Hi Veerle, de tijd vliegt voorbij en het is al lang geleden dat ik woede heb gevoeld. Ik ben zoiezo een persoon die max 2 keer per jaar boos is. Bij m’n ex heeft het heel lang geduurd voordat ik boos werd. En echt heel boos ben ik nooit op hem geweest. Eerder verdrietig en boos op de gevolgen die het voor mij had. In bepaalde situaties kan ik boos zijn. Waar ik het voorheen nooit uitsprak probeer ik dat nu sneller te doen. Anders borrelt het alleen maar op en zit ik daardoor niet lekker in m’n vel en dat schiet niet op. Overigens kan ik best boos worden op m’n kids. bv. als ze zich na 5x vragen om zich aan te kleden het nog steeds niet hebben gedaan. Maar dat is voor mij niet echt woede. Liefs, Marlies
Marlies,
Fijn om jou weer aan het werk te zien.
Het is goed om bij deze emotie stil te staan, zeker wanneer je merkt van jezelf dat dit eigenlijk een gevoel is wat je niet snel zal toelaten.
Is dat omdat je conflictvermijdend bent?
Voel je het wel maar uit je het niet?
Goed om te lezen hier dat je jezelf nu wel sneller durft uit te spreken, dus het conflictvermijdend gedrag ligt hier mss wel aan de basis … Kan je zeggen wat er onder ligt voor jou? Waar is Marlies bang voor als ze boos wordt?
Daar zijn we dan bij de woede. Is voor mij een beetje moeilijk herkenbaar, omdat ik niet echt boos ben geweest in de vorm van exploderen.
Kan ook niet ‘het gelijk’ wat ik van mijn ex heb gekregen, nadat de papieren waren getekend: ja Laurent je had gelijk, ik had meer aandacht aan ons moeten geven. Maar de kinderen waren alles voor mij” plaatsen onder een noemer.
Heb haar hier jaren voor gewaarschuwd. Dat is dan verkeerd zou aflopen. Achteraf heb ik hier niets meer aan. Is voor haar healing dat ze dit uitspreekt. Houdt het dan voor je.
En het grotere geheel, het leed wat de kinderen voelen van de scheiding. Waar deze nu nog wel voor bij mij aankloppen, hun trauma’s dus. En ze aangeven dat ze hun moeder missen. De connectie is er niet meer. Mama is teveel met zichzelf bezig. Papa voelt als een baken.
Kan dit lastig plaatsen onder een noemer. Is het woede, is het verdriet, is het onmacht, is het niet als gelijkwaardige behandeld zijn … ???? En voelt het juist daarom als woede??
Over dit alles kan ik dan weer wel nog boos worden. Op een moment dat ik niet lekker in mijn lijf zit op een dag. Of is het weer marchanderen. Van ja beste ex ik heb je gewaarschuwd. Maar ik wil haar niet meer terug. Die kans heeft ze gehad. Lang genoeg in mijn proces. En boos is dan bij mij meer ongeloof uitspreken in een gesprek.
Als ik een goede vriendin spreek, en het komt er toevallig op dan komen dit soort zaken wel weer eens op tafel. En wordt er even over gesproken, als deelgenoot.
Maar verder weet ik het dan ook wel weer langzaam los te laten. En mijn focus op andere zaken te leggen.
Boos kan ik nog wel zijn als ik een respons stuur op een mail, voor bv een afspraak rondom co-oudershap, en ik na twee weken nog steeds geen antwoord heb op mijn daarin gestelde vraag. Is dat dan zo moeilijk. Maar, zo zit ik in elkaar. Is dat dan netjes om niet al te lang te wachten met antwoorden, of is dit weer pleasen.
Maar heb geleerd dat ik één keer vraag en dan niet meer. Bij haar. Geen antwoord is ook een antwoord. En wordt rustig hierin, na de boosheid in mij te hebben laten draaien, erop mee te deinzen, en te beseffen dat er een grens is overschreden. En trek mijn eigen conclusie, en ga verder met het bewandelen van mijn pad.
Dus dit zal nog wel even aanhouden. Maar het is geen belemmerende factor meer in mijn doen en laten. In ieder geval niet meer of minder dan in alle andere situaties die we meemaken in het leven die niet te maken hebben met een echtscheiding.
En zoals met alles gaat het de ene keer makkelijk en de andere keer moeilijk. Maar ook dat is het leven.
Dus daar ben ik wel trots op. Zeg het alleen nog niet vaak genoeg tegen mijzelf. Dus Laurent wees trots op jezelf hoe je op dit moment met je woede om gaat in het leven.
Laurent,
Ik lees tussen de regels door dat je graag jouw emoties wilt kaderen en in een hokje stoppen, onder een ‘noemer’ schuiven zoals je het zelf zegt.
Soms is het goed om te doorvoelen en het te kunnen kaderen, maar soms mag het er gewoon zijn.
Daar zijn niet altijd woorden voor nodig.
Het is veel belangrijker om het te doorvoelen en te vertalen zoals je zelf zo mooi zei in het spreekuur deze week.
Fijn dat je merkt dat je ook rustiger wordt wanneer er geen antwoord komt. Je kan er maar beter zo mee omgaan want je hebt er toch geen controle over.
Je mag idd trots zijn op jezelf!
Je pakt het steeds uitgebreid aan, dat doe je goed.
Veerle
Ik herken mezelf er gedeeltelijk in dat ik niet boos kan worden.
In een relatie vind ik het moeilijk om boos op mijn partner te worden. Zelf toen ze vertelde dat ze een SOA had werd ik nog niet boos.
Maar in andere situaties niet relatie gerelateerd kan ik wel boos worden.
Michiel,
Zou je kunnen duiden wat eronder ligt? Waarom kan je niet boos worden?
Is dit iets van vroeger? Werd je vroeger mss afgestraft als je deze emotie liet zien? Of wat er iemand vaak boos waardoor jij onbewust geprogrammeerd hebt dat jij zo niet wil zijn?
En dan …
Waar ben je bang voor als je boos wordt op iemand in een relatie?
Ik kan soms heel boos zijn maar hou over het algemeen niet zo van ruzie. Als iemand boos is op mij, wat niet zo vaak gebeurt, dan kan ik daar op blokkeren, vooral als dit onterecht is. Intussen is de relatie met mijn ex vriend 3 1/2 maand geleden afgesprongen. Ook al heb ik er de stekker uitgetrokken, ik voel de pijn enorm vooral omdat hij mij op verschillende vlakken bedrogen heeft. Tijdens de relatie (die maar iets meer dan 3 jaar duurde) heb ik af en toe mijn boosheid geuit maar daar was geen ruimte voor merk ik nu. Ik werd daar dan naar mijn gevoel door hem voor afgestraft. Hij liep weg of projecteerde de zaken naar mij toe. Daardoor nam hij zijn verantwoordelijkheid niet op en legde deze bij mij. Op die manier werd de reden waarom ik boos was (bijv hij had weer teveel gedronken, kwam een afspraak niet na, enz…) teniet gedaan. Nu pas besef ik hoe vaak hij dit deed, mij de schuld geven dat ik dan de sfeer verpestte door boos te zijn terwijl ik het recht had om kwaad te zijn.
Ik merk ook nu dat ik daardoor mijn kwaadheid ben beginnen inhouden, opkroppen,….waardoor hij “vrij spel” kreeg en helemaal zijn verantwoordelijkheden ontliep. Ik zat met boosheid maar kon die niet kwijt, toch niet bij hem.
Dus tijdens mijn relatie was ik eigenlijk ook al aan het rouwen.
Waar ik nu vooral mee worstel is dat ik zowel boos ben op mijn ex als op mezelf. Boos op mezelf omdat ik al die ‘red flags’ heb genegeerd, mijn buikgevoel niet heb gevolgd, er als het ware ben ingetrapt, in al zijn leugens en bedrog en ik mezelf daar zo naïef in heb gedragen. Ik dacht nochtans dat ik, na mijn eerste scheiding van de vader van mijn 2 kinderen (hij had een narcistische persoonlijkheid) een neus had voor bedrog, ik geen tweede maal in de val zou trappen van mooie praatjes, ik mijn grenzen zou bewaken,…. maar toch…het overkwam me alweer. Deze keer op een heel subtiele manier want er was veel liefde langs beide kanten, er waren vele mooie momenten, de toekomst leek ons toe te lachen maar het bleek allemaal schijn. In die zin voel ik boosheid naar mezelf toe ook al had ik enkele zaken niet kunnen doorzien. Hij was en is nog steeds heel gewiekst, is een meester manipulator en blijkt een pathologische leugenaar. Maar toch…ik heb gedurende onze relatie wel zaken aangevoeld maar ofwel genegeerd ofwel mij, toen ik hem confronteerde, laten overtroeven door zijn uitleg en mooie praatjes. Daar ben ik boos om, vooral op mezelf. En naast die boosheid is er uiteraard ook schaamte!
De boosheid naar hem toe is er zeker ook, om wat hij me heeft aangedaan, zijn bedrog op verschillende domeinen. Hij heeft mij financieel opgelicht, gelogen over zijn verleden en vooral…hij blijft ontkennen en lijkt nu van de aardbodem verdwenen. Ik zit met de financiële kater, er is nog niets geregeld voor het appartement, zijn spullen staan hier nog en hij had tot 4 weken geleden telkens een uitleg waarom hij er niet kon omkomen (druk, druk, druk,…). Sinds 4 weken volledige stilte, geen communicatie, ik weet niet hoe het verder moet,….Nu ik al deze zaken opschrijf merk ik hoe boos ik ben op die man. Hij heeft mijn leven geruïneerd en doet dit nog steeds vooral door niet te communiceren en mij in het ongewisse te laten. Het is getreiter en pesterij, ik heb het gevoel dat hij mij op deze manier manipuleert, passief agressief is en ik lijd hieronder.
Ik zit nu met zoveel boosheid (die ik ook terecht vind) en kan ze niet naar hem uiten. Wat moet ik hiermee doen? Ik schrijf zaken op (zoals nu in deze reactie, sorry daarvoor), praat erover met vrienden en familie (die allemaal begrip hebben voor mijn boosheid) maar hij komt ermee weg.
Daarnaast wil ik ook geen olie op het vuur gooien want er is nog niets geregeld bij de notaris. Ook al moet hij mij nog veel geld en heb ik het recht volledig aan mijn kant, toch houdt dit me tegen om voluit mijn boosheid naar hem te uiten mocht ik die kans hebben.
Ik vind dit echt een moeilijke en vraag me af of die boosheid zal verminderen. Ik sta ermee op en ga ermee slapen, vooral omdat ik niets kan regelen, dit niet naar hem kan uitspreken, omdat het niet eerlijk is hoe hij me behandelde en hoe hij nu met deze breuk omgaat. Iedereen in mijn omgeving zegt dat die man ziek is maar wat ben ik hiermee op dit moment? Ik ben opgelicht en moet dit maar zien te verwerken. Het is zo verwarrend in mijn hoofd, het vraagt zoveel energie…en het lijkt of hij ermee wegkomt. Terwijl ben ik boos op mezelf dat ik niet “harder” ben, mij nog laat doen.
Zoals je zegt in de webinar Veerle: teveel in de boosheid blijven hangen, kan het proces blokkeren. Dat is wat ik voel, ik geraak voorlopig geen stap verder doordat die boosheid zo diep zit. Hoe kan iemand een ander zoiets aandoen? Hoe kan hij zichzelf in de spiegel kijken? Ik voel mij zo gebruikt, wat van zijn liefdesverklaringen was echt? Was het allemaal fake? Daar zal ik nooit een eerlijk antwoord op krijgen. De boosheid leren loslaten, dat wordt nog een hele uitdaging.
Het is me wel duidelijk dat ik nog in een rouwproces zit en vooral in de woede.
Ik ga proberen om met de tips aan de slag te gaan maar het wordt een moeilijke.
Katrien,
Goed om je daar bewust van te zijn dat je niet vaak boos bent omdat je niet van ruzie houdt… Wie wel denk ik meteen? Maar ja er zijn idd mensen die daar niet om geven. Zouden we mogen stellen dat je conflictvermijdend bent? Herken je ook dat je niet vaak boos bent, maar ALS je dan boos bent dat dat best wel pittig kan zijn?
Wie de knoop doorhakte maakt niet uit of je nu door een rouwproces gaat of niet. Ook wanneer je zelf de beslissing neemt ga je door een rouwproces heen.
Doordat er tijdens de relatie geen ruimte was voor jouw boosheid, kan het zijn dat jij heel wat geparkeerd hebt. Schrik er niet van dat dit nu doorheen de webinars eruit zal komen.
Ik leef met je mee, want het is wat om nu tot dat besef te komen waar je toch 3 jaar lang in gezeten hebt.
Wees aub niet boos op jezelf, hij heeft jou zo vaak getriggerd dat de kans groot is dat je heel vaak in jouw codependentie trance zat en dan KAN je het gewoonweg niet zien Katrien. Het is heel vaak bij iedereen zo dat je het pas écht ziet als je eruit bent gestapt.
Genegeerd worden is verschrikkelijk, ik hoop echt voor jou dat je asap tot concrete stappen kunt komen. Kan jouw notaris jou hier niet in adviseren hoe dit best aan te pakken, je bent zeker niet de 1ste in zo’n situatie.
Goed dat je jouw boosheid hier van je hebt afgeschreven, je hoeft GEEN sorry te zeggen, dit dient hier om alles van je af te schrijven. Wat je ermee moet? In de 1ste plaats toelaten om het daarna te kunnen loslaten. Ik adviseer je om hierna de 3 delige masterclass over boosheid loslaten te volgen. Dat zijn de nrs 10,11 en 12. Aansluitend mag je dan ook nr 13 doen, want die sluit daar op aan. Hou de moed erin Katrien …
Van hart tot hart,
Veerle
Boos op mijn 1e ex ben ik zeker nog! Het overheerst niet, maar als ik me de tijd gun om er eens goed over na te denken, dan kan ik echt nog heel boos worden. Hij is vreemd gegaan, heb hem alle gelegenheid gegeven zijn carriere op te starten en een eigen bedrijf te starten en op het moment dat dat bedrijf goed is gaan lopen heeft hij me als vuil aan de straat gezet. Me ingeruild voor een ander, voelt als ‘bedankt voor die 17 jaar dat je me geholpen hebt, maar ben nu waar ik wezen wil en heb jou niet meer nodig’. Boos dat mijn goede financiële toekomst hiermee weg is, dat ik alles zelf maar moet uitzoeken, dat ik onzekerheid heb voor woonruimte (gelukkig kan ik nog 1,5 jaar in het huis blijven) en niet weet of mijn kinderen nog bij me kunnen blijven wonen als ik niks geschikts vind; zal hem een rotzorg zijn. Hij heeft het allemaal goed voor elkaar met zijn nwe vrouw en kan de kinderen wel een mooie slaapkamer bieden. Begin steeds vaker het slechte voor hem te wensen, terwijl ik dat echt niet van mijzelf gewend ben. Over wat ik hem paar keer heb gewenst zal ik maar niet schrijven. Ik weet dat ik niks kan met die woede behalve het me realiseren, er soms over praten (als iemand anders erover begint) en het voelen en naast me neerleggen.
Over mijn 2e ex ben ik ook af en toe boos. Zit er beetje tegenaan te hikken merk ik. Ben eigenlijk wel blij te realiseren dat ik nu ook af en toe boosheid merk. Dat zie ik als een goed teken, weer een stapje verder. Het is een lieve jongen, dus erg boos kan ik niet op hem persoonlijk zijn, maar wel om zijn gedrag. Ik ben boos dat hij me dit allemaal heeft aangedaan, dat hij mij heeft laten vallen/in de steek heeft gelaten. Dat hij uberhaubt een relatie is gaan daten/een relatie is begonnen met mij in de wetenschap dat hij bindingsangst heeft. Hij is er niet serieus mee omgegaan. Realiseert zich niet wat hij de ander aandoet. Ik denk echter dat hij zich dat nu na een paar stukgelopen relaties en mijn verwijzing naar info over bindingsangst dat wel realiseert. Hij zei bij het uit elkaar gaan ook dat het misschien maar beter is dat hij vrijgezel blijft, dat een relatie hebben gewoon niet voor hem is weggelegd. Ook boos dat hij te lang heeft lopen sollen met mij. Hij had eerder het initiatief moeten nemen om de relatie te beëindigen, hij had eerlijker naar zichzelf en naar mij moeten zijn, maar dat durfde hij niet. Hij vond het wel goed zo. Dus zoals zo vaak moest ik wederom het initiatief nemen. Positieve daarin is wel dat ik mijn grenzen nu in deze 2e relatie duidelijk heb gesteld en me eraan heb gehouden…min of meer. Ik neem het mezelf wel kwalijk dat ik het toch nog zo lang heb uitgesteld om mijn grens te trekken. Ik had hem voor mezelf wel heel duidelijk bepaald, maar had m achteraf gezien iets eerder mogen trekken. Maar dat neem ik zeker mee voor een volgende relatie. Leer ook steeds meer de rode vlaggen te kennen en herkennen.
Tip 1: durf te benoemen: ik heb dat bij beide scheidingen wel gedaan richting de kinderen. Maar ben bang dat ik dat niet echt uitgebreid heb gedaan. Meer alleen genoemd waarom ik boos ben en dat het wel weer over gaat. Soms heb ik wel een kort lontje richting de kinderen. Maar daar ben ik wel heel alert op.
Tip 2: praten mag: dat kan ik echt heel goed. Zowel over de eerste als de tweede scheiding. Tegen iedereen. Haha. Mijn collega’s zijn ook een klankbord. Zij blijven ook gerust vragen hoe het met me gaat en dan mag ik alles zeggen en voel me ook echt gehoord. Dat is heel fijn. Daardoor kan ik ook gewoon heel goed blijven werken. Fijn ook om naar het werk te gaan.
Goed dat je jezelf dan zeker nog de tijd gunt Laura om de boosheid toe te laten, want blijkbaar mag dit toch nog de nodige ruimte krijgen.
Ik adviseer je om hierna de 3 delige masterclass te volgen over boosheid loslaten. (Kan zijn dat ik dat al eens gezegd heb maar het zijn de nummers 10, 11 en 12. )
Aansluitend mag je nr 13 ook volgen, want iemand iets slecht toewensen is niet bevorderlijk voor je eigen herstel.
Je maakt idd vooruitgang in jouw proces om ook tov je 2de ex deze emotie toe te laten. Beetje zielig eigenlijk he dat hij er dan liever voor kiest om alleen te blijven ipv eraan te werken? Maar ja, je hebt het gezegd en meer kan je niet doen, het aanpakken is zijn verantwoordelijkheid. Uiteindelijk brengt het jou ook wel bij de kern om bij jezelf ook diepere lagen aan te pakken.
Je mag zeker trots zijn op jezelf dat je jouw grenzen hebt getrokken en oordeel aub niet over het feit dat je dat mss vroeger had moeten doen. Beter laat dan nooit en uiteindelijk heb je het toch vrij snel door gehad en ook benoemd.
Echt goud waard dat je zo lieve collega’s hebt!
Veel succes verder met de volgende webinars.
Van hart tot hart
Veerle
De woede heeft zich bij mij vooral in de laatste fase van onze relatie gespeeld.
Dat mijn partner niet meer bereikbaar was en de schijnbaar onverschilligheid, die het met zich meebracht.
Na de mededeling , dat hij niet meer verder wilde, liep ik leeg als een ballon.
Er was niets meer op voor te vechten, dus de woede had geen nut meer, zo voelde dat.
Later kwam de woede soms op , als kleine vlammetjes.
Over zijn totaal mentaal afstandelijke aanwezigheid, afwijzingen, mij laten zitten in een fase van je leven, waar je denkt te gaan genieten, het niet aan zichzelf willen werken.
Het totaal niet interesseren dat ik weer extra ben gaan werken voor ons samen, maar nu tot 67 jaar doormoet, terwijl ik zo blij was dat hij eerder kon stoppen.
Dat ik minder naar de kleinkinderen kan, door mijn werk en daar ook geen energie meer voor heb en dat hij alle tijd heeft en er gezellig heen kan. mee kon liften op van mijn kant extra financiële voordelen, die we gedeeld hebben.
En door alle ballen in de lucht te houden, te moe ben om op vakantie te gaan, te sporten, of iets anders leuks te doen.
Nu ik dit opschrijf , zat/ zit er toch meer woede , dan ik dacht.
Tegelijkertijd wil ik daar niet teveel energie in stoppen.
Naar mijn volwassen kinderen heb ik mijn woede niet kunnen uiten en is er heel beperkt over alles gesproken.
Mijn sociale leven is sterk veranderd en gekrompen.
De mensen in de buurt, die het weten, vragen er wel eens naar en dat is fijn.
Anderen weten duidelijk niet te reageren en nemen afstand of zie/ spreek ik niet tot nooit meer.
Ook mensen met wie we ruim 40 jaar hechte vriendschap hadden.
Mijn zus is mijn grote steun.
Bij haar kon ik stoom afblazen. Daar ben ik zo dankbaar voor.
De boodschap uit mijn jeugd.
Mijn moeder : Je kan maar beter zwijgen”.
Het is misschien vreemd om te lezen Petra, maar toch goed dat die woede zich heeft laten voelen. We zien dat deze emotie toch heel wat in beweging brengt in ons verwerkingsproces.
Ik lees heel veel zaken waardoor het niet meer dan normaal is dat je woede kunt voelen … Zou het kunnen dat je deze emotie onbewust toch al een hele tijd aan het onderdrukken was? Omdat het niet bij jou past? We zien heel vaak bij mensen die nooit geleerd hebben om met deze emotie om te gaan of wanneer je als kind niet toegestaan werd om boos te zijn, dat je later op volwassen leeftijd moeite hebt om deze emotie te kunnen voelen.
Goed dat je het eens van je hebt afgeschreven, want jeetje ‘t is wel een lijstje.
Begrijpelijk dat je denkt dat je hier geen energie wilt in stoppen.
Maar het onbewust vasthouden vraagt evenveel energie dan het toe te laten.
Dus lieve Petra, besteed hier toch de nodige aandacht aan zodat het daarna kan ‘verteren’.
En ja, onze omgeving, pittig is dat hé, om te zien en te voelen hoe weinig mensen er met rouw kunnen omgaan.
Doordat ze niet weten hoe ze moeten handelen, nemen ze maar afstand, want dat is het makkelijkste.
Staat gelijk aan de struisvogelpolitiek, kop in het zand en doen alsof er niks aan de hand is.
Heel waardevol dat je zo’n liefdevolle zus hebt met een luisterend oor, dat is goud waard.
De zin waar je mee afsluit mag je wat mij betreft eens helemaal omdraaien Petra.
“LAAT JE STEM MAAR HOREN”
Want die mag er zijn!
Ik heb deze webinar beluisterd, want ik de laatste dagen kwam er toch tamelijk veel boosheid op! Boosheid op mijn ex, op mezelf ook, en op heel mijn situatie! Zeker van wat ik de laatste 3 jaren meegemaakt heb…. De affirmatie ‘ Ik mag boosheid voelen’ moet ik toch in mijn achterhoofd houden….Ik moet er toch opletten dat ik hierin niet blijf hangen… vooral ‘s morgens is het heel moeilijkg voor mij, is zo gemakkelijk om me te laten gaan en is vlug gebeurd, omdat ik gans alleen ben…. en ik wil mijn volwassen kinderen hierover zo weinig mogelijk bij betrekken…Ik onderga gelijk al die fases van het rouwproces dooréén… Gelukkig vind ik toch nog moed om te gaan wandelen, de natuur in te trekken, daarna gaat het weer beter.
Veerle, sterk dat je je bewust was van jouw emoties en ook gericht op zoek bent gegaan om er iets mee te doen.
Wat bedoel je met waarom je schrijft dat je de affirmatie “ik mag boosheid voelen” in je achterhoofd moet houden?
Is het lastig om dat toe te staan?
Zit er daar een oordeel op? (van vroeger mss?”)
Ivm blijven in hangen, weet dat deze fase van het rouwproces wel enige tijd kan duren en ook af en toe de kop kan opsteken.
Heb er vertrouwen in dat wanneer je toelaat om je zo te voelen, je deze emotie dus ruimte geeft waardoor ze kan “oplossen”.
Als je weet dat het voor jou ‘s morgens het moeilijkst is, wat zou je zelf kunnen doen om jou daarbij te helpen?
Een kleine to do? Een actiepuntje waarvoor je jezelf dan ook kunt belonen achteraf?
Begrijpelijk dat je jouw volwassen kinderen er zo weinig mogelijk in wil betrekken, maar door te delen hoe jij je voelt ben je ze niet tot last. Je mag ventileren, zolang je maar niet verwacht dat zij voor jou gaan zorgen of zij meer naar jou luisteren dan omgekeerd, dan is de “plek in de fontein” niet meer zoals het hoort te zijn.
Weet dat het volkomen normaal is dat er momenten zijn dat je het gevoel hebt dat alle fases door elkaar lopen, niet voor niets noemen we het ook soms de emotionele rollercoaster. Je wordt door elkaar geschud als het ware en je voelt vanalles.
Echt super van je dat je idd steeds de moeite neemt om naar buiten te gaan en te wandelen.
De natuur is helend, dus dat doe je goed!
Sterk dat je je bewust bent van wat er zich afspeelt!
Dit is duidelijk secundaire rouw, bij een scheiding gaat dit dus niet om de breuk zelf maar alles wat erbij komt kijken die je emotioneel kan raken.
Zoals je wellicht al ergens gelezen hebt hier in mijn reacties kan die rouw echt heel lang op onverwachte momenten de kop opsteken.
En ja, dat kan dus onder de vorm van woede zijn.
Om te voorkomen dat je impulsief vanuit een emotie zou reageren kan je mss “The window of Tolerance” zie pg 8 in de module aandacht en er is ook een webinar dat is nr 8.
Probeer zoveel mogelijk tussendoor stoom af te blazen en wees alert dat je NOOIT direct reageert.
Sterkte Tim.
Ventileer op tijd in de groep als je voelt dat je er nood aan hebt.
Hoewel ik dacht deze fase gepasseerd was merk ik dat deze terug de kop op opsteekt weliswaar minder intensief maar bang dat ik impulsief ga reageren. Precies het gevoel dat mijn x en nieuw partner me proberen uit mijn lood te brengen zodat ze achteraf iets zouden hebben om te kunnen gebruiken. Ze weten perfect dat ik ethiek en moraal belangrijk vind. Langs de andere kant probeer ik gefundeerd wel een aantal zaken terug te geven met bedoeling van invloed op kids op lange termijn. Wordt uiteraard als bedreiging bekeken in plaats van iets constructiefs wat enigzins normaal is. Als ik teveel in Alfa staat ga blijven ze me kwellen waarschijnlijk onbewust. Kan het al een stuk beter plaatsen en weet dat ik enkel mijn eigenmindset kan aanpassen om zo verandering te brengen maar bon.
Ik merk ook dat ik zo ontzettend boos ben op de nieuwe vriendin van mijn ex mede omdat ze n vriendin van mij was en ze hem 3 weken na onze bruiloft haar gevoelens heeft verteld,ik hoop zo dat karma bestaat!
Larissa,
De persoon én het tijdstip … je zou voor minder kwaad zijn.
Het is geheel normaal dat je dat voelt, toch wens ik je zachtheid toe, zodat je in je proces ook stap voor stap naar haar toe mildheid mag voelen.
Ik weet … voor nu … totaal niet aan de orde.
Vergeving is een proces wat voorbereiding vraagt en je mag eerst nog aandacht schenken aan je rouwproces.
Mss helpt het ook om in de module rouw aan haar een brief te schrijven, zodat je daar ook je emoties van je af kunt schrijven.
Sterkte ermee.
Wat ben ik boos, wat gun ik mijn ex het slechtste… ik heb het uitgebreid beschreven in de krachtgroep. Ik mag erover praten, en ik mag boos zijn en het stap voor stap toelaten. Dat is wel vreemd als je dat nooit geleerd hebt. Jeetje wat leer ik veel in deze modules…
Lieselotte,
Wat ben jij moedig dat je meteen op zoek gaat of je hier in de methode met jouw gevoel iets kunt doen.
Je loopt er duidelijk niet van weg maar gaat er dwars doorheen.
Daar ligt de heling Lieselotte.
Ik heb jou vanochtend ook geantwoord in de groep hierover, heb je dat gezien?
Ook stuurde ik nog een appje ivm jouw Bars behandeling van gisteren.
Veel sterkte verder!
Hi Veerle, de tijd vliegt voorbij en het is al lang geleden dat ik woede heb gevoeld. Ik ben zoiezo een persoon die max 2 keer per jaar boos is. Bij m’n ex heeft het heel lang geduurd voordat ik boos werd. En echt heel boos ben ik nooit op hem geweest. Eerder verdrietig en boos op de gevolgen die het voor mij had. In bepaalde situaties kan ik boos zijn. Waar ik het voorheen nooit uitsprak probeer ik dat nu sneller te doen. Anders borrelt het alleen maar op en zit ik daardoor niet lekker in m’n vel en dat schiet niet op. Overigens kan ik best boos worden op m’n kids. bv. als ze zich na 5x vragen om zich aan te kleden het nog steeds niet hebben gedaan. Maar dat is voor mij niet echt woede. Liefs, Marlies
Marlies,
Fijn om jou weer aan het werk te zien.
Het is goed om bij deze emotie stil te staan, zeker wanneer je merkt van jezelf dat dit eigenlijk een gevoel is wat je niet snel zal toelaten.
Is dat omdat je conflictvermijdend bent?
Voel je het wel maar uit je het niet?
Goed om te lezen hier dat je jezelf nu wel sneller durft uit te spreken, dus het conflictvermijdend gedrag ligt hier mss wel aan de basis … Kan je zeggen wat er onder ligt voor jou? Waar is Marlies bang voor als ze boos wordt?
Van hart tot hart,
Veerle
Hoi Veerle,
Daar zijn we dan bij de woede. Is voor mij een beetje moeilijk herkenbaar, omdat ik niet echt boos ben geweest in de vorm van exploderen.
Kan ook niet ‘het gelijk’ wat ik van mijn ex heb gekregen, nadat de papieren waren getekend: ja Laurent je had gelijk, ik had meer aandacht aan ons moeten geven. Maar de kinderen waren alles voor mij” plaatsen onder een noemer.
Heb haar hier jaren voor gewaarschuwd. Dat is dan verkeerd zou aflopen. Achteraf heb ik hier niets meer aan. Is voor haar healing dat ze dit uitspreekt. Houdt het dan voor je.
En het grotere geheel, het leed wat de kinderen voelen van de scheiding. Waar deze nu nog wel voor bij mij aankloppen, hun trauma’s dus. En ze aangeven dat ze hun moeder missen. De connectie is er niet meer. Mama is teveel met zichzelf bezig. Papa voelt als een baken.
Kan dit lastig plaatsen onder een noemer. Is het woede, is het verdriet, is het onmacht, is het niet als gelijkwaardige behandeld zijn … ???? En voelt het juist daarom als woede??
Over dit alles kan ik dan weer wel nog boos worden. Op een moment dat ik niet lekker in mijn lijf zit op een dag. Of is het weer marchanderen. Van ja beste ex ik heb je gewaarschuwd. Maar ik wil haar niet meer terug. Die kans heeft ze gehad. Lang genoeg in mijn proces. En boos is dan bij mij meer ongeloof uitspreken in een gesprek.
Als ik een goede vriendin spreek, en het komt er toevallig op dan komen dit soort zaken wel weer eens op tafel. En wordt er even over gesproken, als deelgenoot.
Maar verder weet ik het dan ook wel weer langzaam los te laten. En mijn focus op andere zaken te leggen.
Boos kan ik nog wel zijn als ik een respons stuur op een mail, voor bv een afspraak rondom co-oudershap, en ik na twee weken nog steeds geen antwoord heb op mijn daarin gestelde vraag. Is dat dan zo moeilijk. Maar, zo zit ik in elkaar. Is dat dan netjes om niet al te lang te wachten met antwoorden, of is dit weer pleasen.
Maar heb geleerd dat ik één keer vraag en dan niet meer. Bij haar. Geen antwoord is ook een antwoord. En wordt rustig hierin, na de boosheid in mij te hebben laten draaien, erop mee te deinzen, en te beseffen dat er een grens is overschreden. En trek mijn eigen conclusie, en ga verder met het bewandelen van mijn pad.
Dus dit zal nog wel even aanhouden. Maar het is geen belemmerende factor meer in mijn doen en laten. In ieder geval niet meer of minder dan in alle andere situaties die we meemaken in het leven die niet te maken hebben met een echtscheiding.
En zoals met alles gaat het de ene keer makkelijk en de andere keer moeilijk. Maar ook dat is het leven.
Dus daar ben ik wel trots op. Zeg het alleen nog niet vaak genoeg tegen mijzelf. Dus Laurent wees trots op jezelf hoe je op dit moment met je woede om gaat in het leven.
Een warme groet, Laurent
Laurent,
Ik lees tussen de regels door dat je graag jouw emoties wilt kaderen en in een hokje stoppen, onder een ‘noemer’ schuiven zoals je het zelf zegt.
Soms is het goed om te doorvoelen en het te kunnen kaderen, maar soms mag het er gewoon zijn.
Daar zijn niet altijd woorden voor nodig.
Het is veel belangrijker om het te doorvoelen en te vertalen zoals je zelf zo mooi zei in het spreekuur deze week.
Fijn dat je merkt dat je ook rustiger wordt wanneer er geen antwoord komt. Je kan er maar beter zo mee omgaan want je hebt er toch geen controle over.
Je mag idd trots zijn op jezelf!
Je pakt het steeds uitgebreid aan, dat doe je goed.
Veerle
Ik herken mezelf er gedeeltelijk in dat ik niet boos kan worden.
In een relatie vind ik het moeilijk om boos op mijn partner te worden. Zelf toen ze vertelde dat ze een SOA had werd ik nog niet boos.
Maar in andere situaties niet relatie gerelateerd kan ik wel boos worden.
Michiel,
Zou je kunnen duiden wat eronder ligt? Waarom kan je niet boos worden?
Is dit iets van vroeger? Werd je vroeger mss afgestraft als je deze emotie liet zien? Of wat er iemand vaak boos waardoor jij onbewust geprogrammeerd hebt dat jij zo niet wil zijn?
En dan …
Waar ben je bang voor als je boos wordt op iemand in een relatie?
Veerle
Ik kan soms heel boos zijn maar hou over het algemeen niet zo van ruzie. Als iemand boos is op mij, wat niet zo vaak gebeurt, dan kan ik daar op blokkeren, vooral als dit onterecht is. Intussen is de relatie met mijn ex vriend 3 1/2 maand geleden afgesprongen. Ook al heb ik er de stekker uitgetrokken, ik voel de pijn enorm vooral omdat hij mij op verschillende vlakken bedrogen heeft. Tijdens de relatie (die maar iets meer dan 3 jaar duurde) heb ik af en toe mijn boosheid geuit maar daar was geen ruimte voor merk ik nu. Ik werd daar dan naar mijn gevoel door hem voor afgestraft. Hij liep weg of projecteerde de zaken naar mij toe. Daardoor nam hij zijn verantwoordelijkheid niet op en legde deze bij mij. Op die manier werd de reden waarom ik boos was (bijv hij had weer teveel gedronken, kwam een afspraak niet na, enz…) teniet gedaan. Nu pas besef ik hoe vaak hij dit deed, mij de schuld geven dat ik dan de sfeer verpestte door boos te zijn terwijl ik het recht had om kwaad te zijn.
Ik merk ook nu dat ik daardoor mijn kwaadheid ben beginnen inhouden, opkroppen,….waardoor hij “vrij spel” kreeg en helemaal zijn verantwoordelijkheden ontliep. Ik zat met boosheid maar kon die niet kwijt, toch niet bij hem.
Dus tijdens mijn relatie was ik eigenlijk ook al aan het rouwen.
Waar ik nu vooral mee worstel is dat ik zowel boos ben op mijn ex als op mezelf. Boos op mezelf omdat ik al die ‘red flags’ heb genegeerd, mijn buikgevoel niet heb gevolgd, er als het ware ben ingetrapt, in al zijn leugens en bedrog en ik mezelf daar zo naïef in heb gedragen. Ik dacht nochtans dat ik, na mijn eerste scheiding van de vader van mijn 2 kinderen (hij had een narcistische persoonlijkheid) een neus had voor bedrog, ik geen tweede maal in de val zou trappen van mooie praatjes, ik mijn grenzen zou bewaken,…. maar toch…het overkwam me alweer. Deze keer op een heel subtiele manier want er was veel liefde langs beide kanten, er waren vele mooie momenten, de toekomst leek ons toe te lachen maar het bleek allemaal schijn. In die zin voel ik boosheid naar mezelf toe ook al had ik enkele zaken niet kunnen doorzien. Hij was en is nog steeds heel gewiekst, is een meester manipulator en blijkt een pathologische leugenaar. Maar toch…ik heb gedurende onze relatie wel zaken aangevoeld maar ofwel genegeerd ofwel mij, toen ik hem confronteerde, laten overtroeven door zijn uitleg en mooie praatjes. Daar ben ik boos om, vooral op mezelf. En naast die boosheid is er uiteraard ook schaamte!
De boosheid naar hem toe is er zeker ook, om wat hij me heeft aangedaan, zijn bedrog op verschillende domeinen. Hij heeft mij financieel opgelicht, gelogen over zijn verleden en vooral…hij blijft ontkennen en lijkt nu van de aardbodem verdwenen. Ik zit met de financiële kater, er is nog niets geregeld voor het appartement, zijn spullen staan hier nog en hij had tot 4 weken geleden telkens een uitleg waarom hij er niet kon omkomen (druk, druk, druk,…). Sinds 4 weken volledige stilte, geen communicatie, ik weet niet hoe het verder moet,….Nu ik al deze zaken opschrijf merk ik hoe boos ik ben op die man. Hij heeft mijn leven geruïneerd en doet dit nog steeds vooral door niet te communiceren en mij in het ongewisse te laten. Het is getreiter en pesterij, ik heb het gevoel dat hij mij op deze manier manipuleert, passief agressief is en ik lijd hieronder.
Ik zit nu met zoveel boosheid (die ik ook terecht vind) en kan ze niet naar hem uiten. Wat moet ik hiermee doen? Ik schrijf zaken op (zoals nu in deze reactie, sorry daarvoor), praat erover met vrienden en familie (die allemaal begrip hebben voor mijn boosheid) maar hij komt ermee weg.
Daarnaast wil ik ook geen olie op het vuur gooien want er is nog niets geregeld bij de notaris. Ook al moet hij mij nog veel geld en heb ik het recht volledig aan mijn kant, toch houdt dit me tegen om voluit mijn boosheid naar hem te uiten mocht ik die kans hebben.
Ik vind dit echt een moeilijke en vraag me af of die boosheid zal verminderen. Ik sta ermee op en ga ermee slapen, vooral omdat ik niets kan regelen, dit niet naar hem kan uitspreken, omdat het niet eerlijk is hoe hij me behandelde en hoe hij nu met deze breuk omgaat. Iedereen in mijn omgeving zegt dat die man ziek is maar wat ben ik hiermee op dit moment? Ik ben opgelicht en moet dit maar zien te verwerken. Het is zo verwarrend in mijn hoofd, het vraagt zoveel energie…en het lijkt of hij ermee wegkomt. Terwijl ben ik boos op mezelf dat ik niet “harder” ben, mij nog laat doen.
Zoals je zegt in de webinar Veerle: teveel in de boosheid blijven hangen, kan het proces blokkeren. Dat is wat ik voel, ik geraak voorlopig geen stap verder doordat die boosheid zo diep zit. Hoe kan iemand een ander zoiets aandoen? Hoe kan hij zichzelf in de spiegel kijken? Ik voel mij zo gebruikt, wat van zijn liefdesverklaringen was echt? Was het allemaal fake? Daar zal ik nooit een eerlijk antwoord op krijgen. De boosheid leren loslaten, dat wordt nog een hele uitdaging.
Het is me wel duidelijk dat ik nog in een rouwproces zit en vooral in de woede.
Ik ga proberen om met de tips aan de slag te gaan maar het wordt een moeilijke.
Katrien,
Goed om je daar bewust van te zijn dat je niet vaak boos bent omdat je niet van ruzie houdt… Wie wel denk ik meteen? Maar ja er zijn idd mensen die daar niet om geven. Zouden we mogen stellen dat je conflictvermijdend bent? Herken je ook dat je niet vaak boos bent, maar ALS je dan boos bent dat dat best wel pittig kan zijn?
Wie de knoop doorhakte maakt niet uit of je nu door een rouwproces gaat of niet. Ook wanneer je zelf de beslissing neemt ga je door een rouwproces heen.
Doordat er tijdens de relatie geen ruimte was voor jouw boosheid, kan het zijn dat jij heel wat geparkeerd hebt. Schrik er niet van dat dit nu doorheen de webinars eruit zal komen.
Ik leef met je mee, want het is wat om nu tot dat besef te komen waar je toch 3 jaar lang in gezeten hebt.
Wees aub niet boos op jezelf, hij heeft jou zo vaak getriggerd dat de kans groot is dat je heel vaak in jouw codependentie trance zat en dan KAN je het gewoonweg niet zien Katrien. Het is heel vaak bij iedereen zo dat je het pas écht ziet als je eruit bent gestapt.
Genegeerd worden is verschrikkelijk, ik hoop echt voor jou dat je asap tot concrete stappen kunt komen. Kan jouw notaris jou hier niet in adviseren hoe dit best aan te pakken, je bent zeker niet de 1ste in zo’n situatie.
Goed dat je jouw boosheid hier van je hebt afgeschreven, je hoeft GEEN sorry te zeggen, dit dient hier om alles van je af te schrijven. Wat je ermee moet? In de 1ste plaats toelaten om het daarna te kunnen loslaten. Ik adviseer je om hierna de 3 delige masterclass over boosheid loslaten te volgen. Dat zijn de nrs 10,11 en 12. Aansluitend mag je dan ook nr 13 doen, want die sluit daar op aan. Hou de moed erin Katrien …
Van hart tot hart,
Veerle
Boos op mijn 1e ex ben ik zeker nog! Het overheerst niet, maar als ik me de tijd gun om er eens goed over na te denken, dan kan ik echt nog heel boos worden. Hij is vreemd gegaan, heb hem alle gelegenheid gegeven zijn carriere op te starten en een eigen bedrijf te starten en op het moment dat dat bedrijf goed is gaan lopen heeft hij me als vuil aan de straat gezet. Me ingeruild voor een ander, voelt als ‘bedankt voor die 17 jaar dat je me geholpen hebt, maar ben nu waar ik wezen wil en heb jou niet meer nodig’. Boos dat mijn goede financiële toekomst hiermee weg is, dat ik alles zelf maar moet uitzoeken, dat ik onzekerheid heb voor woonruimte (gelukkig kan ik nog 1,5 jaar in het huis blijven) en niet weet of mijn kinderen nog bij me kunnen blijven wonen als ik niks geschikts vind; zal hem een rotzorg zijn. Hij heeft het allemaal goed voor elkaar met zijn nwe vrouw en kan de kinderen wel een mooie slaapkamer bieden. Begin steeds vaker het slechte voor hem te wensen, terwijl ik dat echt niet van mijzelf gewend ben. Over wat ik hem paar keer heb gewenst zal ik maar niet schrijven. Ik weet dat ik niks kan met die woede behalve het me realiseren, er soms over praten (als iemand anders erover begint) en het voelen en naast me neerleggen.
Over mijn 2e ex ben ik ook af en toe boos. Zit er beetje tegenaan te hikken merk ik. Ben eigenlijk wel blij te realiseren dat ik nu ook af en toe boosheid merk. Dat zie ik als een goed teken, weer een stapje verder. Het is een lieve jongen, dus erg boos kan ik niet op hem persoonlijk zijn, maar wel om zijn gedrag. Ik ben boos dat hij me dit allemaal heeft aangedaan, dat hij mij heeft laten vallen/in de steek heeft gelaten. Dat hij uberhaubt een relatie is gaan daten/een relatie is begonnen met mij in de wetenschap dat hij bindingsangst heeft. Hij is er niet serieus mee omgegaan. Realiseert zich niet wat hij de ander aandoet. Ik denk echter dat hij zich dat nu na een paar stukgelopen relaties en mijn verwijzing naar info over bindingsangst dat wel realiseert. Hij zei bij het uit elkaar gaan ook dat het misschien maar beter is dat hij vrijgezel blijft, dat een relatie hebben gewoon niet voor hem is weggelegd. Ook boos dat hij te lang heeft lopen sollen met mij. Hij had eerder het initiatief moeten nemen om de relatie te beëindigen, hij had eerlijker naar zichzelf en naar mij moeten zijn, maar dat durfde hij niet. Hij vond het wel goed zo. Dus zoals zo vaak moest ik wederom het initiatief nemen. Positieve daarin is wel dat ik mijn grenzen nu in deze 2e relatie duidelijk heb gesteld en me eraan heb gehouden…min of meer. Ik neem het mezelf wel kwalijk dat ik het toch nog zo lang heb uitgesteld om mijn grens te trekken. Ik had hem voor mezelf wel heel duidelijk bepaald, maar had m achteraf gezien iets eerder mogen trekken. Maar dat neem ik zeker mee voor een volgende relatie. Leer ook steeds meer de rode vlaggen te kennen en herkennen.
Tip 1: durf te benoemen: ik heb dat bij beide scheidingen wel gedaan richting de kinderen. Maar ben bang dat ik dat niet echt uitgebreid heb gedaan. Meer alleen genoemd waarom ik boos ben en dat het wel weer over gaat. Soms heb ik wel een kort lontje richting de kinderen. Maar daar ben ik wel heel alert op.
Tip 2: praten mag: dat kan ik echt heel goed. Zowel over de eerste als de tweede scheiding. Tegen iedereen. Haha. Mijn collega’s zijn ook een klankbord. Zij blijven ook gerust vragen hoe het met me gaat en dan mag ik alles zeggen en voel me ook echt gehoord. Dat is heel fijn. Daardoor kan ik ook gewoon heel goed blijven werken. Fijn ook om naar het werk te gaan.
Gr. Laura
Goed dat je jezelf dan zeker nog de tijd gunt Laura om de boosheid toe te laten, want blijkbaar mag dit toch nog de nodige ruimte krijgen.
Ik adviseer je om hierna de 3 delige masterclass te volgen over boosheid loslaten. (Kan zijn dat ik dat al eens gezegd heb maar het zijn de nummers 10, 11 en 12. )
Aansluitend mag je nr 13 ook volgen, want iemand iets slecht toewensen is niet bevorderlijk voor je eigen herstel.
Je maakt idd vooruitgang in jouw proces om ook tov je 2de ex deze emotie toe te laten. Beetje zielig eigenlijk he dat hij er dan liever voor kiest om alleen te blijven ipv eraan te werken? Maar ja, je hebt het gezegd en meer kan je niet doen, het aanpakken is zijn verantwoordelijkheid. Uiteindelijk brengt het jou ook wel bij de kern om bij jezelf ook diepere lagen aan te pakken.
Je mag zeker trots zijn op jezelf dat je jouw grenzen hebt getrokken en oordeel aub niet over het feit dat je dat mss vroeger had moeten doen. Beter laat dan nooit en uiteindelijk heb je het toch vrij snel door gehad en ook benoemd.
Echt goud waard dat je zo lieve collega’s hebt!
Veel succes verder met de volgende webinars.
Van hart tot hart
Veerle
De woede heeft zich bij mij vooral in de laatste fase van onze relatie gespeeld.
Dat mijn partner niet meer bereikbaar was en de schijnbaar onverschilligheid, die het met zich meebracht.
Na de mededeling , dat hij niet meer verder wilde, liep ik leeg als een ballon.
Er was niets meer op voor te vechten, dus de woede had geen nut meer, zo voelde dat.
Later kwam de woede soms op , als kleine vlammetjes.
Over zijn totaal mentaal afstandelijke aanwezigheid, afwijzingen, mij laten zitten in een fase van je leven, waar je denkt te gaan genieten, het niet aan zichzelf willen werken.
Het totaal niet interesseren dat ik weer extra ben gaan werken voor ons samen, maar nu tot 67 jaar doormoet, terwijl ik zo blij was dat hij eerder kon stoppen.
Dat ik minder naar de kleinkinderen kan, door mijn werk en daar ook geen energie meer voor heb en dat hij alle tijd heeft en er gezellig heen kan. mee kon liften op van mijn kant extra financiële voordelen, die we gedeeld hebben.
En door alle ballen in de lucht te houden, te moe ben om op vakantie te gaan, te sporten, of iets anders leuks te doen.
Nu ik dit opschrijf , zat/ zit er toch meer woede , dan ik dacht.
Tegelijkertijd wil ik daar niet teveel energie in stoppen.
Naar mijn volwassen kinderen heb ik mijn woede niet kunnen uiten en is er heel beperkt over alles gesproken.
Mijn sociale leven is sterk veranderd en gekrompen.
De mensen in de buurt, die het weten, vragen er wel eens naar en dat is fijn.
Anderen weten duidelijk niet te reageren en nemen afstand of zie/ spreek ik niet tot nooit meer.
Ook mensen met wie we ruim 40 jaar hechte vriendschap hadden.
Mijn zus is mijn grote steun.
Bij haar kon ik stoom afblazen. Daar ben ik zo dankbaar voor.
De boodschap uit mijn jeugd.
Mijn moeder : Je kan maar beter zwijgen”.
Het is misschien vreemd om te lezen Petra, maar toch goed dat die woede zich heeft laten voelen. We zien dat deze emotie toch heel wat in beweging brengt in ons verwerkingsproces.
Ik lees heel veel zaken waardoor het niet meer dan normaal is dat je woede kunt voelen … Zou het kunnen dat je deze emotie onbewust toch al een hele tijd aan het onderdrukken was? Omdat het niet bij jou past? We zien heel vaak bij mensen die nooit geleerd hebben om met deze emotie om te gaan of wanneer je als kind niet toegestaan werd om boos te zijn, dat je later op volwassen leeftijd moeite hebt om deze emotie te kunnen voelen.
Goed dat je het eens van je hebt afgeschreven, want jeetje ‘t is wel een lijstje.
Begrijpelijk dat je denkt dat je hier geen energie wilt in stoppen.
Maar het onbewust vasthouden vraagt evenveel energie dan het toe te laten.
Dus lieve Petra, besteed hier toch de nodige aandacht aan zodat het daarna kan ‘verteren’.
En ja, onze omgeving, pittig is dat hé, om te zien en te voelen hoe weinig mensen er met rouw kunnen omgaan.
Doordat ze niet weten hoe ze moeten handelen, nemen ze maar afstand, want dat is het makkelijkste.
Staat gelijk aan de struisvogelpolitiek, kop in het zand en doen alsof er niks aan de hand is.
Heel waardevol dat je zo’n liefdevolle zus hebt met een luisterend oor, dat is goud waard.
De zin waar je mee afsluit mag je wat mij betreft eens helemaal omdraaien Petra.
“LAAT JE STEM MAAR HOREN”
Want die mag er zijn!
Sterkte verder met de volgende masterclasses.
Ik heb deze webinar beluisterd, want ik de laatste dagen kwam er toch tamelijk veel boosheid op! Boosheid op mijn ex, op mezelf ook, en op heel mijn situatie! Zeker van wat ik de laatste 3 jaren meegemaakt heb…. De affirmatie ‘ Ik mag boosheid voelen’ moet ik toch in mijn achterhoofd houden….Ik moet er toch opletten dat ik hierin niet blijf hangen… vooral ‘s morgens is het heel moeilijkg voor mij, is zo gemakkelijk om me te laten gaan en is vlug gebeurd, omdat ik gans alleen ben…. en ik wil mijn volwassen kinderen hierover zo weinig mogelijk bij betrekken…Ik onderga gelijk al die fases van het rouwproces dooréén… Gelukkig vind ik toch nog moed om te gaan wandelen, de natuur in te trekken, daarna gaat het weer beter.
Veerle, sterk dat je je bewust was van jouw emoties en ook gericht op zoek bent gegaan om er iets mee te doen.
Wat bedoel je met waarom je schrijft dat je de affirmatie “ik mag boosheid voelen” in je achterhoofd moet houden?
Is het lastig om dat toe te staan?
Zit er daar een oordeel op? (van vroeger mss?”)
Ivm blijven in hangen, weet dat deze fase van het rouwproces wel enige tijd kan duren en ook af en toe de kop kan opsteken.
Heb er vertrouwen in dat wanneer je toelaat om je zo te voelen, je deze emotie dus ruimte geeft waardoor ze kan “oplossen”.
Als je weet dat het voor jou ‘s morgens het moeilijkst is, wat zou je zelf kunnen doen om jou daarbij te helpen?
Een kleine to do? Een actiepuntje waarvoor je jezelf dan ook kunt belonen achteraf?
Begrijpelijk dat je jouw volwassen kinderen er zo weinig mogelijk in wil betrekken, maar door te delen hoe jij je voelt ben je ze niet tot last. Je mag ventileren, zolang je maar niet verwacht dat zij voor jou gaan zorgen of zij meer naar jou luisteren dan omgekeerd, dan is de “plek in de fontein” niet meer zoals het hoort te zijn.
Weet dat het volkomen normaal is dat er momenten zijn dat je het gevoel hebt dat alle fases door elkaar lopen, niet voor niets noemen we het ook soms de emotionele rollercoaster. Je wordt door elkaar geschud als het ware en je voelt vanalles.
Echt super van je dat je idd steeds de moeite neemt om naar buiten te gaan en te wandelen.
De natuur is helend, dus dat doe je goed!
Sterk dat je je bewust bent van wat er zich afspeelt!
Dit is duidelijk secundaire rouw, bij een scheiding gaat dit dus niet om de breuk zelf maar alles wat erbij komt kijken die je emotioneel kan raken.
Zoals je wellicht al ergens gelezen hebt hier in mijn reacties kan die rouw echt heel lang op onverwachte momenten de kop opsteken.
En ja, dat kan dus onder de vorm van woede zijn.
Om te voorkomen dat je impulsief vanuit een emotie zou reageren kan je mss “The window of Tolerance” zie pg 8 in de module aandacht en er is ook een webinar dat is nr 8.
Probeer zoveel mogelijk tussendoor stoom af te blazen en wees alert dat je NOOIT direct reageert.
Sterkte Tim.
Ventileer op tijd in de groep als je voelt dat je er nood aan hebt.
Hoewel ik dacht deze fase gepasseerd was merk ik dat deze terug de kop op opsteekt weliswaar minder intensief maar bang dat ik impulsief ga reageren. Precies het gevoel dat mijn x en nieuw partner me proberen uit mijn lood te brengen zodat ze achteraf iets zouden hebben om te kunnen gebruiken. Ze weten perfect dat ik ethiek en moraal belangrijk vind. Langs de andere kant probeer ik gefundeerd wel een aantal zaken terug te geven met bedoeling van invloed op kids op lange termijn. Wordt uiteraard als bedreiging bekeken in plaats van iets constructiefs wat enigzins normaal is. Als ik teveel in Alfa staat ga blijven ze me kwellen waarschijnlijk onbewust. Kan het al een stuk beter plaatsen en weet dat ik enkel mijn eigenmindset kan aanpassen om zo verandering te brengen maar bon.
Ik merk ook dat ik zo ontzettend boos ben op de nieuwe vriendin van mijn ex mede omdat ze n vriendin van mij was en ze hem 3 weken na onze bruiloft haar gevoelens heeft verteld,ik hoop zo dat karma bestaat!
Larissa,
De persoon én het tijdstip … je zou voor minder kwaad zijn.
Het is geheel normaal dat je dat voelt, toch wens ik je zachtheid toe, zodat je in je proces ook stap voor stap naar haar toe mildheid mag voelen.
Ik weet … voor nu … totaal niet aan de orde.
Vergeving is een proces wat voorbereiding vraagt en je mag eerst nog aandacht schenken aan je rouwproces.
Mss helpt het ook om in de module rouw aan haar een brief te schrijven, zodat je daar ook je emoties van je af kunt schrijven.
Sterkte ermee.
Veerle
Waar je het meest van houdt schop je het hardst tegen aan….. zeggen we in Nederland.
Rouw is liefde die geen bestemming meer heeft … Hoe meer je van iemand houdt hoe heftiger dat het rouwproces ook aanvoelt.
Wat ben ik boos, wat gun ik mijn ex het slechtste… ik heb het uitgebreid beschreven in de krachtgroep. Ik mag erover praten, en ik mag boos zijn en het stap voor stap toelaten. Dat is wel vreemd als je dat nooit geleerd hebt. Jeetje wat leer ik veel in deze modules…
Lieselotte,
Wat ben jij moedig dat je meteen op zoek gaat of je hier in de methode met jouw gevoel iets kunt doen.
Je loopt er duidelijk niet van weg maar gaat er dwars doorheen.
Daar ligt de heling Lieselotte.
Ik heb jou vanochtend ook geantwoord in de groep hierover, heb je dat gezien?
Ook stuurde ik nog een appje ivm jouw Bars behandeling van gisteren.
Veel sterkte verder!