Net deze webinar gekeken. Ik merk dat ik mij in de knoop voel in het rouwproces. Ik weet dat je alle fases door elkaar heen kan ervaren, maar ik loop tegen het volgende aan:
Eigenlijk aanvaard ik al lang het feit dat ik niet meer samen ben met mijn ex. Ik ben daar zelfs blij om, want met een man met dergelijke normen, waarden, een gebrek aan geweten en gebrek aan controle over impulsen wil ik überhaupt niet meer samen zijn.
Nog even kort: in de zomer van 2023 kwam ik er achter dat hij structureel de jonge buurmeisjes naakt aan het begluren was, als zijnde een soort drang (voyeurisme en parafilie). Hij gaf als reden hiervoor aan dat hij seksueel gefrustreerd was door mij. Het lukte mij inderdaad niet meer om zijn seksuele behoeftes (liefst elke dag) bij te benen, zeker niet na de geboorte van ons derde kindje in 2021 die een zeer moeilijke slaper bleek te zijn. Het is daarom dat ik moet zeggen dat ik hem al steeds minder begon te pleasen en daar sta ik nog steeds achter! Zijn reactie van zijn lusten botvieren op 2 jonge meiden walg ik tot op de dag van vandaag van. In mijn ogen is zoiets nooit, maar dan ook nooit, gerechtvaardigd. Zeker ook niet als vader zijnde van 3 kinderen, waaronder 2 meisjes.
Wat mij dus moeilijk lukt om te aanvaarden, is dat hij in het leven van mijn kinderen moet blijven bestaan. Alles wat ik heb geprobeerd om hem te ‘elimineren’, is in de realiteit niet haalbaar (hem vermoorden – het spijt me, daar heb ik veel beelden van in mijn hoofd; hem weghouden bij de kinderen via de rechter – ik zal de rechtszaak verliezen).
Dan kijk ik daarbij nog naar de bewustzijnsschaal van dr. Hawkins: angst staat ook in onderste helft, en dat ligt bij mij onder de woede; hoe om te gaan met angst voor de toekomst, gericht op de kinderen? Ik wil ze niet bij hem te slapen hebben, maar hij zal daarover nu, na ruim 1,5 jaar, binnenkort op zijn strepen gaan staan. Hoe kan ik dit ooit gaan aanvaarden? Wat pak ik op na het afronden van deze 3-delige boosheid webinar?
Nicole,
Goed dat je met deze 3-delige reeks aan de slag bent gegaan. De nummers 10,11,12 horen samen en eigenlijk is nr 13 daar een vervolg op. Alhoewel ik vermoed dat nr 13, gezien jouw situatie, misschien nog wat te vroeg kan zijn om jou daar nu al in te vinden. Je kan het wel al een 1ste keer bekijken en laten landen … Jouw onderbewustzijn doet wel de rest.
Ivm ‘in de knoop’.
Het aanvaarden van het feit dat jullie niet meer samen zijn, duidt erop dat je inderdaad het primaire luik doorheen bent. Dit gaat over de breuk an sich.
Het secundaire luik omvat zoveel meer rouw en kan als je samen kinderen hebt, best wel lang duren. Het is te zeggen je kan er veel langer in getriggerd worden.
Verschrikkelijk dat hij jou van ‘zijn daden’ de schuld probeert te geven en dat hij dit dus zou doen vanwege het seksueel gefrustreerd zijn door jou.
Het is niet meer dan normaal dat je als vrouw niet elke dag beschikbaar moet zijn om de ander aan zijn behoeftes te voldoen. Duidelijk dat die ander dan werk aan de winkel heeft.
Gelukkig zie je in dat het hem pleasen hierin niet ok was en voel je je dan ook niet meer schuldig over, omdat je het na de geboorte van jullie 3de kind niet meer deed. Goed dat je hier jouw grenzen hebt getrokken.
Zijn reactie kan idd nooit gerechtvaardigd worden, daar heb je meer dan 100% gelijk in.
Ik snap heel goed dat het nu ontzettend moeilijk is dat hij als vader nog deel moet uitmaken van het leven van jouw kinderen… Vooral ook omdat je mij vertelde dat die grote angst daaronder zit.
Dat je hierin als moeder niet meer ondersteund wordt door instanties die hierin bevoegd zijn, is intens triest.
Wat ik mij nu ook nog afvraag in heel dit verhaal want ik weet dat je al een tijdje als een leeuwin aan het vechten bent om jouw kinderen te beschermen. Zijn de overburen hiervan op de hoogte? Of is dit tussen jou en je ex partner gebleven?
Jouw meest prangende vraag ivm hoe om te gaan met jouw angst voor de toekomst gericht naar de kinderen.
Ik denk dat er geen enkele coach/therapeut jou een quick fix oefening kan geven om die angst weg te nemen.
De hele K.R.A.C.H.T.-methode zal jou onderweg helpen om het secundaire rouwproces te doorvoelen en dan uiteraard ook in te groeien. Waarbij de andere modules/webinars jou zullen helpen om jouw eigen oude patronen te doorbreken zodat je weer vertrouwen krijgt in jezelf en in jouw toekomst. Waar de kinderen ook deel van uitmaken.
Waarmee ik bedoel dat de hoe vraag “Hoe krijg ik vertrouwen om mijn kinderen zonder angst bij hem te laten zijn.”, vanuit een controlerende energie komt.
Dit is iets wat zeer veel energie van jou vraagt en wellicht nooit echt een geruststellend antwoord zal op krijgen.
Dus wat als je het omdraait? (En ik zeg niet dat dit makkelijk is en niet betekent dat je al jouw werk die je doet om het te voorkomen geen waarde heeft.)
Maar het enige wat je wél zélf in de hand hebt is jouw eigen denken en energie.
Want … wat je uitstraalt, trek je aan.
Dus waar kan jij reeds kleine stapjes zetten in jouw proces om een andere energie uit te stralen.
Om vanuit vertrouwen te leven dat je er vanuit gaat dat hij dit niet met zijn eigen kinderen zal doen?
Alles is energie en je trekt datgene aan waarop je vibreert. Dus hoe kan je jezelf wat meer geruststellen in die angst? Zodat je geleidelijk aan vanop een andere frequentie kunt leven?
Een zin die mij destijds (rond de cannabis verslaving van mijn jongste zoon) heel erg heeft geholpen is het volgende:
“Alles wat je gelooft, wordt jouw werkelijkheid. Je krijgt niet wat je vraagt, maar wat je gelooft.”
Vergeef jezelf als je het lastig vindt om uit die angst te komen. Oordeel er vooral niet over.
Misschien kan de Ho’o pono pono mantra jou hier in jouw mind wat rust geven?
Deze mantra zorgt ervoor dat je de negatieve energie niet opslaat in jouw systeem, zodat je de negatieve virbraties niet meeneemt in het nu.
Het spijt me
Vergeef me
Ik hou van je
Dank je wel
Verder wil ik je als volgende stap nog vragen om dan webinar nr 14 te doen, rond “Angst Loslaten”.
Die hoort ook bij /ROUW.
En om daarna toch eerste alle webinars over /ROUW afwerken, want je gaat sowieso nog door de secundaire rouw, alvorens je overstapt naar de volgende module.
Wat je eventueel wel al kunt doen, als je wilt afwisselen dat zijn de webinars nrs 21,22 en 33.
Ik wens jou alle nodige draagkracht toe Nicole.
Van hart tot hart,
Veerle
Hoi Veerle, ik wil mij boosheid gaan voelen. Daar zit een flinke blokkade op. Ik kan vanuit mijn codependentie alles begrijpen van de ander en dan is er geen contact met mijn behoeften en gevoelens. De oefeningen wat als…heb ik gedaan, maar voelt ook als niet kloppend, met de realiteit, want als ik eerlijk ben naar mijzelf dan voelt het als mijzelf de roze bril op zetten, want als ik meer mijn behoeften had besproken met mijn ex partner dan was ik….te lief of te gevoelig. Dit hoorde ik ook van mijn ouders. Ik begrijp mijzelf wel, wat maakt dat ik mijn gevoelens en behoeften niet bespreekbaar maakt. Uit angst voor een afwijzing en niet gezien te worden. Onder het schrijven van de liefdevolle oefening kon ik liefde voor mijn dochter voelen en die heb ik ook naar haar uitgesproken, ze noemde dan ook ‘dat is lief dat je dat zegt’. Sinds gisteren avond is ze weer uit het contact met mij en de groepsleiding en kan ik voor het eerst woorden geven aan mijn boosheid; waar heb ik dit aan verdient? En oneerlijke mensen kan ik niet vertrouwen. Daaronder zit paniek en angst en pijn inderdaad. Het accepteren van haar ziekte en gedrag lukt moeilijk. Het gedrag van mijn ex-partner die ook ziek was voelt meer na de scheiding (in maart 2025, 3 jaar geleden) als; hier zijn allemaal verliezers.
De boosheid naar mijn ex-partner zit meer in krachttermen / scheldwoorden, maar nog niet in zinnen. De brief aan mijn ex, wil ik na lessen 11, 12 en 13 mee beginnen. Ik ben blij met de aanvaarding van mijzelf en de keuzes die ik gemaakt heb in mijn partner keuzes. De gevolgen dat heb ik te accepteren en weer het beste van te maken. Ik zie ook de levenslessen die ik heb gekregen en ik ben op de goede weg dat ervaar ik ook.
Iris,
Goed dat je je bewust bent dat er een blokkade zit op de boosheid voelen. Je zou dan kunnen denken adhv de titel dat deze 3-delige reeks dan niet direct voor jou is. Maar toch wel… Ik ben benieuwd wat deze reeks bij jou in beweging mag brengen.
Daarom gebeurt dat niet meteen, maar soms pas enkele weken later tot uiting.
Sta vooral open om te voelen en ga erin zonder oordeel.
Wat omschrijf je dat hier goed!
Want inderdaad codependent gedrag vertonen we vooral om onze eigen pijn niet te moeten voelen.
Wat als jij nu eens zou vertellen aan jouw kleine Iris dat het uitspreken van haar behoeften en gevoelens niet zal zorgen voor afwijzing. En als mensen het daar niet mee eens zijn dat dit ok is. Dat dit iets zegt over hen en niet meteen wil bedoelen dat mensen je afwijzen.
Ontroerend mooi dat je de oefening met je dochter hebt gedaan en dat ook met haar hebt gedeeld. Weet je nog op het einde van de masterclass van mij en Ieben: Liefde is de sleutel.
Hoe pijnlijk soms ook …
Begrijpelijk dat haar reactie jou nu echt wel bij de boosheid brengt! Weet dat jouw gevoel er mag zijn en gegrond is. Oordeel er niet over.
Ook Iris mag eens boos zijn!
Heel waardevol dat je ‘de levenslessen’ kunt zien, hoe hard die ook al geweest zijn.
En ja, je bent goed op weg, vergeet niet om jezelf ook dat liefdevolle schouderklopje te geven.
Het is goed om nu eerst nog 11, 12 en ook 13 te doen.
Voel daarna maar even of je ruimte hebt om aan ‘de brief’ te beginnen, neem er zeker de tips bij die onder de module rouw staan.
Dag Veerle, ik volgde dit eerste webinar over boosheid een tweetal weken terug maar deed nu pas de schrijfoefening rond boosheid. Lijkt me dat ik eigenlijk gewoon boos ben op iedereen. Mijn ex, mijn huidige vriend, mijn ouders, mijn ex-schoonfamilie, alle mannen die iets komen halen, mijn therapeute omdat ik maar niet voel dat ik verandering inga… De enige waar ik niet boos op lijk te zijn, is mezelf. integendeel. ik verdedig mezelf constant tegen zogezegd al die mensen die veel van me verlangen maar waar ik niet lijk aan te voldoen. En ik denk ergens dat ik nog net niet boos op mezelf kan zijn omdat ik dan helemaal wankel in mijn overtuiging van wie ik denk te zijn. Het is me niet echt duidelijk waarom ik op iedereen boos lijk te zijn, maar dat niet kan op mezelf, en me heel aangevallen doe als iemand iets op me aanmerkt dat anders zou kunnen. Ben ik dan misschien net wel heel angstig over niet goed genoeg zijn en ook daar in boosheid over? ik kan er zelf nog net niet aan, wat dit patroon me wil zeggen.
Mijn als-dan redeneringen zijn dan ook redeneringen zoals ‘als ik volledig mezelf ben, dan zal de ander me vooroordelen en in de steek laten’ – als ik voluit liefheb, dan zal ik bedrogen uitkomen’ – ‘als ik kies voor mezelf, dan word ik niet graag gezien’. Ik schreef zoals je aanraadde 20 minuten lang ook al zag ik niet zo helder, wist ik soms niet goed wat ik aan het schrijven was. Maar er komt eigenlijk vooral veel boosheid op mijn papa daarboven. Omdat hij me steeds aan mijn lot overliet in mijn jeugd, me niet beschermde. Me na twee dagen bij hem weer voor twee weken overliet aan mijn onveilige omgeving bij mijn mama. en dat wist. en daar niets mee deed.
Tijdens het schrijven over mijn papa, viel me direct op waarom ik zo boos ben op mannen. Mannen die iets lijken te willen van me, maar me niet helemaal aanvaarden of dragen. Mannen die kiezen voor een part-time relatie met me maar niet all-the-way. Mijn ex die wel 23 jaar bij me bleef maar toch enorm afwezig was en voor zichzelf koos. Mijn huidige vriend die afstand neemt van zodra ik een grens aangeef of ik iets doe of zeg dat hem niet aanstaat. En me dus vooral lijkt ‘happy’ en ‘liefdevol’ te willen zien maar niet zoals ik werkelijk ben of hoe ik wil zijn en hoe ik liefde zie. Ik zie het diepere patroon van ‘niet gekozen’ zijn vanuit mijn papa. Mijn papa die de beschermer had moeten zijn, maar niet durfde op tafel kloppen en het voor me opnemen.
Eigenlijk zijn dit inzicht die ik al had. En sinds mijn scheiding komt die oude kwetsuur enorm naar boven. Alleen weet ik niet hoe hiermee om te gaan. Moet ik dan stoppen met die boosheid naar iedereen en vooral naar de mannen in mijn leven? En in wat kan ik die boosheid dan ombuigen, wat heb ik hier te leren?
Debbie,
Zo te zien was het zondag K.R.A.C.H.T.-dag. 🙂
Goed dat je nu tijd nam om die schrijfoefening uit te werken.
Gelukkig ben je niet boos op jezelf!!!
Kan het zijn dat jouw kleine ik voelt dat er jou veel is ‘aangedaan’? Ben je daarom boos op alles en iedereen? Omdat je daarin ook niet gezien en gehoord wordt?
Je makkelijk aangevallen voelen …
Ook hier, waar voel jij je niet goed genoeg?
Heb jij je vroeger vaak moeten bewijzen om gezien te worden ?
Ojee, jouw “als-dan” gedachten, kloppen echt niet.
Waarom is jouw IC hier zo streng voor jezelf?
Het 20 minuten schrijven is om echt in jouw onderbewustzijn te komen en ja, dan ben je je niet altijd bewust van wat je schrijft. Dus dat heb je weer goed gedaan!
Mooi dat daar toch wel een belangrijk inzicht is uitgekomen … de boosheid naar je papa toe.
Ik voel hier dat ik je mag uitnodigen om masterclass nr 32 te doen.
Neem bewust een namiddag om hier voor uit te trekken, zodat je daarna ook even helemaal kunt ZIJN met en voor jezelf met een dekentje en een kopje cacao of thee.
Wil je me onder die masterclass dan zeker even laten weten hoe dat gegaan is? Doe de visualisatie Helend Kampvuur met je vader. Het werkboek mag je ook zeker al in werken, maar de visualisatie “7 moeders” mag je later doen als je met hechting bezig bent. Dus voor nu, de masterclass, het werkboek en het Helend Kampvuur. Ik stuur jou veel licht en liefde toe, om hier met mildheid naar jezelf toe in te gaan.
De antwoorden zitten in jou??? Ga niet op zoek naar de ‘hoe’ .. .
Stap voor stap kom je er met de aangereikte handvaten hier wel bij als je tijd daar is.
Ik heb mijn (ex) partner 9 1/2 jaar geleden leren kennen en na een half jaar wilde hij met mij trouwen. Van mij hoefde dat niet zo, maar hij vond waarom niet! Daar had hij wel een punt. We hebben een prachtige tijd gehad maar na een jaar of 4 begon het bij mij te benauwen en een jaar later zijn we gaan latten. Hierdoor voelde hij zich achteraf gezien afgewezen en kwam er van zijn kant afstand en ik bleef er hetzelfde instaan. Uiteindelijk zijn we mede om financiele redenen gescheiden (pensioen leeftijd van hem). Alles kwam van mijn kant en ik kwam weer in een burnout terecht. We hebben elkaar toen een poos niet gezien omdat hij boos was omdat ik “in mijn eentje” deze beslissing had genomen. Later zijn we weer als vrienden met elkaar omgegaan en veranderde zijn houding waardoor hij actiever werd en positiever in het leven kwam te staan. Hierdoor zag ik hem weer graag en bloeide de vriendschap en later de liefde weer op maar na ongeveer twee maanden voelde ik weer steeds meer afstand van zijn kant.
Hier kreeg ik geen uitleg voor maar ik voelde dit zo sterk dat ik er wederom een punt achter gezet heb.
Ik kreeg opeens zoveel boosheid naar hem toe over tal van situaties die ik allemaal geslikt heb. Tot ik op een dag geen arm meer om me heen kreeg toen ik deze zoooo nodig had, en geen warmte meer voelde van hem, het werd me zo duidelijk opeens. Hij was iemand anders geworden naar mij toe.
Nu denk ik dat wij echt een geval zijn van verlatingsangst en bindingsangst. Ik heb deze module gevolgd en dat past zo duidelijk. Dus boos, zeker, omdat ik het meermalen bespreekbaar gemaakt heb en er niets mee gedaan werd, wel voelde ik me iedere keer weer in de steek gelaten. Maar nu ik weet van BA en VA kan ik het wel beter plaatsen en is mijn boosheid gezakt na 3 weken. Ik weet dat ik hem niet meer terug wil en dat het zo beter voor mij is.
Mijn gedachten van als ik niet zo moeilijk doe dan kunnen we het heel gezellig hebben.
Katie Byron haar methode kende ik al, en werkt inderdaad heel helpend.
Ik doe mee omdat ik niet weer een foute relatie aan wil gaan
Mijn doel is mezelf leuk en goed genoeg te vinden
Ik wil zelfliefde bereiken en niet altijd maar voor de ander zorgen, maar genieten van mijn leven en van mezelf gaan houden!
Sylvia,
Ergens wel begrijpelijk dat je in zo’n situatie terug in een burn out bent beland. Ik lees tussen de regels door dat jij je heel vaak niet gezien en gehoord hebt gevoeld. Je best doen om voor iedereen goed te doen en wellicht onderweg jezelf ook weggecijferd.
De meeste mensen denken dat een burn out werk gerelateerd is maar in mijn opleiding tot burn out coach leerden we dat dit stiekem vaak omgekeerd is en we het moeten zoeken in de relatie.
Heel normaal dat na al het inhouden van de emoties de boosheid eruit kwam Sylvia, wat ook goed is hé je kan dat niet blijven dragen.
Fijn dat het inzicht rond BA en/of VA jou ook heeft geholpen om de boosheid te laten zakken.
Sterk dat je ook zover staat dat je hem niet meer teug wilt. Die sterke energie voelde ik ook in jouw spreken tijdens het spreekuur en daar mag je trots op zijn dat je nu eindelijk kiest voor jezelf.
Ik wens jou een ton zelfliefde toe, gogogo.
Je kunt het.
Heel veel succes hier nog met de methode, je maakte alvast een mooie start.
Veerle
PS: Ik zag dat je nog reacties schreef, daar antwoord ik dit weekend op. (Heb achterstand opgelopen door iets met techniek waar ik al 3 dagen mee aan het sukkelen ben, dus wou je dit laten weten.)
Wat is mijn doel, waarom doe ik mee met de methode, wat wil ik bereiken.
Mijn doel is om dit in de eerste plaats goed te kunnen verwerken voor mezelf. Aangezien mijn man er moeilijk kan over praten of niet nr een therapeut wil om hem dan te begrijpen wil ik er zelf uitkomen en kunnen verwerken. Ik wil voor mezelf dat ik het kan loslaten en ook begrijpen. Dat ik verder kan gaan als een sterke zelfverzekerde vrouw vol terug zelfvertrouwen dat ik voor een groot deel kwijt ben. Dingen kan opbouwen die ik misschien vroeger niet durfde.
Terug het geluk kan vinden bij mezelf en ooit iemand anders.
Als… dan….
-als ik minder zou getoond hebben dat ik vies liep omdat hij in de zetel lag dan was hij misschien meer aan het helpen in alles.
-als ik meer zou gevraagd hebben aan hem om mij te helpen dan had ik misschien meer hulp van hem.
-als ik meer men gevoel had gezegd en men verwachtingen van hem dan hadden we misschien betere huishoudelijke afspraken en was iedereen tevreden….
Als
Als
Als……
De oefening met hartenergie lukt wel mr brengt voorlopig gewoon effe rust.
Men boosheid moet ik nog eens opschrijven.
Het verhaal met de kruik hoor ik nu ook voor de tweede keer. Nu leg ik wel al de link met mezelf. Ik ben die gebarsten kruik. Ook al voel ik me gebroken alle beetjes helpen. Voor mezelf of voor men naasten, ik geef ook die liefde en doe men best. Ook al zit ik met barsten.
Sylvie, een mooi én haalbaar doel heb je hier gesteld!
De “als … dan” energie leunt helemaal aan bij de fase marchanderen.
Begrijpelijk dat je je deze vragen stelt.
In een later stadium zal je zien dat je zoveel schuld niet op jezelf moet nemen.
Wat goed dat je het verhaal van de kruik nu al helemaal kunt toepassen op jezelf.
Want het is zoals je zegt he Sylvie, ook met barsten kunnen we stralen.
Stap voor stap.
Enne … door de barsten schijnt het licht naar binnen.
De als-dan gedachten:
– Als ik niks zeg, confronteer ik R niet met mijn boosheid
– Als ik geen man meer toelaat in mijn leven, word ik ook niet meer pijn gedaan.
– Als ik zoveel mogelijk thuis blijf voorkom ik ontmoetingen met andere mannen en loop ik minder risico om pijn te worden gedaan.
– Als ik niemand ontmoet word ik niet meer pijn gedaan.
Wat ik uit deze module haal:
– Er zijn nog wel momenten dat ik boosheid voel. En pal daaronder zit verdriet.
– Ik voel mij boos, op hem, omdat hij het op heeft gegeven en alles waar ik in heb geinvesteerd heeft hij van tafel gegooid.
– Ik voel mij boos op mezelf dat ik verliefd ben geworden op hem en dat deze relatie mij zoveel heeft gekost. (geld, een wond)
– De wond die ik nu draag, daar voel ik ook schaamte over. Omdat ik voor deze relatie veilig gehecht was. Daar zit ook perfectionisme op. Ik had liever gewild dat ik geen wond had gehad, maar nu ben ik wel gelijkwaardiger met de mensen op mij heen. Dus ik ben een stuk realistischer geworden. En heb een stuk acceptatie gevonden.
– Onder de boosheid zit ook angst, om opnieuw pijn te worden gedaan.
– Besef van deze webinar is dat ik al wel zo ver ben dat ik de gevoelens onder de boosheid kan voelen.
– Ik weet dat er een punt komt dat ik hem moet vergeven. Maar dat klinkt nog als moeten. En daar ben ik nog niet aan toe. Ik zal daar nog een oefening op doen voor mezelf, omdat er dus kennelijk nog iets is waar ik aan vasthoud.
Het is nu de tweede keer dat ik het verhaal over de kruiken hoor. De eerste keer heb ik keihard zitten janken. Nu komt deze nog steeds binnen, maar milder. Ik heb nu ook een wond van deze scheiding. Maar ik besef dat ik perfect ben door deze imperfectie. Ik ben goed zoals ik ben. Het is bedoeld zo. Ik heb deze ervaring moeten ervaren. Kennelijk ben ik sterk genoeg om dit litteken te dragen. Dus deze imperfectie omarm ik en zal mij uiteindelijk iets moois gaan brengen.
Die boosheid op mezelf doet mij ook beseffen dat ik mijn identiteit in deze relatie te veel heb aangepast en dat doet denken aan het pleasen-patroon. Dat ik nog mag aankijken. En dat herinnert mij aan mijn moeder. Ik heb een familieopstelling geboekt om dat nog aan te kijken.
Colinda,
Als ik jouw “Als-dan” gedachten lees, valt er mij iets op. Ze komen precies allemaal van éénzelfde deel vandaan. Wellicht kan je dit er nog eens bijnemen als je webinar nr 15 gevolgd hebt.
Boosheid vertelt idd altijd ‘iets’ anders, goed dat je nu weet wat er bij jou onder ligt.
Dat mag extra aandacht krijgen.
Goed dat je je bewust bent van de lading van ‘moeten’ bij vergeven. Vergeven is een proces op zich, wat voorbereiding vraagt. Zag jij al webinar nr.13? Dat gaat hier dan verder over.
Zo mooi dat je merkt dat het verhaal van de kruik jou nog mag raken, maar anders.
Mooi inzicht schrijft je hier neer Colinda!
Je bent goed zoals je bent, met alles wat er is en nog komt.
Alles wat er is,
is goed,
er is een reden voor.
Want ergens heb je deze persoon destijds wel aangetrokken.
Kennelijk mocht er ‘iets’ geheeld worden, ook al had je een ‘veilige hechting’.
Er mocht blijkbaar toch iets aangekeken worden om het leven écht vanuit je ware zelf te kunnen leven, los van aangeleerd gedrag. (Perfectionisme/vader , pleasen/moeder …)
Heel interessant om die familie opstelling te doen!
Ik ben benieuwd hoe je dat zal ervaren.
Weer een mooie stap gezet Colinda.
Echt heel fijn om iedere keer te zien hoe ‘diep’ je gaat in de lessen.
Doe je goed 🙂
Beste Veerle, heel lang ben ik niet boos geweest. Mijn omgeving begreep dat niet. Men riep ‘ ik zou ‘m er gelijk uitgooien” waarom blijf jij zo lief, geduldig en begripvol. Dat was voor mij logisch; ik heb 2 kleine kinderen en die hebben er helemaal niets aan als ik hun vader het huis uit had gegooid met alle gevolgen van dien. Wel wist ik natuurlijk dat ik de prioriteiten te weinig bij mezelf legde, maar ik keek naar het grotere geheel, wat ik eigenlijk altijd doe. Daar leer ik nu steeds meer en meer in; wat wil ik nu echt. Ik weet dat er de volgende module meer op ingezoomd wordt. Het liefste zou ik gelijk doorgaan naar die module. Ik ben wel boos geweest. Wellicht niet zo boos als anderen zullen zijn maar heb de boosheid wel gevoeld. Ik voel nu eerder onmacht naar o.a. mijn schoonfamilie, moeder van mijn ex bonusdochter en andere naasten die niet begrijpen in welke situatie ik me bevind. Dat is voor mij een lastig proces. Ik hoop daar bij de volgende opdracht mee verder te komen. Liefs, Marlies
Marlies,
Ik kan wel begrijpen dat je omgeving niet begreep dat je niet boos was… Maar zo gaat het soms he in een rouwproces. Vaak zien we dat mensen die van nature uit niet snel boos zijn, ook tijdens het rouwen weerstand voelen om deze emotie toe te laten.
Ons omgeving heeft soms nogal makkelijk praten, je kunt er alleen maar over oordelen zeg ik als je het zelf hebt meegemaakt. Dus til er niet te zwaar aan aub, aan wat mensen soms zeggen.
Het klopt wat je zegt, hij is nog altijd de papa van je kids. Wat doet het met een kind als papa op zo’n manier ‘buiten gezet’ wordt… Dus ergens wel goed dat je het grotere geheel kon bekijken, maar wel altijd opletten met je eigen grenzen trekken daarin.
Dus goed dat je je hier wel bewust van bent en ik hoop dat je in de toekomst jezelf wat meer op 1 zet.
Er komt nog heel veel aan bod in deze training die over JOU gaat en hoe je je werkelijke zelf ontdekt. Dus het antwoord op “Wat wil ik nu echt” ga je echt wel vinden.
Maar stap voor stap Marlies.
Goed dat je wel voor jezelf weet dat de emotie boosheid er wel geweest is. Dat hoeft ook niet lang te zijn he. We zien dat het soms al meer dan genoeg is om het toch even gevoeld te hebben. Niemand schiet er ook iets mee op door lang boos te blijven, dus dat mag je dan ook wel weer als een positieve eigenschap van je zien.
De onmacht die je voelt moet lastig zijn … maar ook hier… Wat heb je nodig om je gezien te voelen? Welke stap kan je hier zetten? Komt dit door het feit dat niet het hele verhaal bij die mensen gekend is?
beste Marlies, het is soms heel goed om je boosheid niet te uiten, zeker als je weet dat je je eigen situatie daarmee benadeelt. Gewoon knap dat je zo de prioriteiten legt.
Maar soms komt de boosheid er dan op een ander moment uit. En dat is ook goed, dat helpt je dan ook weer verder.
Er bestaat zelfs een woord voor als iemand dit doet, heb ik ooit geleerd, toen ik in een moeilijke situatie zat en maar niet boos kon worden. “Displaced agression” is het fenomeen dat je onverwacht op heel iemand anders / een andere situatie boos wordt, waar dat wel kan en niet schadelijk is voor jou of je kind. een toevallige passant die iets onhandigs doet of zegt, krijgt de volle laag. Dat is unfair, ja dat is zo, maar zo kun je je boosheid uiten en verder. De ontkenning stopt dan.
voor mij was het een eye opener dat er zoiets bestaat als “displaced agression” ik had het nadat ik in de operatiekamer getuige was geweest bij een spoedingreep. op dat moment moest ik me stil houden maar de volgende dag was ik razend. En ik kon pas verder nadat ik ook die boosheid echt toegelaten had en geuit had.
Andere mensen gaan misschien op kickboksen, dat kan misschien ook een goed idee zijn.
Paul, heel waardevol wat je hier meegeeft aan Marlies. Ik stuur haar ook even een mailtje zodat ze dit ook kan lezen, want nu kreeg ik alleen daar bericht van.
Hoe dan ook, moeten emoties eruit want anders parkeren ze zich en draag je ze mee als een last.
Maar zoals je zegt … kan dat ook op een ander moment ook.
Ikzelf kende deze term ook niet, dus bedankt om te delen.
Van hart tot hart, Veerle
Dank voor je bericht en excuus voor mijn late reactie.
Ja, ik ken het begrip displaced agression en voel ook precies wanneer ik het voel opborrelen. Vaak natuurlijk bij de mensen die het dicht naast me staan. Dat is voor hun natuurlijk niet zo fijn. Wat wel fijn is, is dat ik het herken en dat ik het bij hun kan benoemen en mijn excuus kan aanbieden. Ik merk ook dat mensen vaak niet weten hoe ik mij voel. Ze begrijpen het niet en dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Ik ben in een hele moeilijke situatie gezet waarbij, z’n gevoelig typ als ik, er gewoon veel tijd voor nodig heeft om alles een plek te geven. Mensen staan over het algemeen toch verder van de situatie af. Je weet nooit hoe het is om in een relatie van een ander te zitten als je er niet zelf in zit.
Marlies, fijn dat je nog reageert op Paul.
Maar ik laat ook aan hem even weten dat reageren op elkaar hier niet gaat op de website.
Alleen Mieke en ik kunnen reageren op jullie reactie.
Jullie kunnen wel iets schrijven zoals hier, maar dat komt dus niet toe bij de ander.
Ik neem even een screenshot en stuur het door naar Paul voor deze keer.
De fases “ontkenning en woede” vonden vorig jaar plaats. Dit jaar voel ik de volgende drie fases, deze lopen wat door elkaar. Gezien mijn ongeduld zou ik graag naar de fase “toekomst”. Niettegenstaande ik me zelf wil/tracht af te remmen om niet te snel te gaan…
Jef goed om te zien dat je in de training bent gedoken. Fijn dat de ontkenning en de woede ook voorbij is … Het is goed dat je je daar bewust van bent en ziet dat je evolueert in dat rouwproces. Weet dat het normaal is dat die door elkaar lopen. Belangrijk is dat er beweging is, dus goed dat je aangeeft dat ze door elkaar lopen.
Begrijpelijk dat je door wilt naar toekomst, ergens is dat ook een mooie drijfveer. Maar … geef jezelf nog wat tijd en ruimte, het zou jammer zijn dat je toch nog geparkeerde rouw met je meedraagt, waardoor je bij hechting niet alles kan laten binnenkomen en de kans dan groot is dat je in herhaling valt. Weet dat dit geen quick fix is maar wel een weg met een veel steviger fundament dan bij degene die vluchten en gewoon maar doorgaan om toch maar de leegte niet te moeten voelen.
Succes met de volgende webinars.
Veerle
Vandaag de webinar Boosheid loslaten gevolgd, een pittige voor mij. Op advies mijn boosheid op papier gezet. Wat een openbaring. Ik ben erg boos op hem (ex uitspreken vind ik lastig). Ons huwelijk en gezin was blijkbaar niet waardevol en belangrijk voor hem om voor te vechten. Verrassend schrijf ik later, dat ik boos ben omdat hij mijn mooie gelukkige toekomst heeft afgenomen, ik hield echt van ons leven, de vakanties, de feestjes en alle leuke dingen die wij onder namen en ook de onbezorgdheid op met name financieel vlak, we konden erg ruim leven. De vraag die ik mij gelijk stel is, mis ik hem nu meer na 2 jaar alleen zijn of mis ik mijn oude leven….. ik denk vooral nu mijn oude leventje en daar geef ik hem dan weer de schuld van wat wederom resulteert in enorme boosheid en verdriet merk ik.. 😢
Conny, goed dat je de pittige zaken niet uit de weg gaat! Het is veel makkelijker om dat opzij te schuiven of te negeren maar dat doe jij dus niet. Sterk dat je jezelf ook geadviseerd hebt om jouw emoties hierrond ook op papier te zetten, dat geeft het bestaansrecht. Jouw gevoelens en dus ook jouw boosheid mag er zijn.
Het gevoel van niet waardevol genoeg te zijn om voor te vechten, we zien dat hier ook een diepere laag wordt aangeraakt. Het gevoel van niet goed genoeg zijn is een typisch innerlijk kind gevoel. Heb jij vroeger als kind ook wel eens dat gevoel gehad? Dat je het niet waard was?
Wat moedig dat je hier durft stil te staan bij de vraag waar jouw gemis over gaat. Dat geeft een belangrijk inzicht …
Wat zou je nodig hebben om uit de ‘dramadriehoek’ te komen, want dat klinkt mss hard als je dit leest maar van zodra je iemand de schuld geeft (dus als dader ziet), geef je jezelf de rol van slachtoffer.
Begrijpelijk hoor dat je dat doet, dit is normaal in de fase van jouw proces maar wel goed om hier je bewust van te zijn. Wat verderop in de training zal je gaandeweg leren wat je nodig hebt om uit ‘die rol’ te komen. Voor nu is je daar bewust van zijn de 1ste stap naar verandering. Succes en sterkte met deel 2 en 3 van deze reeks.
Van hart tot hart,
Veerle
De 5 fases van het rouwproces heb ik allemaal al wel gehad en sommige flakkeren inderdaad nog wel eens opnieuw op.
Maar met de meditatie had ik het lastig om een moment te vinden wanneer ik echt gelukkig was; en dat vind ik wel verontrustend. Er zijn natuurlijk wel veel gelukkige momenten (verliefd zijn, geboorte van kinderen, reizen, …) Maar nu lijkt dit allemaal overschaduwd te zijn door iets. Zoals bijvoorbeeld de geboorte van de kinderen, dat lijkt nu precies niet zo wauw gelukkig zoals het had moeten zijn? Je bent natuurlijk moe, pijn gehad; maar is ook gekoppeld aan de ex natuurlijk.
Maar het lijkt nu dat mijn gelukkige momenten eigenlijk nooit echt gelukkig zijn geweest en ik weet niet of dat nu zo is (geweest) of dat ik het me nu niet gelukkig voorstel omdat het verbonden is met de ex of een andere gebroken relatie.
Maar nu twijfel ik eigenlijk of ik ooit ECHT gelukkig ben geweest en dat vind ik eigenlijk heel eng.
Kris, goed dat je je bewust bent dat je al doorheen die 5 fases bent gegaan. Weet dat niemand rouwt volgens het boekje en dat het niet zo is omdat je het al gehad hebt dat die niet meer kunnen terugkomen.
Ze mogen zoals je zegt weer eens opflakkeren en je zal zien dat dit steeds sneller weer zal wegebben.
De gelukkige momenten die er geweest zijn, die zijn een feit he Kris.
Het is niet de bedoeling dat je die laat overschaduwen …
Ik vermoed dat je daar nu een laagje overheen legt omdat je in rouw bent. Het moment dat je moeder werd, op DAT moment heb je toch dat geluk ervaren. DAT gevoel kan je niet veranderen want dat is geweest en dat is ook een feit. Je hoeft je daar nu geen extra vragen bij te stellen en je afvragen of je dat toen wel écht was. Hoop dat je snapt wat ik bedoel?
Begrijpelijk dat je het een enge gedachte vindt.
Kan je ze toelaten en omarmen zonder oordeel?
Mag het een onderdeel van jouw proces zijn?
Even over mezelf, ik heb tot na mijn 2de scheiding ook nooit echt het geluksgevoel gekend. Ik vond het zelfs vreemd als mensen dat konden uitspreken “Ik ben gelukkig” ik wist totaal niet over welk gevoel ze het hadden. Want er zat altijd wel een ‘maar’ aan mijn gevoel. Nu weet ik dat dit kwam door mijn mindset en ik heb geleerd dat gelukkig zijn niet betekent dat je nooit geen ongeluk mag hebben, maar dat je er wel op vertrouwt dat elke ‘les’ jou iets wil leren om dichter bij jezelf en dus nog dichterbij geluk te komen.
Stap voor stap kom jij ook op dat punt Kris.
Vertrouw daar maar op.
Van hart tot hart,
Veerle
Zo gaat het ook Michel in een rouwproces altijd met ups & downs en dat kan op dagen heel heftig zijn alsof het lijkt dat je op een emotionele achtbaan zit.
Ik zeg altijd, zolang er beweging is in jouw proces dan is het goed. Het is anders dan wanneer mensen blijven vasthangen in bv. 1 bepaalde fase …
Probeer jouw gevoelens alle nodige ruimte te geven, de meditatie emotie toelaten onder masterclass nr 27 kan jou daarbij helpen.
Daarnaast is wat je denkt van je afschrijven ook een hele goede oefening.
Daar kan de M.E.S.-brug een mooie tool zijn om even bij te houden.
M.entaal = wat denk je
E.motioneel = wat voel je
S.omatisch = waar voel je dat in jouw lichaam
Na een tijdje kan je hier wellicht een patroon in herkennen, wat dan weer belangrijk is om in de module hechting verdere stappen mee te zetten.
Maar alles op z’n tijd Michel en stap voor stap.
Ik stuur jou alle nodige draagkracht toe.
Veerle
Ik ben sinds gisteren begonnen met de serie “Boosheid toelaten’, vandaag heb ik zitten schrijven. Dat luchtte wel op. Ik ben er nog lang niet. Ik voel ook wel veel verdriet onder de boosheid. De oefening van Katie Byron heb ik nadien gedaan. Die vond ik wel heel goed, het gaf me het inzicht dat ik me te afhankelijk opstel naar de ander toe, dat ik de ander laat beslissen of ik gelukkig mag zijn, hierin geef ik mezelf weg, of ben ik mezelf kwijt, want uiteindelijk heb ik de ander niet echt nodig om gelukkig te zijn.
Kijk, wie we hier hebben!
Fijn om te zien dat je ook net voor onze afgesproken datum de moed hebt gevonden om iets te delen in de groep.
Heb je goed gedaan.
Wat een sterk moment van zelfreflectie lees ik hier bij de oef van Katie Byron!
Jij mag idd helemaal zelf beslissen om wat of wanneer of met wie jij gelukkig bent!
Het klopt, je hebt de ander niet nodig.
Schrijf dit maar ergens in HOOFDLETTERS de laatste 3 zinnen die je hier schreef.
Veel succes met deze 3-delige masterclass An.
Ik ben begonnen met de serie van boosheid. Ik heb genoeg gescholden tegen haar in mijn eentje als ik weer verdrietig was. Het is een boosheid die ik maar moeilijk verwerkt krijg. Ik ben iemand van face to face maar dat zit er allemaal niet meer in. In mijn beleving heb ik er niets aan dat ik het tegen jou vertel. Zij moet het horen en voelen. En dan praten we het uit. Maar komt er dus nu mee weg. En ik zit met een berg aan niet uitgepraatte zaken. En kan er nergens mee naartoe.
Mijn eerste therapeute zegt dat ik aan boosheid vasthoudt omdat ik op die wijze aan mijn ex wil blijven vasthouden. En dat zal dan wel zo zijn. Dus zal ik nog niet willen accepteren dat …. De boosheid neemt heeeeel geleidelijk af. Het hardop praten neemt af tegen haar. Gevoelsmatig is het meer berusten in het feit, maar niet echt afsluiten een periode. Accepteren. Ik weet dus niet wat en hoe ik er mee moet omgaan. De ander moet ook mijn pijn voelen. Maar ik kan die dus nu niet meer kwijt. Maar ja, is dat mijn gedachten in de hoop dat ze dan zal bijdraaien en het weer goed komt. Geen idee. Als iedereen dat zegt dan zal dat het wel zijn. Gelukkig begin ik steeds meer te berusten in …. maar de boosheid blijft sluimeren en staat heel veel in de weg. Van mijn eigen ontwikkeling tot kunnen omgaan met mijn ex zonder dat ze nog iets voor mij betekent. De mildheid in dit alles is nog ver weg. Dingen die ik hoor, dat dit geen wonden weer op rakelt. Zoals gezegd het voelt een beetje meer als berusten in als echt oplossen/afsluiten/accepteren. Omdat ik het wil oplossen maar dat zal niet meer van toepassing blijven.
Laurent, goed dat je deze 3-delige reeks erbij hebt genomen.
Om boosheid te verwerken mag je ze eerst alle ruimte geven.
Emoties verwerken doe je door ze toe te laten en te doorvoelen.
“Zij moet het horen en voelen” + “De ander moet ook mijn pijn voelen” … Vanuit welke rol schrijf je deze zin? Gaat dit jou echt verder helpen denk je?
Ik lees dat je met een berg aan niet uitgeprate zaken zit, dus je hebt wellicht veel vragen dan in je hoofd.
Hiervoor wil ik je uitnodigen om masterclass nr 13 te bekijken. Het zal je verder inzicht geven rond wat je nodig hebt.
Verder lees ik hier zaken waar je antwoorden zult op krijgen in deel 2 en 3 van deze reeks.
Je zet mooie stappen Laurent, heb vertrouwen in jouw proces.
Dag Veerle, Ik ben al veel te lang mijn boosheid de ruimte aan het geven. Het moet een keer ophouden. Na jaren. Er zit ook veel boosheid omdat ik altijd al weinig vertrouwen in de maatschappij heb gehad. Maar dat zit hem denk ik dan maar in de beschermde opvoeding van mij en zelf niet mogen. Zij is altijd een lichtje geweest in deze boze maatschappij. En heb veel zo niet al mijn vertrouwen in haar gelegd. En ben nog meer bedrogen uitgekomen dat van de boze maatschappij.
De ander mijn pijn voelen, tja, noem mij maar een kl*tz*k maar mijn wraak zal zoet zijn. Zij mag mijn pijn voelen. Hoe ze mijn vertrouwen heeft geschaad. Bij anderen heb ik dit niet. Dat heb ik maar bij heel weinig mensen. Dus is een teken dat ik echt geraakt ben, terwijl ik uit de goedheid van mijzelf, die zachtheid uit Sophie, altijd in het goede heb gelooft. Maar ik wil er vanaf omdat het veel in de weg staat.
Die uitgeprate zaken zijn veel issues, uit het huwelijk, die maar moeilijk tot niet besproken konden worden. Drie dagen geen woord zeggen en dan moest er iets gezegd worden en gingen we verder alsof er niet was. Maar ik zat nog met een issue. Hier ben ik zelf te zwak geweest. Maar ja, als ze dan ieders keer weg liep. Maar ook hier ben ik te zwak geweest. En in passioneel boos zijn. Dus mijn eigen fout. Maar ik zou ze graag hebben uitgesproken om echt de bladzijde van dit hoofdstuk van mijn boek af te kunnen sluiten. Ook de boosheid uit alle andere diepere lagen. Dus is het meer berusten, en de tijd zal het doen slijten en accepteren. En niet meer behoeven.
Ik heb vertrouwen in mijn proces, en gelukkig steeds meer en vind het fijn hier mijn verhaal kwijt te kunnen.
Je mag trots zijn op jezelf dat je daar al bent, bij de beslissing dat het een keer moet ophouden Laurent.
Dat is een hele waardevolle stap in de juiste richting.
In een later stadium volgt het proces van vergeven (wat ik ook uitleg in webinar nr 13) , wellicht zal jouw wraak dan ook kunnen ‘oplossen’.
Zoals je zegt… heb vertrouwen in jouw proces.
Je bent er ontzettend goed mee aan de slag.
Stap voor stap Laurent.
Deze avond naar deze webinar gekeken niet omdat ik boos ben op mijn ex maar omdat ik vandaag iets gevoeld heb dat ik helemaal niet wil voelen en ik het ook helemaal niet begrijp dat ik dit gevoel heb. Ik heb 22 jaar een heel goede band gehad met mijn ex schoonmoeder. Sinds mijn breuk nu bijna 6 jaar geleden is ze er altijd geweest en kon ik ook altijd mijn ei kwijt (ook al praatte ik slecht over haar zoon). We hebben ook steeds de kerstdagen samengevierd ik de kids en zij. Tot dit jaar. mijn gevoel zat al effe niet goed meer, iedere keer dat ze er was ging het automatisch over het verleden meestal ook over mijn ex. in begin had ik er nood aan omdat ik ergens ook op hoopte dat ze misschien ervoor kon zorgen dat we terug bijeen kwamen. Dus oktober vorig jaar zijn we samen iets gaan drinken en heb ik haar verteld waarom ik de feestdagen niet meer met haar wou vieren, ze vond het jammer en heeft wat op mijn schuldgevoel gewerkt maar uiteindelijk begreep ze het wel. We namen afscheid en zeiden dat er voor de rest niets moest veranderen en nog contact zouden houden, maar dat werd steeds minder (iets wat ik eigenlijk wou), maar waarom voel ik me dan zo in de steek gelaten? Dees week was ze in de buurt en ik vroeg haar om samen iets te gaan drinken maar ze zei dat ze moest zien want ze vertrok terug naar limburg. dus 1 dag later kreeg ik een app waarin ze melde dat ze hoofdpijn had en als we niet een andere keer konden afspreken. Ik vond het oke omdat ik ook dacht dat ze naar huis ging. Maar ze is s’anderdaags pas getrokken (hoorde ik van mijn dochter). Je wilt niet weten hoe ik me op dat moment gevoeld hebt. Angst,woede, afwijzing en dadelijk ook verhaaltjes in mijn hoofd van ziet ge ze wilt niets met jou te maken hebben maar ze surft het niet te zeggen. Maar ook een beetje hypocriet van mezelf omdat ik haar ook onbewust afgewezen heb. Ik wil haar niet meer constant in mijn leven maar toch heb ik een gevoel van verlating en toch ergens de boosheid omdat ze ondanks alles war haar zoon gedaan heeft voor hem gekozen heeft. Wat ik eigenlijk ook wel snap want het is haar kind en hij heeft geen moord gepleegt. En dan denk ik bij mezelf maar waarom ben je boos de breuk is het beste wat me kon overkomen. Dus daarom dat ik mijn gevoelens op moment niet snap. ZO TEGENSTRIJDIG.
Heb ook de medidatieoefening proberen te doen, maar het lukte niet werd er naar 10 sec echt zenuwachtig van.
Heel knap dat je ook inziet dat onder dat contact met haar er ook een verwachting, soort van valse hoop onder zat Angela Mancusi.
Ontzettend knap en moedig dat je dat hebt durven aangeven dat het voor jou nu anders voelt en je hier geen behoefte meer aan hebt.
Dat is een heel sterk voorbeeld van opkomen voor jezelf en oude patronen doorbreken.
Begrijpelijk dat daar dan toch een emotie bij komt, hier wordt duidelijk jouw innerlijke kind geraakt volgens mij.
“Niet meer gezien en/of gehoord worden”, ook al heb je het zelf aangegeven, toch kan daar een trigger liggen.
Jouw gevoel is dus niet hypocriet maar een innerlijke kind gevoel.
Wanneer je dan zo negatief over jezelf denkt dat is jouw innerlijke criticus aan het woord.
Dus ik zie hier in jouw tekst “2 delen op jouw podium” Angela.
Wanneer er andere delen op ons podium staan is het logisch dat het verwarrend aanvoelt, want eigenlijk hoort jouw volwassen ik op dat podium.
Jouw tegenstrijdige gevoelens komen overeen met ‘radio gekkenwerk’ zoals ik het soms noem wanneer onze delen het podium van ons overnemen.
Hiervoor verwijs ik graag naar ons webinar nr. 15 over delenwerk.
Goed dat je dit deelde.
Ik hoop dat je begrijpt wat er door je heen is gegaan.
Het begrijpen is de 1ste stap.
Daarna ga je hier leren wat je op zo momenten kunt doen om jezelf terug op jouw podium te zetten ipv de andere delen.
Wat de meditatie betreft.
Kan je het zenuwachtig gevoel toelaten en het er laten zijn zonder oordeel?
Veel mensen moeten bij mediteren eerst even door de weerstand heen.
Ik wil je uitnodigen om het deze week nog eens opnieuw te proberen deze meditatie, om erdoor te gaan en vooral niet te oordelen over jouw gevoel en jouw gedachten.
Succes!
Deze webinar nogmaals bekeken omdat ik nog zoveel woede voel.
Ik vond de oefening best moeilijk om te doen. Mijn gedachten gaan nog zo snel met mij aan de haal. Ik heb gedacht aan een mooi moment met mijn kleinkindje. Hij geeft mij diepe liefde en onbevangenheid.
Mooi dat je loslaten niet is wat je doet maar wat je moet toelaten. dat dekt veel meer de lading, maar ook het toelaten is best moeilijk, die weerstand is zo diepgeworteld.
Mijn stress-nivo schiet omhoog als ik een mail van M zie. Zelfs bij een andere mail die met een M begint voel ik het even als adrenaline in mijn lijf. Er zijn zoveel gedachten, maar je 4 vragen zijn eigenlijk super, want hoe weet ik wat er verder gebeurt, of ik financieel nog meer beschadigd ga worden, waarom heb ik deze angst, is deze 100% waar?
De kracht zit hem in de herhaling, dus super sterk van je dat je dit herhaald hebt.
Begrijpelijk dat de oefening soms nog moeilijk is, maar je zal zien Lieselotte dat je ook hierin zult groeien.
Het doen van de oefeningen zal ook steeds makkelijker gaan.
Ik zag een foto van je kleinkind kan me heel goed voorstellen dat hij jou die diepe onvoorwaardelijke liefde laat voelen.
Fijn dat je ziet dat de lading ervan af gaat!
Loslaten DOE JE NIET, je mag het idd toelaten.
Stap voor stap Lieselotte zal jij de weerstand de baas worden.
Goed dat je met de 4 vragen aan de slag gaat!
Hoi Veerle, deze webinar bekeken.
Ik ben niet boos op mijn ex man. Sterker nog, ik denk dat ik dankbaar ben dat hij de knoop uiteindelijk heeft door gehakt. Lang heb ik geweten dat wij geen liefdes huwelijk meer hadden maar heb zelf nooit de beslissing durven nemen. Ik ben verdrietig, maar niet omdat ik mijn ex man mis maar omdat mijn ideaal beeld niet haalbaar bleek en mijn dochter met gescheiden ouders verder moet.
Ik heb een printscreen gemaakt van de 4 vragen van Katie Byron en bewaar deze op mijn telefoon. Ik pieker mijzelf heel vaak suf, ook niet scheiding gerelateerd. Deze vragen zijn goed toe te passen op vele situaties om weer reeel te gaan denken.
Leontien, fijn dat je ondanks dat je niet boos bent toch jezelf de ruimte geeft met deze 3-delige masterclass om te onderzoeken als deze emotie idd opgeruimd is.
Sterk dat je kunt zien dat je eigenlijk dankbaar mag zijn dat hij dé stap heeft gezet.
Wanneer codependentie aan ons fundament ligt vinden we het heel moeilijk om uit een liefdesrelatie te stappen, zelfs als we met ons verstand goed weten dat die eigenlijk niet goed voor ons is.
Dat wil uiteraard niet zeggen dat we niet rouwen en geen verdriet hebben, integendeel.
We zien dat een ongezonde relatie best wel wat sporen nalaat.
Begrijpelijk dat de breuk van je gezin hierin een pijnlijk stuk is, dat is voor veel gescheiden m/v het zwaarste stuk van de secundaire rouw.
Echt top dat je een printscreen nam en nu ook regelmatig met de 4 vragen aan de slag zult gaan!
Dat doe je goed Leontien.
Je mag trots zijn op jezelf dat je zo je best doet om jouw innerlijke reis aan te gaan.
Sterkte verder .
Veerle
Ik heb het inderdaad heel moeilijk om een mooie ervaring op te halen.
Niet vanuit die boosheid naar mijn partner, maar gewoon moeilijk om iets moois voor te stellen.
En de ganse meditatie door bleef ik op mijn tanden bijten…
Net deze webinar gekeken. Ik merk dat ik mij in de knoop voel in het rouwproces. Ik weet dat je alle fases door elkaar heen kan ervaren, maar ik loop tegen het volgende aan:
Eigenlijk aanvaard ik al lang het feit dat ik niet meer samen ben met mijn ex. Ik ben daar zelfs blij om, want met een man met dergelijke normen, waarden, een gebrek aan geweten en gebrek aan controle over impulsen wil ik überhaupt niet meer samen zijn.
Nog even kort: in de zomer van 2023 kwam ik er achter dat hij structureel de jonge buurmeisjes naakt aan het begluren was, als zijnde een soort drang (voyeurisme en parafilie). Hij gaf als reden hiervoor aan dat hij seksueel gefrustreerd was door mij. Het lukte mij inderdaad niet meer om zijn seksuele behoeftes (liefst elke dag) bij te benen, zeker niet na de geboorte van ons derde kindje in 2021 die een zeer moeilijke slaper bleek te zijn. Het is daarom dat ik moet zeggen dat ik hem al steeds minder begon te pleasen en daar sta ik nog steeds achter! Zijn reactie van zijn lusten botvieren op 2 jonge meiden walg ik tot op de dag van vandaag van. In mijn ogen is zoiets nooit, maar dan ook nooit, gerechtvaardigd. Zeker ook niet als vader zijnde van 3 kinderen, waaronder 2 meisjes.
Wat mij dus moeilijk lukt om te aanvaarden, is dat hij in het leven van mijn kinderen moet blijven bestaan. Alles wat ik heb geprobeerd om hem te ‘elimineren’, is in de realiteit niet haalbaar (hem vermoorden – het spijt me, daar heb ik veel beelden van in mijn hoofd; hem weghouden bij de kinderen via de rechter – ik zal de rechtszaak verliezen).
Dan kijk ik daarbij nog naar de bewustzijnsschaal van dr. Hawkins: angst staat ook in onderste helft, en dat ligt bij mij onder de woede; hoe om te gaan met angst voor de toekomst, gericht op de kinderen? Ik wil ze niet bij hem te slapen hebben, maar hij zal daarover nu, na ruim 1,5 jaar, binnenkort op zijn strepen gaan staan. Hoe kan ik dit ooit gaan aanvaarden? Wat pak ik op na het afronden van deze 3-delige boosheid webinar?
Nicole,
Goed dat je met deze 3-delige reeks aan de slag bent gegaan. De nummers 10,11,12 horen samen en eigenlijk is nr 13 daar een vervolg op. Alhoewel ik vermoed dat nr 13, gezien jouw situatie, misschien nog wat te vroeg kan zijn om jou daar nu al in te vinden. Je kan het wel al een 1ste keer bekijken en laten landen … Jouw onderbewustzijn doet wel de rest.
Ivm ‘in de knoop’.
Het aanvaarden van het feit dat jullie niet meer samen zijn, duidt erop dat je inderdaad het primaire luik doorheen bent. Dit gaat over de breuk an sich.
Het secundaire luik omvat zoveel meer rouw en kan als je samen kinderen hebt, best wel lang duren. Het is te zeggen je kan er veel langer in getriggerd worden.
Verschrikkelijk dat hij jou van ‘zijn daden’ de schuld probeert te geven en dat hij dit dus zou doen vanwege het seksueel gefrustreerd zijn door jou.
Het is niet meer dan normaal dat je als vrouw niet elke dag beschikbaar moet zijn om de ander aan zijn behoeftes te voldoen. Duidelijk dat die ander dan werk aan de winkel heeft.
Gelukkig zie je in dat het hem pleasen hierin niet ok was en voel je je dan ook niet meer schuldig over, omdat je het na de geboorte van jullie 3de kind niet meer deed. Goed dat je hier jouw grenzen hebt getrokken.
Zijn reactie kan idd nooit gerechtvaardigd worden, daar heb je meer dan 100% gelijk in.
Ik snap heel goed dat het nu ontzettend moeilijk is dat hij als vader nog deel moet uitmaken van het leven van jouw kinderen… Vooral ook omdat je mij vertelde dat die grote angst daaronder zit.
Dat je hierin als moeder niet meer ondersteund wordt door instanties die hierin bevoegd zijn, is intens triest.
Wat ik mij nu ook nog afvraag in heel dit verhaal want ik weet dat je al een tijdje als een leeuwin aan het vechten bent om jouw kinderen te beschermen. Zijn de overburen hiervan op de hoogte? Of is dit tussen jou en je ex partner gebleven?
Jouw meest prangende vraag ivm hoe om te gaan met jouw angst voor de toekomst gericht naar de kinderen.
Ik denk dat er geen enkele coach/therapeut jou een quick fix oefening kan geven om die angst weg te nemen.
De hele K.R.A.C.H.T.-methode zal jou onderweg helpen om het secundaire rouwproces te doorvoelen en dan uiteraard ook in te groeien. Waarbij de andere modules/webinars jou zullen helpen om jouw eigen oude patronen te doorbreken zodat je weer vertrouwen krijgt in jezelf en in jouw toekomst. Waar de kinderen ook deel van uitmaken.
Waarmee ik bedoel dat de hoe vraag “Hoe krijg ik vertrouwen om mijn kinderen zonder angst bij hem te laten zijn.”, vanuit een controlerende energie komt.
Dit is iets wat zeer veel energie van jou vraagt en wellicht nooit echt een geruststellend antwoord zal op krijgen.
Dus wat als je het omdraait? (En ik zeg niet dat dit makkelijk is en niet betekent dat je al jouw werk die je doet om het te voorkomen geen waarde heeft.)
Maar het enige wat je wél zélf in de hand hebt is jouw eigen denken en energie.
Want … wat je uitstraalt, trek je aan.
Dus waar kan jij reeds kleine stapjes zetten in jouw proces om een andere energie uit te stralen.
Om vanuit vertrouwen te leven dat je er vanuit gaat dat hij dit niet met zijn eigen kinderen zal doen?
Alles is energie en je trekt datgene aan waarop je vibreert. Dus hoe kan je jezelf wat meer geruststellen in die angst? Zodat je geleidelijk aan vanop een andere frequentie kunt leven?
Een zin die mij destijds (rond de cannabis verslaving van mijn jongste zoon) heel erg heeft geholpen is het volgende:
“Alles wat je gelooft, wordt jouw werkelijkheid. Je krijgt niet wat je vraagt, maar wat je gelooft.”
Vergeef jezelf als je het lastig vindt om uit die angst te komen. Oordeel er vooral niet over.
Misschien kan de Ho’o pono pono mantra jou hier in jouw mind wat rust geven?
Deze mantra zorgt ervoor dat je de negatieve energie niet opslaat in jouw systeem, zodat je de negatieve virbraties niet meeneemt in het nu.
Het spijt me
Vergeef me
Ik hou van je
Dank je wel
Verder wil ik je als volgende stap nog vragen om dan webinar nr 14 te doen, rond “Angst Loslaten”.
Die hoort ook bij /ROUW.
En om daarna toch eerste alle webinars over /ROUW afwerken, want je gaat sowieso nog door de secundaire rouw, alvorens je overstapt naar de volgende module.
Wat je eventueel wel al kunt doen, als je wilt afwisselen dat zijn de webinars nrs 21,22 en 33.
Ik wens jou alle nodige draagkracht toe Nicole.
Van hart tot hart,
Veerle
Hoi Veerle, ik wil mij boosheid gaan voelen. Daar zit een flinke blokkade op. Ik kan vanuit mijn codependentie alles begrijpen van de ander en dan is er geen contact met mijn behoeften en gevoelens. De oefeningen wat als…heb ik gedaan, maar voelt ook als niet kloppend, met de realiteit, want als ik eerlijk ben naar mijzelf dan voelt het als mijzelf de roze bril op zetten, want als ik meer mijn behoeften had besproken met mijn ex partner dan was ik….te lief of te gevoelig. Dit hoorde ik ook van mijn ouders. Ik begrijp mijzelf wel, wat maakt dat ik mijn gevoelens en behoeften niet bespreekbaar maakt. Uit angst voor een afwijzing en niet gezien te worden. Onder het schrijven van de liefdevolle oefening kon ik liefde voor mijn dochter voelen en die heb ik ook naar haar uitgesproken, ze noemde dan ook ‘dat is lief dat je dat zegt’. Sinds gisteren avond is ze weer uit het contact met mij en de groepsleiding en kan ik voor het eerst woorden geven aan mijn boosheid; waar heb ik dit aan verdient? En oneerlijke mensen kan ik niet vertrouwen. Daaronder zit paniek en angst en pijn inderdaad. Het accepteren van haar ziekte en gedrag lukt moeilijk. Het gedrag van mijn ex-partner die ook ziek was voelt meer na de scheiding (in maart 2025, 3 jaar geleden) als; hier zijn allemaal verliezers.
De boosheid naar mijn ex-partner zit meer in krachttermen / scheldwoorden, maar nog niet in zinnen. De brief aan mijn ex, wil ik na lessen 11, 12 en 13 mee beginnen. Ik ben blij met de aanvaarding van mijzelf en de keuzes die ik gemaakt heb in mijn partner keuzes. De gevolgen dat heb ik te accepteren en weer het beste van te maken. Ik zie ook de levenslessen die ik heb gekregen en ik ben op de goede weg dat ervaar ik ook.
Groet, Iris
Iris,
Goed dat je je bewust bent dat er een blokkade zit op de boosheid voelen. Je zou dan kunnen denken adhv de titel dat deze 3-delige reeks dan niet direct voor jou is. Maar toch wel… Ik ben benieuwd wat deze reeks bij jou in beweging mag brengen.
Daarom gebeurt dat niet meteen, maar soms pas enkele weken later tot uiting.
Sta vooral open om te voelen en ga erin zonder oordeel.
Wat omschrijf je dat hier goed!
Want inderdaad codependent gedrag vertonen we vooral om onze eigen pijn niet te moeten voelen.
Wat als jij nu eens zou vertellen aan jouw kleine Iris dat het uitspreken van haar behoeften en gevoelens niet zal zorgen voor afwijzing. En als mensen het daar niet mee eens zijn dat dit ok is. Dat dit iets zegt over hen en niet meteen wil bedoelen dat mensen je afwijzen.
Ontroerend mooi dat je de oefening met je dochter hebt gedaan en dat ook met haar hebt gedeeld. Weet je nog op het einde van de masterclass van mij en Ieben: Liefde is de sleutel.
Hoe pijnlijk soms ook …
Begrijpelijk dat haar reactie jou nu echt wel bij de boosheid brengt! Weet dat jouw gevoel er mag zijn en gegrond is. Oordeel er niet over.
Ook Iris mag eens boos zijn!
Heel waardevol dat je ‘de levenslessen’ kunt zien, hoe hard die ook al geweest zijn.
En ja, je bent goed op weg, vergeet niet om jezelf ook dat liefdevolle schouderklopje te geven.
Het is goed om nu eerst nog 11, 12 en ook 13 te doen.
Voel daarna maar even of je ruimte hebt om aan ‘de brief’ te beginnen, neem er zeker de tips bij die onder de module rouw staan.
Ik wens jou alle nodige draagkracht toe Iris.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle, ik volgde dit eerste webinar over boosheid een tweetal weken terug maar deed nu pas de schrijfoefening rond boosheid. Lijkt me dat ik eigenlijk gewoon boos ben op iedereen. Mijn ex, mijn huidige vriend, mijn ouders, mijn ex-schoonfamilie, alle mannen die iets komen halen, mijn therapeute omdat ik maar niet voel dat ik verandering inga… De enige waar ik niet boos op lijk te zijn, is mezelf. integendeel. ik verdedig mezelf constant tegen zogezegd al die mensen die veel van me verlangen maar waar ik niet lijk aan te voldoen. En ik denk ergens dat ik nog net niet boos op mezelf kan zijn omdat ik dan helemaal wankel in mijn overtuiging van wie ik denk te zijn. Het is me niet echt duidelijk waarom ik op iedereen boos lijk te zijn, maar dat niet kan op mezelf, en me heel aangevallen doe als iemand iets op me aanmerkt dat anders zou kunnen. Ben ik dan misschien net wel heel angstig over niet goed genoeg zijn en ook daar in boosheid over? ik kan er zelf nog net niet aan, wat dit patroon me wil zeggen.
Mijn als-dan redeneringen zijn dan ook redeneringen zoals ‘als ik volledig mezelf ben, dan zal de ander me vooroordelen en in de steek laten’ – als ik voluit liefheb, dan zal ik bedrogen uitkomen’ – ‘als ik kies voor mezelf, dan word ik niet graag gezien’. Ik schreef zoals je aanraadde 20 minuten lang ook al zag ik niet zo helder, wist ik soms niet goed wat ik aan het schrijven was. Maar er komt eigenlijk vooral veel boosheid op mijn papa daarboven. Omdat hij me steeds aan mijn lot overliet in mijn jeugd, me niet beschermde. Me na twee dagen bij hem weer voor twee weken overliet aan mijn onveilige omgeving bij mijn mama. en dat wist. en daar niets mee deed.
Tijdens het schrijven over mijn papa, viel me direct op waarom ik zo boos ben op mannen. Mannen die iets lijken te willen van me, maar me niet helemaal aanvaarden of dragen. Mannen die kiezen voor een part-time relatie met me maar niet all-the-way. Mijn ex die wel 23 jaar bij me bleef maar toch enorm afwezig was en voor zichzelf koos. Mijn huidige vriend die afstand neemt van zodra ik een grens aangeef of ik iets doe of zeg dat hem niet aanstaat. En me dus vooral lijkt ‘happy’ en ‘liefdevol’ te willen zien maar niet zoals ik werkelijk ben of hoe ik wil zijn en hoe ik liefde zie. Ik zie het diepere patroon van ‘niet gekozen’ zijn vanuit mijn papa. Mijn papa die de beschermer had moeten zijn, maar niet durfde op tafel kloppen en het voor me opnemen.
Eigenlijk zijn dit inzicht die ik al had. En sinds mijn scheiding komt die oude kwetsuur enorm naar boven. Alleen weet ik niet hoe hiermee om te gaan. Moet ik dan stoppen met die boosheid naar iedereen en vooral naar de mannen in mijn leven? En in wat kan ik die boosheid dan ombuigen, wat heb ik hier te leren?
lieve groet, Debbie
Debbie,
Zo te zien was het zondag K.R.A.C.H.T.-dag. 🙂
Goed dat je nu tijd nam om die schrijfoefening uit te werken.
Gelukkig ben je niet boos op jezelf!!!
Kan het zijn dat jouw kleine ik voelt dat er jou veel is ‘aangedaan’? Ben je daarom boos op alles en iedereen? Omdat je daarin ook niet gezien en gehoord wordt?
Je makkelijk aangevallen voelen …
Ook hier, waar voel jij je niet goed genoeg?
Heb jij je vroeger vaak moeten bewijzen om gezien te worden ?
Ojee, jouw “als-dan” gedachten, kloppen echt niet.
Waarom is jouw IC hier zo streng voor jezelf?
Het 20 minuten schrijven is om echt in jouw onderbewustzijn te komen en ja, dan ben je je niet altijd bewust van wat je schrijft. Dus dat heb je weer goed gedaan!
Mooi dat daar toch wel een belangrijk inzicht is uitgekomen … de boosheid naar je papa toe.
Ik voel hier dat ik je mag uitnodigen om masterclass nr 32 te doen.
Neem bewust een namiddag om hier voor uit te trekken, zodat je daarna ook even helemaal kunt ZIJN met en voor jezelf met een dekentje en een kopje cacao of thee.
Wil je me onder die masterclass dan zeker even laten weten hoe dat gegaan is? Doe de visualisatie Helend Kampvuur met je vader. Het werkboek mag je ook zeker al in werken, maar de visualisatie “7 moeders” mag je later doen als je met hechting bezig bent. Dus voor nu, de masterclass, het werkboek en het Helend Kampvuur. Ik stuur jou veel licht en liefde toe, om hier met mildheid naar jezelf toe in te gaan.
De antwoorden zitten in jou??? Ga niet op zoek naar de ‘hoe’ .. .
Stap voor stap kom je er met de aangereikte handvaten hier wel bij als je tijd daar is.
Van hart tot hart,
Veerle
Debbie,
Nog iets vergeten.
Alvorens je nr. 32 doet wil ik je vragen om wel eerst deze 3-delige reeks af te werken. Dus eerst nog nr. 12 volgen aub.
Veerle
Ik heb mijn (ex) partner 9 1/2 jaar geleden leren kennen en na een half jaar wilde hij met mij trouwen. Van mij hoefde dat niet zo, maar hij vond waarom niet! Daar had hij wel een punt. We hebben een prachtige tijd gehad maar na een jaar of 4 begon het bij mij te benauwen en een jaar later zijn we gaan latten. Hierdoor voelde hij zich achteraf gezien afgewezen en kwam er van zijn kant afstand en ik bleef er hetzelfde instaan. Uiteindelijk zijn we mede om financiele redenen gescheiden (pensioen leeftijd van hem). Alles kwam van mijn kant en ik kwam weer in een burnout terecht. We hebben elkaar toen een poos niet gezien omdat hij boos was omdat ik “in mijn eentje” deze beslissing had genomen. Later zijn we weer als vrienden met elkaar omgegaan en veranderde zijn houding waardoor hij actiever werd en positiever in het leven kwam te staan. Hierdoor zag ik hem weer graag en bloeide de vriendschap en later de liefde weer op maar na ongeveer twee maanden voelde ik weer steeds meer afstand van zijn kant.
Hier kreeg ik geen uitleg voor maar ik voelde dit zo sterk dat ik er wederom een punt achter gezet heb.
Ik kreeg opeens zoveel boosheid naar hem toe over tal van situaties die ik allemaal geslikt heb. Tot ik op een dag geen arm meer om me heen kreeg toen ik deze zoooo nodig had, en geen warmte meer voelde van hem, het werd me zo duidelijk opeens. Hij was iemand anders geworden naar mij toe.
Nu denk ik dat wij echt een geval zijn van verlatingsangst en bindingsangst. Ik heb deze module gevolgd en dat past zo duidelijk. Dus boos, zeker, omdat ik het meermalen bespreekbaar gemaakt heb en er niets mee gedaan werd, wel voelde ik me iedere keer weer in de steek gelaten. Maar nu ik weet van BA en VA kan ik het wel beter plaatsen en is mijn boosheid gezakt na 3 weken. Ik weet dat ik hem niet meer terug wil en dat het zo beter voor mij is.
Mijn gedachten van als ik niet zo moeilijk doe dan kunnen we het heel gezellig hebben.
Katie Byron haar methode kende ik al, en werkt inderdaad heel helpend.
Ik doe mee omdat ik niet weer een foute relatie aan wil gaan
Mijn doel is mezelf leuk en goed genoeg te vinden
Ik wil zelfliefde bereiken en niet altijd maar voor de ander zorgen, maar genieten van mijn leven en van mezelf gaan houden!
Sylvia,
Ergens wel begrijpelijk dat je in zo’n situatie terug in een burn out bent beland. Ik lees tussen de regels door dat jij je heel vaak niet gezien en gehoord hebt gevoeld. Je best doen om voor iedereen goed te doen en wellicht onderweg jezelf ook weggecijferd.
De meeste mensen denken dat een burn out werk gerelateerd is maar in mijn opleiding tot burn out coach leerden we dat dit stiekem vaak omgekeerd is en we het moeten zoeken in de relatie.
Heel normaal dat na al het inhouden van de emoties de boosheid eruit kwam Sylvia, wat ook goed is hé je kan dat niet blijven dragen.
Fijn dat het inzicht rond BA en/of VA jou ook heeft geholpen om de boosheid te laten zakken.
Sterk dat je ook zover staat dat je hem niet meer teug wilt. Die sterke energie voelde ik ook in jouw spreken tijdens het spreekuur en daar mag je trots op zijn dat je nu eindelijk kiest voor jezelf.
Ik wens jou een ton zelfliefde toe, gogogo.
Je kunt het.
Heel veel succes hier nog met de methode, je maakte alvast een mooie start.
Veerle
PS: Ik zag dat je nog reacties schreef, daar antwoord ik dit weekend op. (Heb achterstand opgelopen door iets met techniek waar ik al 3 dagen mee aan het sukkelen ben, dus wou je dit laten weten.)
Hey Veerle,
Wat is mijn doel, waarom doe ik mee met de methode, wat wil ik bereiken.
Mijn doel is om dit in de eerste plaats goed te kunnen verwerken voor mezelf. Aangezien mijn man er moeilijk kan over praten of niet nr een therapeut wil om hem dan te begrijpen wil ik er zelf uitkomen en kunnen verwerken. Ik wil voor mezelf dat ik het kan loslaten en ook begrijpen. Dat ik verder kan gaan als een sterke zelfverzekerde vrouw vol terug zelfvertrouwen dat ik voor een groot deel kwijt ben. Dingen kan opbouwen die ik misschien vroeger niet durfde.
Terug het geluk kan vinden bij mezelf en ooit iemand anders.
Als… dan….
-als ik minder zou getoond hebben dat ik vies liep omdat hij in de zetel lag dan was hij misschien meer aan het helpen in alles.
-als ik meer zou gevraagd hebben aan hem om mij te helpen dan had ik misschien meer hulp van hem.
-als ik meer men gevoel had gezegd en men verwachtingen van hem dan hadden we misschien betere huishoudelijke afspraken en was iedereen tevreden….
Als
Als
Als……
De oefening met hartenergie lukt wel mr brengt voorlopig gewoon effe rust.
Men boosheid moet ik nog eens opschrijven.
Het verhaal met de kruik hoor ik nu ook voor de tweede keer. Nu leg ik wel al de link met mezelf. Ik ben die gebarsten kruik. Ook al voel ik me gebroken alle beetjes helpen. Voor mezelf of voor men naasten, ik geef ook die liefde en doe men best. Ook al zit ik met barsten.
Merci voor uitleg om weer een stap te verwerken.
Liefs 💋 Sylvie
Sylvie, een mooi én haalbaar doel heb je hier gesteld!
De “als … dan” energie leunt helemaal aan bij de fase marchanderen.
Begrijpelijk dat je je deze vragen stelt.
In een later stadium zal je zien dat je zoveel schuld niet op jezelf moet nemen.
Wat goed dat je het verhaal van de kruik nu al helemaal kunt toepassen op jezelf.
Want het is zoals je zegt he Sylvie, ook met barsten kunnen we stralen.
Stap voor stap.
Enne … door de barsten schijnt het licht naar binnen.
Liefs,
Veerle
De als-dan gedachten:
– Als ik niks zeg, confronteer ik R niet met mijn boosheid
– Als ik geen man meer toelaat in mijn leven, word ik ook niet meer pijn gedaan.
– Als ik zoveel mogelijk thuis blijf voorkom ik ontmoetingen met andere mannen en loop ik minder risico om pijn te worden gedaan.
– Als ik niemand ontmoet word ik niet meer pijn gedaan.
Wat ik uit deze module haal:
– Er zijn nog wel momenten dat ik boosheid voel. En pal daaronder zit verdriet.
– Ik voel mij boos, op hem, omdat hij het op heeft gegeven en alles waar ik in heb geinvesteerd heeft hij van tafel gegooid.
– Ik voel mij boos op mezelf dat ik verliefd ben geworden op hem en dat deze relatie mij zoveel heeft gekost. (geld, een wond)
– De wond die ik nu draag, daar voel ik ook schaamte over. Omdat ik voor deze relatie veilig gehecht was. Daar zit ook perfectionisme op. Ik had liever gewild dat ik geen wond had gehad, maar nu ben ik wel gelijkwaardiger met de mensen op mij heen. Dus ik ben een stuk realistischer geworden. En heb een stuk acceptatie gevonden.
– Onder de boosheid zit ook angst, om opnieuw pijn te worden gedaan.
– Besef van deze webinar is dat ik al wel zo ver ben dat ik de gevoelens onder de boosheid kan voelen.
– Ik weet dat er een punt komt dat ik hem moet vergeven. Maar dat klinkt nog als moeten. En daar ben ik nog niet aan toe. Ik zal daar nog een oefening op doen voor mezelf, omdat er dus kennelijk nog iets is waar ik aan vasthoud.
Het is nu de tweede keer dat ik het verhaal over de kruiken hoor. De eerste keer heb ik keihard zitten janken. Nu komt deze nog steeds binnen, maar milder. Ik heb nu ook een wond van deze scheiding. Maar ik besef dat ik perfect ben door deze imperfectie. Ik ben goed zoals ik ben. Het is bedoeld zo. Ik heb deze ervaring moeten ervaren. Kennelijk ben ik sterk genoeg om dit litteken te dragen. Dus deze imperfectie omarm ik en zal mij uiteindelijk iets moois gaan brengen.
Die boosheid op mezelf doet mij ook beseffen dat ik mijn identiteit in deze relatie te veel heb aangepast en dat doet denken aan het pleasen-patroon. Dat ik nog mag aankijken. En dat herinnert mij aan mijn moeder. Ik heb een familieopstelling geboekt om dat nog aan te kijken.
Colinda,
Als ik jouw “Als-dan” gedachten lees, valt er mij iets op. Ze komen precies allemaal van éénzelfde deel vandaan. Wellicht kan je dit er nog eens bijnemen als je webinar nr 15 gevolgd hebt.
Boosheid vertelt idd altijd ‘iets’ anders, goed dat je nu weet wat er bij jou onder ligt.
Dat mag extra aandacht krijgen.
Goed dat je je bewust bent van de lading van ‘moeten’ bij vergeven. Vergeven is een proces op zich, wat voorbereiding vraagt. Zag jij al webinar nr.13? Dat gaat hier dan verder over.
Zo mooi dat je merkt dat het verhaal van de kruik jou nog mag raken, maar anders.
Mooi inzicht schrijft je hier neer Colinda!
Je bent goed zoals je bent, met alles wat er is en nog komt.
Alles wat er is,
is goed,
er is een reden voor.
Want ergens heb je deze persoon destijds wel aangetrokken.
Kennelijk mocht er ‘iets’ geheeld worden, ook al had je een ‘veilige hechting’.
Er mocht blijkbaar toch iets aangekeken worden om het leven écht vanuit je ware zelf te kunnen leven, los van aangeleerd gedrag. (Perfectionisme/vader , pleasen/moeder …)
Heel interessant om die familie opstelling te doen!
Ik ben benieuwd hoe je dat zal ervaren.
Weer een mooie stap gezet Colinda.
Echt heel fijn om iedere keer te zien hoe ‘diep’ je gaat in de lessen.
Doe je goed 🙂
Van hart tot hart,
Veerle
Beste Veerle, heel lang ben ik niet boos geweest. Mijn omgeving begreep dat niet. Men riep ‘ ik zou ‘m er gelijk uitgooien” waarom blijf jij zo lief, geduldig en begripvol. Dat was voor mij logisch; ik heb 2 kleine kinderen en die hebben er helemaal niets aan als ik hun vader het huis uit had gegooid met alle gevolgen van dien. Wel wist ik natuurlijk dat ik de prioriteiten te weinig bij mezelf legde, maar ik keek naar het grotere geheel, wat ik eigenlijk altijd doe. Daar leer ik nu steeds meer en meer in; wat wil ik nu echt. Ik weet dat er de volgende module meer op ingezoomd wordt. Het liefste zou ik gelijk doorgaan naar die module. Ik ben wel boos geweest. Wellicht niet zo boos als anderen zullen zijn maar heb de boosheid wel gevoeld. Ik voel nu eerder onmacht naar o.a. mijn schoonfamilie, moeder van mijn ex bonusdochter en andere naasten die niet begrijpen in welke situatie ik me bevind. Dat is voor mij een lastig proces. Ik hoop daar bij de volgende opdracht mee verder te komen. Liefs, Marlies
Marlies,
Ik kan wel begrijpen dat je omgeving niet begreep dat je niet boos was… Maar zo gaat het soms he in een rouwproces. Vaak zien we dat mensen die van nature uit niet snel boos zijn, ook tijdens het rouwen weerstand voelen om deze emotie toe te laten.
Ons omgeving heeft soms nogal makkelijk praten, je kunt er alleen maar over oordelen zeg ik als je het zelf hebt meegemaakt. Dus til er niet te zwaar aan aub, aan wat mensen soms zeggen.
Het klopt wat je zegt, hij is nog altijd de papa van je kids. Wat doet het met een kind als papa op zo’n manier ‘buiten gezet’ wordt… Dus ergens wel goed dat je het grotere geheel kon bekijken, maar wel altijd opletten met je eigen grenzen trekken daarin.
Dus goed dat je je hier wel bewust van bent en ik hoop dat je in de toekomst jezelf wat meer op 1 zet.
Er komt nog heel veel aan bod in deze training die over JOU gaat en hoe je je werkelijke zelf ontdekt. Dus het antwoord op “Wat wil ik nu echt” ga je echt wel vinden.
Maar stap voor stap Marlies.
Goed dat je wel voor jezelf weet dat de emotie boosheid er wel geweest is. Dat hoeft ook niet lang te zijn he. We zien dat het soms al meer dan genoeg is om het toch even gevoeld te hebben. Niemand schiet er ook iets mee op door lang boos te blijven, dus dat mag je dan ook wel weer als een positieve eigenschap van je zien.
De onmacht die je voelt moet lastig zijn … maar ook hier… Wat heb je nodig om je gezien te voelen? Welke stap kan je hier zetten? Komt dit door het feit dat niet het hele verhaal bij die mensen gekend is?
beste Marlies, het is soms heel goed om je boosheid niet te uiten, zeker als je weet dat je je eigen situatie daarmee benadeelt. Gewoon knap dat je zo de prioriteiten legt.
Maar soms komt de boosheid er dan op een ander moment uit. En dat is ook goed, dat helpt je dan ook weer verder.
Er bestaat zelfs een woord voor als iemand dit doet, heb ik ooit geleerd, toen ik in een moeilijke situatie zat en maar niet boos kon worden. “Displaced agression” is het fenomeen dat je onverwacht op heel iemand anders / een andere situatie boos wordt, waar dat wel kan en niet schadelijk is voor jou of je kind. een toevallige passant die iets onhandigs doet of zegt, krijgt de volle laag. Dat is unfair, ja dat is zo, maar zo kun je je boosheid uiten en verder. De ontkenning stopt dan.
voor mij was het een eye opener dat er zoiets bestaat als “displaced agression” ik had het nadat ik in de operatiekamer getuige was geweest bij een spoedingreep. op dat moment moest ik me stil houden maar de volgende dag was ik razend. En ik kon pas verder nadat ik ook die boosheid echt toegelaten had en geuit had.
Andere mensen gaan misschien op kickboksen, dat kan misschien ook een goed idee zijn.
Paul, heel waardevol wat je hier meegeeft aan Marlies. Ik stuur haar ook even een mailtje zodat ze dit ook kan lezen, want nu kreeg ik alleen daar bericht van.
Hoe dan ook, moeten emoties eruit want anders parkeren ze zich en draag je ze mee als een last.
Maar zoals je zegt … kan dat ook op een ander moment ook.
Ikzelf kende deze term ook niet, dus bedankt om te delen.
Van hart tot hart, Veerle
Beste Paul,
Dank voor je bericht en excuus voor mijn late reactie.
Ja, ik ken het begrip displaced agression en voel ook precies wanneer ik het voel opborrelen. Vaak natuurlijk bij de mensen die het dicht naast me staan. Dat is voor hun natuurlijk niet zo fijn. Wat wel fijn is, is dat ik het herken en dat ik het bij hun kan benoemen en mijn excuus kan aanbieden. Ik merk ook dat mensen vaak niet weten hoe ik mij voel. Ze begrijpen het niet en dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Ik ben in een hele moeilijke situatie gezet waarbij, z’n gevoelig typ als ik, er gewoon veel tijd voor nodig heeft om alles een plek te geven. Mensen staan over het algemeen toch verder van de situatie af. Je weet nooit hoe het is om in een relatie van een ander te zitten als je er niet zelf in zit.
Fijne dag,
Liefs, Marlies
Marlies, fijn dat je nog reageert op Paul.
Maar ik laat ook aan hem even weten dat reageren op elkaar hier niet gaat op de website.
Alleen Mieke en ik kunnen reageren op jullie reactie.
Jullie kunnen wel iets schrijven zoals hier, maar dat komt dus niet toe bij de ander.
Ik neem even een screenshot en stuur het door naar Paul voor deze keer.
De fases “ontkenning en woede” vonden vorig jaar plaats. Dit jaar voel ik de volgende drie fases, deze lopen wat door elkaar. Gezien mijn ongeduld zou ik graag naar de fase “toekomst”. Niettegenstaande ik me zelf wil/tracht af te remmen om niet te snel te gaan…
Jef goed om te zien dat je in de training bent gedoken. Fijn dat de ontkenning en de woede ook voorbij is … Het is goed dat je je daar bewust van bent en ziet dat je evolueert in dat rouwproces. Weet dat het normaal is dat die door elkaar lopen. Belangrijk is dat er beweging is, dus goed dat je aangeeft dat ze door elkaar lopen.
Begrijpelijk dat je door wilt naar toekomst, ergens is dat ook een mooie drijfveer. Maar … geef jezelf nog wat tijd en ruimte, het zou jammer zijn dat je toch nog geparkeerde rouw met je meedraagt, waardoor je bij hechting niet alles kan laten binnenkomen en de kans dan groot is dat je in herhaling valt. Weet dat dit geen quick fix is maar wel een weg met een veel steviger fundament dan bij degene die vluchten en gewoon maar doorgaan om toch maar de leegte niet te moeten voelen.
Succes met de volgende webinars.
Veerle
Vandaag de webinar Boosheid loslaten gevolgd, een pittige voor mij. Op advies mijn boosheid op papier gezet. Wat een openbaring. Ik ben erg boos op hem (ex uitspreken vind ik lastig). Ons huwelijk en gezin was blijkbaar niet waardevol en belangrijk voor hem om voor te vechten. Verrassend schrijf ik later, dat ik boos ben omdat hij mijn mooie gelukkige toekomst heeft afgenomen, ik hield echt van ons leven, de vakanties, de feestjes en alle leuke dingen die wij onder namen en ook de onbezorgdheid op met name financieel vlak, we konden erg ruim leven. De vraag die ik mij gelijk stel is, mis ik hem nu meer na 2 jaar alleen zijn of mis ik mijn oude leven….. ik denk vooral nu mijn oude leventje en daar geef ik hem dan weer de schuld van wat wederom resulteert in enorme boosheid en verdriet merk ik.. 😢
Conny, goed dat je de pittige zaken niet uit de weg gaat! Het is veel makkelijker om dat opzij te schuiven of te negeren maar dat doe jij dus niet. Sterk dat je jezelf ook geadviseerd hebt om jouw emoties hierrond ook op papier te zetten, dat geeft het bestaansrecht. Jouw gevoelens en dus ook jouw boosheid mag er zijn.
Het gevoel van niet waardevol genoeg te zijn om voor te vechten, we zien dat hier ook een diepere laag wordt aangeraakt. Het gevoel van niet goed genoeg zijn is een typisch innerlijk kind gevoel. Heb jij vroeger als kind ook wel eens dat gevoel gehad? Dat je het niet waard was?
Wat moedig dat je hier durft stil te staan bij de vraag waar jouw gemis over gaat. Dat geeft een belangrijk inzicht …
Wat zou je nodig hebben om uit de ‘dramadriehoek’ te komen, want dat klinkt mss hard als je dit leest maar van zodra je iemand de schuld geeft (dus als dader ziet), geef je jezelf de rol van slachtoffer.
Begrijpelijk hoor dat je dat doet, dit is normaal in de fase van jouw proces maar wel goed om hier je bewust van te zijn. Wat verderop in de training zal je gaandeweg leren wat je nodig hebt om uit ‘die rol’ te komen. Voor nu is je daar bewust van zijn de 1ste stap naar verandering. Succes en sterkte met deel 2 en 3 van deze reeks.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
De 5 fases van het rouwproces heb ik allemaal al wel gehad en sommige flakkeren inderdaad nog wel eens opnieuw op.
Maar met de meditatie had ik het lastig om een moment te vinden wanneer ik echt gelukkig was; en dat vind ik wel verontrustend. Er zijn natuurlijk wel veel gelukkige momenten (verliefd zijn, geboorte van kinderen, reizen, …) Maar nu lijkt dit allemaal overschaduwd te zijn door iets. Zoals bijvoorbeeld de geboorte van de kinderen, dat lijkt nu precies niet zo wauw gelukkig zoals het had moeten zijn? Je bent natuurlijk moe, pijn gehad; maar is ook gekoppeld aan de ex natuurlijk.
Maar het lijkt nu dat mijn gelukkige momenten eigenlijk nooit echt gelukkig zijn geweest en ik weet niet of dat nu zo is (geweest) of dat ik het me nu niet gelukkig voorstel omdat het verbonden is met de ex of een andere gebroken relatie.
Maar nu twijfel ik eigenlijk of ik ooit ECHT gelukkig ben geweest en dat vind ik eigenlijk heel eng.
Groetjes
Kris
Kris, goed dat je je bewust bent dat je al doorheen die 5 fases bent gegaan. Weet dat niemand rouwt volgens het boekje en dat het niet zo is omdat je het al gehad hebt dat die niet meer kunnen terugkomen.
Ze mogen zoals je zegt weer eens opflakkeren en je zal zien dat dit steeds sneller weer zal wegebben.
De gelukkige momenten die er geweest zijn, die zijn een feit he Kris.
Het is niet de bedoeling dat je die laat overschaduwen …
Ik vermoed dat je daar nu een laagje overheen legt omdat je in rouw bent. Het moment dat je moeder werd, op DAT moment heb je toch dat geluk ervaren. DAT gevoel kan je niet veranderen want dat is geweest en dat is ook een feit. Je hoeft je daar nu geen extra vragen bij te stellen en je afvragen of je dat toen wel écht was. Hoop dat je snapt wat ik bedoel?
Begrijpelijk dat je het een enge gedachte vindt.
Kan je ze toelaten en omarmen zonder oordeel?
Mag het een onderdeel van jouw proces zijn?
Even over mezelf, ik heb tot na mijn 2de scheiding ook nooit echt het geluksgevoel gekend. Ik vond het zelfs vreemd als mensen dat konden uitspreken “Ik ben gelukkig” ik wist totaal niet over welk gevoel ze het hadden. Want er zat altijd wel een ‘maar’ aan mijn gevoel. Nu weet ik dat dit kwam door mijn mindset en ik heb geleerd dat gelukkig zijn niet betekent dat je nooit geen ongeluk mag hebben, maar dat je er wel op vertrouwt dat elke ‘les’ jou iets wil leren om dichter bij jezelf en dus nog dichterbij geluk te komen.
Stap voor stap kom jij ook op dat punt Kris.
Vertrouw daar maar op.
Van hart tot hart,
Veerle
Wat die 5 fases in het rouwproces betreft, het voelt soms of ik deze allemaal op eenzelfde dag voel. Het gaat echt op en neer.
Zo gaat het ook Michel in een rouwproces altijd met ups & downs en dat kan op dagen heel heftig zijn alsof het lijkt dat je op een emotionele achtbaan zit.
Ik zeg altijd, zolang er beweging is in jouw proces dan is het goed. Het is anders dan wanneer mensen blijven vasthangen in bv. 1 bepaalde fase …
Probeer jouw gevoelens alle nodige ruimte te geven, de meditatie emotie toelaten onder masterclass nr 27 kan jou daarbij helpen.
Daarnaast is wat je denkt van je afschrijven ook een hele goede oefening.
Daar kan de M.E.S.-brug een mooie tool zijn om even bij te houden.
M.entaal = wat denk je
E.motioneel = wat voel je
S.omatisch = waar voel je dat in jouw lichaam
Na een tijdje kan je hier wellicht een patroon in herkennen, wat dan weer belangrijk is om in de module hechting verdere stappen mee te zetten.
Maar alles op z’n tijd Michel en stap voor stap.
Ik stuur jou alle nodige draagkracht toe.
Veerle
Ik ben sinds gisteren begonnen met de serie “Boosheid toelaten’, vandaag heb ik zitten schrijven. Dat luchtte wel op. Ik ben er nog lang niet. Ik voel ook wel veel verdriet onder de boosheid. De oefening van Katie Byron heb ik nadien gedaan. Die vond ik wel heel goed, het gaf me het inzicht dat ik me te afhankelijk opstel naar de ander toe, dat ik de ander laat beslissen of ik gelukkig mag zijn, hierin geef ik mezelf weg, of ben ik mezelf kwijt, want uiteindelijk heb ik de ander niet echt nodig om gelukkig te zijn.
Kijk, wie we hier hebben!
Fijn om te zien dat je ook net voor onze afgesproken datum de moed hebt gevonden om iets te delen in de groep.
Heb je goed gedaan.
Wat een sterk moment van zelfreflectie lees ik hier bij de oef van Katie Byron!
Jij mag idd helemaal zelf beslissen om wat of wanneer of met wie jij gelukkig bent!
Het klopt, je hebt de ander niet nodig.
Schrijf dit maar ergens in HOOFDLETTERS de laatste 3 zinnen die je hier schreef.
Veel succes met deze 3-delige masterclass An.
Dag Veerle,
Ik ben begonnen met de serie van boosheid. Ik heb genoeg gescholden tegen haar in mijn eentje als ik weer verdrietig was. Het is een boosheid die ik maar moeilijk verwerkt krijg. Ik ben iemand van face to face maar dat zit er allemaal niet meer in. In mijn beleving heb ik er niets aan dat ik het tegen jou vertel. Zij moet het horen en voelen. En dan praten we het uit. Maar komt er dus nu mee weg. En ik zit met een berg aan niet uitgepraatte zaken. En kan er nergens mee naartoe.
Mijn eerste therapeute zegt dat ik aan boosheid vasthoudt omdat ik op die wijze aan mijn ex wil blijven vasthouden. En dat zal dan wel zo zijn. Dus zal ik nog niet willen accepteren dat …. De boosheid neemt heeeeel geleidelijk af. Het hardop praten neemt af tegen haar. Gevoelsmatig is het meer berusten in het feit, maar niet echt afsluiten een periode. Accepteren. Ik weet dus niet wat en hoe ik er mee moet omgaan. De ander moet ook mijn pijn voelen. Maar ik kan die dus nu niet meer kwijt. Maar ja, is dat mijn gedachten in de hoop dat ze dan zal bijdraaien en het weer goed komt. Geen idee. Als iedereen dat zegt dan zal dat het wel zijn. Gelukkig begin ik steeds meer te berusten in …. maar de boosheid blijft sluimeren en staat heel veel in de weg. Van mijn eigen ontwikkeling tot kunnen omgaan met mijn ex zonder dat ze nog iets voor mij betekent. De mildheid in dit alles is nog ver weg. Dingen die ik hoor, dat dit geen wonden weer op rakelt. Zoals gezegd het voelt een beetje meer als berusten in als echt oplossen/afsluiten/accepteren. Omdat ik het wil oplossen maar dat zal niet meer van toepassing blijven.
Laurent, goed dat je deze 3-delige reeks erbij hebt genomen.
Om boosheid te verwerken mag je ze eerst alle ruimte geven.
Emoties verwerken doe je door ze toe te laten en te doorvoelen.
“Zij moet het horen en voelen” + “De ander moet ook mijn pijn voelen” … Vanuit welke rol schrijf je deze zin? Gaat dit jou echt verder helpen denk je?
Ik lees dat je met een berg aan niet uitgeprate zaken zit, dus je hebt wellicht veel vragen dan in je hoofd.
Hiervoor wil ik je uitnodigen om masterclass nr 13 te bekijken. Het zal je verder inzicht geven rond wat je nodig hebt.
Verder lees ik hier zaken waar je antwoorden zult op krijgen in deel 2 en 3 van deze reeks.
Je zet mooie stappen Laurent, heb vertrouwen in jouw proces.
Dag Veerle, Ik ben al veel te lang mijn boosheid de ruimte aan het geven. Het moet een keer ophouden. Na jaren. Er zit ook veel boosheid omdat ik altijd al weinig vertrouwen in de maatschappij heb gehad. Maar dat zit hem denk ik dan maar in de beschermde opvoeding van mij en zelf niet mogen. Zij is altijd een lichtje geweest in deze boze maatschappij. En heb veel zo niet al mijn vertrouwen in haar gelegd. En ben nog meer bedrogen uitgekomen dat van de boze maatschappij.
De ander mijn pijn voelen, tja, noem mij maar een kl*tz*k maar mijn wraak zal zoet zijn. Zij mag mijn pijn voelen. Hoe ze mijn vertrouwen heeft geschaad. Bij anderen heb ik dit niet. Dat heb ik maar bij heel weinig mensen. Dus is een teken dat ik echt geraakt ben, terwijl ik uit de goedheid van mijzelf, die zachtheid uit Sophie, altijd in het goede heb gelooft. Maar ik wil er vanaf omdat het veel in de weg staat.
Die uitgeprate zaken zijn veel issues, uit het huwelijk, die maar moeilijk tot niet besproken konden worden. Drie dagen geen woord zeggen en dan moest er iets gezegd worden en gingen we verder alsof er niet was. Maar ik zat nog met een issue. Hier ben ik zelf te zwak geweest. Maar ja, als ze dan ieders keer weg liep. Maar ook hier ben ik te zwak geweest. En in passioneel boos zijn. Dus mijn eigen fout. Maar ik zou ze graag hebben uitgesproken om echt de bladzijde van dit hoofdstuk van mijn boek af te kunnen sluiten. Ook de boosheid uit alle andere diepere lagen. Dus is het meer berusten, en de tijd zal het doen slijten en accepteren. En niet meer behoeven.
Ik heb vertrouwen in mijn proces, en gelukkig steeds meer en vind het fijn hier mijn verhaal kwijt te kunnen.
Je mag trots zijn op jezelf dat je daar al bent, bij de beslissing dat het een keer moet ophouden Laurent.
Dat is een hele waardevolle stap in de juiste richting.
In een later stadium volgt het proces van vergeven (wat ik ook uitleg in webinar nr 13) , wellicht zal jouw wraak dan ook kunnen ‘oplossen’.
Zoals je zegt… heb vertrouwen in jouw proces.
Je bent er ontzettend goed mee aan de slag.
Stap voor stap Laurent.
Goedenavond,
Deze avond naar deze webinar gekeken niet omdat ik boos ben op mijn ex maar omdat ik vandaag iets gevoeld heb dat ik helemaal niet wil voelen en ik het ook helemaal niet begrijp dat ik dit gevoel heb. Ik heb 22 jaar een heel goede band gehad met mijn ex schoonmoeder. Sinds mijn breuk nu bijna 6 jaar geleden is ze er altijd geweest en kon ik ook altijd mijn ei kwijt (ook al praatte ik slecht over haar zoon). We hebben ook steeds de kerstdagen samengevierd ik de kids en zij. Tot dit jaar. mijn gevoel zat al effe niet goed meer, iedere keer dat ze er was ging het automatisch over het verleden meestal ook over mijn ex. in begin had ik er nood aan omdat ik ergens ook op hoopte dat ze misschien ervoor kon zorgen dat we terug bijeen kwamen. Dus oktober vorig jaar zijn we samen iets gaan drinken en heb ik haar verteld waarom ik de feestdagen niet meer met haar wou vieren, ze vond het jammer en heeft wat op mijn schuldgevoel gewerkt maar uiteindelijk begreep ze het wel. We namen afscheid en zeiden dat er voor de rest niets moest veranderen en nog contact zouden houden, maar dat werd steeds minder (iets wat ik eigenlijk wou), maar waarom voel ik me dan zo in de steek gelaten? Dees week was ze in de buurt en ik vroeg haar om samen iets te gaan drinken maar ze zei dat ze moest zien want ze vertrok terug naar limburg. dus 1 dag later kreeg ik een app waarin ze melde dat ze hoofdpijn had en als we niet een andere keer konden afspreken. Ik vond het oke omdat ik ook dacht dat ze naar huis ging. Maar ze is s’anderdaags pas getrokken (hoorde ik van mijn dochter). Je wilt niet weten hoe ik me op dat moment gevoeld hebt. Angst,woede, afwijzing en dadelijk ook verhaaltjes in mijn hoofd van ziet ge ze wilt niets met jou te maken hebben maar ze surft het niet te zeggen. Maar ook een beetje hypocriet van mezelf omdat ik haar ook onbewust afgewezen heb. Ik wil haar niet meer constant in mijn leven maar toch heb ik een gevoel van verlating en toch ergens de boosheid omdat ze ondanks alles war haar zoon gedaan heeft voor hem gekozen heeft. Wat ik eigenlijk ook wel snap want het is haar kind en hij heeft geen moord gepleegt. En dan denk ik bij mezelf maar waarom ben je boos de breuk is het beste wat me kon overkomen. Dus daarom dat ik mijn gevoelens op moment niet snap. ZO TEGENSTRIJDIG.
Heb ook de medidatieoefening proberen te doen, maar het lukte niet werd er naar 10 sec echt zenuwachtig van.
groetjes
Angela
Heel knap dat je ook inziet dat onder dat contact met haar er ook een verwachting, soort van valse hoop onder zat Angela Mancusi.
Ontzettend knap en moedig dat je dat hebt durven aangeven dat het voor jou nu anders voelt en je hier geen behoefte meer aan hebt.
Dat is een heel sterk voorbeeld van opkomen voor jezelf en oude patronen doorbreken.
Begrijpelijk dat daar dan toch een emotie bij komt, hier wordt duidelijk jouw innerlijke kind geraakt volgens mij.
“Niet meer gezien en/of gehoord worden”, ook al heb je het zelf aangegeven, toch kan daar een trigger liggen.
Jouw gevoel is dus niet hypocriet maar een innerlijke kind gevoel.
Wanneer je dan zo negatief over jezelf denkt dat is jouw innerlijke criticus aan het woord.
Dus ik zie hier in jouw tekst “2 delen op jouw podium” Angela.
Wanneer er andere delen op ons podium staan is het logisch dat het verwarrend aanvoelt, want eigenlijk hoort jouw volwassen ik op dat podium.
Jouw tegenstrijdige gevoelens komen overeen met ‘radio gekkenwerk’ zoals ik het soms noem wanneer onze delen het podium van ons overnemen.
Hiervoor verwijs ik graag naar ons webinar nr. 15 over delenwerk.
Goed dat je dit deelde.
Ik hoop dat je begrijpt wat er door je heen is gegaan.
Het begrijpen is de 1ste stap.
Daarna ga je hier leren wat je op zo momenten kunt doen om jezelf terug op jouw podium te zetten ipv de andere delen.
Wat de meditatie betreft.
Kan je het zenuwachtig gevoel toelaten en het er laten zijn zonder oordeel?
Veel mensen moeten bij mediteren eerst even door de weerstand heen.
Ik wil je uitnodigen om het deze week nog eens opnieuw te proberen deze meditatie, om erdoor te gaan en vooral niet te oordelen over jouw gevoel en jouw gedachten.
Succes!
Deze webinar nogmaals bekeken omdat ik nog zoveel woede voel.
Ik vond de oefening best moeilijk om te doen. Mijn gedachten gaan nog zo snel met mij aan de haal. Ik heb gedacht aan een mooi moment met mijn kleinkindje. Hij geeft mij diepe liefde en onbevangenheid.
Mooi dat je loslaten niet is wat je doet maar wat je moet toelaten. dat dekt veel meer de lading, maar ook het toelaten is best moeilijk, die weerstand is zo diepgeworteld.
Mijn stress-nivo schiet omhoog als ik een mail van M zie. Zelfs bij een andere mail die met een M begint voel ik het even als adrenaline in mijn lijf. Er zijn zoveel gedachten, maar je 4 vragen zijn eigenlijk super, want hoe weet ik wat er verder gebeurt, of ik financieel nog meer beschadigd ga worden, waarom heb ik deze angst, is deze 100% waar?
De kracht zit hem in de herhaling, dus super sterk van je dat je dit herhaald hebt.
Begrijpelijk dat de oefening soms nog moeilijk is, maar je zal zien Lieselotte dat je ook hierin zult groeien.
Het doen van de oefeningen zal ook steeds makkelijker gaan.
Ik zag een foto van je kleinkind kan me heel goed voorstellen dat hij jou die diepe onvoorwaardelijke liefde laat voelen.
Fijn dat je ziet dat de lading ervan af gaat!
Loslaten DOE JE NIET, je mag het idd toelaten.
Stap voor stap Lieselotte zal jij de weerstand de baas worden.
Goed dat je met de 4 vragen aan de slag gaat!
Hoi Veerle, deze webinar bekeken.
Ik ben niet boos op mijn ex man. Sterker nog, ik denk dat ik dankbaar ben dat hij de knoop uiteindelijk heeft door gehakt. Lang heb ik geweten dat wij geen liefdes huwelijk meer hadden maar heb zelf nooit de beslissing durven nemen. Ik ben verdrietig, maar niet omdat ik mijn ex man mis maar omdat mijn ideaal beeld niet haalbaar bleek en mijn dochter met gescheiden ouders verder moet.
Ik heb een printscreen gemaakt van de 4 vragen van Katie Byron en bewaar deze op mijn telefoon. Ik pieker mijzelf heel vaak suf, ook niet scheiding gerelateerd. Deze vragen zijn goed toe te passen op vele situaties om weer reeel te gaan denken.
Leontien, fijn dat je ondanks dat je niet boos bent toch jezelf de ruimte geeft met deze 3-delige masterclass om te onderzoeken als deze emotie idd opgeruimd is.
Sterk dat je kunt zien dat je eigenlijk dankbaar mag zijn dat hij dé stap heeft gezet.
Wanneer codependentie aan ons fundament ligt vinden we het heel moeilijk om uit een liefdesrelatie te stappen, zelfs als we met ons verstand goed weten dat die eigenlijk niet goed voor ons is.
Dat wil uiteraard niet zeggen dat we niet rouwen en geen verdriet hebben, integendeel.
We zien dat een ongezonde relatie best wel wat sporen nalaat.
Begrijpelijk dat de breuk van je gezin hierin een pijnlijk stuk is, dat is voor veel gescheiden m/v het zwaarste stuk van de secundaire rouw.
Echt top dat je een printscreen nam en nu ook regelmatig met de 4 vragen aan de slag zult gaan!
Dat doe je goed Leontien.
Je mag trots zijn op jezelf dat je zo je best doet om jouw innerlijke reis aan te gaan.
Sterkte verder .
Veerle
Ik heb het inderdaad heel moeilijk om een mooie ervaring op te halen.
Niet vanuit die boosheid naar mijn partner, maar gewoon moeilijk om iets moois voor te stellen.
En de ganse meditatie door bleef ik op mijn tanden bijten…
Op je tanden bijten … waarom? Wat zit daaronder?
Heb je enig idee waarom je dat deed?