STAP 9

DENK JE OOK AAN DE KINDEREN?

Ik ben geen kindertherapeut, maar wel mama van 3.
Een zoon geboren in 1998, een dochter uit 2000 en nog een zoon die in 2005 ter wereld kwam. 
De oudste twee zijn uit mijn eerste huwelijk, mijn jongste zoon uit mijn tweede huwelijk.

Oké, ik ben er niet trots op hoor 3 kinderen van 2 verschillende mannen, maar dit is wel hoe het bij mij gegaan is.
Ik vind het belangrijk dat jij dat weet, omdat ik wil laten zien dat het dus écht wel mogelijk is om terug gelukkig te zijn, zelfs na 2 scheidingen.
Geloof me, het is ooit anders geweest, ik heb echt wel zwarte sneeuw gezien.

Maar hoe je dus met je ex omgaat heeft héél veel invloed op HOE je kind de scheiding verwerkt.

Ik wil mijn persoonlijke ervaring even met je delen.
Ik ben in 2003 bij mijn eerste man weggegaan, de kinderen waren toen 5 en 3.
Er is lang geen communicatie mogelijk geweest met hun vader, uit respect voor mijn kinderen ga ik dit nu hier niet verder delen.
In 2013 ben ik gescheiden van mijn tweede man, hier is er ook veel verdriet en boosheid geweest.
Maar er was wél communicatie en ikzelf ben er ook heel anders mee omgegaan.

Dit heeft vandaag als resultaat dat de jongste zelf zegt dat hij géén last heeft van de scheiding, terwijl ik bij de oudste twee wel soms nog verdriet zie.

Het is bijvoorbeeld mogelijk om met mijn vriend én mijn ex met zijn vriendin samen iets te doen.
We zijn uit eten geweest voor de jongste zijn verjaardag.  We zaten samen aan tafel, mijn zoontje op kop. Heel ontroerend toen hij zei: “Ik ben zo blij om mijn verjaardag samen met mijn mama én mijn papa te kunnen vieren.”
Er komen nog tranen in mijn ogen, als ik dit nu schrijf.

Enerzijds van geluk omdat ik blij ben dat mijn jongste zoon zich nog gelukkig kan voelen in de situatie. Anderzijds van verdriet omdat ik het zo verschrikkelijk vind voor mijn oudste twee. Vandaar dus dat ik deze stap “Denk je ook aan de kinderen?” zo belangrijk vind.

Vandaag dus enkele tips die ik wil meegeven, die tegelijkertijd ook de opdracht zijn.
Geen opdracht om vandaag even tussen de soep en de patatten te doen,
maar tips om te integreren in je leven.
Jullie leven.
Het leven van jou, je ex, en jullie kinderen.
Ik wens jullie van harte het allerbeste toe!

*Maak van je kind geen boodschapper.
Ik weet dat wanneer de communicatie met je ex heel stroef verloopt, je nogal vlug de neiging hebt om wat je wil zeggen aan je ex, doorgeeft aan je kind.
Maar aub, dit is geen goede situatie en geeft stress aan je kind, doe het dus niet!

*Laat je kind vrijuit praten over het verleden.
Jullie zijn mama én papa, jullie hebben dus een verleden SAMEN.
Sommige mensen kunnen het niet verdragen als kinderen over dat verleden praten omdat het pijn doet om dat te horen.   Zet jouw pijn en verdriet aub even opzij, het is belangrijk dat je kind zonder schuldgevoel over dat verleden kan/mag praten.

*Maak geen ruzie met je ex, als de kids erbij zijn.
Ruzie tussen de ouders, maar vooral ook ooggetuige zijn van die ruzies is verschrikkelijk voor een kind.  Dus hou dit in jouw gedachten en ook al loopt de spanning hoog op, probeer discussies uit te stellen tot wanneer de kinderen er niet bij zijn.

*Blijf consequent in je opvoeding.
Door het feit dat de kinderen minder bij jou zijn, zou je vlug minder streng kunnen zijn.
Je vindt het maar zielig om nog boos te zijn de laatste dag dat ze nog bij jou zijn.
Je wilt dat ze het leuk hebben bij jou.
Onbewust streven veel ouders ernaar om de ‘leukste’ te zijn.
Een kind heeft niks aan de ‘leukste’ ouder, maar wel aan grenzen, dus behoud je grenzen maar.
Vroeg of laat zullen ze jou dankbaar zijn.

*Vertel aan je kind dat hij/zij niet de schuldige is van de scheiding.
Je staat er misschien niet bij stil om hierover te praten omdat dit voor jou evident is.
Maar je weet niet wat er in hun hoofdje omgaat, dus praat daar over.
Vertel de waarheid, het is niet nodig om alle details te vertellen, maar gewoon dat er duidelijkheid is.
Het zal niet het eerste kind zijn die met schuldgevoelens zit.
Benadruk dit met regelmaat, niet alleen in het begin maar ook later als jullie al een tijdje uit elkaar zijn.

*Behoud zoveel mogelijk structuur in de wissel van papa naar mama en omgekeerd.
Regelmaat is belangrijk voor een kind.
Het is zo al niet gemakkelijk om in twee huizen op te groeien.
Breng niet teveel wijzigingen aan in jullie wissel schema, dat zorgt voor onrust.

*Zeg aan je kind dat mama én papa van haar/hem houden.
Ook al ben je boos op je ex, en twijfel je er zelfs soms aan of hij de kinderen wel “even” graag ziet als jij … Zorg ervoor dat je kids dit nooit voelen, en zeg gewoon met regelmaat
“Mama houdt van jou, evenveel als papa.”
Dat geeft echt een gevoel van geborgenheid aan je kind, wat het nu zo hard nodig heeft.

Zo, dit is lang niet volledig.
(Wanneer is het dat wel?)

Maar dit zijn 7 tips die vanuit mijn ervaring de meest belangrijke zijn.
Lees ze regelmatig eens terug en ik wens je er alle succes mee om ze dan ook toe te passen.

Alle liefs,