Dag Veerle, deze Webinar is echt een confronterend stukje die aangesproken wordt. Allemaal zaken die ik al wist over mezelf, maar waar ik niets mee deed, geen echte actie. Ondertussen al 3 situaties overtroffen door mijn grens aan te geven. Het zijn zo simpele zaken voor een ander, maar voor mij bergen weerstand. Bv mijn ex geen gelukkige verjaardag wensen, normaal zou ik dat doen vanuit het idee: dat is zijn geboortedag, ik wil hem niet negeren, maar als ik eerlijk de vraag aan mezelf stelde wou ik het niet doen, dit met reden :ik heb hier geen behoefte aan, ik neem bewust in alles afstand omdat ik wil verwerken en alles een plaatsje geven. Een hele dag voelde ik weerstand, gehuild omdat dit zo tegen mijn natuurlijke doen was, maar ik heb volgehouden en vooral beseft hoe snel ik mezelf dus opzij zette vroeger en handelde omdat het zo hoorde of verwacht werd. Nu is mjjn ex echt wel het voorbeeld van commentaar op alles geven, dus mijn test voor alles wat voor mij niet evident is. Nu we zijn 3 maand uit elkaar, ik kreeg deze week weer een bericht met 4 verwijten in 1 bericht omdat een vriend van hem een foto van mij en zijn vriend had doorgestuurd. Ik kreeg de volle lading dat hij daar heen behoefte aan had na al mijn afstand, dat ik uitgerekend in zijn buurt moet zijn, dat we beter eens zouden babbelen en dat ik er onschuldig op de foto stond met mijn alles wegstekende glimlach 😱 ik was niet verbaasd, maar geërgerd aan zijn woorden van kritiek. Ik heb dan ook fijn geantwoord en van me afgeschreven en dan weer stilte. Nu sukkel ik wel met het gegeven.. Ja een babbel, ik heb daar totaal geen nood meer aan, we hebben een jaar en een half kunnen praten en het werkte niet maar hoofdzaak is dus dat ik bang ben voor zijn woorden, ik ga sowieso een lading negativiteit en kritiek krijgen en/of een liefdesverklaring en loze woorden. Ik voel dat ik nog heel kwetsbaar ben en ga bezwijken, ook al zegt het verstand een grote Nee. Ik kan de grens hier niet bepalen in wat hoort en waar zeg ik nee. Voor vrienden rondom mij is het nee niet doen en andere zeggen ja misschien is een gesprek nog een mooie afsluit. Zie je… Ik ben gewoon van vroeger om de regel van beleefdheid en wens van de andere te volgen omdat zo hoort. En nu blijft dat gevoel hangen van ik moet nog praten met hem, maat eigenlijk wil ik dat niet en heb ik behoefte om te zeggen, er komt geen gesprek meer. Anderzijds ben ik daar binnen 3maand wel klaar voor, maar de onrust dat dat hangende is, is er wel nog. Ik probeer het gevoel er gewoon te laten zijn en en adhv jouw oefeningen de vragen te beantwoorden. Doet wel goed dat ik al ervaringen op doe waar ik kan lokaliseren waar ik aan het pleasen ben en hoe fragiel dat allemaal leeft in me, die weerstand van n toch volhouden naar mezelf te luisteren.. Niet moeilijk dat ik partners aan trek die me niet horen en zien… Ik doe het duidelijk zelf ook niet. Ik vind het zo interessant en lastig tegelijk. Ik voel meletterlijk klein en groot tegelijk. Veel liefde wel, maar soms weet ik niet wta juist is, gezien ik de verkeerde mensen aantrek, kom ik heel veel in bekritiserende omgevingen terecht als ik mezelf ben… Is vermoeiend en pijnlijk, volhouden en grenzen stellen en achter mijn keuzes blijven staan is de boodschap 💪
Ysabel, goed dat je enerzijds al veel wist, maar ondertussen weet je nu ook dat ‘weten alleen’ niks veranderd.
Goed dat je je hier nu bewust van bent en hier ook mee aan de slag gaat.
Het vergt moed om hier te oefenen, maar stap voor stap zal het steeds makkelijker gaan door de voldoening die je dan ook voelt achteraf.
Die weerstand voelen is normaal, het vraagt idd doorzettingsvermogen om die vicieuze cirkel te doorbreken en niet weer in oude patronen te vervallen, maar zo te lezen ben je aardig goed op weg Ysabel!
Ivm een gesprek … Hmmm zet eens de volwassen ik van Ysabel op het podium en maak eens een vergelijk.
Wat kan het jou brengen en wat kan het jou kosten?
Denk dat het tijd wordt om die aangeleerde regels ivm ‘beleefdheid’ overboord te gooien.
Whaw jouw zin!!!
“Niet moeilijk dat ik partners aan trek die me niet horen en zien… Ik doe het duidelijk zelf ook niet.”
Wat een inzicht schrijf je hier nu neer.
Wanneer ga jij jezelf zien en luisteren naar JEZELF los van al het aangeleerde gedrag.
Pas dan zullen er idd andere mensen op je pad komen.
Mijn slagzin “Wat je uitstraalt, trek je aan.” sluit hier ook perfect bij aan.
“Gezien ik de verkeerde mensen aantrek.”
Vertrouw erop dat je eens je doorheen de K.R.A.C.H.T.-methode bent en de nodige testen hebt doorstaan dat je deze zin in de verleden tijd zal kunnen schrijven.
Echt goed bezig Ysabel, het is niet simpel allemaal maar je doet het toch maar en je doet het goed!
Succes en sterkte verder.
Veerle
Ik ben al een tijdje bezig met het werkboek boost je zelfvertrouwen. Ik kan concluderen dat ik het best goed doe. Waar ik vooral tegen aanloop is onrust. In de zin dat ik het moeilijk vind om te zitten en niks te doen. Dat had ik niet. Innerlijke onrust eigenlijk altijd wel wat. Ik zie nu aldoor wel iets wat gedaan moet worden of ik bedenk dingen om te veranderen in huis. Doordat ik continue bezig ben heb ik weleens het gevoel dat ik te weinig rust krijgt. Ik werk nu 32 uur en heb een baan waarin je altijd alert moet zijn, ik geniet wel erg van mijn werk. Maar het is net of ik altijd bezig moet zijn, Vandaag na een drukke dag toch nog even onkruid uit de tuin halen terwijl ik ook best moe ben. Agelopen vrijdag na een drukke werkweek ‘s avonds toch nog weer de niet goed geverfde deur schuren en de hele zaterdag ook bezig zijn. Bewust zondag maar naar de Ikea gegaan omdat ik anders weer met verven oid bezig zou zijn omdat ik wel voelde dat ik dat niet moest doen. Ik probeer te verklaren hoe dat kan. Waarom kan ik niet gewoon rustig zitten en ben ik zo rusteloos? Loop ik weg voor iets? Mijn hoofd staat wel altijd aan met gedachten. Ik vind het ook wel lekker om bezig te zijn omdat niemand in mijn nek hijgt en het doet mentaal ook goed. Maar zou zo graag weer op de bank een boek willen lezen (sinds mijn burnout in 2020 is dat niet zo simpel meer) of gewoon niks doen, zonder te denken aan wat ik allemaal nog moet. Mijn zoon zegt er ook wel eens wat van dat ik aldoor bezig ben. Ik sport, ik wandel ook daar zit een moeten op, want blijven bewegen en fit blijven. Met mijn vriendin ga ik naar yoga en ongeveer 1x 2 week met keramiek bezig onder begeleiding, dus ontspanning krijg ik ook wel. Maar toch, dat hoofd van mij…..
Fijn om te zien dat je bezig bent met dit werkboek Wilma, wat idd een behoorlijke hap is die je niet zomaar in een weekje uitwerkt.
Het moet jou wellicht een goed gevoel geven om te mogen zien dat je goed bezig bent!
“Het moeilijk vinden om te zitten en niks te doen”, komt vaak vanuit onze innerlijke criticus.
Verder denk ik ook dat dit nog “iets” is wat het gevolg is van het jarenlange manipulatieve en de controle waar je in zat.
Zou dus het gevoel van “altijd bezig moeten zijn” daar nog een restant van kunnen zijn?
Daarnaast herken ik dat gevoel ook heel erg, ik had dat vroeger enorm, maar dat kwam dus door mijn sterke IC.
Misschien is het fijn voor jou nu om naar dat webinar te kijken, dit is nummer 28.
Dit is best ook weer een groot pakket, het webinar zelf duurt anderhalf uur en daar horen ook weer heel wat taken bij.
Jouw hoofd uitzetten lukt bij veel mensen heel goed met de oefening van Dr. Frank Kinslow.
Deze staat onder webinar nr. 3
Weet dat het tot rust komen in je hoofd, na alles wat er gebeurd is ook een proces is.
Wellicht kan je ook nog even doorvoelen of het geen vlucht is om iets niet te moeten voelen als je stilvalt …
Dag Veerle, deze Webinar is echt een confronterend stukje die aangesproken wordt. Allemaal zaken die ik al wist over mezelf, maar waar ik niets mee deed, geen echte actie. Ondertussen al 3 situaties overtroffen door mijn grens aan te geven. Het zijn zo simpele zaken voor een ander, maar voor mij bergen weerstand. Bv mijn ex geen gelukkige verjaardag wensen, normaal zou ik dat doen vanuit het idee: dat is zijn geboortedag, ik wil hem niet negeren, maar als ik eerlijk de vraag aan mezelf stelde wou ik het niet doen, dit met reden :ik heb hier geen behoefte aan, ik neem bewust in alles afstand omdat ik wil verwerken en alles een plaatsje geven. Een hele dag voelde ik weerstand, gehuild omdat dit zo tegen mijn natuurlijke doen was, maar ik heb volgehouden en vooral beseft hoe snel ik mezelf dus opzij zette vroeger en handelde omdat het zo hoorde of verwacht werd. Nu is mjjn ex echt wel het voorbeeld van commentaar op alles geven, dus mijn test voor alles wat voor mij niet evident is. Nu we zijn 3 maand uit elkaar, ik kreeg deze week weer een bericht met 4 verwijten in 1 bericht omdat een vriend van hem een foto van mij en zijn vriend had doorgestuurd. Ik kreeg de volle lading dat hij daar heen behoefte aan had na al mijn afstand, dat ik uitgerekend in zijn buurt moet zijn, dat we beter eens zouden babbelen en dat ik er onschuldig op de foto stond met mijn alles wegstekende glimlach 😱 ik was niet verbaasd, maar geërgerd aan zijn woorden van kritiek. Ik heb dan ook fijn geantwoord en van me afgeschreven en dan weer stilte. Nu sukkel ik wel met het gegeven.. Ja een babbel, ik heb daar totaal geen nood meer aan, we hebben een jaar en een half kunnen praten en het werkte niet maar hoofdzaak is dus dat ik bang ben voor zijn woorden, ik ga sowieso een lading negativiteit en kritiek krijgen en/of een liefdesverklaring en loze woorden. Ik voel dat ik nog heel kwetsbaar ben en ga bezwijken, ook al zegt het verstand een grote Nee. Ik kan de grens hier niet bepalen in wat hoort en waar zeg ik nee. Voor vrienden rondom mij is het nee niet doen en andere zeggen ja misschien is een gesprek nog een mooie afsluit. Zie je… Ik ben gewoon van vroeger om de regel van beleefdheid en wens van de andere te volgen omdat zo hoort. En nu blijft dat gevoel hangen van ik moet nog praten met hem, maat eigenlijk wil ik dat niet en heb ik behoefte om te zeggen, er komt geen gesprek meer. Anderzijds ben ik daar binnen 3maand wel klaar voor, maar de onrust dat dat hangende is, is er wel nog. Ik probeer het gevoel er gewoon te laten zijn en en adhv jouw oefeningen de vragen te beantwoorden. Doet wel goed dat ik al ervaringen op doe waar ik kan lokaliseren waar ik aan het pleasen ben en hoe fragiel dat allemaal leeft in me, die weerstand van n toch volhouden naar mezelf te luisteren.. Niet moeilijk dat ik partners aan trek die me niet horen en zien… Ik doe het duidelijk zelf ook niet. Ik vind het zo interessant en lastig tegelijk. Ik voel meletterlijk klein en groot tegelijk. Veel liefde wel, maar soms weet ik niet wta juist is, gezien ik de verkeerde mensen aantrek, kom ik heel veel in bekritiserende omgevingen terecht als ik mezelf ben… Is vermoeiend en pijnlijk, volhouden en grenzen stellen en achter mijn keuzes blijven staan is de boodschap 💪
Ysabel, goed dat je enerzijds al veel wist, maar ondertussen weet je nu ook dat ‘weten alleen’ niks veranderd.
Goed dat je je hier nu bewust van bent en hier ook mee aan de slag gaat.
Het vergt moed om hier te oefenen, maar stap voor stap zal het steeds makkelijker gaan door de voldoening die je dan ook voelt achteraf.
Die weerstand voelen is normaal, het vraagt idd doorzettingsvermogen om die vicieuze cirkel te doorbreken en niet weer in oude patronen te vervallen, maar zo te lezen ben je aardig goed op weg Ysabel!
Ivm een gesprek … Hmmm zet eens de volwassen ik van Ysabel op het podium en maak eens een vergelijk.
Wat kan het jou brengen en wat kan het jou kosten?
Denk dat het tijd wordt om die aangeleerde regels ivm ‘beleefdheid’ overboord te gooien.
Whaw jouw zin!!!
“Niet moeilijk dat ik partners aan trek die me niet horen en zien… Ik doe het duidelijk zelf ook niet.”
Wat een inzicht schrijf je hier nu neer.
Wanneer ga jij jezelf zien en luisteren naar JEZELF los van al het aangeleerde gedrag.
Pas dan zullen er idd andere mensen op je pad komen.
Mijn slagzin “Wat je uitstraalt, trek je aan.” sluit hier ook perfect bij aan.
“Gezien ik de verkeerde mensen aantrek.”
Vertrouw erop dat je eens je doorheen de K.R.A.C.H.T.-methode bent en de nodige testen hebt doorstaan dat je deze zin in de verleden tijd zal kunnen schrijven.
Echt goed bezig Ysabel, het is niet simpel allemaal maar je doet het toch maar en je doet het goed!
Succes en sterkte verder.
Veerle
Ik ben al een tijdje bezig met het werkboek boost je zelfvertrouwen. Ik kan concluderen dat ik het best goed doe. Waar ik vooral tegen aanloop is onrust. In de zin dat ik het moeilijk vind om te zitten en niks te doen. Dat had ik niet. Innerlijke onrust eigenlijk altijd wel wat. Ik zie nu aldoor wel iets wat gedaan moet worden of ik bedenk dingen om te veranderen in huis. Doordat ik continue bezig ben heb ik weleens het gevoel dat ik te weinig rust krijgt. Ik werk nu 32 uur en heb een baan waarin je altijd alert moet zijn, ik geniet wel erg van mijn werk. Maar het is net of ik altijd bezig moet zijn, Vandaag na een drukke dag toch nog even onkruid uit de tuin halen terwijl ik ook best moe ben. Agelopen vrijdag na een drukke werkweek ‘s avonds toch nog weer de niet goed geverfde deur schuren en de hele zaterdag ook bezig zijn. Bewust zondag maar naar de Ikea gegaan omdat ik anders weer met verven oid bezig zou zijn omdat ik wel voelde dat ik dat niet moest doen. Ik probeer te verklaren hoe dat kan. Waarom kan ik niet gewoon rustig zitten en ben ik zo rusteloos? Loop ik weg voor iets? Mijn hoofd staat wel altijd aan met gedachten. Ik vind het ook wel lekker om bezig te zijn omdat niemand in mijn nek hijgt en het doet mentaal ook goed. Maar zou zo graag weer op de bank een boek willen lezen (sinds mijn burnout in 2020 is dat niet zo simpel meer) of gewoon niks doen, zonder te denken aan wat ik allemaal nog moet. Mijn zoon zegt er ook wel eens wat van dat ik aldoor bezig ben. Ik sport, ik wandel ook daar zit een moeten op, want blijven bewegen en fit blijven. Met mijn vriendin ga ik naar yoga en ongeveer 1x 2 week met keramiek bezig onder begeleiding, dus ontspanning krijg ik ook wel. Maar toch, dat hoofd van mij…..
Fijn om te zien dat je bezig bent met dit werkboek Wilma, wat idd een behoorlijke hap is die je niet zomaar in een weekje uitwerkt.
Het moet jou wellicht een goed gevoel geven om te mogen zien dat je goed bezig bent!
“Het moeilijk vinden om te zitten en niks te doen”, komt vaak vanuit onze innerlijke criticus.
Verder denk ik ook dat dit nog “iets” is wat het gevolg is van het jarenlange manipulatieve en de controle waar je in zat.
Zou dus het gevoel van “altijd bezig moeten zijn” daar nog een restant van kunnen zijn?
Daarnaast herken ik dat gevoel ook heel erg, ik had dat vroeger enorm, maar dat kwam dus door mijn sterke IC.
Misschien is het fijn voor jou nu om naar dat webinar te kijken, dit is nummer 28.
Dit is best ook weer een groot pakket, het webinar zelf duurt anderhalf uur en daar horen ook weer heel wat taken bij.
Jouw hoofd uitzetten lukt bij veel mensen heel goed met de oefening van Dr. Frank Kinslow.
Deze staat onder webinar nr. 3
Weet dat het tot rust komen in je hoofd, na alles wat er gebeurd is ook een proces is.
Wellicht kan je ook nog even doorvoelen of het geen vlucht is om iets niet te moeten voelen als je stilvalt …