntjes is uitstelgedrag … Dat moet ik aanpakken! En hoe kan dat beter door toch de module “Rouw” eens onder handen te nemen ipv te denken aan de 100 andere dingen die ik nog moet doen in en rond het huis, voor de kids, …
Het is ongeveer een jaar geleden nu dat de bom werd gedropt. En alles is nu rond, want ik heb vorige week de inkoopakte getekend van ons huis. Zij heeft nu de financiële middelen om verder te kunnen gaan …
Fysieke draagkracht:
Ik voel me moe … Al die tijd ben ik al blijven gaan, blijven werken, wat geholpen heeft om niet te veel te verdwalen in negatieve gedachten. Slaapproblemen heb ik niet, maar ik ben altijd al een nachtuil geweest die weinig slaap nodig heeft. En dat is er niet op verbeterd.
Door de scheiding was ik ongeveer een 17 kg afgevallen, maar daar zijn er nu wel weer een paar van bij. Ik merk wel dat ik sneller grijp naar iets om te eten, vooral om de eenzaamheid tegen te gaan. Hier moet ik dus uiterst voor opletten. Voor de rest probeer ik gezond te eten en ook effectief volwaardig eten (geen fastfood bvb) voor mezelf te maken, ook als ik de kids niet heb.
Over mijn financiële toestand maak ik me gelukkig niet druk. Ik heb altijd de financiën gedaan en merk nu echt dat ik niet diegene ben met het “gat” in mijn hand.
Ik het vorig jaar een tijdje lichte antidepressiva genomen op aanraden van mijn dokter en psycholoog, maar dat heb ik gelukkig kunnen afbouwen terug. Batterijstatus: iets meer dan de helft opgeladen
Emotionele draagkracht:
Praten over de scheiding lukt heel goed, zeker met mijn ‘kernteam’ dat ik op aanraden van de psycholoog moest opzetten (toen ik een periode heel diep zat). Dit blijft een houvast waar ik kan naar teruggrijpen als het nodig is.
Wat ik wel merk is dat ik heel prikkelbaar kan zijn, zeker als ik het allemaal niet gebolwerkt krijg. En dat kan zich dan vertalen naar een stemverheffing naar de kids toe als ze elkaar weer voor de zoveelste keer niet gerust laten of als ik iets al 5x gevraagd heb en ze het nog altijd niet hebben gedaan. Soms breek ik dan even, trek ik me terug om even alles los te laten. Mijn schatten komen me dan ook troosten …
Ik voel me enorm eenzaam, zeker als de kids bij mijn ex zijn … Het grote, lege huis … Het missen van de warmte, de knuffels, samen zijn … Het gevoel van niet genoeg te zijn, aan de kant geschoven zijn …
Dat resulteert dan in eten soms … Batterijstatus: 1/3 vol
Mentale draagkracht:
Momenteel ligt mijn focus nog teveel op het probleem ipv op de oplossingen.
Vaak ook nog de “had ik maar” gedachten. Dat is ook een gevolg van de stappen die ik al gezet heb (het rijden met de auto o.a).
Had het anders geweest mocht ik die stap eerder hebben gezet? Waarschijnlijk niet, maar het spookt toch door mijn hoofd …
Concentratieproblemen zijn er, zowel op het werk als thuis … Soms als een kip zonder kop rondlopen in huis als je weet dat er nog tig van zaken liggen te wachten. En soms kan ik me verliezen in social media … En merk je dat er terug een uur voorbij is dat je misschien beter anders had ingevuld.
Mijn mening geef ik nog te weinig … Ik moet werken aan het verminderen van mijn pleasegedrag en mijn codependentie.
Het vloeit voort uit het “graag gezien willen worden”, dat weet ik nu wel!
Batterijstatus: de helft opgeladen
Sociale draagkracht:
Mijn ‘kernteam’ staat nog steeds paraat als ik wil ventileren, maar je merkt dat veel mensen toch verwachten dat je er nu ver ‘klaar’ mee bent en begint vooruit te kijken. “Een nieuw hoofdstuk in je leven!” “Je kan doen wat je wil!”
Maar ik zie het momenteel nog niet zo … Ik heb mijn eigen huis nu, en ik zou blij moeten zijn, maar heb geen zin om het te ‘vieren’ …
De zin van de scheiding? Momenteel in mijn ogen nog de ‘vlucht’ van haar om te ontdekken wat zij wil in haar leven. Ik zou meer afstand moeten nemen om ook die stap te kunnen zetten. Alles gebeurt voor een reden zeggen ze, maar ik zie de reden nog niet …
Ga ik sterker staan in de toekomst? Jawel: mijn auto en het frequent rijden is daar al een bewijs van! En waarschijnlijk ga ik er haar ooit nog voor bedanken …
Batterijstatus: iets meer dan halfvol.
Veerle: wanneer bekijk je best de webinars? Na het doorlopen van de module en het maken van de oefeningen?
Bjorn
Sterk dat je je bewust bent dat uitstelgedrag een werkpunt van je is!
Misschien help de tekst over ‘weerstand’ jou daar ook wel bij?
Deze kan je hier ook op de website lezen onder het kopje weerstand.
Fijn dat je je huis hebt kunnen behouden … Ook dat is weer een stap in het proces wat rouw met zich kan meebrengen, want voor veel mensen is dat iets wat jou bij het gevoel van definitief brengt.
Goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Blijven gaan en doordoen is iets wat ik bij veel mensen zie gebeuren.
Dat is goed voor even, maar dat hou je niet vol.
Vroeg of laat knak je en mag je dan toch jezelf de ruimte geven om te voelen.
Daar is het nu jouw moment voor Bjorn.
Fijn dat je de medicatie al hebt kunnen afbouwen … Het is oké om het te nemen op het moment dat het echt heel zwaar is om te kunnen blijven functioneren, maar als je jouw gevoel echt wil toelaten is het idd beter om dat zonder medicatie te doen.
Als het kan natuurlijk…
Wat goed dat jouw psycholoog jou aangemoedigd heeft om een kernteam op te bouwen, weet dat vanaf nu ook wij daar graag deel van uitmaken.
Van zodra je behoefte voelt om iets te delen, doe dat dan ook maar in de groep.
We zijn er om jou te helpen.
Ivm het prikkelbaar zijn … Helaas is ook dit een onderdeel van het rouwproces. The window of tolerance zal jou daar nog meer inzicht over geven. (zie masterclass nr 8)
Je schreef een sterk zelfinzicht neer bij je mentale batterij!
Weet dat je hiermee aan de slag gaat in de training.
Dus stap voor stap komt dit goed.
“Alles gebeurt met een reden en die reden is altijd groei”
Dit is idd een zin die je mij vaak zal zien herhalen.
Dat jij daar nu nog niet bent, is volkomen normaal.
Er komt echt een dag dat je dat zult zien en vooral voelen.
Veel succes met de volgende stappen die je hier zet Bjorn.
Na mij aangemeld te hebben, ben ik, hoe gek het ook klinkt, in januari met grote interesse aan de module rouw, begonnen.
Interesse naar mijzelf in tijden van groot verdriet en verwarring. wie ben zonder die ander ?
Ik zit midden in het proces van de mediation en wanneer de afspraak nadert,
ervaar ik als spannend en stressvol.
Rond de kerstdagen heb ik de bodem van de put gezien.
Het realiseren dat ik niet meer “samen “ben en de angst alleen te blijven, overheerste mij totaal.
Ik ben 45 jaar samen geweest, dus mijn dromen, vrije tijd samen doorbrengen, het leven vieren, viel helemaal weg. ik heb letterlijk veel gedroomd dat we samen waren en zei dat ik van hem hield.
Overdag was er boosheid over de afwijzing om niet meer met mij verder te willen.
We hebben vele ups en downs gehad, dus dat het niet goed ging, wisten we natuurlijk.
maar wat had ik er graag uitgekomen. voor mijn gevoel was het er op onze fantastische vakanties, maar thuis lukte het vaak niet.
begrip en communicatie waren de bottlenecks.
2 maanden lang, kwam er bijna niemand langs en bleven mijn volwassenen kinderen weg.
Familie en kinderen wonen allemaal minstens op een uurtje rijden.
Onze middelste zoon sprak ik wel regelmatig telefonisch, maar mijn dochter en jongste zoon waren druk.
Mijn jongste zoon met zijn werk.
Mijn dochter met haar pasgeboren baby.
Ik heb het geluk dat ik nog woon, waar we samen woonden.
We hebben het huis gesplitst en leven totaal afzonderlijk van elkaar. zien elkaar zelden.
Daar ben ik dankbaar voor, omdat ik mijn woonomgeving zo waardeer.
Gelukkig heb ik veel contacten op verschillende vlakken en die zijn nu zo waardevol
Het koste mij wel een hoop energie om die te onderhouden, toen ik mij zo slecht voelde, Maar het is de warme jas, die ik nodig heb.
Fysiek: Oktober heb ik nog een paardrijvakantie in Jordanie gemaakt. Alleen erheen gevlogen. Heel spannend.
Had enorme vliegangst en die verdween gewoon.
Een fantastische ervaring, maar daarna was het fysiek op.
November en December heel moe geweest, niet kunnen sporten, heel veel moeite met concentratie op het werk.
Het werk waar ik in maart ervoor als herintreder begonnen was, viel mij zwaar.
Een grote Buitenschoolse Opvang met veel hectiek, voor mij chaos, kon ik nauwelijks handelen.
Ik heb het volgehouden en heb nooit thuis hoeven blijven. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild en kreeg daardoor meer last van hoofdpijn en oog -migraine.
Inslapen ging goed. Bij mij lag het probleem meer bij doorslapen en heel vroeg wakker zijn en dan gaan malen.
Afgelopen zomer at ik erg weinig. Samen met de stress zorgde dat ik flink afgevallen was.
Mijn skivakantie met de Skiclub heeft mij een enorme boost gegeven.
Gezelligheid, plezier en beter geskied dan ooit.
Zelfs in mij uppie afdalingen gemaakt. Wat ik eerder nooit zou doen.
Hup, uit de comfortzone. Dat voelt goed. ik had alleen met mijzelf te maken. magische afdalingen.
Emotioneel: Elke dag veel gehuild.
Verdrietig, eenzaam en verdoofd gevoel.
Veel onrust.
Dat uitte zich zelfs in de huiskamer heen en weer lopen.
Geen medicatie. Nooit aan gedacht zelfs.
Een glaasje wijn drink ik alleen met iemand anders, als ik iets leuks heb.
Verder wil ik zo helder mogelijk zijn.
Mentaal: Het overkomt mij @x in mijn leven. In mijn jeugd en nu weer. Waarom ?
Wat wil dit mij zeggen ? Dat wil ik graag weten en onderzoeken.
En als ik naar binnen kijk:
“ik had het misschien anders moeten doen/ zijn.
Moeite met concentreren. Er ging heel veel langs mij heen. Het interesseerde mij minder.
Voor nu blijven de dingen al weer beter hangen, mits ik mij genoeg tijd geef , om mij voor te bereiden.
Ik doe veel verschillende dingen, dus schakeltijd is belangrijk voor mij en de focus.
Sociale draagkracht:
In het najaar en rond de kerst heb ik niet veel mensen gezien, die naar mij toekwamen.
Er werd wel gevraagd om naar hen toe te komen, maar daar had ik niet genoeg energie voor.
Mijn zus via facetime, was er voor mij, emotioneel wat minder, wel vooral voor de financien en de practische
zaken, die natuurlijk ook belangrijk zijn.
Ene paar goede vriendinnen
. Een waar ik Acces Bars mee uitwissel en de ander van onze skiclub, waar ik elke week naartoe probeerde te gaan.
Moeilijk, omdat het onze skiclub was.
Ondertussen is het met de kinderen in normaler vaarwater gekomen.
Met mijn dochter zit ik weer op facetime.
Naar mijn middelste zoon heb kunnen uitspreken wat mijn pijn was.
Contact met de kids is voor mij zo belangrijk.
Eerdaags ga ik met de mannen uit eten.
Vooral leuke dingen doen samen.
De zin van de scheiding?
Wie ben ik, nogmaals zonder die ander ?
Ik kan het nu op mijn manier doen.
Geen strijd meer en verwarring.
Het zal mij zelfstandiger maken en laten zien dat ik zelf kan, maar ik denk dat ik dat al wist.
Maar voor kort, gaf het mij vooral stress.
De regeldingen, financiën en de digitale wereld bezorgen mij dat het nu het meest.
Weet je dat het heel waardevol is dat je die interesse had om te leren en te voelen Petra.
De meeste mensen voelen weerstand om te starten, dat had jij dus niet.
Begrijpelijk dat de mediation veel energie van je vraagt, het is ook heel stresserend allemaal om die zaken te regelen na zolang samen zijn.
Ik zie in jouw schrijven dat er de voorbije weken nogal een flow van de fases door elkaar is geweest in je rouwproces.
Dat zal best een rollercoaster geweest zijn, maar ergens ook “goed”.
Het is goed als er beweging is in je proces.
Fijn dat jij idd in jouw woonomgeving kon blijven, zeker als je er zo aan gehecht bent, goed dat jullie dit zo konden oplossen.
Jammer dat jouw kinderen er niet waren op de zware momenten, maar weet dat ook zij door een rouwproces heen gaan en het zien van een moeder die verdriet heeft daar kunnen volwassen kinderen niet altijd mee om.
Zich dan focussen op hun eigen leven is meestal een vlucht ook om hun eigen pijn niet te moeten voelen.
Hoop dat hier stap voor stap weer wat verandering in mag komen.
Goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Hoe bijzonder dat jij alleen naar Jordanië bent gereist om daar jouw geliefde hobby uit te voeren, echt whaw!
Begrijpelijk dat je in het diepste van je rouwen de hectiek van een opvang er niet echt bij kon dragen.
Op zo momenten zijn we heel snel overprikkeld he.
Ik lees jouw woorden over de skivakantie met een glimlach, ik denk dat jouw afdalingen letterlijk en figuurlijk magisch waren.
Alweer iets om trots op te zijn Petra.
Wat jouw emoties betreft, zoals ik hierboven ook al schreef, weet dat het normaal is dat je in dit proces doorheen een rollercoaster gaat.
Jouw emoties mogen er allemaal zijn, sterker nog ze moeten doorvoeld worden om laagjes van je ui te kunnen afpellen.
Hier kan je ook nog verder aan de slag met de meditatie “emotie toelaten” die vind je onder webinar nr. 27.
Waarom het weer gebeurt?
Wat het jou wil vertellen?
Geloof me … die antwoorden zitten in jezelf en daar zal je stap voor stap doorheen de training achter komen.
Heb vertrouwen in dat proces en weet dat dit inzicht er hoe dan ook zal komen.
Oh wat leuk om te lezen dat jij ook Bars geeft. Zalig gevoel is dat hé om tijdens zo’n sessie even helemaal UIT te staan en jouw mind te resetten.
Wat de zin van de scheiding betreft.
Zoals ik net ook schreef … ook daar kom je op een dag wel bij.
Je zal het niet alleen weten maar ook voelen.
Heel veel succes verder met de training Petra.
Dank je wel, Veerle, voor je mooie en geruststellend onderbouwde antwoord. Ik ga mijn meest lege batterij, van de emotie , met fijne dingen aan vullen.
Ik schilder normaliter.
De laatste jaren is het er niet meer van gekomen.
Nu volg ik een mooie online
cursus Portetschilderen.
Ik wordt daar rustiger van en verwerk de emoties van de gezichten, die ontstaan.
Het sluit zo goed bij deze begeleiding aan.
Hier tijd voor nemen, zegt mij tijd voor mijzelf te maken om te creëeren en dicht bij mijzelf te blijven.
Super dat je ook al bezig bent met actiepuntjes in te lassen om die batterij meer energie te geven.
Creatief aan het werk zijn voedt jouw “magische kind”, dus een win-win voor jou Petra.
Als je het fijn vindt kan je alvast een 1ste keer naar die masterclass kijken, dat is nr. 24.
Ik wens je nog veel plezier en ontspanning toe met het schilderen.
Fysieke draagkracht:
Ik ben niet meer de oude. Vroeger ging ik op de fiets naar het werk. Ruim 6500 km per jaar. In 20 jaar 110.000 km. Allemaal uit liefde, maar dat telt niet meer. Ik had een goede conditie en een stel getrainde benen. Niets sinds corona en echtscheiding niets meer van over. Aan sporten doe ik niets, zou graag wel weer fitness willen doen, maar doe nu 1 keer in de week yoga. En in maart ga ik een weekend op een yoga retreat. In de zomer meer naar buiten. Ook weer een blokje fietsen. Ga af en toe een blokje wandelen, maar kan dat dan ook wel 2 uur lang. Gelukkig steeds minder over haar aan het praten tegen mijzelf, maar het is er nog, en meer over mijn eigen afloopschema’s. Ben blij dat ik nu af en toe bij mijzelf van mezelf registreer dat ik een keer niets zeg in de auto op weg naar het werk. Ik kook bijna elke dag, vers, maar een pizza sla ik niet over. Smeer de boterhammen voor het werk. Verwen mijzelf wel met toastjes, maar chips of een reep chocolade leven niet lang bij mij. Slapen doe ik weinig. Meer powernaps. Zie er tegenop om in slaap te vallen. Ik slaap nooit voor 12 uur sinds de echtscheiding. En heb een nachtrust van 5 tot 6 uur. In het weekend slaap ik een uur bij. Ben momenteel reeds een halfjaar in de ziektewet, maar opbouwend, nu 6 uur. Concentratie is laag. Financieel gaat het sinds de nieuwe CAO en het vast dienstverband beter. Ik 2025 hoop ik geen grote uitgaven meer te hebben en weer te kunnen gaan sparen. Ik neem wel de tijd om mij te verzorgen, van douche tot en met het dragen van een zelf gestreken hemd. Ik neem geen medicatie als antidepressiva. Maar wel anti-epileptica. En dat vreet energie. Het lichaam zal dit toch moeten verwerken. Dus op vrijdag heb ik nog 50% energie terwijl ik 100% of meer moet leveren. Laat staan je huishouden ook nog eens in je eentje runnen.
Emotionele draagkracht:
Afhankelijk met wie ik praat of welke snaar dat geraakt wordt komen er nog tranen om het verlies van haar. Ik ben boos, verdrietig. Geloof nog in herstel, zie veel potentie in wat zij soms zegt. Kan dan niet snappen dat ze die kans niet met twee handen wil vastpakken. Mijn therapeute zegt dat het eerder het willen vasthouden van het oude patroon is dan dat het nog echte liefde is. Daar zit de boosheid in.
Prikkelbaar ben ik niet echt. Eerder rustig.
Eenzaamheid is er nog wel. Het gemis van haar om mij heen. Maar het wordt wel steeds minder. Dat zal de tijd zijn. En ik ben bezig met opnieuw sociale contacten te leggen. Want ik moet van 0,00 beginnen. Het begin is er, geeft invulling aan mij. In het begin moest ik op weg naar huis meteen tegen haar praten. Dit wordt nu ook steeds minder. En kom ik thuis bij mijzelf. Maar mis iemand in huis.
Het onrustige gevoel is ook aan het minder nu ik steeds meer milder naar mijzelf ben. Maar ik heb tig afloopschema’s in mijn hoofd en doorloop die. Is ook een afleiding naar de echte pijn. Denk ik. Maar het is ook de structuur die ik nodig heb als persoon. Dat in deze structuur nu steeds meer structuur komt geeft wel rust en laat mijn brein toe dat ik rustiger wordt. Nieuwe enge dingen worden routine.
In den beginne van de echtscheiding was alcohol wel een afleiding. Maar geen overdaad. Het gaat mij thuis meer om een likeurtje of een gin of cocktail. Dit is enorm afgenomen nu ik innerlijk iets meer rust heb. En geniet nu op zijn tijd van een likeurtje. Recentelijk ben ik voor het eerst sinds twee jaar met een groep mensen via een platform naar een vrijdagmiddag borrel geweest. Daar hebben mij drie biertjes gesmaakt. Meer niet. Andere verslavende middelen als drugs of iets dergelijk heb ik niet aangeraakt. Ook geen antidepressiva, ik slik al genoeg medicatie als gevolg van het feit dat ik medisch patiënt ben. Meer dan dat hoef ik echt niet.
Mentale draagkracht:
Ik geef haar voornamelijk de schuld van alles, al was het maar vanwege het feit dat ze heeft bekend dat zij meer aandacht aan ons had moeten besteden. Maar de kinderen waren alles voor haar. Ik heb het gevoel dat ik dit alles nog eens goed aan haar wil vertellen. Dat ze weet hoe boos ik ben. Om het te kunnen afsluiten. Maar dat zal niet gebeuren. En ben langzaam aan het afsluiten. Hoop ik. Middels loslaten in de vorm van onbewust (denk ik) items te kiezen waar ik wel invloed op heb. In de kleine dingen die dan mijn gedwongen pad met mijn identiteit vervangen, zonder dat die van haar er nog aan zit. Dit gaat in langzame stappen. Concentratie is heel laag. Werk daarom reeds een halfjaar minder uren. Wel langzaam aan het opbouwen. En kan weer een lach op mijn gezicht vertonen op het werk. Overtuigingen zit ik nog in vast. Althans heb ik enorm in vast gezeten. Omdat dit denk ik mijn enige houvast was in de grote boze wereld. Terug naar het oude. Heel langzaam ben ik hier met inzicht in aan het veranderen. Omdat ik nu dingen beter snap, of kan accepteren. Mijn eigen mening is nog redelijk ver te zoeken. Dat is iets door het vele pleassen decennia lang wat er niet zo uit gesleten is. Ik denk dat mijn focus op mij ligt. Niet het probleem. Zal ook zijn omdat het probleem oplossen een eng iets is.
Sociale draagkracht:
Mijn omgeving heeft begrip voor mij. Maar zijn er wel langzaam mee klaar. Degene op wie ik kan rekenen is bijna niemand. Collega’s voor een praatje, evenzo als de buren. Voor de rest ben ik volledig op mijzelf aan gewezen om het huishouden of een klusje te klaren. Gelukkig geen nachtmerrie. En gelukkig ga ik steeds minder met haar in mijn gedachten en allerlei boosheid, schema’s e.d. naar bed in mijn hoofd. Geen idee wat de zin van de scheiding is. Dat mag zij mij eens uitleggen. Men zegt dat er van leert. Nou dat is dan een hele harde helse leerschool. Maar door voor jezelf te kiezen ontstaat er mijns inziens juist polarisatie in de maatschappij. Maar helaas kun je niet achterblijven. Ik doe wel dingen die ik misschien vroeger niet durfde of meer moeite mee had. Maar of het mij gelukkiger zal maken of sterker weet ik niet. Daar ben ik nog lang niet. En dat dit dan moet door middel van een echtscheiding weet ik niet of ik dat de moeite waard vind. Want het is niet alleen groei maar ook een enorm trauma, waarvan de wond niet zal genezen. Alleen de ruimte rondom de wond zal groter worden. Dit alles had ook in het huwelijk gekund met goede professionele begeleiding. Dan hadden we alle twee beter gekregen dan we hadden, maar wel met dezelfde.
De batterijen zijn allen maximaal tot de helft geladen. Waarbij mentaal het laagst is, dan emotioneel/sociaal en als laatste fysiek. Zeg ik nu.
Laurent, goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Weet wat nu niet meer is op vlak van sporten dat dit altijd nog terug kan komen wanneer je weer lekker in je vel zit.
Echt top, dat je op zoek bent gegaan naar een alternatief dat sport en rust combineert.
Ik ben benieuwd hoe je het yoga weekend gaat ervaren.
Echt heel waardevol hoe je met je jezelf omgaat, ook op vlak van voeding en zelfzorg.
Daar mag je trots op zijn.
Wat heb je nodig om op het einde van de week nog wat meer energie over te houden?
Kan je daar voor jezelf een klein actiepuntje aan koppelen?
Wat het slapen betreft denk ik aan de masterclass nr. 7 en ook de oefeningen om je zenuwstelsel te ontdooien die onder masterclass nr 33 staan.
Ivm hoop koesteren door wat zij nog zegt … Hier mag je je bewust van zijn dat je niet in de valse hoop strandt.
Veel mensen houden zich daaraan vast om de pijn niet te moeten voelen.
Ook wat jouw therapeut zegt zien we vaak terugkomen, het is soms veel eerder de gewoonte waar we willen aan vasthouden om de leegte niet te moeten voelen.
Maar … wanneer je de leegte kunt omarmen ontstaat er ruimte voor zelfliefde.
Dus wees er niet bang voor en probeer het stapsgewijs toe te laten.
Jouw boosheid ligt idd te sluimeren, dat had ik ook al in eerdere posts van jou gevoeld omdat je nogal in de dramadriehoek zit.
Dit zeg ik zonder oordeel Laurent, maar wil jou er wel attent op maken.
Weet dat het ook normaal is, niet voor niets bestaat de masterclass “boosheid loslaten” uit 3 delen.
Hiervoor verwijs ik naar de webinars nummers 10,11 en 12. Je mag die gerust tussendoor volgen want die horen bij de module rouw.
Jammer om te lezen dat ook jij merkt dat jouw omgeving er op den duur genoeg van heeft. Ook dit zie ik bij veel mensen terug komen, dus weet dat het zeker niet aan jou ligt. Mensen kunnen nu éénmaal niet goed met verdriet om, waardoor ze dan liever afstand nemen.
Dat je nu de zin van de scheiding nog niet kunt zien of voelen, is ook normaal.
Dat onstaat pas veel later in het proces, wanneer je doorheen de rouw bent en voelt dat je in de flow van de innerlijke groei zit.
Dus hier … nog even geduld.
Ook voor jou komt er een dag dat je dit zult zien!
Veel succes met de verdere stappen in de training Laurent.
Je kunt het!
Dag Veerle,
Dankjewel voor je respons. Je zachtheid, die je uitstraalt. Dit doet mij ook meer in mijzelf geloven. Of dat mijn antwoorden ok zijn.
Ik probeer vaker trots te zijn op mijzelf als ik mentaal voor mijzelf opkom of dat ik hetgeen er gezegd wordt, door bijvoorbeeld een collega die gestresst is, mij minder te laten raken. Of mijn keuze echt mijn keuze te laten zijn, en voorhouden: mijn keuze hoeft geen logische keuze te zijn voor een ander!
Aan de boosheid moet ik inderdaad echt gaan werken. Omdat ik er ook vanaf wil. Maar het is hardnekkig. Vooral als ze mij gelijk geeft, maar toch vertrekt, en ik zoveel potentie zie om te werken ons onze relatie. Maar dat moet ik gaan zien los te laten. En ook uit het vroege verleden dat ik vaak niet zelf mocht kiezen, en nu met zoiets fundamenteels als een huwelijk en dan scheiden. Dat hakt erin.
Ik moet het ok gaan vinden zoals het nu is. En dan komt geloof ik ook wel de omslag dat ik het wil zoals het nu is. Die positieve inkijk hoek moet ik gaan opzoeken.
ik heb de stappen 1 t/m 7 wel uitgewerkt in 6 blz. dus teveel om op te sommen.
Maar stap 5 zit denk ik wel verweven in bovenstaand. Door in beweging te blijven en te groeien in zelfstandigheid, kreeg ik vandaag nog van mijn therapeute een compliment over, dat ik dan steeds meer en meer naar mezelf ga richten.
Ook de familieopstelling wil ik wel eens uitproberen. Want zij zit nog in mij en die zal plaats moeten maken voor mezelf en een eventuele nieuwe partner. Ook omdat bedrogen, een maal fysiek en twee keer mentaal, zijn heel veel angst in mij oproep, nog steeds.
En niet meer hebben over je ex, je verleden, door meteen een heel verhaal op te hangen en her helemaal verloren in gaan, en je omgeving je kwijt is. Als iemand vraagt hoe gaat het met je, dat ik dan de weg in moet slaan met goed, ach beetje grieperig, maar ik ben vorige week nog naar Holland casino geweest. (3 februari j;. en was heel erg leuk, ga dit ook een keer met de kids doen). En minder over mijn verdriet en therapie etc.
Ik weet het wel, maar pas het nog niet bewust toe. Dus het moet nog van onbewust/onbewust naar onbewust/bewust worden omgezet. Ongeveer, whahaha.
Nou het is alweer tijd voor naar bedje, gisteren in Dld geweest en was pas om middernacht thuis, en weer vroeg op.
Nog even de dag afsluiting doen in bed en dan oogjes dicht.
Warme groetjes, Laurent
Laurent,
Ik leerde jou kennen als een heel leergierige enthousiaste man, laat je het geloof in jezelf niet afnemen.
Klopt wat je zegt!
Jouw keuze hoeft alleen een juiste keuze voor jezelf te zijn, daar mag vanaf nu jouw focus op liggen.
Het is duidelijk dat jouw boosheid een diepe onderliggende pijn van vroeger ook raakt, daarom voelt het nu zo heftig aan.
Weet dat wat je voelt normaal is.
Het mag er zijn.
Je mag het doorvoelen om het daarna de ruimte te kunnen geven om ‘op te lossen’.
Stap voor stap ga je hier met de training mee aan de slag.
Je mag jouw focus wat meer op jezelf en op het nu gaan houden in jouw proces.
Dat zal je meer rust geven.
Je mag trots zijn op jezelf over hoe uitgebreid je met de methode aan het werk bent.
Je hoeft uiteraard niet alles met mij te delen.
Maar vooral wel bijhouden voor jezelf.
Het is fijn om jouw werk binnen een paar maanden na te lezen.
Jouw K.R.A.C.H.T. naslagwerk wordt een belangrijk hoofdstuk in jouw leven Laurent.
Heel sterk dat je je bewust bent van het feit, dat wanneer mensen naar je vragen, je eraan gaat denken om het over leuke dingen te hebben.
Deel de zaken die over jouw proces gaan maar met ons in de groep, we zijn er om jou te helpen.
Goed bezig!
Warme groet,
Veerle
Fysieke draagkracht:
Ik voel me fysiek verzwakt. Waar ik voorheen fit en sportief was moet ik me nu naar de sportschool slepen. Heb een krachttraining ingewisseld voor yoga om mijn lichaam minder te belasten. In een paar weken 3 kg afgevallen door het niet kunnen eten van verdriet en boosheid, ik ben al niet dik dus dat was net teveel. Inmiddels weer wat eetlust maar eet vooral makkelijk en lekker (weinig voedingsstoffen). Als ik alleen ben maak ik vaak verse soep en eet dat dan als lunch en diner met een zak chips of reep chocolade. Voor nu is dat even prima maar ik merk wel dat ik weinig puf heb. Neem daarnaast maar vitaminepil voor de aanvulling.
Ik werk momenteel 50% omdat ik teveel aan mijn hoofd heb en ik anders geen tijd/energie heb voor mijn herstel (deze module i.c.m. hypnotherapie en EMDR). Financieel is het nu goed maar wordt nog ondersteund door mijn ex. Dit duurt niet lang meer dus veel onzekerheid hierover. Ik heb af en toe oxazepam of temazepam om door te kunnen slapen.
Emotionele draagkracht
Ik ben veel boos en verdrietig en dat slurpt energie. Ik kan het soms releasen maar bouw ook weer snel op. Ik voel me soms eenzaam maar heb mijn ex nog niet gemist, ik denk door de boosheid en verdriet? Praten over de scheiding en vooral wat er direct daarna is gebeurd kan ik soms zonder tranen en met helicopterview en zie dat dit meer over hem zegt dan over mij. Maar meestal nog vol in emotie, boos of verdriet. (Ik ben na 20 jaar ingeruild voor 10 jaar jonger poppetje waarbij er nul respect is richting mij, we hebben ook 2 kids van 8 jr).
Ik heb zeker te neiging om te verdoven met alcohol of joint. Maar wanneer de visite dan weg is en ik alleen ben met mijn gedachten val ik in een gat dus probeer dit te beperken.
Mentale draagkracht
ik zit vast in de overtuiging dat ik nog een laatste gesprek moet hebben en daarna pas verder kan. Dat hij begrip en erkenning heeft voor mij en mijn gevoelens en zijn excuses aanbiedt. We zitten nog vol in de regelzaken (financiën, huis, ouderschapsplan) en dit gevoel weerhoudt mij er van om dit goed te kunnen regelen en te overleggen zonder dat er ruzie of verwijten worden gemaakt. Veel moeite met concentratie, daarom werk ik nu minder.
Sociale draagkracht
Als ik mijn vriendinnen niet had was ik al omgevallen. In zo’n situatie zijn er maar weinig mensen waarbij je echt je hart bloot kunt geven en godzijdank heb ik die een aantal. Maar ik voel me al snel teveel, negatieve energie die ik uitstraal. Ik kan ook nog met ze lachen en leuke dingen doen maar zodra het hierover gaat spring ik soms uit mijn vel. Dat is ook voor hen best pittig soms. Ik zie dat deze situatie mij sterker maakt maar het had wel een tandje milder gemogen, dan had ik er ook mijn lessen uit kunnen halen. Nu is het niet alleen een les maar ook een trauma.
Mijn mentale draagkracht is momenteel het laagst, gevolgd door emotioneel, fysiek en dan sociaal.
Stephanie, goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Weet dat rouwen veel energie van ons vraagt, het is oké als je voelt dat het allemaal even niet meer met dezelfde energie kan als vroeger. Wanneer je jezelf toestaat om te rouwen en daarbij de emoties dan ook te omarmen, dan zal je zien dat je stap voor stap ook weer die fysieke kracht terug krijgt.
Maar voor nu, wees mild voor jezelf en probeer er beetje een balans in te vinden. Enerzijds goed dat je nog gaat sporten, anderzijds luister ook maar naar je lichaam, zoals je dat ook gedaan hebt door de fitness even om te wisselen naar yoga.
Dat koken voor onszelf schiet er bij veel mensen in, maar zoals ik hier ook al bij iemand anders schreef. Ikzelf kocht destijds een soupmaker van Philips en ik zou dat ding voor geen geld meer willen missen. Echt op 20 minuten heb je verse soep, dan heb je toch wel al iets warms dat gezond is binnen.
Goed dat je even tijdelijk kunt werken om die zelfzorg in de gaten te houden.
Hoop dat je de slaapmedicatie snel achterwege kunt laten.
Je schrijft dat je emoties toelaten veel energie kost, maar anderzijds zien we dat emoties opkroppen op de langere termijn veel meer energie gaan kosten. Dus ergens wel goed dat je het allemaal toelaat! Wellicht kan de meditatie ’emotie toelaten’ die onder webinar nr. 27 staat jou hier nog verder bij helpen.
Het ingeruild worden brengt een diepere pijn naar boven, vaak zien we dat daar de afwijzing geraakt wordt, wat bij veel mensen een innerlijke kindpijn is.
Begrijpelijk dat je wilt verdoven, maar dat heeft nog niemand echt verder geholpen in het proces.
Integendeel op het moment zelf lijkt dat te helpen, maar de emoties zijn de ochtend nadien vaak soms nog heftiger.
Het is daardoor opletten om niet in een vicieuze cirkel terecht te komen.
Denk dat veel mensen herkennen wat je schrijft over ‘een laatste gesprek’, maar weet dat antwoorden jou in de meeste gevallen niet verder zullen helpen in jouw proces. Antwoorden op vragen creëren dikwijls nieuwe vragen, waardoor je ook in een rondje blijft draaien dat eindeloos lijkt. Zag jij de masterclass hierover? Dat is nr. 13.
Fijn om te lezen dat je kunt rekenen op je vriendinnen!
“Het niet goed/leuk genoeg gevonden worden gevoel” dateert van de lagere school. Ik voelde me anders, toen al. Dacht dat dat was omdat ik getint ben. (Indische ouders) Mocht soms niet meespelen, buitengesloten Werd gepest. Niet heel erg maar toen voelde dat wel zo. Vermaakte me ook wel prima alleen. Veel tekenen en creatieve dingetjes thuis doen. Dacht er niet veel last van te hebben maar heb hierdoor ook wel aangeleerd om me “alleen” te redden. maar het voelde niet leuk. En da’s nu nog/weer zo. Ik kan alleen zijn en van alles doen maar ik vind het niet leuk.
Dat verklaart een hoop Brenda. Wanneer iemand gepest werd in zijn jeugd en/of kindertijd dan geeft dat een innerlijke kind wond, wat resulteert in het vaak herkennen van een niet goed genoeg gevoel ook op volwassen leeftijd.
Ook het gevoel van je “anders” te voelen, brengt dat met zich mee.
Wat ook belangrijk is om je hier bewust van te zijn is het belang van de emotionele ruimte die je daarna hebt thuis.
Want als we dat ook gemist hebben ontwikkeld zich een trauma.
Ik weet dat trauma zwaar klinkt, maar toch valt dat eronder.
Fijn dat je je zo goed kon vermaken alleen, jouw “magische kind” ging duidelijk creatief aan de slag.
Op zich lijkt het misschien banaal, maar het is idd wel zo dat je er bepaalde overlevingsstrategieën door hebt ontwikkeld, waardoor ook het idee van je “alleen te moeten redden” is ontstaan.
Waarbij we ook vaak zien dat voor die mensen hulp vragen ook zeer lastig is.
Weet dat inzicht altijd de 1ste stap is naar verandering Brenda.
Je bent hier op de juiste plek om stap voor stap die verandering te creëren.
Mijn fysieke batterij is wisselend. Soms misselijk gevoel, meestal sochtends als ik wakker word. Slapen is verschillend. Geen peil op te trekken. Ben er nog niet achter wat hier zo aan bijdraagt. Een drukke/rustige, rommelige, fysiek actieve of non-actieve dag … het kan in alle gevallen van toepassing zijn. Soms duurt het lang voor ik in slaap val, soms slaap ik niet, of amper 4 uur per nacht. Ik slik zo nu en dan – gemiddeld 2x p/mnd- een slaappil. M’n bed uit komen gaat moeizaam. Voorheen werd ik wakker, ging mn hoofd op volle toeren en stond ik makkelijk “vroeg” op. Ik ben met name daarom ook blij dat ik aan het werk ben.
Ik probeer een beetje op mijn voeding te letten maar dat lukt niet altijd. Niet altijd zin in eten; in mn gedachten, ook soms gewoon geen trekgevoel. Financieel heb ik het prima maar maak me ondanks dat onnodig zorgen omdat ik niet goed overzicht heb. (controle kwijt, dit haakt aan mn perfectionisme denk ik) Ik gun mezelf moeilijk iets leuks, te duur. (Dat is iets wat ik ook altijd wel heb gehad; vanuit opvoeding?) Ik heb na mn scheiding weer werk gezocht omdat ik niet op mn spaargeld (wat ik gelukkig had) wilde interen en te zorgen dat ik op een bepaalde manier op de weg bleef: structuur, mensen om me heen
Emotioneel: ik kan over de scheiding praten zonder te huilen. (Ik weet niet of dat specifiek “goed”is dat “niet huilen”) Affijn het huilen om hem is over gegaan nadat ik begreep dat hij binnen 3 mnd op datingsite stond, een date had en van alles met haar deed. en toen ook na gesprek met z’n ex-vriendin begreep dat het bij ons hetzelfde is gegaan toen we mekaar leerden kennen. Ervoor bleek dit nog vaker te zijn gebeurd. Zijn actie nu was een herhaling; ik was een “pionnetje”. Voel(de) me wel erg gebruikt maar weet nu dat dat iets van hem is. Ik mis hem niet. Besef wel dat ik zelf niet goed heb opgelet wat betreft zijn intentie van de hele relatie en het (willen) samenwonen. Daar heb ik last van gehad en mezelf dom gevonden dat ik dat niet zag. En dat wat ik wel zag èn voelde tijdens de afgelopen 3 jaar/samenwonen zelf geen definitieve actie op heb ondernomen. Maar dat is wat het is, kan ik niet meer terugdraaien. Dat is iets waar ikzelf aan mag werken
Ik ben soms overprikkeld, maar concentreren lijkt wel wat beter te gaan.
Mentaal : Mijn focus gericht op oplossing c.q. verbetering voor mezelf. Maar ik vind het lastig. Ik probeer me tot dingen te zetten, maar het gaat moeizaam. Het twijfelen/kiezen is eigenlijk altijd al een ding geweest. Heb me vaak laten leiden door extern/anderen. Niet bewust, en vaak door uitstellen en dan last minute knoop doorhakken.
Mn eigen mening doorzetten blijft lastig om ik soms niet eens goed weet wat mn eigen mening nou eigenlijk is….
Sociaal :
Ik heb aardig wat vrienden, ook waar ik nu echt terecht kon/kan. Veel hulp gehad en gekregen. Maar ondanks dat voel mezelf soms “te veel”. “Daar is zij weer”.
Heb op datingsites gestaan en ook wat contacten van. En paar weken een soort van scharrel gehad. Maar denk dat ik er niet beter van voel, of blijer van word. Het zijn korte fijne momentjes maar geeft ook veel onrust daaromheen.
In het algemeen het idee dat mensen liever, of eigenlijk alleen maar bij jou willen zijn wanneer het allemaal leuk en makkelijk is. Dus beetje het gevoel dat ik niet leuk genoeg ben of mn sjit bij me moet houden. Ik voel me helaas wel vaak zo. Zou beter zijn als ik daar iets in kan veranderen, maar de kracht daarvoor niet altijd te vinden.
Eigenlijk de laatste 8 jaar; na overlijden van mijn vorige partner “continue” in de “situatie” waar ik nu in zit. Ik voel me een beetje ontkracht, mn energie verloren.
Op zoek en bezig om dat terug te vinden/halen
Brenda, goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen.
Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg?
Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Wat het slapen betreft, ik weet het nu niet uit mijn hoofd, maar deed jij masterclass nr. 7 al?
De ABC oefening heeft echt al veel mensen geholpen om beter in te kunnen slapen bij het naar bed gaan of als je geregeld wakker wordt ‘s nachts.
Wanneer je geen trek hebt, zou het helpen mocht je dan verse soep klaar staan hebben? Ik kocht na mijn scheiding een soupmaker van Philips en ik zou dat ding voor geen geld van de wereld nog willen missen. Zo handig en dan heb je toch tenminste met lekker veel groenten je vitaminen binnen.
Je blauwdruk rond geld komt idd wellicht vanuit je opvoeding. Hier zal je doorheen de training ook nog wel meer inzicht rond krijgen rond jouw patronen die ontstaan zijn in je kindertijd.
Jouw emoties zijn er geweest, dus of het nu goed of ‘slecht’ is dat je erover kunt praten zonder te huilen, zal je bevestigd krijgen doorheen de module rouw met alle bijhorende webinars. Je zal inzicht krijgen in wat je nog te doen staat in het rouwproces, of waar je mss wel al zaken mag afvinken.
Begrijpelijk dat je je in eerste instantie gebruikt voelde in ‘zijn verhaal’, maar goed dat je kunt zien dat het van hem is en niet aan jou ligt, waarom hij zo handelt.
Je kunt de klok idd niet terugdraaien, wees gerust wat milder voor jezelf, meestal kun je hét gewoon niet zien als je erin zit.
Het is goed dat je je daar nu bewust van bent!
En je gaat ermee aan de slag, dus je mag best trots zijn op jezelf.
Omtrent je eigen mening voelen en dan ook doorzetten, ook hier zal je aan werken in deze training.
Je zal leren om vanuit je volwassen IK beslissingen te nemen.
Na of tijdens een rouwproces zien we heel vaak verandering in onze inner circle. Mensen kunnen niet goed om met rouw en gaan je daarom soms vermijden. Het spreekwoord “In slechte tijden leer je je echte vrienden kennen” klopt dan ook wel.
Vertrouw er maar op dat er doorheen jouw innerlijke reis ook wel andere mensen op jouw pad gaan komen, mensen waarmee je wel kunt praten over persoonlijke ontwikkeling en die gaan heus niet van je weglopen wanneer je het moeilijk hebt.
Het gevoel hebben van “niet goed genoeg” of “niet leuk genoeg” is een typisch innerlijke kind gevoel.
Van wanneer dateert jouw eerste herinnering ongeveer dat je jou dit gevoel herinnert?
Je bent idd al heel lang aan het doorzetten in de rouw, je mag jezelf nu de ruimte geven om te rouwen en te onderzoeken wat je nodig hebt om weer in je K.R.A.C.H.T. te komen.
Stap voor stap Brenda.
Heb vertrouwen in jouw proces.
Ojee, het kost me heel veel moeite om aan de slag te gaan. Ik kan me heel moeilijk concentreren, de meditaties lukken niet echt. De brief proberen schrijven aan Olivier maar ik kom niet bij mij gevoelens. Ik heb die heel nuchter geschreven. Ik weet ook niet echt wat ik nu voel. De kwaadheid is weggetrokken, het overweldigende verdriet eveneens. En toch …. het blijft maar in mijn hoofd malen, ik zie ze telkens weer voor mij, intens gelukkig. Het voelt alsof zij alle geluk van de wereld hebben en ik hier eenzaam en alleen achterblijf. Ik weet wel dat dit geen rationele gedachten zijn maar het lukt me niet ze van mij af te zetten.
Ik lijk een vreemde voor mezelf. Na een heel leven van wegcijfering en altijd de ander voorop stellen weet ik begod niet wie ik ben en wat ik wil. Ik ben precies de hele dag bezig maar krijg niks gedaan. Ik slaap nauwelijks 4 uur per dag en kan ook niet blijven liggen want dan beginnen mijn gedachten te malen en word ik zeer onrustig. Ik hou me uren bezig met mijn telefoon, de perfecte afleiding. Maar dit leidt nergens heen, dat weet ik wel.
Anita, goed dat je je bewust bent dat jouw gedachten niet rationeel zijn.
Weet dat deze tijd van het jaar voor veel mensen een zware tijd is …
Misschien mag je wat milder zijn naar jezelf toe en mag je de module rouwen even op pauze zetten?
Er zijn genoeg andere zaken om te doen in de training die minder zwaar zijn.
Zoals de module aandacht en communicatie met de daarbij horende webinars.
Ook kunnen de Magic Mindset Days waarmee ik vrijdag van start ga in een aparte groep voor de nodige afleiding zorgen.
Ik deelde al via verschillende kanalen de nodige link om je in te schrijven.
Weet dat het normaal is dat je jezelf na al die jaren kwijt kunt zijn.
Dit is 1 van de typische eigenschappen als codependentie aan je fundament ligt.
Maar niet alles tegelijk, stap voor stap Anita.
Wat kan je doen om die telefoon even aan de kant te leggen en toch iets functioneels te doen voor jezelf?
Ik krijg die berichten met de links precies niet door Veerle. En ook op de facebookgrorp vind ik mijn weg niet 🙄😬
Ik zag net dat mijn collega Mieke jou de link bezorgde in de groep.
Ik zal nu de link om in te schrijven ook nog eens naar jou mailen, want hier gaat dat niet volgens mij.
Mijn fysieke batterij kleur ik tot de helft. De laatste maanden heb ik regelmatig last van mijn maag ten gevolge van het onverwacht vertrek van Olivier. Ik had dit niet zien aankomen. Ik voelde ook een extreme nervositeit voor alles… om te gaan werken, om ergens naartoe te gaan, precies kleine paniekaanvallen…
Mijn slaap is abominabel. Ik ben al geen goede slaper sowieso, nu slaap ik met slaapondersteuning (trazodone) amper 4 à 5 uur per nacht. Kan ook niet meer blijven liggen omdat mijn hoofd op volle toeren begint te draaien van zodra ik wakker wordt. Dus dan sta ik maar gelijk op. Ik probeer toch een beetje op mijn voeding te letten maar kan er nauwelijks energie voor opbrengen, idem voor beweging. Financieel is het ook moeilijk. Niet dat ik veel tekort heb, maar ik kan me nauwelijks nog iets leuks permitteren en dat weegt. Ik ben terug met antidepressiva gestart omdat ik anders de hele dag liep te huilen en voor niks nog energie kon opbrengen. Noodzakelijker wijs ga ik werken (zou eigenlijk liever een tijdje thuis zijn maar dat kan niet) maar kan me amper concentreren.
Bij de overige 3 batterijen kom ik maar aan een bodempje.
Emotionele draagkracht : Ik kan moeilijk over de scheiding praten zonder te huilen. Ik voel een heel intens verdriet. Niet zozeer omwille van deze scheiding merk ik, maar het verdriet van deze scheiding triggert heel erg het verdriet dat ik nog steeds heb over de afwijzing van mijn eigen moeder toen ik kind was. Dit verdriet beneemt me letterlijk de adem, knijpt mijn keel dicht, paraliseert mij als het ware. En dan is het heel moeilijk om terug uit die toestand te geraken. Ik voel me heel eenzaam en probeer dus via alle mogelijke kanalen ontmoetingen en gesprekjes in te plannen om die eenzaamheid te verdrijven. Ik voel me voortdurend heel onrustig en grijp ‘s avonds heel regelmatig naar een drankje (beperkt gelukkig – een drankprobleem kan ik er nu echt niet bij hebben ; )
Mentale draagkracht : Ik zit een beetje vast in de overtuiging : ik vind mezelf heel waardevol maar het lijkt me niet te lukken dit over te brengen op anderen. Maw niemand vindt mij waardevol genoeg om voor te kiezen. Ik ben voor het ongeluk geboren. Alles loopt altijd fout. Er wordt mij geen geluk gegund. Waarom ziet niemand hoe waardevol ik ben …
Ik heb soms wel een eigen mening maar in een relatie laat ik de keuze altijd aan de ander en volg ik hun beslissing (extreem pleasegedrag). Ik laat de ander altijd zijn goesting doen ten koste van mezelf.
Voordien focuste ik altijd op het probleem. Gedurende 20 jaar heb ik wel allerlei therapieën en opnames gehad maar die brachten geen oplossing. Dus eigenlijk ging ik wel op zoek naar een oplossing maar die is er nooit gekomen.
Nu ben ik vastbesloten om er echt iets aan te doen… ben dus heel blij dat ik op K.R.A.C.H.T. stuitte op facebook. Voor de eerste keer heb ik het gevoel dat iemand begrijpt waar het eigenlijke probleem ligt en dat ik daar mee aan de slag kan gaan. De oorzaak aanpakken ipv de symptomen.
Sociale draagkracht : dat is bij mij een groot probleem. Tot voor kort zaten Olivier en ik voortdurend thuis. Hij had geen vrienden en ik ook niet. Hij zag er tegenop om iets buitenshuis te doen, kreeg paniekaanvallen van er nog maar aan te denken, dus bleef ik ook thuis (temeer omdat hij niet graag alleen was en ik eigenlijk ook niet zo goed wist waar naartoe).
TV kijken was het enige wat wij in die 3 jaar deden.
Ondertussen probeer ik wel via alle mogelijke kanalen mijn sociaal netwerk een beetje uit te breiden en dat lukt wel aardig heb ik de indruk.
Natuurlijk zijn dat allemaal nieuwe contacten dus daar begin je ook niet direct over je problemen te praten, maar het helpt wel om afleiding te hebben en een leuke ontspannende activiteit te doen. En naderhand kunnen daar misschien wel mooie vriendschappen uit ontstaan.
Ik had me ook ingeschreven op datingsites omdat ik nog steeds denk “als ik nu eens een liefdevolle eerlijke man aan mijn zijde heb is mijn probleem wel opgelost – zo veeleisend ben ik niet “, maar daar heb ik de laatste weken enkel teleurstellende contacten op gehad dus ik heb dat eventjes ONHOLD gezet.
Prioriteit is nu met mijzelf aan de slag gaan. Dankzij Veerle besef ik nu heel goed dat ik eerst met mijn problemen aan de slag moet om een betekenisvolle en bevredigende relatie met iemand te kunne aangaan.
Dat ik eerst moet proberen mijn eigen rommel op te ruimen vooraleer er iets moois kan bloeien.
Dus ik hoop uit het diepst van mijn hart dat K.R.A.C.H.T. mij hieruit zal kunnen helpen
Anita,
goed om te zien dat je de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt! Ik reageerde vanmiddag al even kort in de groep, maar hier nog eens specifiek op dit stuk.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg? Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Je nam alvast een goed begin door deze namiddag een koffie te gaan drinken met een nieuw contact.
Slecht slapen is iets wat in de kleren kruipt.
We zien dat veel mensen daar tijdens een rouwproces last van hebben.
Heb je ons webinar nr. 7 al gezien? Hier zijn velen al mee geholpen geweest, dus ik hoop dat jij er ook baat bij hebt.
Alhoewel ik besef dat het geen wondermiddel is natuurlijk.
Daarnaast vermoed ik dat jouw systeem door de chronische stress ook altijd AAN staat.
Hiervoor gaf ik 3 hele goede oefeningen om je zenuwstelsel te ontdooien.
Ze staan apart opgenomen onder webinar nr 33. Probeer dit asap te bekijken, ze zijn echt simpel en je voelt vooral bij de oor oefening meteen resultaat.
Laat je me daar bij de reacties ook even weten hoe het gegaan is?
Hoop dat je in goed overleg bent met je huisarts voor de medische kant?
Ik lees “Ik zou graag even thuis zijn, maar dat kan niet.”
Waarom kan dat niet? Niemand is onmisbaar … Je mag jouw gezondheid echt wel op de 1ste plaats stellen.
Anderzijds zien we ook dat thuis zijn soms een averechts effect heeft, want dan ben je altijd alleen en heb je nog meer de neiging mss om te piekeren.
Heb je mijn blog over eenzaamheid al gelezen? Wellicht haal je daar ook nog bruikbare tips uit.
Je vindt het terug op mijn website onder het menu blogs.
Weet dat wanneer je de K.R.A.C.H.T.-methode stap voor stap zult doorwerken er ook andere mensen op jouw pad zullen komen.
Ik ben ervan overtuigd dat die wel jouw waarde zullen zien en voelen.
Hou vol, je bent op de goede weg.
Jammer om te lezen dat de relatie met O. zo eentonig was en dat jullie niet veel ondernamen samen. Dus toch extra moedig van jou dat je dat nu in je ééntje wel doet!
Als ik jou was zou ik het daten idd even op hold zetten, je zal op dit moment alleen maar bevestigd worden in jouw angsten en dat is nu net niet wat je nodig hebt.
Dus focus op jezelf en op K.R.A.C.H.T. en in de lente komt dat daten wel weer op je pad vanuit een andere energie.
Vertrouw op jouw pad.
Je kunt het Anita!
Draagkracht onderzoeken:
Fysieke draagkracht: 55%
De batterij kleurt nog groen maar veel is er niet nodig en dat besef ik goed.
Echter ik kom van minder en dat hou ik in mijn achterhoofd.
6 jaar geleden heb ik mijn leven van mezelf en mijn gezin op zijn kop gezet door een stuk voor mezelf te kiezen.
Ik koos ervoor om te studeren. Een parttime werd meer dan een fulltime. Vaste uren werden voor een stuk uren die niet meer te bepalen zijn doordat ik als zelfstandig thuisverpleegster begon te werken. Het is na 3 jaar en een scheiding (+/- 17 maand geleden) nog steeds een hectisch leven. Hierdoor heb ik geen vast slaapritme, eetpatroon, tijd voor beweging. Ik besef dat ik mijn hier echt zal moeten leren programmeren. En het gaat moeilijk. In het begin nam ik slaapmedicatie en antidepressiva. Intussen neem ik geen van beiden meer. Wel ben ik het laatste jaar nog nooit zoveel naar de kapper en pedicure geweest. Ik geniet van het lichamelijk contact dat ik mis.
Ik besef dat voor mij de fysieke draagkracht enorm van belang is. Want als ik fysiek sneuvel, komt er geen geld binnen daar ik zelfstandig ben
Emotionele draagkracht: 70%
Praten over mijn scheiding lukt behoorlijk. Voor mij is het eerder al secundaire rouw. Tegenslagen kan ik behoorlijk naar de positieve kant omdraaien. Vb omheining is omgevallen door de storm maar ik zie dit als een mogelijkheid om een nieuwe omheining te plaatsen die me terug jaren rust heeft. Onder de verdeling blijft ik ook behoorlijk rustig maar als ik dan bedenk dat iets echt niet fair verdeeld zou worden dan wordt het mijn echt teveel met aanvallen van méniere als gevolg waardoor ik onmogelijk kan werken. Ik hou me enorm vast aan mijn principes en kan daar moeilijk vanaf stappen.
Voor mij is tijd doorbrengen in mijn huis een enorme opgave. Het liefst zou ik soms wegvluchten. Ook al zijn de kinderen thuis, vaak voel ik mij er eenzaam en loop ik verloren.
mentale draagkracht: 60%
Meer en meer kom ik tot de ontdekking dat ik eigenlijk meer kan dan ik denk. Door 23 jaar met een narcist te leven merk je dat je eigenlijk verlamd geworden bent. Je kunt perfect de vuilbak buiten zetten maar ergens heb ik soms het idee dat ik dat niet kan. En toch merk ik dat ik al heel wat zaken naar mijn hand gezet heb. Nogthans kom ik naar de buitenwereld over als een sterke vrouw. Zelf zie ik mezelf eerder als een gekwetst iemand. Ik durf gewoon niet de stap zetten om te daten of om met een vriend te gaan eten. Gek genoeg durf ik in de groep wel te delen. Mijn vriendin zegt steeds ‘jij bent dat vogeltje in het gouden kooitje die staat te balanceren op het randje als je wel of niet dat kooitje durft te verlaten’
sociale draagkracht: 90%
Na mijn scheiding had ik werkelijk niemand meer over. Ouders van wie het gevoel heb dat ze mijn niet begrijpen, vrienden die niet meer omkeken. Zelfs de buren kunnen nog met moeite een goeiedag zeggen. MAAR als er één ding is wat voor mij een serieuze verandering is, is dat ik nu nieuwe echte vrienden heb. Collega’s waar ik bij kan ventileren, vriendinnen waar ik mijn hart kan luchten, vaak mensen die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt en die er altijd zijn voor je. En dat wil ik in ere houden.
Maar ik mis wel dagelijks een partner, iemand die er is als je thuis komt.
Vanessa,
goed om te zien dat ook jij de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg? Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Je zette idd een grote stap door te gaan studeren en zelfstandig te worden, daar is moed, lef en kracht voor nodig.
Dus ik hoop dat je ook trots bent op jezelf?
Goed dat je jouw lichaam de aandacht geeft waar het naar verlangt!
Fijn om te lezen dat je ervaart dat je eerder bij de secundaire rouw zit. Weet dat dit een proces van jaren kan zijn, maar weet ook dat je hier stap voor stap comfortabel mee kunt omgaan.
Wanneer je weer een moment ervaart dat je wilt wegvluchten zou ik je willen motiveren om op zo momenten met de K.R.A.C.H.T.-methode aan de slag te gaan. Je geeft jezelf dan de ruimte om helemaal te doorvoelen ipv te vluchten, waar je op korte termijn de resultaten zult van merken.
Top om te mogen ervaren dat je idd meer kunt dan je denkt. Wanneer je uit een ongezonde relatie komt dan zien we dat het beeld dat je hebt over jezelf helemaal niet klopt.
Jij mag idd jezelf de ruimte geven om te ontdekken wie je werkelijk bent en kan me voorstellen dat je daar nog versteld zult van staan.
Dat onze inner circle veranderd dat zien we bij iedereen.
Weet dat dit erbij hoort.
Fijn dat je hier wel al een positieve evolutie mag in ervaren.
Begrijpelijk dat je graag je leven wilt kunnen delen met iemand.
Vertrouw er maar op dat je gaandeweg een energie zult uitstralen waar er mensen op afkomen die beter bij jou zullen passen.
Veel succes nog met de training Vanessa!
Na lang aarzelen, heb ik deze module nu helemaal doorgenomen. Ondertussen las ik ook een duidelijke uitleg over narcisme.
Hoe duidelijk is het dat mijn laatste relatie (je weet wel met het overspel vorige zomer) met een narcist was. Onvoorstelbaar dat gewoon het volledige plaatje klopt 🙁 Schuld bij mij leggen, leugens verzinnen, in de slachtofferrol kruipen, gespeelde charme, … nadat hij initieel de IDEALE partner was!
Morgen neem ik dan de bijhorende webinars door.
Hij maakte vorige week zondag een definitief einde aan onze hernieuwde relatie. Daarna ben ik compleet gecrasht maar sedert ik veel gelezen heb de laatste dagen, besef ik héél goed dat dit het beste is. We blijven wél vrienden en momenteel lukt dat prima. Als hij een nieuwe vriendin zou hebben, zal dat uiteraard wat moeilijker liggen maar ik heb nu toch wel een tijdje geen relatie meer nodig. Lekker voor mezelf zorgen! Morgen een energetische massage, straks eindelijk weer gaan lopen met de vriendinnen, …
Goed dat je doorheen de weerstand bent gegaan Astrid en dat je de module ROUW nu helemaal doorgenomen hebt.
Het zal idd best confronterend voor je zijn om te zien dat zoveel herkenbaar is mbt narcisme.
Er horen 16 webinars bij de module ROUW, ik vermoed dat je hier toch nog een maand de tijd voor nodig zal hebben om ze allemaal te zien, doen en voelen.
Stap voor stap, neem er je tijd voor om het allemaal te doorlopen.
Heb jij ons webinar al over narcisme gezien? Dat is nummer 30.
Zoniet dan is het interessant om dat ook asap te bekijken.
Goed dat je ook je lichaam laat verwennen, dat zal je goed doen!
Blijf dicht bij jezelf Astrid.
Valerie,goed om te zien dat je de draagkracht oefening met de batterijen zo in detail hebt uitgewerkt!
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Dat hoeft daarom zeker niet altijd zo uitgebreid, maar zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Dus als je terugkijkt nu naar deze uitwerking, welke batterij is het meest leeg? Waar kan je al “iets” anders doen om die batterij meer op te laden.
Zo te lezen staat jouw lichaam door de chronische stress ook altijd “aan”. Hiervoor wil ik je uitnodigen om de oefeningen te doen om het zenuwstelsel te ontdooien, die ik gaf bij masterclass nr. 33. Laat mij daar dan ook even weten hoe je die 3 oefeningen hebt ervaren.
Ook denk ik aan masterclass nr. 7, voor je nachtrust.
Top dat je in de week van de kids meer kookt om dan in de week dat je alleen bent op te warmen. Dat heb ik zelf ook heel lang gedaan, want ik geef toe, dat koken alleen voor mezelf ook niet echt mijn ding was.
Wat je emotionele batterij betreft, begrijpelijk dat het voelt alsof je tranen op zijn na alles wat je meegemaakt hebt.
Toch zijn ze er nog, zoals je voelt, er mogen nog emoties ruimte krijgen.
Dit is een proces wat je niet kan forceren, maar waar je wel spontaan bij zult komen doorheen de training.
Misschien wel bij oefeningen waar je het totaal niet verwacht. Je kan tussendoor ook altijd met de meditatie “emotie toelaten” aan de slag die onder webinar nr 27 staat.
Mooi hoe je het gevoel van eenzaamheid omschrijft als je alleen bent met de kinderen.
Sterk dat je je hier bewust van bent en ook jezelf de ruimte geeft om er anders naar te kijken.
Het schrift bracht jou wel bij een helder inzicht, waar je mag aan vasthouden wanneer je jezelf weer in 1 van de rollen van de dramadriehoek stopt.
Wanneer ik jouw woorden bij deze batterij lees denk ik ook aan de 3-delige workshop boosheid loslaten. Dat zijn de nrs 10,11 en 12. Wil jou zeker niet overdonderen met al mijn tips om te doen, maar wel handig om mss als eerste te doen wanneer je weer eens tijd en ruimte maakt om met de training verder te werken.
Begrijpelijk dat je achterban bezorgd is en jou wil beschermen, maar zoals je schrijft wordt er niemand beter van om in “kampen” verdeeld te zijn. Ik vind het net ontzettend knap wat je gedaan hebt ivm het gesprek met de nieuwe vriendin van je ex. Op lange termijn, zal dit jou en de kids het verst brengen, het kost energie om in ruzie en spanning te leven, dus als je dat wat kan opentrekken zodat het wat milder wordt is dat voor iedereen een krachtige stap in het proces.
Dus goed dat je dit soort zaken “bij ons” deelt, we begrijpen je 100% en zijn er om naar jou te luisteren zonder oordeel.
Het universum brengt op jouw pad wat je nodig hebt.
Het is idd iets wat je moet bekijken op lange termijn.
Het werkt voor je en niet tegen je, ook al lijkt dat in eerste instantie niet altijd zo.
Je mag trots zijn op jouw mindset Valerie.
Veel succes met de training.
(Mag ik je even vragen om te reageren als je dit gezien hebt, bij wijze van controle dat dit goed loopt?)
Dankje wel voor de feedback Veerle,
Ik heb ondertussen inderdaad oefeningen uit de webinars gedaan maar door de overload aan nieuwe info was ik even in een hoekje gaan zitten met mijn eigen gedachten…
Na het spreekuur gisteren heb ik weer wat nieuwe energie gevonden :).
Ik heb gisteren nog maar eens een brief geschreven aan mijn ex. Dat is ondertussen een boek geworden haha. Maar nu had ik voor het eerst het gevoel dat de brief AF was.
Vandaag een groot gevoel van loskoppeling. Alsof het uitspreken van de laatste info het finale druppeltje was om een klare kijk te krijgen.
Vandaag sta ik ineens met andere voeten op de grond. Met voeten die beter geaard voelen, met voeten die van mij zijn en waarmee ik de stappen kan/mag zetten die ik wil nemen zonder in mijn achterhoofd wat hij of anderen ervan zouden denken.
Ik heb de 7 stappen nog eens overlopen en voel een beter evenwicht. Waar ik eerst nog op zoek ging naar een evenwichtige (50/50) verdeling van de gebeurtenissen die tot de breuk hebben geleid, heb ik er vandaag vrede mee dat ons aandeel niet te vergelijken valt.
Ik heb de NIVEA die ik hierin onbewust toepaste en de dwang mezelf (deels) schuldig te achten voor zijn deel los gelaten. Elk heeft zijn aandeel en hoe groot of klein dat aandeel is, is eigenlijk niet belangrijk. Beiden hebben we gehandeld vanuit ons eigen zijn. Ik aanvaard voor mezelf dat dit gevoelens bij me losmaakt die hem vaker als dader en mij als slachtoffer schilderen maar sta mezelf toe om dat te mogen voelen en me bewust te zijn dat het mijn gevoel is, niet noodzakelijk de feitelijke waarheid. Bij het neutraal kijken naar de feiten ben ik niet meer krampachtig op zoek gegaan naar fouten die ik maakte.
Ik kan nu ook aanvaarden dat de feiten niet prettig zijn en zijn aandeel niet min is maar het enkel kon omdat ik het ook heb toegestaan. Daar zat/zit een groot deel van de pijn. Vandaag voel ik voor het eerst dat ik mezelf hierin vergeef en geen verzachtende omstandigheden meer bedenk voor zijn deel. Wel heb ik hierbij nog het inzicht gekregen dat ik de controle moet/kan/wil loslaten en zijn aandeel bij hem mag laten. Dat ik niet mag/kan verwachten dat hij hierop reageert vanuit mijn zijn maar dat dat ook prima is. Ik heb geen controle over de ander (en maar goed ook haha) maar heb wel controle over mezelf. De weerstand in mij is gezakt en ik wil de energiekoorden doorknippen. Daarmee verlies ik de (illussie van) controle over hem/ons/ons verleden/zijn toekomst -wat beangstigend is- maar daarmee verliest hij ook de controle over mij wat bevrijdend is…
hoopvolle groetjes
Laat je niet overdonderen door de vele info en tools die op je afkomen. Je hebt voor altijd toegang dus je weet dat je er geheel op jouw eigen tempo door kan gaan Valerie.
Fijn dat je na het spreekuur weer wat nieuwe energie had gevonden om ermee door te gaan.
Weet dat je altijd een gil mag geven in de groep wanneer je voelt dat je weer in eigen gedachten verzonken bent.
Wat goed dat je helemaal in de flow van het schrijven zat en jezelf daar geen rem hebt opgelegd.
Fijn om nu ook te mogen voelen dat het “af” is.
En whaw wat een mooi gevoel mocht je daarbij ervaren.
Hier mag je echt wel trots op zijn.
Echt top dat je mocht ervaren om helemaal bij en met JEZELF te zijn!
Kippenvel hoe je het zo mooi kunt omschrijven door de 7 stappen heen.
Echt ontzettend mooi en sterk gedaan.
En wat sterk dat je bij het loslaten van de controle ook meteen een 2-ledig gevoel mag omarmen.
Bedankt om jouw ervaring hier met ons te delen.
Aan de slag met deze module
FYSIEKE DRAAGKRACHT :
– Ik ervaar slaapproblemen door piekeren, ik probeer met de meditaties en hartcoherentie rust in mijn lichaam te brengen voor het slapengaan maar word vaak wakker en het is moeilijk om stilte in mijn hoofd te krijgen.
– Ik heb een algemene constante nervositeit die door mijn lijf giert, hier raak ik precies niet vanaf. Elke kleine en grote trigger zorgt instant voor misselijkheid en voel een ‘knoop’ tussen mijn hart en maag.
– Voeding is een werkpunt. Koken enkel voor mezelf vind ik lastig en alleen eten al helemaal. Ik merk dat ik daardoor maaltijden oversla. Heb dit deels opgelost door tijdens de week met de kinderen extra porties te koken (want wil geen afhaalmaaltijden ed) en zo hoef ik die in mijn solo-week enkel op te warmen. Af en toe ga ik in de solo-week ook uit eten met vriendinnen of mag ik mee aan tafel schuiven bij mijn bestie
– Met mijn dagelijkse persoonlijke verzorging zit het goed – ben altijd al erg gesteld geweest op hyghiene haha extraatjes komen ook wel af en toe langs (wellnessen met vriendinnen) maar zijn uit financiële overwegingen ook geen maandelijkse routine 😉
– Beweging gaat op en af. Nu het druilerig weer is moet ik hier meer aandacht aan geven. Spontaan zin in alleen wandelen staat op een laag pitje in dit weer. Kijk al uit naar de lente
– Financieel is alles rationeel gezien wel ok maar uit mijn jeugd heb ik een angst voor financiële put meegenomen en die weegt door. Die houdt me ook tegen om eens voor mezelf een financiële uitspatting te permiteren.
Ik heb op zich een stabiele job maar doordat die in het bedrijf van mijn ex is, zit daar ook nog een extra belading en knobbel aan vast.
EMOTIONELE DRAAGKRACHT
– Ik kan praten zonder huilen maar vooral omdat de tranen op zijn, diep vanbinnen voel ik de behoefte om toch eens lekker te kunnen huilen en daarmee een stukje verdriet uit mijn lijf te krijgen. Als ik nu praat over de scheiding voel ik vooral veel boosheid en oneerlijkheid opkomen. Gevoelens waarvan ik niet goed weet wat ik ermee aan moet en die overweldigend zijn om in 1 stuk toe te laten. Kleine brokjes worden dan weer bijna instant aangevuld door triggers
– Ik voel me momenteel eerder op en leeg dan prikkelbaar. Enkel wanneer ik met de ex 1 on 1 praat merk ik wel heel snel geprikkeld te worden naar boosheid en onmacht
– Ik voel me niet echt eenzaam. Ik voelde me eigenlijk veel eenzamer binnen onze relatie. Nu is er geen verwachting die niet wordt ingelost. Ik ondervind wel een soort eenzaamheid als ik met de kinderen samen ben, het gemis om deel uit te maken van een gezin, deze momenten te kunnen delen. Maar ik probeer hier aandacht aan te geven en te aanvaarden dat dit mogelijks komt uit een ideaalbeeld vanuit mezelf en de maatschappij. Want waarom zou het moment minder waardevol zijn omdat we het met minder delen. Dat is niet eerlijk naar de deelnemers die er wel zijn en dan pas is het moment minder waardevol omdat het niet mijn aandacht krijgt die het verdient. Ik mis wel geborgenheid en intimiteit maar vooral ook de hoop dat die er ooit nog zal komen. Ik zie zeker de voordelen van het alleen zijn maar tegelijk is er een “alleen is maar alleen”-gevoel
– Ik ben ook wel extreem onrustig, voortdurend aan het piekeren, verhalen maken in mijn hoofd en hier komt ook fysieke spanning uit voort.
– Van verslavingen gelukkig geen last
MENTALE DRAAGKRACHT
– Ik blijf vaak hangen in de slachtofferrol. Ik deed de oefening waarbij ik “het is niet zijn schuld” mocht omringen met eigen aandeel. Bij veel van die aandelen wou ik een kanttekening maken omdat ze reactie waren op. Ik ga deze oefening gaandeweg herhalen. Het is ook dubbel omdat er toch veel feiten wijzen in de richting van een zeer sterk overheersende zelfliefde bij de tegenpartij maar ik probeer dit om te denken dat dit ook maar effect op mij kon hebben omdat ik het toeliet vanuit mijn codependentie. En in dat licht is het moeilijk om die slachtofferrol correct in te schatten. Ik neig naar ofwel slachtoffer ofwel daderrol bij mezelf maar ga hierover in gesprek met mezelf dat ik ook als slachtoffer een aandeel heb en dat in mildheid moet aanvaarden zonder de schuld te verplaatsen naar mezelf. … moeilijk uit te leggen dit
– Ik weet niet meer goed wat mijn eigen mening is, ben mezelf even kwijt. Ik heb in de voorbije jaren zoveel rollen opgenomen en de uiterlijke en innerlijke criticus laten bepalen wie ik ben/hoorde te zijn dat ik even stuurloos ben in de zoektocht naar wie ik eigenlijk ben
– Ik heb de laatste maanden vanuit pijn vooral gefocust op een klein onderdeel (de nieuwe liefde van de ex en de sneltrein waarmee hij hierin voorbij raast) maar kwam bij het opruimen oude schriften tegen en herlas die. Ik schreef sinds januari 2021 bijna dagelijks op dat ik de spanningen in huis niet meer trok en er de stekker moest uit trekken… maar ik bleef hopen op beterschap/inzicht/een omwenteling of ik weet niet wat en bleef… kwam wel even binnen. En ik probeer hier nu biij stil te staan als hij me weer een melding doet van een stap vooruit in hun traject.
SOCIALE DRAAGKRACHT
– Ik heb 2 uitermate waardevolle vriendinnen met elk een heel andere benadering dus die zijn me gigantisch dierbaar.
– Een groot sociaal netwerk dacht ik niet te hebben vermits ik me heb opgesloten/laten opsluiten in een kleine cocon maar tegen de verwachtingen in wel meer steun dan ik had verwacht. En meer mensen die mij als vriendin zien dan ik dacht.
– ik kan rekenen op de steun van vrienden, familie en mijn psychologe maar ik heb het soms moeilijk met de negatieve toon die hier klinkt. Begrijpelijk en superlief bedoeld maar ik wordt er niet beter van. Ik wil focussen op mezelf en op wat er wel is. De relatie was vrij toxisch nu ik het overzie en hun visie is weinig veranderd sinds de scheiding vermits ze me ook tijdens de relatie al probeerden te wijzen hierop. Het is dus geen anti-campagne die pas gestart is na de breuk maar ze hadden al langer 2 kampen opgedeeld e stonden al klaar in dat van mij. Dat ik dus geen strijd wil voeren is moeilijk te begrijpen voor hen en acties zoals het gesprek aangaan met de nieuwe vriendin kunnen niet op begrip of steun rekenen van mijn achterban… ze zijn bang dat ik mezelf te kwetsbaar opstel en nog verder gebruikt of gekwetst zal worden. Maar dit maakt het moeilijk voor mij om hier open over te kunnen spreken. Ik heb dan het gevoel me te moeten verantwoorden/verdedigen omdat ik mijn buikgevoel wil volgen en geen wraakacties opmaak.
De KRACHTgroep vormt voor mij een mooi tegenwicht. Ik voel ik me veiliger om te delen.
Ik heb vooral ook veel te verwerken naar secundaire rouw, het definitieve karakter van het einde van de dromen en hoop valt me zwaar. Ik zie wel een toekomst en potentieel een mooie toekomst na het werken aan mezelf maar het loslaten en bijsturen of aanvaarden dat anders ook beter kan zijn is moeilijk.
Ik geloof ondertussen wel dat dit alles in the long run beter zal zijn voor me. Ik zie nog vaak op tegen de weg die voor me ligt maar er is een lichtje gaan branden aan het eind van de tunnel. Het universum heeft me al zoveel signalen gegeven maar nu kan en wil ik ze niet meer negeren. Met het aanpakken van de wonden uit lang en minder lang vervlogen tijden zal ik hier met een gezonder zelfbeeld uitkomen. Een gezonder zelfbeeld en beter evenwicht zullen dan ook wel een gezondere en evenwichtiger toekomst brengen. Nu alleen nog een gulden middenweg vinden in snel genoeg en niet te snel schakelen 😉
Ook ik heb de oefening van de batterijen gemaakt en kom tot deze vaststellingen:
– Fysiek: 50%
Zoals eerder vermeld ben ik ontzettend moe, ervaar ik spanningen in me’n nek en schouders, hyperventileer ik chronisch en heb ik problemen om me te concentreren. Ook het inslapen lukt niet altijd even vlot en als ik wakker word dan ben ik klaarwakker en voel meteen weer die spanning in mijn lijf en begin ik weer te piekeren. Ik eet voldoende en gevarieerd en de persoonlijke verzorging zit ook goed. Ik ga elke dag wandelen in het bos met de hond en dat is voorlopig het enige dat me wat doet ontspannen. Ik weet dat ik echt op zoek moet gaan naar nog zaken die me even de zorgen doen vergeten. Aangezien mijn ex man een wanbetaler was/is en boven zijn stand leefde zijn we in de financiële problemen geraakt en dus heb ik niks overgehouden bij de scheiding. Gelukkig hebben mijn ouders me daarin een beetje gesteund zodat ik momenteel een beetje reserve heb. Dus nu sparen is de boodschap maar niet makkelijk als alleenstaande mama van drie kinderen. Dit baart me enorm veel zorgen en zorgt op die manier voor de stress en spanning. Ook wat het huis betreft moet er nog vandalen bekeken worden en dat maakt me ook zeer onrustig. Ik weet dat het me zal helpen als daar meer duidelijkheid in is. Momenteel ben ik in ziekteverlof nog tot en met 3 nov. Hoop nadien terug wat beter te zijn om terug te gaan werken want mis mijn job en de collega’s. Misschien kan ik de eerste maand parttime terug starten maar hoop omwille van financiële redenen snel terug fulltime te kunnen werken.
Ik neem geen medicatie. Enkel supplementen voor vitamine D tekort.
– Emotioneel: 50%
Momenteel kan ik zonder huilen over de scheiding praten. Maar ben snel overprikkeld, zeker wanneer ik op eender welke manier in contact kom met ex. Moeilijke man om mee te communiceren, onvoorspelbaar in zijn inzichten, meningen omtrent de scheiding, kan niet inschatten wat hij denkt of voelt en dat geeft mij een onzeker en onrustig gevoel. Gelukkig heb ik niet de neiging om naar een verslaving te grijpen.
– Mentaal: 75%
Ik begrijp heel goed dat wij samen geen toekomst meer hadden maar blijf het jammer vinden dat het gezin uit elkaar gevallen is. Voor mezelf en de kinderen. Daarom dat ik de balpen niet meteen kon lossen omdat ik de laatste vijf jaar van het huwelijk dat gezin niet kon lossen, wel mijn ex. Uiteindelijk is de balpen wel op de grond belandt. Zoals eerder vermeld kan ik me niet goed concentreren al merk ik lichte beterschap. Een boek lezen gaat nog niet, eenwording artikel wel. Maar dat heeft ook te maken denk ik met het feit dat lezen me- time nemen is en dat ben ik niet gewend. En dat is een grote les voor me!! Ik heb het gevoel dat ik altijd constructief met iets moet bezig zijn, anders ben ik niet nuttig bezig en dat mag niet (van wie? , mijn moeder vroeger en nu van mezelf?…) Ook hier heeft perfectionisme een oorzaak. Mijn focus ligt wel op de oplossing, lees constructief bezig zijn…
– Sociaal: 90%
Ik ben ontzettend dankbaar voor de vele lieve en warme mensen die me omringen! Ook zijn voorlopig mijn drie lieve kinderen constant in huis en dat is met momenten zwaar maar ben er langs de andere kant ook dankbaar voor om ze zo dicht bij mij te hebben. In de toekomst zullen ze om de 14 dagen een lang weekend naar papa gaan maar dat zal ook wel wennen en mijn zoon van 19 j vertrekt 18 januari voor een half jaar naar Australië.
De scheiding is voor mij in vele opzichten zinvol maar blijf het moeilijk vinden voor de kinderen al is er nu meer rust in huis. Ook besef ik dat het me op termijn sterker zal maken maar dat ik daarvoor nog een hele weg moet afleggen.
Mijn angsten (stap 5):
– bang om in de toekomst niemand te vinden waar ik innerlijke connectie mee vind. Dat ik voor een nieuwe relatie de lat ook weer te hoog ga leggen want dat is een negatieve karaktertrek van me. Moet leren dat niet alles perfect hoort te zijn in een relatie maar een aantal basisbehoeften die je zelf belangrijk vin mag wel denk ik. Zoals gehoord, gezien en gevoeld worden door je partner en hierdoor jezelf kunnen zijn in een relatie staat bij mij op nummer één.
– bang om te vertrouwen op financieel vlak aangezien het verleden
– bang om afgewezen te worden (heeft betrekking op een ander rouwproces)
Waarom vragen heb ik niet. Enkel blijft de vraag waarom hij zich zo snel op Tinder moest zetten met alle gevolgen van dien. Probeer dit nu de laatste dagen los te laten en het begint te lukken. Vrede nemen met het feit wat de ander doet dat je daar geen controle meer over kan hebben. En misschien is dit ook wel mijn aandeel in de scheiding geweest dat ik als perfectionist graag de touwtjes in handen heb en mijn verwachtingen naar anderen toe moet leren bijstellen.
Ik ontwijk de gesprekken rond mijn ex niet in tegendeel ik begin me bewust te worden dat,omdat de scheiding momenteel heel mijn leven beheerst (en ook de ziekte van mijn vader) ik het onderwerp een halt moet toeroepen. Ik merk ook dat praten me uitput en zeker als je inwendig hyperventileert.
Ik heb zeker nog geen interesse in nieuwe partners dus hier geen herhaling op dat vlak.
Heb mezelf nieuwe doelen gesteld zoals terug starten met kiné oefeningen om op termijn het joggen terug op te nemen en het Padellen want dat ontspant me enorm. En op tijd gaan slapen.
Heb een brief naar mijn ex geschreven en ga hem voorlopig bijhouden. Daarin betuig ik mijn dankbaarheid voor de mooie momenten in de relatie overloop ik hoe we uiteindelijk tot de beslissing gekomen zijn om elkaar los te laten en hoe ik onze relatie van 30 jaar beleefd heb en dan komt er één trefwoord naar boven en dat is eenzaamheid fysiek en mentaal. Ook wens ik hem op het einde het beste in de toekomst.
Super om te zien dat je zo intensief ermee aan de slag bent Randi.
Weet dat deze oefening een momentopname is en dat het dus aan te raden is om deze om de zoveel weken eens opnieuw te doen. (bvb om de 6 weken). Zo kan je zelf jouw evolutie hierin opvolgen.
De bedoeling is om je te focussen op de batterij die op dat moment het meest leeg is en dus het meest aandacht vraagt.
Daar probeer je dan voor jezelf 1 klein actiepuntje aan te koppelen. Wat kan je nu al doen om die batterij elke dag een beetje op te laden. Kleine stapjes! Zodat je het volhoudt.
Voor wat jouw fysieke batterij betreft verwijs ik naar mijn mail die ik je gisteren stuurde.
Als je dan kijkt naar de batterij die het meest leeg is.
De emotionele … Het snel overprikkeld zijn toont aan dat jouw emmer te vol is momenteel, dus hier … wat kan je doen om die emmer tussendoor bewust te legen zodat hij niet overloopt. Bewust emoties toelaten, bewust ontspannen etc etc
Het gezin missen is voor bijna iedereen het zwaarste stuk van het secundaire rouwproces na een scheiding. Wees mild voor jezelf … ook dit heeft de nodige aandacht nodig om te helen.
Ik was altijd een boekenlezer en na mijn 2de scheiding heb ik 3 jaar geen boek aangeraakt, gewoon omdat het niet ging. Ook dit is iets wat veel mensen herkennen, dat je dit gewoon in het proces van verwerken niet meer kan … Behapbaar maken en in kleine stukjes werken. Vaak zien we wel dat zaken die jou raken op dat moment of heel herkenbaar zijn, wel lukken zoals bvb de modules. Maar ook hier verwacht niet teveel van jezelf, er is een reden waarom iedereen voor altijd toegang heeft.
Het stukje wat je schrijft over moeite hebben met me-time nemen en het gevoel te hebben altijd constructief bezig te moeten zijn, daar zit idd iets onder. Denk dat je hierover in het webinar over de innerlijke criticus wel wijzer zult worden. Mocht je interesse hebben om die tussendoor al een 1ste keer te volgen, dat kan, het is nr 28.
Fijn om te lezen dat je veel lieve mensen om je heen hebt, dat is idd iets om te koesteren.
Ivm een “perfecte” nieuwe partner … “Moet leren dat niet alles perfect hoeft te zijn in een relatie”, het is te zien wat jij perfect noemt, maar ik ben van mening dat je geen genoegen moet nemen met 80%, hier gaan we voor de volle 100%.
Maar … belangrijke kanttekening, ipv de ware te zoeken kan je ook zelf eerst de ware worden!
Dat is wat we doen in deze training en als je van daaruit vertrekt, dan straal je een heel andere energie uit en komen er ook andere mensen op jouw pad!
Weet wel dat er eerst nog “testen” op jouw pad zullen komen … maar later meer daarover tijdens de training.
Je mag trots zijn op jezelf dat je dit stuk zo uitgebreid hebt uitgewerkt!
Jij voelt zelf wel wat je op termijn nog wilt doen met jouw brief.
Sommige mensen verbranden hem, bij wijze van ritueel.
Sterk dat je in die brief ook jouw dankbaarheid toont en kunt afsluiten met hem het beste toe te wensen.
Veel succes met de volgende stappen Randi.
Ik heb de module rouw ook afgerond en zo ook de opdracht met de batterijen:
Fysiek (80%): dat is goed, slaap goed, heb eindelijk een sport gevonden die ik leuk vind en ook vol kan houden om te blijven doen. En heb nu ook zin om weer wat af te vallen en me daarvoor in te zetten wat eerst helemaal niet kon.
Emotioneel (70%): vind ik af en toe nog lastig. Het alleen zijn, al moet ik zeggen dat dit wel beter wordt. Kan dat steeds beter hebben dat je ook niks hoeft. De verdrietige dagen die zijn echt veel minder geworden.
Mentaal (65%): is ook best goed. Ik merk dat ik nog wel een beetje in de “chronische rouw ” zit. Dus het nog steeds moeilijk vind om echt los te laten en je open te stellen voor iemand anders. Ik blijf best nog bezig met de andere kant en waarom dingen nu wel kunnen en toen niet. Maar het is nu wel vaker zo dat ik dan denk dat het echt niet allemaal rozengeur zal zijn aan de andere kant en dat zorgt er dan wel voor dat ik weer rustiger wordt. Maar toch blijft dat altijd lastig. Of als mijn zoon dan een opmerking maakt wat ze gedaan hebben bij papa of je hoort iets op school, het is altijd iets waar je niet op voorbereid bent en dan moet schakelen met je gevoelens. Dus daar is nog wel wat werk aan de winkel. Ik merk dat ik nog wel een beetje in de “chronische rouw ” zit. Dus het nog steeds moeilijk vind om echt los te laten en je open te stellen voor iemand anders. Ik merk dat dit er nog niet helemaal is.
Sociaal (70%): probeer dingen te ondernemen, merk wel dat heel veel mensen met het gezin bezig zijn en er toch ook weinig mensen zijn die je meevragen en dat het altijd dan van mijn kant uit moet komen. Wat ik best lastig vind omdat dit niet in de aard van het beestje zit en je jezelf dan meteen een soort van stalker voelt, van oh daar heb je haar weer. Maar ook dat begint beter te worden. Merk ook dat je nu veel nieuwe contacten aan het opbouwen bent en dat kost ook tijd.
Maar al met al, denk ik dat ik al echt op de goede weg ben. Ik denk dat ik verder ben dan dat ik me, voordat ik met de kracht methode ben gestart, had voorgesteld. Dus dat is goed dat je alles eens doorloopt om te zien waar je nu staat.
Mooi gewerkt zo te zien Wendy!
Fijn om te lezen dat je de module rouw hebt afgewerkt.
Super om te zien dat jouw fysieke batterij zo mooi opgeladen is.
Je maakt me wel nieuwsgierig welke sport je doet?
En ja, het is zo, afvallen terwijl je emotioneel niet goed in je vel zit dat werkt toch langs geen kanten dus beter dat je er dan niet mee bezig bent. Maar zoals nu, je voelt dat het beter gaat en de zin ook hiervoor weer terug komt. Ik wens je veel succes hiermee!
Het is met eten net zo hé. Eet je omdat je écht honger hebt of eet je om een emotie niet te moeten voelen, belangrijk voor jezelf om hier bij stil te staan.
Sterk dat je mag voelen dat het alleen zijn steeds beter gaat, alhoewel ik snap dat je daar niet altijd even vrolijk van wordt.
Het is ook gewoon fijner om zaken te kunnen delen met 2.
Goed dat je ook al milder bent voor jezelf en je voelt dat je niet altijd meer iets hoeft te doen.
Weet dat het normaal is dat je nu die chronische rouw nog voelt.
Heel herkenbaar dat bezig zijn met de overkant, en je afvragen waarom het nu wel kan en vroeger niet.
Ook hier, weet dat dit dus absoluut niks met jou te maken heeft.
Wat als je niet hoeft te schakelen met je gevoelens, wat als ook die gevoelens er mogen zijn?
Onze inner circle is idd ook wel een dingetje in dit proces.
Weet dat mensen zich soms ook bezwaard voelen om je mee te vragen, dus als je zelf zin hebt om iets te doen zou ik me vooral niet teveel vragen stellen en gewoon vragen of doen.
Er zijn altijd mensen die gaan, maar je zal zien dat er ook nieuwe mensen komen.
Mensen die mss wel veel beter zullen passen bij je nieuwe ik.
Maar dit vraagt idd tijd om te groeien.
Ik ben zo blij om te lezen dat je nu reeds kunt voelen dat je verder staat dan dat je zelf ooit gedacht had.
Mooie evolutie toch op 1 maand tijd?
Je mag trots zijn op jezelf Wendy.
Bedankt om jouw ervaring met ons te delen.
Ik vraag me idd nog steeds elke dag af waarom hij me op zo’n onrespectvolle manier uit zijn leven heeft geband. Ik houd al jaren dagboeken bij en daarin schrijf ik steeds hoe ik me voel en/of er weer iets is geweest die dag. Nu heb ik nog eens de tijd genomen om deze nog eens te herlezen en heb een vel papier genomen en 2 kolommen gemaakt van de positieve en negatieve dagen. Conclusie: heel veel negatieve dagen, meer dan de helft zelfs.
Ik weet ook dat het op die manier niet verder zou kunnen maar ik had er alles voor over en had zoveel hoop. Ik geloofde in alles wat hij zei en ik had alleen hem in mijn leven. Had al mijn oude vrienden links laten liggen en hij was de enige waar ik aandacht voor had. Dat hij me dan dumpte deed me zoveel pijn, ik begrijp het nog steeds niet. Het zit erg diep en ik weet dat ik nooit de antwoorden zal krijgen maar nu ik gestart ben met de krachttraining heb ik echt wel zin om mezelf terug te vinden. Ik wil weer positief en optimistisch door het leven gaan. Zo was ik en wil dat terug. Met de krachttraining heb ik een goed gevoel. Ik geraak er wel, stap voor stap. Ik ben blij dat ik deze training heb gevonden want alleen kan ik het niet. Danku om er te zijn. Liefs fiene
Delphine, super moedig van jou dat je meteen van start bent gegaan.
Sterk dat je die dagboeken erbij hebt gehaald, want daar staat jouw gevoel zwart op wit geschreven.
Vaak zien we dat mensen in het rouwproces alles mooier gaan zien in hun gedachten, wat we de romantiseerfase noemen.
Door nu in jouw dagboeken te lezen, haal je de realiteit naar boven.
Goed dat je aan de slag bent gegaan met die 2 kolommen … een harde en bittere conclusie, die je mss wel nodig had in dit proces.
Met je hoofd weet je dat het ok is, begrijpelijk dat je dat met je hart nog niet voelt en je daardoor nog in de hoop zat.
Duidelijk dat hij jou ongemerkt ook wat geïsoleerd had, en dat jij dat idd ook wel hebt toegelaten vanuit jouw liefde en ook vanuit oude patronen.
Het is heel moedig van jou dat je met deze training bent gestart, ik voel jouw drijfveer en die zal jou ook verder brengen in jouw innerlijke reis hier.
Goed dat je hier bent, stap voor stap Fiene, we gaan ervoor!
Je schrijft dat je met veel vragen zit, er is hier specifiek een webinar over.
Mss is het interessant om die als 1ste te bekijken?
Dat is webinar nr 13.
Ook onder de webinars kan je net als hier onder de modules reageren of vragen stellen.
Ik heb de module gedaan. Ik merk dat ik niet echt rouw om de scheiding op zich, dat heb ik uiteraard wel gedaan. Ik heb zelf de stekker eruit getrokken en ik voel ook aan alles dat dat een hele goede beslissing is geweest. Ik riep al snel: ik wil leven! Mijn ex-man leeft niet is alleen maar bezig met stress. Ik weet ook nog dat toen we 25 jaar getrouwd waren ik dacht : zo dat heb ik toch maar even gefixt. Ik heb ook wel meerdere keren tegen hem gezegd dat menig ander al lang met het huwelijk gekapt was. Ik realiseer me dat dat het eigenlijk een project was voor mij op een bepaalde manier. Mijn schoonmoeder had een vanaf dag1 een pest hekel aan me. Mijn ex heeft me nooit verdedigd. Ik denk dat daar ook een stukje van dat presteren vandaan komt laten zien dat ik wel goed genoeg ben. Tegelijk ook heel eenzaam dat je door je partner aan je lot over gelaten wordt en alleen maar te horen krijg dat ik schoonmoeder met een korreltje zou moet nemen. Terwijl er echt veel gebeurd is, je kunt er een soapserie van maken.
Mijn rouw zit vooral ten aanzien van mijn kinderen. Als zij het hebben over hun vader en hoe het thuis ging, de onvoorspelbare agressie, periode teveel drinken, de dwangmatigheid en de vele regels, dan voel ik een diep verdriet omdat ik het op een bepaalde manier toegelaten heb, al weet ik in mijn hoofd dat het niet zo werkt. Ik had ze graag anders gegund. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders, dat was een vechtscheiding. Ik was volwassen maar het was traumatisch. Toen heb ik in mijn hoofd gezet: mijn kinderen mogen nooit gescheiden ouders hebben en ik MOET een goed moeder zijn. Ook daar zie ik nu ook duidelijk: presteren… Ik ben wel blij dat mijn kinderen alle 3 zeggen dat ik er altijd voor ze ben geweest.
Dag Wilma,
Wat goed dat je meteen bent doorgegaan met deze module.
Afhankelijk van ieders verhaal/situatie is het rouwproces heel verschillend, waarbij we bij jou dus zien dat je het primaire rouwproces wellicht voorbij bent.
Jij zal merken dat er gaandeweg vooral secundaire rouw gevoeld zal mogen worden.
Jouw gedachte op jullie 25-jarig huwelijk, zegt ook heel veel he, van hoe je het allemaal gedragen hebt, amai.
Ik voel wat je wilt bedoelen met “project”, doorheen de K.R.A.C.H.T.-methode zal je er ook achter komen waarom dit zo is geweest en wat het jou wil vertellen …
Je hebt jezelf ergens in een “programma” gestopt vanwege de overtuigingen door wat je meegemaakt hebt.
Een programma van “mijn kinderen mogen geen gescheiden ouders hebben” en “ik moet een goede moeder zijn”.
Begrijpelijk dat je daardoor ook zolang vastgehouden hebt.
Maar was is de “theorie” van een goede moeder?
Je begrijpt wel wat ik bedoel.
Heel sterk dat je nu al een rode draad ziet in je verhaal.
Dat moeten presteren is ook niet zomaar ontstaan.
Gaandeweg doorheen de webinars en de module hechting zal jou dit steeds meer duidelijk worden.
Ontzettend waardevol wat de kinderen jou toch wel meegeven.
Je bent er altijd geweest, hoe zwaar en hoe moeilijk het ook was.
Vertrouw erop dat je nu verder mag groeien in jouw proces en dat de kinderen daar ook beter van zullen worden.
Veel succes en sterkte verder met de training Wilma!
Hoi,
Ik heb de oefening van de batterijen gedaan en het komt slechter uit dan ik dacht. Het fysieke is het best terwijl ik nochtans terug thuis zit, dit keer met een gebroken rib. Ik ben al een paar keren afwezig geweest de laatste maanden door ziekte, rugpijn, …. normaal heb ik een sterk lichaam maar het is net ofdat ik, sinds de scheiding afgehandeld is, uit elkaar val, pff.
Emotioneel: al beter dan een jaar terug maar, ik wordt zowel boos als verdrietig als ik over de scheiding praat. Voel me ook dikwijls eenzaam.
Mentaal: heel veel overtuigingen waar ik tegen moet vechten. Maar ik heb wel nog een eigen mening en op het werk kunnen de leerlingen wel op mij rekenen.
Sociaal: moeilijk. Heb weinig vrienden, 1 broer die in het buitenland woont, geen vader meer en moeder is dementerend. Woon ook niet in mijn jeugdomgeving, dus contacten met vroeger zijn verdwenen. Ik heb mij wel ingeschreven in een sportclub, hobbyclub, academie, dus stilletjes aan leer ik nieuwe mensen kennen.
Annemie, goed om te zien dat je aan de slag bent gegaan met deze oefening.
Meteen wil ik erbij vertellen dat deze oefening er ééntje is die je een paar keer mag herhalen met enkele weken ertussen, want dit is echt ook afhankelijk van moment tot moment.
Oei een gebroken rib, dat klinkt heel pijnlijk.
Hoop dat je goed mag herstellen en ook jezelf de ruimte geeft die je daarvoor nodig hebt.
Jouw lichaam geeft jou wel duidelijke signalen lees ik hier zo.
Draag je als een goede moeder zorg voor jezelf?
Ik ga niet in detail treden omwille van jouw privacy, maar jouw verhaal is niet niets.
Wees mild voor jezelf, het is normaal dat je heen en weer geslingerd wordt doorheen de verschillende fases van het rouwproces.
Ivm de overtuigingen waar je tegen vecht. Gaan die over jezelf?
Fijn dat jouw leerlingen wel nog kunnen rekenen op jou, dat doe je goed.
Super ook dat je toch de moed hebt gehad om je in te schrijven in een aantal clubs zelfs! Ik wens jou de goede energie om dan ook daar de juiste mensen te kunnen aantrekken om jouw inner circle mee uit te breiden.
Bedankt om jouw ervaring met deze oefening te delen.
Ook ik heb mijn draagkrachten voor nu uitgewerkt.
FYSIEKE DRAAGKRACHT:30%
-Als ik kijk naar het begin van mijn scheiding.Ben ik al van ver gekomen en gaat het eigenlijk best wel goed
Met hier en daar wel wat diepere dalen,zoals afgelopen zondag(druk op mijn schouders die niet meer weg ging)
-Druk op mijn schouders gaat op en af,er ligt soms opeens lood op mijn schouders..
Meestal gaat dit weer terug weg.Nu zondag was dat dus niet zo..Waardoor ik nu enkele dagen thuis ben van mijn werk
Ik heb ook regelmatig pijn in mijn linker been
-Slapen doe ik weinig.Ik val wel snel in slaap,maar de nachten zijn kort(dit heb ik voor zover ik weet al heel lang)
-Door de week kook ik dagelijks vers/groenten vind ik daarbij vrij belangrijk,in het weekend geef ik mezelf daar wat meer rust in
-mezelf verzorgen vind ik heel fijn hiervoor plan ik ook tijd in,al is het maar even heerlijk onder de douche met een muziekje en nadien een maskertje
IK vind het ook belangrijk om goed voor de dag te komen;
-financieel kom ik rond iets ruimer zou fijner zijn,maar voor nu is het belangrijker voor me om niet fulltime te werken om op te laden.Soms in nood spring ik in,merk dan bij mezelf dat ik op automatische piloot draai.Dat komt er dan na een tijdje uit..
nu woon ik dus nog achter mijn ouders.
Binnenkort zal mijn huisje klaar zijn dat ik gekocht heb,Als ik daaraan denk ben ik wel bang niet rond te komen,dat zijn zorgen voor dan.
-Ik ben niet zo sportief ,hou wel van een goede wandeling met een vriend/vriendin.op het werk heb ik ook mijn beweging.
-medicatie neem ik niet.
EMOTIONELE DRAAGKRACHT 50%
-in het begin van de scheiding weende ik heel veel,ik kon er niet over praten of aan denken of ik moest wenen.
Nu kan ik er gewoon over praten,al zijn er soms nog wel zaken die raken en waarbij een traan over mijn wang rolt of de tranen springen in mijn ogen
-ik heb ook het gevoel dat er nog verdriet vast zit en dat zich uit door druk op mijn schouders
-de laatste tijd is mijn lontje weer vrij kort…De kinderen komen niet meer zo goed overeen,waardoor er onderling vaak geruzie is.
dat vergt toch wel wat energie, en houd me wel bezig hoe beter aanpakken ,doe ik het wel goed,ligt het aan mij ,aan de situatie of doordat ik met 2 pubers zit;-)
-onrustig gevoel dat gaat op en af.
Kan ook onrustig worden in de papa kindersituatie.Ik sta er wel bij stil dat ik hier niets aan kan veranderen,ik kan zijn denkwijze niet veranderen.
Het verdriet van de kinderen daarrond raakt me heel erg
-eenzaam voel ik me op de moment helemaal niet,ik kan genieten van alleen zijn:tijd voor mezelf(niets hoeft)
-Een verslaving heb ik niet, alhoewel met tijd en stond de snoepkast plunderen 😉
MENTALE DRAAGKRACHT 60%
-ik stel me soms de vraag waarom zei wel en ik niet…
Waarom kan mijn ex nu wel dingen doen en leuk vinden die hij met mij niet deed of wilde doen.
dat kan wel pijn doen ,vooral de dingen die hij NIET leuk vond en ik dan maar alleen deed mat de kinderen.
als ik tot rust kom…denk ik ook wel,ja hij zal mss ook inzien dat hij bepaalde dingen beter anders aanpakt net zoals ik nu doe.
De dingen die hij niet leuk vond ,dat kan ik moeilijk plaatsen waarom dat nu wel kan.
-Als er lawaai is kan ik me moeilijk concentreren.Met rustgevende muziek en stilte rondom mij lukt dit prima
Ik hou enorm van rust en stilte
-op werkvlak hecht ik enorm veel belang aan mijn eigen mening en neem beslissingen
dit vaak in overleg met mijn collega waar ik samen mee in de groep sta.We zorgen er voor dat de beslissing voor ons beiden fijn aanvoelt.
Op relationeel vlak merk ik dat ik mijn mening ook durf te geven.
Beslissingen nemen , knopen door hakken daar kan ik een eeuwige twijfelaar in zijn,vooral als dat iets definitief is of veel centen kost zoals de keuzes in mijn toekomstige huis.
dan heb ik eindelijk beslist welke vloer en lig ik s’nachts wakker had ik niet beter zus of zo
-Mijn focus ligt momenteel op nu,we zien wel wat er komt.
De kinderen,Ik vind het belangrijk dat zei zich goed voelen,gelukkig zijn.
En mezelf terug ontdekken en terug gelukkig worden!!
SOCIALE DRAAGKRACHT 80%
-Ik voel me enorm gesteund door dat handjevol GOUD->zeer goede vriendinnen!
In het begin vd scheiding stonden ze dag en nacht voor me klaar,ieder op hun eigen manier.
Ik ben daar zo enorm “dankbaar”voor en krijg er telkens een warm gevoel van als ik er aan terug denk.
Bij mijn lieve collega’s kan ik ook steeds mijn verhaal kwijt.
Mijn familie/ouders die vonden al snel dat het tijd was om verder te gaan
Aan hen heb ik dan ook weinig behoefte om iets te delen
-In het begin had ik als ik al in slaap viel nachtmerries,nu niet meer.
-Ik heb voor mezelf al veel meer rust gevonden:”Niets moet alles mag(sorry Veerle voor dat woordje)
heeft me doen inzien dat ik ook belangrijk ben en niet alleen assepoester ben.
-Ook zie ik nu wat ik liever anders wil zien bij mezelf o.a communiceren,me niet meer wegcijferen voor een ander…
-Als we niet waren gescheiden zat ik nu nog in mijn heel gesloten cocon,maar dat wordt stapje voor stapje ontpopt tot een pracht van een vlinder met sterke vleugels.
Daar wil ik in geloven.
De Batterijen inkleuren vond ik best wel moeilijk in te kleuren,ad hand van de antwoorden is mijn fysieke batterij het leegst toch vind ik de mentale meestal leger aanvoelen…ik ben een echte denker
de 3 eerste batterijen schommelen bij mij het meest
ik merk dat als er een trigger is bv met papa/kindersituatie en ik dat niet van me afschrijf of vertel mijn fysieke en mentale batterij sneller omlaag gaan.
Praten en van me afschrijven is dus de boodschap,mijn sociale batterij is het volst, vind het ook belangrijk om dat te onderhouden
Dag Tinne,
Fijn om te zien dat jij deze oefening ook zo uitgebreid hebt uitgewerkt.
Weet dat dit een momentopname is en het dus aan te raden is om deze oefening voor jezelf op regelmatige basis nog eens opnieuw te doen, dat zal jou inzicht geven hoe je vooruit gaat in jouw proces en ook waar je op dat moment aandacht mag aan schenken.
Kan je voor jezelf verklaren wanneer je dat gevoel van die druk op je schouders hebt?
Wat is daaraan vooraf gegaan? Welke gedachten waren er? …
Heb jij de ABC oefening al geprobeerd om beter in slaap te kunnen vallen en de piekeroefening van Dr Hawkins?
Goed dat je ondanks alles toch aandacht hebt voor die zelfzorg.
Dat doe je goed Tinne.
Financiële zorgen zijn afmattend, ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Heb ook nog bij mijn ouders gewoond omdat ik dus na mijn 1ste scheiding helemaal niks meer had.
Ben ook opgevoed in tekort dus die blauwdruk is herkenbaar.
Belangrijk dat je die angst daar rond wat kunt loslaten want ook dat is energie.
Ivm de energie rond de 2 pubers 🙂 …
Ik denk nu aan de 2 delige masterclass de Wet van de Aantrekking, interessant om die 2 eens te bekijken en ermee te oefenen.
Dat jouw ex nu zaken anders doet heeft niks met jou te maken.
Alhoewel ik jouw gevoel wel begrijp hoor!
Wat als hij idd geleerd heeft uit bepaalde situaties en hij dat nu gewoon toepast.
Welk gevoel geeft het jou denk je als je het daar lastig mee hebt?
In een rouwproces is het normaal dat jouw brein vlug overprikkeld is en om die reden is lawaai ook een trigger.
Zorgen voor regelmatige ontspanning en stilte is hierbij belangrijk.
Goed dat je in dit proces de focus zoveel mogelijk op het NU houdt.
Want alleen daar heb je invloed op.
Leven en denken zoals de vijver, weet je nog, in de masterclass over boosheid loslaten.
Haha idd niets moet, alles mag.
Een mooie zin om aan vast te houden.
En idd je bent meer dan Assepoester.
Vertrouw er maar op dat jij doorheen de methode die vlinder zult worden die je hoort te zijn!
Super dat je ook meteen aan zelfreflectie doet op het einde om te voelen wat je nodig hebt.
Focus jou nu vooral op de batterij die het minst opgeladen is en probeer daar een aantal to do’s op papier te zetten die ervoor zullen zorgen dat die wat meer opgeladen wordt.
Bedankt om jouw batterijen met ons te delen Tinne!
Mijn Draagkracht onderzoek:
Fysiek: (70% opgeladen) gaat het met ups en downs. Soms een week wat hoofdpijn, moeite met doorslapen want dan word ik rond 02;00/03;00 uur wakker en verder slapen lukt dan niet. Ik werk wel gewoon maar merk dat ik s avonds wel snel op ben. Als de kinderen liggen, eigenlijk weinig energie voor andere dingen. Ook zou ik moeten gaan sporten maar daar vind ik de motivatie ook niet echt voor. Probeer wel zo nu en dan een rondje te lopen. En wil er eigenlijk 5 kilo vanaf hebben. Maar heb de motivatie niet genoeg om de ongezonde dingen te laten staan. Terwijl ik net na de scheiding 5 kilo was afgevallen. En inmiddels dus 10 erbij. Ik mis fysiek dus vooral de energie. Maar verder ook wel trots en blij met me lijf dat het zo gezond en sterk is.
Emotioneel: (35% opgeladen)Ik kan nu beter praten over me scheiding, maar merk dat het me nog wel raakt. Het niet kunnen begrijpen dat hij opeens weg was en mij verliet voor een ander. Ik zie wel in dat ik ook een betere partner had kunnen zijn. We zijn langs elkaar heen gaan leven ben ik bang. En ik heb niet genoeg gewaardeerd en gezegd dat ik blij met hem was. Ik stond daar niet zo bij stil dat we dat nodig hadden. Het doet me pijn dat ik deze les nu leer nu hij weg is bij een ander. Ik had het graag in mijn relatie geleerd zodat we elkaar weer hadden kunnen vinden en het gezin misschien bij elkaar hadden kunnen houden. Ook triggers als net zoals 1 jan zijn profielfoto van hem met zijn nieuwe vriendin (hun gezamelijke kindje) en onze kinderen bij de kerstboom doet me wat. Mis dan ons oude gezinnetje.
Mentaal: (40% opgeladen)Vragen als waarom is mij dit overkomen en had ik nou maar meer laten weten en voelen aan mijn ex-man hoeveel ik om hem gaf dan had deze breuk misschien nooit gebeurt spelen nog steeds na 2,5 jaar wel op. Ook voel ik me schuldig. Waarom heb ik het zo ver laten komen en waarom heb ik niet gezien dat hij zo ongelukkig was komen geregeld bij mij op.
Sociaal: (60% opgeladen) Ik voel me gesteund maar ben ook veel lieve mensen verloren. Zijn ouders een soort kwijt geraakt. Het contact is nog goed maar merk dat ik veel minder mensen vertrouw. En ik vind het moeilijk of eigenlijk een soort angstig dat mensen die dichtbij me staan (mijn familie) contact met ex en zijn nieuwe vriendin krijgen. Dorp is klein en ze wonen sinds een maand weer in ons dorp. Ik denk een soort angst om hun ook kwijt te raken aan hun. Dat siert me niet en ik weet dat ik me eigen leven moet doen en niet kan bepalen voor andere met wie ze omgaan maar ik voel die angst wel helaas. Ben er ook niet trots op:(
Angela fijn om te zien dat ook jij deze oefening zo uitgebreid hebt uitgewerkt.
Lig je dan te denken aan je scheiding als je wakker wordt? Is het door jouw gedachten dat je dan moeite hebt om terug in slaap te vallen? Als dat het geval is kan je aan de slag met 2 oefeningen om het piekeren te stoppen op dat moment.
Ik zal je taggen in de groep waar je die kunt terugvinden.
Wat die weegschaal betreft, probeer dat gewicht voor nu even los te laten.
Jouw lichaam kan niet op dieet als je in rouw bent.
De ene persoon valt af, de andere komt bij, bij de andere gebeurt er niks.
Belast jezelf daar nu niet mee, dit komt weer goed als jij weer beter in je vel zit.
Begrijpelijk dat het zien van die foto met jouw kids en hun kindje nu confronterend en heftig voor je was.
Weet je Angela, dat is een deel van het rouwproces dat blijft.
En daarmee wil ik jou de moed niet afnemen, maar wees mild voor jezelf, het is normaal dat dit je raakt!
Toen ik in september vorig jaar een huwelijksfoto zag van mijn ex en zijn nieuwe vrouw, raakte me dat ook.
En toch wil ik hem niet terug.
Ergens is het logisch toch, je bent zoveel jaren samen geweest, je hebt samen kinderen gehad …
Dus even die emotie hoort erbij, maar je bent niet die emotie en voel ook voor jezelf of je daarin blijft hangen.
Wat wel belangrijk is … dat zijn jouw gedachten op die momenten? De vragen in je hoofd?
Probeer het maar eens op te schrijven, doorheen de K.RA.C.H.T.-methode zal je dan zien van “welk deel” die woorden zijn.
Wat er precies geraakt wordt zeg maar.
Waarom leg jij zo de schuld bij jezelf Angela?
Ook hij draagt hier verantwoordelijkheid in.
Ook hij had kunnen aangeven wat hij mistte.
Wees hier wat milder voor jezelf, het is niet nodig om dit allemaal bij jou te leggen.
Ivm jouw laatste stukje over de angst.
Waar ben je bang voor?
Van wie zijn die woorden die je daar schrijft?
Probeer eens te voelen over wat dit precies gaat.
Bedankt om jouw oefening met ons te delen Angela.
Succes met verder nadenken …
Heb vertrouwen, de antwoorden zitten in je.
Fysiek
Heb nooit echt slaapproblemen gehad denk ik.
Het eerste jaar veel geweend kwam van heel diep !
Nu denk ik nog wel bijna elke avond en bij het wakker worden aan hem voor even.
Sinds ik alleen ben heb ik hello frech dat helpt om te blijven koken!
Ik werk drie dagen per week in mijn kinderopvang
Ga één maal per week sporten
Dus deze batterij is wel goed geladen
Emotioneel
Kan wel praten over wat me overkomt en er grapjes over maken;
Maar als je alleen bent is het wel eenzaam en voel ik onrust in mezelf
Ik neem geen medicatie maar drink wel regelmatig een glaasje wijn voor het slapen gaan
Deze batterij heb ik half gekleurd
Mentaal
Heb mijn huis (we woonden in mijn ouderlijk huis) verkocht een een kleiner huis gekocht
Het is een gezellig huisje had er van begin een goed gevoel bij en mijn kinderen komen hier graag.
Ik vind het wel moeilijk om alles alleen te beslissen inrichting kleuren kiezen…..
Ik blijf het moeilijk hebben met zijn keuze om zijn weg verder te gaan met iemand anders
Het ligt niet aan mij zei hij maar ik zit er wel mee! Ik moet alleen verder op onze weg!
Ook een halve batterij
Sociaal
Ik doe veel vrijwilligerswerk. het eerste jaar alleen ging ik met een vriendin op vakantie het tweede ook dat was in corona en totaal anders. Die vriendin heeft plots alle contact verbroken en ik weet niet waarom??
Dan ben ik met inter soc meegegaan als vrijwilliger naar Zwitserland en een keer Frankrijk. Mijn taak daar kinderopvang 🙂 je leert ander mensen kennen en bent eens in een ander omgeving
Vanaf 14/1 ga ik op zaterdag een theater opleiding volgen. Inhoud spraak, lichaam, mimiek
Ik ga mezelf daar hopelijk tegenkomen?
Weer een halve batterij dus nog wel een hele weg af te leggen :/
Samen met deze KRACHT Methode hoop ik in 2023 anders te leren vasthouden wat ik maar niet kan loslaten en meer emotionele rust.
Dag Reinhilde,
Fijn dat je jouw batterij oefening met ons deelt.
Wat een goed idee om die hello fresh te doen, het is een beetje een stok achter de deur denk ik om jou idd aan het koken te zetten voor jezelf.
Ja dat wijntje, kan wel helpen he om even te ontspannen.
Heel begrijpelijk.
Met de K.R.A.C.H.T.-methode zal je stap voor stap leren om die emoties ook op eenzame moment bewust toe te laten.
Wat er op termijn voor zorgt dat je dat dan ook beter onder controle zult hebben en ook deze batterij wat meer “gekleurd” mag worden.
Fijn te lezen dat je het gezellig hebt gemaakt in jouw huisje. En dat de kids er ook graag komen, alleen dat al geeft zoveel warmte aan jouw plek.
Zo vreemd dat die vriendin plots het contact verbrak? Ook dat heeft wellicht rouw met zich meegebracht.
Vooral het niet weten en de vragen in je hoofd. Hoe is het daar nu mee? Heb je daar soms nog last van?
Ik voel ook dat het vrijwilligerswerk jou energie geeft, mooi dat je dat doet!
Ben benieuwd wat de theaterlessen jou zullen brengen. Hou je ons op de hoogte?
Deze oefening is een momentopname, ik adviseer altijd om ze binnen een 2 tal maanden nog eens te doen.
Zo kan je zelf de evolutie van jouw batterijen checken en bijhouden welke batterij op dat moment het meest aandacht nodig heeft en wat je dan te doen hebt om die wat meer op te laden.
Dus focus op 1 batterij en onderzoeken wat je nodig hebt, welke stappen je kan zetten om op dat vlak wat meer energie te krijgen.
Veel succes en sterkte met de K.R.A.C.H.T.-methode. Goed dat je meteen van start bent gegaan!
Fysieke draagkracht:
Dit gaat al wel aardig. Heb een tijdje last gauw last gehad van duizelingen, maar dat is nu over. Ik slaap meestal goed in, werd in het begin altijd rond 3 uur al wakker. Dat is nu niet meer. Soms nog wel te vroeg. Had de eerste weken medicatie van de huisarts, maar daarmee veranderde het eigenlijk niet. Kreeg toen dubbele dosis voorgeschreven, maar sliep hooguit een half uurtje langer. Omdat het zo weinig effect had wilde ik het niet meer en ben ik er zelf mee gestopt. Mijn schoonzus raadde toen “droomsap” aan. Dat heb ik nog steeds. Gebruik ik niet dagelijks, alleen als ik me onrustig voel als ik wil gaan slapen of als er iets gebeurd is waardoor ik denk het kon wel eens zijn dat ik het vannacht nodig heb. Verder geen medicatie
Ik eet over het algemeen gezond, ik volg de weekprogramma’s van “project gezond”. Hier was ik al mee bezig voor de scheiding. Ik merk wel dat ik, als ik alleen moet eten, geneigd ben om kant-en-klare maaltijden te kopen. De persoonlijke verzorging gaat goed. Morgen weer naar de kapper, lekker naar de sauna geweest. Ik merk dat ik dit nu belangrijker ben gaan vinden. Ik voel me sterker als ik me goed verzorg, iets leuks aan doe, me opmaak.
Ik wandel veel, vaak alleen, soms met een vriendin of een groep. Ik fiets veel meer dan voorheen, ga nu als het even kan met de fiets naar mijn werk en ik ben sinds een paar weken weer gaan volleyballen.
Mijn financiële toestand is nog wat onzeker. We hebben nog een gezamenlijke rekening. Scheiding is nog niet rond, dus rekeningen moeten nog verdeeld worden. Heb nu ook wel een eigen rekening geopend. Daar komt mijn salaris nu op binnen en betaal ik mijn eigen dingen van. We zijn bezig met de verkoop van ons huis. Ik ben bij een hypotheek adviseur geweest. Ik zou nog wel weer een huis moeten kunnen kopen, maar eigenlijk kan ik daar pas echt stappen in ondernemen als de scheiding erdoor is. Hoe dan het financiële plaatje er precies uit komt te zien weet ik nog niet. Dat ik het dan minder breed heb dan tijdens mijn huwelijk is wel duidelijk, maar dat is niet erg. Zolang ik maar goed rond kan komen.
Ik heb vanaf het begin gewoon doorgewerkt. Werk is echt een uitlaatklep. Ik werk 3 dagen. Heb er even over gedacht om nu meer te gaan werken. Ik wil mijn hypotheek echter eigenlijk van die 3 dagen kunnen betalen. Anders moet ik nl. tot mijn pensioen meer blijven werken omdat ik anders mijn huis niet meer kan betalen. Dus wil het eerst zo laten en proberen of dat lukt. Dan wil ik evt wel extra werken zodat het gewoon extra inkomsten zijn. Maar nu nog even niet.
Emotionele draagkracht:
Praten over de scheiding zonder te huilen is heel wisselend. Ik merk wel dat ik nog makkelijk huil, de tranen komen snel. De vraag: “Hoe gaat het met je?” kan al genoeg zijn. Ik merk ook dat ik het meer toelaat dan in het begin. Dat ik nu denk laat de tranen maar stromen, mensen mogen ook wel zien dat ik nog steeds verdriet heb.
Ik voel me wel vaak eenzaam, ook al heb ik vrienden/familie om me heen. Ik vind het lastig om m’n maatje kwijt te zijn. Geen arm meer om me heen, alleen thuis komen in een donker en kil huis, niemand om de dingen van de dag even mee te delen, beslissingen alleen te moeten nemen, morgen de asbijzetting van mijn moeder. Ook dat moet nu alleen, terwijl we bij haar crematie nog samen waren.
Heb de afgelopen periode al wel steeds meer rust ervaren. Soms nog een onrustig gevoel, meestal doordat er dan weer iets is gebeurd. Kan me dagen vrij rustig voelen en dan kan er zomaar iets gebeuren waardoor ik me toch weer onrustig voel. Mijn ex komt bv. af en toe hier om spullen te halen voor in zijn nieuwe huis. Helaas gaat dat vaak zonder overleg, waardoor ik opeens spullen mis. Dat maakt mij onrustig.
Ik heb geen neiging tot verslavingen.
Mentaal:
Als ik na ga denken over de scheiding en de afgelopen jaren waarin mijn ex een dubbelleven heeft geleid, komen er nog veel waarom-vragen naar boven. Ik realiseer me wel dat ik op veel vragen waarschijnlijk nooit een antwoord zal krijgen. Dus kan ik daar niet zoveel mee. Ik probeer hier dus geen aandacht aan te besteden.
Concentreren was in het begin wel lastig maar gaat inmiddels weer prima.
Eigen mening is ook geen probleem, die heb ik wel.
De focus leggen op de oplossingen en niet op het probleem vind ik nog wel vaak lastig. Ik zie nog niet altijd oplossingen. Ik probeer wel te denken: het zal allemaal wel weer goed komen. Maar hoe? dat vind ik moeilijk. Ik zie nog best veel problemen. Bv. het feit dat ik nog geen nieuwe woning heb? Ga ik die wel op tijd vinden? In het begin had ik ook heel sterk iets van: ik kan alles niet alleen. Dat is nu wel beter geworden. Heb nu wel het gevoel dat dat me gaat lukken en weet dat er mensen zijn die me willen helpen als ik iets niet alleen kan.
Ik kan me ook nog wel zorgen maken over de toekomst. Mijn vertrouwen is wel heel erg geschaad, kan ik ooit nog weer iemand helemaal vertrouwen en zo dichtbij laten komen? Mijn moeder is gestorven aan Alzheimer. Mijn vader heeft haar zolang hij kon heel liefdevol verzorgd en ook later toen zij in een verzorgingstehuis zat ging hij er heel veel naartoe. Bij het condoleren tijdens de crematie kreeg ik heel vaak te horen dat ik zo op mijn moeder leek. Sindsdien is de vraag: Wat als ik Alzheimer krijg? Is er dan ook iemand voor mij, die mij liefdevol verzorgt? sterk aanwezig. Natuurlijk weet ik dat het helemaal niet zeker is dat ik dat krijg, maar toch komt die vraag nu regelmatig naar boven. Sta ik er dan helemaal alleen voor? Ik weet dat het geen zin heeft om me daar nu al zorgen over te maken, maar die zorgen zijn er dus wel.
Sociaal:
Gelukkig zijn er veel mensen om me heen die er voor me willen zijn. Ik heb hele lieve collega’s waar ik iedere keer bij terecht kan. Die me in het begin heel erg opgevangen hebben, maar waar ik nu nog steeds, wanneer het nodig is, een luisterend oor vind. Ik merk binnen de familie wel dat sommigen het moeilijk vinden om er over te praten. Ik denk dat zowel mijn familie als de familie van mijn ex niet zulke praters zijn. Heb nog wel steeds contact met mijn schoonfamilie. Tot nu toe ook nog naar verjaardagen enzo geweest. Dat lukt omdat mijn ex daar alleen kwam, maar ik denk dat hij binnenkort zijn vriendin mee gaar nemen en dan ga ik er niet meer tussen zitten. Contact met schoonfamilie zal dan alleen nog op aparte momenten zijn. Met mijn schoonzus en zwager (zijn broer) is het contact eigenlijk hechter geworden. Ik heb op het moment ook meer contact met hen dan mijn ex. Mijn vader en broer praten er weinig over. Zij hebben het er zelf nog erg moeilijk mee, willen mijn ex eigenlijk niet zien (dat snapt ex niet, ze hadden toch altijd best een goede band…). Bij een bevriend stel van ons merk ik dat ze het heel lastig vinden. Ze willen contact met ons allebei houden. Ik heb nu vooral contact met haar en hij met mijn ex. Maar ik merk dat het tussen hen ook een bepaalde strijd oplevert en dat vind ik vervelend.
Ik merk ook dat er vrienden zijn die niet veel meer van zich laten horen, of meer zijn kant kiezen. Dat vind ik moeilijk, dan denk ik, alsof ik degene ben die fout is geweest! Ook vind ik het lastig als mensen iets hebben van: kom op je moet weer verder, je moet haar (zijn vriendin) nu wel weer een keer onder ogen kunnen komen. Ik probeer dan voor mezelf te kiezen en aan te geven dat ik dat dus niet kan, dat ze daarvoor teveel kapot heeft gemaakt en deze mensen eventueel maar links te laten liggen.
Ik merk wel dat ik niet zoveel echte vrienden heb. Probeer oude vriendschappen weer op te pakken, heb met verschillende mensen waar ik lang weinig contact mee had, weer wat afgesproken. Probeer ook nieuwe vriendschappen te zoeken, maar dat is best lastig. Ben daardoor bv. op volleybal gegaan en ben sinds kort lid geworden van Klup. Hoop daar, door mee te doen aan allerlei activiteiten weer nieuwe mensen te leren kennen.
De zin van de scheiding zie ik niet echt en of ik er sterker van word weet ik ook niet. Anders dat wel, maar sterker….
Dag Erna,
Wat fijn om te zien dat je deze draagkracht oefening zo uitgebreid hebt uitgewerkt.
Goed te lezen ook dat je die medicatie om te slapen hebt kunnen stopzetten, dat kan soms tijdelijk helpend zijn, maar meestal zien we dat je daar toch niet echt een kwalitatieve nachtrust mee behaalt
Dus ja beter met het “droomsap” van je schoonzus denk ik dan.
Sterk ook dat je bewust bezig bent met je voeding, want ook dat heeft heel veel invloed op je energie.
En ja, koken voor jezelf is niet leuk, maar wel belangrijk. Ook dat is een mooi staaltje van echt zorgen voor jezelf.
Begrijpelijk dat het financiële plaatje in de situatie nu nog wat onzeker is. Hoop dat je daar snel helderheid in krijgt.
Wat je emotionele draagkracht betreft weet dat het echt normaal is dat je verdriet hebt en tranen mogen er zijn als je erover spreekt. Het is ook nog heel recent he allemaal.
Dus heb hier aub geen oordeel over, jouw tranen mogen de ruimte krijgen die ze nodig hebben.
Vandaag de asbijzetten van je moeder …. pff ik denk aan je, dit zal ook weer een heftig en emotionele dag voor je zijn.
De waarom vragen, die zijn er zeker als je bedrogen bent geweest.
Ik herken het heel erg.
Maar het is zoals je zegt, je zult niet op alles een antwoord krijgen en weet dat die antwoorden jou dan vaak ook nog niet verder helpen in je proces. Ik gaf hierover ooit een webinar. Mss is het interessant voor jou om die binnenkort eens te bekijken, dat is webinar nr 13 hier op de website. Je kunt ook alle webinars volgen in gids 3 op facebook, daar kan je meer lezen wat de andere mensen bij de opmerkingen schreven tijdens de live sessie.
Denken in oplossingen zal jou ook steeds beter en beter afgaan, want ook hieraan wordt gewerkt doorheen alle webinars en modules.
Heb vertrouwen dat jouw geloof in jezelf en in de toekomst stap voor stap echt terug zal komen.
Praten is echt een must, je moet je hart kunnen luchten en verbinden.
Weet dat je dat dus ook steeds in de K.R.A.C.H.T.-groep bij ons kunt doen.
We zijn er om jou te helpen.
Sommige mensen kunnen hier idd moeilijk mee om, hebben soms het gevoel dat ze moeten kiezen waardoor ze onwennig met je omgaan. Mss helpt het hen om gewoon te zeggen dat je niet verwacht dat ze voor iemand kiezen?
En dat sommige mensen dat wel doen, ja dat is hard, maar weet dat er andere mensen voor in de plaats zullen komen die dan meer waardevol voor jou zullen zijn.
Nieuwe vriendschappen zullen ook spontaan op je pad komen tijdens deze innerlijk reis, ook daar mag je op vertrouwen.
Dat je de zin van je scheiding nu nog niet ziet, ook dat is normaal.
Dat is een proces op zich waar je wellicht binnen enkele maanden tot antwoorden komt.
Goed gedaan hoor van je deze oefening, ik wens je veel sterkte en succes verder met de rest van deze module.
K.R.A.C.H.T.-groet,
Veerle
MMM de module rouw, ik lees veel herkenbare zaken.
Fysieke draagkracht gaat wel goed. Ik slaap goed, eet deze week niet zo gezond helaas, maar weken ervoor en vandaag wel weer. Gelukkig sport ik standaard 2x pw, maar daar mag nog wel een joggingrondje aan toegevoegd worden omdat ik weet hoe blij ik ervan wordt. (en omdat ik geen iets te zware gymjuf wil zijn 😉
Emotioneel gaat het goed, ik ben veerkrachtiger geworden en ik vond mijzelf al wel sterk. Huilen om de scheiding doe ik nauwelijks meer. Soms nog bij een liedje dat triggert, of een situatie die wel heel erg contrasterend is. (een stel op Aruba dat elkaar ten huwelijk vraagt…”Was ik niet goed genoeg…?”)
Mijn mentale draagkracht is redelijk oke, ik mis een leuk vooruitzicht. Het feit dat alles openligt brengt kansen en wat onrust. Ik denk dat ik door te gaan hardlopen mijn mentale batterij en blik naar buiten weer wat kan openen.
Financieel is afgelopen zomer veel op zijn plek gevallen. Ik werkte vanwege zorgen 0,1 meer, 0,8, maar achteraf was dat niet nodig.
Sociaal heb ik nog wel hobbels te nemen, gedoe in mijn vriendengroep legde pijnlijk bloot dat mijn kring te beperkt was geworden. Langzaamaan trekt dat wat bij. Vroeger was ik wat meer afhoudend, nu zeg ik vaker ja en doe ik vaker mee als er zich kansen voordoen.
Nouja, het is denk ik een levenslang proces van ontwikkeling en ik ben meestal praktisch en altijd hoopvol, dus het komt goed!
Hey Marieke, fijn om te zien dat je ermee aan de slag bent gegaan.
De boog kan niet altijd gespannen staan, dat is ook zo op vlak van voeding, soms gaat het even wat minder en daarna pak je gewoon de draad weer op.
Ivm “iets te zware gymjuf”, lees ik hier de woorden van een IC tussen de regels door.
Dat de emoties soms nog de kop opsteken is geheel normaal, al zeker als je op zo’n romantische locatie een huwelijksaanzoek ziet.
En ja … de woorden “Was ik niet goed genoeg” passeren bij veel mensen op zulke momenten.
Dat gevoel zegt iets over jou … vaak ook terug te leiden naar vroeger …
Ik voel jouw positieve energie in dit bericht.
Mooi dat je de batterij oefening zo hebt uitgewerkt.
Je weet goed waar jouw aandacht nu mag op liggen.
Veel succes ermee … Je kunt het!
Hallo, ik ben de laatste weken een beetje van mezelf weggelopen, of zoiets. Hoe dan ook, pas nu klaar om die ‘brief aan je ex’ te schrijven, en ik blijf maar schrijven…met een besef dat ik in een oh zo foute relatie (voor mezelf) heb gezeten; hoe heb ik mezelf dit kunnen aandoen, me zo wegcijferen, (altijd maar excuses: ‘ik moet begrip hebben dat hij geen tijd heeft, want hij heeft een o zo verantwoordelijke job’; ‘ik moet begrip hebben dat hij elke avond zijn werkzorgen moet ventileren tot ik er bij in slaap val, want hij heeft dat nodig om van zijn stress af te geraken’; ‘ik moet begrip hebben dat hij elke avond pas om 22u of 23u thuis is, nog moet eten en pas om 24u in bed kruipt’ (hij heeft dan de voormiddag wel verprutst met onbelangrijke zaken zodat hij ‘s avonds zijn werk nog moet inhalen); ‘ik moet begrip hebben dat hij geen tijd heeft om samen een midweekje te plannen, want hij is vorige week nog met zijn vrienden weggeweest, en kan nu toch niet terug vakantie nemen met mij’ (ok, ik mocht mee met hem; als enige vrouw tussen 16 mannen, jaja); ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan. schrijven en tranen…het lucht zo op.
Dat zou heel goed kunnen dat jouw onderbewustzijn jou hiervan weggehouden heeft.
Maar fijn dat je hebt doorgezet en er toch aan bent begonnen.
Dit is echt een “rouw” oefening, dus neem de tijd die je hiervoor nodig hebt. Hierbij adviseer ik om zeker langer dan 20 minuten per keer te schrijven, omdat je dan tot diepere lagen komt.
Het inzicht moet nu heel confronterend voor je zijn, maar wees mild voor jezelf, zolang je erin zit zie je het dikwijls niet.
Het is pas nu dat je er met een realistische blik naar kunt kijken.
Laat de tranen maar stromen Dewi … ze wassen jouw ziel.
Sterk bezig, vasthouden, je doet het goed.
Fysieke draagkracht:
-Op dit moment heb ik een onprettige sensaties door mijn lijf, duurt nu al dagen. weet niet zo goed waar dit vandaan komt. Het gevoel zit onder mijn borst gaat naar mijn buik en keel.
-Ik heb slaapproblemen. Slaap niet goed. Slapen ging eerst slechter nu 5 uurtjes in de nacht, wordt regelmating wakker. Heb ik eigelijk al jaren.
-Eten gaat goed, kan wel beter.
-Persoonlijke verzorging is goed. Nageltjes, voeten, verzorgingscreme, sauna, massage, etc
-Bewegen kan meer op dit moment.
-Financieel gaat het goed. Wil meer zelfstandig zijn,
-Ik werk ook aan iets nieuws.
Emotionele draagkracht:
-Ik praat 99%, over scheiding zonder te huilen. Hou me wel groot, alleen kan ik wel regelmatig huilen.
-ik ben prikkelbaar bij mensen die mij niet serieus nemen (dat denk ik dan) En bij mensen die niet rustig zijn, niet kunnen luisteren. Mensen die mij letterlijk overschreeuwen met negativiteit. En ben prikelbaar aks een specifiek persoon zich niet aan de afspraak houd.
-ik ben niet eenzaam, oké, 5% voel ik dat maar dat is natuurlijk niet zo. Heb genoeg mensen om mij heen, dankbaar.
-Ik heb een onrustig gevoel.
-Ik heb de neiging om naar chocolade te pakken. Gelukkig niet vaak in huis. 🤣
Nu ff wel van zoon lief gekregen en ex-man voor mijn verjaardag)
Mentale draagkracht (waarden en normen):
-Ja, ik zit vast in een bepaalde overtuiging.
*Liefde overwint alles, *Ik voel mij het gelukkigst met mijn familie om mijn heen.
-Ik had moeite met concentratie maar is weer terug aan het komen. ☺️
-Ik heb een eigen mening, vond vaak veel goed. Kon niet vaak knopen doorhakken.
Moest dit alleen gaan leren. En dit is al 80% verbeterd, zo blij daarmee!..,💃
-Denk altijd in oplossingen. Weet dat dit ook goed gaat komen.
Sociale draagkracht:
-ja, ik voel mij gesteund door mijn omgeving. Was anders, Voelde ook hun pijn, kon daar niet meeomgaan. Ik had alle energie voor mij zelf nodig en de belangrijkste dingen op dat moment.
-Ja ik kan nu rekenen op mijn zussen, familie, vrienden. Ik laat het ook meer toe..
-Word nog regelmatig wakker met hardkloppingen.
-Op dit moment is de zin van mijn scheiding, gelukkig te zijn met mijzelf. Zelfstandig beslissingen maken, ik was onzeker over de boekhouding van mijn bedrijf. Dat is nu niet meer. Ik vertrouwde/ vertrouwd mijn ex 100% hier in. ik kon dat loslaten. . Ik was bang als hij weg zou vallen ik nooit de boekhouding onder de knie ging krijgen zoals hij. dat ik niks wist. Gelukkig is dat niet zo. Daar kom ik nu pas achter omdat ik zelf naar de boekhouder bent gegaan en het alleen op moest gaan slaan. Nu is deze onzekerheid weg!.
-Ik kan gelukkig zien dat de scheiding mij sterker maakt. 💪🏼
Batterij Emotionele draagkracht is het leegst op dit moment.
Bernardine, fijn om te zien dat je deze oefening zo uitgebreid hebt uitgewerkt en ook met ons deelt.
Die onprettige sensaties die je nu voelt in je lichaam? Is dit een gevoel wat je kent? Ik bedoel heb je dat vroeger ook al gehad?
Luisteren naar de signalen van ons lichaam is een belangrijke, daarom dat ik mensen ook dikwijls adviseer om de M.E.S.- brug toe te passen wanneer ze in een verwerkingsproces zitten.
Dat zal je helpen om je lichaam beter te leren kennen.
M = Mentaal = Wat zijn je gedachten?
E = Emotioneel = Wat voel je daarbij?
S= Somatisch = Waar in je lichaam voel je dat?
Door dit telkens voor jezelf te herhalen, zal je zien dat er bij bepaalde gedachten steeds dezelfde emoties naar boven komen en dat je dat ook voelt op een bepaalde plek in je lichaam.
Soms door de rush van het leven staan we te weinig stil bij wat we denken en wat we voelen, maar we voelen ons lichaam wél.
Zo kan je dat herkennen en in de omgekeerde volgorde tewerk gaan. S.E.M.
Begrijp je wat ik wil bedoelen?
Het slaapprobleem … aangezien je vertelt dat je dit al jaren hebt, heeft dit nu niet te maken met het proces waar je nu in zit.
Ook hier … is dit de hele maand door of meer in periodes?
Ikzelf heb ontdekt dat dit bij mij telkens opnieuw terugkwam en dit is dus steeds rond de volle maan, dan kan ik echt 3 tot 4 nachen na elkaar niet slapen.
Jouw zin “Hou me wel groot”
Waarom?
Voor wie of voor wat?
Je kwetsbaar opstellen is ook sterk zijn.
Ivm de prikkelbaarheid.
Dat mag je ook eens onderzoeken voor jezelf.
Je vertelt al dat het kan zijn bij mensen die je niet serieus nemen.
Je voelt je dan ….
Welke “deel” wordt hier geraakt?
Heb je het webinar “delenwerk” al bekeken?
Fijn dat je voelt dat je steeds beter knopen kunt doorhakken en dus stap voor stap steeds meer vertrouwen hebt in jezelf!
Mooi!
Het denken in oplossingen ipv in beperkingen is echt een hele grote kracht, sterk dat je dit reeds doet en kunt.
Ik ben blij te lezen dat het beter gaat met je sociale draagkracht!
Weet je, niemand is verantwoordelijk voor de pijn die iemand anders voelt.
Maar vanuit codependentie willen we altijd alles oplossen voor de ander,
alsook de ander zijn pijn ontnemen.
Maar dat kan niet …
Kijk hoe mooi is dat!
Dat je nu ontdekt hebt dat jij die boekhouding ook wel kan en daar jouw ex helemaal niet voor nodig hebt.
Jouw angst was dus niet de waarheid.
Heel sterk dat je ziet dat de scheiding je sterker maakt, dat is echt een hele grote stap in jouw proces.
Deze oefening is een momentopname en het is aan te raden om deze op regelmatige basis eens voor jezelf te herhalen, bvb maandelijk of om de 6 weken. Zo zal je zien dat er telkens beweging is in je draagkracht en kan je bewust aandacht schenken aan de “batterij” die op dat moment de meeste aandacht nodig heeft.
Zoals nu is dat de emotionele batterij.
Laat je emoties dan ook maar toe, onderzoek ze en geef ze ruimte.
Hierbij kan de meditatie “emotie toelaten” heel erg helpend zijn.
Succes en sterkte verder Bernardine!
Goed bezig.
Fysieke draagkracht:
-Op dit moment heb ik een onprettige sensaties door mijn lijf, duurt nu al dagen. weet niet zo goed waar dit vandaan komt. Het gevoel zit onder mijn borst gaat naar mijn buik en keel.
-Ik heb slaapproblemen. Slaap niet goed. Slapen ging eerst slechter nu 5 uurtjes in de nacht, wordt regelmating wakker. Heb ik eigelijk al jaren.
-Eten gaat goed, kan wel beter.
-Persoonlijke verzorging is goed. Nageltjes, voeten, verzorgingscreme, sauna, massage, etc
-Bewegen kan meer op dit moment.
-Financieel gaat het goed. Wil meer zelfstandig zijn,
-Ik werk ook aan iets nieuws.
Emotionele draagkracht:
-Ik praat 99%, over scheiding zonder te huilen. Hou me wel groot, alleen kan ik wel regelmatig huilen.
-ik ben prikkelbaar bij mensen die mij niet serieus nemen (dat denk ik dan) En bij mensen die niet rustig zijn, niet kunnen luisteren. Mensen die mij letterlijk overschreeuwen met negativiteit. En ben prikelbaar aks een specifiek persoon zich niet aan de afspraak houd.
-ik ben niet eenzaam, oké, 5% voel ik dat maar dat is natuurlijk niet zo. Heb genoeg mensen om mij heen, dankbaar.
-Ik heb een onrustig gevoel.
-Ik heb de neiging om naar chocolade te pakken. Gelukkig niet vaak in huis. 🤣
Nu ff wel van zoon lief gekregen en ex-man voor mijn verjaardag)
Mentale draagkracht (waarden en normen):
-Ja, ik zit vast in een bepaalde overtuiging.
*Liefde overwint alles, *Ik voel mij het gelukkigst met mijn familie om mijn heen.
-Ik had moeite met concentratie maar is weer terug aan het komen. ☺️
-Ik heb een eigen mening, vond vaak veel goed. Kon niet vaak knopen doorhakken.
Moest dit alleen gaan leren. En dit is al 80% verbeterd, zo blij daarmee!..,💃
-Denk altijd in oplossingen. Weet dat dit ook goed gaat komen.
Sociale draagkracht:
-ja, ik voel mij gesteund door mijn omgeving. Was anders, Voelde ook hun pijn, kon daar niet meeomgaan. Ik had alle energie voor mij zelf nodig en de belangrijkste dingen op dat moment.
-Ja ik kan nu rekenen op mijn zussen, familie, vrienden. Ik laat het ook meer toe..
-Word nog regelmatig wakker met hardkloppingen.
-Op dit moment is de zin van mijn scheiding, gelukkig te zijn met mijzelf. Zelfstandig beslissingen maken, ik was onzeker over de boekhouding van mijn bedrijf. Dat is nu niet meer. Ik vertrouwde/ vertrouwd mijn ex 100% hier in. ik kon dat loslaten. . Ik was bang als hij weg zou vallen ik nooit de boekhouding onder de knie ging krijgen zoals hij. dat ik niks wist. Gelukkig is dat niet zo. Daar kom ik nu pas achter omdat ik zelf naar de boekhouder bent gegaan en het alleen op moest gaan slaan. Nu is deze onzekerheid weg!.
-Ik kan gelukkig zien dat de scheiding mij sterker maakt. 💪🏼
Batterij Emotionele draagkracht is het leegst op dit moment.
Eerst en vooral wil ik je zeggen Angenies dat jij je niet schuldig hoeft te voelen omdat je 2x op rij een relatie had met een narcist.
Het feit dat jij zo mensen aantrekt, of er jou in eerste instantie tot aangetrokken voelt vertelt iets over jouw “rugzak” over jouw oude patronen.
Daar ga je nu aan werken, zodat het in de toekomst anders kan zijn.
Het is erg wat de vader van je kinderen doet, dat ze nu bij hem blijven en kiezen voor luxe zegt ook niks over de relatie tussen jou en hen. Ze zijn nu 16 en 21 als ik met niet vergis en dan is het ergens logisch dat ze kiezen voor zichzelf en kiezen wat op dat moment dat het makkelijkste is voor hen.
Vertrouw erop dat deze keuze niks met liefde te maken heeft.
Logische dat je gaat twijfelen aan jezelf, het is te zeggen, “delen” zijn aan het woord, dat is niet jouw volwassen autonome IK.
Je leven is nu heel zwaar, maar ook daar komt weer verandering in.
Ik hoop voor jou dat je snel weer in je eigen huis kan.
Is daar een deadline gesteld voor de huurster, wanneer ze er ten laatste uit moet zijn?
Het feit dat je daar geen privacy hebt moet verschrikkelijk zijn.
Hou vol Angenies, er komen echt betere tijden voor je aan.
Je weet inderdaad niet meer wie je bent, je twijfelt daardoor aan alles.
Blijf ventileren in de facebookgroep, zodat de andere K.R.A.C.H.T.-leden er ook kunnen zijn voor je, want die verbinding heb je nu echt wel nodig.
Je hebt een heel sterk DOEL voor ogen en daar ga je nu voor!
Dit gaat jou ongetwijfeld lukken.
Maar eerst mag de rouw er zijn, je hebt nu nog geen ruimte om met je persoonlijke ontwikkeling aan de slag te gaan.
Dus super sterk van je dat je ondanks alles toch de moed hebt gevonden om met de module rouw te beginnen.
Hetis ook heel normaal dat je nu pas voelt hoe moe je bent.
Je was aan het overleven ipv leven.
De adrenaline zorgde ervoor dat je alles kon doen, door dat nu te doorbreken, voel je de enorme moeheid op je vallen.
Dat heb ik nu ook ervaren, sinds ieben in het ziekenhuis ligt.
Heb vertrouwen Angenies.
Het vraagt tijd en werk van je, maar het komt goed!
Mijn mentale draagkracht is het meeste leeg.
Ik voel me schuldig dat ik 2x op een rij in een narcistische relatie ben beland, ik kan niet geloven dat de vader van mijn kinderen me financieel zo ver heeft gekregen dat ik niets meer overhoud , dat ik nu in een vluchthuis zit en mijn kinderen kiezen voor de luxe bij de papa, terwijl mijn jongste vorig jaar door haar eetstoornis ontwikkelt door geen liefde te krijgen van haar papa 6 maanden bij me gebleven is en ik voor haar zorgde en terwijl niet kon gaan werken.
Bij mijn ex-vriend draaide het ook om geld en dus niet om wie ik ben, hij deed zelfs niet de moeite om te werken aan de relatie.
Hierdoor twijfel ik vaak aan mezelf! Ben ik dan zo een onmens om mee samen te leven?
Concentreren lukt me zeer slecht, daar het chaos is nu… er liggen overal wel spullen nu… bij mijn ex vriend, op mijn praktijk (kledij van de kinderen in plastiek bakken, en in het vluchthuis)
Ik kan mijn draai en of ritme niet vinden.
Daarbij komt dan nog dat ik het hier moet stellen met een gezamenlijke keuken, gezamenlijke badkamer….moet me dus nog steeds aanpassen aan anderen, waar ik het echt moeilijk mee heb.
Ik voel me heel onzeker door de narcistische relaties dat ik niet goed durf uit te komen voor mezelf, omdat ik mezelf volledig kwijt ben…ik weet niet meer wie ik ben! en dat maakt me angstig.
Er word me gezegd dat ik een krachtig iemand ben en ik wil me vooral bezig houden met de oplossing en niet met het probleem zelf. Mijn doel is nooit meer toxische relaties te hebben, of nooit meer een relatie hebben met een narcist en vooral om gelukkig met mezelf te leren zijn!
Sociale draagkracht: Ik merk op dat iedereen zegt, alles komt goed…. maar uiteindelijk sta je er toch alleen voor en dat valt me heel zwaar. De weekenden en feestdagen zijn voor mij ook het moeilijkste, al werk ik dan vaak of aan mezelf of aan mijn zaak en probeer ik ook lief te zijn voor mezelf door te rusten of te slapen, ik merk nu pas op hoe moe ik was of ben van mijn toxische relatie, daar die stress nu weg valt.
BTW ben bekend in de FB groep als Dewi Hensbergen (FB acc van mijn dochter)
Idd Mariola, dat weet ik. Denk dat sommige andere mensen dat ook gelezen hebben, maar goed dat je het hier ook nog eens hebt vermeld.
Hoi,
Fysieke draagkracht is niet al te best. Heb vaak een steen in mijn maag, soms wat minder maar als er dan wat heftigs gebeurd is ie weer terug. Weeg ondertussen nog maar zo’n 50 kg. Slapen gaat sinds een paar wkn beter zonder oxazepam maar ook hier bij minste geringste contact of gebeurtenis slaapproblemen weer terug. Eet regelmatig en gezond en wandel veel. Werk ondertussen ook weer 5 dgn per week en verzorg mezelf goed. Zie wel dat ik er heel zorgelijk uitzie en dat hoor ik ook vaak van mensen. Financiële situatie is oké, ex betaalt nog de helft vd vaste lasten mee. Moet wel op zoek naar een andere (koop) woning en dat is lastig in deze tijd en geeft veel stress.
Emotioneel ben ik nog dagelijks. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet huil, ook in het bijzijn van anderen. Voel me heel eenzaam ondanks genoeg lieve mensen om mij heen. Kom uit een hele warme hechte relatie en dat mis ik enorm. De avonden en of weekenden vind ik vreselijk. Gevoel om te leuren bij vrienden om wat af te spreken ondanks dat zij dat totaal niet zo voelen. Paniek over toekomst, vrije dagen, vakanties is er veel en de vraag word ik ooit nog weer gelukkig? Kan ik iemand ooit nog vertrouwen?
Mentaal, dwaal vaak af en dan gaan de gedachtes met me aan de haal. Zeker als ik hem gesproken heb of wat heb gehoord van of over hem. Waarom nooit gezegd dat je niet oké was in je hoofd? Waarom op deze manier na 18 fijne jaren, net groot nieuw huis gekocht, testament voor gezamenlijke toekomst net veranderd, romantische reisjes in het verschiet als kado voor mijn 50e verjaardag. Waarom dit vlucht gedrag en zo abrupt? Dat laat me moeilijk los! Probeer te focussen op toekomst maar het is heel lastig nog.
Sociale draagkracht? Voel me zeker gesteund alleen iedereen gaat ‘gewoon’ door en dat vind ik soms lastig. Meesten hebben nog steeds begrip en luisteren goed. Ook collega’s zijn heel begripvol en houden me uit de wind nog als ik dat wil. Nachtmerries in het begin veel gehad, ook oud verdriet komt voorbij. Zin van de scheiding? Ik zie ‘m totaal niet en heb het ook totaal niet zien aankomen. Ik zal er vast sterker van worden maar vooralsnog ben ik er alleen maar slechter van geworden zowel mentaal als fysiek.
Mariola wat heb je de batterijen goed uitgeschreven, sterk dat je er al mee aan de slag bent gegaan.
De bedoeling van deze oefening is dat je dit voor jezelf meermaals herhaald, en je op die momenten focust op de batterij die het meest leeg is. Om daar op dat vlak dan wat meer voor jezelf te zorgen.
Die “steen in je maag” is wel belangrijke informatie, doorheen de training zal je vaak horen dat ik vraag “Waar voel je dat in je lichaam” Omdat ons lichaam interessante info geeft. Dus hou vooral verder bij waar je jouw pijn en verdriet steeds voelt en of dat soms om verschillende plaatsen is of altijd op dezelfde …
Dat je nu de zin van de scheiding nog niet ziet is ook normaal Mariola, het is nog te heftig allemaal, stap voor stap wanneer je door je proces heen gaat zal je daar wellicht wel bijkomen. Maar voor nu, wees niet te streng voor jezelf.
Wat jouw gedachten betreft, er staat een goede oefening hiervoor in gids 4 bij de losse oefeningen in de facebookgroep. Ik zal jou daar even taggen.
Je maakte een goede start met K.R.A.C.H.T.
Heb vertrouwen
Stap voor stap Mariola.
De pen… als ik visualiseer dat het Martijn is zou ik het vast willen houden, vastklampen, huilen…
Enerzijds is dit ook “goed nieuws” want je kunt niet iets loslaten wanneer je het niet bewust hebt vastgehouden.
Alleen het vastklampen kan je vast zetten in je proces.
Maar voor nu is dat ook nog geheel normaal Lieselotte dat je zo reageert.
Laat je tranen er maar zijn.
Ik denk nu ook aan de meditatie die in de groep staat onder gids 4 en hier op de website bij webinar nr 27, “emotie toelaten”
Deze oefening kan jou helpen om jouw emoties bewuster en onder controle toe te laten.
Oefen er maar al eens mee.
Laat gerust weten hoe dat gegaan is.
Mijn FYSIEKE draagkracht is redelijk okay, de slaapproblemen beginnen steeds mindere vormen aan te nemen. Ik heb afgelopen week de schoonheidsspecialiste weer eens geboekt en komende week de kapper.
Ik ga ook af en toe weer joggen.
Financieel is het best pittig, ik heb dubbele lasten die me zwaar vallen, ik hou niet van financiële zorgen, maar het zou moeten lukken, alleen is het minder breed dan het was.
Ik ben altijd blijven werken, als ik alleen thuis ben dan ga ik teveel denken en malen, dus ik werk door.
Ik had oxazepam de eerste weken en inmiddels gebruik ik deze zelden meer, ik probeer op eigen kracht de dagen door te komen.
EMOTIONELE draagkracht is slecht, ik kan niet praten over mijn situatie zonder te huilen, ik voel me vaak heel erg eenzaam en zie de toekomst als een donker gat.
METALE draagkracht is matig, mijn focus is teveel op het probleem, ik zie soms de oplossingen niet, ik zie geen toekomst voor me.
De SOCIALE draagkracht is best goed, ik heb veel lieve mensen om me heen. Ik merk wel dat ze inmiddels denken; het is alweer zo lang geleden, het zal wel beter gaan. Er is geen zin in mijn scheiding, alleen verdriet, ik weet ook niet zo goed wat mij sterker zal maken, ik hoop deze KRACHT methode….
Super dat je al met de 4 batterijen aan de slag gegaan bent Lieselotte. Weet dat dit een moment opname is, ik adviseer om voor jezelf deze oefening met regelmaat te herhalen, zo leer je ook je lichaam beter kennen om je te focussen op wat het nodig heeft.
Jammer om te lezen dat mensen denken dat je “al verder” zou moeten staan, helaas is dat zo in onze maatschappij.
Weet dat je verdriet niet abnormaal is! Het is niet niks waar je doorheen gaat. Jouw verdriet mag er zijn, je bent nu stappen aan het zetten om er bewust mee te leren omgaan.
PS: Hier wordt niet echt gereageerd op elkaar, ik zie die berichten wel en ook andere mensen die hier komen, maar ik merk dat de meeste mensen reageren in de groep omdat daar meer interactie is. Dit wou ik je gewoon ter informatie nog even meegeven.
Ik ben de rouwmodule opnieuw aan het doornemen. Ik ben nu bijna 14 dagen verder dat ik aan de cursus begonnen ben. Indicaties dat je verlies niet rond is: waarom? die vraag heb ik heel veel gesteld dat is voorbij. Ik besef en weet dat het zo heeft moeten zijn (indiaanse wetten) dit moest gebeuren dat hij vreemd ging anders was ik nooit bij hem weggegaan. Terwijl ik al heel veel toestanden had meegemaakt om niet bij hem te blijven. Ik heb hulp gekregen van bovenaf ze hebben HAAR gestuurd om mij van hem los te weken. Anders kon ik nooit meer gelukkig worden. Ontwijken? nee ik praat er nog over. Herhaling? Zo ver ben ik nog niet om aan een nieuwe relatie te beginnen. Daar begin ik pas over na te denken als ik volledig geheeld ben. Anders kom ik vanzelf weer in hetzelfde stuk te recht. Ik ben mijn lessen aan het leren hoe het niet moet :). Het verleden? Ja ik praat nog veel over het verleden, maar over de lelijke dingen, dat is de sleutel om het los te laten. TE beseffen dat het een lelijk leven was…
Wat ben ik trots om te lezen hoe jij evolutie hebt gemaakt in de waarom vraag.
Zo sterk Nathalie!
Ook het inzicht dat dit nodig is geweest om daadwerkelijk knopen door te hakken.
Anders had je het wellicht nog niet gedaan, want eerlijk? … Als ik jouw verhaal hoorde, waren de eerdere aanleidingen ook al duidelijke boodschappen.
Maar dat is ook weer oké.
Het universum geeft je wat je nodig hebt en wanneer je daar dan klaar voor bent, kan je stappen zetten.
Fysieke draagkracht: ik ben dit schooljaar al 2 keer afwezig geweest op het werk wegens ziekte, dat ben ik niet van mezelf gewoon. Ik besef de laatste tijd dat ik nog geregeld stress heb, en dit vertaald zich in hoofdpijn. Ik kan me wel ontspannen, maar de stress komt daarna terug. In slaap geraken is soms een probleem, dan kan ik niet tot rust komen. Door druppeltjes valeriaan in te nemen, lukt het dan wel.
Af en toe ga ik wandelen, met een vriendin of alleen. Ik heb geen zittend beroep, dus dat helpt ook!
Mijn financiële toestand is goed, het probleem is dat ik (of wij) jarenlang zuinig zijn geweest om een huis te kunnen bouwen.
Geld uitgeven vind ik nog steeds moeilijk, daar heb ik het lastig mee en ik probeer hier stap voor stap aan te werken. Vorige week ben ik iets gaan drinken met andere vrijgezellen uit de buurt, dat voelde als een overwinning…
Emotionele draagkracht: ik kan heel makkelijk praten over mijn scheiding, tegen iedereen die wilt luisteren. Ik voel me soms alleen, vooral als ik bij mensen ben. Momenteel huur ik een huis dat waarschijnlijk binnen 4 jaar zal worden afgebroken. Stilaan begin ik uit te kijken naar een appartement of huisje om zelf te kopen, het maakt me wel onrustig als ik zie wat alles kost. Zal ik iets vinden naar mijn zin?
Mentale draagkracht: Ik werk bijna voltijds, heb uit noodzaak uren in het BuSo aangenomen en dat is wel pittig. Ik werk op halve batterij, alles lijkt langer te duren. En ik heb last van uitstelgedrag. Soms vraag ik advies wanneer ik een beslissing moet maken, maar uiteindelijk is het wel mijn beslissing. Iemand om feedback aan te vragen, dat mis ik dan wel.
Steeds vaker ligt mijn focus op de oplossing, denk ik.
Sociale draagkracht: ik heb niet veel vrienden, maar ze steunen me wel en ik kan altijd bij iemand terecht. Ook mijn ouders, zus en schoonbroer zijn er voor mij. Collega’s uit de school waar ik al 3 jaar werk, vragen geregeld oprecht hoe het met mij gaat. De collega’s op mijn ‘nieuwe’ school kennen alleen de scheidende Nathalie, die hebben dus een vertekend beeld van mij. De zin van mijn scheiding? Dichter bij mezelf komen, want ik besef dat ik in zijn schaduw leefde en ik mezelf wat verloren was. Ik ben al sterker, ook doordat ik nu alles zelf moet doen en regelen.
Nathalie, Fijn om te zien dat ook jij al aan de slag ging met deze batterij oefening.
Al 2 keer afwezig geweest wegens ziekte … ik ben dat niet gewoon ….
Jouw lichaam geeft wellicht aan wat je nodig hebt? RUST
Het verwerkingsproces vraagt mss wel meer van je dan je zou willen toegeven?
In de training staat er ook een oefening om makkelijker in te slapen, de ABC oefening. Ik zal je zo taggen, je kan er eens mee oefenen. Goed dat de valeriaan helpt, is een natuurlijk middel dus kan niet veel kwaad toch?
Ivm geld uitgeven, er zijn heel veel mensen die een financiële blauwdruk hebben. Zou dit bij jou onbewust ook al vroeger zijn ontstaan?
Begrijpelijk dat het jou zorgen geeft … om nog niet in een vaste stek te kunnen wonen. Probeer er vooral op te letten dat die zorgen jouw dagelijks leven niet beheersen. Lukt het om tegen jezelf te zeggen dat je erop mag vertrouwen dat er wel iets op jouw pad zal komen dat voor jou bestemd is?
Gelukkig is de K.R.A.C.H.T.-groep er nu ook voor je, je mag ons steeds om feedback vragen, we zijn er om elkaar te helpen.
Beter een aantal vrienden die je op 1 hand kan tellen dan een heel dozijn waar je niks aan hebt.
Heel sterk dat je nu reeds kunt benoemen wat “de zin” van je scheiding is.
Dat is al een hele krachtige stap!
Bedankt om jouw oefening met ons te delen.
Focus je nu op de batterij die het meest leeg is.
Wat zou je daar dan kunnen doen om die wat meer op te laden?
Wat heb je nodig?
Zet een eerste kleine stap.
Doe de oefening binnen een aantal maanden eens opnieuw, zodat je iedere keer bewust de balans opmaakt voor jezelf.
Bij deze nogmaals welkom bij de K.R.A.C.H.T.-methode en heel veel sterkte verder met de training.
Vandaag opnieuw aan de module rouw begonnen ik heb alle modules doorlopen en ik ga ze nog eens voor de tweede keer doen. De oefening van de batterijen: mijn batterijen zijn voor 100% gevuld. In oktober had ik pijn op borstbeen, sliep ik slecht, kon ik niet eten, was ik op ziekenverlof, als ik over mijn scheiding sprak was ik aan het huilen, ik voelde me vaak eenzaam en onrustig, ik was een pleaser, ik droomde iedere nacht over ex en vriendin… Amai ik kan het iedereen aanraden die met de modules begint om veel op te schrijven. Ik heb de vragen vandaag opnieuw beantwoord en wat een verschil op 6 maanden tijd. Soms droom ik nog over mijn ex en zijn vriendin maar niet meer veel. Al de rest is niet meer van toepassing. Ik kan praten over de scheiding ik huil niet meer, ik ben geen pleaser meer…
Ik praat nog steeds hetzelfde over de scheiding als in oktober. Het zijn de feiten.
In oktober voelde ik me een groot slachtoffer: ik was alles kwijt man, vriendin, huis winkel en zij gingen lekker samen verder. Nu voel ik me geen slachtoffer meer, nu ben ik blij dat ik er vanaf ben. Mijn leven is zoveel leuker. Er zijn natuurlijk nog momenten dat ik me eenzaam voel zeker nu mijn kids de deur uit zijn. Maar ik kan het relativeren. Ik moet ook met niks of niemand nog rekening houden ik kan doen wat ik wil. Ik heb leuke collega’s en vriendinnen dus genoeg leuke contacten.
Angst, het vertrouwen was volledig weg, nu vertrouw ik op mezelf als ik iemand tegen kom, dan volg ik mijn gevoel. In het verleden waren er van in het begin rode vlaggen maar ik had ze genegeerd. Dat ga ik niet meer doen. Het loslaten was heel moeilijk. Ik denk dat ik het grotendeels heb losgelaten. Het is niet dat ik niet meer aan hem denk, maar zeker niet meer iedere dag. Ik kan nu ook neutraal kijken naar wat er gebeurd is. Ik zie de les die ik moest leren. Alleen kan ik dat met mijn ex maar niet met die vriendin die met hem lopen is. Dat vind ik zelf gek want eigenlijk heeft ze me een dienst bewezen maar dat wil mijn hart nog niet geloven. Daar moet ik nog aan werken. Ik had wel gedroomd dat ik met haar een gesprek had daarover. Ze zei dat ze me niet heeft willen kwetsen maar dat ze zo stapel verliefd was op hem het was sterker dan haar zelf… Gek toch die dromen!!!
Wat heb ik nodig? Ik heb heel lang met de waarom rondgelopen, waarom heeft hij dat gedaan? Het enige wat ik me nu afvraag is: is hij gelukkiger met haar dan met mij? Waarom wil ik dat weten? Mijn innerlijke kind dat toch gezien wil worden. Dus ik zie mezelf graag en dat is genoeg. Ik zet mezelf op het podium.
Ik praat niet meer veel over mijn ex. De waarom vragen zijn voorbij. Mijn verlies is zo goed als rond.
Mijn doel in oktober was om niet meer naar mijn ex te sturen. Dat heb ik gedaan. Nu hoor ik heel af en toe nog eens iets van hem. Hij is diegene die stuurt en vraagt hoe het met mij gaat. En een tweede doel was gelukkig zijn. Dus mijn missie is geslaagd IK BEN GELUKKIG.
De K.R.A.C.H.T. zit in herhaling Nathalie, dus wat doe je dit goed om de hele ronde nog eens over te doen.
Ik herinner mij echt nog heel goed hoe diep jij zat tijdens het gevoelsgesprek.
Maar wat een prachtige transformatie heb jij jezelf toegestaan.
Jouw drijfveer werd echt beloond.
Ik ben zo trots op jou!
Mooi ook om ZELF het verschil te zien in jouw antwoorden na een aantal maanden, want we vergeten soms echt helemaal hoe het was.
Dus schrijven is echt een aanrader, goed dat je dat ook nog eens zegt.
Super sterk ook hoe je aan zelfreflectie doet op die vraag “Is hij gelukkiger met haar dan met mij?”
Duidelijk dat dit een innerlijke kind vraag is.
Dat voel je dus zelf ook heel goed aan.
Ik ben nieuwsgierig welke inzichten je nog zal krijgen tijdens jouw 2de ronde.
Hou ons op de hoogte!
Liefs,
Veerle
Brief schrijven aan je ex.
Ik ga deze opdracht voor de derde keer doen:
Hey B…
Ik ben mijn rouwproces nog eens aan het doorlopen. 1 jaar en 1 maand geleden zei ik tegen jou dat ik wou scheiden. Wat is er veel gebeurd…
We zouden als vrienden uit elkaar gaan… Dat was het plan…
Helaas is dat niet gelukt. Maar dat is ok. Nu zie ik in dat het beter is zo veel beter. In het afgelopen jaar heb ik erg aan mezelf gewerkt. Ik ben een betere versie van mezelf geworden. Ik please niet meer, ik hou van mezelf, ben terug de chauffeur van mijn eigen leven en ik heb (meestal) geen moeite meer met het alleen zijn. Ik ben gelukkig en dankbaar voor alles dat is en niet meer is in mijn leven. Nu begrijp ik ook waarom alles zo is gelopen. Deze nieuwe Nathalie zou totaal niet meer matchen met jouw karakter! Het zou nogal oorlog zijn :). En dat hebben we nooit gehad grote ruzies doordat ik altijd maar zweeg voor de lieve vrede. Maar dat doe ik dus niet meer. Ik zeg nu voluit NEE tegen dingen die ik niet wil doen, waar ik geen zin in heb. Door alles wat jij in je kindertijd hebt meegemaakt ben jij wie jij bent. En dat gaat nooit veranderen want in jouw ogen is er niks mis met je. Je staat niet open voor persoonlijke ontwikkeling dat is allemaal maar dikke zever volgens jou. Zo jammer want je zou veel inzichten krijgen hoe het nu gaat kan je nooit gelukkig worden. Maar dat is niet aan mij, dat is jouw les die jij te leren hebt in dit leven…
Het gaat je goed…
Heel bijzonder dat je deze opdracht nog een keer deed en hoe mooi om de evolutie hierin te zien Nathalie!
Echt prachtig en er zit ook zoveel in over wat je geleerd hebt en nu anders is.
Het klopt ook wat je zegt, je zou geen match meer zijn!
Als ik jouw brief een 2de keer las met de 5 fases van het rouwproces in mijn hoofd dan vermoed ik zomaar dat jij daar 5 “vinkjes” mag bij zetten.
Bedankt om jouw brief met ons te delen, heel fijn om getuige te mogen zijn van jouw innerlijke reis!
Overtuigingen herschrijven:
Ik wil nooit een man meer => ik wil nu geen man maar laat de toekomst open. Deze overtuiging past momenteel wel bij mij.
hoe wat waarom vragen de eerste keer waren die vragen er nog waarom heb je dat gedaan, hoe kon je mij dat aandoen? Nu heb ik die vragen niet meer. Nu weet ik dat het zo moest zijn…Positief denken. Dit doe ik altijd ik ben een optimist tot in de kist.
Die overtuiging heb je goed omgevormd hoor Nathalie .
Het 1ste voelt aan als een vorm van verbittering en dat ben jij niet.
Mensen die zoiets zeggen, zeggen dat vaak vanuit een pijn die nog te helen valt.
Dus ook hier heb je het prachtig herschreven, waardoor de pijn eruit werd gehaald terwijl het eigenlijk wel hetzelfde zegt maar helemaal anders.
Je weet nooit en je laat het open.
Fijn dat je het nu zo aanvoelt!
Ik herinner me idd nog heel goed dat jij met die vragen zat wanneer je gestart bent!
Sterk dat je ook dit hebt kunnen veranderen in je leven, want antwoorden op die vragen brengen niemand verder.
Jij bent idd een optimist, jouw energie is zalig om te voelen hier in de training.
Waardoor je onbewust veel andere mensen moed geeft om door te gaan!
Mijn fysieke draagkracht.
Mijn benen zijn tailleriem en ben sneller vermoeid het slapen gaat redelijk wel ga ik laat slapen en wordt ik een paar keer wakker snachts.
In het begin was ik veel afgevallen ,maar omdat me vaak gezegt werd wat krijg je een smal koppie heb ik het letterlijk erin gepropt.
Ook ongezonde dingen.
Nu eet ik goed gezond en af en toe wat lekkers.
Ik slik al jaren antidepressiva.
Ik wandel elke dag met de hond en fiets ook met de hond.
Ook wil ik het zwemmen weer oppakken.
Emotionele draagkracht
Ik kan praten zonder te huilen over de scheiding nu.
Ik ben soms wat prikkelbaar,vooral als ik henk mis.
Ook als ik moe benen iets niet lukt dan benik boos op henk en zeg ik
Jij hebt het lekker makkelijk en ik zit hier met shit.
Okweet dat het nergens opslaat van mij maar het floept er gewoon uit en lucht ook wel op.
Ik voel me wel eenzaam vaak in het weekend ,dan mis ik m’n maatje dan mis ik de gewone dingen die we deden.
Samen kletsen even een arm om je heen samen film kijken.
Ik rookte ook meer sinds hij weg is dat ben ik gelukkig al een heel eind aan het mindere.
Mentale draagkracht
Soms denk ik waarom heeft hij niet gevochten voor ons.
Ik heb gelukkig een sterke eigen mening.
Mijn focus begint steeds meer in oplossingen te komen.als ik eenzaam ben zoek ik mensen op
Bel iemand op of zoek kontakt in de groep of het scheidingscafe.
Daar heb ik fijne contacten gekregen.
Ik zoek hulp bij m’n psycholoog en ben met de kracht methode begonnen.
Sociale draagkracht
Ik voelme gesteund door m’n kinderen en m’n zussen.
M’n vriendinnen hebben het druk met hun eigen ding
In het begin waren ze er voor me nu denken ze aan zich zelf.
Mijn schoon zus en schoonvader heb ik al een jaar niks van gehoord.
Sinds henk bij mij wegging.
Wel heb ik fijne kontakten van het scheidings cafe waar ik vaak mee praat .
De zin van de scheiding
We leefde langs elkaar heen.
We zaten vast in onze eigen problemen.
De scheiding heeft me veel verdriet gedaanmaar heb er ook veel van geleerd over mezelf.
Ik ben een beter en sterker persoon aan het worden.
Ja ik geloof zeker dat de scheiding me sterker gaat maken in de toekomst.
Ik ben onafhankelijker aan het worden.
En kan meer dan zelf ooit had gedacht.
Super dat je deze oefening reeds hebt uitgewerkt Sandra.
F) Probeer stap voor stap weer wat regelmaat te zoeken in het naar bed gaan. Stel jezelf een doel om rond een bepaalde tijd naar bed te gaan en wijk daar dan niet vanaf. Regelmaat is belangrijk in een rouwproces.
Veel mensen schommelen met hun gewicht ook in zo’n heftige periode, weet dat dat normaal is en probeer toch zo gezond mogelijk te eten.
Wat mij altijd helpt vooraleer ik iets in mijn mond stop vraag ik me af:
“Vul ik me of voed ik me?”
Als die antidepressiva er al jaren is dan is het nu niet zeker het moment om daar verandering in te brengen .
Er zijn mensen die dit gewoon nodig hebben, wees mild voor jezelf en oordeel er niet over.
Goed dat je in beweging bent en er ook nog het zwemmen wilt bij gaan doen.
E) Super dat je toch al verandering voelt in de emoties.
Weet dat ze er mogen zijn en dat je ze vooral moet toelaten, zie meditatie emotie toelaten.
De weekends zijn bij de meeste mensen het zwaarst, dat zie ik ook in de groepen, er wordt dan het meest gepost.
Maar ik las nu wel dat je een fijn weekend hebt gehad en hebt kunnen genieten.
Doe je goed!
M) Begrijpelijk dat je die vraag hebt, vragen horen bij het rouwproces. Je weet nu ook door het webinar hierover wat ze willen betekenen.
Super dat je denkt in oplossingen en niet in het probleem blijft hangen.
Denken in oplossingen brengt ons verder!
Ook hier echt sterk van je dat je hulp hebt gezocht en ook hebt aanvaard.
S) Fijn dat je steun krijgt in je nabije omgeving van je kids en zussen.
Helaas zien we wel vaker dat dit in onze vriendenkring na verloop van tijd veranderd, daarom is er ook een groep gekoppeld aan deze training. Zodat je kan verbinden op momenten dat je dat nodig hebt. In de groep begrijpen de mensen jou ook als geen ander, wat in je omgeving ook soms anders is.
Het niet meer zien van de schoonfamilie is voor veel mensen ook een heftig is.
Ook dit is weer onderdeel van het secundair rouwproces …
Ik herken wat je bedoelt, mijn ex-schoonouders spraken ook niet meer tegen mij vanaf het moment dat we uit elkaar gegaan zijn. Dat deed me toen ook veel verdriet, ik snapte het toen niet, want het was hun zoon dat mij bedrogen had … Maar ja, zo leren we allemaal uit onze scheiding.
Hoe mensen ons behandelen zegt meestal iets over hen zelf en niet over ons.
Heel sterk dat je nu al kunt neerschrijven dat jullie eigenlijk geen gezonde relatie hadden.
Je hebt nu reeds veel geleerd over jezelf en dat zal alleen nog maar toenemen Sandra.
Blijf geloven in jezelf!
Bedankt veerle voor je antwoorden.
Ook fijn dat je gewoon eerlijk schrijft hoe het bij jouw was.
Groetjes sandra de wilde
Transparantie staat bij mij op 1.
Ik deel zo goed als alles uit mijn eigen leven, omdat ik weet dat voorbeelden mensen beter onthouden en ik zo ook een “vuurtoren” voor jullie kan zijn.
ik ben 4 augustus na het gevoelsgesprek begonnen om stap voor stap de module rouw door te nemen en daarbij ook de webinars gevolgd.
In de startfase waren mijn batterijen wisselend vol, met name het mentale stuk liep wel regelmatig terug naar 50 %.
door d webinars heb ik mogen voelen, heb mijn emoties mogen laten gaan en vielen er steeds meer stukjes op zijn plek. Ik ben uit de slachtoffer rol gestapt en heb gekeken en gevoeld wat mijn aandeel hierin is gewest (confronterend en pijnlijk maar ook helpend om kritisch naar mijzelf te kijken.
ik ben nu zo ver dat ik mijn scheiding heb geaccepteerd, ik kijk vol vertrouwen naar de toekomst.
Natuurlijk rol ik soms weer even terug naar de vorige fase . In plaats van dit weg te stoppen laat ik het maar gebeuren.
wat ben ik blij dat de KRACHT methode op mijn pad kwam….maar zoals in de Webinar benoemd: alles in het leven heeft betekenis…..
Wat heb je een mooie start genomen Christa!
Sterk dat je ook meteen een zelfevaluatie maakt met je batterij oefening erbij.
Moedig van jou dat je idd jouw VOELEN de nodige ruimte hebt gegeven door de webinars heen.
Stap voor stap, laagje per laagje, dat heb je goed gedaan.
En wat een mooie vooruitgang lees ik hier, van slachtofferrol naar zelfs in staat zijn om je eigen aandeel te zien.
Begrijpelijk dat dit confronterend en ook pijnlijk was Christa, maar helaas creëren we geen groei zonder pijn.
Dus weet dat al die gevoelens en emoties er mogen zijn, sterker nog ze horen erbij.
Uiteraard is het normaal dat je nog wel eens terug rolt, maar vaak is dat zelfs helemaal geen stap achteruit, maar veel eerder terug VOELEN om daarna weer een stap verder te zetten in jouw proces.
Ik voel jouw dankbaarheid tot hier en dat maakt me blij!
En ja, niet is toeval.
Alles gebeurt met een reden en die reden is altijd groei.
Trots op jou Christa!
Bedankt Veerle, ik bekijk jouw tips zeker en vast. Leuk om van zo nabij opgevolgd te worden, onmiddellijk respons te krijgen met nuttige tips waar ik op dit moment mee geholpen zou kunnen zijn. 😉
Tijdens K.R.A.C.H.T. reizen we samen.
Je kunt het Anita!