Het rouw model, ik denk dat het bij mij wel altijd wisselt. In het begin erg in de ontkenningsfase, dan de woede,…
Mr nu is het de laatste dagen weer vanalles door elkaar.
Soms voel ik men hart zo breken. En de pijn dan zit ik in de ontkenning dat het een droom moet zijn, waarom heb ik dit verdiend. Ik die niks zag hoe hij hem voelde.
Heb wel al wat foto’s van ons kunnen weghalen van de muur. Mijn trouwkleding staat op een pop in men slaapkamer… die zou ik ook graag terug in de zak steken mr kan het nog niet. Ook men trouwring heb ik nog altijd aan… men status op soc media heb ik ook nog niet aangepast. Niet iedereen weet het al van familie of kennissen. De schaamte is hier nog. Men profielfoto heb ik wel al veranderd. Stap voor stap zeker?
Vorige week bij de bemiddelaar, woede kwam er zeker aan te pas met emoties. Dan voel ik me nadien soms in een depressie, ook als hij over het huis begint voel ik me machteloos omdat ik het nog niet weet.
Dus de oefening van de toekomst heeft nog niet heel veel effect. Wil wel vooruit en voor mezelf zorgen mr alles wat er nog bij komt kijken is soms zo veel.
Anderen in de fb groep zeggen me dat ik men tijd moet nemen.
Zoals ik al veel zeg is het 1 stap vooruit en 2 achteruit.
Men man zegt dan altijd dat het wel goed komt en ik iemand vind die wel bij me past… we pasten wel meer dan 20jaar bij elkaar ☹️
Mr ik wil zo nog niet vooruit denken. Ik weet dat het goed komt, ooit….
Soms lukt het loslaten de ene dag beter dan de andere.
Sylvie,
Weet dat het normaal is hé dat je in het begin van dat rouwproces heel erg kunt walsen doorheen de verschillende fases.
Zolang er maar beweging is, dan is het oké.
Het is pas zorgwekkend wanneer je halsstarrig vasthoudt aan 1 bepaalde fase, maar dat is bij jou dus niet het geval.
Neem de tijd die je nodig hebt om stap voor stap zaken aan te passen en op jouw tempo afscheid te nemen. Probeer daar in je achterhoofd voor jezelf mss wel een einddoel in te stellen, zodat dit ook niet langer duurt dan nodig.
Echt goed dat je jouw profielfoto al veranderd hebt, dat is voor veel mensen ook een grote stap!
Wees mild voor jezelf, het feit dat je wél vooruit wilt en hier nu met K.R.A.C.H.T. bezig bent, zegt heel veel over jouw motivatie. Je komt er echt wel!
Wat me opvalt is dat je schrijft “men man” … ook daar zie je dat je echt nog aan het rouwen bent. Wat normaal is hé, begrijp me niet verkeerd.
Ook hier zal je nog stappen in zetten.
Hou de moed erin Sylvie, je bent echt goed bezig! Vergeet dat niet.
Van hart tot hart,
Veerle
De toekomstgerichte oefening in het aanvaardingsproces heeft me deugd gedaan. Toen ik naar links keek kwam er verdriet en toen ik naar rechts keek had ik wel moeite om rechts los te laten maar hoe langer ik naar rechts keek, hoe rustiger ik werd. Op het einde moest ik zelfs glimlachen naar mijn pad. Ik voel me voorzichtig hoopvol.
Hey Karin,
Fijn om te lezen dat deze oefening jou deugd deed!
Echt dankbaar dat je zelfs ruimte vond voor een glimlach toen je naar jouw pad keek, dat is idd een hoopvol signaal dat jouw lichaam jou geeft.
Doe je goed.
Vasthouden deze mooie energie.
Van hart tot hart,
Veerle
Beste Veerle, ik vond het een ingewikkelde webinar. In eerste instantie had ik het idee dat ik in stap van van Elisabeth zit; aanvaarden. Maar al gelang de uitleg heb ik het idee dat de andere stappen toch ook nog in mijn proces zitten. `Ik kan dus niet echt zeggen dat ik ook echt in ‘ 1’ proces zit; kan dat? Het lijkt wel alsof ik redelijk senang ben met de scheiding; ik heb niet het gevoel dat ik meer had kunnen doen dan ik de afgelopen jaren heb gedaan om onze situatie te redden; je hebt tenslotte 2 mensen nodig die er volledig voor gaan. Ik heb er nog wel veel verdriet van. Ik huil echt niet meer elke dag hoor. Daarnaast zie ik m’n ex nog graag, maar merk als ik heb bepaalde dingen hoor zeggen dat ik weer helemaal blij ben dat ik zijn gedrag niet meer om mij heen heb. Ik heb wel het gevoel dat ik eenzaam ben en er alleen voor sta. Zoals je wellicht nog weet ben ik verhuisd naar Breda. Mijn ex heeft die keuze gemaakt. Het is een grote sprong in het diepe; erg spannend voor ons allemaal. Mijn ouders en zusje met haar gezin wonen hier. Ik ben heel erg close met mijn moeder en het is een groot kado om haar vaak bij me te hebben. Met m’n zusje is m’n contact minder geworden sinds ik ben gescheiden. Ze snapt m’n verdriet niet en rijdt m’n ex nog net niet aan als ze hem tegen komt. Ze is erg boos en jaloers over het feit dat ik een fijn huis heb kunnen kopen en dat ik vrijheid heb. Ze staat totaal niet stil dat het voor mij heftig is. Het is niet alleen rouw van de scheiding, maar ook van alles wat daarbij komt kijken. Ik krijg op dat vlak 0 aandacht van haar en dat maakt me er verdrietig en raakt me. Ik weet dat ik dat bij mezelf moet vinden en een manier moet vinden om daarmee om te gaan. Ik zoek daarom weinig contact met haar.
De oefening met het kijken naar m;n oude- en nieuwe pas was heel erg heftig. Bij links stond ik in de keuken en mijn man kwam binnen. Hij kwam achter me staan en knuffelde me. Bij rechts keek ik letterlijk naar mijn mooie, lege, nieuwe keuken. Ik voelde me alleen. Toen ik de kwartslag draaide en de buiging maakte moest ik heel erg huilen. Ik zag mezelf achter de rolstoel lopen met mijn moeder erin. Erg dankbaar dat ik dat voor ons kan doen. Ik heb een hele hechte band met mijn moeder. Zij is de liefste persoon die ik om mij heen heb. Mijn moeder is misschien ernstig ziek, er lopen onderzoeken. Ik ben benieuwd naar je reactie. Liefs, Marlies
Marlies,
Een rouwproces is dynamisch, wat betekent dat er beweging is en er op elk moment van de dag zelfs verandering in kan komen.
Zeker het eerste jaar zien we dat alle fases de revue passeren. Zolang er dus beweging is in jouw proces is er niks aan de hand.
Ik denk dat jij de laatste jaren al heel wat preventief gerouwd hebt, waardoor je idd kunt merken nu dat het rouwen bijna ‘klaar’ is. Toch mag je het niet onderschatten en wil ik je zeker wel vragen om alles van /ROUW te doen alvorens je verder gaat met /AANDACHT.
Er zijn nog mensen geweest die in 1ste instantie dachten dat ze niet echt aan het rouwen waren, maar waarbij toch nog emoties naar boven zijn gekomen door bepaalde oefeningen.
Ik weet idd dat je verhuisd bent naar Breda, fijn dat je nu wel dichter bij je familie bent toch?
Weet dat ook je zus door een rouwproces gaat, het is voor een zus ook niet fijn om te zien en te horen wat er allemaal gebeurd is. Jammer wel dat ze jouw verdriet niet begrijpt, maar helaas is dat wat we ook vaak zien. Dat er soms in je hele nabije omgeving weinig begrip is. Gewoon omdat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, zeker als ze het niet zelf hebben meegemaakt. Zo vreemd dat ze jaloers is mbt je huis, ze zou net blij moeten kunnen zijn voor haar zus.
Merkte je dat vroeger ook wel eens dat ze daarmee worstelt?
Wat doet het precies met jou om te ervaren dat je zus jouw rouwproces niet ziet?
Heel fijn om te zien dat deze oefening zo’n mooie uitwerking op jou had. Zeker een laag van je ui, zoals we zeggen.
Wat heftig dat je moeder ziek is … hopelijk weten jullie snel meer duidelijkheid.
Pittig hoor dat dit net nu ook aan de hand is.
Sterkte verder met de volgende stappen hier in de training.
Veerle
Net deze webinar bekeken. Blij dat de fases nog es werden herhaald..eerste 4 nog steeds aanwezig..door elkaar..ontkenning want ik kan mijn status op Fb echt nog niet aanpassen..woede zeer zelden want ik leg de schuld bij mij ook al weet ik ergens wel dat het niet aan mij lag..marchanderen nog steeds van overtuigd dat ik zoveel anders had kunnen/ moeten doen dan had hij niet op de avances ingegaan toch? ..Depressie..zeer zeker!!! …pfff Veerle dit is k*t..echt waar!! De oefening rug draaien naar verleden en buiging maken voor de toekomst..heel veel verdriet..echt immens verdriet…Gemiddeld rouwproces duurt 2 jaar 😱😱..OMG dan moet dit toch verzachten want dit hels gevoel met angstaanvallen dat kan ik niet veel langer meer aan 😢
Goed dat je de methode er weer hebt bijgepakt Nathalie.
De meeste mensen vinden het fijn dat de fases af en toe herhaald worden, zo kom je dit geregeld tegen en kan je voor jezelf ook meer inzicht krijgen in je rouwproces.
Wat doet het met je om je status aan te passen op Facebook? Waarom wil je daar nog als “getrouwd” staan met een man die je zoveel pijn en verdriet doet? Zit je dan nog in valse hoop dat het weer goed komt?
Of ligt er iets anders onder waarom je het nog niet kunt? Wat zijn jouw gedachten?
Ivm de schuld bij jou leggen… We zien dat mensen waarbij codependentie aan het fundament ligt dat heel gemakkelijk doen. Het is kenmerkend dat die mensen een groot verantwoordelijkheidsgevoel dragen.
Lieve Nathalie, het is niet jouw schuld dat hij avances maakt bij een ander. Dit was niet de eerste keer, jij kunt niet iemand veranderen. Je verdient het toch ook om in een gezonde relatie te zitten. Maak echt eens een realistische balans op en werk daarvoor in 2 kolommen. Waar werd je écht blij van in jullie huwelijk, wat maakte jou verdrietig en deed jou pijn? Niet romantiseren hé, echt feiten noteren.
Ivm depressie, ook hier wil ik je vragen om alert te zijn. Was je eerder depressiegevoelig, of iemand in je familie? Wat zegt je huisarts hierover?
Moedig van je om deze oefening te doen, kan me voorstellen dat het heftig was. Maar wel goed dat je jouw lichaam die beweging hebt laten maken.
Dat gemiddelde van 2 jaar is vooral bij mensen die er niet zo intensief mee aan de slag gaan zoals hier. Als je hier jezelf er toe aanzet dan zal je zien dat wanneer je alles hebt doorwerkt er echt wel anders in staat. Het is mogelijk om deze methode in 6 maand af te werken als je er minstens 1 uur in de week mee aan de slag gaat.
Wat je angstaanvallen betreft, wil ik je echt vragen om hiervoor een dokter te contacteren. Hij/zij kan jou hier het best in ondersteunen. De komende masterclass op 23/09 zal jou hier ook nog verder in ondersteunen. Kan je er live bij zijn? Laat je me even weten volgende week wat jou dokter zegt omtrent jouw depressieve gevoel en de angstaanvallen.
Hou de moed erin een denk aan de succesverhalen in de groep. Ook jij kunt dit!
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle, ik heb de oefening met de 2 kolommen net gemaakt. De kolom met dingen die me verdrietig of pijn deden was langer dan de andere kolom. Wat me opvalt als ik dat nuchter bekijk is dat ik vooral steun vond dat hij naar huis zou komen..al wist ik nooit precies wanneer dit was..het afwachten tot je iets kon zeggen tegen een volwassen iemand al wist je niet precies wanneer..
Ik was toen ook veel alleen, stond ook voor alles alleen qua huishouden naast een zware full time job maar ik deed het en toen was het makkelijker dan nu..
Ik kom gewoon uit mijn kindertijd uit een depressie achtige familie denk ik..maar ik was de sterkste altijd en heb me daar boven gezet tot nu..omdat ik dit nooit meer had verwacht..zoveel mooie toekomstplannen nog en die zijn nu helemaal weg..
Ik heb van de huisarts iets plantaardigs gekregen voor rust en angstaanvallen omdat ik al een keer antidepressiva had geprobeerd en dat was echt niet ok voor mij..
Ik ben graag live bij de masterclass op
23/09 waarover gaat deze?
Nathalie, goed dat je die 2 kolommen hebt uitgewerkt.
Zoals ik het vermoeden had zijn die 2 kolommen niet in balans.
Ik heb jou dit laten doen om met een realistisch beeld naar je huwelijk te kijken, hoe pijnlijk dat ook is. We zien het heel vaak gebeuren Nathalie, je bent dus geen uitzondering, maar mensen gaan de relatie romantiseren om de diepe pijn niet te moeten voelen.
Je was het gewoon om alleen te zijn, maar het idee dat er wel iemand naar huis komt is natuurlijk een heel groot verschil met nu.
Ergens zie je dat hij dus toch een leegte achterlaat.
Het is nu onderdeel van jouw proces om daar niet meer afhankelijk van te zijn.
Die leegte leer je doorheen de training stap voor stap zelf opvullen.
Goed dat je jezelf ook laat begeleiden door je huisarts! Hij kent jou op medisch vlak en kan jou hierin het best ondersteunen.
Ik heb jou net getagd in de groep waar de uitleg staat voor de live workshop op 23/09.
Fijn dat je erbij zal zijn.
Ook dit webinar heb ik een tweede keer bekeken. De eerste keer nog met het idee van rouw omtrent de scheiding. Daara zit ik heel duidelijk in de fase aanvaarding. De visualisatie/bewegings-oefening kijken naar de toekomst gaf mij toen echt een heel goed gevoel, en goede moed om verder op weg te gaan.
Vandaag heb ik het webinar dus opnieuw gedaan, maar nu nagedacht over hoe de fases van rouw zitten m.b.t. de relatie met mijn mama. Dezelfde visualisatie/bewegings oefening zorgde nu voor niets anders dan weerstand en tranen.
Ik voel momenteel vooral heel veel woede naar mijn mama toe, soms is het zelfs walging. Ik probeer contact met mijn mama in de mate van het mogelijke te vermijden op deze moment, gewoon omdat het te veel energie zuigt. Ik denk dat het op deze moment het beste is voor mij.
Ook de depressie fase lijkt herkenbaar. Ik weet dat ik mijn mama niet ga veranderen, ik weet dat ze is wie ze is, en diep vanbinnen weet ik ook wel dat ze haar best heeft gedaan voor mij en mijn zus, tegelijkertijd voel ik immens veel verdriet door het gemis van een mama die er niet voor mij is, en waarmee ik geen connectie heb.
Over het marchanderen: Ik vind dat heel moeilijk om te begrijpen hoe deze fase eruit ziet in een ouder-kind relatie? Misschien heb ik dat in de relatie met mijn mama onbewust wel heel lang onderhandeld, door gedragingen te stellen/keuzes te maken om haar blij te maken, op zoek naar ‘goedkeuring’?
Ik voel me vaak moe door al de woede en het verdriet dat ik voel, en emoties die de laatste weken weer heel intens opspelen. Voordat ik zelf mama ben geworden, dacht ik altijd dat ik een goede band had met mijn mama. Het is al sinds ik zelf mama ben (2015) dat ik heel erg in de knoop lig met mezelf, zonder er goed de vinger op te kunnen leggen wat het eigenlijk is, waardoor ik zo in de knoop lig. De scheiding (2021) heeft mij doen inzien dat de relatie met mijn mama behoorlijk toxisch is, en dat die ‘goede band’ een grote illusie was. Ik ben moe van boos zijn, ik ben moe van het verdriet om het gemis van een mama en ik ben het echt beu dat het zo’n grote impact heeft op mij :(.
Leentje,
De K.R.A.C.H.T. zit in herhaling en dat bewijs jij hier wel, zoals je ziet worden er telkens andere lagen aangeraakt.
Zo geef jij jezelf de ruimte om dieper liggende zaken ‘op te ruimen’.
Begrijpelijk dat deze oefening voor heel wat weerstand en tranen zorgde als je dit deed met je mama in gedachten …
Een innerlijke kind wond wordt daar geraakt.
Jij voelt perfect aan wat voor jou goed is op dit moment en weet dat wat nu zo voelt niet blijvend hoeft te zijn.
Wellicht kan je de 3 delige reeks over boosheid loslaten ook met je mama in gedachten doorlopen.
Kleine Leentje mag nu eerst aandacht schenken aan zichzelf en het gemis toelaten en doorvoelen.
Wat heb je gemist? Waar had je behoefte aan en kreeg je niet?
Wat zou jij jezelf nu nog kunnen geven? Deed jij webinar nr. 32 al (ik weet niet meer uit mijn hoofd of ik je deze al geadviseerd had) maar deze sluit voor nu perfect aan bij waar je doorheen gaat.
Ivm marchanderen tov je mama, idd wat je schrijft valt daar ook onder, maar ook het willen veranderen? Of de hoop dat ze iets doet om te veranderen? Wellicht herken je dat wel?
Begrijpelijk dat je moe bent, kan je het nog even toelaten zonder oordeel en jezelf de ruimte geven om stap voor stap op jouw tempo doorheen alle modules en webinars te gaan. Geloof me, ook jij kan dit pad van tranformatie bewandelen om te weer licht en liefde in jouw leven te ervaren.
Goede moed met de volgende webinars en modules.
Van hart tot hart
Veerle
Gisteren en vandaag als fuck-off dagen ervaren. Vrijdag zo leuk gehad, maar eindigde met een teleurstelling. Ik dacht dat ik die teleurstelling kon handelen, maar zaterdag merkte ik van niet. Zolang mogelijk in m’n bed blijven liggen en om niets emotioneel. Ik heb het maar telkens toegelaten. Echt diep huilen gewoon. Geen idee waar dit nou vandaan komt. Elke uur denk wel. En zomaar vanuit het niets.
Maar had een verjaardag van m’n vader, dus moest me in de middag en avond herpakken hetgeen wel lukte.
Wat ik dan vaak doe als ik me zo emotioneel voel is wandelen (ga ik straks doen) en aan KRACHT werken. Deze module uitgekozen. Maar weet nou niet of dit de juiste keuze was.
Mijn hartslag was aan het begin 37 en aan het einde 36, maar ik merkte dat ik de oefening niet goed kon doen. Ondanks dat ik nog lekker in bed lag en door het raam naar buiten kon kijken, kon ik me niet ontspannen. Ik had wel een beeld van een rustmoment, maar merkte dat ik vast bleef hangen met dat beeld. Beetje lastig uitleggen.
Ik denk dat ik momenteel in de ‘Depressie’ zit. Niet extreem. Maar de andere fasen zijn het niet.
Bij de oefening gericht naar de toekomst en het moment dat ik een diepe buiging moest maken naar mijn pad.van de toekomst werd ik heel emotioneel en bleef ik dat ook tijdens de buiging.
Toen kwam het verhaal over de kruiken. Op het moment dat je over de gebarsten kruik begon, wist ik waar dit naartoe zou gaan. Ik werd weer emotioneel. Ik trok het mezelf aan. Voelde mezelf als die kruik. Dat de conclusie dan is dat ik goed ben voor een ander (zoals de kruik water gaf aan de bloemen) dat moet ik nog ondervinden. Dat zie ik nog niet zo duidelijk. Voel me nog niet zo belangrijk voor anderen.
Mijn rouwproces gaat overduidelijk nog met kleine piekjes en hele grote dalen.
Ik zal bovenstaande ook nog even in de facebook groep delen.
Je hebt inderdaad zo van die k*tdagen Laura, we kennen ze allemaal. Ze horen bij het rouwproces.
Was het echt vanuit het niets? Of zou er toch iets onder kunnen liggen?
Belangrijk om ze te doorvoelen en te doorzien wat de trigger was?
Wat wil het jou vertellen?
Wat werd er geraakt?
Teleurstellingen hangen altijd samen met verwachtingen.
Waar kan jij jouw verwachtingen bijstellen zodat je minder teleurgesteld wordt?
Het is goed dat je op zo momenten fysieke beweging en K.R.A.C.H.T. combineert. Het is goed om dan eerst te werken aan de training en daarna nog wat te bewegen. Wat er is losgekomen geef je zo dan ook nog meer de ruimte om te verwerken en jouw lichaam te verlaten.
Ik zou even noteren in jouw notities om op een ander moment deze oefening te herhalen, wellicht zat je wat vast in je negatieve spiraal waardoor dit dan niet goed kon werken?
Goed om te lezen dat je wel nog extra emotioneel werd tijdens de buiging, alweer een laagje van je ui afgepeld dan toch. Ik merk wel dat je heel veel werkt, mss mag je een versnelling terug schakelen? Je kunt niet op dit tempo door de module rouw blijven gaan, dan zal het teveel op elkaar worden. Je mag het gerust eens afwisselen met een webinar die hoort bij communicatie of aandacht.
Het verhaal van de kruik roept bij veel mensen emoties op, dus begrijpelijk dat je op zo’n emotionele dag dan ook hier opnieuw geraakt werd. Je mag best wat milder zijn naar jezelf toe. Is het herkenbaar dat je naar jezelf toe de lat nogal hoog legt? Want waarom zou jij nu niet belangrijk kunnen zijn voor anderen?
Van hart tot hart,
Veerle
Wat een mooi verhaal over de twee kruiken, ook al ben je niet perfect voor je gevoel toch tel je mee op een andere manier. Fijne oefening met de ademhalingen en t woord rust, mijn hartslag ging van 32 naar 30, ik word ook rustiger doordat in mijn yoga oefeningen en sessie doe. Heeft eigenlijk ook veel met ademhaling te maken. In de toekomst kijken of denken vind ik nog lastig, voel dan nog onzekerheid, angst, eenzaamheid en verdriet. Probeer eigenlijk sinds 1/2 jaar in t nu te leven, per dag. Niet meer te veel aan t verleden ( mijn huwelijk) te denken maar zeker ook niet aan de toekomst, word er verdrietig van te weten dat ik de komende jaren geen liefde van een partner zal ontvangen en kan geven.
Conny, ja mooi hé.
Ik weet nog de eerste keer dat ik het hoorde dat ik het ook ontroerend mooi vond.
Top dat je hier met de oefening ook een daling gewaar kon worden.
Veel mensen houden tijdens een rouwproces hun focus op het NU, dat zorgt ervoor dat je nog niet teveel moeten denken aan je toekomst die in veel gevallen nog een ? is.
Dag per dag zoals je zegt.
Begrijpelijk dat je verdriet voelt als je denkt aan liefde geven en ontvangen … Ook daar is wel een mooi tussenstation die ook ontzettend veel voldoening kan geven en dat is de liefde van en voor jezelf.
Vertrouw op jouw pad …
Van hart tot hart,
Veerle
Het was een serieuze “boterham” deze webinar … Maar ik heb hem doorheen de dag gevolgd …
Deze avond heb ik nog een aantal kernstukken herbekeken en ook de oefeningen genoteerd in mijn K.R.A.C.H.T.-schrift
Bij de oefening van de hartslag meten, dan ademen met “Rust” en dan opnieuw meten ging mijn hartslag van 35 naar 33 slagen.
Kleine stapjes, maar in de goede richting ..
Aangezien ik altijd al redelijk vlot heb kunnen dagdromen (de appel valt niet ver van de boom bij mijn zoon trouwens), geraak ik nog redelijk makkelijk in de alfa-staat. Deze tips zullen me helpen als ik het qua emoties wat moeilijker heb … Ik heb het trouwens vandaag al kunnen gebruiken op het werk …
Wat de verschillende stadia betreft: de ontkenning ben ik al voorbij. Ik ben bezig met het opruimen van haar spullen, omdat dit me helpt in de verwerking. Mijn relatiestatus op facebook is aangepast. Bij de “familieleden” heb ik haar nog enkel voor mezelf zichtbaar gezet. Ze blijft de moeder van mijn kindjes, maar er is niet echt een definitie hiervoor op facebook …
Marchanderen heb ik in het begin gedaan, en redelijk in overdrive omdat ik toen dacht dat het nog goed kon komen.
Inmiddels weet ik dat ze niet op haar stappen zal terugkomen. Dat heeft ook te maken hoe zij en haar familie in het leven staan. Eens beslist komen we er niet meer op terug … En ik denk ook niet dat ik dat nog zou toelaten.
En dan schommel ik momenteel vaak tussen woede en depressiemomenten. Bij het eerste probeer ik dan mijn gedachten te verzetten (alhoewel het soms deugd doet om met iets te gooien) en bij het andere zoek ik verbinding met de groep, collega’s of vrienden/familie.
Bij de oefening van het draaien naar de toekomst kreeg ik het heel moeilijk … ik wou mijn rug niet keren naar mijn verleden en toen ik het deed zijn de tranen gekomen … Ik heb het gewoon toegelaten en even mijn ziel gewassen … Gaandeweg zal die stap vooruit hopelijk vlotter gaan.
Bij het afsluitende verhaal hetzelfde … Het besef dat je mag “gebroken/gebarsten” zijn, maar dat je toch nog voor mooie dingen kan zorgen. Waar ik ook aan dacht was dat de stok waar de kruiken aan hingen niet in evenwicht zou zijn zonder de “gebarsten” kruik en dat de tocht naar huis op die manier veel zwaarder zou zijn …
Ik ben echt trots Bjorn om te zien hoe jij er telkens zo mooie inzichten uithaalt.
En ja, het éne webinar is een gewone boterham en het andere kan al eens het gevoel hebben van een ‘heel brood’.
Goed dat je zelf aanvoelt wat fijn werkt voor jou en uiteraard is dat helemaal prima als je een webinar in kleine stukjes hakt en tussendoor op pauze zet.
Wellicht geeft het jou dan nog meer ruimte om alles te laten bezinken en te implementeren, dus dat doe je goed!
Fijn ook om te zien dat je notities neemt in je K.R.A.C.H.T. schrift, dat is een mooi naslagwerk om af en toe eens terug te lezen.
Bij de oefening met de hartslag mag je idd geen wonderen verwachten de 1ste keer. Maar wel mooi dat hij toch gezakt was, je zal zien dat wanneer je deze oefening herhaalt het verschil vast groter wordt. Ook niet teveel over nadenken op het moment hé 🙂
Het klopt wat je zegt ivm status op FB. Er is geen definitie voor de moeder of de vader van je kids …
Goed dat je voelt dat je het ‘terugkomen’ ook niet meer zou toelaten, je mag zelf in je kracht staan en niet in de afwachtende houding van hoe zij erover denkt.
Dat brengt mensen in de wachtzaal van hun eigen leven, niemand wordt daar vrolijk van.
Echt top dat je inzicht hebt tussen welke fases je nu vooral wisselt.
Zolang er maar beweging is in jouw proces, dat is het belangrijkste.
Fijn ook dat je voelt wat je op die momenten nodig hebt.
De éne keer is dat verbinden en de andere keer wil jouw lichaam een beweging maken.
Alles is ok!
Echt mooi hoe jouw lichaam heeft gereageerd op het lichaamswerk hier.
Je mag trots zijn op hoe jij jouw tranen hier hebt toegelaten Bjorn.
Tranen wassen jouw ziel.
Stap voor stap.
Het verhaal van de kruik is mooi hé, en wat een mooie paragraaf heb jij er nog aan toegevoegd, want ja, het klopt helemaal!
Veel succes met de volgende stappen hier in de training.
Echt ontzettend goed bezig.
Mijn hartslag ging van 43 naar 41 dus een mini stapje. Maar elk stapje tel 🙂 bij zo’n hoge hartslag a.g.v. medicatie.
Mooi om bevestigd te krijgen dat je je emoties beter kunt reguleren. En daar ben ik ook mee bezig. Ademhaling helpt daar bij mij mee. Om het gevoel wat rond de hartchakra te reguleren. Ik praat er nu ook tegen. Dat het er mag zijn. Dat helpt bij mij om het te laten wegebben. Lief zijn voor mezelf probeer ik steeds vaker. Op verschillende manieren. Maar meestal in kleine dingen. Maar die tellen later het meest.
Marchanderen heb ik lang gedaan. Nu ook nog wel hoor. Maar minder. Maar ik denk dat hier een verstrengeling tussen hart en verstand aanwezig is. Het verstand weet het wel, maar wil nog niet. Laat staan begrijpt er niets van. Shock moet nog wegebben. Het hart wil al helemaal niet. Omdat als gedumpte versie je er niets van snapt. Dit alles zit bij mij ook echt wel verweven in het durven loslaten, om het pad voor mij echt te betreden. In mijn eentje, zonder back-up. Angst voor het onbekende. En de codependentie. Gelukkig gaat dit steeds vaker in kleine stapjes beter. Een stukje verder uit mijn comfortzone weg.
Alle fases die hiermee samenhangen zijn bij mij intens in en met elkaar verwegen. Als je heel beschermd bent opgevoed als medisch patiënt. Als je alleen maar doet pleassen om ook gezien en gehoord te worden. Dat ik er mag zijn. Dat ik er ben inclusief mijn plussen en minnen en emoties en gevoelens. Maar ik groei!
Dagdromen lukt mij niet zo goed. Als ik echt mijn hoofd stil en leeg wil hebben moet ik streamen. Dan is dat echt het enige wat zich in mijn hoofd afspeel. Maar springt ook meteen weer aan als het wordt uitgezet. Daar is voor mij nog echt werk aan de winkel. Zal beginnen met zelfliefde, hogere eigenwaarde en een grotere comfortzone. Een lagere lat zal hierin helpen.
Ik heb intens in een depressie gezeten tezamen met marchanderen, schuldgevoel, schaamte. Ik denk wel een jaar lang. De anderhalf jaar daarvoor was het meer overleven, vanaf het moment dat ze vertrok tot de papieren uiteindelijk rond waren. Ik begin langzaam aan te berusten, te aanvaarden. En wil iets gaan bereiken. Hoe klein het ook is. Maar heb nog altijd de neiging om verantwoording af te leggen aan haar of in eenzame gespreken te marchanderen. Maar het wordt minder. Desalniettemin zit zij nog stevig in mijn systeem. En daar wil ik vanaf. Ondanks dat ik haar niet kwijt wil. Kan het samen nog geen plek geven.
De oefening was verfrissend. En zal ik best nog wel een keer vaker doen. Het was dat de kastdeuren op kantoor niet openstonden anders had ik deze wellicht dicht kunnen doen en omdraaien en buigen naar de toekomst. Leuk idee als ik echt zo ver ben.
Ik heb echt gehuild bij het verhaaltje. Ik voelde mijzelf in dit verhaal. Uit mijn diepere wonden uit mijn verleden. Dat het ok is dat ik ben wie ik ben, hoe ik ben, wat ik heb, enzovoorts. IK mag er gewoon ZIJN. En ben zo misschien wel op zijn best. Want ik ben absoluut een gebarsten kruik.
Laurent,
Mini-stapjes zijn ook stapjes! En zoals je zegt, in jouw situatie zijn 2 tellen heel waardevol.
Heel krachtig hoe je ermee omgaat en ook tegen jouw emoties praat.
Fijn dat jou dat helpt!
Dat jouw hart en jouw hoofd nog niet op 1 lijn liggen, dat is normaal.
Heb er geen oordeel over, dat is een proces en stap voor stap zal je hier in de training die verbinding weten te leggen.
Het idee over jezelf dat je een ‘gedumpte versie’ bent mag ook nog verder transformeren.
Het is een idee dat jou in de drama driehoek en in de rol van slachtoffer houdt en dat brengt niemand verder in zijn proces.
(Misschien kan je de videoserie binnenkort ook eens volgen, daar komt dit ook aan bod. Deze reeks vind je hier ook terug in de ledenomgeving onder het kopje ‘videoserie’.)
Weet je, je mag trots zijn op je inzichten die je schrijft rond de codependentie en wat de bronnen daarvan zijn.
Inzicht is altijd de 1ste stap naar verandering.
Van daaruit zal je hier in de training de nodige handvaten aangereikt krijgen om hierin verder te groeien.
Neem de waarde uit het verhaal van de kruik met je mee.
Ik vind het zelf ook een heel prachtig verhaal en moest ook huilen toen ik het de 1ste keer hoorde.
Goed dat je jouw tranen de vrije loop hebt gelaten.
Tranen wassen jouw ziel.
Alweer een stapje verder in jouw proces.
En … door de barsten schijnt het licht naar binnen!
Ik kreeg tranen in mijn ogen op het einde van het verhaal. Hoe mooi.
Bij de oefening van het pad werd ik emotioneel. Ik keek naar het verleden en dan naar de toekomst. Het was alsof iemand me zei, t is goed je mag gaan je hebt genoeg gerouwd. En de toekomst gaf me ook tranen, zo van ja ik kom en ik mag weer gelukkig worden. En ik had nog niet genoeg gerouwd, dat voel ik nu door de cursus te volgen. 3 jaar doorgedaan om van mijn nieuw huisje een thuis te maken maar vergeten van te rouwen en er voor mezelf te zijn.
Ik denk dat ik lang in de woede en depressie fase gezeten heb, zeker het laatste jaar, tot ik in oktober wakker geschud ben en ik vermoed nu in de aanvaardingsfase zit.
Om mezelf in de alpha fase te brengen geniet ik ervan om te dagdromen, ik hou mijn hoofd letterlijk graag in de wolken en ben ik dankbaar om voor mijn openhaard te kunnen zitten.
Mijn hart ging van 43 naar 41
En ik neem zeker mee als ik mijn ex nog moet spreken dat ik op voorhand mijn emoties ga reguleren.
Hi Kathleen, wat fijn om te zien dat je al aan de slag bent gegaan nog voor wij elkaar gesproken hebben in het gevoelsgesprek.
Ik kijk ernaar uit om jou te leren kennen zaterdag.
Begrijpelijk dat het verhaal van de kruik je raakte, ik had dat ook toen ik het de 1ste keer hoorde, om die reden heb ik het ook opgenomen in deze training.
Ook de oefening van het pad is er ééntje die veel mensen raakt.
Mooi hoe je de zelfreflectie hierop doet.
Echt heel waardevol dat je nu voelt door de methode te volgen dat jouw rouw nog niet voldoende de ruimte had gekregen.
Daar mag je nu de nodige aandacht aan schenken en echt top dat je er meteen ingevlogen bent! (Ik antwoord later nog deze week op jouw eerdere reacties.)
Mooie start heb je gemaakt Kathleen!
Tot zaterdag.
Van hart tot hart,
Veerle
Hi An,
Top dat je deze masterclass ook al gevolgd hebt!
Hoe jouw lichaam ‘draait’ vertelt je dus belangrijke informatie. Let er maar eens op de komende tijd.
En ja het verhaal van de kruik, vind ik nog steeds ontzettend mooi. Je hoeft niet perfect te zijn om mooi te zijn of van waarde te zijn. En dan nog wie bepaalt de definitie van perfect?
Zoals je zegt ‘zwakke punten’ kunnen zeker positieve aspecten hebben! Het is aan ons om verder te kijken en in alles een waarde te zien.
Bedankt voor je reactie An.
Succes met de volgende.
Veerle
Prachtig verhaal met een zeer mooie boodschap. Het idee dat we de waarde van iets niet moeten onderschatten alleen omdat het niet perfect is. Zelfs zwakke punten kunnen positieve aspecten hebben en kunnen worden benut voor goede doeleinden. Laten we waarderen wat we hebben, zelfs als het imperfect lijkt. Zeer mooi. Bedankt, Veerle!
Mooi verhaal! En voor mij kwam het binnen dat niemand perfect is en dat jij als persoon er mag zijn met jouw imperfecties doch je jouw of iemand anders zijn leven positief beïnvloed op een bepaalde manier. Bedankt voor dit verhaal!
Het verhaal van de gebarsten kruik hoorde ik voor het eerst op een NLP opleiding en het raakte me precies zoals jij het hier ook aanvoelt.
Dat je er mag zijn zoals je bent, sterker nog dat jouw imperfecties zelfs jouw sterktepunt kunnen zijn.
Ik zeg ook vaak “Door de barsten schijnt het licht naar binnen, en kan je zelf ook meer stralen”
Bedankt voor je reactie Wouter.
Wat een mooi verhaal, het geeft duidelijk weer dat iets/ iemand die niet perfect is wel wat toe te voegen heeft voor anderen of voor de maatschappij.
De oefening met verleden en toekomst was heel heftig. Ik moest er van huilen en wankelde een beetje bij de stap naar de toekomst. Ik vind het na bijna anderhalf jaar nog steeds heel moeilijk om mijn ex te missen en kan me nog nauwelijks voorstellen hoe mijn toekomst gaat zijn en of ik ooit weer echt gelukkig ga worden. Toch merk ik wel dat er vooruitgang zit in het proces sinds ik meet de krachtmethode ben begonnen, dank je wel!
Idd mooi verhaal he Jeanny, eentje om te onthouden!
Mooi om te lezen dat deze oefening jou zo geraakt heeft … alhoewel ik weet dat “mooi” beetje vreemd klinkt.
Maar het is net goed dat je hier jouw emoties hebt toegelaten.
Begrijpelijk dat je wankelde bij de stap naar de toekomst, het is ook nog heel onzeker en onduidelijk allemaal en dat is normaal dat het dan onrust geeft.
Echt super dat je verandering in jouw energie voelt Jeanny.
Daar mag je trots op zijn.
Bedankt om jouw ervaring met ons te delen.
Wat een mooi verhaal!!!
Weer een geweldige les dankjewel!!
Ik heb nagedacht in welke fase ik momenteel zit. Vorige week gecrashed de depressie fase. Nu stillekes in de aanvaardingsfase aan het geraken. Voor mij werkt de ademhalingsoefening wel het evenveel in als uitademen. Er zijn geen wolken nu 🙂 Mijn hartslag was maar 1 tel minder maar had net een hoestbui gehad kan daar ook aan liggen. Ik probeer ze morgen nog eens opnieuw.
Sterk dat je nu ziet dat je in een “bepaalde fase” zat Nathalie.
Je bent het niet , je doorgaat het.
Haha, ik moet lachen, zal idd door de hoestbui zijn, zou het dan zoals je zegt nog eens opnieuw proberen om te ervaren wat het dan met je doet.
Bedankt voor je reactie!
Super dat je weer aan de slag bent Sandra!
Begrijpelijk dat je nog weerstand voelt, heb daar geen oordeel over.
Goed dat je jouw tranen hebt laten stromen bij het verhaal van de kruik, weet dat door de barsten het licht naar binnen schijnt.
Hey Veerle,
Het rouw model, ik denk dat het bij mij wel altijd wisselt. In het begin erg in de ontkenningsfase, dan de woede,…
Mr nu is het de laatste dagen weer vanalles door elkaar.
Soms voel ik men hart zo breken. En de pijn dan zit ik in de ontkenning dat het een droom moet zijn, waarom heb ik dit verdiend. Ik die niks zag hoe hij hem voelde.
Heb wel al wat foto’s van ons kunnen weghalen van de muur. Mijn trouwkleding staat op een pop in men slaapkamer… die zou ik ook graag terug in de zak steken mr kan het nog niet. Ook men trouwring heb ik nog altijd aan… men status op soc media heb ik ook nog niet aangepast. Niet iedereen weet het al van familie of kennissen. De schaamte is hier nog. Men profielfoto heb ik wel al veranderd. Stap voor stap zeker?
Vorige week bij de bemiddelaar, woede kwam er zeker aan te pas met emoties. Dan voel ik me nadien soms in een depressie, ook als hij over het huis begint voel ik me machteloos omdat ik het nog niet weet.
Dus de oefening van de toekomst heeft nog niet heel veel effect. Wil wel vooruit en voor mezelf zorgen mr alles wat er nog bij komt kijken is soms zo veel.
Anderen in de fb groep zeggen me dat ik men tijd moet nemen.
Zoals ik al veel zeg is het 1 stap vooruit en 2 achteruit.
Men man zegt dan altijd dat het wel goed komt en ik iemand vind die wel bij me past… we pasten wel meer dan 20jaar bij elkaar ☹️
Mr ik wil zo nog niet vooruit denken. Ik weet dat het goed komt, ooit….
Soms lukt het loslaten de ene dag beter dan de andere.
Liefs 💋 Sylvie
Sylvie,
Weet dat het normaal is hé dat je in het begin van dat rouwproces heel erg kunt walsen doorheen de verschillende fases.
Zolang er maar beweging is, dan is het oké.
Het is pas zorgwekkend wanneer je halsstarrig vasthoudt aan 1 bepaalde fase, maar dat is bij jou dus niet het geval.
Neem de tijd die je nodig hebt om stap voor stap zaken aan te passen en op jouw tempo afscheid te nemen. Probeer daar in je achterhoofd voor jezelf mss wel een einddoel in te stellen, zodat dit ook niet langer duurt dan nodig.
Echt goed dat je jouw profielfoto al veranderd hebt, dat is voor veel mensen ook een grote stap!
Wees mild voor jezelf, het feit dat je wél vooruit wilt en hier nu met K.R.A.C.H.T. bezig bent, zegt heel veel over jouw motivatie. Je komt er echt wel!
Wat me opvalt is dat je schrijft “men man” … ook daar zie je dat je echt nog aan het rouwen bent. Wat normaal is hé, begrijp me niet verkeerd.
Ook hier zal je nog stappen in zetten.
Hou de moed erin Sylvie, je bent echt goed bezig! Vergeet dat niet.
Van hart tot hart,
Veerle
De toekomstgerichte oefening in het aanvaardingsproces heeft me deugd gedaan. Toen ik naar links keek kwam er verdriet en toen ik naar rechts keek had ik wel moeite om rechts los te laten maar hoe langer ik naar rechts keek, hoe rustiger ik werd. Op het einde moest ik zelfs glimlachen naar mijn pad. Ik voel me voorzichtig hoopvol.
Hey Karin,
Fijn om te lezen dat deze oefening jou deugd deed!
Echt dankbaar dat je zelfs ruimte vond voor een glimlach toen je naar jouw pad keek, dat is idd een hoopvol signaal dat jouw lichaam jou geeft.
Doe je goed.
Vasthouden deze mooie energie.
Van hart tot hart,
Veerle
Beste Veerle, ik vond het een ingewikkelde webinar. In eerste instantie had ik het idee dat ik in stap van van Elisabeth zit; aanvaarden. Maar al gelang de uitleg heb ik het idee dat de andere stappen toch ook nog in mijn proces zitten. `Ik kan dus niet echt zeggen dat ik ook echt in ‘ 1’ proces zit; kan dat? Het lijkt wel alsof ik redelijk senang ben met de scheiding; ik heb niet het gevoel dat ik meer had kunnen doen dan ik de afgelopen jaren heb gedaan om onze situatie te redden; je hebt tenslotte 2 mensen nodig die er volledig voor gaan. Ik heb er nog wel veel verdriet van. Ik huil echt niet meer elke dag hoor. Daarnaast zie ik m’n ex nog graag, maar merk als ik heb bepaalde dingen hoor zeggen dat ik weer helemaal blij ben dat ik zijn gedrag niet meer om mij heen heb. Ik heb wel het gevoel dat ik eenzaam ben en er alleen voor sta. Zoals je wellicht nog weet ben ik verhuisd naar Breda. Mijn ex heeft die keuze gemaakt. Het is een grote sprong in het diepe; erg spannend voor ons allemaal. Mijn ouders en zusje met haar gezin wonen hier. Ik ben heel erg close met mijn moeder en het is een groot kado om haar vaak bij me te hebben. Met m’n zusje is m’n contact minder geworden sinds ik ben gescheiden. Ze snapt m’n verdriet niet en rijdt m’n ex nog net niet aan als ze hem tegen komt. Ze is erg boos en jaloers over het feit dat ik een fijn huis heb kunnen kopen en dat ik vrijheid heb. Ze staat totaal niet stil dat het voor mij heftig is. Het is niet alleen rouw van de scheiding, maar ook van alles wat daarbij komt kijken. Ik krijg op dat vlak 0 aandacht van haar en dat maakt me er verdrietig en raakt me. Ik weet dat ik dat bij mezelf moet vinden en een manier moet vinden om daarmee om te gaan. Ik zoek daarom weinig contact met haar.
De oefening met het kijken naar m;n oude- en nieuwe pas was heel erg heftig. Bij links stond ik in de keuken en mijn man kwam binnen. Hij kwam achter me staan en knuffelde me. Bij rechts keek ik letterlijk naar mijn mooie, lege, nieuwe keuken. Ik voelde me alleen. Toen ik de kwartslag draaide en de buiging maakte moest ik heel erg huilen. Ik zag mezelf achter de rolstoel lopen met mijn moeder erin. Erg dankbaar dat ik dat voor ons kan doen. Ik heb een hele hechte band met mijn moeder. Zij is de liefste persoon die ik om mij heen heb. Mijn moeder is misschien ernstig ziek, er lopen onderzoeken. Ik ben benieuwd naar je reactie. Liefs, Marlies
Marlies,
Een rouwproces is dynamisch, wat betekent dat er beweging is en er op elk moment van de dag zelfs verandering in kan komen.
Zeker het eerste jaar zien we dat alle fases de revue passeren. Zolang er dus beweging is in jouw proces is er niks aan de hand.
Ik denk dat jij de laatste jaren al heel wat preventief gerouwd hebt, waardoor je idd kunt merken nu dat het rouwen bijna ‘klaar’ is. Toch mag je het niet onderschatten en wil ik je zeker wel vragen om alles van /ROUW te doen alvorens je verder gaat met /AANDACHT.
Er zijn nog mensen geweest die in 1ste instantie dachten dat ze niet echt aan het rouwen waren, maar waarbij toch nog emoties naar boven zijn gekomen door bepaalde oefeningen.
Ik weet idd dat je verhuisd bent naar Breda, fijn dat je nu wel dichter bij je familie bent toch?
Weet dat ook je zus door een rouwproces gaat, het is voor een zus ook niet fijn om te zien en te horen wat er allemaal gebeurd is. Jammer wel dat ze jouw verdriet niet begrijpt, maar helaas is dat wat we ook vaak zien. Dat er soms in je hele nabije omgeving weinig begrip is. Gewoon omdat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, zeker als ze het niet zelf hebben meegemaakt. Zo vreemd dat ze jaloers is mbt je huis, ze zou net blij moeten kunnen zijn voor haar zus.
Merkte je dat vroeger ook wel eens dat ze daarmee worstelt?
Wat doet het precies met jou om te ervaren dat je zus jouw rouwproces niet ziet?
Heel fijn om te zien dat deze oefening zo’n mooie uitwerking op jou had. Zeker een laag van je ui, zoals we zeggen.
Wat heftig dat je moeder ziek is … hopelijk weten jullie snel meer duidelijkheid.
Pittig hoor dat dit net nu ook aan de hand is.
Sterkte verder met de volgende stappen hier in de training.
Veerle
Net deze webinar bekeken. Blij dat de fases nog es werden herhaald..eerste 4 nog steeds aanwezig..door elkaar..ontkenning want ik kan mijn status op Fb echt nog niet aanpassen..woede zeer zelden want ik leg de schuld bij mij ook al weet ik ergens wel dat het niet aan mij lag..marchanderen nog steeds van overtuigd dat ik zoveel anders had kunnen/ moeten doen dan had hij niet op de avances ingegaan toch? ..Depressie..zeer zeker!!! …pfff Veerle dit is k*t..echt waar!! De oefening rug draaien naar verleden en buiging maken voor de toekomst..heel veel verdriet..echt immens verdriet…Gemiddeld rouwproces duurt 2 jaar 😱😱..OMG dan moet dit toch verzachten want dit hels gevoel met angstaanvallen dat kan ik niet veel langer meer aan 😢
Goed dat je de methode er weer hebt bijgepakt Nathalie.
De meeste mensen vinden het fijn dat de fases af en toe herhaald worden, zo kom je dit geregeld tegen en kan je voor jezelf ook meer inzicht krijgen in je rouwproces.
Wat doet het met je om je status aan te passen op Facebook? Waarom wil je daar nog als “getrouwd” staan met een man die je zoveel pijn en verdriet doet? Zit je dan nog in valse hoop dat het weer goed komt?
Of ligt er iets anders onder waarom je het nog niet kunt? Wat zijn jouw gedachten?
Ivm de schuld bij jou leggen… We zien dat mensen waarbij codependentie aan het fundament ligt dat heel gemakkelijk doen. Het is kenmerkend dat die mensen een groot verantwoordelijkheidsgevoel dragen.
Lieve Nathalie, het is niet jouw schuld dat hij avances maakt bij een ander. Dit was niet de eerste keer, jij kunt niet iemand veranderen. Je verdient het toch ook om in een gezonde relatie te zitten. Maak echt eens een realistische balans op en werk daarvoor in 2 kolommen. Waar werd je écht blij van in jullie huwelijk, wat maakte jou verdrietig en deed jou pijn? Niet romantiseren hé, echt feiten noteren.
Ivm depressie, ook hier wil ik je vragen om alert te zijn. Was je eerder depressiegevoelig, of iemand in je familie? Wat zegt je huisarts hierover?
Moedig van je om deze oefening te doen, kan me voorstellen dat het heftig was. Maar wel goed dat je jouw lichaam die beweging hebt laten maken.
Dat gemiddelde van 2 jaar is vooral bij mensen die er niet zo intensief mee aan de slag gaan zoals hier. Als je hier jezelf er toe aanzet dan zal je zien dat wanneer je alles hebt doorwerkt er echt wel anders in staat. Het is mogelijk om deze methode in 6 maand af te werken als je er minstens 1 uur in de week mee aan de slag gaat.
Wat je angstaanvallen betreft, wil ik je echt vragen om hiervoor een dokter te contacteren. Hij/zij kan jou hier het best in ondersteunen. De komende masterclass op 23/09 zal jou hier ook nog verder in ondersteunen. Kan je er live bij zijn? Laat je me even weten volgende week wat jou dokter zegt omtrent jouw depressieve gevoel en de angstaanvallen.
Hou de moed erin een denk aan de succesverhalen in de groep. Ook jij kunt dit!
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle, ik heb de oefening met de 2 kolommen net gemaakt. De kolom met dingen die me verdrietig of pijn deden was langer dan de andere kolom. Wat me opvalt als ik dat nuchter bekijk is dat ik vooral steun vond dat hij naar huis zou komen..al wist ik nooit precies wanneer dit was..het afwachten tot je iets kon zeggen tegen een volwassen iemand al wist je niet precies wanneer..
Ik was toen ook veel alleen, stond ook voor alles alleen qua huishouden naast een zware full time job maar ik deed het en toen was het makkelijker dan nu..
Ik kom gewoon uit mijn kindertijd uit een depressie achtige familie denk ik..maar ik was de sterkste altijd en heb me daar boven gezet tot nu..omdat ik dit nooit meer had verwacht..zoveel mooie toekomstplannen nog en die zijn nu helemaal weg..
Ik heb van de huisarts iets plantaardigs gekregen voor rust en angstaanvallen omdat ik al een keer antidepressiva had geprobeerd en dat was echt niet ok voor mij..
Ik ben graag live bij de masterclass op
23/09 waarover gaat deze?
Bedankt voor je steun Veerle
Nathalie, goed dat je die 2 kolommen hebt uitgewerkt.
Zoals ik het vermoeden had zijn die 2 kolommen niet in balans.
Ik heb jou dit laten doen om met een realistisch beeld naar je huwelijk te kijken, hoe pijnlijk dat ook is. We zien het heel vaak gebeuren Nathalie, je bent dus geen uitzondering, maar mensen gaan de relatie romantiseren om de diepe pijn niet te moeten voelen.
Je was het gewoon om alleen te zijn, maar het idee dat er wel iemand naar huis komt is natuurlijk een heel groot verschil met nu.
Ergens zie je dat hij dus toch een leegte achterlaat.
Het is nu onderdeel van jouw proces om daar niet meer afhankelijk van te zijn.
Die leegte leer je doorheen de training stap voor stap zelf opvullen.
Goed dat je jezelf ook laat begeleiden door je huisarts! Hij kent jou op medisch vlak en kan jou hierin het best ondersteunen.
Ik heb jou net getagd in de groep waar de uitleg staat voor de live workshop op 23/09.
Fijn dat je erbij zal zijn.
Veerle
Beste Veerle
Ook dit webinar heb ik een tweede keer bekeken. De eerste keer nog met het idee van rouw omtrent de scheiding. Daara zit ik heel duidelijk in de fase aanvaarding. De visualisatie/bewegings-oefening kijken naar de toekomst gaf mij toen echt een heel goed gevoel, en goede moed om verder op weg te gaan.
Vandaag heb ik het webinar dus opnieuw gedaan, maar nu nagedacht over hoe de fases van rouw zitten m.b.t. de relatie met mijn mama. Dezelfde visualisatie/bewegings oefening zorgde nu voor niets anders dan weerstand en tranen.
Ik voel momenteel vooral heel veel woede naar mijn mama toe, soms is het zelfs walging. Ik probeer contact met mijn mama in de mate van het mogelijke te vermijden op deze moment, gewoon omdat het te veel energie zuigt. Ik denk dat het op deze moment het beste is voor mij.
Ook de depressie fase lijkt herkenbaar. Ik weet dat ik mijn mama niet ga veranderen, ik weet dat ze is wie ze is, en diep vanbinnen weet ik ook wel dat ze haar best heeft gedaan voor mij en mijn zus, tegelijkertijd voel ik immens veel verdriet door het gemis van een mama die er niet voor mij is, en waarmee ik geen connectie heb.
Over het marchanderen: Ik vind dat heel moeilijk om te begrijpen hoe deze fase eruit ziet in een ouder-kind relatie? Misschien heb ik dat in de relatie met mijn mama onbewust wel heel lang onderhandeld, door gedragingen te stellen/keuzes te maken om haar blij te maken, op zoek naar ‘goedkeuring’?
Ik voel me vaak moe door al de woede en het verdriet dat ik voel, en emoties die de laatste weken weer heel intens opspelen. Voordat ik zelf mama ben geworden, dacht ik altijd dat ik een goede band had met mijn mama. Het is al sinds ik zelf mama ben (2015) dat ik heel erg in de knoop lig met mezelf, zonder er goed de vinger op te kunnen leggen wat het eigenlijk is, waardoor ik zo in de knoop lig. De scheiding (2021) heeft mij doen inzien dat de relatie met mijn mama behoorlijk toxisch is, en dat die ‘goede band’ een grote illusie was. Ik ben moe van boos zijn, ik ben moe van het verdriet om het gemis van een mama en ik ben het echt beu dat het zo’n grote impact heeft op mij :(.
Mvg
Leentje
Leentje,
De K.R.A.C.H.T. zit in herhaling en dat bewijs jij hier wel, zoals je ziet worden er telkens andere lagen aangeraakt.
Zo geef jij jezelf de ruimte om dieper liggende zaken ‘op te ruimen’.
Begrijpelijk dat deze oefening voor heel wat weerstand en tranen zorgde als je dit deed met je mama in gedachten …
Een innerlijke kind wond wordt daar geraakt.
Jij voelt perfect aan wat voor jou goed is op dit moment en weet dat wat nu zo voelt niet blijvend hoeft te zijn.
Wellicht kan je de 3 delige reeks over boosheid loslaten ook met je mama in gedachten doorlopen.
Kleine Leentje mag nu eerst aandacht schenken aan zichzelf en het gemis toelaten en doorvoelen.
Wat heb je gemist? Waar had je behoefte aan en kreeg je niet?
Wat zou jij jezelf nu nog kunnen geven? Deed jij webinar nr. 32 al (ik weet niet meer uit mijn hoofd of ik je deze al geadviseerd had) maar deze sluit voor nu perfect aan bij waar je doorheen gaat.
Ivm marchanderen tov je mama, idd wat je schrijft valt daar ook onder, maar ook het willen veranderen? Of de hoop dat ze iets doet om te veranderen? Wellicht herken je dat wel?
Begrijpelijk dat je moe bent, kan je het nog even toelaten zonder oordeel en jezelf de ruimte geven om stap voor stap op jouw tempo doorheen alle modules en webinars te gaan. Geloof me, ook jij kan dit pad van tranformatie bewandelen om te weer licht en liefde in jouw leven te ervaren.
Goede moed met de volgende webinars en modules.
Van hart tot hart
Veerle
mooi verhaal van de twee kruiken
dankjewel
Paul, ja hé! Toen ik het zelf voor de 1ste keer hoorde rolden er tranen over mijn wangen. Ontroerend mooi vond ik het toen en nog steeds.
Gisteren en vandaag als fuck-off dagen ervaren. Vrijdag zo leuk gehad, maar eindigde met een teleurstelling. Ik dacht dat ik die teleurstelling kon handelen, maar zaterdag merkte ik van niet. Zolang mogelijk in m’n bed blijven liggen en om niets emotioneel. Ik heb het maar telkens toegelaten. Echt diep huilen gewoon. Geen idee waar dit nou vandaan komt. Elke uur denk wel. En zomaar vanuit het niets.
Maar had een verjaardag van m’n vader, dus moest me in de middag en avond herpakken hetgeen wel lukte.
Wat ik dan vaak doe als ik me zo emotioneel voel is wandelen (ga ik straks doen) en aan KRACHT werken. Deze module uitgekozen. Maar weet nou niet of dit de juiste keuze was.
Mijn hartslag was aan het begin 37 en aan het einde 36, maar ik merkte dat ik de oefening niet goed kon doen. Ondanks dat ik nog lekker in bed lag en door het raam naar buiten kon kijken, kon ik me niet ontspannen. Ik had wel een beeld van een rustmoment, maar merkte dat ik vast bleef hangen met dat beeld. Beetje lastig uitleggen.
Ik denk dat ik momenteel in de ‘Depressie’ zit. Niet extreem. Maar de andere fasen zijn het niet.
Bij de oefening gericht naar de toekomst en het moment dat ik een diepe buiging moest maken naar mijn pad.van de toekomst werd ik heel emotioneel en bleef ik dat ook tijdens de buiging.
Toen kwam het verhaal over de kruiken. Op het moment dat je over de gebarsten kruik begon, wist ik waar dit naartoe zou gaan. Ik werd weer emotioneel. Ik trok het mezelf aan. Voelde mezelf als die kruik. Dat de conclusie dan is dat ik goed ben voor een ander (zoals de kruik water gaf aan de bloemen) dat moet ik nog ondervinden. Dat zie ik nog niet zo duidelijk. Voel me nog niet zo belangrijk voor anderen.
Mijn rouwproces gaat overduidelijk nog met kleine piekjes en hele grote dalen.
Ik zal bovenstaande ook nog even in de facebook groep delen.
Je hebt inderdaad zo van die k*tdagen Laura, we kennen ze allemaal. Ze horen bij het rouwproces.
Was het echt vanuit het niets? Of zou er toch iets onder kunnen liggen?
Belangrijk om ze te doorvoelen en te doorzien wat de trigger was?
Wat wil het jou vertellen?
Wat werd er geraakt?
Teleurstellingen hangen altijd samen met verwachtingen.
Waar kan jij jouw verwachtingen bijstellen zodat je minder teleurgesteld wordt?
Het is goed dat je op zo momenten fysieke beweging en K.R.A.C.H.T. combineert. Het is goed om dan eerst te werken aan de training en daarna nog wat te bewegen. Wat er is losgekomen geef je zo dan ook nog meer de ruimte om te verwerken en jouw lichaam te verlaten.
Ik zou even noteren in jouw notities om op een ander moment deze oefening te herhalen, wellicht zat je wat vast in je negatieve spiraal waardoor dit dan niet goed kon werken?
Goed om te lezen dat je wel nog extra emotioneel werd tijdens de buiging, alweer een laagje van je ui afgepeld dan toch. Ik merk wel dat je heel veel werkt, mss mag je een versnelling terug schakelen? Je kunt niet op dit tempo door de module rouw blijven gaan, dan zal het teveel op elkaar worden. Je mag het gerust eens afwisselen met een webinar die hoort bij communicatie of aandacht.
Het verhaal van de kruik roept bij veel mensen emoties op, dus begrijpelijk dat je op zo’n emotionele dag dan ook hier opnieuw geraakt werd. Je mag best wat milder zijn naar jezelf toe. Is het herkenbaar dat je naar jezelf toe de lat nogal hoog legt? Want waarom zou jij nu niet belangrijk kunnen zijn voor anderen?
Van hart tot hart,
Veerle
P
Wat een mooi verhaal over de twee kruiken, ook al ben je niet perfect voor je gevoel toch tel je mee op een andere manier. Fijne oefening met de ademhalingen en t woord rust, mijn hartslag ging van 32 naar 30, ik word ook rustiger doordat in mijn yoga oefeningen en sessie doe. Heeft eigenlijk ook veel met ademhaling te maken. In de toekomst kijken of denken vind ik nog lastig, voel dan nog onzekerheid, angst, eenzaamheid en verdriet. Probeer eigenlijk sinds 1/2 jaar in t nu te leven, per dag. Niet meer te veel aan t verleden ( mijn huwelijk) te denken maar zeker ook niet aan de toekomst, word er verdrietig van te weten dat ik de komende jaren geen liefde van een partner zal ontvangen en kan geven.
Conny, ja mooi hé.
Ik weet nog de eerste keer dat ik het hoorde dat ik het ook ontroerend mooi vond.
Top dat je hier met de oefening ook een daling gewaar kon worden.
Veel mensen houden tijdens een rouwproces hun focus op het NU, dat zorgt ervoor dat je nog niet teveel moeten denken aan je toekomst die in veel gevallen nog een ? is.
Dag per dag zoals je zegt.
Begrijpelijk dat je verdriet voelt als je denkt aan liefde geven en ontvangen … Ook daar is wel een mooi tussenstation die ook ontzettend veel voldoening kan geven en dat is de liefde van en voor jezelf.
Vertrouw op jouw pad …
Van hart tot hart,
Veerle
Dag Veerle,
Het was een serieuze “boterham” deze webinar … Maar ik heb hem doorheen de dag gevolgd …
Deze avond heb ik nog een aantal kernstukken herbekeken en ook de oefeningen genoteerd in mijn K.R.A.C.H.T.-schrift
Bij de oefening van de hartslag meten, dan ademen met “Rust” en dan opnieuw meten ging mijn hartslag van 35 naar 33 slagen.
Kleine stapjes, maar in de goede richting ..
Aangezien ik altijd al redelijk vlot heb kunnen dagdromen (de appel valt niet ver van de boom bij mijn zoon trouwens), geraak ik nog redelijk makkelijk in de alfa-staat. Deze tips zullen me helpen als ik het qua emoties wat moeilijker heb … Ik heb het trouwens vandaag al kunnen gebruiken op het werk …
Wat de verschillende stadia betreft: de ontkenning ben ik al voorbij. Ik ben bezig met het opruimen van haar spullen, omdat dit me helpt in de verwerking. Mijn relatiestatus op facebook is aangepast. Bij de “familieleden” heb ik haar nog enkel voor mezelf zichtbaar gezet. Ze blijft de moeder van mijn kindjes, maar er is niet echt een definitie hiervoor op facebook …
Marchanderen heb ik in het begin gedaan, en redelijk in overdrive omdat ik toen dacht dat het nog goed kon komen.
Inmiddels weet ik dat ze niet op haar stappen zal terugkomen. Dat heeft ook te maken hoe zij en haar familie in het leven staan. Eens beslist komen we er niet meer op terug … En ik denk ook niet dat ik dat nog zou toelaten.
En dan schommel ik momenteel vaak tussen woede en depressiemomenten. Bij het eerste probeer ik dan mijn gedachten te verzetten (alhoewel het soms deugd doet om met iets te gooien) en bij het andere zoek ik verbinding met de groep, collega’s of vrienden/familie.
Bij de oefening van het draaien naar de toekomst kreeg ik het heel moeilijk … ik wou mijn rug niet keren naar mijn verleden en toen ik het deed zijn de tranen gekomen … Ik heb het gewoon toegelaten en even mijn ziel gewassen … Gaandeweg zal die stap vooruit hopelijk vlotter gaan.
Bij het afsluitende verhaal hetzelfde … Het besef dat je mag “gebroken/gebarsten” zijn, maar dat je toch nog voor mooie dingen kan zorgen. Waar ik ook aan dacht was dat de stok waar de kruiken aan hingen niet in evenwicht zou zijn zonder de “gebarsten” kruik en dat de tocht naar huis op die manier veel zwaarder zou zijn …
Ik ben echt trots Bjorn om te zien hoe jij er telkens zo mooie inzichten uithaalt.
En ja, het éne webinar is een gewone boterham en het andere kan al eens het gevoel hebben van een ‘heel brood’.
Goed dat je zelf aanvoelt wat fijn werkt voor jou en uiteraard is dat helemaal prima als je een webinar in kleine stukjes hakt en tussendoor op pauze zet.
Wellicht geeft het jou dan nog meer ruimte om alles te laten bezinken en te implementeren, dus dat doe je goed!
Fijn ook om te zien dat je notities neemt in je K.R.A.C.H.T. schrift, dat is een mooi naslagwerk om af en toe eens terug te lezen.
Bij de oefening met de hartslag mag je idd geen wonderen verwachten de 1ste keer. Maar wel mooi dat hij toch gezakt was, je zal zien dat wanneer je deze oefening herhaalt het verschil vast groter wordt. Ook niet teveel over nadenken op het moment hé 🙂
Het klopt wat je zegt ivm status op FB. Er is geen definitie voor de moeder of de vader van je kids …
Goed dat je voelt dat je het ‘terugkomen’ ook niet meer zou toelaten, je mag zelf in je kracht staan en niet in de afwachtende houding van hoe zij erover denkt.
Dat brengt mensen in de wachtzaal van hun eigen leven, niemand wordt daar vrolijk van.
Echt top dat je inzicht hebt tussen welke fases je nu vooral wisselt.
Zolang er maar beweging is in jouw proces, dat is het belangrijkste.
Fijn ook dat je voelt wat je op die momenten nodig hebt.
De éne keer is dat verbinden en de andere keer wil jouw lichaam een beweging maken.
Alles is ok!
Echt mooi hoe jouw lichaam heeft gereageerd op het lichaamswerk hier.
Je mag trots zijn op hoe jij jouw tranen hier hebt toegelaten Bjorn.
Tranen wassen jouw ziel.
Stap voor stap.
Het verhaal van de kruik is mooi hé, en wat een mooie paragraaf heb jij er nog aan toegevoegd, want ja, het klopt helemaal!
Veel succes met de volgende stappen hier in de training.
Echt ontzettend goed bezig.
Dag Veerle,
Mijn hartslag ging van 43 naar 41 dus een mini stapje. Maar elk stapje tel 🙂 bij zo’n hoge hartslag a.g.v. medicatie.
Mooi om bevestigd te krijgen dat je je emoties beter kunt reguleren. En daar ben ik ook mee bezig. Ademhaling helpt daar bij mij mee. Om het gevoel wat rond de hartchakra te reguleren. Ik praat er nu ook tegen. Dat het er mag zijn. Dat helpt bij mij om het te laten wegebben. Lief zijn voor mezelf probeer ik steeds vaker. Op verschillende manieren. Maar meestal in kleine dingen. Maar die tellen later het meest.
Marchanderen heb ik lang gedaan. Nu ook nog wel hoor. Maar minder. Maar ik denk dat hier een verstrengeling tussen hart en verstand aanwezig is. Het verstand weet het wel, maar wil nog niet. Laat staan begrijpt er niets van. Shock moet nog wegebben. Het hart wil al helemaal niet. Omdat als gedumpte versie je er niets van snapt. Dit alles zit bij mij ook echt wel verweven in het durven loslaten, om het pad voor mij echt te betreden. In mijn eentje, zonder back-up. Angst voor het onbekende. En de codependentie. Gelukkig gaat dit steeds vaker in kleine stapjes beter. Een stukje verder uit mijn comfortzone weg.
Alle fases die hiermee samenhangen zijn bij mij intens in en met elkaar verwegen. Als je heel beschermd bent opgevoed als medisch patiënt. Als je alleen maar doet pleassen om ook gezien en gehoord te worden. Dat ik er mag zijn. Dat ik er ben inclusief mijn plussen en minnen en emoties en gevoelens. Maar ik groei!
Dagdromen lukt mij niet zo goed. Als ik echt mijn hoofd stil en leeg wil hebben moet ik streamen. Dan is dat echt het enige wat zich in mijn hoofd afspeel. Maar springt ook meteen weer aan als het wordt uitgezet. Daar is voor mij nog echt werk aan de winkel. Zal beginnen met zelfliefde, hogere eigenwaarde en een grotere comfortzone. Een lagere lat zal hierin helpen.
Ik heb intens in een depressie gezeten tezamen met marchanderen, schuldgevoel, schaamte. Ik denk wel een jaar lang. De anderhalf jaar daarvoor was het meer overleven, vanaf het moment dat ze vertrok tot de papieren uiteindelijk rond waren. Ik begin langzaam aan te berusten, te aanvaarden. En wil iets gaan bereiken. Hoe klein het ook is. Maar heb nog altijd de neiging om verantwoording af te leggen aan haar of in eenzame gespreken te marchanderen. Maar het wordt minder. Desalniettemin zit zij nog stevig in mijn systeem. En daar wil ik vanaf. Ondanks dat ik haar niet kwijt wil. Kan het samen nog geen plek geven.
De oefening was verfrissend. En zal ik best nog wel een keer vaker doen. Het was dat de kastdeuren op kantoor niet openstonden anders had ik deze wellicht dicht kunnen doen en omdraaien en buigen naar de toekomst. Leuk idee als ik echt zo ver ben.
Ik heb echt gehuild bij het verhaaltje. Ik voelde mijzelf in dit verhaal. Uit mijn diepere wonden uit mijn verleden. Dat het ok is dat ik ben wie ik ben, hoe ik ben, wat ik heb, enzovoorts. IK mag er gewoon ZIJN. En ben zo misschien wel op zijn best. Want ik ben absoluut een gebarsten kruik.
Laurent,
Mini-stapjes zijn ook stapjes! En zoals je zegt, in jouw situatie zijn 2 tellen heel waardevol.
Heel krachtig hoe je ermee omgaat en ook tegen jouw emoties praat.
Fijn dat jou dat helpt!
Dat jouw hart en jouw hoofd nog niet op 1 lijn liggen, dat is normaal.
Heb er geen oordeel over, dat is een proces en stap voor stap zal je hier in de training die verbinding weten te leggen.
Het idee over jezelf dat je een ‘gedumpte versie’ bent mag ook nog verder transformeren.
Het is een idee dat jou in de drama driehoek en in de rol van slachtoffer houdt en dat brengt niemand verder in zijn proces.
(Misschien kan je de videoserie binnenkort ook eens volgen, daar komt dit ook aan bod. Deze reeks vind je hier ook terug in de ledenomgeving onder het kopje ‘videoserie’.)
Weet je, je mag trots zijn op je inzichten die je schrijft rond de codependentie en wat de bronnen daarvan zijn.
Inzicht is altijd de 1ste stap naar verandering.
Van daaruit zal je hier in de training de nodige handvaten aangereikt krijgen om hierin verder te groeien.
Neem de waarde uit het verhaal van de kruik met je mee.
Ik vind het zelf ook een heel prachtig verhaal en moest ook huilen toen ik het de 1ste keer hoorde.
Goed dat je jouw tranen de vrije loop hebt gelaten.
Tranen wassen jouw ziel.
Alweer een stapje verder in jouw proces.
En … door de barsten schijnt het licht naar binnen!
ik ging van 36 naar 31 hartslagen, De oefening had niet langer moeten duren viel haast inslaap.
Haha fijn dat je er zo van tot rust komt Rob.
Trouwens super om te zien dat je ook weer aan de slag bent met de masterclasses.
Ik kreeg tranen in mijn ogen op het einde van het verhaal. Hoe mooi.
Bij de oefening van het pad werd ik emotioneel. Ik keek naar het verleden en dan naar de toekomst. Het was alsof iemand me zei, t is goed je mag gaan je hebt genoeg gerouwd. En de toekomst gaf me ook tranen, zo van ja ik kom en ik mag weer gelukkig worden. En ik had nog niet genoeg gerouwd, dat voel ik nu door de cursus te volgen. 3 jaar doorgedaan om van mijn nieuw huisje een thuis te maken maar vergeten van te rouwen en er voor mezelf te zijn.
Ik denk dat ik lang in de woede en depressie fase gezeten heb, zeker het laatste jaar, tot ik in oktober wakker geschud ben en ik vermoed nu in de aanvaardingsfase zit.
Om mezelf in de alpha fase te brengen geniet ik ervan om te dagdromen, ik hou mijn hoofd letterlijk graag in de wolken en ben ik dankbaar om voor mijn openhaard te kunnen zitten.
Mijn hart ging van 43 naar 41
En ik neem zeker mee als ik mijn ex nog moet spreken dat ik op voorhand mijn emoties ga reguleren.
Tot binnenkort
warme groeten Kathleen
Hi Kathleen, wat fijn om te zien dat je al aan de slag bent gegaan nog voor wij elkaar gesproken hebben in het gevoelsgesprek.
Ik kijk ernaar uit om jou te leren kennen zaterdag.
Begrijpelijk dat het verhaal van de kruik je raakte, ik had dat ook toen ik het de 1ste keer hoorde, om die reden heb ik het ook opgenomen in deze training.
Ook de oefening van het pad is er ééntje die veel mensen raakt.
Mooi hoe je de zelfreflectie hierop doet.
Echt heel waardevol dat je nu voelt door de methode te volgen dat jouw rouw nog niet voldoende de ruimte had gekregen.
Daar mag je nu de nodige aandacht aan schenken en echt top dat je er meteen ingevlogen bent! (Ik antwoord later nog deze week op jouw eerdere reacties.)
Mooie start heb je gemaakt Kathleen!
Tot zaterdag.
Van hart tot hart,
Veerle
Hi An,
Top dat je deze masterclass ook al gevolgd hebt!
Hoe jouw lichaam ‘draait’ vertelt je dus belangrijke informatie. Let er maar eens op de komende tijd.
En ja het verhaal van de kruik, vind ik nog steeds ontzettend mooi. Je hoeft niet perfect te zijn om mooi te zijn of van waarde te zijn. En dan nog wie bepaalt de definitie van perfect?
Zoals je zegt ‘zwakke punten’ kunnen zeker positieve aspecten hebben! Het is aan ons om verder te kijken en in alles een waarde te zien.
Bedankt voor je reactie An.
Succes met de volgende.
Veerle
Prachtig verhaal met een zeer mooie boodschap. Het idee dat we de waarde van iets niet moeten onderschatten alleen omdat het niet perfect is. Zelfs zwakke punten kunnen positieve aspecten hebben en kunnen worden benut voor goede doeleinden. Laten we waarderen wat we hebben, zelfs als het imperfect lijkt. Zeer mooi. Bedankt, Veerle!
Zeer krachtige sessie. Zeer herkenbaar. Mooie oefening met links = verleden en rechts = toekomst.
bij de laatste oefening toen ik de stap vooruit zette ,ontroerde het me ineens .ik kreeg een blij gevoel heel gek
Whaw hoe bijzonder Cat!
Je bedoelt toch met die stap in de toekomst he?
Die ontroering is vast een mooie boodschap voor je.
Je bent op de goede weg.
Mooi verhaal! En voor mij kwam het binnen dat niemand perfect is en dat jij als persoon er mag zijn met jouw imperfecties doch je jouw of iemand anders zijn leven positief beïnvloed op een bepaalde manier. Bedankt voor dit verhaal!
Het verhaal van de gebarsten kruik hoorde ik voor het eerst op een NLP opleiding en het raakte me precies zoals jij het hier ook aanvoelt.
Dat je er mag zijn zoals je bent, sterker nog dat jouw imperfecties zelfs jouw sterktepunt kunnen zijn.
Ik zeg ook vaak “Door de barsten schijnt het licht naar binnen, en kan je zelf ook meer stralen”
Bedankt voor je reactie Wouter.
Hey, waar kan ik de presentatie vinden van frank kinslow? Graag een link, want via fb lukt het me niet…
Dag Gunter,
De link naar het filmpje van Dr. Kinslow staat onder webinar nr. 8.
Lukt dat?
van 40 naar 35 zonder dat ik het doorhad dacht niet dat hij gezakt was
Fijn dat dit dan toch buiten jouw verwachting zo’n mooi resultaat gaf Tim.
Wat een mooi verhaal, het geeft duidelijk weer dat iets/ iemand die niet perfect is wel wat toe te voegen heeft voor anderen of voor de maatschappij.
De oefening met verleden en toekomst was heel heftig. Ik moest er van huilen en wankelde een beetje bij de stap naar de toekomst. Ik vind het na bijna anderhalf jaar nog steeds heel moeilijk om mijn ex te missen en kan me nog nauwelijks voorstellen hoe mijn toekomst gaat zijn en of ik ooit weer echt gelukkig ga worden. Toch merk ik wel dat er vooruitgang zit in het proces sinds ik meet de krachtmethode ben begonnen, dank je wel!
Idd mooi verhaal he Jeanny, eentje om te onthouden!
Mooi om te lezen dat deze oefening jou zo geraakt heeft … alhoewel ik weet dat “mooi” beetje vreemd klinkt.
Maar het is net goed dat je hier jouw emoties hebt toegelaten.
Begrijpelijk dat je wankelde bij de stap naar de toekomst, het is ook nog heel onzeker en onduidelijk allemaal en dat is normaal dat het dan onrust geeft.
Echt super dat je verandering in jouw energie voelt Jeanny.
Daar mag je trots op zijn.
Bedankt om jouw ervaring met ons te delen.
Wat een mooi verhaal!!!
Weer een geweldige les dankjewel!!
Ik heb nagedacht in welke fase ik momenteel zit. Vorige week gecrashed de depressie fase. Nu stillekes in de aanvaardingsfase aan het geraken. Voor mij werkt de ademhalingsoefening wel het evenveel in als uitademen. Er zijn geen wolken nu 🙂 Mijn hartslag was maar 1 tel minder maar had net een hoestbui gehad kan daar ook aan liggen. Ik probeer ze morgen nog eens opnieuw.
Sterk dat je nu ziet dat je in een “bepaalde fase” zat Nathalie.
Je bent het niet , je doorgaat het.
Haha, ik moet lachen, zal idd door de hoestbui zijn, zou het dan zoals je zegt nog eens opnieuw proberen om te ervaren wat het dan met je doet.
Bedankt voor je reactie!
Van 38 naar 35 slagen
Kaars kijken , dagdromen
Kom ik in de AlvaStaat.
De laatste oefening van de weg naar de toekomst
Voelde ik wat weerstand
Van het verhaal van de 2 kruiken werd ik erg emotioneel, ik betrok het op mezelf.
Moest echt heel erg huilen
Super dat je weer aan de slag bent Sandra!
Begrijpelijk dat je nog weerstand voelt, heb daar geen oordeel over.
Goed dat je jouw tranen hebt laten stromen bij het verhaal van de kruik, weet dat door de barsten het licht naar binnen schijnt.