13. Wat? Hoe? Waarom?/ ROUW
Webinar
13. Wat? Hoe? Waarom?/ ROUW
Audio: Suzan & Freek – Butterflies Instead
Ik nodig je uit om na het beluisteren ervan ook nog even voor jezelf te noteren wat je allemaal voelt.
Ik nodig je uit om na het beluisteren ervan ook nog even voor jezelf te noteren wat je allemaal voelt.
Hallo Veerle,
De spiritualiteit wetten: denk ik dat ik me al kan vinden in de 4de.
Voorbij is voorbij. Paar maanden geleden kon ik me daarbij nog niet neerleggen.
De andere wetten kan ik me nog niet in terug vinden.
De hoe, wat, waarom vragen…
Zeker de vraag Hoe moet het nu verder kwam als eerste bij me op. Hoe kom ik er goed uit? Hoe ga ik terug het geluk vinden en me kunnen openstellen voor iets nieuws.
Veel vragen naar mezelf toe vind ik. Waar ik nu zeker nog geen antwoord op kan geven. Maar me ook angst geeft.
Ook Waarom moet mij dit overkomen
Wat had ik kunnen doen om hem de liefde terug te laten voelen….
Is het normaal dat ik alles wat vanzelfsprekend vind in een relatie? Dat zegt mijn ex dat dat het probleem is voor mij. Hij heeft het al zo veel keer proberen uitleggen mr het dringt precies niet door zegt hij. Ik snap dan niet wat hij verwacht in een relatie. En vul je elkaar niet aan na 21 jaar relatie? Je kent elkaar toch al zo goed dus weet je toch wat je aan elkaar hebt. Dat alles gedeeld wordt is toch normaal???
Soms snap ik het echt niet waar het probleem lag. Misschien zijn dit mijn verlangens naar antwoorden die ik dan heb als ik hem zie…
Maar ik zal me er toch moeten bij neer leggen en het los laten.
Duidelijk nog veel bezig met het denken… De rouw zit echt nog in men hoofd. Mr ik kan wel goed (in men dichte familiekring) men emoties en verdriet tonen. Ook nr men kinderen toe laat ik men verdriet zien en zeg hen dat ik dit moet tonen en eens alles eruit mag laten lopen. Kinderen begrijpen dit en knuffelen en steunen me erin. Wil natuurlijk ook niet de triestige mama zijn mr heb hen gezegd dat ik tijd nodig heb en het ooit wel goed komt.
We zitten nog in onze birth nesting regels dus af en toe ben ik dan thuis. Ik kan wel redelijk gemakkelijk op zijn plaats zitten mr voor het eten zit ieder op zijn eigen plaats. Ik denk dat dit wel zo zal blijven. Zelf als we samen ( ik en men ex) zitten aan de tafel voor dingen te bespreken zit ieder op zijn vaste plaats…
De blokkades: zijn bij mij de mentale benadering, ik kan wel goed mijn emotie tonen mr ook niet bij iedereen.
Als ik weet dat ik moet samenzitten met mijn ex klopt mijn hart uit men borst. Ik zou bij het minste beginnen wenen. Ik weet dat het mag mr zou liever willen dat ik men woorden kan zeggen zonder een traan en een snik. 😢
Heb soms precies het gevoel dat ik bang ben van hem om met hem in gesprek te gaan. Ook omdat hij alles zo zakelijk kan zeggen zonder emoties en ik de” bleitsmoel” of “bleitmuil “ zoals ze dat hier zeggen ben. Zou veel liever al sterker overkomen mr dat lukt me dan niet en kom niet uit men woorden. Ik hoop dat de module communicatie me daarin gaat helpen.
Dan zal ik met dit ook zeker in de blokkade zitten van het emotionele vastlopen…
Ook heb ik onvoldoende ontspanning, ik probeer wel om in men bed te ontspannen en op men ademhaling/ hart coherentie te letten en zo goed en snel in slaap te vallen.
Het lied was heel mooi, toen ik men ogen dicht deed kon ik me niet veel visualiseren. Verstond ook niet zo goed de tekst in het lied.
Mr als ik dan de tekst mee las kwamen er wel tranen in men ogen. Zo kan ik dan weer verdriet toelaten.
♥️ Sylvie
Sylvie,
Wat goed dat jij je al kan vinden in 1 van de 4. De rest komt wel tijdens jouw K.R.A.C.H.T.-reis hier.
Begrijpelijk dat je in deze fase van jouw proces met deze vragen zit.
Kan je ze nu laten voor wat ze zijn en verder doorvoelen wat je nodig hebt om daar wat rust in te vinden.
In een gezonde relatie met open communicatie kan je idd verwachten dat alles vanzelfsprekend verloopt. Toch moet er zeker communicatie blijven want de valkuil om aan NIVEA te doen schuilt bij iedereen om de hoek.
Ik snap niet goed wat jouw ex bedoelt met wat het probleem is bij jou. Maar mss snap je het zelf ook niet?
Kan je hier nog even wat meer uitleg geven?
Goed dat je praat over emoties met je kids! Je hoeft het niet weg te steken maar hen uiteraard ook niet te overladen, je voelt zelf wel hoe je hier wat balans in kan houden.
Weet je … denk dat je beter een bleitmuil bent dan iemand die een masker opzet!
Dus oordeel aub niet over het feit dat je zo emotioneel bent.
Het lied koos ik inderdaad voor de tekst, achteraf gezien had ik beter een andere versie genomen, want ze zingen niet zo helder. Ze hadden zich beter bij Nederlandse songs gehouden 🙂
Goed dat je dan toch nog even tijd nam om te luisteren met tekst!
Fijn dat je hier ook weer ruimte kon geven aan jouw emoties.
Alweer een laagje van je ui Sylvie!!!
Van hart tot hart,
Veerle
Op aanraden van jou deze webinar van ROUW eerst gedaan.
Indianse wetten zijn een mooie zienswijze. Alles gebeurt met een reden in het leven. Het moeilijkste heb ik met nummer 3 omdat er recent een papa van iemand bij mij kinderen in de klas plots is overleden (en die zo jong was als ik). Je wilt nog zoveel doen en ontdekken waardoor je soms ongeduldig bent omdat je nooit weet of het jou nog gaat lukken… Daardoor heel beklemd momenteel.
Het loslaten blijft in mijn hoofd moeilijk, ook al heb ik niet echt vragen als ik de webinar bekeek. Als ik er langer over nadenk, komt er wel heel af en toe een vraag in mn gedachten, die ik dan ook wel vrij snel kan loslaten:
– Waarom kan zij precies zo makkelijk verder in het leven (komt vooral als ze is over haar nieuwe vriend praat, ook al praat ze dan soms negatief over die relatie, de uitjes die ze doet met hem ik die uitjes op mn eentje doe, maar ook ten volle van geniet)
De blokkade waar ik op vastloop is het emotionele en ongeduld. Emotioneel vooral omdat als we praten over de scheiding dat ze alle schuld precies bij mij legt (codependentie I know) en haar zelf alle schuld afschuift. Terwijl een relatie in 2 richting werkt. Zij heeft bijgedracht aan de persoon die ik was en mede de oorzaak dat ik niet over mijn gevoelens kon praten met haar omdat er geen ruimte was. Ik vind het jammer dat ik dit nooit eerder had ingezien, ook al voelde ik wel dat er iets was. Maar het was makkelijker om weg te vluchten dan de confrontatie aan te gaan.
Ongeduld omdat ik verder wil, maar anderen precies zien dat ik er nog niet klaar voor ben, en voel soms dit ook nog. Ik wil te graag verder…
De scheiding heeft me al sterker gemaakt, maar blijkbaar nog niet sterk genoeg 🙂
Het ongeduld komt ook door te weinig te ontspannen en het proces waar ik inzit om beter te kunnen voelen. Aangezien ik heel slecht was in herkennen van mijn gevoelens, daar al enorm gegroeid ook door een andere KBT.
Vergeten toe te voegen dat het lied en de oefening eigenlijk niets deed. Wat mss komt door dat het moeilijk is voor mij om te voelen…
Bert,
Er zijn 2 mogelijkheden.
1/ je mag idd nog verder reizen om je gevoel te leren toelaten.
2/ er zit op dit onderwerp geen gekwetst deel waardoor je het dan ook niet raakt.
Je komt er sowieso achter bij de vele webinars.
Dus ja, ik weet dat je het niet graag hoort, maar nog even geduld.
Succes!
Veerle
Bert, goed om te zien dat je mijn advies hebt opgevolgd en eerst naar dit webinar hebt gekeken.
Begrijpelijk dat het overlijden van een persoon die even jong is als jezelf jou raakt, het doet je stilstaan bij hoe vergangelijk het leven is. Confronterend dat had ik vorige week ook bij het overlijden van mijn tante die pas 57 was. Het zorgt ervoor dat je stil staat bij het leven en naar binnen keert om te voelen wat nu écht belangrijk voor je is.
Wat het ongeduld betreft ivm het feit dat je niet weet dat zaken nog gaan lukken … Probeer je vooral niet teveel te focussen op de toekomst. Het is mooi om toekomstplannen te hebben hé, begrijp me niet verkeerd. Maar als het gevoel van ongeduld overheerst en een soort van angst “wat als het niet lukt”, zorgt dat er ook voor dat je niet meer intens kan genieten van het NU en van wat er wél is.
Goed dat je hier nu bewust stil stond bij ‘de vragen’ en dat je mocht voelen dat er toch wel vragen zijn als je er bij stilstaat. Top dat ze snel weg zijn en je je er niet laat in meesleuren.
Ivm schuld … je schrijft het zelf dat dit vanuit codependentie is dat je een groot verantwoordelijkheidsgevoel draagt en snel een schuldgevoel ervaart. Geef jezelf tijd en ruimte om doorheen de training te gaan, alle webinars waar /HECHTING achter staat zullen jou helpen om dit te doorbreken.
We mogen ook niet vergeten dat er bij haar zeker een oorzaak is waarom ze dat ook zo makkelijk doet hé, de schuld bij een ander leggen. Hierover zal je door webinar nr. 30 over karakterstijlen ook nog meer inzicht krijgen. Ik weet nu niet meer uit mijn hoofd of ik jou deze al geadviseerd had, zoniet mag je van mij daar ook al een 1ste keer naar kijken. Voel zelf maar of je daar al klaar voor bent.
Onthoud zeker dat ieder zijn eigen aandeel heeft, het is niet nodig om alle schuld alleen te dragen.
Het ongeduld is heel herkenbaar, net dat gevoel mag je omarmen en toelaten. Zijn met dit gevoel ook al is het heel vervelend.
Geef jezelf nu eens de kans om eerst zelf die leegte op te vullen alvorens je in de valkuil stapt om in oude patronen te vervallen.
Oordeel vooral niet over het feit ‘niet sterk genoeg’, je bent hier nu om te leren en jezelf verder te ontwikkelen tijdens deze innerlijke reis. Stap voor stap, niemand kan transformeren in een 5de versnelling, ook Bert Janssens niet.
Vertrouw maar op het proces en probeer op die vervelende momenten dat je dat gevoel gewaar wordt met de training aan de slag te gaan.
Succes!
Veerle
Gisteren deze webinar gestart, maar niet helemaal tot het einde geraakt (de visualisatie moet ik nog doen). De batterij van mijn laptop hield er mee op. Misschien een teken dat het teveel werd en tijd was om te stoppen.
Heb wel nog naar het lied geluisterd en zelfs nu ik er over schrijf, stromen de tranen over mijn wangen als ik aan de tekst denk.
Alleen, ik zie niet mezelf, maar mijn dochter op het moment dat haar vader onze kinderen mededeelde dat hij een andere vrouw had en niet meer met hun moeder verder wilde gaan. Ik zag de blik in haar ogen (vol ongeloof en verdriet) en haar dichtklappen zich terugtrekken in haar cocon. De pijn die haar vader haar toen heeft aangedaan, het feit dat ik dit niet heb kunnen voorkomen en dat haar vader zijn toekomst belangrijker vindt dan het welzijn van zijn kinderen, komt zo hard aan bovenop mijn eigen verdriet.
De Indiase wetten daar kon ik me eigenlijk wel in vinden, en misschien raar, maar nummer 3 nog het meest (“Elk moment waarop iets begint, is het juiste moment”). De afgelopen 8 jaar zijn zeer zwaar geweest: ziekte en overlijden van mijn vader, gevolgd door verbreken contact met mijn moeder wegens eindeloze ruzies en hatelijkheden van haar kant, en daarna ook met de rest van haar familie (na moeders overlijden 1,5 jaar geleden). Ik had begin dit jaar het gevoel dat ik mijn leven eindelijk kon herstarten, maar blijkbaar lag er nog een onverwerkt punt op mijn pad: het ontdekken van het bedrog van mijn partner, dat nu leidt tot een scheiding. Hier zit een hele dikke ‘Hoe’ (hoe lang werd ik al bedrogen) en ‘Waarom’ (waarom heeft mijn partner er voor gekozen om vreemd te gaan en niet om te werken aan onze relatie) vraag.
Het is me wel duidelijk dat er foute patronen/personen in mijn leven zijn/waren, die mij hinderden in mijn groei.
Ik ga dit even laten voor wat het is en proberen de focus weer terug bij mezelf te leggen. Werken aan vergeven zal voor later zijn, net als de visualisatie, ik voel aan dat ik eerst mijn verdriet een plaats moet geven en vooral moet voelen. Waar ik eigenlijk wel blij om ben, want dat betekent dat ik aan het voelen ben, iets wat ik de afgelopen jaren niet kon (en bleef hangen in heel veel boosheid).
Nanda, Fijn om te zien dat je steeds meer bewustzijn creëert over de zaken die gebeuren, zoals hier nu jouw laptop die er op een bepaald moment me ophield.
Alles gebeurt met een reden …
Goed dat het lied bepaalde emoties de ruimte mocht geven Nanda.
Het is heftig als we zien wanneer onze kinderen verdriet wordt gedaan, al zeker als dat dan nog door de papa is.
Als moeder wil je je kind zoveel mogelijk pijn en verdriet ontnemen, alleen ligt niet alles in onze handen.
Vroeg of laat komen er pijnlijke zaken op hun pad, die ze zélf mogen doorvoelen. Uiteraard wel waardevol als er emotionele ruimte is voor hen en ik ben ervan overtuigd dat jij dat tenvolle biedt.
Sterk dat je op dit moment in jouw proces toch reeds voeling kunt hebben met de Indiase wetten, voor veel mensen is dit in een rouwproces nog veel te vroeg. Toch geef ik ze al mee in de module rouw, omdat je dan stap voor stap ruimte kan maken hiervoor.
Er gebeurde heel veel in je leven en net op het moment dat je dacht dat je je kon herpakken krijg je deze mokerslag.
Begrijpelijk dat je met vragen zit, kon je nu ook verder voelen wat ze voor jou willen betekenen met de uitleg die je kreeg in deze masterclass.
Opnieuw moedig dat je kunt erkennen dat er foute patronen waren in jouw leven die jouw belemmerden om jouw persoonlijke groei volledig aan te gaan.
Helaas zijn er erge zaken nodig om tot dat punt te komen.
No pain, no gain… Ik ken niemand die zomaar voor de lol zijn fundament omspit om zijn of haar rugzak uit te schudden en zich van oude en belemmerende patronen te ontdoen.
Bij mij zijn daar zelfs 2 scheidingen en X-aantal foute relaties voor nodig geweest om eindelijk op dat punt te komen.
Zoals ik schreef in mijn nieuwsbrief vorige week over vergeven is dat een heel persoonlijk iets wat je zelf mag doorvoelen wanneer je daar ruimte voor hebt. Oordeel er vooral niet over, het komt wel doorheen de methode.
Je mag idd trots zijn op jezelf dat je VOELT Nanda en dat je daarnaast ook nog eens jouw eigen grenzen respecteert.
Dat doe je goed!
Veel succes verder met het volgende webinar of module.
Van hart tot hart,
Veerle
Goedeavond Veerle,
Ik deed enkele dagen geleden de oefening om je vader en moeder voor je te zien staan en dan zelf steeds verder achteruit te stappen tot de afstand die goed is voor mij. Dat achteruit stappen kon ik echter niet visualiseren. In de plaats daarvan kreeg ik een soort van flash backs naar situaties uit mijn jeugd met mijn vader en moeder die heel erg onprettig voor mij als kind waren. Die beangstigend en bedreigend waren. Alsof ik voor het eerst sinds vele vele jaren weer even voelde hoe heftig het toen eigenlijk was. Mijn thuissituatie was heel in mijn kindertijd helemaal niet veilig door een alcoholistische vader die verbaal zeer agressief was, een moeder die hem bleef dienen, maar vaak ook hele heftige onaardige dingen naar hem schreeuwde… vanalles. Ik denk nu eigenlijk dat dat thema onveilig voelen mijn leven nog zo’n beetje beheerst, het maakt dat ik tot de dag van vandaag met de handrem op leef, niet uit mijn comformzone durf te gaan, zelfs niet als die comfortzone niet goed voor me is.
Ik deed kort daarna ook een oefening met de SEDONA methode en had als situatie mijn huidige werk, waar ik me heel ongelukkig in voel, tegen het randje van een burnout aan, maar ik heb geen idee hoe ik mezelf hieruit moet halen, voelde tijdens de oefening ook heel goed dat ik het vreselijk graag anders wil, maar het niet op dit moment. Mijn onderliggende behoefte die ik erbij paste was zekerheid/veiligheid, ook hier. Mijn huidige job volhouden kost me enorm veel, maar ik durf/kan gewoon weg niet in beweging komen/stappen zetten om te verkennen wat dan wel. Ik weet het niet, ik durf het niet, het is te onzeker allemaal voor me. Maar het vasthouden is eigenlijk ook gewoonweg gekmakend. Kortom, dit is groot voor mij.
Ik denk dat zekerheid/veiligheid tevens de onderliggende behoefte is voor mijn co dependentie. Een enorme angst dat als ik niet meer leuk gevonden word, iemand mij laat vallen, er niet meer voor mij “gezorgd wordt, ik er alleen voor sta, en dat is onveilig en onzeker. Ik ben nu even in het duister aan het tasten wat ik met deze inzichten kan, hoe ik verder moet. Ik hoop dat de volgende modules mij hier wat verder in brengen, want nu voelt dit even heel erg zwaar.
Liefs Kitty
Kitty,
Ieder persoon is uniek en bij iedereen komt het weer op een andere manier binnen. Het is oké om onder een andere vorm te voelen wat er gevoeld mag worden.
Het thema ‘onveilig voelen’ is pittig, ik begrijp volledig dat je gezien de situatie waarin je bent opgegroeid dit gevoel hebt ervaren.
We zien dat we dit idd heel lang met ons mee kunnen dragen, mede door de oefeningen hier zal je dit stap voor stap van je schouders kunnen laten vallen. Soort van ontladen zeg maar door het voelen toe te laten. (Dat is wat we ook doen in masterclass nr 32, maar dat is echt pas voor bij de module hechting)
Stap voor stap zal je vanuit vertrouwen die handrem wat kunnen lossen, maar echt op jouw tempo, dus niet overhaasten.
Fijn dat je de SEDONA ook al even oefende, dit is een masterclass die je zo vaak mag herhalen als je wil, tot je het echt onder de knie hebt en het als een automatisme aanvoelt.
Wat jammer om te lezen dat je je ongelukkig voelt in je huidige job. We zien dat mensen hier vaak bewust van zijn in een rouwproces. Niet voor niets combineert mijn collega Mieke (die ook aanwezig is in de K.R.A.C.H.T.-groep) haar functie van rouwtherapeut met loopbaancoach. Dus mocht je ooit met vragen rond je job zitten kan je hiervoor bij haar terecht.
Wat je schrijft over jouw codependentie, zo was het bij mij ook precies zoals je zegt. Mijn vader was ook alcoholverslaafd en mijn moeder chronisch depressief, ik screende constant hoe de situatie thuis was om mijn gedrag daarop aan te passen. Dat gedrag trok ik overal mee, ik pleasde van hier tot in Tokio om toch maar gezien en gehoord te worden.
Het is goed dat jouw inzichten er nu zijn Kitty, voor de rest mag je dit laten voor wat het is en met je meenemen doorheen de training, de ‘hoe’ hoef je niet te weten. Stap voor stap kom je echt wel bij een helende beweging.
Onze meditatie ’emotie toelaten’ die je terug kunt vinden onder webinar nr 27 kan ook zeker nog voor ontlading zorgen.
Ik weet dat het nu allemaal als heel zwaar bewolkt aanvoelt,maar heb vertrouwen.
Op een zwaar bewolkte dag twijfel je er ook niet aan dat die blauwe lucht erachter weg is.
Dat geldt ook voor jouw pad, dat wolkendek breekt echt wel open.
Die blauwe lucht is niet weg.
Succes en sterkte met de volgende stappen en weet dat je in de groep ook altijd mag verbinden als je daar behoefte aan hebt.
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
4 Indiaanse spiritualiteitswetten:
nr. 1: akkoord
nr. 2: akkoord
nr. 3: akkoord. Doch, mijn ongeduld brengt me soms te snel in een situatie denk ik.
nr. 4: akkoord
“op stoel zitten van ex”: ik voelde haar precies een beetje.
“Vergeven is niet”: zin 4 sprak me hard aan.
Ik wil vergeven, en zou dat graag afronden. Het is ook al grotendeels gelukt, denk ik, toch vraagt het precies wat tijd om volledig los te laten.
groet,
Jef
Jef, ik ben blij om te zien dat je doorpakt en weer aan de slag wat met de training.
Goed dat je je reeds kunt vinden in de spiritualiteitswetten.
Ik snap volledig dat die 3de misschien nog wat moeilijk is om te voelen, zeker wanneer je ongeduld merkt in je leven.
En toch is elk moment waarop iets begint, is het juiste moment.
Alles in je leven begint op het juiste moment, niet te vroeg en ook niet te laat.
Het dient zich aan wanneer je er klaar voor bent om er ‘iets’ mee te doen.
Wanneer je klaar bent voor iets nieuws in je leven, dan is het er al om te beginnen.
Ivm de systeemoefening op de stoel … Kan je dat gevoel omschrijven? Wat voelde je dan precies?
Vergeven is NIET
1) vergeven is niet onverantwoordelijk gedrag van iemand goedkeuren
2) vergeven is niet naïef zijn
3) vergeven is geen excuus voor het gedrag van de ander
4) vergeven is niet de pijn ontkennen van wat gebeurd is
5) vergeven is niet vergeten
6) vergeven is niet je eigen gevoelens ontkennen
7) vergeven is niet een proces waarvoor je religieus moet zijn
8) vergeven betekent niet dat je de relatie met iemand dient voort te zetten
Het weten van wat vergeven NIET is, is voor veel mensen een opluchting waardoor ze stap voor stap ruimte kunnen voelen om te vergeven. Bij jou kwam zin 4 het meest binnen.
Vergeven is idd niet de pijn ontkennen van wat er gebeurd is. Vergeven ontkent de pijn niet.
De pijn is een feit, het is iets wat jij voelt en dat mag er zijn.
Je mag het toelaten om gevoeld te worden.
Zonder oordeel.
Weet dat vergeven een proces op zich is. Heel waardevol dat je voelt dat je daar al in gegroeid bent Jef.
Geef het nog wat tijd en ruimte, je zal zien dat je daar nog verdere stappen in zult zetten doorheen de volledige module rouw met alle bijhorende webinars.
Succes verder.
Veerle
“Ivm de systeemoefening op de stoel … Kan je dat gevoel omschrijven? Wat voelde je dan precies?”
–>
Ik voelde precies aanwezigheid ex, en er kwamen herinneringen naar boven van vroeger, ook wel fijne momenten aan die tafel.
Jef, bedankt voor de aanvulling.
Top dat je dus écht wel kunt voelen. Echt fijn om te lezen dat je toch wel van je hoofd naar je voelen kunt gaan.
Ergens ook wel mooi dat je ruimte kunt scheppen voor de mooie herinneringen die er geweest zijn.
Succes met de volgende webinar.
Veerle
Dag lieve Veerle,
Ik heb na een periode van weerstand, moeheid, andere zaken die prio werden, focus op mezelf in het kader van veel in beweging zijn, prille contacten opbouwen, heb ik weer de ingeven gekregen, naast overwinnen van weerstand, om verder te gaan met module rouw.
Zo zwart wit gezegd klinkt het als stilstand. Maar onbewust ben ik door de kracht fb groep, de deur uit gaan, toch bezig
geweest om de wijde wereld te ontdekken. Waardoor ik ontdekt heb dat er meer is dan thuis en haar alleen. En dat ik als enigszins introvert persoon, best heel goed mij kan bewegen buitenshuis en ben ik een graag gezien persoon. Dus misschien was/is het meer de angst om het onbekende, altijd geziene kwaad, laag zelfbeeld, te grote focus op mijzelf dan op de persoon naast je waardoor je verloren raakt in jezelf, in plaats van introvert zijn!
Efin, ik heb nu webinar 13 afgerond, en heb hem twee keer gekeken. Ik merk dat ik voor nu niet meer zo bezig ben met hoe, wat, waarom. Op een intense manier. Meer sluimerend. En ben bezig om elke dag, als ik eraan denk, tegen mijzelf te zeggen dat ik van mij hou! En dus meer de focus te leggen op de juiste persoon!!! Wil nog niet zeggen dat mijn rouw is afgerond. En vergeven is. Haar vergeven, poehoe. Nog lang niet. Maar wel meer mijn eigen dingen aan het spiegelen ben. Mijn fouten. En kijken dat ik mijzelf kan vergeven voor wat er allemaal is gebeurd. Dat vind ik een hele mooie stap. En hiermee probeer ik mijzelf op één te zetten, zonder respect te verliezen voor de ander. Dus probeer ik beter te worden, te groeien mijzelf niet in mijn eigen verhaal te verliezen, maar aandacht te hebben voor de ander. En dat gaat op en neer. Maar zoals jij ook zegt. Rouw is een proces. Niet een aan/uit knop.
In haar werkelijkheid ben ik het niet meer waard om voor te vechten. Dat kan ik niet veranderen. En ben dan los aan het laten. Zonder dat ik mijzelf ga/blijf zien als minder. Nee, ik ben Laurent met al zijn facetten, plus en min. En dat is ok!
Als dit een goede insteek is van het wat, hoe, waarom, dan denk ik dat ik op de goede weg ben.
Dus op naar webinar 14.
Een lieve warme groet, Laurent
Goed om te lezen dat je je bewust bent van de weerstand en alles erom heen en dat je dan toch de stap hebt gezet om door te gaan hier in de training Laurent.
Als ik lees wat je allemaal gedaan hebt dan kunnen we hier absoluut NIET over stilstand spreken, integendeel. Je werkt ook aan K.R.A.C.H.T. in je dagelijks leven en dat is dus niet alleen wanneer je op een stoel zit met de modules of de webinars voor je neus.
En wat een waardevolle inzichten bracht het jou over jezelf als persoon.
Wat een mooie evolutie heb jij hierin gemaakt! Echt sterk om te zien hoe jij jouw focus hebt verlegd.
Het is geen quick fix, zolang je in beweging bent groei je hierin en je bent meer dan in beweging.
Je mag echt wel trots zijn op de weg die je hier al afgelegd hebt.
Succes met de volgende masterclass Laurent!
Van hart tot hart, Veerle
Hallo Veerle ,
Op je advies afgelopen week masterclass nr 7 en deze gevolgd. De oefeningen uit masterclass nr. 7 geven mij handvaten om rust te vinden in mijn hoofd. Helaas lukt het abc mij nog niet om in slaap te vallen. Mijn gedachten blijven erdoor heen gaan. Vooral het anders kijken naar mijn gedachten door er afstand van te nemen helpt mij evenals het dagelijks voor het slapen 3 dingen op te noemen waarvoor ik dankbaar ben. en de ademhalingsoefening. Vandaag deze masterclass gevolgd. Met name de wat vraag speelt bij mij op de voorgrond. Weer komt de verbinding naar voren. Je advies is om de reden van mijn scheiding via een tijdslijn op papier te zetten, dit ga ik doen. Je geeft aan dat hiervoor ook nog een masterclass/ module voor is? waar kan ik die vinden? Ik merk dat ik nog echt in het denken zit en vind het doodeng om het te gaan voelen. Weet dat ik er doorheen moet maar zie hier erg tegen op. De mogelijke blokkades zitten in de ontspanning en ongeduld. Ik merk dat ik nog heel veel werk moet verzetten en hoop dat het ooit anders gaat voelen en de pijn verdwijnt. Ik ervaar vooral veel pijn omdat mijn liefde voor hem nog steeds heel diep in mijn hart zit en ik geen boosheid kan voelen omdat ik zijn keuze niet begrijp.
Esther, fijn om te zien dat je mijn advies hebt gevolgd.
Goed dat je met ABC aan de slag bent gegaan, jouw gedachten lijken dus zeer hardnekkig en het zal wat oefening vragen om die tot rust te krijgen.
Geef niet op en geef jezelf de tijd en de ruimte om wat te oefenen met deze ABC oefening.
Daarnaast hebben we ook nog een goeie van Dr Kinslow, die staat onder webinar nr. 3. Deed je die al?
De dankbaarheidsoefening is er ééntje die ik ondertussen al jaren doe, het is een routine geworden die me ook met een tevreden gevoel de nacht helpt in te gaan. Dus echt wel volhouden zou ik zeggen, het is fijn om een routine te hebben die jou rust geeft.
De tijdlijn wordt nog verder uitgelegd in de videoserie, deze training kan je ook als K.R.A.C.H.T.-lid gratis volgen, je vindt dit terug onder het kopje ‘videoserie’. Als ik me niet vergis gaat dit over stap 8.
Heel begrijpelijk dat je het nog allemaal wilt begrijpen met je hoofd en je het voelen nog wat af wilt houden.
Goed dat je je daar bewust van bent!
Dat is echt de 1ste stap Esther.
Oordeel er vooral niet over en geef jezelf tijd en ruimte om doorheen de training te zakken naar het voelen.
Weet dat het een proces is en dat het stap voor stap gaat.
Als je alles gaat volgen wat hier aangereikt wordt dan ga je ongetwijfeld op een dag écht voelen.
Wees er niet bang voor, ook jij kunt dit.
Weet dat je in de groep ook 24/7 kunt verbinden.
We zijn er voor je.
Van hart tot hart,
Veerle
Hai Veerle,
Op gevoel webinar 13 gekozen om te doen.
De Hartcoherentie zal ik nog doen.
Om op HOE in te zoomen, was inderdaad mijn vraag: Hoe ga ik mijn leven nu vormgeven ?
Ik beweeg veel. Ik wandel en fiets elke dag, Loop 1x in de week hard en kan nu weer fijn tuinieren.
Soms bruis ik van de ideeën, soms zie ik geen stip op de horizon.
Wat voelen betreft, kan ik niet anders als voelen.
Er liggen heel wat tranen. Voor mij is de visualisatie om buiten de waterval ( andere webinar) te blijven belangrijk om er niet te zwelgen.
Op de stoel van mijn ex-partner zitten , roept niets op.
Op deze stoel heb ik al vaak heerlijk zitten schilderen.
De blokkade’s bij vergeven zitten bij mij is 3 en 4 en is mijn grootste struggle “emotioneel vastlopen”.
Zowel tijdens als nu na mijn huwelijk steeds maar hopen op erkenning, begrip en emotionele betrokkenheid.
Ik kan de persoon en zijn denkbeelden niet veranderen en het is meer dan tijd om hier afstand van te nemen.
De oefening Parentificatie heb ik als bijzonder ervaren.
Het gaf mij een nieuw inzicht.
Toen zij voor mij stonden, zag ik dat mijn vader een leeg wit gat symboliseerde.
Hij was de grote afwezige en is geen echte vader voor mij geweest.
Op afstand zetten was niet moeilijk. hij was altijd al ver weg.
MIjn moeder stond er volledig, kleurrijk en dichtbij.
Met haar leefde ik bijna in symbiose.
Zij leefde mij Co dependentie voor en ik leerde van haar dit te doen, wellicht werd mijn ontvankelijkheid hiervoor getriggerd door mijn HSP zijn.
Haar op afstand zetten voelde dubbel. Ze zit in mijn hart , is 2 jaar geleden overleden en ik hield veel van haar.
Ze was dus zelf codependent en verwachtte ook dat haar omgeving, dus ook ik , dat naar haar toe was.
Er was dus een vorm van manipulatie.
Wie ben ik nu zonder codependent te zijn?
Zonder een ander te helpen, ondersteunen en mijn tijd aan de anderen te geven?
Een waardevolle me- time , dicht bij mij zelf blijven en veel tijd aan mij zelf te besteden.
Ik denk een moederwond te helen en totaal mijn authentieke zelf zijn.
Dit codependent zijn heb ik ook bij mijn partner toegepast, zoals mijn moeder bij mijn vader.
Maar mijn codependent zijn was op emotioneel gebied niet nodig bij mijn man.
Hij vroeg nooit hulp of liet niet blijken mij daarin nodig te hebben.
En ik haalde daar mijn waarde uit… en voelde mij waardeloos, als er weinig op gereageerd werd en mijn inspanningen niet gezien werden.
Mijn vaderwond, die ik tot mijn verbazing dus ook heb, heb ik mijn huwelijk op willen vullen, door emotionele connectie te creëren , door veel te veel naar buiten gericht geweest te zijn, terwijl iemand van je kan houden , als je totaal je kleurrijke, authentieke zelf bent.
Ik kom bij mijzelf uit. Ik hoop dat je mijn verhaal kan volgen, Veerle.
Alvast bedankt voor je reactie.
Lieve groet, Petra
Fijn dat je jouw gevoel volgt Petra bij het uitkiezen welke volgende webinar je zal volgen die bij de module hoort waar je mee bezig bent. Dat doe je goed!
Heel waardevol dat je zo actief bezig bent met het invullen van je ‘nieuwe leven’. Dat is best wel een uitdaging en kan confronterend zijn.
Weet dat het normaal is dat je de ene dag de wereld zou kunnen verzetten en de andere dag geen puf hebt.
Zolang er maar beweging in zit …
Goed dat je de visualisatie van de waterval met je meeneemt doorheen de training.
Begrijpelijk dat je verlangt naar de erkenning, sterk dat je kunt zien dat je hem niet kunt veranderen.
Een belangrijke vraag hier “Heb jij reeds de nodige erkenning aan jezelf gegeven?”
Zie jij van jezelf hoe waardevol je bent? Kan je dat omarmen?
Heel bijzonder wat je allemaal schrijft over je vader en je moeder.
Wat een waardevolle inzichten kreeg je hier al.
Sterk ook dat je kunt zien dat er naast de gelijkenis ook een vorm van manipulatie was bij je moeder.
Dus wss bewoog zij wel op die as tussen ‘narcisme en symbiose’. Schrik niet van de term narcisme, ik heb het hier niet over de persoonlijkheidsstoornis maar wel over de karakterstijl.
Afhankelijk van de gebeurtenissen kan je op die as (soort van spectrum) bewegen.
Ik begrijp jouw vraag volledig.
“Wie ben ik nu zonder codependent te zijn?”
Denk dat dit dé hamvraag is bij veel mensen hier.
Daar zal je stap voor stap doorheen de training een invulling aan geven.
En wat je schrijft over het codependente gedrag dat je doortrok in je huwelijk maar dat het niet erkent of als waardevol ontvangen werd … Dit is een heftige … Soort van leeggeven eigenlijk.
Dweilen met de kraan open.
Dit moet heel veel energie van jou gekost hebben.
Het lijkt wel of het lege witte gat zich ook doorgetrokken heeft …
Ik volg je zeker.
Heb jouw inzichten gelezen met dankbaarheid, echt waar.
Heel bijzonder allemaal.
Inzicht is de 1ste stap naar verandering Petra.
Sterk gedaan.
Ik wens je veel succes toe met de volgende webinars.
Stap voor stap doorheen jouw innerlijke reis.
Liefs,
Veerle
Na het drieluik over boosheid loslaten deze webinar gevolgd omdat ik nog met veel vragen zit. De 4 feiten over antwoorden neem ik als grote les mee, juist omdat ik al die tijd al (krampachtig??) op zoek ben naar antwoorden. Hierbij merk ik op dat ik veelal nog met de waarom vraag zit en daardoor dus in de slachtofferrol. Zo wil ik me helemaal niet voelen!! Daarbij merk ik dat de waarom vraag niet eens zo zeer met de scheiding zelf te maken heeft, maar veel meer met het feit dat mijn ex (nog voor ons huwelijk voorbij was) al met een ander verder is gegaan. De daden die gebeurd zijn tijdens het huwelijk heb ik al vergeven en daar ervaar ik dan ook geen blokkade.
Ik ervaar wel een grote blokkade bij de stappen die ze nu onderneemt door nu ook definitief met hem door te gaan. Mijn hoofd wil hen beide wel vergeven, maar mijn hart nog allerminst (en dan met name haar vriend die (naar mijn idee) heeft lopen stoken tijdens onze problemen). Zoals ik al schreef, ik heb geaccepteerd dat ik het verleden niet terug kan draaien, maar heb echt heel veel moeite met het heden. Het lijkt erop dat ik met name emotioneel vast loop, ofwel blokkade 5 heel actief is. Ik zie alleen (op dit moment nog) niet hoe ik daaruit kan komen.
Top om te zien Bertwin dat je jouw gevoel volgt in wat je als volgende stap mag volgen, zo maak je jouw innerlijke reis persoonlijk en dat is de bedoeling.
Dankbaar ook om te zien dat je hier een inzicht mocht uithalen.
Er zijn verschillende lagen in jouw proces.
Het bedrog tijdens het huwelijk, de scheiding zelf maar dan nu ook wel het feit dat ze werkelijk met hem doorgaat.
Dat mag je zien als 3 aparte luiken.
Je mag niet verwachten van jezelf dat je in elke luik even ver staat.
Vergeven is ook een proces op zich.
Je bent nog aan het rouwen, dus daar is meestal dan nog geen ruimte voor.
Geef jezelf nog wat tijd om met je rouwproces bezig te zijn.
Het is al een hele waardevolle stap dat je reeds geaccepteerd hebt dat je het verleden niet meer kunt terugdraaien, heel veel mensen zitten daarin vast, dat heb jij dus niet.
Wat het heden betreft, in sommige situaties komt die klap later, wanneer de ex partner na een aantal maanden of jaar een nieuwe partner heeft. Ok het is ook wel anders, want het gevoel van bedrog en vervanging komt daar niet bij, maar we zien dat die mensen ook op dat moment terug in een rouwproces komen.
Waarom vertel ik dat? Omdat ik jou bewust wil maken van het feit dat er in jouw proces veel tegelijk op hetzelfde moment aan de gang is … Wees je daar bewust van en wees mild voor jezelf.
Het komt wel als je consequent met de training verder blijft werken, je hoeft nu zelf niet te zien ‘hoe’.
Dat doet het universum wel voor je.
Geloof me, heb vertrouwen.
Begrijpelijk dat je weerstand kunt voelen bij het zien van de punten wat vergeven NIET is.
Ook dit is weer een proces Stephanie, waar inzicht de 1ste stap is.
Dus laat het gewoon maar binnen komen en neem het er binnen enkele weken nog eens bij om te doorvoelen wat het dan met (nog) met je doet.
Goed dat je ziet dat je door jouw focus op de verkeerde persoon te houden je dan ook steeds geraakt wordt door zijn opmerkingen.
Wat als je de focus terug kan brengen naar jezelf?
Toch schrijf je hier mooie inzichten neer over jezelf, hou je eraan vast wanneer je weer in de slachtofferrol duikt.
Want het is zoals je zegt, die rol brengt jou niet verder.
Eerst is WETEN nodig om het te VOELEN.
Hier zal je stap voor stap leren wat je nodig hebt om van je hoofd naar je hart te gaan.
Van de zaken die vergeven niet is merk ik dat ik vooral weerstand voel bij 3 (geen excuus voor het gedrag van de ander) en 4 (niet de pijn ontkennen van wat er is gebeurd). Het voelt toch een beetje alsof het dat wel is.
Daarbij komt dat ik de focus op de verkeerde persoon heb (op hem) en laat me daardoor steeds raken door zijn woorden/acties. Alsof ik erkenning van hem nodig heb voor alles wat ik voel en wat hij mij heeft aangedaan. Ik wil dat hij inziet dat zijn gedrag gevolgen heeft voor mij, en dus ook voor onze kinderen… (slachtofferrol) ja, ik weet het, hiermee saboteer ik mijn eigen herstel, dat mag ik dus ook gaan loslaten en voor mezelf erkennen, dat is genoeg en heb ik hem niet voor nodig
Ik WEET het dankzij alle inzichten maar voel het nog niet niet altijd zo. Ik mag hem vergeven voor mijn eigen rust. (ik weet ook dat de pijn die ik voel niet alleen door nu ontstaat maar dat het mijn innerlijke kind stuk is en het ‘niet gezien worden’ en ‘niet goed genoeg zijn’ hierin kei hard wordt geraakt. Dus niet alle schuld ligt bij hem)
ik zit nog vol in het rouwproces dus vergeven hoef ik nog even niet… maar wat zou het een rust brengen als me dat wel lukt, voor mij en onze kinderen!
Dag Veerle,
Ik luisterde het liedje … heel bizar. Ik voel snel tranen bij mij opkomen als iets me raakt. Hier niets … geen traan, zelfs onverschillig. Raakte het liedje me niet of zit ik daar met een blokkade? Kan ik niet direct zeggen. Ik voelde me eerder oppervlakkig. Ik voelde mijn voorhoofd wat fronsen en weet niet goed of het een soort boosheid was. Bizar. Ik voelde me wel moe als ik de sessie begon. Ondanks dat ik goed kan visualiseren lukte dat niet echt. Ik bleef mijn ouders gewoon wat aanstaren van vrij dicht bij en dan ging de film niet meer verder.
Begrijpelijk dat je jezelf de vraag stelt ‘raakt het me niet of zit ik hier met een blokkade’.
In deze masterclass heb ik idd al een gedeelte ‘innerlijke kind’ meegenomen, terwijl dit in principe een masterclass is die over rouw gaat. Ergens om mensen al even daarin mee te nemen. Wat kan, dat kan.
Waar je nog niet klaar voor bent, dat komt wel op een ander moment dan.
Probeer het voor nu niet teveel te analyseren, je zal doorheen de training een antwoord krijgen op jouw vraag die je nu stelt.
Noteer het alvast in jouw notities en ik wil je vragen om hier als je met hechting bezig bent nog eens de tijd voor te nemen om dit opnieuw te doen. Dan zal je beter kunnen doorvoelen waarom dit jou niet raakt, of net dan zal het jou mss wel raken.
Alles is ok, niets is goed of fout, je vindt jouw antwoord wel.
Ik lees nu ook dat je je moe voelde als je hieraan begon, ook dat kan zeker een factor zijn die meespeelt.
Ons lichaam is wijs en laat door wat we aankunnen.
Ik begrijp dat je nu heel intensief bezig bent met de training omdat je er wil van profiteren nu je nog een weekje vrij bent en met een nieuwe job in het vooruitzicht zal je vanaf volgende week de training wat op pauze moeten zetten.
Maar … weet dat rouwen en de innerlijk reis niet in een 5de versnelling kan, doseren is belangrijk.
Jouw lichaam heeft ook tijd nodig om alles te implementeren.
Dus steeds goed voelen hoe je erbij zit en niks forceren is de boodschap.
Wel goed dat je je hier bewust van was en dat je het gedeeld hebt.
Voor nu zou ik me er niet te veel vragen meer over stellen.
3de Indiaanse wet – ‘Elk moment waarop iets begint, is het juiste moment’. Lijkt me niet te kloppen. Het kan goed aanvoelen in het begin, maar soms lijkt het complexer omdat er nog verdriet en rouw zit bij de ene of andere… Pijnlijk!
Ik begrijp jouw weerstand hierop An, de Indiase zijn best lastig om te voelen als je nog in rouw zit.
Laat het voor nu maar voor wat het is. Noteer in jouw notities dat je hier weerstand voelde en binnen een paar maanden kan je dat even opnieuw doorvoelen.
Randi,
Heb je ook gehoord, dat vergeven een proces op zich is wat voorbereiding vraagt?
Meestal kan vergeven zich pas aandienen na het rouwen.
Dus wanneer alle fases gevoeld zijn en de nodige ruimte hebben gekregen.
Weet nu niet uit mijn hoofd als jij de 3-delige reeks over “boosheid loslaten” al hebt gezien, want daar vertel ik deel in deel 3 ook nog info over vergeven.
Voelen … doe je doorheen de training, bij alles waar jij jezelf laat raken. Dus bij oefeningen, meditaties en visualisaties …
Zoals ik in ons laatste webinar nr 33 zei, de “hoe ” hoef je niet te weten, daar mag je op vertrouwen dat dit zich zal aandienen.
De Indiase gezegde ‘wat voorbij is, is voorbij’ is bij mij blijven hangen.
Merk dat ik bij het vergeven nog vast zit in verschillende blokkades. Vooral onvoldoende ontspanning, focus op de verkeerde persoon, ongeduld maar vooral emotioneel vastlopen. Ik moet leren accepteren dat de ander nooit zal inzien dat hij mij pijn berokkent heeft tijdens het huwelijk en daarna. Maar hoe doe je dat? In theorie snap ik het maar hoe doe je dat in praktijk. Weet dat inzicht een eerste stap is maar wat is de tweede stap? Voelen? Maar hoe?
Daarbij lees ik nog eens opnieuw jouw verlangen …
“Dat de ander ziet dat hij mij pijn berokkent heeft …”
Waar gaat dit over?
Wat wil je? Je wil je …
heb niet zoveel met de Indiase wetten , eerder uit India dan Indianen is ook mijn indruk , denk toch veel te herkennen van Boedhisme en Hindoeisme uit mijn studie theologie, wereldgodsdiensten. Veel is gebaseerd op het kaste systeem en alles is je eigen karma (schuld) en geloof in reïncarnatie.. vind dat heel erg, als iemand op straat leeft of ziek wordt etc.. geen hulp want is je eigen karma, je hebt iets in je vorig leven gedaan waardoor je nu slechter (of beter) terugkomt. Zelf geloof ik niet in reïncarnatie, vele levens, maar wel dat we 1 kostbaar leven hebben, wel geloof ik in leven na de dood en liefdevolle en God. Er is veel gelatenheid in deze levensbeschouwingen, soms kan ik daar natuurlijk wel van leren, aanvaarden van wat is, maar ik geloof ook in je eigen verantwoordelijkheid opnemen, groeien, veranderen, opbouwen, initiatief nemen. In India mag je niet uit je kaste uitstijgen, ik bewonder juist mensen die bvb uit armoede of andere patronen doorbreken.
Als ik denk aan de vele verhalen van misbruik die mensen kinderen meemaken, dan vind ik het wel wat wreed om te zeggen elke persoon die je ontmoet is de juiste. Alles heeft een reden, ja sommigen met macht misbruiken anderen of maken ze slaaf, hun reden is profijt en geld en macht, er zijn echte slachtoffers. Is alles wat er gebeurt het enige dat kan gebeuren? We hebben keuzes, soms als kind heel klein is niet.. iemand had iets anders kunnen laten gebeuren. is iets altijd het juiste moment? Soms zien we achteraf dat we kansen hebben voorbij laten gaan of juist ontsnapt zijn op een goed moment aan ongeluk ..Ik geloof wel dat God alles doet medewerken ten goede voor wie Hem liefhebben, ik zie ook wel dat ik leer door alles en dat je gevormd wordt door lijden heen. En ja, 4e, wat voorbij is , is voorbij, dat kan ik wel 100% (h)erkennen. De andere ‘wetten’ of overtuigingen, levensbeschouwingen zijn niet genuanceerd genoeg als je alle mensen en alle situaties bekijkt. Als wiskundige heb ik btje moeite met woordje wetten, alsof het vaststaat.. zoals zwaartekracht . Er is niet zoveel bewezen ALS DAT MEN DENKT.. IK ZIE HET GRAAG ALS PERSPECTIEVEN, ANDERE BRIL, ANDERE OVERTUIGINGEN EN GELOOF ETC..(per ongeluk hoofdletters.. niet de bedoeling, kan het niet omzetten en geen zin in overtypen) Dat is mijn mening natuurlijk, er zijn vele levensbeschouwingen. Die kunnen we niet opleggen aan elkaar.
Vond het wel heel helpend de 4 feiten over antwoorden zoeken en vinden.. je wordt niet gelukkiger als je alle antwoorden weet.. waarom, hoe en wat vragen.. zelf had ik deze opgeschreven toen ik bij rouwmodule erover las: waarom heb ik nog steeds last van schuldgevoelens (in het algemeen) waarom lukte het niet om samen in het huis naast mijn ex te blijven leven, en mijn eigen leven uit te bouwen, zonder hart verbinding.. (wat vriendin wel kan) maar toen ik dat zei kwam je juist binnen in spreekuur, dat ik dat juist niet moet willen.. is even eyeopener.. terwijl ik dacht, stom dat ik dat niet kan en anderen wel…Hoe kom ik van schuldgevoelens af en word ik milder voor mezelf.. dit is btje mijn kernthema.. klopt dat antwoorden op vragen niet perse nodig zijn maar het helpt om antwoorden en inzicht te krijgen.
Mooie zin : wanneer je inzicht hebt, kom je in verbinding met je realiteit (en met jezelf) zodat je weer in beweging kunt komen om zaken los te laten op weg naar jouw toekomst. Had al eerder opgeschreven bij doelen, wandelen, probeer dat nog wat meer te doen, wou dansen weer oppakken, ondertussen 2x afro en 2x salsa gedaan en ga avond per week conditietraining doen met muziek in dezelfde groep en regelmatig afro en salsa dans extra in weekend. Was heel fijn de groep weer terug te zien, ken hen al jaren maar had problemen met enkel en voet laatste anderhalf jaar dus niet gedanst. Word er blij van!
Vergeving is al paar keer aan orde gekomen, bij mijn brief schrijven en vorig 3 daagse webinar.. nummer 8 vind ik bevrijdend, je moet niet relatie voortzetten, ook niet gedrag goedkeuren en niet mijn eigen gevoelens ontkennen. Het is een proces ook, niet 1 malige daad, ontspannen vind ik makkelijkst via symmetrische ademhaling en naar wolken kijken doe ik veel ..
dikwijls merk ik dat ik toch meer moeite heb met mezelf vergeven.. kan beter begrip soms opbrengen voor ander.. dat komt nog door jeugd en codependentie..soms wel btje als…dan.. , besef dat ik echt verleden wil loslaten, aanvaarden beter gezegd, omarmen, bvb mijn innerlijke kind en daarom doe ik training, om vrede te vinden in mezelf met mijn verleden, alles wat gebeurd is en mijn keuzes.. wat is nog mijn verantwoordelijkheid in alles, tov kinderen, ex, anderen…
de ander niet veranderen of niet willen overtuigen zodat er inzicht komt bij hem .. dat herken ik ook wel.. neiging tot.. heb dat veel te veel gewild, geprobeerd in die 26 jaar…. later beseft, iemand heeft eigen keuze en verantwoordelijkheid, ook eigen sleutel van eigen hart, scheiding liet me zien dat ik niet zijn hart kon bereiken.. die muur van beton waarin ik stukliep en hij in opgesloten zat, angst en bescherming of zoiets.. idd, dat kon ik niet veranderen.. soms denk ik nog: als hij nu wel zelfreflectie zou hebben en gaan groeien en voelen.. misschien toch nog samen?? maar na 10 jaar zie ik daar geen verandering in..
ben idd wel es ongeduldig.. dan wil ik dat het AF is.. en ik weet dat dat niet zo werkt, een proces en je zei es, het is leren comfortabel omgaan met het oncomfortabele. Ik wou de training doen om es helemaal klaar te zijn met verleden ,scheiding, rouwproces van zowel geen kindertijd, scheiding, kindje verloren, 2x van land veranderd .. etc.. ik wil vrede hebben met mijn leven, met verleden.. de visualisatie had ik niet zoveel gevoel bij, de tekst/muziek mooi maar er is al veel heling daarin denk ik.. veel jaren therapie gedaan etc.. later komt nog module hechting, zal wel zien wat er dan nog is.. eerst alle webinars van ROUW bekijken, dan naar AANDACHT. ..
Klopt het zijn de Indiase wetten ipv de Indiaanse, die “fout” zien we op het internet nogal vaak terugkomen en ik heb dat bij het maken van dit webinar ook overgenomen. Gunter maakte me daar attent op, zoals je kan zien in de reacties hier.
Los daarvan, zijn deze wetten voor veel mensen een houvast in hun proces.
Om die reden heb ik ze ook gedeeld.
Persoonlijk heb ik dan moeite met “karma” … het geeft mij een gevoel van schuld of gestraft worden of wensen dat iemand anders zijn of haar straf krijgt.
Bedankt om jouw kennis hier rond met ons te delen.
Ieder persoon haalt hieruit wat voor hem of haar op dat moment belangrijk is.
Wat een mens nodig heeft als houvast in zijn/haar proces is heel verschillend, om die reden haal ik ook zoveel mogelijk verschillende zaken aan in de K.R.A.C.H.T.-methode.
Het is zoals je zegt, dit zijn zaken die je niet kunt opleggen aan elkaar.
Fijn dat je de 4 feiten ivm de vragen helpend vond!
Goed van je dat je de eyeopener van in het spreekuur in gedachten houdt.
Met schuldgevoelens struggelen is ook een kenmerk van codependentie.
Weet nu niet meer uit mijn hoofd als jij dat webinar al gezien hebt.
Je kan er zeker al een 1ste keer naar kijken mocht je nu al meer willen weten, je hoeft daarom nog niet aan de module hechting te zitten om er gewoon naar te kijken. De oefeningen die erbij staan, laat je dan nog even voor wat het is.
Mooie inzichten schrijf je hier weer neer Nadine.
Fijn ook om te zien dat je het dansen weer oppakt en er ook van geniet.
Voor veel mensen is het zien van wat vergeven niet is, helpend om verdere stappen te kunnen zetten in dat proces.
Feit dat je makkelijker de ander kunt vergeven dan jezelf, toont aan dat je het makkelijker hebt om de focus op de ander te leggen dan op jezelf, ook dit is weer een kenmerk van codependentie.
Je mag trots zijn op jezelf dat je jezelf de ruimte geeft om hier zo intensief mee aan de slag te gaan, zodat je idd de vrede kunt vinden in jezelf en met het verleden.
Weet dat de training tijd vraagt om er doorheen te gaan.
Zoals ik vanmiddag in de groep reeds schreef mag je toch gemiddeld op een 6 tal maanden rekenen.
Rouwen in een 5de versnelling werkt niet, onze innerlijke reis mag de nodige ruimte krijgen en dan is 6 maanden een mooie tijd om wat hier staat allemaal te kunnen doorwerken. Daarna kan je voor jezelf voelen wat er nog meer aandacht mag krijgen en kan je zaken herhalen zoveel als je wilt want je hebt voor altijd toegang.
Stap voor stap Nadine.
Heb vertrouwen.
Ook mij lukt de visualisatie van mijn ouders niet. Hierdoor ontstond wel een hele heftige emotie die mij overviel. Heel mijn krachtmap zit onder de tranen. Ik zal dit later deze week nog eens proberen maar vraag me wel af wat dit betekent.
Lieve groet, Annette
Annette, wanneer visualiseren nieuw voor je is dan vraagt dat oefening.
Anderzijds kan je niet iets goed of fout doen, het heeft ergens altijd wel zijn uitwerking die goed voor je is.
Zoals hier nu het losbarsten van de emoties die je mss al heel lang onbewust vast houdt.
Probeer niks te analyseren of te forceren … stap voor stap zal je tot antwoorden komen doorheen de K.R.A.C.H.T.-methode.
Laat de oefening nu maar even voor wat het is, de emoties voelen is voor nu wat het is.
Zou je voor jezelf nog jouw gedachten weten op het moment dat de emotie jou overviel?
Wat dacht je toen?
Wat voelde je?
…
Je mag het zeker nog met me delen, mag ook per mail als je dat liever hier niet doet.
Liefs,
Veerle
In het lied ‘iedereen buitensluiten – hoofd op slot’
De eerste zin en alle emoties in mijn lijf gaan aan! Tranen stromen. Flitsen van vroeger wanneer ik me als kind alleen in mijn kamer terug trok, wenend om reacties van mijn ouders naar mij toe, intens verdrietig én genietend van het alleen zijn. De laatste weken doe ik hetzelfde, ik heb mijn dochter naar haar papa laten verhuizen en trek me terug in mijn appartement. Ik wil alleen zijn met mijn verdriet en pijn. Ik wil alles eindelijk doorvoelen zodat het niet langer mijn leven beheerst.
Waarom nu? Tweede scheiding een paar maanden geleden, Amber (19 jaar) vorige week naar haar papa doen verhuizen, ruzie gisteren met Michiel (zoon 21 jaar), niet wetende wat met Vio (lat-relatie na huwelijk of niet), zoveel voelen, zoveel verwarring,… oude en nieuwe pijn, het niet ‘weten’.
En tegelijkertijd voel ik dat ik dit NU te doen heb. Twee maanden mijn eigen tempo leven, mijn agenda schrappen, voelen wat ik elke dag nodig heb én vooral mezelf die toestemming om dit te doen elke dag weer opnieuw geven!
Geen rollen opnemen, geen verantwoording afleggen, niet zorgen voor, gewoon IK en alleen IK!!!
Het is nu tijd voor mij. Ik heb genoeg gezorgd. Ik heb me genoeg aangepast. Nu IK!
Deze woorden schreef ik vol emotie op na het beluisteren van het lied. En dan heb ik de video nog niet gezien 😉
Het is een emotionele week!
Whaw Ann wat goed dat jij jezelf opnieuw de ruimte gaf om de emoties er helemaal te laten zijn.
Bepaalde muziek of teksten kunnen er idd voor zorgen dat het mooi kan stromen.
Bijzonder ook dat je voelt dat je dit alleen wilt doen en dat je dit herkent van vroeger.
Jij voelt het beste wat je nu nodig hebt in deze fase van “niet-weten” … antwoorden zitten in jou en komen wel naar boven als je jezelf daartoe de tijd en ruimte geeft .
Het is heel moedig van jou om er nu volledig in te duiken de komende 2 maanden.
Ik voel aan alles dat het écht tijd was voor JOU.
Goed dat je luistert en jouw grenzen trekt.
Sterk dat je het van je afschreef Ann.
Blijf verbinden als je dat nodig hebt.
Ik wens jou alle draagkracht toe.
Je kunt het!
Liefs,
Veerle
Ter info; het zijn niet de Indiaanse (van de Indianen) maar Indiase (uit India) spiritualiteitswetten. Heb er seminaries van gevolgd in een ashram in Pushkar, een heilig stadje in de staat Rajastan, India. Ere wie ere toekomt 😉
Oei, bedankt voor je wijze feedback.
Ik weet nu niet meer uit mijn hoofd op welke bron ik mij toen gebaseerd heb.
Maar zocht net ook even op internet en daar staat het vol over de 4 Indiaanse wetten.
Veel verkeerde info dus.
Wat bijzonder dat je daar was en er seminaries over gevolgd hebt!
Dus wellicht kan jij er nog veel meer over vertellen dat wat ik deed in deze intro.
element vergeven is niet… fantastisch inzicht meerdere elementen die mij een voor mij een deur hebben geopend…
Tim, ontzettend moedig dat je in de flow blijft van het volgen van de training. Vergeven is een proces op zich … wat meestal zich pas kan aandienen na de rouw… Geef jezelf de tijd ervoor, je voelt zelf wanneer daar ruimte voor ontstaat.
Veerle,
Bij de oefening met mijn ouders,kon ik het beeld niet voor me krijgen…
2x geprobeerd maar het lukt niet,2de x eerst naar het vlammetje van een kaars gekeken.
Is hier een oorzaak voor?Of een manier waarop dit wel zou kunnen lukken?
Groetjes Tinne
Tinne, visualiseren vraagt bij sommige mensen oefening.
Sommige zijn er van nature goed in en andere hebben er echt moeite mee.
Haal het moeten eraf, want dan lukt het zeker niet meer.
Geef jezelf tijd om hiermee te spelen en te oefenen, het is net als leren fietsen, dat vraagt ook heel veel geduld en oefenen.
Probeer het met regelmaat een paar keer opnieuw.
Soms helpt het om ook eens oude foto’s op te zoeken, zodat je herinneringen op je netvlies krijgt.
Ik heb hier helemaal niks bij gevoeld. Heel raar…
Je bedoelt bij die oefening met je ouders Nathalie?
Ik zit met vergeving nog veel vast in het emotioneel vastlopen. Ik wil dat hij inziet dat dit niet ok is, en dat het anders moet.
Vergeven is ook een proces op zich Lieselotte … vaak zien we dat dit pas komt na het rouwproces.
Wees dus nog wat mild voor jezelf hierin…
Ik heb H wel vergeven omdat ik weet dat hij echt psychisch niet goed is.
Hele erge boosheid om het vreemdgaan heb ik niet ervaren.
Ik weet dat het gebeurt is ,maar kan het mij niet eens visualiseren omdat het gewoon niet bij hem past.
Terwijl ik bewijs van apps heb gelezen.
Ben ik daar heel snel overheen gestapt.
Heb ik het weggestopt?
Dringt het wel tot me door dat dat gebeurt is?
Eigenlijk snap ik m’n reactie hier niet op ik heb niet eens echt pijn hierom gevoeld,alleen angst om hem kwijt te raken
Sandra de wilde
Super sterk dat je jezelf nu al de ruimte kon geven om te vergeven. Veel mensen hebben daar veel langer voor nodig.
Goede vragen die je hier ook stelt.
Ben je er idd overheen gestapt of heb je het verdrongen?
Je zal er gaandeweg hier in de training wel achterkomen.
Goed te weten wat vergeven niet is
Ik heb erg veel moeite met de indiaanse wed.
Elk moment waarop iets begint is het juiste moment.
Waarom toen H bij mij wegging verloor ik 2 weken later m’n moeder.
Ik had m’n moeder zo nodig in de scheidings periode en H zo nodig na het overlijden van m’n moeder.
Ik voelde me zo alleen.
Begrijpelijk dat je in deze fase van jouw proces nog weerstand voelt op de indiaanse wetten.
Uiteraard is het ook normaal dat op sommige stukken in je leven je wellicht nog zult snappen “waarom dan?”, vooral bij het overlijden van dierbare personen.
Het was voor jou heel heftig om op korte tijd in 2 rouwprocessen tegelijk te belanden …
Over de Hoe vraag heeft beweging nodig.
Ik ga elke dag fietsen met m’n hond.
En lopen een paar keer per dag met m’n hond.
Ook wil ik het zwemmen weer oppakken.
En van Vergeving
De cijfers die zorgde voor de meeste opluchting zijn
1 2 4
Sandra, goed dat je dat lichaam van je ook letterlijk in beweging brengt!
Sowieso is wandelen goed voor iedereen, niet alleen wanneer je in een rouwproces zit.
Super dat je het zwemmen ook weer gaat oppakken.
1) Vergeven is niet onverantwoordelijk gedrag van iemand goedkeuren.
Dus wanneer jij je ex vergeeft, keur je zeker niet goed wat hij gedaan heeft.
2) Vergeven is niet naïef.
Je bent absoluut niet naïef wanneer je vergeeft, want je doet het in de 1ste plaats echt voor jezelf!
en dan 4) Vergeven is niet de pijn ontkennen van wat gebeurd is.
Wees je daar bewust van, met vergeven ontken je het niet.
Mooi om te zien dat je weer bent verdergegaan met de training Sandra!