In het begin, toen alles net uit kwam, heb ik heel veel gemarchandeerd. Op een gegeven moment vroeg ik mijzelf af wat ik nu allemaal aan het voorstellen was en of dat uberhaupt bij mij past. Als mijn ex toen iets naar mij toe had bewogen was ik met mijn voorstellen wellicht in zee gegaan, maar aangezien dat niet gebeurde ging dat niet zo langer. Nu zijn we uit elkaar en betrap ik me erop dat ik soms op de rand hang van marchanderen hang. Af en toe geef ik teveel toe. Mijn ex ziet bijvoorbeeld nu nog dingen in huis die hij ineens wil hebben. Ik heb geen zin om daar ruzie over te maken en geef het hem dan want als ik er naar kijk terwijl ik weet dat hij dat wil hebben dan is de glans er al van af. Af en toe moet ik meer voor mijzelf opkomen. Ik doe alles voor de kinderen en verlies mezelf daarbij soms. Ik mag wat harder naar mijn ex zijn of mezelf meer voorop zetten. Ik kan niet compenseren voor mijn ex. Dat heb ik in het begin wel gedaan. Ik moet me dat echt in de oren knopen want anders gaat het fout.
Liefs, Marlies
Marlies,
Goed dat je in de K.R.A.C.H.T.-flow zit!
Begrijpelijk dat je eerst veel gaat marchanderen om toch maar jouw gezin bij elkaar te houden.
Maar lieve Marlies, er zijn grenzen he.
Goed dat je je daar bewust van was!
Heb je een idee waarom je nu nog toegeeft? Wat zit daaronder naar hem toe?
Ik snap dat je toegeeft ivm spullen meegeven, want het is zoals je zegt er zit dan precies een andere lading op hé. Maar … wat je wel kan doen een volgende keer.
Is heel krachtig en duidelijk communiceren: “Dit is nu écht de laatste keer, ik wil geen vragen meer van jou krijgen over zaken die in mijn huis staan.”
Het compensatiegedrag herken ik ook.
Maar jij kunt nooit mama én papa zijn tegelijkertijd.
Jij kunt ook niet goedmaken wat aan de andere kant niet gebeurt.
Dat overmatig je best doen daar hebben de kinderen uiteindelijk ook niks aan.
Je bent méér dan goed genoeg zoals je bent Marlies!
Knoop het idd maar goed in jouw oren. 🙂
Tja, marchanderen. Wat ik herken was het proberen te redden wat niet meer te redden viel. Aandragen van oplossingen. Maar dat was trekken aan een dood paard. Uiteindelijk heb ik zelf de stekker maar uit de relatie getrokken omdat zij het niet durfde. Ondanks dat zij degene is die is vertrokken. Maar heb dit ook gedaan uit zelfbehoud. Dus dit is wellicht een onbewuste eerste stap geweest van my innerchild om mijzelf te gaan redden.
Ik heb 1.5 jaar geprobeerd alles te redden. Tot in de mediation fase toe. Totdat zij tegen mij zei, nadat alles al geregeld en getekend was en we een keer spraken over het co-ouderschap: mijn huwelijk heb ik wel verwerkt, alleen dat daten vind ik zo’n tweedehands uitverkoop van mezelf. En dat zeg je tegen je ex!?
Dit heeft echt moeten landen dat mijn ex dit tegen mij heeft gezegd. En heb toen vol de blokkade op alles gegooid. Het onderhandelen nu echt afgelopen. Maar heb de blokkade heel langzaam moeten gaan loslaten om zelf te kunnen healen.
Het is voor mij reeds te lang geleden om mij duidelijk boven water te halen wat ik nu al wel niet gedaan heb. Wel een vlucht gezocht in het ontkennen van wellicht marchanderen.
Het marchanderen is voor mij nog half half een ding. In mijn dagelijks leven. Maar ik ben sterker geworden om voor mijzelf op te komen. En mijn grenzen aan te geven. En dat zonder schuldgevoelens. Dus niet meer onderhandelen over hoe we het wel zouden kunnen doen. Om maar te vermijden dat ik toch de kant van pleasen weer op ga.
Past misschien niet helemaal in het begrip marchanderen. Maar ok.
Ben trots op het feit dat ik minder schuldgevoelens heb en dus ook niet meer veelvuldig wil verklaren aan de andere partij waarom ik zus of zo kies. Zonder respect te verliezen voor de ander. Dat is nog altijd belangrijk voor mij.
Dus ik ga bv aanstaande donderdag helpen verhuizen maar pas vanaf 12 uur. Omdat ik eerst naar de tandarts moet. Ik geef dit aan, als uitleg maar verder voel ik mij hier niet meer schuldig over. Vroeger zou ik de afspraak verzetten.
Vind dit een lastig hoofdstukje omdat ik het niet zo goed kan plaatsen. Maar voel wel de groei in mij. En voel ook dat dit wordt gewaardeerd. De eerlijkheid, openheid.
En daar ben ik trots op. En geeft mij als persoon steeds weer een beetje meer zelfvertrouwen. En straal dit uit en trek daarmee ook positiviteit aan.
Laurent,
Het aandragen en het zoeken naar oplossingen is idd typisch marchanderen.
Maar het vraagt zoveel energie als er hier geen wisselwerking is, dan is het zoals je zegt: trekken aan een dood paard.
De communicatie die zij nog naar jou toe verteld is idd wat vreemd, zijn niet echt zaken die je met je ex hoort te delen. Ik zou mijzelf daarin toch beschermen en je mag een volgende keer gerust aangeven dat je hier geen boodschap aan hebt.
Mooi hoe je een balans zoekt tussen kiezen voor jezelf met respect voor de ander, dat doe je goed!
Echt een hele mooie groei in jouw grenzen trekken! Jouw eigen afspraken laten doorgaan en dit ook benoemen zonder schuldgevoel. Het is oké om anderen te helpen, maar niet als je daar jezelf tekort moet doen. Je zal idd zien dat mensen die eerlijkheid waarderen, ze weten zo ook wat ze aan jou hebben.
Je voelt je daar ook beter door, wat je ook uitstraalt en dat zien mensen!
Had mezelf “wijs” gemaakt dat ik hier geen last van had, totdat ik de webinar deed…
Natuurlijk ben ik hiermee bezig. Naast ontkenning (af en toe, kort en heel heftig), woede (maar vooral zoveel verdriet), spoken de volgende vragen door mijn hoofd: welke signalen waren er, had ik ze niet moeten oppikken, hoelang waren die signalen er al, want dan had ik er iets aan kunnen doen. Ik had niet zo op mijn eigen problemen moeten focussen, minder op de kinderen en meer op onze partnerrelatie. Ik had eerder relatietherapie moeten voorstellen.
En wat in de webinar gezegd wordt: mezelf mooi aankleden als we moeten afspreken, hopen dat hij spijt krijgt van zijn beslissing, of dat hij mijn verdriet of dat van de kinderen ziet en daardoor tot inzicht komt. Ik had in het begin relatietherapie voorgesteld, maar na 2 sessies heb ik het opgegeven omdat hij overduidelijk niet geïnteresseerd was in herstel en bleef liegen over zijn nieuwe relatie. Ik heb hem voorgesteld om hem te helpen met het herstellen van het contact met de kinderen als hij de relatie zou stopzetten (wat uiteraard niet gebeurde).
En ja, heel eerlijk, misschien ga ik momenteel voorbij aan het belang van de kinderen, maar ik gun hem helemaal niets ook niet een goed contact met de kinderen. Heb ook eerlijk gezegd niet de energie om de persoon te zijn die ik was in ons huwelijk: de trekker, de persoon die de zwakke communicatie en gebrek aan interesse van de vader liep te compenseren. Nu denk ik, je wou mij niet als partner, dan zoek je het maar zelf uit hoe jouw contact met de kinderen verloopt.
Na deze webinar is nu ook wat duidelijker waarom zoveel mensen me vertellen/vragen: “Hoe gaat het me jou, niet met je ex” of “Stop met praten over je ex (wat hij doet, zou moeten doen, … )”, en de dood doener “Laat het los”.
Heb wel een mooi doel gekozen voor mezelf:
Elke dag of mediteren, wandelen of yoga doen. Om rust te brengen in mijn hoofd en lichaam.
Nanda,
Goed dat je dit deelt, want dit hoor ik dus vaak hé. “Ah maar dat is niet op mij van toepassing, dat ga ik niet meer doen.”
Ik blijf herhalen dat het belangrijk is om écht alles van deze training te doorlopen.
Dus goed dat je dit doet!
Ivm de vragen die je deelt? Is het een realistische gedachte dat je er werkelijk iets had aan kunnen doen?
Ik lees dat jij hier heel veel verantwoordelijkheid draagt.
Waar neem je de verantwoordelijkheid over van de ander?
Waar mag je meer verantwoordelijkheid voor jezelf nemen?
Begrijpelijk dat je het trekken aan de kar beu bent als het voelt alsof je trekt aan een dood paard.
Het is nu ook zijn verantwoordelijkheid hoe het verder tussen hem en de kids verloopt, jij kunt dat niet meer dragen Nanda, dat heb je lang genoeg gedaan.
Mooie doelen die je hebt gesteld die lichaam en geest zullen voeden. Succes hiermee!
Van hart tot hart,
Veerle
Een hele fijne meditatie.
Ik voel mij er veilig en thuis in, omdat ik ervaar wat ik al op mijn weg gevonden heb.
Ik kan er al echt in ZIJN.
Bij elke stap ontstaat er innerlijke rust en DANKBAARHEID.
Dat laatste voor mij momenteel het allerbelangrijkst.
Daar zit voor mij mijn kracht. Zodra ik tekort ga denken, brokkelt alles af.
niettemin is er nog het gevoel: Had ik het beter kunnen doen ?
Heb ik teveel verwacht?
Had ik ik hem meer vrijheid moeten geven
Wat spijtig dat ik mij dingen zo aantrok en niet bij hem kon laten.
Niet gezien en gehoord zijn, riep het slechtste in mij op, tijdens onze relatie.
Dan ontstond er grote woede in mij .
Tijdens de mediation zat ik tussen angst, woede, samenwerken en cynisme in.
Ik merk dat ik niet moet gaan marchanderen, uit angst mijn huis, mijn omgeving en mijn bedrijf te verliezen.
Toch even dat gras maaien , de heg snoeien e.d. als hij lang op vakantie is.
De harmonie bewaren, zodat hij niet de handdoek in de ring gooit en de afspraak omtrent ons huis, opzegt.
Mijn conclusie is dat marchanderen gebaseerd is op angst.
Daar mag ik mij bewust van zijn
Wat fijn Petra dat jij deze meditatie helemaal kunt ZIJN, want dat is de bedoeling waar mensen naartoe mogen groeien.
Dus heel waardevol dat jij dat op dit moment in jouw proces reeds kunt ervaren.
Sterk dat je ook het inzicht hebt wat ervoor zorgt dat je ‘terugbrokkelt’, dus je weet perfect wat je nodig hebt om ruimte te scheppen om verder te blijven groeien.
Begrijpelijk dat je nog worstelt met die vragen, maar weet dat het normaal is dat “niet gezien en niet gehoord” worden vanalles bij een mens naar boven kan halen. Wanneer je dan in een gezonde relatie zit kan je daar open over communiceren en wanneer je dan beide aan zelfreflectie doet groei je naar elkaar toe. Dan kan de één voelen wat de ander nodig heeft en voelen beide zich gezien en gehoord.
Dan haal je het beste bij elkaar naar boven ipv “het slechtste” …
Dus leg hier aub niet alle aandeel bij jou Petra!
Het klopt wat je zegt, onder marchanderen ligt een emotie en dat is heel vaak angst. Ik hoop idd dat je vooral in harmonie met jezelf kunt blijven, waardoor de harmonie tussen jullie beiden wellicht ook bewaard kan blijven en je de afspraken rond het huis kunt behouden.
Sterkte met de volgende stappen in jouw proces Petra.
Van hart tot hart,
Veerle
ik ben de marchandeer fase al lang voorbij. dat wil niet zeggen dat ik het eens ben dat je in een koppel geen gezonde comprissen kan sluiten. als elke partner steeds bij zijn standpunt blijft en geen actie meer kan doen om iemand te plezieren, stel ik mij wel de vraag of dit niet te veel aanleunt bij egoïsme. ik begrijp dat je niet altijd water bij de wijn moet doen, maar is een koppel net ook niet sterker als elkeen rekening houdt met de noden van de andere ? en dat is dan soms ook wel wat water bij de wijn doen ?
Goed dat je voelt dat je het marchanderen voorbij bent, want deze fase vraagt heel veel energie.
Wanneer je een gezonde relatie hebt kunnen beide partners aan zelfreflectie doen en dan zal het niet zo zijn dat iemand halsstarrig bij zijn standpunt blijft maar wel open staat om het vanuit een neutrale positie te bekijken.
Uiteraard is het fijn om vanuit liefde iemand een plezier te doen, zolang je maar oplet voor jezelf dat het plezieren geen pleasen is, want dan is het niet meer ok.
Rekening houden met elkaars behoeften is eigenlijk iets wat van nature aanwezig is in een gezonde relatie, dus dat voelt zelfs helemaal niet aan als water bij de wijn te moeten doen. In die 8 jaar dat ik nu samen ben met Huibert heb ik nog geen enkele keer gedacht dat ik water bij de wijn moet doen. Wat ik dus voorheen in mijn 2 huwelijken constant deed, er was van wijn geen sprake meer.
meditatie is voor sowieso al moeilijker, maar heb er zeer van genoten. eerder vond ik dit steeds zeer moeilijk om mee te doen, niets voor mij, soms zelfs “kga me niet belachelijke maken”.
nu kan ik deze volledig mee doen; ik voel me rustig en durf zelfs luidop mee te zeggen.
hele stap vooruit voor mij.
ik kijk eigenlijk uit om meer te leren qua meditatie
Ik moet lachen dat je dus ook die weerstand voelde bij mediteren, ik had dat vroeger dus ook.
Maar eens je ermee aan de slag bent zal je merken wat het jou brengt.
Fijn ook dat je zelfs luidop kunt meedoen, want ook daar zit bij veel mensen weerstand op.
Dus echt top Annick, hoe je dit doorbroken hebt.
Er staan heel wat meditaties in de training dus je zal er hier ook al meer mee aan de slag gaan.
Verder vind ik de app Meditation Moments ook wel een goeie voor als je er meer wilt mee doen.
Ik had voor mezelf eerder al een aantal doelen vastgelegd.
Vanaf september terug 1x per week naar de bodystyling (met Cisse).
Het andere was, net zoals Kristel, meer aandacht geven aan de kracht methode.
Dit staat vanaf nu op dinsdag en donderdag op de agenda.
Punt 3 is al even bezig… Op zoek naar mijn eigen stek!
Fijn om te zien dat je weer met de training bezig was Nathalie.
En echt super van je om het consequent op jouw agenda te zetten, op die manier werkt het het best!
Een goed voornemen ook om vanaf volgende maand aandacht aan jezelf te besteden bij Bodystyling.
Ik wens je veel succes!
He hoe bijzonder. Ikzelf vind dit ook een hele mooie oefening. Is er ééntje die we eigenlijk dagelijks zouden mogen doen bij het opstaan. Is al niet meer de 1ste keer he dat je connectie voelt met je mama… koesteren zou ik zeggen.
Ik heb de Coach meditatie gedaan omdat ik me vandaag echt niet goed voel en ik kon hem niet doen op moment dat ik naar Webinar luisterde omdat ik aan het rijden was.
Ik voel me leeg, alleen, eenzaam. Constant me vergelijken met anderen en vooral vraag ik me af wat is het leven in deze wereld, wat, hoe doe je het.. Ben ik nu zo anders dat ik het zo moeilijk heb met de anderen rond mij? 🤷Moet je zo sociaal zijn zoals iedereen zegt? Of ben ik zo ontgoocheld in mensen dat ik ze vermijd?
Ik merk dat alle fasen aanwezig zijn, voel me nu vooral depressief, maar dat moet ik nog beluisteren.
Bij de meditatie moest ik heel erg veel geeuwen en had ik vooral flitsen van mijn ex.. Ik ben er na doodop…
Ysabel, deze coach meditatie is kort en krachtig. Ik raad je aan om deze vaker te doen, het is een gouden tip om ermee te starten telkens als je aan de K.R.A.C.H.T.-methode werkt.
Zoals ik eerder ook al schreef naar jou is het lege gevoel echt onderdeel van het proces waar je doorheen gaat. Het is echt normaal dat dit gevoel er is, want je bent een vicieuze cirkel aan het doorbreken.
Jezelf vergelijken met anderen is ook een typisch trekje vanuit codependentie. Waarom doe je dat? Let er eens op welke gedachten er dan door je hoofd gaan. Is daar jouw IC aan het woord?
Tijdens transformatie is het een uitdaging om in dezelfde inner circle te blijven, want die zullen niet meer aansluiten met je werkelijke ik. Destijds zijn die mensen op jouw pad gekomen omdat ze een match waren vanuit de Ysabel met al haar oude patronen. Wanneer je die doobreekt en met je innerlijke reis bezig bent dan voelt het soms alsof je een alien bent. Maar dat ben je niet! Je mag jezelf hier ook tijd en ruimte geven om vanuit jouw versie 2.0 nieuwe mensen te leren kennen. Alleen is dat geen quick fix, waar dus altijd eerst die eenzaamheid bij hoort. Om die reden is de groep er ook, zodat je kunt verbinden als je daar behoefte aan hebt. Eens kunt afspreken met iemand om een kop koffie te doen of een wandeling te maken. Iemand die weet waar je mee bezig bent, zodat je je gehoord en gezien voelt.
Geeuwen is een signaal van loslaten dat je lichaam geeft. De reactie van je lichaam is ook normaal, veel mensen zijn moe na een ‘oefening’. Daarom zeg ik ook altijd dat het zeker nodig is om jezelf tussendoor rust te gunnen, zodat je de shifts kunt implementeren.
Kan je het doodop zijn toelaten zonder oordeel? En als er wel een oordeel is, wat is dat dan? Kan je dan de rust samen met het oordeel er laten zijn?
Succes verder. Ben je ook nog lief en mild voor jezelf? Want je bent wel ontzettend goed bezig!
Veerle
Ik ben inderdaad lief voor mezelf en laat alles toe in wat ik voel. Het deed gewoon ontzettend pijn zo diep te gaan en mezelf te verliezen (zo voelde dat toch aan), wetende dat het noodzakelijk is. Heel veel tranen en verdriet, niet altijd duidelijk waarom de tranen er juist zijn, maar voel gelijk wel dat het om mezelf gaat en niet de breuk. Ook al zie ik mijn ex nog steeds in mijn gedachten (zijn kritiek en manipulatie). Gisteren naar een nicht gereden, we zijn 2 gelijk denkenden met dezelfde geschiedenis, dus is een thuis komen.
Ik deed mijn verhaal, ze is zo fier op me dat ik ook voor mezelf koos en voor mezelf zorg en ze zei dat er heel veel kenmerken in mijn verhaal zaten van gaslighting. Ik verdedigde ergens opnieuw mijn ex omdat er ook goeie dingen waren, maar bij het laten doordringen van wat gaslighting is, openden mijn ogen wel en het besef hoe naïef /goedgelovig ik ben tov anderen. Ikzelf ben puur, ga voor openheid, eerlijkheid, geen spijt of schaamte in wie ik ben en kan er dan ook niet bij dat sommigen een spel kunnen spelen, bewust manipuleren of niet kunnen inzien dat ze dat doen. Dus voor mij is dat een trigger om alles bij mezelf te zoeken als iemand me wilt overtuigen dat ik fout ben… Maakt me zo onzeker op termijn. En dat is wat er is gebeurd. Ik heb zoveel moeite om dat te willen geloven.. En gisterenavond nam ik het wel aan en kon ik de gedachten bij en over mezelf los laten en zag ik wat hij bij me al dan niet bewust wou bereiken. Ik hoop dat ik dit kan blijven vast houden en blijven geloven dat anderen inderdaad bewust of onbewust kunnen manipuleren om hun zin te krijgen, wetende dat ze de andere daarmee kwetsen of ongelukkig of onzeker maken. Spontaan tranen die nu over mijn kaken rollen… En het gevoel ‘hoe kan je mij dat aan doen.. 😔, ik verdien dat echt niet. ”
Laat ik dan gewoon uit goedgelovigheid zoveel rode vlaggen toe.. Hoe stom van me… Toch..is dat d verliefdheid die blind maakt en je het niet wilt zien, terwijl ik alles heb uitgesproken naar hem, dus ik zag het, ik hoorde en voelde zijn manipulatie maar toch liet ik het gebeuren en smeekte ik daarmee op te houden… Tot ik zei “nu ist genoeg.” Ik vind echt zot hoe we alles zo kunnen verdedigen om het niet te willen aanvaarden dat iemand zo is, na alle gesprekken en moeite ik deed om zijn ogen te openen…
Dank je wel 💚
Ysabel, goed om te lezen dat je toch mild kunt zijn naar jezelf toe.
Misschien mag je ‘jezelf verliezen’ zien als je oude zelf verliezen om ruimte te scheppen voor je ware zelf?
Fijn dat je iemand in je omgeving hebt waarmee je echt kunt verbinden, het contact met je nicht is dan ook echt wel waardevol.
Het “alles bij jezelf” zoeken is typisch vanuit codependentie, waar we vlug een groot verantwoordelijkheidsgevoel + schuldgevoel aannemen.
Begrijpelijk dat er tranen zijn bij deze bewustwording, jij verdient idd zoveel beter.
Nogmaals het is niet vanuit goedgelovigheid en ook niet omdat je stom bent, maar echt vanuit een trance van codependentie…
Hou de moed erin Ysabel, je bent op goede weg.
Van hart tot hart,
Veerle
Wauw ik kreeg bij I’am open een beeld van mijn mama binnen, daarna flitsten er mooie kleuren, lichtflitsen en schimmen. Dit heb ik nog nooit meegemaakt…. Het was heel mooi en rustgevend. Het was precies dat ik een stukje van de hemel heb gezien…
Hi Veerle,
In het begin, toen alles net uit kwam, heb ik heel veel gemarchandeerd. Op een gegeven moment vroeg ik mijzelf af wat ik nu allemaal aan het voorstellen was en of dat uberhaupt bij mij past. Als mijn ex toen iets naar mij toe had bewogen was ik met mijn voorstellen wellicht in zee gegaan, maar aangezien dat niet gebeurde ging dat niet zo langer. Nu zijn we uit elkaar en betrap ik me erop dat ik soms op de rand hang van marchanderen hang. Af en toe geef ik teveel toe. Mijn ex ziet bijvoorbeeld nu nog dingen in huis die hij ineens wil hebben. Ik heb geen zin om daar ruzie over te maken en geef het hem dan want als ik er naar kijk terwijl ik weet dat hij dat wil hebben dan is de glans er al van af. Af en toe moet ik meer voor mijzelf opkomen. Ik doe alles voor de kinderen en verlies mezelf daarbij soms. Ik mag wat harder naar mijn ex zijn of mezelf meer voorop zetten. Ik kan niet compenseren voor mijn ex. Dat heb ik in het begin wel gedaan. Ik moet me dat echt in de oren knopen want anders gaat het fout.
Liefs, Marlies
Marlies,
Goed dat je in de K.R.A.C.H.T.-flow zit!
Begrijpelijk dat je eerst veel gaat marchanderen om toch maar jouw gezin bij elkaar te houden.
Maar lieve Marlies, er zijn grenzen he.
Goed dat je je daar bewust van was!
Heb je een idee waarom je nu nog toegeeft? Wat zit daaronder naar hem toe?
Ik snap dat je toegeeft ivm spullen meegeven, want het is zoals je zegt er zit dan precies een andere lading op hé. Maar … wat je wel kan doen een volgende keer.
Is heel krachtig en duidelijk communiceren: “Dit is nu écht de laatste keer, ik wil geen vragen meer van jou krijgen over zaken die in mijn huis staan.”
Het compensatiegedrag herken ik ook.
Maar jij kunt nooit mama én papa zijn tegelijkertijd.
Jij kunt ook niet goedmaken wat aan de andere kant niet gebeurt.
Dat overmatig je best doen daar hebben de kinderen uiteindelijk ook niks aan.
Je bent méér dan goed genoeg zoals je bent Marlies!
Knoop het idd maar goed in jouw oren. 🙂
Liefs,
Veerle
Hoi Veerle,
Tja, marchanderen. Wat ik herken was het proberen te redden wat niet meer te redden viel. Aandragen van oplossingen. Maar dat was trekken aan een dood paard. Uiteindelijk heb ik zelf de stekker maar uit de relatie getrokken omdat zij het niet durfde. Ondanks dat zij degene is die is vertrokken. Maar heb dit ook gedaan uit zelfbehoud. Dus dit is wellicht een onbewuste eerste stap geweest van my innerchild om mijzelf te gaan redden.
Ik heb 1.5 jaar geprobeerd alles te redden. Tot in de mediation fase toe. Totdat zij tegen mij zei, nadat alles al geregeld en getekend was en we een keer spraken over het co-ouderschap: mijn huwelijk heb ik wel verwerkt, alleen dat daten vind ik zo’n tweedehands uitverkoop van mezelf. En dat zeg je tegen je ex!?
Dit heeft echt moeten landen dat mijn ex dit tegen mij heeft gezegd. En heb toen vol de blokkade op alles gegooid. Het onderhandelen nu echt afgelopen. Maar heb de blokkade heel langzaam moeten gaan loslaten om zelf te kunnen healen.
Het is voor mij reeds te lang geleden om mij duidelijk boven water te halen wat ik nu al wel niet gedaan heb. Wel een vlucht gezocht in het ontkennen van wellicht marchanderen.
Het marchanderen is voor mij nog half half een ding. In mijn dagelijks leven. Maar ik ben sterker geworden om voor mijzelf op te komen. En mijn grenzen aan te geven. En dat zonder schuldgevoelens. Dus niet meer onderhandelen over hoe we het wel zouden kunnen doen. Om maar te vermijden dat ik toch de kant van pleasen weer op ga.
Past misschien niet helemaal in het begrip marchanderen. Maar ok.
Ben trots op het feit dat ik minder schuldgevoelens heb en dus ook niet meer veelvuldig wil verklaren aan de andere partij waarom ik zus of zo kies. Zonder respect te verliezen voor de ander. Dat is nog altijd belangrijk voor mij.
Dus ik ga bv aanstaande donderdag helpen verhuizen maar pas vanaf 12 uur. Omdat ik eerst naar de tandarts moet. Ik geef dit aan, als uitleg maar verder voel ik mij hier niet meer schuldig over. Vroeger zou ik de afspraak verzetten.
Vind dit een lastig hoofdstukje omdat ik het niet zo goed kan plaatsen. Maar voel wel de groei in mij. En voel ook dat dit wordt gewaardeerd. De eerlijkheid, openheid.
En daar ben ik trots op. En geeft mij als persoon steeds weer een beetje meer zelfvertrouwen. En straal dit uit en trek daarmee ook positiviteit aan.
Een warme groet, Laurent
Laurent,
Het aandragen en het zoeken naar oplossingen is idd typisch marchanderen.
Maar het vraagt zoveel energie als er hier geen wisselwerking is, dan is het zoals je zegt: trekken aan een dood paard.
De communicatie die zij nog naar jou toe verteld is idd wat vreemd, zijn niet echt zaken die je met je ex hoort te delen. Ik zou mijzelf daarin toch beschermen en je mag een volgende keer gerust aangeven dat je hier geen boodschap aan hebt.
Mooi hoe je een balans zoekt tussen kiezen voor jezelf met respect voor de ander, dat doe je goed!
Echt een hele mooie groei in jouw grenzen trekken! Jouw eigen afspraken laten doorgaan en dit ook benoemen zonder schuldgevoel. Het is oké om anderen te helpen, maar niet als je daar jezelf tekort moet doen. Je zal idd zien dat mensen die eerlijkheid waarderen, ze weten zo ook wat ze aan jou hebben.
Je voelt je daar ook beter door, wat je ook uitstraalt en dat zien mensen!
Had mezelf “wijs” gemaakt dat ik hier geen last van had, totdat ik de webinar deed…
Natuurlijk ben ik hiermee bezig. Naast ontkenning (af en toe, kort en heel heftig), woede (maar vooral zoveel verdriet), spoken de volgende vragen door mijn hoofd: welke signalen waren er, had ik ze niet moeten oppikken, hoelang waren die signalen er al, want dan had ik er iets aan kunnen doen. Ik had niet zo op mijn eigen problemen moeten focussen, minder op de kinderen en meer op onze partnerrelatie. Ik had eerder relatietherapie moeten voorstellen.
En wat in de webinar gezegd wordt: mezelf mooi aankleden als we moeten afspreken, hopen dat hij spijt krijgt van zijn beslissing, of dat hij mijn verdriet of dat van de kinderen ziet en daardoor tot inzicht komt. Ik had in het begin relatietherapie voorgesteld, maar na 2 sessies heb ik het opgegeven omdat hij overduidelijk niet geïnteresseerd was in herstel en bleef liegen over zijn nieuwe relatie. Ik heb hem voorgesteld om hem te helpen met het herstellen van het contact met de kinderen als hij de relatie zou stopzetten (wat uiteraard niet gebeurde).
En ja, heel eerlijk, misschien ga ik momenteel voorbij aan het belang van de kinderen, maar ik gun hem helemaal niets ook niet een goed contact met de kinderen. Heb ook eerlijk gezegd niet de energie om de persoon te zijn die ik was in ons huwelijk: de trekker, de persoon die de zwakke communicatie en gebrek aan interesse van de vader liep te compenseren. Nu denk ik, je wou mij niet als partner, dan zoek je het maar zelf uit hoe jouw contact met de kinderen verloopt.
Na deze webinar is nu ook wat duidelijker waarom zoveel mensen me vertellen/vragen: “Hoe gaat het me jou, niet met je ex” of “Stop met praten over je ex (wat hij doet, zou moeten doen, … )”, en de dood doener “Laat het los”.
Heb wel een mooi doel gekozen voor mezelf:
Elke dag of mediteren, wandelen of yoga doen. Om rust te brengen in mijn hoofd en lichaam.
Nanda,
Goed dat je dit deelt, want dit hoor ik dus vaak hé. “Ah maar dat is niet op mij van toepassing, dat ga ik niet meer doen.”
Ik blijf herhalen dat het belangrijk is om écht alles van deze training te doorlopen.
Dus goed dat je dit doet!
Ivm de vragen die je deelt? Is het een realistische gedachte dat je er werkelijk iets had aan kunnen doen?
Ik lees dat jij hier heel veel verantwoordelijkheid draagt.
Waar neem je de verantwoordelijkheid over van de ander?
Waar mag je meer verantwoordelijkheid voor jezelf nemen?
Begrijpelijk dat je het trekken aan de kar beu bent als het voelt alsof je trekt aan een dood paard.
Het is nu ook zijn verantwoordelijkheid hoe het verder tussen hem en de kids verloopt, jij kunt dat niet meer dragen Nanda, dat heb je lang genoeg gedaan.
Mooie doelen die je hebt gesteld die lichaam en geest zullen voeden. Succes hiermee!
Van hart tot hart,
Veerle
Een hele fijne meditatie.
Ik voel mij er veilig en thuis in, omdat ik ervaar wat ik al op mijn weg gevonden heb.
Ik kan er al echt in ZIJN.
Bij elke stap ontstaat er innerlijke rust en DANKBAARHEID.
Dat laatste voor mij momenteel het allerbelangrijkst.
Daar zit voor mij mijn kracht. Zodra ik tekort ga denken, brokkelt alles af.
niettemin is er nog het gevoel: Had ik het beter kunnen doen ?
Heb ik teveel verwacht?
Had ik ik hem meer vrijheid moeten geven
Wat spijtig dat ik mij dingen zo aantrok en niet bij hem kon laten.
Niet gezien en gehoord zijn, riep het slechtste in mij op, tijdens onze relatie.
Dan ontstond er grote woede in mij .
Tijdens de mediation zat ik tussen angst, woede, samenwerken en cynisme in.
Ik merk dat ik niet moet gaan marchanderen, uit angst mijn huis, mijn omgeving en mijn bedrijf te verliezen.
Toch even dat gras maaien , de heg snoeien e.d. als hij lang op vakantie is.
De harmonie bewaren, zodat hij niet de handdoek in de ring gooit en de afspraak omtrent ons huis, opzegt.
Mijn conclusie is dat marchanderen gebaseerd is op angst.
Daar mag ik mij bewust van zijn
Wat fijn Petra dat jij deze meditatie helemaal kunt ZIJN, want dat is de bedoeling waar mensen naartoe mogen groeien.
Dus heel waardevol dat jij dat op dit moment in jouw proces reeds kunt ervaren.
Sterk dat je ook het inzicht hebt wat ervoor zorgt dat je ‘terugbrokkelt’, dus je weet perfect wat je nodig hebt om ruimte te scheppen om verder te blijven groeien.
Begrijpelijk dat je nog worstelt met die vragen, maar weet dat het normaal is dat “niet gezien en niet gehoord” worden vanalles bij een mens naar boven kan halen. Wanneer je dan in een gezonde relatie zit kan je daar open over communiceren en wanneer je dan beide aan zelfreflectie doet groei je naar elkaar toe. Dan kan de één voelen wat de ander nodig heeft en voelen beide zich gezien en gehoord.
Dan haal je het beste bij elkaar naar boven ipv “het slechtste” …
Dus leg hier aub niet alle aandeel bij jou Petra!
Het klopt wat je zegt, onder marchanderen ligt een emotie en dat is heel vaak angst. Ik hoop idd dat je vooral in harmonie met jezelf kunt blijven, waardoor de harmonie tussen jullie beiden wellicht ook bewaard kan blijven en je de afspraken rond het huis kunt behouden.
Sterkte met de volgende stappen in jouw proces Petra.
Van hart tot hart,
Veerle
ik ben de marchandeer fase al lang voorbij. dat wil niet zeggen dat ik het eens ben dat je in een koppel geen gezonde comprissen kan sluiten. als elke partner steeds bij zijn standpunt blijft en geen actie meer kan doen om iemand te plezieren, stel ik mij wel de vraag of dit niet te veel aanleunt bij egoïsme. ik begrijp dat je niet altijd water bij de wijn moet doen, maar is een koppel net ook niet sterker als elkeen rekening houdt met de noden van de andere ? en dat is dan soms ook wel wat water bij de wijn doen ?
Goed dat je voelt dat je het marchanderen voorbij bent, want deze fase vraagt heel veel energie.
Wanneer je een gezonde relatie hebt kunnen beide partners aan zelfreflectie doen en dan zal het niet zo zijn dat iemand halsstarrig bij zijn standpunt blijft maar wel open staat om het vanuit een neutrale positie te bekijken.
Uiteraard is het fijn om vanuit liefde iemand een plezier te doen, zolang je maar oplet voor jezelf dat het plezieren geen pleasen is, want dan is het niet meer ok.
Rekening houden met elkaars behoeften is eigenlijk iets wat van nature aanwezig is in een gezonde relatie, dus dat voelt zelfs helemaal niet aan als water bij de wijn te moeten doen. In die 8 jaar dat ik nu samen ben met Huibert heb ik nog geen enkele keer gedacht dat ik water bij de wijn moet doen. Wat ik dus voorheen in mijn 2 huwelijken constant deed, er was van wijn geen sprake meer.
meditatie is voor sowieso al moeilijker, maar heb er zeer van genoten. eerder vond ik dit steeds zeer moeilijk om mee te doen, niets voor mij, soms zelfs “kga me niet belachelijke maken”.
nu kan ik deze volledig mee doen; ik voel me rustig en durf zelfs luidop mee te zeggen.
hele stap vooruit voor mij.
ik kijk eigenlijk uit om meer te leren qua meditatie
Ik moet lachen dat je dus ook die weerstand voelde bij mediteren, ik had dat vroeger dus ook.
Maar eens je ermee aan de slag bent zal je merken wat het jou brengt.
Fijn ook dat je zelfs luidop kunt meedoen, want ook daar zit bij veel mensen weerstand op.
Dus echt top Annick, hoe je dit doorbroken hebt.
Er staan heel wat meditaties in de training dus je zal er hier ook al meer mee aan de slag gaan.
Verder vind ik de app Meditation Moments ook wel een goeie voor als je er meer wilt mee doen.
Ik had voor mezelf eerder al een aantal doelen vastgelegd.
Vanaf september terug 1x per week naar de bodystyling (met Cisse).
Het andere was, net zoals Kristel, meer aandacht geven aan de kracht methode.
Dit staat vanaf nu op dinsdag en donderdag op de agenda.
Punt 3 is al even bezig… Op zoek naar mijn eigen stek!
Fijn om te zien dat je weer met de training bezig was Nathalie.
En echt super van je om het consequent op jouw agenda te zetten, op die manier werkt het het best!
Een goed voornemen ook om vanaf volgende maand aandacht aan jezelf te besteden bij Bodystyling.
Ik wens je veel succes!
He hoe bijzonder. Ikzelf vind dit ook een hele mooie oefening. Is er ééntje die we eigenlijk dagelijks zouden mogen doen bij het opstaan. Is al niet meer de 1ste keer he dat je connectie voelt met je mama… koesteren zou ik zeggen.
Dag Veerle,
Ik heb de Coach meditatie gedaan omdat ik me vandaag echt niet goed voel en ik kon hem niet doen op moment dat ik naar Webinar luisterde omdat ik aan het rijden was.
Ik voel me leeg, alleen, eenzaam. Constant me vergelijken met anderen en vooral vraag ik me af wat is het leven in deze wereld, wat, hoe doe je het.. Ben ik nu zo anders dat ik het zo moeilijk heb met de anderen rond mij? 🤷Moet je zo sociaal zijn zoals iedereen zegt? Of ben ik zo ontgoocheld in mensen dat ik ze vermijd?
Ik merk dat alle fasen aanwezig zijn, voel me nu vooral depressief, maar dat moet ik nog beluisteren.
Bij de meditatie moest ik heel erg veel geeuwen en had ik vooral flitsen van mijn ex.. Ik ben er na doodop…
Ysabel, deze coach meditatie is kort en krachtig. Ik raad je aan om deze vaker te doen, het is een gouden tip om ermee te starten telkens als je aan de K.R.A.C.H.T.-methode werkt.
Zoals ik eerder ook al schreef naar jou is het lege gevoel echt onderdeel van het proces waar je doorheen gaat. Het is echt normaal dat dit gevoel er is, want je bent een vicieuze cirkel aan het doorbreken.
Jezelf vergelijken met anderen is ook een typisch trekje vanuit codependentie. Waarom doe je dat? Let er eens op welke gedachten er dan door je hoofd gaan. Is daar jouw IC aan het woord?
Tijdens transformatie is het een uitdaging om in dezelfde inner circle te blijven, want die zullen niet meer aansluiten met je werkelijke ik. Destijds zijn die mensen op jouw pad gekomen omdat ze een match waren vanuit de Ysabel met al haar oude patronen. Wanneer je die doobreekt en met je innerlijke reis bezig bent dan voelt het soms alsof je een alien bent. Maar dat ben je niet! Je mag jezelf hier ook tijd en ruimte geven om vanuit jouw versie 2.0 nieuwe mensen te leren kennen. Alleen is dat geen quick fix, waar dus altijd eerst die eenzaamheid bij hoort. Om die reden is de groep er ook, zodat je kunt verbinden als je daar behoefte aan hebt. Eens kunt afspreken met iemand om een kop koffie te doen of een wandeling te maken. Iemand die weet waar je mee bezig bent, zodat je je gehoord en gezien voelt.
Geeuwen is een signaal van loslaten dat je lichaam geeft. De reactie van je lichaam is ook normaal, veel mensen zijn moe na een ‘oefening’. Daarom zeg ik ook altijd dat het zeker nodig is om jezelf tussendoor rust te gunnen, zodat je de shifts kunt implementeren.
Kan je het doodop zijn toelaten zonder oordeel? En als er wel een oordeel is, wat is dat dan? Kan je dan de rust samen met het oordeel er laten zijn?
Succes verder. Ben je ook nog lief en mild voor jezelf? Want je bent wel ontzettend goed bezig!
Veerle
Dag Veerle,
Ik ben inderdaad lief voor mezelf en laat alles toe in wat ik voel. Het deed gewoon ontzettend pijn zo diep te gaan en mezelf te verliezen (zo voelde dat toch aan), wetende dat het noodzakelijk is. Heel veel tranen en verdriet, niet altijd duidelijk waarom de tranen er juist zijn, maar voel gelijk wel dat het om mezelf gaat en niet de breuk. Ook al zie ik mijn ex nog steeds in mijn gedachten (zijn kritiek en manipulatie). Gisteren naar een nicht gereden, we zijn 2 gelijk denkenden met dezelfde geschiedenis, dus is een thuis komen.
Ik deed mijn verhaal, ze is zo fier op me dat ik ook voor mezelf koos en voor mezelf zorg en ze zei dat er heel veel kenmerken in mijn verhaal zaten van gaslighting. Ik verdedigde ergens opnieuw mijn ex omdat er ook goeie dingen waren, maar bij het laten doordringen van wat gaslighting is, openden mijn ogen wel en het besef hoe naïef /goedgelovig ik ben tov anderen. Ikzelf ben puur, ga voor openheid, eerlijkheid, geen spijt of schaamte in wie ik ben en kan er dan ook niet bij dat sommigen een spel kunnen spelen, bewust manipuleren of niet kunnen inzien dat ze dat doen. Dus voor mij is dat een trigger om alles bij mezelf te zoeken als iemand me wilt overtuigen dat ik fout ben… Maakt me zo onzeker op termijn. En dat is wat er is gebeurd. Ik heb zoveel moeite om dat te willen geloven.. En gisterenavond nam ik het wel aan en kon ik de gedachten bij en over mezelf los laten en zag ik wat hij bij me al dan niet bewust wou bereiken. Ik hoop dat ik dit kan blijven vast houden en blijven geloven dat anderen inderdaad bewust of onbewust kunnen manipuleren om hun zin te krijgen, wetende dat ze de andere daarmee kwetsen of ongelukkig of onzeker maken. Spontaan tranen die nu over mijn kaken rollen… En het gevoel ‘hoe kan je mij dat aan doen.. 😔, ik verdien dat echt niet. ”
Laat ik dan gewoon uit goedgelovigheid zoveel rode vlaggen toe.. Hoe stom van me… Toch..is dat d verliefdheid die blind maakt en je het niet wilt zien, terwijl ik alles heb uitgesproken naar hem, dus ik zag het, ik hoorde en voelde zijn manipulatie maar toch liet ik het gebeuren en smeekte ik daarmee op te houden… Tot ik zei “nu ist genoeg.” Ik vind echt zot hoe we alles zo kunnen verdedigen om het niet te willen aanvaarden dat iemand zo is, na alle gesprekken en moeite ik deed om zijn ogen te openen…
Dank je wel 💚
Ysabel, goed om te lezen dat je toch mild kunt zijn naar jezelf toe.
Misschien mag je ‘jezelf verliezen’ zien als je oude zelf verliezen om ruimte te scheppen voor je ware zelf?
Fijn dat je iemand in je omgeving hebt waarmee je echt kunt verbinden, het contact met je nicht is dan ook echt wel waardevol.
Het “alles bij jezelf” zoeken is typisch vanuit codependentie, waar we vlug een groot verantwoordelijkheidsgevoel + schuldgevoel aannemen.
Begrijpelijk dat er tranen zijn bij deze bewustwording, jij verdient idd zoveel beter.
Nogmaals het is niet vanuit goedgelovigheid en ook niet omdat je stom bent, maar echt vanuit een trance van codependentie…
Hou de moed erin Ysabel, je bent op goede weg.
Van hart tot hart,
Veerle
Wauw ik kreeg bij I’am open een beeld van mijn mama binnen, daarna flitsten er mooie kleuren, lichtflitsen en schimmen. Dit heb ik nog nooit meegemaakt…. Het was heel mooi en rustgevend. Het was precies dat ik een stukje van de hemel heb gezien…